Hindi ulit pumasok si Evander kinabukasan.Dapat ay panatag na ang loob ko dahil nasiguro ko namang hindi naman siya napahamak ngunit hindi. Nalulumbay ako. Siguro dahil hindi lang ako sanay na walang ginagawa.Pagkatapos ko kasing maglinis ay tambay na lang ako buong araw. Kung pwede nga lang na maglinis na lang ako ng mga suite kahit na hindi naman na ako housekeeper para may magawa lang na trabaho. Hindi naman kasi ako pwedeng umuwi na lang porke wala si Evander.“Ano kaya ang dahilan bakit wala pa rin si Sir Evander?” tanong ni Mabel.“Oo nga. Baka may importanteng pinuntahan? Alam mo na, mga business meeting. Di ba ganon naman talaga?” si Roda.“Totoo ba ‘yong sinabi ni Roda, Lia?” tanong sa akin ni Tonet.“Hindi ko alam. Wala naman sa schedule niya…”Wala siyang business meeting na pinuntahan. Alam ko, malamang assistant niya ako kaya alam ko ang mga gagawin niya. Maliban na lang kung emergency meeting iyon. Hindi naman pala kwento ang lalaking iyon para sabihan ako habang nagmam
Nanlaki ang mga mata ko.Natuod na ako at siya lang ang yumayakap sa akin. Hindi mahigpit ang yakap niya ngunit sapat na iyon para mag-init ang mukha ko. Ang bilis ng tibok ng puso ko at nahihiya ako dahil baka nararamdaman niya iyon sa sobrang lapit namin.Totoo ba ito? Baka tulog at nananaginip lang ako, ha?“Sir, nandito ka na ba talaga?” tanong ko at tumingala. Muntik na akong himatayin nang magsalubong ang tingin namin.Medyo na disappoint ako nang pakawalan na niya ako.“Yes…” His voice was hoarse. Kumunot na naman ang noo niya. Ay, balik sa suplado mode na siya. Pero ang mahalaga ay nakabalik na siya!Lumabas na siya sa kwarto niya kaya sinundan ko siya.“Saan ka ba nagpunta dahil nawala ka nang tatlong araw, Sir? At saka sorry pala kung natulog ako sa kama mo…sa pagod ko ay hindi ko napigilang maidlip. Baka sabihin mo ay mapansamantala ako dahil wala ka. Hindi ko sinasadya, promise!” Kinagat ko ang ibabang labi ko.Well, sinadya ko naman talagang mahiga sa kama niya kasi wala
Mag-iisang buwan na akong assistant ni Evander at tuluyan na nga siyang nagbago. Hindi na niya ako sinusungitan at nakakausap ko na rin siya, though tipid pa rin naman siya magsalita at hindi naman talaga palakwento pero ang mahalaga ay nakakausap ko na siya nang matino.Sabay na rin kami mag lunch palagi, kung hindi siya nagluluto ay sa resto kami. Nakainan na namin ang tatlong resto ng resort na akala ko ay hindi ko ma-e-experience dahil ang mamahal ng mga pagkain.Hinahatid niya rin ako pauwi ngunit minsan lang dahil tinatanggihan ko siya lalo na kung maliwanag pa. Hanggang sa kanto lang din ng street namin ako nagpapahatid. Kahit na ang bait niya ay ayaw ko naman abusuhin.Right now, I'm sitting alone on the sun lounger. The wind gently blows through my long black flowing hair, swaying it in the air. I'm wearing an off-white flowy dress that reaches beyond my knees, paired with pink doll shoes, perfectly suited for t
“Ilang sandali lang ako nawala ay kung sinu-sino na ang kinakausap mo.” Bumaling sa akin ang mala-tsokolate niyang mga mata. Nakaupo pa rin ako.“Siya ang unang kumausap sa akin.”“First name basis, huh?”“Tinawag ko siyang ‘sir’ pero ayaw niya,” paliwanag ko. “At saka, buti na lang ay dumating ka dahil ang kulit niya, Sir.”He scoffed. “You could’ve just ignored him so he would stop bugging you.”Kumunot ang noo ko at tumayo na para harapin siya. “Bilang empleyado ng resort na ito ay kailangan ko siyang igalang kaya, yes, nakipag-usap ako sa kanya, Sir.”Hindi niya ako kinibo at naglakad na kaya sinundan ko siya.“5:30 pm na, Sir. Uuwi na ako.” Five pm ang out ko at sobra na ng thirty minutes dahil hapon na rin ginawa ang kas
“Bwiset ka, bakit mo ginawa ‘yon?!” nanggagalaiting singhal ko kay Jaime pagkaalis ng kotse ni Evander. Todo aray siya habang pingot-pingot ko.“Aray! Wala naman akong ginawa ah?!” pagkakaila niya. “Ano’ng masama r’on sa paghingi ko nung ice cream niya, ha, Lauren Cordelia?”Dahil sa ingay namin ay nagising si Bea na buhat-buhat niya. Pupungas-pungas pa siya at nang makita ako ay lumiwanag ang mukha niya.“Ate Ganda! Asan na chikolet ku, ha?”Kinuha ko ang isang bar sa paper bag at bago ko ibinigay sa kanya ay binuksan ko muna iyon. “Ito na po, mahal na prinsesa. Mabungalan ka sana ng isang ngipin.”Hindi ko mapigilang pisilin ang matambok niyang pisngi. Cute-cute talaga ng batang ito. Sarap isako at itapon sa dagat.Humagikhik siya at nilantakan na iyong chocolate.
Ang gulo-gulo ng taong yelong iyon.Yes. Balik na naman siya sa pagiging malamig na tungo sa akin. Wala naman akong natatandaang ginawa na hindi niya magugustuhan kaya bakit?Nakausap ko lang siya kapag may iuutos. Nung mag-lunch ay basta na lang niya akong iniwan sa opisina at kumain siyang mag-isa sa restaurant.Kahit kasi sinabi kong palagi na kaming nagsasabay ay hinihintay ko pa rin na ayain niya ako. Ang kaso ay hindi niya naman ginawa kaya mag-isa na lang din tuloy akong nag-lunch. Sakop naman ng Aldridge ang lunch ng mga empleyado.Baka nagkakamali lang ako. Baka badtrip lang siya sa ibang bagay kaya nadadamay ako. Stressed siguro siya sa work kaya palilipasin ko muna. Hindi ko muna siya kukulitin sa araw na ito.Ang kaso nang sumapit na ang bukas ay walang pagbabago. Pinagmasdan ko siya habang naglilinis, mukha namang hindi siya stressed, o baka hindi lang niya pinapakit
Dinala ako ni Evander sa infirmary ng resort. Mayroong babaeng nurse roon nasa 30's ang umasikaso sa akin. Nasa tabi lang si Evander ng kama, nanonood habang binibigyan ako ng lunas."Is it done? Is she going to be okay?" tanong niya sa nurse nang matapos na ito sa ginagawa sa paa ko."Yes, Mr. Aldridge. She sprained her ankle, and it will take a few days to recover but she's going to be okay." Bumaling sa akin ang nurse. "It'simportant to give your ankle enough time to heal. Avoid putting excessive weight on it and try to rest as much as possible. Don't rush into strenuous activities too soon to prevent reinjury, okay?"Tumango ako.Marami pa siyang binilin na kailangang gawin at pagkatapos ay iniwan na niya kami.Lumapit si Evander. Sa tabi lang siya ng kama, nakatayo."Does it still hurt?" Halata sa mukha niya ang pag-aalala."Medyo pero hindi na kasing sakit kanina," sagot ko.Nakagaan ng pakiramdam ko iyong ice pack
Sa nakaraang isang linggo ay nasa bahay lang ako. Sinabi ko kay Tita Melinda ang totoo na na-sprain ako kaya hindi ako makapasok. Di ko na lang idinetalye kung paano ko 'yun nakuha sa trabaho.Naging maayos na rin naman ang pakiramdam ko sa ikatlong araw. Balak ko nga sanang pumasok na dahil kaya ko naman na pero nang sinabi ko 'yun kay Evander ay hindi siya pumayag. Sa next week na raw ako bumalik para hindi mabinat at pag nagpumilit ako ay ibabalik lang niya ako sa bahay namin.Kahit na bagot na bagot na ako ay nawawala iyon kahit papaano kapag nagti-text siya sa akin para kumustahin ang kalagayan ko. Iyon nga lang ay hindi mahabang convo. Kapag sinagot ko ang tanong niya ay hindi na siya magrereply. At least tinupad niya ang sinabi niya.Pumunta ako sa isang café sa may centro mag-isa. Nagki-crave ako ng pizza at milk tea kaya iyon ang inorder ko. Nagtitipid ako pero pagbibigyan ko lang ngayon ang sarili ko.Habang sumis*psip sa straw ay panay ang tingin ko sa phone ko, umaasa sa te
Our lips moved with aggression. His hands rested on my waist, caressing my skin through the fabric. He urged me to open my mouth, and I did, welcoming his tongue. His mouth was warm and intoxicating. Ipinatong ko ang aking mga kamay sa kanyang balikat at ginantihan ang malalalim niyang halik.My eyes shut as his lips traveled from my mouth to my jawline, then down to the sensitive skin of my neck. I tilted my head back, giving him better access. Kasabay ng kanyang halik ay ang pagpasok ng kanyang kamay sa loob ng aking uniporme. I gasped at the heat of his touch as his fingers traced patterns on my back.Bawat dampi ng kanyang labi sa aking leeg ay nagbibigay ng bolta-boltaheng sensasyon sa aking katawan. I was so engulfed in the sensation that it was already too late for me to notice that he had already unclasped my bra. Wala na siyang sinayang na segundo. His large hands immediately found their way to cup my breasts. His lips never left mine as he kneaded them. I moaned against hi
I waved cutely at Evander as I saw him patiently waiting for me while leaning on his car. Sa loob na siya ng eskwelahan naghihintay sa akin magmula noong araw na pinagtulungan ako.Kapag nakakasalubong ko ang tatlong iyon ay todo yuko o iwas ng tingin sa akin. Sa takot na patalsikin na sila nang tuluyan sa eskwelahan, they never dared to come near me again. Pasalamat sila dahil hindi ko na pinagkalat pa ang ginawa nila sa akin.Pinagbuksan ako ni Evander ng pintuan ng kanyang sasakyan. As he sat in his seat, he leaned closer and claimed my lips for a long, sweet kiss. “I missed you,” napapaos niyang sinabi pagkatapos.“Hmn…I missed you too,” I answered in a whisper.“How was your school?” tanong niya habang minamaniobra ang manibela gamit ang isang kamay. His other hand rested on my thigh as he drove out of the school grounds.“You taught me the concept so well kaya nag highest ako sa quiz namin!” maligaya kong sinabi sa kanya. His lips curved into a small smile. Inangat niya ang is
“You eat first,” sambit ni Evander pagkaalis ng bell boy na dinalhan kami ng inorder niyang pagkain sa restaurant. Nakahain na ang mga iyon sa lamesa. Hitsura at amoy pa lang ng mga ito ay masarap na, mas lalo tuloy nagwala ang tiyan ko.“Hindi na tayo magsasabay?” tanong ko sa kanya sa pagtataka dahil akmang papasok siya sa kanyang kwarto.“I will…shower first.”“Okay!” ani ko at napanguso, pinipigilan ang ngiti. The bulge in his pants was too obvious for me to not notice. “Damn it, Lia!”“Ano na namang ginawa ko?!” maang-maangan ko, kunwari ay walang masamang iniisip.“Eat. Now!” he ordered with frustration and slammed the door shut as he entered his room.Mahina akong natawa at sumubo ng pagkain. Hindi naman ako inosente para hindi malaman ang gagawin niya.Ang dami ng pagkain na inorder niya. Hindi ko alam kung anu-ano ang mga pangalan niyon. Basta ang alam ko ay mamahalin ang mga iyon. Nanginginig pa ang mga kamay ko sa bawat subo ko sa sobrang gutom. Mabuti na lang ay wala si
R-18Nang makalayo na kami sa opisina ng school president ay saka ko binitiwan ang kamay ni Evander. He stayed quiet, probably trying to gauge my reaction. Hindi ko siya kinibo hanggang sa makarating na kami sa kanyang kotse.Humalukipkip ako. “Hindi dahil ginawa mo ‘yon ay okay ka na sa ‘kin.”"Let's go to the resort," he said and started the engine.Naalarma ako sa sinabi niya. "Ha? Bakit mo ako dadalhin doon? Dito na lang tayo mag-usap sa loob ng sasakyan mo!"Pero wala na akong nagawa dahil pinaandar na niya ang sasakyan at ni-lock pa ang pinto kaya hindi ko mabuksan.“The owner of the eatery told me that you didn’t eat lunch when I went there to investigate what happened,” he said, ignoring my protests. “You will eat there. I will explain to you what happened earlier.”Sumuko na ako at sumandal na lang sa upuan, tinitingnan ang labas ng bintana sa buong biyahe. We entered the resort gate, and the memories flooded back as we drove through the lush surroundings. Ilang buwan na simu
Mabuti na lang ay lumabas ang istrikto naming propesor kaya nakapasok ako sa room nang hindi nahuhuli. Umupo ako sa tabing upuan ni Pearl. “You're late. Mabuti na lang ay kapag matatapos na ang klase nag-a-attendance si Sir. Akala ko ay hindi ka na papa— bakit ka may mga kakalmutan?” gulat na bulalas ni Pearl nang makita ang kamay ko. Hindi ko iyon maitatago lalo na’t magkatabi lang kami. Mamaya pag-uwi sa bahay ay tiyak na hindi rin ito makakalagpas sa mga mata ni Tita Melinda. Tiyak na magagalit iyon lalo na pag nalaman niyang pinagtulungan ako. Kahit na nauuto-uto ko siya minsan sa mga palusot ko, pagdating sa kapakanan ko ay hinding-hindi ko siya maloloko. Ikinwento ko kay Pearl ang nangyari kanina. Napupuyos siya sa galit at kung hindi lang bumalik ang propesor namin ay sumugod na siya sa buildin
Pinapasok niya ako sa kanyang itim na Mercedes-Benz. Pumunta siya sa likod at binuksan ang trunk at may kinuha roon. Nalaman kong first aid kit iyon pagkabalik niya.“Good thing I have this in my car,” he said as he sat on the driver's seat.I didn't say anything. I just stared at him with a blank expression. Marahan niyang inangat ang isang braso ko dahil hindi ako gumagalaw. Hinayaan ko na lang siyang gamutin iyon. I felt a surge of anger and pain in my chest, but I suppressed it.Mahapdi nang kaunti ang sugat pero parang hindi ko na iyon maramdaman nang maalala ang natuklasan ko kanina. Hanggang sa matapos na siya sa kabilang braso ko ay wala akong kakibo-kibo. “Tell me what happened, Lia.” He looked at me with concern and worry in his eyes. “Who did this to you?” mariing tanong niya. Sa halip na sagutin siya ay binawi ko ang braso kong katatapos lang niyang gamutin. I clenched my fist.“Male-late na ako, Evander,” malamig kong sinabi nang hindi siya tinitingnan.Bumuntong hin
Allison.Siya ang sumagot ng tawag ko. Nasa kanya ang cellphone ni Evander. Nasa resort siya. Magkasama silang dalawa. Kaya hindi ako sinipot ng boyfriend ko dahil may iba na pala siyang kasamang kumain.Hindi ba ang sabi niya noon sa akin ay ayaw niya roon? Pero bakit si Allison ang kasama niyang kumain? Bakit niya ako kinalimutan?Naguguluhan na ako."Ineng, paubos na ang ulam namin. Itong bistek na lang at ginisang pechay ang may natira. Pang isahang tao na lang ito. Hindi na ito kakasya sa inyo n'ong…kasama mo," sambit ng tindera.Kilala na niya ako bilang suki rito, o baka nakilala lang ako dahil si Evander ang kasama ko rito palagi. "Magaala-una na kasi. Sa 'yo na lang ito. Mukhang…hindi na rin naman kasi dadating iyong hinihintay mo," nahimigan ko ng concern ang boses niya."Salamat po. Hindi na po ako kakain. Bibili na lang po ako ng tinapay sa iny
Medyo marami ang nakakakilala sa akin sa Marinae, pero mas dumami simula nang araw na nabunyag ang tungkol sa amin ni Evander. Kung hindi ko naririnig na pinag-uusapan nila ako, wala namang araw na hindi dumadako ang mga mata ng mga babaeng estudyante sa akinNakakailang lang kapag naririnig ko na bukambibig nila na naiinggit sila sa akin...dahil girlfriend ako ni Evander. Madalas ang nagsasabi niyon ay sincere talaga. Iyong iba kasi, mas gustong husgahan ako. Siguradong kung anu-ano nang panghuhusga ang naisip nila sa akin.Isipin nila kung ano ang gusto nilang isipin. Wala akong pakialam.Pagkalabas ko ng kwarto ay inabutan ako ni Tita Melinda ng baon ko. "Wala pa ba si Jaime, Tita?" tanong ko nang mapansing wala pa rin ang maingay na unggoy."Wala pa. Isang linggo nang hindi kayo nagsasabay ah? Baka mamaya ay hindi na pumapasok ang batang iyon. Malilintikan talaga iyon sa akin!""Baka naman po late lang o baka mas maagang pumupunta sa BSC. Nakita ko naman po siya noong isang araw
Nakakunot na naman ang noo ni Jaime sa akin pagkalabas ko ng bahay. "Anyare naman sa 'yo ngayon, babaita?" tanong niya sa nagtatakang ekspresyon. "Noong isang araw mukha kang pinagsakluban ng langit at lupa. Tapos ngayon mukha ka namang naka jackpot sa lotto. Balato naman diyan, para naman akong others!" "Sorry, kuripot ako."Nginisihan ko lang si Jaime. Para nga akong naka jackpot sa lotto. Sobra pa nga.Excited na akong pumasok dahil magkikita kami ni Evander katulad ng napagkasunduan namin. Nag text siya sa akin kani-kanina lang na nasa airport na siya para sa flight pabalik ng Buenavista."Tsk. Ngayon pa lang nagkakaalaman nang hindi ka pwedeng mautangan pag yumaman ka na. Tandaan mo, kahit sincong duling ay wala kang mahihita sa akin kapag naging engineer na ako," pagdadrama niya."FYI, 'di kita uutangan dahil alam ko namang wala ka ring ipapautang sa akin," banat ko pabalik at umirap."Ha!" singhal niya. "Kung gusto mo nga ay bigyan na lang kita ng pera e. Huwag kang mag-alala