LOGINShare
07
Last Updated:
2024-11-02 16:02:50Ilang beses na kinurap ni Leandra ang kaniyang mga mata upang siguraduhin kung tama nga ba ang nababasa niya. Ang papel na hawak niya ang dokumentong naglalaman ng titulo ng lupa, bnahay at iilang ari-arian na nakapangalan sa kaniya.
Bahagya niyang itinaas ang kaniyang paningin at mabilis na nasalubong ang matalim na tingin ng dating kasintahan. Ang tapang na nararamdaman ni Leandra kanina ay tila ba napalitan ng kagulumihanan at hiya.
"Ayan ang magsisilbing pahiwatig na nagtapos ang pamilya natin sa maayos na sitwasyon, Leandra. Okay?”
Hindi na kailangan pang lumingon ni Leandra. Kahit mahinahon ang boses ng matanda ay alam niyang pagbabanta ito. Palibhasa, malaking kasiraan sa kanila kung malaman ng masa ang kalokohan ng kaniyang apo.
Isang malakas na buntonghininga ang pinakawalan ni Leandra at taas noong nilingon ang buong pamilya ni Reiwon. Hindi niya mapigilang mapangisi nang sarkastiko matapos makita ang nanlilisik na mata ng kaniyang biyenan.
Nginitian niya ito. “Maraming salamat po rito . . .” Dahan-dahang niyang itinaas ang papel at mapang-asar na ngumiti. “Pangakong walang makakaalam kung anong nangyari.”
Isang malaking ngiti pa ang muling iginawad ni Leandra bago eleganteng tumayo. Nilingon niya ang matanda at bahagyang yumuko upang magpaalam rito.
“Thank you, Lo. Seriously, there's no need for this but . . . thank you, I guess?”
Mabilis na tumalikod si Leandra at tinahak ang palabas. Rinig niya pa ang mahihinang bulungan nang mga kasambahay na nasa paligid ngunit ipinagwalang bahala na niya ito. Pakiramdam ni Leandra ay mayroong bumara sa kaniyang dibidb.
Nang tuluyang makalabas sa bahay ng dating kasintahan ay hindi nito napigilan ang tuminging muli. Pakiramdam niya ay ito na ang huling pagkakataon na makakatungtong siya rito. Samu’t saring emosyon ang kaniyang naramdaman ng sunod-sunod na dumaloy sa kaniyang isipan ang mga memorya niya sa bahay na ito.
“Leandra!”
Hindi pa man nakakalingon sa Leandra ay halos mapatalon siya nang isang malakas na busina ang nagmula sa kaniyang likuran. Sa nanlalaking mga mata ay mabilis niya itong nilingon at nagulat nang makita ang nakangiting mukha ni Kara.
“Felt like you won’t last long with them and I was right! Hinintay kita, beh!”
Hindi maiwasan ni Leandra ang mapangiti. Pakiramdam niya’y alam na alam ng kaniyang kaibigan ang puso at isipan niya.
“Don’t just stand there! Sakay na, pupunta tayo kay Professor Juarez!”
Ang kaninang negatibong nararamdaman ni Leandra ay napalitan ng saya nang marining ang pangalan ng dati nilang guro. Dali-dali itong sumakay sa sasakyan ni Kara at walang imik na umalis na.
Sa buong byahe nila ay maingay si Kara ngunit ni isang beses ay hindi ito nagtanong sa kung anong nangyari. Ipinagpasalamat na rin ito ni Leandra dahil hindi niya alam kung paano ipapaliwanag ang regalo ng Lolo ni Reiwon.
Ilang minuto pang muli ang lumipas nang maramdaman na ni Leandra ang paghinto ng kanilang sasakyan. Nilingon niya si Kara ngunit ngumiti lamang ito at sumenyas na bumaba na siya ng sasakyan. Mabilis naman itong sinunod ni Leandra habang pasimpleng humahanga sa istilo ng bahay.
“Kay Sir Juarez ito, Kara?”
Halos mapanganga si Leandra nang makita ang hardin. May maliit na fountain sa gitna, may benches at kung titignan ay tila nasa isang paraiso ang bahay na ito. Pakiramdam ni Leandra ay tinangay ng tanawin ang bigat ng kaniyang nararamdaman. Ang kulay kahel na kalangitan ay siya pang nagbigay ng mas maaliwalas na pakiramdam kay Leandra.
“Leandra?”
Mabilis na napaayos ng tayo si Leandra nang makarinig ng boses matanda sa hindi kalayuan. Nanlaki ang kaniyang mga mata. Kahit taon ang lumipas ay iisa pa rin ang mukha ng kanilang propesor na tinuring na rin niyang sariling ama.
“Sir Juarez!” sabay na ani Kara at Leandra.
Si Kara ay patakbong yumakap sa matanda habang si Leandra ay parang napako sa kaniyang kinatatayuan. Ganoon na ata katagal ang panahon para sa kaniya dahil ang huling natatandaan niya ay masigla, matigas at sporty ang kaniyang propesor. Ibang iba sa nakikita niya ngayon, kasalukuyan itong nakaupo sa wheelchair at malaki ang ibinagsak nang katawan nito.
“Hindi mo ba ako na-miss, Leandra?”
Tila bumalik sa ulirat si Leandra at nakangiting niyakap ang propesor. Para bang may kumalabit sa kaniyang puso na naging hudyat ng kaniyang pag-iyak.
Mas lalo pa siyang nakaramdam ng lungkot nang maramdaman ang mainit na palad na humahaplos sa kaniyang buhok.
“Hindi mo ako dinalaw, Lea . . . ” ani Propesor Juarez.
Ang mahinahon nitong boses ay tila hinele ang nagdudusa niyang puso. Sunod-sunod ang kaniyang naging paghikbi habang inaalala ang mga panahong hindi niya ito nabisita dahil hindi siya pinapayagan ni Reiwon.
Ilang minuto pa silang nanatili sa ganoong sitwasyon hanggang sa binasag na ni Kara ang katahimikan. Ang kaninang iyakan ay nauwi sa biruan hanggang sa nag-aya na ang Propesor na pumasok sa kaniyang bahay.
“Napansin ko rin po pala . . . napaka-payapa tignan ng bahay niyo,” hindi mapigilang anas ni Leandra.
Isang mahinang halakhak ang iginiwad ng matanda at tumango.
“Tinulungan ako ng isang binatilyong kilala ko. Papunta na rin iyon dito—”
Hindi na natapos ng matanda ang sinasabi nang makarinig sila ng malakas na busina ng sasakyan sa labas. Nagkatinginan naman si Leandra at Kara na parehas walang ideya kung sino ang paparating.
“Leandra, Iha . . . pagbuksan mo naman ng pinto si Draven.”
Napakunot nang noo si Leandra nang marinig ang pangalan. Tila ba narinig na niya ito sa kung saan ngunit hindi matandaan. Nilingon niya si Kara, ngunit ang mukha nito ay tila ba gulat na gulat at bahagya pang nakabukas ang kaniyang bibig.
Tila ba kumabog ang dibdib ni Leandra bago dahan-dahang tinahak ang daan papunta sa pintuan. Rinig din niya ang pagkalansing ng bakal indikasyon na kung sino man ang tao ay nakapasok na ito sa gate at tanging pintuan na lamang ang dadaanan nito.
“Sir Juarez?”
Bahagyang napalunok si Leandra nang marinig nito ang isang malalim na boses kasunod ng tatlong mahihinang katok. Mabilis niyang kinapitan ang doorknob at marahang pinihit.
At gaya sa pelikula, pakiramdam niya ay tumigil ang kaniyang mundo. Mapungay, kulay kahel na mata ang sumalubong sa kaniyang paningin. Bahagyang kumunot ang kilay nito at tinitigan siya.
Draven . . . the Rolus Heir.
Related chapters
Rekindling Hope: Lea's Return 08
Ilang minuto na ang lumipas ngunit puno ng pagtataka at pagkamangha ang utak ni Leandra. Sa harap niya ay ang nagiisang tagapagmana ng Rolus Inc. Hindi lang iisang kompamya ang nakapangalan dito kun‘di lahat.“I didn’t know you had a visitor, Sir.”Rinig ang impit na tili ni Kara na kasalukuyang nasa tabi Leandra. Naupo sila sa salas, magkatabi si Leandra at Kara habang nasa kanilang harapan ay ang propesor at si Draven Rolus. “Uh . . . we just visited Professor for something— we can leave if you have to do something!”Ambang tatayo na si Leandra nang sumenyas ang propesor na maupo sila. Kataka-takang balot ng ngiti ang mukha nito habang nakatingin sa kaniya.“Maupo kayo, Leandra . . . hayaan ninyong ipakilala ko kayo,” anas ng propesor at ngumiting muli.Dahan-dahang napaupo si Leandra at napatingin na lamang sa lalaking kaharap. Kita sa mata nito ang pagtatanong at pagtataka ngunit mas pinili nitong hindi magsalita. “Draven Iho . . . si Kara at Leandra nga pala, mga dati kong est
Last Updated : 2024-11-13Rekindling Hope: Lea's Return 09
Pinanatili ni Leandra ang titig kay Draven. Ang mga mata nito’y malalim, tila ba binabasa ang bawat iniisip niya. Sa bawat segundo ng katahimikan ay parang lalo lamang bumibigat ang hangin sa paligid. Ano kaya ang nais nitong iparating? At bakit tila may kakaiba sa intensyon nito? Kahit sina Kara at ang propesor ay tahimik na naghihintay. Nagtama ang mga mata ni Leandra at ni Draven, at sa mga titig nito ay may halong kabigatan at sinseridad. Tumikhim si Draven, binasag ang katahimikan. “Do you really want to go back to school, Leandra?” tanong niya sa malamig na tinig. Ang paraan ng pagsasalita niya ay parang palaging may nakatagong hamon. “Oo naman,” sagot ni Leandra nang hindi nag-aalinlangan. “Kaya nga kami nandito, hindi ba?” Tumango si Draven, ngunit ang ekspresyon nito’y nanatiling seryoso. “I can help you get into the university despite the semester already starting. I have connections. Pero...” saglit itong tumigil at bahagyang inilapit ang katawan, “… may kondisyon.”
Last Updated : 2024-11-27Rekindling Hope: Lea's Return 10
Sa isang maliit na café malapit sa unibersidad, tahimik na nagkakape sina Leandra at Kara. Malapit na ang enrollment sa prestihiyosong paaralang pinapangarap ni Leandra, pero tila balisa ang babae.“Lea, ano bang iniisip mo? Mukhang malalim na naman ang iniisip mo diyan,” sabi ni Kara habang sinisimsim ang iced latte.Napabuntong-hininga si Leandra, hinawakan ang tasa ng kape at tumingin sa labas ng bintana ng café. “Kara, tungkol kay Draven… Naalala mo yung sinabi niya nung nakaraang linggo?”Tumango si Kara. “Yung alok niya? Oo naman. Pero ang tanong, papayag ka ba talaga?”Tahimik si Leandra saglit bago nagsalita, mabagal at puno ng pag-aalinlangan. “Kailangan niyang tulungan ang kapatid niyang si Mara. May sakit daw ito, at kailangan ng tutor para sa mga advanced lessons niya habang nagpapagaling.”Napatigil si Kara sa pagsipsip ng inumin at tumitig kay Leandra. “Teka, Lea. Ibig mong sabihin, tutulong ka sa kapatid niya kapalit ng tulong niya para makapasok ka sa unibersidad? Hind
Last Updated : 2024-12-23Rekindling Hope: Lea's Return 11
Sa isang café, nagkaharap sina Leandra at Draven. Ang buong paligid ay tila punong-puno ng katahimikan, pero para kay Leandra, ang bawat segundo sa presensya ni Draven ay nagdadala ng bigat na mahirap ipaliwanag.Si Draven ay nakasuot ng tailored black suit, na lalong nagpapalabas ng kanyang aura ng awtoridad. Nang umupo siya sa tapat ni Leandra, agad niyang ipinako ang kanyang malamig ngunit matalim na tingin sa babae.“Leandra,” bungad ni Draven, ang boses niya’y malalim, kalmado, ngunit puno ng implikasyon na siya ang nasusunod. “I’m glad you came. Let’s not waste time—do you accept the deal?”Saglit na nagdalawang-isip si Leandra, ngunit nagdesisyon siyang huwag ipakita ang kanyang pag-aalinlangan. Tumuwid siya ng upo at sinagot ito nang diretso. “Yes, I think, I can. I’ll start helping Mara.”Tumango si Draven, ang ekspresyon sa kanyang mukha ay nanatiling walang pagbabago. “Good. You’ll start today.” Iniabot niya sa mesa ang isang leather folder. “Inside are all the materials yo
Last Updated : 2025-01-21Rekindling Hope: Lea's Return 12
Nasa loob ng isang mamahaling sasakyan si Leandra. Tahimik siyang nakaupo sa likuran habang pinipilit pigilan ang kaba na nararamdaman niya. Ang interior ng sasakyan ay hindi katulad ng kahit anong nasakyan niya noon—ito’y isang jet-black Rolls-Royce Phantom. Ang mga leather seats ay kulay cream na malambot at halatang mamahalin, habang ang mga accent ng wood paneling ay parang pinakintab na ginto. Ang ilaw mula sa overhead starlight ceiling ay parang mga kumikislap na bituin sa gabi, nagdadagdag ng kakaibang ambiance.Sa dashboard ay makikita ang touchscreen interface na kumokontrol sa halos lahat ng aspeto ng sasakyan, mula sa temperatura hanggang sa entertainment system. Malinis, moderno, at sobrang elegante—isang sasakyan na nagpapakita ng yaman at kapangyarihan.Tahimik na nagmamaneho si Draven sa harapan, nakasuot pa rin ng kanyang tailored black suit. Wala siyang imik, ngunit ang presensya niya ay napakabigat, halos mapuno ang kabuuan ng sasakyan. Sa gilid niya, naroon ang isan
Last Updated : 2025-01-21Rekindling Hope: Lea's Return 13
Ang tensyon na nararamdaman ni Leandra ay mabilis na napalitan ng bahagyang ginhawa nang may babaeng nagsalita sa kanilang gilid.“Naku, Sir Reiwon! Narito pala kayo, hindi ako nakapaghanda ng kakainin.”Isang matandang naka-daster ang sumalubong sa kanila. Puti na ang taas ng buhok nito at ngiting-ngiti habang nakatingin kay Leandra.“Manang, hindi magtatagal si kuya rito. That's Leandra, my tutor.”Tinapunan ni Leandra ng tingin si Mara, na ngayon ay pabalang na naupo sa isang napakalaking couch. Naka-krus ang mga kamay nito at bored na nakatingin sa kanya.“Mara is right, Manang. Hinatid ko lamang si Leandra. Kayo na po muna ang bahala rito.”Isang tango lamang ang binigay ni Draven sa kanila at tumalikod na ito hanggang sa mawala sa kanilang paningin.Tahimik na naupo si Leandra sa harap ni Mara. Ramdam niya ang bigat ng tingin ng dalaga, ngunit pilit niyang pinanatiling magaan ang kanyang ekspresyon. Sa likod ng pagmamataas ng dalaga ay may halatang tensyon, parang anumang pagkak
Last Updated : 2025-01-22Rekindling Hope: Lea's Return 14
Pagkatapos ng mahabang araw sa mansyon ng mga Rolus, umuwi si Leandra sa bahay ng kanyang matalik na kaibigan, si Kara. Inabutan niya itong nakaupo sa couch, nakasandal habang iniinom ang paboritong red wine. Kaagad siyang nilapitan ni Kara, bakas ang excitement sa mukha nito. “Hey, you’re home! How was your first day with Mara Rolus?” tanong ni Kara, kasabay ng pagbibigay sa kanya ng isang baso ng tubig. Napaupo si Leandra sa kabilang dulo ng couch at napabuntong-hininga. “It was… a lot,” sagot niya, halatang pagod pero may halong alanganin sa boses. Kumunot ang noo ni Kara. “A lot? I thought you’d be tutoring her. Hindi naman siguro gano’n kahirap magturo, di ba?” Umiling si Leandra, iniwas ang tingin na parang nag-iingat sa mga sasabihin. “It’s not about the lessons. I mean, Mara’s smart. Pero…” Nag-atubili siya, pilit nilalabanan ang pagnanais na magkuwento. “Pero ano?” usisa ni Kara, nakatingin sa kanya nang mabuti. “May something off,” sagot ni Leandra. “Hindi ko maip
Last Updated : 2025-01-22Rekindling Hope: Lea's Return 15
Habang ang mga tahimik na tunog ng mga estudyante sa loob ng klase ay nagiging kabuntot ng mga pag-uusap, nakaupo si Leandra sa likuran ng silid, tahimik na nakikinig sa lektura ng propesor. Ang paksa ng araw na iyon ay tungkol sa mga teorya ng developmental psychology—isang mahalagang aspeto ng kurso na siyang siyang magiging pundasyon ng kanyang mga susunod na pag-aaral. Pinag-aaralan nila ang mga sikolohikal na pagbabago mula sa pagkabata hanggang sa pagtanda, at paano ito nakakaapekto sa pagbuo ng personalidad.“Sa bawat yugto ng buhay, nagkakaroon tayo ng mga pagbabago,” wika ng propesor, “na humuhubog sa ating pananaw, ugali, at mga reaksyon sa mga nangyayari sa ating paligid. Ang ating mga relasyon sa iba, lalo na sa ating pamilya at mga kaibigan, ay may malaking papel sa ating pag-unlad.”Habang nag-iisip, napansin niyang may babaeng sumulyap sa kanya mula sa gilid ng kanyang mata. Hindi na bago ang mga matang iyon na minsan ay nagmamasid o nagmamasid sa mga kasama sa klase. N
Last Updated : 2025-01-22
Latest chapter
Rekindling Hope: Lea's Return 19
Nagising si Leandra sa malambot na kama, ramdam pa rin ang panghihina sa kanyang katawan. Ang liwanag ng umaga ay malumanay na pumapasok sa kwarto, bumabalot sa paligid ng mapayapang ambiance. Unti-unting bumalik ang kanyang diwa, at doon niya napansin na hindi siya nag-iisa. Sa tabi ng kama, nakaupo si Kara, nakasuot ng isang simpleng white blouse at jeans, may bahagyang kunot sa noo habang nakatingin sa kanya. “Good morning, sleepyhead,” bati ni Kara, may halong pag-aalala sa boses. “Kumusta ang pakiramdam mo?” Napasinghap si Leandra at dahan-dahang bumangon, ngunit agad niyang naramdaman ang bahagyang pagkahilo. Mabilis namang inalalayan siya ni Kara. “Easy lang,” sabi ni Kara, maingat na inayos ang unan sa likod niya. “Hindi mo ako puwedeng biglain ng ganyan. Buti na lang tinawagan ako ni Draven, kung hindi, baka napabalikwas ako sa kama sa sobrang gulat.” Bahagyang kumunot ang noo ni Leandra. “Tumawag siya sa’yo?” Tumango si Kara. “Kaninang madaling-araw. Sinabi niyang nan
Rekindling Hope: Lea's Return 18
“Why are you dong this?” mahinang tanong ni Leandra, halos bulong, habang pilit na nilalabanan ang sariling kahinaan. Hindi kumurap si Draven. Ang titig niya’y parang binabasa ang kaluluwa ni Leandra, tila gustong sirain ang mga pader na matagal niyang itinayo. Bago pa siya makapagsalita, isang malutong na boses ang sumingit sa tensyon. “Well, isn’t this a cozy little scene?” Sabay silang napalingon sa pinto, kung saan nakatayo si Mara. Suot nito ang isang cream trench coat at mataas na leather heels, na nagbigay-diin sa kanyang kagalang-galang at elegante niyang itsura. Ang kanyang maayos na nakapusod na buhok ay kumikintab pa sa kaunting ulan. Hawak niya ang ilang mamahaling shopping bag sa isang kamay at ang isang payong na basa pa sa kabila. “Mara,” mahinang sabi ni Draven, ang boses niya’y mababa ngunit kontrolado. Tumayo siya nang tuwid, agad na bumalik ang kanyang awtoridad sa eksena. “Maaga kang nakauwi.” “I don’t recall needing permission to return to my own apartment,”
Rekindling Hope: Lea's Return 17
Pagkatapos ng tensyonadong sandali sa ilalim ng ulan, halos hindi na nag-usap sina Draven at Leandra sa biyahe papunta sa apartment ni Mara. Tahimik ang sasakyan, tanging ang tunog ng wiper na naglilinis ng basang windshield ang maririnig. Paminsan-minsan ay pasimple si Leandra na sumusulyap kay Draven. Basa pa rin ang damit nito, at ang patak ng ulan ay tila nagpapatingkad sa matipunong pangangatawan niya. Ang lalim ng tingin nito habang nagmamaneho ay nagdudulot ng kakaibang init sa dibdib ni Leandra na pilit niyang nilalabanan. “We’re here. This is Mara’s apartment. Ginagamit niya pag may pasok. Help your self out.” Nang makarating sila sa apartment, agad na binuksan ni Draven ang pinto at tumungo sa banyo. Si Leandra naman ay naiwan sa sala, nagbabantay habang pinupunasan ang sarili ng maliit na tuwalya na nakuha niya sa bag. “May mga damit akong pwedeng mahiram kay Mara,” bulong niya sa sarili, ngunit ang isip niya’y abala pa rin sa nangyari kanina. Paulit-ulit na bumabalik s
Rekindling Hope: Lea's Return 16
Naguguluhan ay halos dalawang beses umiling si Leandra. Mariin ang titig niya sa lalaki na para bang sinisisid kung ano ang nasa utak nito.“What?” Bakas sa boses ni Draven ang inis.Tinapunan nito ng masamang tingin si Leandra ngunit para sa babae ay kakaiba ang tingin nito. Tila ba hinihipnotismo nito ang kaniyang kaluluwa. Sa lalim ng tingin nito ay kada segundo’y pakiramdam niya ay hindi siya makahinga.“Hey, I said get in.” Ang baritonong boses ni Draven ang nakapagbalik sa kaniyang ulirat. Ang kaniyang mga kilay ay mas lalo pang kumunot at mas sumama ang tingin sa kaniya.Napaayos ng tayo si Leandra at napalunok bago muling umiling. “No Sir, we’ve talked about this. Salitan ang pagpunta ko kay Mara dahil may klase rin ako.”Kita ang pagtutol sa mata ni Draven. Tiim bagang itong tumingin sa kaniya at tila ba pinaglalaruan ang dila sa loob ng kaniyang pisngi.“Uuwi ako kay Kara, Sir. Salamat.”Mabilis na tumalikod si Leandra at walang lingunang sumakay sa isang bus. Ang totoo ay
Rekindling Hope: Lea's Return 15
Habang ang mga tahimik na tunog ng mga estudyante sa loob ng klase ay nagiging kabuntot ng mga pag-uusap, nakaupo si Leandra sa likuran ng silid, tahimik na nakikinig sa lektura ng propesor. Ang paksa ng araw na iyon ay tungkol sa mga teorya ng developmental psychology—isang mahalagang aspeto ng kurso na siyang siyang magiging pundasyon ng kanyang mga susunod na pag-aaral. Pinag-aaralan nila ang mga sikolohikal na pagbabago mula sa pagkabata hanggang sa pagtanda, at paano ito nakakaapekto sa pagbuo ng personalidad.“Sa bawat yugto ng buhay, nagkakaroon tayo ng mga pagbabago,” wika ng propesor, “na humuhubog sa ating pananaw, ugali, at mga reaksyon sa mga nangyayari sa ating paligid. Ang ating mga relasyon sa iba, lalo na sa ating pamilya at mga kaibigan, ay may malaking papel sa ating pag-unlad.”Habang nag-iisip, napansin niyang may babaeng sumulyap sa kanya mula sa gilid ng kanyang mata. Hindi na bago ang mga matang iyon na minsan ay nagmamasid o nagmamasid sa mga kasama sa klase. N
Rekindling Hope: Lea's Return 14
Pagkatapos ng mahabang araw sa mansyon ng mga Rolus, umuwi si Leandra sa bahay ng kanyang matalik na kaibigan, si Kara. Inabutan niya itong nakaupo sa couch, nakasandal habang iniinom ang paboritong red wine. Kaagad siyang nilapitan ni Kara, bakas ang excitement sa mukha nito. “Hey, you’re home! How was your first day with Mara Rolus?” tanong ni Kara, kasabay ng pagbibigay sa kanya ng isang baso ng tubig. Napaupo si Leandra sa kabilang dulo ng couch at napabuntong-hininga. “It was… a lot,” sagot niya, halatang pagod pero may halong alanganin sa boses. Kumunot ang noo ni Kara. “A lot? I thought you’d be tutoring her. Hindi naman siguro gano’n kahirap magturo, di ba?” Umiling si Leandra, iniwas ang tingin na parang nag-iingat sa mga sasabihin. “It’s not about the lessons. I mean, Mara’s smart. Pero…” Nag-atubili siya, pilit nilalabanan ang pagnanais na magkuwento. “Pero ano?” usisa ni Kara, nakatingin sa kanya nang mabuti. “May something off,” sagot ni Leandra. “Hindi ko maip
Rekindling Hope: Lea's Return 13
Ang tensyon na nararamdaman ni Leandra ay mabilis na napalitan ng bahagyang ginhawa nang may babaeng nagsalita sa kanilang gilid.“Naku, Sir Reiwon! Narito pala kayo, hindi ako nakapaghanda ng kakainin.”Isang matandang naka-daster ang sumalubong sa kanila. Puti na ang taas ng buhok nito at ngiting-ngiti habang nakatingin kay Leandra.“Manang, hindi magtatagal si kuya rito. That's Leandra, my tutor.”Tinapunan ni Leandra ng tingin si Mara, na ngayon ay pabalang na naupo sa isang napakalaking couch. Naka-krus ang mga kamay nito at bored na nakatingin sa kanya.“Mara is right, Manang. Hinatid ko lamang si Leandra. Kayo na po muna ang bahala rito.”Isang tango lamang ang binigay ni Draven sa kanila at tumalikod na ito hanggang sa mawala sa kanilang paningin.Tahimik na naupo si Leandra sa harap ni Mara. Ramdam niya ang bigat ng tingin ng dalaga, ngunit pilit niyang pinanatiling magaan ang kanyang ekspresyon. Sa likod ng pagmamataas ng dalaga ay may halatang tensyon, parang anumang pagkak
Rekindling Hope: Lea's Return 12
Nasa loob ng isang mamahaling sasakyan si Leandra. Tahimik siyang nakaupo sa likuran habang pinipilit pigilan ang kaba na nararamdaman niya. Ang interior ng sasakyan ay hindi katulad ng kahit anong nasakyan niya noon—ito’y isang jet-black Rolls-Royce Phantom. Ang mga leather seats ay kulay cream na malambot at halatang mamahalin, habang ang mga accent ng wood paneling ay parang pinakintab na ginto. Ang ilaw mula sa overhead starlight ceiling ay parang mga kumikislap na bituin sa gabi, nagdadagdag ng kakaibang ambiance.Sa dashboard ay makikita ang touchscreen interface na kumokontrol sa halos lahat ng aspeto ng sasakyan, mula sa temperatura hanggang sa entertainment system. Malinis, moderno, at sobrang elegante—isang sasakyan na nagpapakita ng yaman at kapangyarihan.Tahimik na nagmamaneho si Draven sa harapan, nakasuot pa rin ng kanyang tailored black suit. Wala siyang imik, ngunit ang presensya niya ay napakabigat, halos mapuno ang kabuuan ng sasakyan. Sa gilid niya, naroon ang isan
Rekindling Hope: Lea's Return 11
Sa isang café, nagkaharap sina Leandra at Draven. Ang buong paligid ay tila punong-puno ng katahimikan, pero para kay Leandra, ang bawat segundo sa presensya ni Draven ay nagdadala ng bigat na mahirap ipaliwanag.Si Draven ay nakasuot ng tailored black suit, na lalong nagpapalabas ng kanyang aura ng awtoridad. Nang umupo siya sa tapat ni Leandra, agad niyang ipinako ang kanyang malamig ngunit matalim na tingin sa babae.“Leandra,” bungad ni Draven, ang boses niya’y malalim, kalmado, ngunit puno ng implikasyon na siya ang nasusunod. “I’m glad you came. Let’s not waste time—do you accept the deal?”Saglit na nagdalawang-isip si Leandra, ngunit nagdesisyon siyang huwag ipakita ang kanyang pag-aalinlangan. Tumuwid siya ng upo at sinagot ito nang diretso. “Yes, I think, I can. I’ll start helping Mara.”Tumango si Draven, ang ekspresyon sa kanyang mukha ay nanatiling walang pagbabago. “Good. You’ll start today.” Iniabot niya sa mesa ang isang leather folder. “Inside are all the materials yo
