03

“What?!”

Halos napatakip ng tainga si Leandra nang sumigaw si Kara. Kasalukuyan pa rin silang nasa loob ng sasakyan at halos treinta minuto na ang nakakalipas ay naikwento na ni Leandra ang lahat kay Kara.

“Hindi mo sinabi sa akin na umalis siya! Ano, all this past months, mag-isa ka sa inyo?!”

Tanging tango na lamang ang naisagot ni Leandra sa tanong ng kaniyang kaibigan. Ang galit sa mukha ni Kara ay sapat na upang tumahimik si Leandra at hindi na dagdagan pa ang kuwento.

“You should've told me! Sana pinasundan ko siya!”

Napabuntonghininga na lamang si Leandra sa kaniyang kaibiga. Si Kara ay mula sa pamilyang Cruz, isa sa kilalang pamilya sa bansa. Halos lahat ata ng gustuhin ni Kara ay kaya niyang makuha. Mula sa pera, gamit o ari-arian. Ngunit isa sa pinaka nagustuhan ni Leandra dito ay hindi lahat ng tao ay alam ang antas nito sa buhay.

“Grabe! Hindi naman ganoon ka-gwapo si Reiwon para gawin ‘yan! ‘Tsaka, ano bang nakita nun kay Anastasia?”

Hindi niya mapigilan ang mapaisip. Kung kaniyang iisipin, si Anastasia ang tipo ni Reiwon, hindi lang siya, kun‘di ang buong pamilya nito. Mahinhin kumilos, malambot ang poses at tila gatas ang kutis nito. Galing din ito sa kilalang pamilya at nakapagtapos ng kolehiya na may mataas na grado.

Malayong malayo sa buhay na kinagisnan niya. Si Leandra ay lumaking bruskong ugali. Matalas ang dila, pala-inom at mabarkda ngunit sa kabila nang lahat ng iyon ay hindi maikakailang isa sa siya pinaka-matalino sa kanilang paaralan.

“At ano rin ang sinabi ng nanay no’n na wala kang pinag-aralan?! Eh huminto ka para sa anak nila, tonta!” Mariin na pikit na lamang ang ginawa ni Leandra at hinayaang magsalita ang kaibigan.

Napakabilis ng pangyayari para sa kaniya. Ilang bwan niyang hinintay ang pagdating ng kaniyang asawa ngunit sa isang iglap ay nakikipagdeborsyo na ito. Dahan-dahan niyang tinignan ang kaniyang katawan at hindi mapigilan ang mapabuntong hininga matapos maaalalang buong umaga siyang naghanda sa damit na ito para kay Reiwon.

“Hays, Leandra. Sumama ka na lang muna sa‘kin sa bahay at bukas na bukas, kunin mo na ang mga gamit ko roon.”

Dahil sa panghihina ay hindi na nakipaglaban pa si Leandra at hinayaan na lamang ang kaibigan. Ipinikit ni Leandra ang kaniyang mga mata hanggang sa nagdilim na ang kaniyang paningin ng tuluyan.

Hindi mapigilan ni Kara ang maawa para sa kaniyang kaibigan. Pakiramdam niya ay wala man lang siyang kaalam-alam sa pinagdaanan nito samantalang kapag siya ang may problema ay nariyan agad si Leandra.

Nang makarating sa kaniyang bahay ay mabilis na nag-park si Kara ng kaniyang sasakyan. Nang lingunin ang kaibigan ay pikit ang mga mata nito at tila ba natutulog. Kahit pikit ay ramdam ni Kara ang lungkot nito at dahilan upang mag-init na naman ang kaniyang ulo.

“Leandra, we're here! Wake up, girl!”

Mabilis na nagmulat ng mata si Leandra nang maramdaman ang mahinang pagtapik sa kaniyang braso. Bumungad sa kaniya ang nakangiting si Kara.

Isang maliit na ngiti lamang ang kaniyang nagawa at bumaba na ng sasakyan. Gaya ng kaniyang inaasahan ay napakalaki ng bahay nito kahit mag-isa lamang siyang nakatira.

“May kasama ka ba ritong nakatira, Kara?” tanong niya. Isang sarkatasikong tingin ang ibinigay ni Kara sa kaniya at pabirong umirap.

“If I were to have a man, I'd live with him, not here!”

Napangiti si Leandra. Mabilis itong lumapit kay Kara at ipinalupot ang kamay sa braso nito. Tila ba may umantig sa puso nito. Sa tagal ng panahon ay pakiramdam niya‘y mag-isa siya. Mukhang nalimutan niyang nariyan si Kara sa tabi niya, palagi.

“Tabi tayo matulog mamaya, ha?” pang-aasar pa ni Kara sa kaniya. Ngumiti lamang si Leandra at tuluyan nang pumasok sa loob ng bahay.

Hindi niya mapigilan ang mamangha. Kahit na tumira siya sa mansyon ni Reiwon ay iba pa rin kapag katulad mo ng gusto ang disenyo ng bahay. Kasalungat ng bahay ni Reiwon, ang bahay ni Kara ay tila ba gawa sa salamin.

Dahil nasa bandang tuktok din ito, kapag sumilip ka sa salaming dingding ay matatanaw mo ang buong syudad. Hindi lang iyon dahil sa mismong gitna nang bahay ay may maliit na fireplace, gaya mismo ng pangarap ni Leandra.

“Ikaw lahat nag-isip ng design dito?” manghang tanong nito kay Kara.

Napangiti lamang ang babae at nagyayabang na tinignan siya. Hindi nito mapigilan ang matawa dahil sa ginawa nito. Sa sobrang pagkamangha ay tila ba nawala sa alaala ni Leandra ang nangyari.

Parang batang pabalik-balik sa salas at sa pader upang tignan ang view at ang fireplace. Buo ang ngiti ni Kara, hinahayaan ang kaibigan habang siyang tahimik na naghahanda ng maiinom.

“Siguro . . . kung hindi ko pinakasalan si Rei, may ganito rin ako, ‘no?”

Natigilan si Kara at napatingin sa kaibigan. Nakaupo ito sa isang sofa, ang dalawan kamay ay nasa hita at dahan-dahang inililibot ang paningin.

“Kasalanan ko ba, Kara? Hm? Mali ba ako ng desisyon?”

Nakangiti man ang mga labi nito ay kasalungat naman noon ang pinakikita ng kaniyang mga mata. Napabuntong hininga na lamang si Kara nang makitang muli ang pamumuo ng luha sa mata ng kaibigan. Nilapitan niya ito at marahang h******n.

“Walang mali sa ginawa mo, Lea. Ang mali ay si Reiwon, okay? Siya mismo ang problema rito.”

Sinibukang idaan sa biro ni Kara ngunit kahit ngiti ay walang lumabas sa mukha ng kaibigan. Mugto na ang mga mata nito at kalunos-lunos nang tignan ang itsura.

“Lea . . . huwag mo nang isipin an gagong ‘yon. Wala kang mali sa lahat ng ito, alam kong ginawa mo ang lahat, okay? hmm?”

Natigilan silang pareho nang may tumunog. Sabay silang napatingin nang marinig ang tunog ng doorbell ni Kara. Kunot noo solang nagkatinginan at magkasamang tumayo upang puntahan iyon.

Pagkabukas na pagkabukas ng pintuan ay tila nanlamig ang buong mukha ni Leandra. Sa kanilang harap ay nakangiti ang isang babae. Balingkintan ang katawan, bagsak ang buhok at tila ba gatas ang kutis. Ang kaniyang mga mata ay tila ba lumiliwanag at nangungusap.

“Uhm, hello! I'm Anastasia. Can we talk, Lea?”