Linggo at day-off ko ngayon. Gaya ng araw-araw na ginagawa sa umaga ay namulot ako ng mga basura sa dalampasigan at pagkatapos ay naglinis sa bahay. Pati sina Tita Melinda at Jaime ay pahinga rin sa pagtitinda ng isda sa araw na ito. Nang bandang hapon na ay naglagi ako sa sala at nagbasa ng reviewer. Syempre ay may entrance exam sa college kaya kailangan kong paghandaan. Pati na rin sa mga aapplyan kong scholarships ay may exam din. Huminto pa naman ako ng isang taon kaya hindi na fresh sa utak ko ang mga napag-aralan noon. Refresher lang. Nandito rin si Jaime at pa chill-chill lang na nanonood ng TV. Nakapatong pa ang mga braso sa sandalan ng sofa na parang hari habang nanonood ng NBA. “Hindi ka ba mag-aaral, Jaime? Balita ko kay Arman ay mahirap daw ang entrance exam sa engineering ng BSC,” sabi ko sa kanya pagkatapos isarado ang libro. Si Arman ay ang dati naming kaklase na kumukuha na ng course na iyon sa BSC. Top performing school din kasi ang Buenavista State College lalo n
“Ayaw ko na sa kanya!” Tinapik-tapik ko ang balikat ni Ernie habang inaakbayan. Tumungga siya ng beer at marahas na inilapag ang bote sa lamesa. “Ang sakit-sakit na makita ang mahal mo na may ibang kasama! Bwisit na puso ‘to!” umiiyak niyang sambit. “Noong isang araw lang ay crush mo lang ‘yong Eric ah?” sabi ko. It was only less than five days ago when he mentioned Eric as a mere crush. “Iyon din ang akala ko pero hindi ko lang pala siya basta crush. Hindi naman ako ganito nasaktan kapag nakikita ko ‘yong mga dati kong crush kapag may kasamang babae. Hindi naman ako nagselos nang ganito…ngayon lang kay Eric…” He openly admitted, his voice showing a mix of emotions. Listening to Ernie's words, I understood just how deeply he felt and how much pain he was experiencing. “Natural lang naman ang magselos at masaktan kapag nagmamahal. Nakausap mo na ba si Eric tungkol sa nararamdaman mo para sa kanya?” tanong ko kay Ernie. Umiling siya. “Para saan pa? Hinding-hindi ako aamin sa kanya
Nagising ako na may masakit na ulo.Ilang sandali muna akong nahiga sa kama, inaalala ang nangyari kagabi.Ayaw mong maging crush ko. Ikaw na lang mag-crush sa akin! Oh, ano?Bigla akong napabangon.Shit.You will regret this tomorrow.AAAAAHHHHH!Sinabunutan ko ang sarili. Hayup ka, Lia, anong pinagsasabi mo kagabi, ha?!Kilala ko ang lalaking naghatid kagabi sa amin ni Ernie. Paano niya kami natagpuan ni Ernie kagabi?Impit akong napatili sa inis dahil tinawagan nga pala namin siya dahil sa laro namin. Mas lalo ko lang sinabunutan ang sarili nang unti-unting naalala ang ibang sinabi ko kay Evander kagabi.Sinabi ko sa kanya na kamukha niya ang crush ko! Hindi ko naman siguro sinabi kung sino iyong crush ko, ‘di ba?Kinakaltukan ko ang ulo ko nang may kumatok sa pinto. Bumangon na ako para pagbuksan iyon. Bumungad sa akin si Jaime na mukhang badtrip.“Umagang-umaga naka busangot ka diyan?” tanong ko at lumabas na sa kwarto para mag-almusal.Mabuti na lang ay sakto lang ang paggising
Hindi ulit pumasok si Evander kinabukasan.Dapat ay panatag na ang loob ko dahil nasiguro ko namang hindi naman siya napahamak ngunit hindi. Nalulumbay ako. Siguro dahil hindi lang ako sanay na walang ginagawa.Pagkatapos ko kasing maglinis ay tambay na lang ako buong araw. Kung pwede nga lang na maglinis na lang ako ng mga suite kahit na hindi naman na ako housekeeper para may magawa lang na trabaho. Hindi naman kasi ako pwedeng umuwi na lang porke wala si Evander.“Ano kaya ang dahilan bakit wala pa rin si Sir Evander?” tanong ni Mabel.“Oo nga. Baka may importanteng pinuntahan? Alam mo na, mga business meeting. Di ba ganon naman talaga?” si Roda.“Totoo ba ‘yong sinabi ni Roda, Lia?” tanong sa akin ni Tonet.“Hindi ko alam. Wala naman sa schedule niya…”Wala siyang business meeting na pinuntahan. Alam ko, malamang assistant niya ako kaya alam ko ang mga gagawin niya. Maliban na lang kung emergency meeting iyon. Hindi naman pala kwento ang lalaking iyon para sabihan ako habang nagmam
Nanlaki ang mga mata ko.Natuod na ako at siya lang ang yumayakap sa akin. Hindi mahigpit ang yakap niya ngunit sapat na iyon para mag-init ang mukha ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at nahihiya ako dahil baka nararamdaman niya iyon sa sobrang lapit namin.Totoo ba ito? Baka tulog at nananaginip lang ako, ha?“Sir, nandito ka na ba talaga?” tanong ko at tumingala. Muntik na akong himatayin nang magsalubong ang tingin namin.Medyo na disappoint ako nang pakawalan na niya ako.“Yes…” His voice was hoarse. Kumunot na naman ang noo niya. Ay, balik sa suplado mode na siya. Pero ang mahalaga ay nakabalik na siya!Lumabas na siya sa kwarto niya kaya sinundan ko siya.“Saan ka ba nagpunta dahil nawala ka nang tatlong araw, Sir? At saka sorry pala kung natulog ako sa kama mo…sa pagod ko ay hindi ko napigilang maidlip. Baka sabihin mo ay mapansamantala ako dahil wala ka. Hindi ko sinasadya, promise!” Kinagat ko ang ibabang labi ko.Well, sinadya ko naman talagang mahiga sa kama niya kasi wala
Mag-iisang buwan na akong assistant ni Evander at tuluyan na nga siyang nagbago. Hindi na niya ako sinusungitan at nakakausap ko na rin siya, though tipid pa rin naman siya magsalita at hindi naman talaga palakwento pero ang mahalaga ay nakakausap ko na siya nang matino.Sabay na rin kami mag lunch palagi, kung hindi siya nagluluto ay sa resto kami. Nakainan na namin ang tatlong resto ng resort na akala ko ay hindi ko ma-e-experience dahil ang mamahal ng mga pagkain.Hinahatid niya rin ako pauwi ngunit minsan lang dahil tinatanggihan ko siya lalo na kung maliwanag pa. Hanggang sa kanto lang din ng street namin ako nagpapahatid. Kahit na ang bait niya ay ayaw ko naman abusuhin.Right now, I'm sitting alone on the sun lounger. The wind gently blows through my long black flowing hair, swaying it in the air. I'm wearing an off-white flowy dress that reaches beyond my knees, paired with pink doll shoes, perfectly suited for t
“Ilang sandali lang ako nawala ay kung sinu-sino na ang kinakausap mo.” Bumaling sa akin ang mala-tsokolate niyang mga mata. Nakaupo pa rin ako.“Siya ang unang kumausap sa akin.”“First name basis, huh?”“Tinawag ko siyang ‘sir’ pero ayaw niya,” paliwanag ko. “At saka, buti na lang ay dumating ka dahil ang kulit niya, Sir.”He scoffed. “You could’ve just ignored him so he would stop bugging you.”Kumunot ang noo ko at tumayo na para harapin siya. “Bilang empleyado ng resort na ito ay kailangan ko siyang igalang kaya, yes, nakipag-usap ako sa kanya, Sir.”Hindi niya ako kinibo at naglakad na kaya sinundan ko siya.“5:30 pm na, Sir. Uuwi na ako.” Five pm ang out ko at sobra na ng thirty minutes dahil hapon na rin ginawa ang kas
“Bwiset ka, bakit mo ginawa ‘yon?!” nanggagalaiting singhal ko kay Jaime pagkaalis ng kotse ni Evander. Todo aray siya habang pingot-pingot ko.“Aray! Wala naman akong ginawa ah?!” pagkakaila niya. “Ano’ng masama r’on sa paghingi ko nung ice cream niya, ha, Lauren Cordelia?”Dahil sa ingay namin ay nagising si Bea na buhat-buhat niya. Pupungas-pungas pa siya at nang makita ako ay lumiwanag ang mukha niya.“Ate Ganda! Asan na chikolet ku, ha?”Kinuha ko ang isang bar sa paper bag at bago ko ibinigay sa kanya ay binuksan ko muna iyon. “Ito na po, mahal na prinsesa. Mabungalan ka sana ng isang ngipin.”Hindi ko mapigilang pisilin ang matambok niyang pisngi. Cute-cute talaga ng batang ito. Sarap isako at itapon sa dagat.Humagikhik siya at nilantakan na iyong chocolate.