ปฏิญญาลงมาเดินเล่นที่ชายหาดเพียงลำพัง เวลาเย็นแบบนี้แดดอ่อนแสงลงมากแล้ว หาดทรายเม็ดเล็กละเอียดสีขาวสะอาดตา ตัดกับสีฟ้าเข้มของน้ำทะเลที่ทอดยาวไปไกลสุดสายตา เป็นภาพที่สวยงามมากจริงๆ
เด็กสาวถอดรองเท้าฟองน้ำถือไว้เพราะอยากใช้เท้าสัมผัสกับความละเอียดอ่อนของเม็ดทรายที่นุ่มนิ่มนั้นโดยตรง เธอยืนมองขอบฟ้าที่ไกลสุดสายตา แล้วทำให้คิดถึงแม่ปทุมมาศ ร่างเล็กนั่งลงบนหาดทรายในท่าชันเข่า ตอนนี้เวลาที่นี่เกือบจะหกโมงเย็น ที่เมืองไทยคงเกือบจะห้าทุ่มแล้ว คงดึกเกินไปถ้าเธอจะโทรหาแม่มาศในตอนนี้
พอนั่งนึกอะไรเพลินๆ ก็ปรากฏภาพของเออเนสขึ้นในมโนภาพของเธอทันที ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนมาถึงวันนี้ เขาก็ยังเป็นผู้ชายคนเดิมที่มักจะทำตัวรุ่มร่ามกับเธอตลอดเวลาที่อยู่กันสองคน แต่ภายนอกถ้าคนอื่นมองจะเห็นเขาอีกลุคหนึ่งซึ่งดูเป็นคนเงียบๆ สุขุม และวางตัวได้ดีในระดับหนึ่ง แต่เธอรู้ดีว่าความจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น
ตลอดเวลากว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาก่อนที่เธอจะเรียนจบ เขามักจะบินไปๆ มาๆ ระหว่างฝรั่งเศสกับไทย เพื่อไปเยี่ยมเซดริกและครอบครัวของเธอเป็นประจำ
เธอถามตัวเองว่าทำไมเธอถึงยอมให้เขาถึงเนื้อถึงตัวมาตลอด แล้วเธอก็ยอมรับกับใจตัวเองไม่นานมานี้ ว่าเธอ ชอบเขา ชอบมากเสียด้วย แต่เธอไม่อาจคาดเดาความรู้สึกที่แท้จริงของเขาได้เลย
"หนีมานั่งตรงนี้เอง เดินหาตั้งนาน" เออเนสนั่งลงข้างๆ เด็กสาว แล้วเอียงคอมองเธอที่กำลังมองขอบทะเลกว้างด้านหน้าอยู่อย่างนั้น
"คิดถึงแม่เหรอ"
เออเนสเอ่ยถามเมื่อเห็นเด็กสาวดูซึมๆ ไป เขาจับคางเล็กน่ารักนั้นให้หันมามองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเพื่อสบตากับเขาตรงๆ ดวงตากลมโตของเธอมีน้ำใสๆ คลอที่หน่วยตา แล้วรวมกันไหลลงมาอาบแก้มใส เขาไล้ข้อนิ้วแกร่งเพื่อเช็ดน้ำตาให้เด็กสาว แล้วขยับเข้าไปใกล้ร่างเล็ก โอบกอดเธอไว้อย่างปลอบโยน
นานหลายนาทีที่ปฏิญญานั่งลงซบกับอกแกร่งของเขาอยู่แบบนั้น จนพระอาทิตย์เริ่มจะตกดิน
"พระอาทิตย์ตกแล้ว สวยจังเลยค่ะ"
เด็กสาวพูดขึ้นเบาๆ เออเนสปล่อยให้เด็กสาวนั่งชมความสวยงามของพระอาทิตย์ตกอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะชวนเธอขึ้นไปเตรียมตัวสำหรับดินเนอร์มื้อพิเศษที่เขาสั่งให้ทางโรงแรมจัดให้ที่สระว่ายน้ำส่วนตัวที่ชั้นบนสุดของโรงแรม
อาหารชั้นดีกับไวน์ชั้นเลิศ พร้อมกับบรรยากาศแสนโรแมนติคบนตึกชั้นบนสุดที่สูงหลายสิบชั้นของโรงแรมหรู ทำให้ปฏิญญาผ่อนคลายจากการคิดถึงบ้านลงได้มาก เธอคอยบอกตัวเองเสมอว่าต้องเข้มแข็งและต้องเรียนให้จบเพื่ออนาคตที่ดีของตัวเอง
"ดื่มไวน์หน่อยมั้ย" เออเนสส่งแก้วไวน์ให้กับเด็กสาว
"ไม่ดีกว่าค่ะ น้องญาดื่มไม่เป็น"เธอส่ายหน้าและไม่ยอมรับมัน
"ที่นี่อากาศหนาวเย็น ดื่มไวน์จะช่วยให้ร่างกายเธออบอุ่นขึ้นนะ ลองดูสิ" เออเนสส่งแก้วให้อีกครั้งพลางเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นการเชื้อเชิญ
"ก็ได้ค่ะ" ปฏิญญารับแก้วไวน์มาแบบเสียไม่ได้ เพราะเกรงใจคนรินให้ เธอสูดกลิ่นหอมแล้วค่อยๆ ลองจิบดู
"อืมม.. รสชาติก็ไม่ได้แย่" เด็กสาวคิดในใจ เมื่อกลืนไวน์ไปแล้วเธอก็รู้สึกอุ่นท้องขึ้นจริงๆ เธอจึงขอเติมไวน์เรื่อยๆ จนเออเนสต้องปราม
"เธอเพิ่งดื่มครั้งแรก อย่าดื่มเยอะ เดี๋ยวก็เมาหรอก"เออเนสหยิบแก้วไวน์ที่เธอส่งมาให้แล้ววางไว้บนโต๊ะ ไม่ยอมรินให้เธออีก
"ทามมายม่ายรินมาให้น้องญาอีกคะ งกหราาา วายขวดแค่หลักหมื่นแค่เนี้ย.. ขนหน้าแข้งพี่จาร่วงรึงายยย" เด็กสาวพูดยานคาง มองเขาตาขวาง
"หึ ..รั้นดีนักนะ เดี๋ยวถ้าเมาฉันจะปล่อยให้นอนอยู่ที่นี่ ไม่แบกกลับห้องหรอกนะ" เขาขู่คนตัวเล็ก แต่ก็ยอมรินไวน์ส่งให้เด็กสาว
จนไวน์หมดไปเกือบสองขวด เออเนสเห็นว่าคนตัวเล็กดูท่าจะไม่ไหวจริงๆ
"นี่..พอเถอะ เธอดื่มเยอะแล้ว เดี๋ยวฉันพาไปส่งที่ห้อง" เออเนสพูดพร้อมกับค่อยๆ พยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้นมา น้องญาแขนขาอ่อนเหมือนจะหมดแรง แต่เธอก็ยังมีสติครบถ้วนแค่รู้สึกว่าโลกมันแกว่งๆ พิกล
"โอ้ย!! ทามมายร้อนจางงง" เด็กสาวบ่น แล้วสะบัดมือออกจากร่างแกร่งและเดินไปที่สระว่ายน้ำ เออเนสรีบเดินตามไปทันที
"เธอจะทำอะไร?" เขาถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังถอดกางเกงยีนส์ข้าสั้นสีดำนั้นออกจากตัว
"ก็มันร้อนอ่าาา .. จาลงน้ำ มันร้อน" เธอตอบเสียงงานคาง พร้อมกับกางเกงขาสั้นที่หลุดออกจากตัว
คนตัวเล็กเหลือแค่ชุดบอดี้สูทแขนสั้นที่ลักษณะคล้ายชุดว่ายน้ำอยู่แล้ว เธอนั่งที่ริมสระฝั่งที่น้ำตื้น แล้วลงไปในสระทันที
พรึ่บบบ.. เออเนสถอดเสื้อและกางของตัวเองออก เหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว เพื่อเตรียมพร้อมหากเกิดอะไรกับคนตัวเล็ก แล้วนั่งดูเธอดำผุดดำว่ายในสระฝั่งตื้นๆ นั้น
"หายร้อนรึยัง ถ้าหายแล้วก็ขึ้นมา จะได้กลับห้อง เดี๋ยวก็ได้เป็นหวัดหรอก" เขาเอ่ยถามเด็กสาวที่ยังคงนั่งแช่น้ำคอตกอยู่อย่างนั้น แต่เธอไม่ยอมตอบ
"นี่..ปฏิญญา เธอไม่ได้ยินที่ฉันถามรึไง" เออเนสถามอีกครั้ง แต่คำตอบคือ...เงียบ เออเนสจึงค่อยๆเดินลงไปในสระน้ำตื้นที่คนตัวเล็กนั่งคอตกอยู่ เขาก้มลงมองใบหน้าแดงซ่านด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของเธอแล้วถึงกับส่ายหน้า
"นี่เธอหลับเหรอ .. เหอะ! หลับไปได้ยังงัยเนี่ย" เออเนสส่ายหัวให้กับความเมาแล้วรั่วของหญิงสาว
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กในสภาพตัวเปียกปอน พาเดินกลับไปยังห้องพักของเธอ แล้ววางร่างเล็กไว้ที่อ่างอาบน้ำ
"ทำไงดีล่ะทีนี้ ปล่อยไว้แบบนี้คงได้ปอดบวมตาย เห้อ!!! "
ร่างสูงนั่งลงที่ขอบอ่างอาบน้ำ เขาคงต้องรีบช่วยคนตัวเล็กเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะเป็นหวัดไปจริงๆ เขามองดูคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ ผิวเนื้อนวลเนียนที่โผล่พ้นชุดบอดี้สูทมานั้นทำให้ใจของชายหนุ่มเต้นแรงผิดปกติ เขารู้ดีว่าชุดบอดี้สูทแบบนี้มันต้องถอดกระดุมตรงไหน .. นั่นแหละ ที่ทำให้เขาใจเต้นรัวเป็นกลองเพลอยู่ตอนนี้
" หนาววว~~หน่าวอ่าาาา"
เสียงคนตัวเล็กเพ้อเบาๆ เออเนสตัดสินใจลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำ แล้วแกะกระดุมตรงเป้าชุดบอดี้สูทออกจนเห็นแพนตี้ลายลูกไม้สีขาวตัวจิ๋วที่ตอนนี้กำลังเปียกน้ำ ทำให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน แล้วถอดชุดบอดี้สูทออกทางศีรษะ ทันทีที่ชุดถูกถอดออก ทรวงอกอวบใหญ่ก็อวดโฉมสู่สายตาของชายหนุ่มทันที
Write Tall: โอ้ย.. อีน้องเมาไวน์แล้วสิ ทีนี้จะทำไงดี อีพี่จะทำอะไรน้องมั้ยนะ 🤔🤔🤨
"อื้อ~ หนาวววว" คนตัวเล็กนั่งคอพับอยู่ในอ่างอาบน้ำในสภาพกึ่งเปลือย มีแพนตี้ตัวน้อยกับบราแบบเกาะอกปกปิดของสงวน เออเนสถอนหายใจยาวเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเอง เขาค่อยๆ ถอดบราและแพนตี้ตัวน้อยออกจากเรียวขาสวย แล้วเปิดน้ำอุ่นเพื่อล้างหน้าตาเนื้อตัวแล้วอาบน้ำให้กับเธอ เสร็จแล้วก็นำผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาห่อหุ้มร่างเปลือยขาวโพลนนั้น แล้วรวบร่างขึ้นอุ้มไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ร่างแกร่งค่อยๆ วางคนตัวเล็กลงแล้วปลดผ้าเช็ดตัวออกเพื่อจะเช็ดตัวและสวมชุดใหม่ให้ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร คนตัวเล็กก็ดิ้นไปมามือไขว่คว้าสะเปะสะปะ"อื้มๆๆ .. หนาววว"มือเล็กควานหาผ้าห่มเพราะรู้สึกหนาว เมื่อมือสัมผัสถูกผ้าเช็ดตัวที่เออเนสถืออยู่เธอก็ดึงเข้าหาตัวอย่างแรงจนเออเนสล้มลงบนที่นอนหนาหนุ่มแล้วคร่อมร่างเล็กนั้นไว้พอดี ใบหน้าของเธอและเขาแนบชิดกัน จมูกชนจมูก ดูเหมือนคนตัวเล็กพอจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว เธอค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองเจ้าของลมหายใจอุ่นๆ ที่กำลังหายใจรดใบหน้าเธออยู่ในระยะประชิด"พะ..พี่เออเนส"ริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มเผยอน้อยๆ เมื่อเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มที่ตัวเองแอบมีใจให้ เขากำลังมองเธอด้วยสายตาแห่งความปรารถนาที่ปิดไม่มิ
เด็กสาวทำท่าจะขยับสะโพกถอยหนีเมื่อรู้สึกได้ถึงความคับแน่น และเจ็บแปลบบริเวณกึ่งกลางกายสาว จนเออเนสต้องค่อยๆ ปลอบประโลมเธออีกครั้ง"ไม่ต้องกลัว อย่าเกร็งนะ เจ็บนิดเดียว"เขากระซิบเสียงแหบพร่าที่ใบหูของเธอ แล้วประกบริมฝีปากหนาได้รูปนั้นที่ปากสวยของเธออีกครั้ง เพื่อให้เด็กสาวผ่อนคลายลงอีกสักหน่อย ริมฝีปากอุ่นชื้นเลื่อนลงมาโลมเลียดูดดึงยอดปทุมถันอวบใหญ่นั้นอีกครั้ง ฝ่ามือแกร่งโลมไล้ไปทั่วผิวกายนุ่มนิ่มหอมกรุ่น ในขณะที่ร่างเล็กกำลังตกอยู่ในวังวนของความเสียวซ่านอยู่นั้น เออเนสก็ดันแท่งรักขนาดใหญ่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบของเด็กสาวจนสุดลำ "สวบบ .. ปึ่ก" "กรี๊ดดดดดดด " เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมลุกล้ำเข้าไปภายในใจกลางสาวที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำมาก่อน เด็กสาวน้ำตาไหล หายเมาเป็นปลิดทิ้ง"อึ่ก..ฮือ..พี่เออเนสทำอะไร น้องญาเจ็บ" เด็กสาวเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลจากหางตา"ซี๊ดดดด...อืมมมม" เสียงครางทุ้มต่ำของเออเนสดังขึ้นในลำคอ เขารู้สึกคับแน่นที่แท่งรักและอยากจะขยับมันใจจะขาด"ฉันจะค่อยๆ ขยับนะ ไม่เจ็บแล้ว ไม่ต้องเกร็งนะ"เสียงทุ้มนุ่มนวลค่อยๆ เอ่ยขึ้นมาเพื่อไม่ให้เด็กสาวต้องเป็นกังวลใจ
น้องญานอนตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเออเนสเมื่อคืนมันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝันอย่างที่เธอเข้าใจ“จะลุกไปไหนแต่เช้า”เออเนสเอ่ยถามคนตัวเล็กพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วใช้จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ จนปฏิญญาต้องหดคอหนีด้วยความเสียวปนเขินอาย“ปล่อยน้องญาได้แล้วค่ะ น้องญาหิวแล้ว” คนตัวเล็กเอ่ย เพราะตอนนี้ท้องของเธอร้องประท้วงด้วยความหิวจริง ๆ เธอเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนผนัง บอกเวลา 11.00น.แล้ว“เดี๋ยวสั่งอาหารมาให้ นิ่งเป็นหลับขยับเป็นกินจริง ๆ ด้วย เด็กอะไร”เออเนสบ่นแบบไม่จริงจังนัก แต่ก็ยอมคลายอ้อมแขนจากร่างเด็กสาว แต่ยังไม่ปล่อยให้เธอลุกออกไป ในขณะที่เขาเองก็กดโทรศัพท์สั่งอาหารให้เธอทันทีหลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยคนตัวเล็กจึงออกมาจากอ้อมกอดนั้นได้ เธอลุกขึ้นยืนหวังจะเดินไปยังห้องน้ำ แต่ก็ต้องหยุดทันที เพราะเวลาที่เธอขยับแต่ละครั้งจะรู้สึกเจ็บที่จุดกลางกายสาวเป็นอย่างมาก เธอทำหน้าเบ้จนเออเนสลุกขึ้นแล้วเดินมาจ้องหน้าเธอใกล้ ๆ ใบหน้าเรียวเล็กนั้นแดงก่ำด้วยความเขินอาย“เป็นยังไง เดินไม่ไหว เจ็บล่ะสิ?”เออเนสพูดแค่นั้นก็ลุกขึ้นทั้งที่ร่างกายเปลือ
หลังจากอาหารถูกนำมาจัดเตรียมให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เออเนสก็หยิบเสื้อผ้าจากกระเป๋าของเขาที่เพิ่งไปขนมาจากห้องตัวเองมาไว้ห้องนี้เมื่อตอนเช้า ขึ้นมาใส่ แล้วเดินไปที่ห้องนอนที่คนตัวเล็กยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม ร่างแกร่งนั่งลงบนเตียงแล้วเอื้อมมือไปเขย่าร่างเล็ก"ปฏิญญา ตื่นได้แล้ว อาหารมาแล้วนะ""อื้อๆๆ"คนตัวเล็กบิดร่างไปมาแล้วลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เออเนสเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ แล้วหยิบชุดลำลองของเด็กสาว ซึ่งเป็นเสื้อยืดตัวยาวมาสวมใส่ให้ ในขณะที่เธอยังหาวหวอดๆ อยู่ หลังจากนั้นก็รวบร่างเล็กขึ้นอุ้มแล้วพาเดินไปยังโต๊ะอาหาร"พี่เออเนสปล่อยเถอะค่ะ น้องญาเดินเองได้" เด็กสาวพูดไปพลางก้มหน้าซุกอกแกร่งด้วยความเขินอาย แต่คนตัวโตก็ยังก้าวเดินพรวดๆ ไปยังเก้าอี้แล้วจัดแจงวางคนตัวเล็กให้นั่งลง ส่วนเขาเดินอ้อมไปนั่งที่ฝั่งตรงกันข้ามหลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้ว น้องญาก็เดินไปยังโซนห้องนั่งเล่นที่ด้านข้างติดกับระเบียง เธอนั่งบนโซฟาตัวยาว แล้วเปิดทีวีดูรายการทั่วๆ ไปเออเนสเดินผ่านคนตัวเล็กออกไปยังหน้าระเบียง เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ ปฏิญญาทำหน้าแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเห็นเขาสูบบุหรี่มาก่อน ร่
เออเนสดันร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงนุ่ม ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังคงจูบกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือหนาแทรกเข้าไปยังชุดนอนกระโปรงบางเบาของหญิงสาว แล้วถอดออกอย่างง่ายดาย ตะขอบราด้านหน้าถูกปลดอย่างชำนิชำนาญด้วยมือเพียงข้างเดียวของชายหนุ่มจมูกโด่งซุกไซร้ไปยังซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มผิวเนียนและจูบไล่เรื่อยลงมาที่หัวไหล่และเนินอก ริมฝีปากอุ่นชื้นเข้าครอบครองยอดปทุมถันสีชมพูแล้วขบเม้มดูดดึงอย่างหิวโหย"จ๊วบบบบบบ" เขาสลับดูดเลียยอดทับทิมสีชมพูสวยทั้งสองข้างไปมาแล้วบีบเคล้นอย่างมันมือ"อื้มมมม" ปฏิญญาครางเสียงหวานในลำคอและเผลอแอ่นอกให้เขาดูดเลียอย่างเต็มอกเต็มใจเมื่อดูดกินสองเต้าเต่งตึงจนเป็นที่พอใจแล้ว ลิ้นร้อนก็ค่อยๆจูบไล่ลงมายังเนินนูนอวบใหญ่ที่เกลี้ยงเกลาของเด็กสาว แพนตี้ลูกไม้ตัวน้อยถูกถอดออกอย่างง่ายดายด้วยฝีมือของเขาอีกตามเคย ลิ้นร้อนตวัดเลียที่รอยแยกอย่างช้าๆ คล้ายๆ กับจะทรมานคนตัวเล็กให้พลุ่งพล่านด้วยแรงปรารถนา"อ๊ะ..~อ๊าาา" ร่างบางร้องคราง เธอยกสะโพกร่อนไปมาด้วยความเสียวที่ลิ้นร้อนละเลงเลีย สลับกับดูดดุนที่ร่องสวาทแบบเน้นๆเออเนสผละจากร่างเล็กและลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองทันที แท่งร
หลังจากกินยาตามคำสั่งเออเนสเรียบร้อยแล้ว น้องญาก็เดินเข้าไปในบ้านที่ควรจะเรียกว่าคฤหาสน์น่าจะเหมาะสมกว่า เด็กสาวเดินไปหามัมมาริสาที่กำลังนั่งอ่านหนังสือสบายๆอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น"กินข้าวเรียบร้อยแล้วเหรอลูก" นางเอ่ยทัก คนตัวเล็กนั่งลงใกล้ๆ กับหญิงสูงวัยกว่าที่ท่านกำลังมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูพลางใช้มือลูบศีรษะเล็กๆ ของเธอ"กินแล้วค่ะมัม วันนี้น้องญาตื่นสายมากๆ เลยไม่ได้ทำอาหารไทยให้มัมทานเลย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเย็นนี้น้องญาจะทำให้ทานอย่างสุดฝีมือเลยค่ะ" เด็กสาวพูดแล้วยิ้มละไมให้กับมัมมาริสา"วันนี้น้องญาจะทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับของโปรดของแด๊ดด้วยค่ะ แต่ไม่รู้พี่เออเนสจะกลับบ้านหรือเปล่า กุ้งกระเทียมน้องญาจะเป็นหม้ายไหมหนอ" น้องญาเอ่ย ท้ายประโยคเธอทำเสียงอ่อยๆ มัมมาริสาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาลูกชายทันที"ครับมัม" เสียงปลายทางรับสายแล้วตอบกลับมาสั้นๆ ตามนิสัยของเขา"เย็นนี้กลับมาทานข้าวบ้านไหมลูก น้องจะได้ทำกุ้งกระเทียมของโปรดไว้ให้" มัมมาริสาเอ่ยถาม"ครับ" สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ"พี่เขาบอกว่าเย็นนี้จะกลับบ้านนะลูก เดี๋ยววันนี้หนูไปซื้อของที่ห้างกับพี่เซนส์แล้วกันนะจ๊ะ พอดีช่วงบ่ายมัมมีน
เออเนสเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของปฏิญญา เขาหลุบตาลงมองเซนส์ที่กำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเลือดให้กับเธออยู่แล้วจึงส่งผ้าเช็ดหน้าของเขาให้กับเซนส์ แต่ปฏิญญากลับรับมาเองเสียก่อน"ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้านะคะ ดิฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ คุณเออเนสเก็บผ้าเช็ดหน้าไว้ดีกว่า มันจะเปื้อนเสียเปล่าๆ" ปฏิญญาแค่นเสียงตอบกลับ แล้วจ้องลึกไปยังดวงตาสีน้ำตาลเข้มของอีกฝ่ายอย่างกับอยากจะค้นหาความรู้สึกบางอย่างจากดวงตาของเขา แต่เธอกลับพบแค่เพียงความว่างเปล่าฝ่ามือเรียวของสาวสวยข้างกายเออเนส เป็นฝ่ายเอื้อมมาหยิบผ้าเช็ดหน้าของชายหนุ่มคืนมาด้วยตนเอง สองสาวประสานสายตากันแว่บหนึ่ง ปฏิญญาเห็นแววตาเย้ยหยันในดวงตาของเจ้าหล่อน ที่มองมาอย่างเปิดเผย"น้องญาเลือดออกเยอะเลยครับ แผลคงจะลึกเอาการอยู่ เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอดีกว่าครับ" เซนส์กล่าวในขณะที่กดห้ามเลือดไว้ โดยมีพนักงานในร้านนำกล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาให้ เขาจึงรีบทำแผลให้เธอไว้ชั่วคราวก่อน"ผมขอตัวพาน้องญาไปโรงพยาบาลก่อนนะครับนาย"เซนส์พูดกับผู้เป็นนาย ในขณะที่ออเนสจ้องมองเซนส์ด้วยแววตาที่ชายหนุ่มเข้าใจความรู้สึกของผู้เป็นนายได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ใครจะดูไม่ออก แต่เขาในฐานะเ
น้องญาเอามือเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างลวกๆ ในขณะที่เซนส์เองกำลังนั่งมองเธออยู่ เขาเข้าใจความรู้สึกของเด็กสาวดี และเขาเองก็รับรู้ถึงความสัมพันธ์ของเออเนสกับปฏิญญาด้วย เพราะเขาเป็นคนไปซื้อยาคุมฉุกเฉินให้เธอตามคำสั่งของเออเนสด้วยตัวเอง ในขณะที่เออเนสก็กำชับกับเขาให้เก็บเรื่องนี้เป็นความลับตามความต้องการของปฏิญญา"น้องญาทานยาเม็ดเล็กเม็ดแรกที่พี่ให้ไปเมื่อตอนกี่โมงครับ" เซนส์เอ่ยถามเด็กสาว เธอตกใจในคำถามที่ชายหนุ่มถามจนหน้าซีดเผือด"พี่เซนส์..ระ..รู้เหรอคะ" น้องญาเอ่ยถามเสียงตะกุกตะกัก"ครับ พี่เป็นคนไปซื้อยาให้เองตามคำสั่งของนาย แต่น้องญาไม่ต้องเป็นห่วงเพราะพี่จะไม่บอกใคร"ปฏิญญารู้สึกหน้าชาขึ้นมาอีกเมื่อรู้ว่าแม้กระทั่งยาคุมเขาก็ยังใช้ให้ลูกน้องคนสนิทไปซื้อให้แทน เธอปวดหนึบในหัวใจไม่รู้กี่ครั้งแล้วในวันนี้"กินไปตอนบ่ายสองโมงค่ะ""ถ้าอย่างนั้นตอนตีสองพี่จะโทรมาปลุกนะ""ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวน้องญาตั้งปลุกโทรศัพท์เอง ขอบคุณพี่เซนส์มากเลยนะคะ"ปฏิญญากล่าวเสียงเครือ ยิ่งเซนส์ดูแลและเป็นห่วงเธอมากเท่าไรเธอก็ยิ่งปวดใจมากเท่านั้น เพราะสิ่งเหล่านี้เธอกลับไม่ได้รับจากเออเนสเลยแม้แต่น้อยเช้าวันต่อมา
สามปีผ่านไป วันนี้เป็นวันรับปริญญาของน้ำฟ้ากับปฏิญญา หลังจากพิธีเช้าผ่านไปเรียบร้อยเซนส์ก็พาน้ำฟ้ากลับเพนท์เฮาส์เพื่อพักผ่อน เย็นนี้จะมีงานเลี้ยงฉลองบัณฑิตใหม่ที่คฤหาสน์มาร์ตินโดยมีครอบครัวของเซดริก พี่ชายของเออเนสบินมาจากประเทศไทยด้วย"เห้อ.. ปวดเท้าจัง"น้ำฟ้านั่งลงที่เตียงนอน หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยแล้ว ตั้งแต่ที่เธอกับปฏิญญาบินหนีสองหนุ่มไปอิตาลีในคราวนั้น หลังจากกลับมาความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเซนส์ก็ดีขึ้นตามลำดับ เขาเข้าไปขอโทษพี่ชายและแม่ของเธอพร้อมกับอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้พวกท่านเข้าใจ และขออนุญาตเพื่อคบกันโดยเปิดเผย เขาอยากหมั้นกับน้ำฟ้าแต่แม่ของเธอบอกว่าไม่ต้องหมั้นให้ยุ่งยาก หากสองคนมั่นใจว่ารักกันชอบกันแม่ของน้ำฟ้าท่านอนุญาตให้อยู่ด้วยกันก่อน ทำให้เซนส์ดีใจมาก เขาซื้อเพนท์เฮาส์พร้อมกับรถหรูคันใหม่โดยใช้ชื่อน้ำฟ้าเป็นเจ้าของ เพื่อให้เธอและครอบครัวรู้ว่าเขาจริงจังและให้เกียรติเธอและรับเธอเข้ามาอยู่ด้วยกันที่เพนท์เฮาส์ใหม่ตั้งแต่นั้นมา"ปวดเท้ามากเหรอครับ พี่นวดให้นะ" เซนส์นั่งคุกเข่าลงตรงหน้าของคนรัก ฝ่ามือแกร่งโอบอุ้มเท้าเรียวเล็กของน้ำฟ้าขึ้นมาบีบนวดผ่อนคล
ตลอดเวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ผ่านมาน้ำฟ้าและปฏิญญาใช้ชีวิตอยู่ที่อิตาลีภายใต้การดูแลอย่างดีของมัมมาริสา พวกเธอได้ตระเวนเที่ยวพักผ่อนในสถานที่ต่าง ๆ ทานอาหารอร่อย ๆ และได้ช้อปปิ้งอย่างมีความสุขครืดดดดด ครืดดดดดเสียงโทรศัพท์ของน้ำฟ้าดังขึ้น เธอปรายสายตามองไปที่หน้าจอเห็นชื่อพี่ชาย จึงรีบกดรับทันที"สวัสดีค่ะพี่พอล คิดยังไงถึงเธอหาฟ้าคะเนี่ย" น้ำฟ้าปั้นเสียงสดใสคุยกับพี่ชาย(ทำไมมาอิตาลีไม่บอกพี่สักคำ ปิดเครื่องไปเป็นอาทิตย์ รู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงมากนะ) พอลพูดเสียงดุ"ฟ้าแค่มาพักผ่อนกับญาญ่าที่โรงแรมของมัมมาริสาแม่ของคุณเออเนสค่ะ อาทิตย์หน้าก็กลับแล้ว ขอโทษนะคะที่ไม่ได้บอกพี่พอล เอ๊ะ!! แล้วพี่พอลรู้ได้ไงคะว่าฟ้าอยู่อิตาลี?" น้ำฟ้าฉุกคิดขึ้นได้จึงรีบถามด้วยความสงสัย(ก็แฟนฟ้ามาตามหาฟ้าที่บริษัทพี่ตั้งแต่สองวันแรกที่ฟ้ามีปัญหากันไง ทะเลาะกันทำไมไม่คุยกันให้รู้เรื่อง หนีไปทำไม)"ไม่ได้หนีค่ะ แค่ไม่อยากเจอหน้า ฟ้าจะเลิกกับเขาแล้ว"(เออ ดี เลิกไปเลยเพราะพี่ก็ซัดมันไปซะน่วมแล้ว เหอะ.. มีอย่างที่ไหนวะ ทำให้น้องสาวเขาต้องหนีไปยังกล้ามาตามหากับพี่ชายเขาอีก)"ห๊ะ.. แล้วพี่ไปทำเขาทำไมอะ เขาเป็นอะไรมากไหม"
หลังจากที่น้ำฟ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วเธอก็เดินออกมาบริเวณด้านหน้าเวทีเพื่อมาพบกับเซนส์ตามที่นัดแนะกันไว้ แต่เธอพยายามมองหาก็ไม่พบไม่รู้ว่าเขาไปรออยู่ที่ไหน"หายไปไหนนะพี่เซนส์" น้ำฟ้าบ่นพึมพำในขณะที่มือก็หอบดอกไม้ช่อโตที่เซนส์มอบให้เอาไว้แนบอก"อ้าว! ฟ้ายังไม่ไปอีกเหรอ?" เสียงปฏิญญาเอ่ยทักแล้วเดินตรงเข้ามาหา"รอพี่เซนส์อยู่น่ะสิ บอกให้พี่เขารออยู่แถวนี้ไม่รู้หายไปไหน""นี่ฉันก็รอพี่เออเนสอยู่เหมือนกัน เห็นบอกว่าจะไปรอที่ห้องพักก่อนแล้วจะเดินออกมารับ แต่ก็ไม่เห็นมา สักที เลยกะว่าจะเดินไปห้องพี่เออเนสเอง" น้ำฟ้าพยักหน้าให้เพื่อน"หรือว่าพี่เซนส์จะไปรอที่ห้องเขาแล้ว ฟ้าลองเดินไปดูดีไหม?" ปฏิญญาเอ่ยชวน"ญาญ่าไปก่อนเลย ฉันว่าจะรอตรงนี้อีกสักแป๊บ ถ้าไม่เจอจริงๆ เดี๋ยวฉันเดินไปเอง""เอางั้นเหรอ งั้นฉันไปก่อนนะ"น้ำฟ้าเดินดูจนทั่วบริเวณนั้นแต่ก็ไม่พบกับเซนส์ เธอตัดสินใจเดินไปที่ห้องพักส่วนตัวของเขา เขาเพิ่งมาถึงก่อนงานเริ่มแค่แป๊บเดียว บางทีเขาอาจจะเหนื่อยเลยไปรอที่ห้องก็อาจจะเป็นได้ เธอเดินผ่านพนักงานที่เฝ้าชั้นพิเศษนี้ตรงเคาท์เตอร์ซึ่งพนักงานก็ยิ้มบางๆ ให้น้ำฟ้า เธอคิดว่าพนักงานคงจะจำ
มาร์ตินกรุ๊ป @อิตาลีเซนส์เดินทางมาถึงอิตาลีก็ตรงเข้ามาที่บริษัทเพื่อมาหาแด๊ดโนแอลและมัมมาริสาทันที เพราะตอนนี้ท่านทำงานอยู่ที่นี่ส่วนที่ฝรั่งเศสท่านให้เออเนสกับเซนส์เป็นคนดูแลและตอนนี้พวกท่านก็รู้เหตุผลของการมาในครั้งนี้ของเซนส์เป็นอย่างดี มัมมาริสาเดินเข้าไปโอบกอดลูกชายบุญธรรมเหมือนปกติที่เคย แต่เซนส์เองก็ยังติดเกรงใจและเกร็งเสียทุกทีไป"แหม..มัมกอดนิดกอดหน่อยทำเป็นเกร็งนะ" มัมมาริสากระเซ้า เซนส์ยิ้มให้ท่านพร้อมกับก้มหัวทำความเคารพเช่นเคย"ดีแล้วที่แกตัดสินใจมาที่นี่ เมื่อวานแด๊ดเจอคุณคาเตอร์ รายนั้นพูดกับแด๊ดว่าอามิยาเลิกกับสามีแล้ว และตอนนี้ขอบินไปทำใจและจะไปอยู่กับเพื่อนสนิทก็คือแก" แด๊ดโนแอลพูดเสียงเรียบ เซนส์ถึงกับถอนหายใจพรืด"ผมไม่คิดว่าคุณคาเตอร์จะใช้อามิยาเป็นเครื่องมือแบบนี้ ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นลูกสาวของเขาแท้ ๆ เห็นแก่ตัวจนไม่สมควรจะเป็นพ่อคน"เซนส์กัดฟันกรอด กำมือแน่น ครั้งที่แล้วพ่ออามิยาก็ใช้เธอเป็นเครื่องมือโดยให้เธอแต่งงานกับไมเคิลเพื่อพยุงฐานะของตัวเอง ส่วนครั้งนี้ก็ยังสร้างเรื่องให้ลูกสาวมีปัญหากับสามีโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของลูกสาวตัวเอง แถมยังพยายามเอาเธอใส่พานมาถว
การซ้อมใหญ่ผ่านไปด้วยดี สัปดาห์หน้าก็จะถึงวันงานแล้ว งานจะถูกจัดขึ้นที่โรงแรม Max Martin โดยเออเนสเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ของงานนี้ วันนี้ปฏิญญามาหาน้ำฟ้าพร้อมกับความไม่สบายใจเกี่ยวกับผู้หญิงที่ชื่ออามิยา เพราะเธอไปเห็นผู้หญิงคนนั้นกอดกับเออเนสอยู่ในห้องทำงาน ถึงแม้เออเนสจะอธิบายว่าอามิยาเป็นแค่เพื่อนสนิทที่เรียนมาด้วยกันตั้งแต่มัธยม และเซนส์ก็บอกว่าพวกเขาเป็นเพื่อนกันตั้งแต่มัธยมจริงๆ และยืนยันได้ว่าอามิยากับเออเนสเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้นและที่สำคัญอามิยาก็แต่งงานแล้ว แต่น้ำฟ้าก็ยังแอบเห็นสีหน้าและแววตาที่วิตกกังวลของเพื่อนรักอยู่ดี@มาร์ตินกรุ๊ปประเทศไทย ณ.ห้องท่านรองรถคันหรูของเซนส์จอดลงยังลานจอดรถในที่จอดประจำตำแหน่ง เขาก้าวเท้าลงจากรถแล้วพาตัวเองไปยังห้องทำงานของเออเนสทันที หลังจากที่เขารู้เรื่องของอามิยาจากปฏิญญา เขาก็รีบออกมาจากคอนโดของน้ำฟ้าทันทีเพราะอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับอามิยา เธอถึงกล้าบินมาถึงที่นี่แกร๊กกกเซนส์ก้าวเข้าไปในห้องทำงานของเออเนสซึ่งตอนนี้กำลังนั่งอยู่ที่เก้าอี้ ส่วนอามิยานั่งอยู่ที่โซฟาตัวยาวใกล้ ๆ กัน ทันทีที่เธอเห็นเซนส์ เธอก็ลุกขึ้นแล้วถลาเข้ากอดเซนส์พร้อมกับร
ครืดดดดด ครืดดดดดดเสียงโทรศัพท์ของเซนส์ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋าเสื้อสูท เมื่อเห็นเป็นชื่อของน้ำฟ้า เขาก็ยิ้มออกมา มือหนาจัดแจงวางเอกสารตรงหน้าลงเพื่อกดรับสายทันที"ว่าไงครับคนสวย"(พี่เซนส์งานยุ่งไหมคะ)"ก็เหลือเคลียร์เอกสารนิดหน่อยครับ ฟ้ามีอะไรหรือเปล่า"(คุณแม่ฟ้าโทรมาหาค่ะ วันนี้คุณแม่กับพี่พอลว่าง ท่านเลยชวนพี่เซนส์ไปทานข้าวที่บ้าน พี่จะสะดวกไหมคะ)เซนส์เหลือบมองนาฬิกาข้อมือนิดหนึ่งแล้วรีบตอบกลับแฟนสาวทันที"ต้องสะดวกสิครับ ไม่อย่างงั้นเดี๋ยวคุณแม่กับพี่ชายไม่ปลื้มพี่ก็แย่สิน่ะสิ โอกาสดีแบบนี้ต้องรีบทำคะแนนหน่อย" เซนส์เอ่ยกระเซ้าคนรัก(ฮ่า ๆๆ ถ้าอย่างนั้นเลิกงานแล้วพี่เซนส์มารับฟ้าที่คอนโดนะคะ เพราะคุณแม่นัดทานข้าวที่บ้าน เดี๋ยวไปพร้อมกัน)"โอเคครับ บ่ายสามโมงครึ่งพี่ถึงคอนโดนะครับ แล้วเจอกันนะ"เซนส์วางสายจากน้ำฟ้าแล้วรีบเคลียร์งานทันที เพราะเหลือเวลาอีกแค่ชั่วโมงเศษ ๆ เขาก็ต้องไปรับน้ำฟ้าที่คอนโดตามที่นัดไว้แล้วน้ำฟ้าพาเซนส์มาที่บ้านเดี่ยวหลังหนึ่งที่มีอาณาบริเวณที่กว้างขวางและบรรยากาศร่มรื่นมาก จนไม่น่าเชื่อว่าท่ามกลางเมืองกรุงแบบนี้จะมีบ้านที่มีบรรยากาศแบบนี้ได้ ภ
"กูขอลาพักร้อนอาทิตย์นึงนะครับเพื่อน" เซนส์บอกกับเออเนสในขณะที่นั่งตรวจทานเอกสารและเช็คอีเมลล์จากลูกค้าในห้องทำงานของตัวเอง ในขณะที่เออเนสเข้ามาติดตามเรื่องปัญหาการก่อสร้างของคอนโดใหม่ที่อิตาลี "ฟ้าจะถล่มละมั้ง ปีชาติกูไม่เคยเห็นมึงลาพักร้อน นึกเฮี้ยนอะไรขึ้นมาวะ" เออเนสเอ่ยถามในขณะที่นั่งลงยังเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับเซนส์ "กูจะพาน้ำฟ้าไปล่องเรือ" "อื้อหือ โรแมนติกซะด้วย" เออเนสเอ่ยแซว "กูจะเซอร์ไพรซ์ขอเขาเป็นแฟน กูไปหลอกถามน้องญามาแล้ว น้องญาบอกว่าผู้หญิงจะเซ็นสิทีฟกับเรื่องนี้มาก กูควรจะทำอะไรให้ฝ่ายหญิงมั่นใจในสถานะของตัวเองมากกว่านี้ มึงรู้ไหมเมื่อสองวันก่อนตอนกูอยู่อิตาลีน้ำฟ้าโทรหากู แต่มีย่ารับสายแล้วถามว่าน้ำฟ้าเป็นอะไรกับกู แต่ฟ้าไม่ตอบ ทำไมมีย่าถึงถามแบบนั้นวะ?" "กูว่ามีย่าน่าจะยังคิดอะไรกับมึงอยู่แน่ ๆ แด๊ดบอกกูว่าพ่อมีย่าติดหนี้การพนันเลยขายบริษัทให้ไมเคิลไป แล้วช่วงหลังก็มาขอเงินเรื่อย ๆ จนไมเคิลไม่ยุ่งด้วยอีก หลังจากนั้นพ่อมีย่าก็เหมือนจะคอยยุให้มีย่าเลิกกับไมเคิล อ้างว่าไมเคิลมีผู้หญิงอื่น แด๊ดบอกกูว่าเขาน่าจะล็อคเป้าหมายไว้ที่มึงนี่แหละ เพราะตอนนี้พ่อมีย่ารู้แ
เซนส์ก้มลงมองแท่งรักของตัวเองที่ถูกริมฝีปากสวยของน้ำฟ้าครอบครองอยู่ เธอทั้งดูดเลียและตวัดลิ้นไปทั่วลำรักจนเซนส์ต้องกัดฟันข่มความเสียว ขืนปล่อยไว้แบบนี้มีหวังเขาต้องเสร็จคาปากของเธอแน่ๆเซนส์ขยับตัวลุกขึ้นแล้วหยิบซองคอนดอมที่ลิ้นชักหัวเตียงขึ้นมาจัดการใส่ลงไปที่ท่อนเอ็นใหญ่ แล้วจับร่างเล็กของน้ำฟ้านอนตะแคงข้าง ส่วนตัวเขาก็นอนตะแคงซ้อนร่างเล็กของเธอไว้ แขนแกร่งสอดใต้ข้อพับขา ยกขาเรียวด้านบนขึ้น แล้วขยับสะโพกเข้าไปใกล้ๆ จับท่อนเอ็นถูไถไปมาที่ปากทางร่องสีชมพูที่เต็มไปด้วยน้ำรักแล้วใช้ท่อนเอ็นตีที่เนินสาวอวบนูนดังปั่ก ๆ"ซี๊ดดดดด พี่เซนส์ขา เอาฟ้าสักทีค่ะ ฟ้าไม่ไหวแล้ว อยากเหลือเกิน อ๊าาาา"น้ำฟ้าร้องครางเสียงกระเส่าพร้อมกับขยับร่องรักเข้ามาใกล้ๆ แล้วดันสะโพกกลืนกินท่อนเอ็นเข้าไปด้วยตัวเองทีเดียวจนมิดลำ .. ร้อนแรงจริงๆ แม่สาวน้อย"อ๊าาาาา"เสียงเธอครางกระเส่าแล้วเชิดหน้าขึ้นพลางขยับสะโพกสวยเข้าๆ ออก ๆ เพื่อสร้างความหฤหรรษ์ให้กับตัวเอง เสียงความฉ่ำแฉะของร่องสวยที่กลืนกินท่อนเอ็นใหญ่ดังออกมาอย่างชัดเจน เซนส์กระแทกแท่งรักเข้าสุดออกสุดถี่รัว จนคนตัวเล็กตัวสั่นเทิ้ม เธอกัดริมฝีปาก แหงนหน้ามองเซน
เซนส์คลานขึ้นไปบนเตียงแล้วคร่อมไปที่ร่างเล็กของน้ำฟ้า เขารวบมือทั้งสองข้างของเธอไว้ด้วยฝ่ามือใหญ่เพียงข้างเดียว น้ำฟ้าจ้องมองใบหน้าของเซนส์ที่ตอนนี้ดูเคร่งขรึมและดุดัน เธอสะบัดหน้าหนีเขาทันที เซนส์ถึงกับถอนหายใจพรืด"บอกพี่มาสิ ทำไมถึงดื้อแบบนี้ พี่เคยบอกแล้วไงว่าไม่ให้เข้าใกล้ผู้ชายคนไหน พี่หวง" เซนส์พูดเสียงแข็ง น้ำฟ้าหันหน้ากลับมามองหน้าเซนส์พร้อมกับรอยยิ้มเย้ยหยัน"หวงเหรอคะ หวงในฐานะอะไรอะ" น้ำฟ้ากลืนก้อนสะอื้น"ทำไมถึงถามแบบนั้น""ก็ฟ้าไม่รู้ไงว่าทุกวันนี้ฟ้าเป็นอะไรสำหรับพี่ เป็นแฟน? เป็นคู่นอน? หรือแค่คู่ขา" น้ำฟ้าพูดด้วยแววตาที่เจ็บปวด น้ำตาไหลออกจากหางตา เมื่อนึกถึงคำถามของผู้หญิงที่ชื่อมีย่า ที่ถามว่าเธอเป็นอะไรกับเซนส์ แต่เธอกลับให้คำตอบไม่ได้เซนส์เงียบ เขาจ้องมองคนใต้ร่างที่ตอนนี้เริ่มสะอื้นเบา ๆ แล้ว"หนูเป็นอะไร ทำไมเป็นแบบนี้" เซนส์ขมวดคิ้ว สีหน้าเริ่มเครียด"ถ้าพี่จะหวงฟ้าไม่อยากให้อยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น ไม่ว่าจะหวงในฐานะของคู่นอนหรือคู่ขาก็แล้วแต่ ถ้าอย่างนั้นฟ้าก็มีสิทธิ์หวงเหมือนกันใช่ไหม?" น้ำฟ้ามองจ้องเข้าไปในแววตาของเซนส์ จนเห็นใบหน้าตัวเองสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่นั้น