1 ปีผ่านไป...
ณ. ปารีส @ ฝรั่งเศส
ตอนนี้ปฏิญญาเดินทางมาอยู่ที่ฝรั่งเศสได้เกือบเดือนแล้ว โดยมัมมาริสาเดินทางมารับด้วยตนเองเมื่อเธอเรียนจบ หลังจากที่คุยกันแล้วว่าเธอคงจะเข้าเรียนในปีการศึกษาหน้า มัมมาริสาอยากให้เธอมาอยู่ที่นี่และลองใช้ชีวิตให้คุ้นชินก่อน เพราะเธอยังต้องปรับตัวอีกมาก อีกเหตุผลหนึ่งคือเธออยากเลือกสายวิชาและมหาวิทยาลัยที่เธออยากเรียนด้วยตัวเอง ซึ่งข้อนี้มัมมาริสาให้สิทธิ์เธอเต็มที่
"ได้เวลาอาหารกลางวันแล้วค่ะ" ปฏิญญาบอกทุกคนที่ตอนนี้นั่งคุยกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่น ให้ไปรับประทานอาหารด้วยกัน เนื่องจากวันนี้เป็นวันหยุด ทุกคนจึงอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
"มีแต่อาหารไทยน่าทานทั้งนั้นเลย น้องญามาอยู่นี่มัมต้องเจริญอาหารแน่ๆ " มัมมาริสาพูดพลางส่งยิ้มหวานให้เธอ
"วันนี้มีอะไรบ้างล่ะ หน้าตาน่าทานนะ แต่แด๊ดไม่รู้จักชื่อเลย" แด๊ดโนแอลเอ่ยถามเด็กสาว
"วันนี้มีแกงเลียงกุ้งสด กะหล่ำปลีผัดน้ำปลา แกงจืดเต้าหู้อ่อน กุ้งทอดกระเทียมค่ะ" น้องญาตอบแด๊ด
"กุ้งทอดกระเทียมทำพิเศษให้พี่เออเนสใช่ไหมเนี่ย ไม่เห็นมีอะไรพิเศษให้มัมบ้างเลย ชักจะน้อยใจแล้วนะ"มัมมาริสาเอ่ยหยอกเย้า ในขณะที่คนที่ถูกกล่าวถึงนั่งยิ้มเมื่อได้ทานกุ้งกระเทียมของโปรด
"มีสิคะ น้องญาทำลาบหมูแซ่บๆ ไว้ให้มัมด้วยค่ะ รสจัดแบบดั้งเดิมที่มีแต่เราสองคนเท่านั้นที่ทานได้ค่ะ" เด็กสาวบอกแล้วยิ้มตาหยี มัมตาโตเมื่อเห็นลาบหมูในจานส่งกลิ่นหอมจนน้ำลายสอ
หลังจากทานอาหารเรียบร้อยทุกคนก็แยกย้ายไปพักผ่อน ราวๆ บ่ายสามโมงซึ่งเป็นเวลาดื่มน้ำชายามบ่าย น้องญาก็จัดเตรียมเครื่องดื่มและขนมไทยที่เธอทำเองเตรียมพร้อมไว้รอสมาชิกในครอบครัว
"วันนี้มีขนมปังกระเทียมกับอาลัวค่ะ" เด็กสาวเอ่ยเสียงใสเมื่อสมาชิกทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตา เออเนสดื่มชาและทานขนมอาลัวของโปรด
"น้องญา พรุ่งนี้เราไปหาซื้อของสดเข้าครัวกันไหมลูก" มัมมาริสาเอ่ยชวน เพราะปกติมัมจะพาเธอไปซื้อของสดและเครื่องปรุงต่างๆสัปดาห์ละ 2 ครั้ง
"ไปค่ะมัม" เด็กสาวตอบรับด้วยหน้าตาที่สดใส
"น้องญามาอยู่จะครบเดือนแล้ว มัมยังไม่ค่อยได้พาออกไปเที่ยวไหนเลย มัวแต่ยุ่งๆ ช่วยแด๊ดดูแลโรงแรมที่เพิ่งเปิดใหม่ เดี๋ยวสุดสัปดาห์หน้ามีวันหยุดยาว เราไปเที่ยวทะเลกันดีกว่า" มัมมาริสาบอกกับเด็กสาวที่นั่งยิ้มแป้น เมื่อได้ยินว่าจะได้ไปเที่ยว
"น้องญาเตรียมตัวล่วงหน้าได้เลยนะลูก เดี๋ยวพรุ่งนี้หลังซื้อของสดแล้วมัมจะพาไปหาซื้อชุดว่ายน้ำสวยๆ ไว้ใส่ไปเที่ยวทะเลกัน"
"ว๊าววว .. อากาศดี สถานที่สวยจังเลยค่ะ" น้องญาตื่นตาตื่นใจกับโรงแรมหรูที่ติดกับชายหาดกว้าง น้ำทะเลสีฟ้าเข้ม หาดทรายสีขาวสะอาดตา
"โรงแรมนี้เป็นโรงแรมของเราเอง มัมไม่ได้บอกเธอรึไง" เออเนสถามคนตัวเล็กพร้อมกับหยิบกระเป๋าของเธอวางลงที่เดิม
"กระเป๋าเอาไว้ที่นี่แหละ เดี๋ยวมีคนเอาขึ้นไปให้" เออเนสบอกพร้อมกับจูงมือเด็กสาวเพื่อไปขึ้นลิฟท์ผู้บริหารไปยังชั้นบนสุดของโรงแรม ที่ใช้เป็นที่พักของครอบครัว ไปๆ มาๆ กลายเป็นว่าเขาต้องพาน้องญามาเที่ยวกันตามลำพังสองคน เพราะแด๊ดกับมัมดันติดลูกค้าสำคัญ
เออเนสพาเด็กสาวขึ้นมายังห้องพักในขณะที่พนักงานนำกระเป๋าขึ้นมาให้พอดี
"ห้องเธออยู่นี่นะ ส่วนห้องของฉันอยู่ข้างๆ นี่แหละ เดี๋ยวสี่โมงเย็นจะมารับไปเดินเล่นชายหาด ตอนนี้แดดร้อน" เออเนสส่งคีย์การ์ดให้น้องญา เธอพยักหน้ารับรู้แล้วเปิดประตูเข้าห้องไป
"ภายในห้องสีขาว ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หรู เมื่อเปิดผ้าม่านออกจะเป็นกระจกใสที่สามารถเห็นชายหาดและทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา
"เย็นนี้จะออกไปเดินเล่น แล้วก็เล่นน้ำทะเลให้สนุกไปเลย แต่ตอนนี้เมื่อยจัง~" หญิงสาวบิดตัวไปมาไล่ความเมื่อยขบจากการนั่งรถหลายชั่วโมง เธอลากกระเป๋าเข้าไปในห้องนอนแล้วจัดเสื้อผ้าเข้าตู้เรียบร้อย
"ปิ๊งป่องงงง" เสียงกดกริ่งที่หน้าห้อง เธอส่องตาแมวพบว่าเป็นรูมเซอร์วิสซึ่งนำอาหารมาส่งให้ ตามคำสั่งของเออเนส
"ว๊าววว .. น่ากินยังเลย กำลังหิวพอดี" คนตัวเล็กจัดการกับอาหารตรงหน้าทันที
"ฟู่ววววว" เสียงพ่นลมออกจากปากเล็ก อาหารที่นี่อร่อยมากจริงๆ เธอทานจนหมดเกลี้ยง
"เมื่อหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อนเป็นธรรมดาสินะ นอนพักสักแป๊บนึงดีกว่า" ร่างบางเอามือลูบท้อง แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน แล้วล้มตัวลงนอนนบนเตียงนุ่มขนาดใหญ่นั้นทันที
ความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่นเหมือนมีคนมานั่งอยู่บนเตียงใกล้ๆ เพราะเตียงหนานั้นยุบยวบลง
"หนาวจัง" เธอบ่นคล้ายละเมอแต่ก็รู้สึกเหมือนมีไออุ่นเข้าสู่ร่างกาย ร่างบอบบางรีบซุกเข้าหาความอบอุ่นนั้นทันที
"อื้มม .. อุ่นจัง" เธอพูดเบาๆ แล้วหลับต่ออย่างมีความสุข
ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ที่เธอตั้งเวลาไว้แผดเสียงร้องเตือน มือบางไขว่คว้าหาต้นตอของเสียงเพื่อจะปิดมัน แต่แล้วเธอก็สัมผัสได้ถึงร่างกายของใครอีกคนที่กำลังกอดรัดร่างเล็กของเธออยู่ หญิงสาวลืมตาโพลงด้วยความตกใจ เธอเห็นดวงตาคมกริบคู่นั้นมองเธออยู่ก่อนแล้ว
"พะ..พี่เออเนส พี่เข้ามาได้ยังงัยคะ" น้องญาเอ่ยถามพร้อมกับทำท่าจะลุกขึ้น แต่ถูกลำแขนแข็งแรงนั้นดึงร่างเล็กลงมาสู่อ้อมกอดของเขาเหมือนเดิม
"ห้องเรามีประตูเชื่อมกัน ฉันก็เลยเข้ามาดูว่าเธอทานอะไรหรือยัง แต่ไม่เจอในห้องโถง เลยเดินมาดูที่ห้องนอน" เขาตอบเรียบๆ
"ละ..แล้วทำไมพี่มานอนตรงนี้ ทำไมไม่กลับห้องตัวเองล่ะคะ"
"ก็ฉันมานั่งบนเตียงดูว่าเธอหลับสนิทรึยัง ตอนกำลังจะกลับเธอบ่นว่าหนาว แล้วดึงฉันมากอดเองนี่ ดีแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่ลักหลับเธอ คนอะไรหลับลึกขนาดนี้"
"มะ..ไม่จริงมั้งคะ" น้องญาเอ่ยเสียงสั่นเมื่อเออเนสกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น จนทรวงอกนุ่มของเธอบดเบียดไปยังอกแกร่งของเขา ใบหน้าชิดจนจมูกชนกัน ริมฝีปากของชายหนุ่มฉกฉวยไปที่ริมฝีปากกระจับสีชมพูระเรื่อนั้นทันที เขาบดจูบเคล้าคลึงไปทั่วกลีบปากนุ่ม แล้วสอดลิ้นอุ่นๆ นั้นเข้าไปในโพรงปากเล็กเพื่อควานหาความหวานในโพรงปากนุ่มๆ นั้น
"อื้อๆๆ" น้องญาร้องครางเบาๆ พร้อมกับพยายามดันตัวเองออกห่างจากลำตัวของชายหนุ่ม จนเออเนสค่อยๆ ถอนริมฝีปากออกอย่างแสนเสียดาย
Write Talk: พี่เออเนสขโมยจูบน้องอีกแล้วค่ะ คราวนี้น้องจะขู่ฟ้องใครดีล่ะเนี่ย แล้วมากันแค่สองคนซะด้วย จะรอดไหมน้องญาเอ๋ย
น้องญานอนตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของเออเนส เธอสบสายตาของชายหนุ่ม สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยแรงปรารถนาอย่างปิดไม่มิด"รังเกียจฉันเหรอ" เขาเอ่ยถามหลังจากที่เธอยังนอนตัวแข็งทื่อและดันอกแกร่งของเขาให้ห่างจากตัวเธอ"ปะ..เปล่าค่ะ ไม่ได้รังเกียจ แต่น้องญาว่ามันไม่เหมาะสมที่จะทำแบบนี้ คะ..คือ.. น้องญายังเด็กอยู่เลยค่ะ" หญิงสาวรีบตอบเพราะกลัวเขาเข้าใจผิด ใครจะไปรังเกียจชายหนุ่มรูปหล่อ สะอาดเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบเขาล่ะ"ปีนี้อายุเท่าไหร่" เขาถามพลางใช้มือลูบผมที่ปรกหน้าของเธอออกและไล้ข้อนิ้วไปตามกรอบหน้าเนียนใสของหญิงสาว"19 ค่ะ อีกสามเดือนก็จะเต็ม 20" เธอตอบชายหนุ่ม หัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก เกิดมาจนป่านนี้ยังไม่เคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคนไหนแบบนี้มาก่อน"จะ 20 แล้ว ไม่ใช่เด็กแล้วนะ" เขาบอกกับเธอพลางลูบไล้ไปทั่วผิวกายนวลเนียนของเด็กสาว เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ทุกที่ที่เขาสัมผัส เออเนสขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนของเขาปะทะริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ แต่ก่อนที่เขาจะประทับจูบลงที่ริมฝีปากสวยนั้น เสียงโทรศัพท์ของน้องญาก็ดังขึ้นกริ้งงงงงงงงงง.... หน้าจอแสดงชื่อมัมมาริสา ปฏิญญาฉวยโอกาสนั้นรีบลุกจากเตี
ปฏิญญาลงมาเดินเล่นที่ชายหาดเพียงลำพัง เวลาเย็นแบบนี้แดดอ่อนแสงลงมากแล้ว หาดทรายเม็ดเล็กละเอียดสีขาวสะอาดตา ตัดกับสีฟ้าเข้มของน้ำทะเลที่ทอดยาวไปไกลสุดสายตา เป็นภาพที่สวยงามมากจริงๆเด็กสาวถอดรองเท้าฟองน้ำถือไว้เพราะอยากใช้เท้าสัมผัสกับความละเอียดอ่อนของเม็ดทรายที่นุ่มนิ่มนั้นโดยตรง เธอยืนมองขอบฟ้าที่ไกลสุดสายตา แล้วทำให้คิดถึงแม่ปทุมมาศ ร่างเล็กนั่งลงบนหาดทรายในท่าชันเข่า ตอนนี้เวลาที่นี่เกือบจะหกโมงเย็น ที่เมืองไทยคงเกือบจะห้าทุ่มแล้ว คงดึกเกินไปถ้าเธอจะโทรหาแม่มาศในตอนนี้พอนั่งนึกอะไรเพลินๆ ก็ปรากฏภาพของเออเนสขึ้นในมโนภาพของเธอทันที ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนมาถึงวันนี้ เขาก็ยังเป็นผู้ชายคนเดิมที่มักจะทำตัวรุ่มร่ามกับเธอตลอดเวลาที่อยู่กันสองคน แต่ภายนอกถ้าคนอื่นมองจะเห็นเขาอีกลุคหนึ่งซึ่งดูเป็นคนเงียบๆ สุขุม และวางตัวได้ดีในระดับหนึ่ง แต่เธอรู้ดีว่าความจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นตลอดเวลากว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาก่อนที่เธอจะเรียนจบ เขามักจะบินไปๆ มาๆ ระหว่างฝรั่งเศสกับไทย เพื่อไปเยี่ยมเซดริกและครอบครัวของเธอเป็นประจำเธอถามตัวเองว่าทำไมเธอถึงยอมให้เขาถึงเนื้อถึงตัวมาตลอด แล้วเธอก็ยอมรับกับใ
"อื้อ~ หนาวววว" คนตัวเล็กนั่งคอพับอยู่ในอ่างอาบน้ำในสภาพกึ่งเปลือย มีแพนตี้ตัวน้อยกับบราแบบเกาะอกปกปิดของสงวน เออเนสถอนหายใจยาวเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเอง เขาค่อยๆ ถอดบราและแพนตี้ตัวน้อยออกจากเรียวขาสวย แล้วเปิดน้ำอุ่นเพื่อล้างหน้าตาเนื้อตัวแล้วอาบน้ำให้กับเธอ เสร็จแล้วก็นำผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาห่อหุ้มร่างเปลือยขาวโพลนนั้น แล้วรวบร่างขึ้นอุ้มไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ร่างแกร่งค่อยๆ วางคนตัวเล็กลงแล้วปลดผ้าเช็ดตัวออกเพื่อจะเช็ดตัวและสวมชุดใหม่ให้ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร คนตัวเล็กก็ดิ้นไปมามือไขว่คว้าสะเปะสะปะ"อื้มๆๆ .. หนาววว"มือเล็กควานหาผ้าห่มเพราะรู้สึกหนาว เมื่อมือสัมผัสถูกผ้าเช็ดตัวที่เออเนสถืออยู่เธอก็ดึงเข้าหาตัวอย่างแรงจนเออเนสล้มลงบนที่นอนหนาหนุ่มแล้วคร่อมร่างเล็กนั้นไว้พอดี ใบหน้าของเธอและเขาแนบชิดกัน จมูกชนจมูก ดูเหมือนคนตัวเล็กพอจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว เธอค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองเจ้าของลมหายใจอุ่นๆ ที่กำลังหายใจรดใบหน้าเธออยู่ในระยะประชิด"พะ..พี่เออเนส"ริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มเผยอน้อยๆ เมื่อเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มที่ตัวเองแอบมีใจให้ เขากำลังมองเธอด้วยสายตาแห่งความปรารถนาที่ปิดไม่มิ
เด็กสาวทำท่าจะขยับสะโพกถอยหนีเมื่อรู้สึกได้ถึงความคับแน่น และเจ็บแปลบบริเวณกึ่งกลางกายสาว จนเออเนสต้องค่อยๆ ปลอบประโลมเธออีกครั้ง"ไม่ต้องกลัว อย่าเกร็งนะ เจ็บนิดเดียว"เขากระซิบเสียงแหบพร่าที่ใบหูของเธอ แล้วประกบริมฝีปากหนาได้รูปนั้นที่ปากสวยของเธออีกครั้ง เพื่อให้เด็กสาวผ่อนคลายลงอีกสักหน่อย ริมฝีปากอุ่นชื้นเลื่อนลงมาโลมเลียดูดดึงยอดปทุมถันอวบใหญ่นั้นอีกครั้ง ฝ่ามือแกร่งโลมไล้ไปทั่วผิวกายนุ่มนิ่มหอมกรุ่น ในขณะที่ร่างเล็กกำลังตกอยู่ในวังวนของความเสียวซ่านอยู่นั้น เออเนสก็ดันแท่งรักขนาดใหญ่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบของเด็กสาวจนสุดลำ "สวบบ .. ปึ่ก" "กรี๊ดดดดดดด " เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมลุกล้ำเข้าไปภายในใจกลางสาวที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำมาก่อน เด็กสาวน้ำตาไหล หายเมาเป็นปลิดทิ้ง"อึ่ก..ฮือ..พี่เออเนสทำอะไร น้องญาเจ็บ" เด็กสาวเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลจากหางตา"ซี๊ดดดด...อืมมมม" เสียงครางทุ้มต่ำของเออเนสดังขึ้นในลำคอ เขารู้สึกคับแน่นที่แท่งรักและอยากจะขยับมันใจจะขาด"ฉันจะค่อยๆ ขยับนะ ไม่เจ็บแล้ว ไม่ต้องเกร็งนะ"เสียงทุ้มนุ่มนวลค่อยๆ เอ่ยขึ้นมาเพื่อไม่ให้เด็กสาวต้องเป็นกังวลใจ
น้องญานอนตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเออเนสเมื่อคืนมันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝันอย่างที่เธอเข้าใจ“จะลุกไปไหนแต่เช้า”เออเนสเอ่ยถามคนตัวเล็กพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วใช้จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ จนปฏิญญาต้องหดคอหนีด้วยความเสียวปนเขินอาย“ปล่อยน้องญาได้แล้วค่ะ น้องญาหิวแล้ว” คนตัวเล็กเอ่ย เพราะตอนนี้ท้องของเธอร้องประท้วงด้วยความหิวจริง ๆ เธอเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนผนัง บอกเวลา 11.00น.แล้ว“เดี๋ยวสั่งอาหารมาให้ นิ่งเป็นหลับขยับเป็นกินจริง ๆ ด้วย เด็กอะไร”เออเนสบ่นแบบไม่จริงจังนัก แต่ก็ยอมคลายอ้อมแขนจากร่างเด็กสาว แต่ยังไม่ปล่อยให้เธอลุกออกไป ในขณะที่เขาเองก็กดโทรศัพท์สั่งอาหารให้เธอทันทีหลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยคนตัวเล็กจึงออกมาจากอ้อมกอดนั้นได้ เธอลุกขึ้นยืนหวังจะเดินไปยังห้องน้ำ แต่ก็ต้องหยุดทันที เพราะเวลาที่เธอขยับแต่ละครั้งจะรู้สึกเจ็บที่จุดกลางกายสาวเป็นอย่างมาก เธอทำหน้าเบ้จนเออเนสลุกขึ้นแล้วเดินมาจ้องหน้าเธอใกล้ ๆ ใบหน้าเรียวเล็กนั้นแดงก่ำด้วยความเขินอาย“เป็นยังไง เดินไม่ไหว เจ็บล่ะสิ?”เออเนสพูดแค่นั้นก็ลุกขึ้นทั้งที่ร่างกายเปลือ
หลังจากอาหารถูกนำมาจัดเตรียมให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เออเนสก็หยิบเสื้อผ้าจากกระเป๋าของเขาที่เพิ่งไปขนมาจากห้องตัวเองมาไว้ห้องนี้เมื่อตอนเช้า ขึ้นมาใส่ แล้วเดินไปที่ห้องนอนที่คนตัวเล็กยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม ร่างแกร่งนั่งลงบนเตียงแล้วเอื้อมมือไปเขย่าร่างเล็ก"ปฏิญญา ตื่นได้แล้ว อาหารมาแล้วนะ""อื้อๆๆ"คนตัวเล็กบิดร่างไปมาแล้วลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เออเนสเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ แล้วหยิบชุดลำลองของเด็กสาว ซึ่งเป็นเสื้อยืดตัวยาวมาสวมใส่ให้ ในขณะที่เธอยังหาวหวอดๆ อยู่ หลังจากนั้นก็รวบร่างเล็กขึ้นอุ้มแล้วพาเดินไปยังโต๊ะอาหาร"พี่เออเนสปล่อยเถอะค่ะ น้องญาเดินเองได้" เด็กสาวพูดไปพลางก้มหน้าซุกอกแกร่งด้วยความเขินอาย แต่คนตัวโตก็ยังก้าวเดินพรวดๆ ไปยังเก้าอี้แล้วจัดแจงวางคนตัวเล็กให้นั่งลง ส่วนเขาเดินอ้อมไปนั่งที่ฝั่งตรงกันข้ามหลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้ว น้องญาก็เดินไปยังโซนห้องนั่งเล่นที่ด้านข้างติดกับระเบียง เธอนั่งบนโซฟาตัวยาว แล้วเปิดทีวีดูรายการทั่วๆ ไปเออเนสเดินผ่านคนตัวเล็กออกไปยังหน้าระเบียง เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ ปฏิญญาทำหน้าแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเห็นเขาสูบบุหรี่มาก่อน ร่
เออเนสดันร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงนุ่ม ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังคงจูบกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือหนาแทรกเข้าไปยังชุดนอนกระโปรงบางเบาของหญิงสาว แล้วถอดออกอย่างง่ายดาย ตะขอบราด้านหน้าถูกปลดอย่างชำนิชำนาญด้วยมือเพียงข้างเดียวของชายหนุ่มจมูกโด่งซุกไซร้ไปยังซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มผิวเนียนและจูบไล่เรื่อยลงมาที่หัวไหล่และเนินอก ริมฝีปากอุ่นชื้นเข้าครอบครองยอดปทุมถันสีชมพูแล้วขบเม้มดูดดึงอย่างหิวโหย"จ๊วบบบบบบ" เขาสลับดูดเลียยอดทับทิมสีชมพูสวยทั้งสองข้างไปมาแล้วบีบเคล้นอย่างมันมือ"อื้มมมม" ปฏิญญาครางเสียงหวานในลำคอและเผลอแอ่นอกให้เขาดูดเลียอย่างเต็มอกเต็มใจเมื่อดูดกินสองเต้าเต่งตึงจนเป็นที่พอใจแล้ว ลิ้นร้อนก็ค่อยๆจูบไล่ลงมายังเนินนูนอวบใหญ่ที่เกลี้ยงเกลาของเด็กสาว แพนตี้ลูกไม้ตัวน้อยถูกถอดออกอย่างง่ายดายด้วยฝีมือของเขาอีกตามเคย ลิ้นร้อนตวัดเลียที่รอยแยกอย่างช้าๆ คล้ายๆ กับจะทรมานคนตัวเล็กให้พลุ่งพล่านด้วยแรงปรารถนา"อ๊ะ..~อ๊าาา" ร่างบางร้องคราง เธอยกสะโพกร่อนไปมาด้วยความเสียวที่ลิ้นร้อนละเลงเลีย สลับกับดูดดุนที่ร่องสวาทแบบเน้นๆเออเนสผละจากร่างเล็กและลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองทันที แท่งร
หลังจากกินยาตามคำสั่งเออเนสเรียบร้อยแล้ว น้องญาก็เดินเข้าไปในบ้านที่ควรจะเรียกว่าคฤหาสน์น่าจะเหมาะสมกว่า เด็กสาวเดินไปหามัมมาริสาที่กำลังนั่งอ่านหนังสือสบายๆอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น"กินข้าวเรียบร้อยแล้วเหรอลูก" นางเอ่ยทัก คนตัวเล็กนั่งลงใกล้ๆ กับหญิงสูงวัยกว่าที่ท่านกำลังมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูพลางใช้มือลูบศีรษะเล็กๆ ของเธอ"กินแล้วค่ะมัม วันนี้น้องญาตื่นสายมากๆ เลยไม่ได้ทำอาหารไทยให้มัมทานเลย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเย็นนี้น้องญาจะทำให้ทานอย่างสุดฝีมือเลยค่ะ" เด็กสาวพูดแล้วยิ้มละไมให้กับมัมมาริสา"วันนี้น้องญาจะทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับของโปรดของแด๊ดด้วยค่ะ แต่ไม่รู้พี่เออเนสจะกลับบ้านหรือเปล่า กุ้งกระเทียมน้องญาจะเป็นหม้ายไหมหนอ" น้องญาเอ่ย ท้ายประโยคเธอทำเสียงอ่อยๆ มัมมาริสาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาลูกชายทันที"ครับมัม" เสียงปลายทางรับสายแล้วตอบกลับมาสั้นๆ ตามนิสัยของเขา"เย็นนี้กลับมาทานข้าวบ้านไหมลูก น้องจะได้ทำกุ้งกระเทียมของโปรดไว้ให้" มัมมาริสาเอ่ยถาม"ครับ" สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ"พี่เขาบอกว่าเย็นนี้จะกลับบ้านนะลูก เดี๋ยววันนี้หนูไปซื้อของที่ห้างกับพี่เซนส์แล้วกันนะจ๊ะ พอดีช่วงบ่ายมัมมีน
ตุ้บบบบ เสียงกล่องอาหารและขนมที่ร่วงหล่นพื้น ทำให้เออเนสกับหญิงสาวคนนั้นหันมามองยังต้นเสียงทันที เออเนสเมื่อเห็นปฏิญญายืนอยู่ที่หน้าประตูเขาถึงกับหน้าถอดสี รีบปล่อยกอดหญิงสาวคนนั้นทันที ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็หันหลังกลับมามองปฏิญญาแบบเต็มตัวปฏิญญาสังเกตุเห็นหญิงสาวคนนั้นคล้ายคนเอเซียหรือน่าจะเป็นลูกครึ่ง ซึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งเลยทีเดียว ดวงตาของเธอคนนั้นแดงก่ำคล้ายกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก พิศมองไปมารูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดูละม้ายคล้ายกับตัวของเธอเอามากๆ"สาวเอเซียคงเป็นสเปคของเขาสินะ?" ปฏิญญาคิดในใจ ดูเหมือนคนที่ได้สติก่อนจะเป็นเออเนส เขารีบผละจากหญิงสาวคนนั้นแล้วเดินเข้ามาหาปฏิญญาทันที ร่างสูงย่อตัวลงเก็บถุงอาหารที่ร่วงพื้นขึ้นมาแล้วกอดประคองแฟนสาว โดยที่ปฏิญญาได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ"มีย่า นี่ปฏิญญา คู่หมั้นของฉัน ที่เคยเล่าให้เธอฟังไง" เออเนสพูดกับหญิงสาวที่ชื่อมีย่า เธอคนนั้นพยักหน้ารับรู้แล้วคลี่ยิ้มบางๆ ทั้งๆ ที่ดวงหน้ายังคงเศร้าหมอง"น้องญาครับ นี่ อามิยา หรือมีย่า เป็นเพื่อนสนิทของพี่เอง" เออเนสบอกกับแฟนสาว เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับดึงสาย
อมารีเดินไปยังสวนหย่อมของคณะที่มีโต๊ะว่างอยู่ เธอนั่งลงพร้อมกับวางกระเป๋าบนโต๊ะอย่างแรง ใบหน้างอง้ำดวงตาแดงก่ำ เธอหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนบ่ายแล้วก็ยังโมโหไม่หาย หลังจากที่เธอซ้อมเดินแบบและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จกำลังจะกลับ พี่อลิซก็เดินเข้ามาหา"มารี พี่มีอะไรคุยด้วยหน่อย""เรื่องเปลี่ยนตัวเดินหรือเปล่าคะพี่ลิซ ยัยปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวเหรอ"มารีพูดพลางเหยียดยิ้ม บางทีเธอก็หมั่นไส้ปฏิญญาอยู่เหมือนกัน ที่ใครๆ ต่างก็ชอบพูดชมว่ายัยนั่นสวยอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่เธอก็เห็นว่าไม่ได้สวยอะไรมากมายขนาดนั้นสักหน่อย พอรู้ว่าปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวก็ยิ่งสะใจ"ใช่ เรื่องเปลี่ยนตัวเดินแบบนี่แหละ คุณคริสขอให้เปลี่ยนปฏิญญามาเดินชุดฟินาเล่แทนเธอ" อมารีถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงุนงง"อะ อะไรนะ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ" อมารีถามอลิซพร้อมกับกำมือแน่น"มันเป็นความต้องการของคุณคริส เราคงขัดไม่ได้หรอก เธอคงต้องไปเดินตำแหน่งแทนปฏิญญา""ไม่ค่ะพี่ลิซ มารีจะขอถอนตัวจากงานนี้" อมารีกำมือแน่นด้วยความโกรธ"เธอทำแบบนั้นไม่ได้นะมารี อีกสามวันก็จะเป็นวันงาน แล้วจะไปหาใครมาแทนได้ทันล่ะ" อลิซพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน"ก็ทีเ
"วันนี้เลิกซ้อมเท่านี้นะคะ เดี๋ยวจะนัดซ้อมอีกครั้งก่อนวันงานหนึ่งวันที่โรงแรม Max Martin เดี๋ยวพี่ไลน์นัดอีกทีค่ะ" พี่อลิซบอกกับน้องๆ ทุกคน"เอ่อ..เดี๋ยวน้องปฏิญญาอยู่คุยกับพี่สักครู่นะคะ" พี่อลิซบอกกับปฏิญญา แว่บหนึ่งที่เธอหันไปเพื่อมองหาน้ำฟ้า แต่เธอกลับเห็นอมารีที่ยืนเหยียดยิ้มแปลกๆ ให้กับเธอ"น้องปฏิญญาคะ""คะ""คือพี่มีเรื่องอยากแจ้งน้องนิดนึงค่ะ พี่คริสตี้อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งการเดินแบบของน้อง" อลิซพูดเสียงห้วนคล้ายไม่พอใจอยู่ในที"ยังไงเหรอคะ?" ปฏิญญาถามพร้อมกับเตรียมใจล่วงหน้าในขณะที่น้ำฟ้าเดินเข้ามาพอดี"พี่คริสตี้อยากให้น้องมาเดินชุดฟินาเล่แทนอมารีค่ะ""อะ อะไรนะคะ?" ปฏิญญาทวนคำด้วยความงุนงง"พี่คริสเขาเป็นเจ้าของห้องเสื้อ เขาอยากได้แบบไหนก็ต้องตามใจเขาแหละค่ะ" พี่อลิซพูด"แล้วแบบนี้อมารีจะไม่รู้สึกแย่เหรอคะ น้องญาไม่อยากให้อมารีรู้สึกไม่ดี""เรื่องนั้นพี่จัดการเองค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เอาเป็นตามนี้ละกันนะคะ" พี่อลิซพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินจากไป"เป็นไรแก ยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ" น้ำฟ้าเอ่ยถามปฏิญญาในขณะที่เธอกำลังขับรถกลับไปส่งน้ำฟ้าที่คอนโด"ฉันเป็นห่วงความรู้สึกขอ
รถพอร์ชคันหรูของปฏิญญาเคลื่อนตัวเข้าจอดยังใต้คอนโดราคาแพงของน้ำฟ้า เพราะวันนี้น้ำฟ้ารับปากจะไปเป็นเพื่อนซ้อมเดินแบบเหมือนเช่นเคย ความเป็นจริงเธอนัดกับน้ำฟ้าตอนสิบโมง เพราะพี่จัสมินนัดซ้อมตอนสิบเอ็ดโมง แต่เพราะเออเนสดันพูดไม่ถูกหูเธอขึ้นมาเธอเลยออกมาจากเพนท์เฮาส์ในตอนนั้นทันทีร่างเล็กขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรถสปอตหรูคุ้นตาที่จอดอยู่ข้างๆ กับรถของน้ำฟ้า"นั่นมันรถพี่เซนส์หนิ ทำไมมาจอดที่นี่ได้อะ ยังเช้าอยู่เลยนะ ... หรือว่า..." ใบหน้าสะสวยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในทันที"เห็นเงียบๆ แบบนี้ร้ายเงียบเหมือนกันนะพี่เซนส์ คอยดูเถอะ จะแซวให้ม้วนเลย" ปฏิญญาก้าวเข้าไปในลิฟท์แล้วกดไปยังชั้นที่น้ำฟ้าพักอยู่ทันที ปิ๊งงงงง ป่องงงงง เสียงกดออดดังอยู่ที่หน้าประตูคอนโดของน้ำฟ้านานพอสมควรกว่าพื่อนของเธอจะมาเปิดประตูให้"ยะ..ญาญ่า ทำไมมาเร็วจังล่ะ ไหนว่านัดกันตอนสิบโมงไง" น้ำฟ้าเอ่ยถามเมื่อปฏิญญาเดินสาวเท้าเข้ามาในห้อง"ก็ตื่นเร็ว ไม่รู้จะทำอะไรไง เลยมาก่อนเวลา ทำไมอะมาก่อนไม่ได้รึไง หรือว่ามีใครแอบซ่อนเอาไว้เหรอ?" ปฏิญญายิ้มร้ายใส่"เอ่อ..ปะ..เปล่า พอดีฉันเพิ่งตื่นไง เกรงใจแกต้องมารอฉันแต่งตัวนาน" น้ำฟ้าตอบตะก
"พี่ขอไลน์น้องญาไว้หน่อยนะคะ เดี๋ยวพี่รวบรวมนางแบบได้ครบแล้วจะทำเป็นไลน์กลุ่มค่ะ เวลานัดซ้อมหรือมีข่าวอะไรแจ้งจะได้ทราบกัน" พี่จัสมินบอกพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้เธอ สัปดาห์ต่อมาติ๊ง/ติ๊งเสียงไลน์ของปญิญญาดังขึ้นพร้อมกันกับอมารี ทั้งสองคนต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที"พี่จัสมินทักมานัดให้ไปซ้อมเย็นพรุ่งนี้แล้วอะน้ำฟ้า"ปฏิญญาบอกกับน้ำฟ้า"โอเค เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน""ซ้อมอะไรเหรอ?" อมารีเอ่ยถาม"เดินแบบงานการกุศลของมหาลัยน่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อนพี่จัสมินกะพี่อแมนด้ามาทาบทามญาญ่าด้วยตัวเองเลยนะ" น้ำฟ้าตอบในขณะที่อมารีกำโทรศัพท์ในมือแน่น"เอ๊ะ! ในกลุ่มมีไลน์ของมารีด้วยนี่นา พี่เขามาทาบทามเธอเหมือนกันเหรอ ดีจังเลยจะได้ไปซ้อมด้วยกัน" ปฏิญญายิ้มให้อมารีในขณะที่อีกฝ่ายพยักหน้าน้อยๆ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยหลังจากวันนั้นปฏิญญาก็ไปซ้อมเดินแบบทุกเย็น เพราะเหลือเวลาแค่สามสัปดาห์ก็จะถึงกำหนดงานการกุศลแล้ว"ที่รักกลับค่ำทุกวันเลย เรียนหนักเหรอครับ" เออเนสเอ่ยถามเมื่อแฟนสาวกลับมาถึงเพนท์เฮาส์เกือบสองทุ่ม"ต้นเดือนหน้ามหาลัยจัดงานการกุศลค่ะ รุ่นพี่เขาก็เลยมาขอให้น้องญาไปเป็นนางแบบ ก็เลยต้องซ้อมทุกวันเลย" ป
เออเนสก้มหน้าลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของแฟนสาว กลิ่นหอมอ่อนๆ รวมกับกลิ่นแอลกอฮอลล์จากลมหายใจของเธอช่วยกระตุ้นอารมณ์ดิบที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในกายหนุ่มให้รุ่มร้อนมากยิ่งขึ้นฝ่ามือหนาดึงสายชุดเดรสให้ร่นลงมาที่ใต้อก สองเต้าตูมเต่งที่ถูกปิดจุกด้วยสติกเกอร์สีเนื้ออ่อนทะลักล้นออกมาอวดโชว์ต่อสายตาของชายหนุ่ม เออเนสดึงสติกเกอร์ที่ปิดจุกออกแล้วตะโบมดูดดุนยอดอกสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างเมามันจนมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก"อ๊ะ ..อ๊าาา"ปฏิญญาร้องครางด้วยความเจ็บปนเสียวเมื่อยอดอกทั้งสองข้างถูกดูดดุนอย่างหนัก ในขณะที่ฝ่ามือหนาค่อยๆดึงชายชุดเดรสสั้นถลกขึ้นจนมากองอยู่ที่เอว เออเนสถอดแพนตี้สีดำลายลูกไม้ตัวจิ๋วของเธอออก แล้วส่งนิ้วเข้าไปทักทายร่องรัก ที่ตอนนี้ผลิตน้ำหวานสีใสออกมามากมาย"น้ำเยอะแบบนี้พร้อมแล้วใช่ไหม?" เออเนสก้มลงเอ่ยกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่าจนปฏิญญาขนลุกเกรียว เธอเผลอกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อเออเนสส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจภายในช่องทางรักของเธอพร้อมกับขยับชักเข้าออกถี่ๆ"อ๊ะ..อูยยย ซี๊ดดด" เสียงปฏิญญาสูดปากร้องครางเมื่อเออเนสก้มลงดูดยอดอกอย่างมูมมามอีกครั้ง ในขณะที่ฝ่ามือแกร่งยังคงส่
น้ำฟ้ายังคงเต้นรำอย่างสนุกสนาน ในขณะที่เซนส์ยืนกอดอกมองดูอยู่เงียบๆ"ปฏิญญาไปห้องน้ำนานจังล่ะ ป่านนี้ยังไม่มาอีกไม่ใช่หนีกลับไปแล้วนะ" อมารีพูดกับน้ำฟ้าซึ่งกำลังยืนเต้นอยู่ใกล้ๆ"ญาญ่ามันไปกะผัวมันไม่ต้องห่วงมันหรอก กระเป๋ายังอยู่นี่เลย จะกลับได้ยังไง" น้ำฟ้าชี้ให้อมารีดูกระเป๋าสะพายราคาแพงของปฏิญญาที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมาดื่มโดยไม่สนใจเซนส์ที่ยืนเป็นหุ่นปูนปั้นอยู่ใกล้ๆ"สวัสดีครับสาวๆ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ" เสียงชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งเอ่ยทัก"เชิญเลยค่ะพ่อรูปหล่อ" น้ำฟ้ายิ้มตาหวานฉ่ำแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้ชายหนุ่มผู้มาใหม่ให้เขานั่งใกล้ๆ กับเธอ"มากันสองคนเหรอครับ""มากันสามคนค่ะ แต่เพื่อนคนสวยอีกคนของฉันไปเข้าห้องน้ำ" เขาพยักหน้ารับรู้"สาวๆชื่ออะไรกันครับ ผมเจ็ทครับ""ฉันชื่อน้ำฟ้า ส่วนคนนี้ชื่ออมารีค่ะ คุณชื่อเจ็ทเหรอคะ ใช่เครื่องบินเจ็ทหรือเปล่าน๊าา อยากขี่จัง" น้ำฟ้าหัวเราะลงลูกคอเสียงอ่อนเสียงหวาน จนอมารีต้องสะกิดต้นแขนพร้อมกับกระซิบเบาๆ"จะอ่อยอะไรใครก็ดูหน้าเจ้าที่แกด้วยนะ หน้าอย่างกะยักษ์แล้วนั่น" น้ำฟ้าหัวเราะร่วน เธอยังคงพู
."เกรดออกแล้ว ญาญ่าคะแนนดีมากเลยนะเนี่ย" น้ำฟ้าพูดพร้อมกับดูคะแนนสอบของเพื่อนและของตัวเอง"ของฟ้าก็คะแนนดีเหมือนกันนะ ห่างกันแต่นิดเดียวเอง" ปฏิญญาบอกกับน้ำฟ้าพร้อมกับส่งยิ้มให้จนตาหยี"ของมารีก็คะแนนดีเหมือนกัน ผ่านหมดทุกวิชาเลย" ปฏิญญาบอกกับอมารี ทุกคนต่างดีใจที่สอบผ่านแถมได้คะแนนดีกันทุกคน"แบบนี้มันต้องฉลองกันสักหน่อยดีมั้ย" อมารีเอ่ยชวน"อืม ก็ดีเหมือนกันนะ นานมากแล้วที่ไม่ได้ไปเที่ยวผับกันเลย คืนนี้จัดกันสักหน่อยดีกว่า" น้ำฟ้าเห็นด้วย"ว่าแต่จะไปไหนดีล่ะ ญาญ่าต้องขออนุญาตคู่หมั้นก่อนมั้ยเนี่ย?" อมารีถามญาญ่า"พวกเธอเลือกร้านกันได้เลย ฉันไปได้แน่นอน ถ้าเลือกร้านได้ก็ไลน์มาบอกละกันนะ เดี๋ยวฉันต้องกลับบ้านก่อน เมื่อคืนมัมโทรมาบ่นว่าคิดถึง" ปฏิญญาบอกกับเพื่อน"เชิญเถอะจ้ะ หมั่นไส้คนแม่ผัวรัก เชอะ" น้ำฟ้าเชิดหน้าเอ่ยล้อเลียนเพื่อนสาว ปฏิญญาตีแขนน้ำฟ้าเบาๆอย่างหยอกล้อ ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไป@ TNK ผับ น้ำฟ้ากับอมารีนั่งดื่มอยู่ชั้นบนโซนของโซนวีไอพี ผับนี้เป็นผับหรูที่มีคนนิยมมาเที่ยวมากที่สุด สองสาวนั่งดื่มกันสักพักหนึ่งแล้ว แต่ปฏิญญาก็ยังไม่มา"ยัยฟ้า เราจะโดนปฏิญญามันเทไหมเนี่ย ป่า
หลังจากทานอาหารด้วยกันเรียบร้อยแล้ว ปฏิญญาก็เข้ามานั่งคุยกับน้ำฟ้าในห้องนอน ส่วนเซนส์ก็นั่งพักผ่อนรอเธออยู่ที่โซฟารับแขกด้านนอก สองสาวคุยกันอยู่ครู่หนึ่งปฏิญญาก็ขอตัวกลับ"เรากลับก่อนนะฟ้า เธอจะได้พักผ่อนจะได้หายไวๆ""จ้ะ ขอบใจนะญาญ่า ที่อุตส่าห์ซื้ออาหารและยามาให้" สองสาวโอบกอดซึ่งกันและกันก่อนที่ปฏิญญาจะขอตัวกลับไปสัปดาห์ต่อมา @มหาลัย Harmony "ใกล้สอบแล้ว งานเยอะชะมัดเลย" ปฏิญญาบ่นอุบอิบพลางทิ้งตัวคว่ำหน้าลงที่โต๊ะม้าหินใต้อาคารเรียนอย่างเหนื่อยอ่อน"อาทิตย์หน้าก็ถึงงานหมั้นแล้ว เธอควรพักผ่อนบ้างนะญาญ่า เดี๋ยวหน้าโทรมจะไม่สวยนะ" น้ำฟ้าเอ่ยแซว"อะไรนะ! งานหมั้น ปฏิญญาจะหมั้นเหรอ?" อมารีโพล่งออกมาเสียงดัง ทำเอาปฏิญญากับน้ำฟ้าถึงกับตกใจ ทั้งสองคนต่างมองอมารีเป็นตาเดียวกัน จนเธอเองเหมือนจะรู้สึกตัวจนต้องฝืนยิ้มแห้งๆ ออกมา"อะ..เอ่อ ขอโทษที่เสียงดังนะ เราแค่ตกใจน่ะ""อ๋อ.. พอดีเรากลับไปจัดงานหมั้นที่บ้านเกิดที่ประเทศไทยน่ะ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกเธอนะมารี" ปฏิญญาบอกกับอมารี"ไม่เป็นไร ยังไงถ้ามีโอกาสได้แต่งงานจริงๆ แล้วค่อยไปก็ยังได้นะ" อมารีพูดพร้อมกับยิ้มอ่อนให้กับปฏิญญา ทำเอาเธอถึ