ตอนที่ 5 มือปลาหมึก

หลังจากส่งมัมมาริสากับเออเนสขึ้นไปห้องพักเรียบร้อยแล้ว นางปทุมมาศกับน้องญาก็ลงมาที่ครัวเพื่อเตรียมอาหาร แต่เนื่องจากไม่ได้อยู่บ้านเสียหลายวันจึงไม่มีของสดเหลือติดบ้านเลย น้องญาจึงอาสาขับรถมอเตอร์ไซด์ออกไปซื้อของในตลาดสดที่เคยไปอยู่ประจำ เพราะตลาดอยู่ไม่ห่างจากบ้านมากนัก ขณะนั้นเออเนสกับมัมมาริสาก็เดินมายังครัวพอดี เธอเดินตรงมายังเด็กสาวพร้อมกับเอามือลูบหัวทุยเบาๆ อย่างเอ็นดู

“ไหน .. วันนี้น้องญาจะทำอะไรให้มัมกินจ๊ะ” มัมมาริสาเอ่ยถามเด็กสาว พลางกอดเอวคอดนั้นไว้หลวม ๆ

“วันนี้หนูจะทำแกงเขียวหวานปลากราย ทานกับขนมจีน ปลาทับทิมทอดสามรส หอยลายผัดฉ่า แกงส้มชะอมกุ้ง แล้วก็กุ้งทอดกระเทียมค่ะ” น้องญาเอ่ยเมนูให้มัมมาริสาฟัง นางถึงกับตาโต

“โอ้โห.. เมนูน่าทานทั้งนั้นเลย แต่กุ้งทอดกระเทียมนี่ทำให้ใครแถวนี้เป็นพิเศษหรือเปล่าน๊า” มัมมาริสาเอ่ยแซว น้องญายิ้มหวานจนตาหยี

“พอดีมีแต่อาหารรสจัดค่ะ แม่กลัวพี่เออเนสจะทานไม่ค่อยได้ เลยให้ทำเมนูที่ไม่เผ็ดให้ด้วย หนูเลยจะทำกุ้งทอดกระเทียมค่ะ”

น้องญาตอบ มัมมาริสายิ้ม ขนาดเมนูที่จะทำให้ยังเลือกเป็นกุ้งที่ลูกชายคนเล็กเธอชอบเสียด้วย แสดงออกให้เห็นถึงความใส่ใจของเด็กสาวที่มีต่อเออเนสอย่างเห็นได้ชัด น้องญาหยิบเสื้อแขนยาวและหมวกแก๊ปมาสวมเพื่อเตรียมตัวออกจากบ้านไปตลาด มัมมาริสาเห็นดังนั้นจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“อ้าว..แล้วนั่นหนูจะไปไหนล่ะลูก แต่งตัวทะมัดทะแมงเชียว” มัมมาริสาถามพลางเดินมาช่วยน้องญาเก็บผมเข้าไปยังหมวกแก๊ปให้เรียบร้อย

“จะออกไปตลาดสดแถวนี้แหละค่ะ พอดีไม่ได้อยู่หลายวันของสดเลยไม่มีค่ะมัม หนูขี่มอเตอร์ไซด์ไปแป๊บเดียวก็ถึงแล้วค่ะ” น้องญาตอบพลางกล่าวขอบคุณที่มัมมาริสาช่วยเก็บผมใส่หมวกให้

“งั้นฉันขอไปด้วย ไปนั่งรถเล่น” เออเนสเอ่ยขึ้นพร้อมกับเดินตามคนตัวเล็กที่เดินน้ำหน้าไปแล้ว

“น้องญาว่าอย่าดีกว่าค่ะพี่เออเนส คือแดดที่นี่มันร้อนมาก เดี๋ยวจะไม่สบายเอานะคะ” น้องญาเอ่ยด้วยความเป็นห่วง

“ไม่เป็นไรหรอก นี่เพิ่งจะเก้าโมงกว่า ๆ เอง แดดไม่ได้ร้อนมากสักหน่อย” เออเนสกล่าวตอบ พร้อมกับขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายน้องญาทันที คนตัวเล็กเลยปล่อยเลยตามเลย และขับรถออกจากบ้านไป ทิ้งให้มัมมาริสายืนยิ้มไม่หุบ

“แหม..ยิ้มไม่หุบเลยนะครับมัม อย่าบอกนะว่ามีแผนอะไรอีก ถึงได้ยิ้มแบบนี้” เซดริกเอ่ยแซวมัม หลังจากที่เขาออกมายืนดูทั้งสามคนคุยกันอยู่ได้พักใหญ่

“ก็ไม่มีอะไร น้องญาเขาน่ารักดี” นางตอบเลี่ยง ๆ แต่เหมือนเซดริกจะรู้ทันไปซะหมด

“น้องญาน่ะน่ารักครับ แต่ไอ้น้องชายผมนี่สิมันน่ากลัวนะมัม มันเจ้าชู้เงียบจะตาย” เซดริกเอ่ยเตือนมัม นางเองก็ลืมคิดถึงข้อนี้ไปเหมือนกัน

หลังจากขับรถออกมาจากบ้านแล้ว น้องญาก็เลือกที่จะขับช้า ๆ เพราะวันนี้แดดไม่ร้อนจริง ๆ อากาศดีมาก ดูครึ้ม ๆ เหมือนฝนจะตกเธอเลยถือโอกาสขี่รถกินลมไปด้วยเลย เออเนสขยับเข้ามาชิดน้องญา จนอกแกร่งของเขาชิดกับแผ่นหลังของเธอ ลำแขนแข็งแรงของเขากอดคนตัวเล็กและเอาคางของตัวเองวางไว้บนหัวไหล่มนของเธอ

“อุ๊ย !!  พี่เออเนส” เธอร้องด้วยความตกใจกับการกระทำของชายหนุ่ม

“ขยับออกไปหน่อยก็ได้ค่ะ ทำไมต้องชิดขนาดนี้ด้วยคะ กอดซะเน่นเลย น้องญาอึดอัดค่ะ”

เธอบอกชายหนุ่มแต่เขาทำเหมือนไม่สนใจ แถมยังเอาจมูกโด่งคลอเคลียสูดกลิ่นหอมที่ซอกคอของคนตัวเล็กอีกต่างหาก ทำเอาหัวใจของเธอเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก

“หอมจัง” เออเนสเอ่ยเบา ๆ พลางกดจูบที่ท้ายทอยของเด็กสาว จนเธอต้องหดคอหนี กว่าจะขี่รถถึงตลาด เธอก็โดนเขากอดและจูบโน่นจุ๊บนี่ไปตลอดทาง เธอห้ามอย่างไรเขาก็ไม่ยอมฟัง

หลังจากที่ได้ของครบตามที่ต้องการแล้ว สองหนุ่มสาวก็พากันหิ้วของพะรุงพะรังมาใส่ตะกร้าใหญ่ที่หน้ารถจนเต็ม

“ขากลับพี่เออเนสขี่ไหมคะ น้องญาจะได้ซ้อนบ้าง” เธอบอกคนตัวโตให้ขี่รถแทนเธอ เพราะไม่อยากถูกเขากอดจูบไปตลอดทาง แต่เขาเหมือนจะรู้ทัน

“ไม่ล่ะ ฉันไม่ถนัดขี่มอเตอร์ไซด์ ขอซ้อนดีกว่า สบายดี”

เขาเอ่ยยิ้ม ๆ น้องญาจึงจำต้องเป็นฝ่ายขี่รถกลับตามเดิม ซึ่งก็เหมือนเดิม ระหว่างทางคนตัวโตก็กอดเธอแน่น คลอเคลียซอกคอขาวไม่หยุด แถมรอบนี้เอี้ยวตัวมาหอมแก้มนุ่มของเธออีกต่างหาก เป็นเพราะถนนสายนี้เป็นถนนสายใน ซึ่งไม่ใช่ทางหลัก จึงไม่มีคนพลุกพล่าน นานๆ จะมีรถผ่านสักคัน แต่ก็ไม่ได้เปลี่ยวอะไร

“โอ๊ย!!! พี่เออเนส นั่งดี ๆ เป็นไหมคะ ยุกๆยิกๆ อยู่นั่นแหละ จะกอดจะจูบไปถึงไหนกันเนี่ย มือไม้ยัังกะปลาหมึกเลย” น้องญาเอ่ยอย่างเหนื่อยใจ แต่อีกฝ่ายก็ใช้ลูกด้าน คือหน้าด้านอย่างเดียว พูดอะไรก็ไม่ฟังเอาแต่ทำหน้ามึน กว่าจะกลับมาถึงบ้านได้ น้องญาก็แทบช้ำไปหมด

เมื่อถึงบ้านสองหนุ่มสาวก็ถือของพะรุงพะรังเข้ามาในครัว โดยมีมัมมาริสาและนางปทุมมาศช่วยกันทำอาหารมื้อนี้ด้วย เมื่อทำอาหารเสร็จก็เกือบเที่ยงพอดี ทุกคนพร้อมกันที่โต๊ะอาหารและรับประทานกันอย่างเอร็ดอร่อย

“น้องญาทำกับข้าวเก่งมากเลยนะเนี่ย เด็กสาว ๆ สมัยนี้ทำอาหารกันไม่ค่อยจะเป็นแล้วนะคะน้องมาศ” มัมมาริสาเอ่ยชมน้องญา

“เรามีกันแค่สองคนแม่ลูกค่ะพี่สา ตั้งแต่พ่อของน้องญาเสียเราก็ต้องสู้กันมาทุกอย่าง น้องญาเลยไม่ได้ไปเที่ยวเล่นเหมือนกับเด็กอื่น ๆ ในรุ่นเดียวกัน เพราะต้องช่วยแม่ทำงานทุกอย่าง แล้วก็ต้องทำขนมส่งขายด้วย” นางปทุมมาศเอ่ยถึงบุตรสาว มัมมาริสาพยักหน้ารับรู้ ยิ่งรู้สึกเอ็นดูเด็กสาวมากขึ้นไปอีก

“ว๊า!!. กุ้งทอดกระเทียมหมดซะแล้ว เออเนสเหมาหมดเลย อร่อยมากล่ะสิท่า”

เซดริกเอ่ยแซว เมื่อเห็นน้องชายเจริญอาหารเป็นพิเศษ คนโดนแซวได้แต่ยิ้มให้พี่ชาย แต่ไม่พูดอะไร ยังคงก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อไป

“เดี๋ยวพรุ่งนี้มาศกับน้องญาจะทำขนมไทยให้พี่สาทานนะคะ มาศจำได้ว่าพี่สาชอบขนมไทยมาก เมื่อตอนเปิดโรงแรม JC มาศกับน้องญาเป็นคนไปทำขนมให้ตอนเปิดงาน ไม่รู้ว่าพี่สาจะจำได้ไหม” นางปทุมมาศเอ่ยกับมัมมาริสา เธอทำท่านึกอยู่สักพักก็พยักหน้าหงึกๆ

“อ้อ... จำได้ค่ะ จำได้แล้ว น้องมาศทำขนมได้สวยและอร่อยมากจริง ๆ พี่ชอบทานเม็ดขนุนกับฝอยทองกรอบมาก ๆ เลยค่ะ จำได้ว่าหลังจากปิดงานไปแล้วยังให้คนที่โรงแรมมาสั่งทำอีกตั้งหลายครั้ง พูดแล้วก็อยากทานเลยค่ะ” มัมมาริสากล่าว

“ผมชอบทานขนมอะไรก็ไม่รู้ครับ มันเป็นก้อนเล็กๆ  มีหลายๆ สี ข้างนอกกรอบ ข้างในนิ่มและหอมด้วยครับ” เออเนสบอกกับนางปทุมมาศ

“อ้อ.. เขาเรียกขนมอาลัวค่ะ อันนั้นฝีมือน้องญาเขาประดิดประดอยทำ บีบเป็นก้อนเล็ก ๆ ใช้เวลาทำนานเลยนะคะ กว่าจะได้ทานเกือบสองวันเลยนะ” นางปทุมมาศบอกกับทุกคน

“แล้วแบบนี้ผมจะได้ทานไหมครับเนี่ย ไม่รู้ว่าคนทำเขาจะทำให้ผมทานไหมหนอ” เออเนสกล่าวพลางมองไปยังน้องญาที่นั่งทานข้าวอยู่ฝั่งตรงข้าม

“ถ้าอยากทานเดี๋ยวน้องญาทำให้ทานได้ค่ะ” เธอตอบ ชายหนุ่มยิ้มอย่างพอใจ

Write Talk: แหม่ๆๆ ใครหมั่นไส้อีพี่เออเนสเหมือนไรท์บ้างคะ ทั้งหน้าด้าน ทั้งแอบอ้อนแอบหยอด ทำเหมือนไม่มีอะไร แต่ในใจมันต้องมีอะไรแน่ๆ เลย แบบนี้ใช่ไหมที่เขาเรียกเจ้าชู้เงียบ