02

“Magpahinga ka na muna, ma'am.”

Mas lumakas ang hagulgol ni Leandra nang maramdaman ang paghagod ng kanilang mayordomang si Rosa kaniyang likuran.

“Naku, hindi ko matanggap na pinalayas ka lang nila ng gano’n, Ma'am!” anas ng isa pang kasambahay.

Nang palabasin si Leandra sa mansion ay mabilis siyang nilapitan ng mga kasambahay at pinagpahinga sa loob ng maid's quarter na nakahiwalay sa mansion.

“Huwag kayong magsalita ng ganiyan, amo niyo pa rin iyon,” anas Leandra sa isang mahinang boses.

Pasiring lamang ang sinagot ng ibang kasambahay. Sa tagal ng pag-iisa si Leandra, tanging ang mga kasambahay lamang niya ang kaniyang nakakausap at nakakasama.

Ilang minuto pa ang lumipas at tanging iyak lamang ang ginagawa ni Leandra. Tila ba hindi pa matanggap ng kaniyang utak ang nangyayari. Pilit na inaalala ng kaniyang isipan ang kaniyang mga ginawa.

Tuwing may sakit si Reiwon ay nariyan siya. Nang apuyin ito ng lagnat ay kahit na may ginagawa si Leandra ay itinitigil nito upang kamustahin ang asawa. At hindi lamang ‘yon, tuwing may kailangan ang pamilya ni Reiwon ay isang tawag lamang at nariyan na si Leandra.

“Ma’am, nariyan po si Ma'am Kara. Hinahanap po kayo.”

Mabilis na nanlaki ang mata ni Leandra, kasabay nito ang panlalaki ng mata ng mga kasambahay. Dali-daling tumayo si Leandra at sinundan naman nila ito.

Kahit nakayapak ay mabilis nitong tinakbo ang loob ng mansion at hindi pa man nakakapasok ay rinig na ang tilian at sigawan. Nang buksan ang pintuan ay hindi niya mapigilan ang panlalaki ng kaniyang mga mata.

Kaharap ni Kara ang pamilya ni Reiwon habang si Reiwon ay nakayuko sa harapan at basang basa ng tubig.

“Fuck you, Reiwon. Fuck you!”

Padabog na binato ni Kara ang babasaging baso sa tabi ni Reiwon dahilan ng pagkabasag nito at ang galit na sigaw ng ina ni Reiwon.

“Anong karapatan mong gawin ‘yan?! Umalis ka rito, magsama kayo ng kaibigan mo! Mga walang pinag-aralan!”

Tila ba may sariling utak ang katawan ni Leandra at mabilis na lumapit sa kaniyang biyenan at sa isang iglap ay nakadikit na ang mukha nito sa kaniyang mga palad.

Rinig na rinig ang tunog ng pagkasampal nito sa kaniyang biyenan. Kasabay noon ang sigaw ng mga tao sa paligid at ang mahigpit na hawak sa kaniyang papulsuhan.

“Leandra, stop this shit!”

Mabilis ang naging kabog ng dibdib ni Leandra nang harapin niya si Reiwon, na siyang humawak sa kaniya. Tila nahabag ang puso ni Leandra nang makita ang itsura ng asawa ngunit mas nanaig ang galit sa kaniyang puso.

“Tumigil, Reiwon? Tigilan ko ‘to?” sarkastikong tawa ang iginawad ni Leandra ngunit tila traydor ang kaniyang mga luha nang sunod-sunod itong tumulo. “Ikaw ang nagsimula nito, Reiwon!”

Hindi mapigilan ang pagkabasag ng kaniyang boses. Ang sakit na kaniyang dinala sa loob ng tatlong taon ay tila ba ngayon lamang nailabas.

“I did everything, Rei. Ginawa ko lahat, eh . . . tinigil ko lahat para sa‘yo!” Sa kaniyang sigaw ay natahimik si Reiwon. Tahimik nitong tinanggap ang sigaw at hampas ni Leandra.

Sunod-sunod ang pagpatak ng luha ni Leandra nang lingunin niya ang pamilyang itinuring niyang parang kaniya subalit ngayon ay tila hindi na siya kilala.

“I did everything for all of you! Nang ayaw niyo akong mag-aral at pakasalanan na lang si Rei, ginawa ko! Puta, ginawa ko lahat!”

Sa nanghihinang katawan ay hindi napigilang mapaupo si Leandra sa sahig. Tila ba naninikip ang dibdib sa sakit at halos maubusan ng boses kakahagulgol. Mas lumakas ang kaniyang pag-iyak nang yakapin siya ng kaniyang kaibigang si Kara.

“Shh, let's go, Lea. I'll get you out of here.”

Tanging tango na lamang ang naisagot ni Leandra at dahan-dahan siyang inalalayan ni Kara patayo. Sa sakit na naramdaman ay hindi na niya nilingon ang pamilya kahit pa ay rinig niyang tinatawag siya ni Reiwon.

“Kara, please take care of Lea.”

Hindi man lingunin ay rinig na rinig ni Leandra ang pagmumura ng kaibigan at ang mga bulong ng mga kasambahay.

Tahimik lamang silang dalawa ni Kara hanggang sa makasakay sila sa sasakyan nito. Marahan niyang nilingon si Kara ngunit nakatutok lamang ang galit nitong mga mata sa kalsada.

Isang mariin na pikit ang ginawa ni Leandra at sumandal na lamang sa upuan. Segundo lamang ang lumipas at naramdaman na niya ang pag-andar ng sasakyan. Hinayaan lamang ni Leandra ang kaniyang kaibigan na magmaneho kahit di sigurado kung saan patungo.

Si Kara ay matalik na kaibigan ni Leandra. Bago pa man niya makilala si Reiwon ay kaibigan na niya si Kara. Simula noon ay hindi na nito gusto si Reiwon para sa kaniya. Mula nang patigilin nito si Leandra sa pag-aaral para lamang ikasal ay isa sa pinakakagalit ni Kara.

“Paano mo nalaman?”

Ilang minuto pa ang lumipas nang hindi na mapigilan ni Leandra ang magtanong. Mula sa gilid ng kaniyang mata ay nakita niya ang paglingon ng kaniyang kaibigan.

“Nalaman ang ano?” kuryosong tanong nito.

Kunot-noo nitong tinignan ang kaibigan. Ilang segundo rin ang nakalipas na nagtititiganan lamang sila habang puno ng kuryosidad ang mga mata.

“What do you mean? Did Reiwon did something worse?”

Mas lalong kumunot ang noo ni Leandra dahil sa sinabi. Isang buntong hininga ang ginawad ni Kara at itinabi ang sasakyan. Walang sali-salita nitong kinuha ang kaniyang selpon at mayamaya‘y iniharap ito sa mukha ni Leandra.

Ang kaninang kaniyang wasak na puso ay tila ba mas nadurog pa. Sa selpon na ito ay isang larawan ng kaniyang asawang si Reiwon na ang suot ay tanging swim trunks habang nakakandong ang babaeng kaniyang kinatatakutan, si Anastasia.

“Anastasia posted this last night. May nag-send lamang sa akin ng screenshot na ‘yan kaya ni-check ko agad. I'm sorry, I acted out of rage.”

Sarkatasikong napangiti si Leandra at napailing na lamang. Ngayon ay tila pagod na ang kaniyang mga mata na umiyak. Para bang tuyot na at pagod.

“Ngayon ko lang nakita ‘yan, Kara . . .” ani Leandra sa maliit na boses. Ang mukha ni Kara ay punong puno ng tanong. Mariin ang kaniyang tingin sa kaibigan at tila ba anumang segundo ay sasabog na.

“Then . . . why were you so mad kanina? Did something happened?”

Ngumiti lamang si Leandra, “I’m no longer married, Kara.”