ตอนที่ 9 ดินเนอร์มื้อพิเศษ

ปฏิญญาลงมาเดินเล่นที่ชายหาดเพียงลำพัง เวลาเย็นแบบนี้แดดอ่อนแสงลงมากแล้ว หาดทรายเม็ดเล็กละเอียดสีขาวสะอาดตา ตัดกับสีฟ้าเข้มของน้ำทะเลที่ทอดยาวไปไกลสุดสายตา เป็นภาพที่สวยงามมากจริงๆ

เด็กสาวถอดรองเท้าฟองน้ำถือไว้เพราะอยากใช้เท้าสัมผัสกับความละเอียดอ่อนของเม็ดทรายที่นุ่มนิ่มนั้นโดยตรง เธอยืนมองขอบฟ้าที่ไกลสุดสายตา แล้วทำให้คิดถึงแม่ปทุมมาศ ร่างเล็กนั่งลงบนหาดทรายในท่าชันเข่า ตอนนี้เวลาที่นี่เกือบจะหกโมงเย็น ที่เมืองไทยคงเกือบจะห้าทุ่มแล้ว คงดึกเกินไปถ้าเธอจะโทรหาแม่มาศในตอนนี้

พอนั่งนึกอะไรเพลินๆ ก็ปรากฏภาพของเออเนสขึ้นในมโนภาพของเธอทันที ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนมาถึงวันนี้ เขาก็ยังเป็นผู้ชายคนเดิมที่มักจะทำตัวรุ่มร่ามกับเธอตลอดเวลาที่อยู่กันสองคน แต่ภายนอกถ้าคนอื่นมองจะเห็นเขาอีกลุคหนึ่งซึ่งดูเป็นคนเงียบๆ สุขุม และวางตัวได้ดีในระดับหนึ่ง แต่เธอรู้ดีว่าความจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้น

ตลอดเวลากว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาก่อนที่เธอจะเรียนจบ เขามักจะบินไปๆ มาๆ ระหว่างฝรั่งเศสกับไทย เพื่อไปเยี่ยมเซดริกและครอบครัวของเธอเป็นประจำ

เธอถามตัวเองว่าทำไมเธอถึงยอมให้เขาถึงเนื้อถึงตัวมาตลอด แล้วเธอก็ยอมรับกับใจตัวเองไม่นานมานี้ ว่าเธอ ชอบเขา ชอบมากเสียด้วย แต่เธอไม่อาจคาดเดาความรู้สึกที่แท้จริงของเขาได้เลย

"หนีมานั่งตรงนี้เอง เดินหาตั้งนาน" เออเนสนั่งลงข้างๆ เด็กสาว แล้วเอียงคอมองเธอที่กำลังมองขอบทะเลกว้างด้านหน้าอยู่อย่างนั้น

"คิดถึงแม่เหรอ"

เออเนสเอ่ยถามเมื่อเห็นเด็กสาวดูซึมๆ ไป เขาจับคางเล็กน่ารักนั้นให้หันมามองใบหน้าหล่อเหลาของเขาเพื่อสบตากับเขาตรงๆ ดวงตากลมโตของเธอมีน้ำใสๆ คลอที่หน่วยตา แล้วรวมกันไหลลงมาอาบแก้มใส เขาไล้ข้อนิ้วแกร่งเพื่อเช็ดน้ำตาให้เด็กสาว แล้วขยับเข้าไปใกล้ร่างเล็ก โอบกอดเธอไว้อย่างปลอบโยน

นานหลายนาทีที่ปฏิญญานั่งลงซบกับอกแกร่งของเขาอยู่แบบนั้น จนพระอาทิตย์เริ่มจะตกดิน

"พระอาทิตย์ตกแล้ว สวยจังเลยค่ะ"

เด็กสาวพูดขึ้นเบาๆ เออเนสปล่อยให้เด็กสาวนั่งชมความสวยงามของพระอาทิตย์ตกอยู่ครู่ใหญ่ก่อนที่จะชวนเธอขึ้นไปเตรียมตัวสำหรับดินเนอร์มื้อพิเศษที่เขาสั่งให้ทางโรงแรมจัดให้ที่สระว่ายน้ำส่วนตัวที่ชั้นบนสุดของโรงแรม

อาหารชั้นดีกับไวน์ชั้นเลิศ พร้อมกับบรรยากาศแสนโรแมนติคบนตึกชั้นบนสุดที่สูงหลายสิบชั้นของโรงแรมหรู ทำให้ปฏิญญาผ่อนคลายจากการคิดถึงบ้านลงได้มาก เธอคอยบอกตัวเองเสมอว่าต้องเข้มแข็งและต้องเรียนให้จบเพื่ออนาคตที่ดีของตัวเอง

"ดื่มไวน์หน่อยมั้ย" เออเนสส่งแก้วไวน์ให้กับเด็กสาว

"ไม่ดีกว่าค่ะ น้องญาดื่มไม่เป็น"เธอส่ายหน้าและไม่ยอมรับมัน

"ที่นี่อากาศหนาวเย็น ดื่มไวน์จะช่วยให้ร่างกายเธออบอุ่นขึ้นนะ ลองดูสิ" เออเนสส่งแก้วให้อีกครั้งพลางเลิกคิ้วขึ้นสูงเป็นการเชื้อเชิญ

"ก็ได้ค่ะ" ปฏิญญารับแก้วไวน์มาแบบเสียไม่ได้ เพราะเกรงใจคนรินให้ เธอสูดกลิ่นหอมแล้วค่อยๆ ลองจิบดู

"อืมม.. รสชาติก็ไม่ได้แย่" เด็กสาวคิดในใจ เมื่อกลืนไวน์ไปแล้วเธอก็รู้สึกอุ่นท้องขึ้นจริงๆ เธอจึงขอเติมไวน์เรื่อยๆ จนเออเนสต้องปราม

"เธอเพิ่งดื่มครั้งแรก อย่าดื่มเยอะ เดี๋ยวก็เมาหรอก"เออเนสหยิบแก้วไวน์ที่เธอส่งมาให้แล้ววางไว้บนโต๊ะ ไม่ยอมรินให้เธออีก

"ทามมายม่ายรินมาให้น้องญาอีกคะ งกหราาา วายขวดแค่หลักหมื่นแค่เนี้ย.. ขนหน้าแข้งพี่จาร่วงรึงายยย" เด็กสาวพูดยานคาง มองเขาตาขวาง

"หึ ..รั้นดีนักนะ เดี๋ยวถ้าเมาฉันจะปล่อยให้นอนอยู่ที่นี่ ไม่แบกกลับห้องหรอกนะ" เขาขู่คนตัวเล็ก แต่ก็ยอมรินไวน์ส่งให้เด็กสาว

จนไวน์หมดไปเกือบสองขวด เออเนสเห็นว่าคนตัวเล็กดูท่าจะไม่ไหวจริงๆ

"นี่..พอเถอะ เธอดื่มเยอะแล้ว เดี๋ยวฉันพาไปส่งที่ห้อง" เออเนสพูดพร้อมกับค่อยๆ พยุงร่างเล็กให้ลุกขึ้นมา น้องญาแขนขาอ่อนเหมือนจะหมดแรง แต่เธอก็ยังมีสติครบถ้วนแค่รู้สึกว่าโลกมันแกว่งๆ พิกล

"โอ้ย!! ทามมายร้อนจางงง" เด็กสาวบ่น แล้วสะบัดมือออกจากร่างแกร่งและเดินไปที่สระว่ายน้ำ เออเนสรีบเดินตามไปทันที

"เธอจะทำอะไร?" เขาถามเมื่อเห็นคนตัวเล็กกำลังถอดกางเกงยีนส์ข้าสั้นสีดำนั้นออกจากตัว

"ก็มันร้อนอ่าาา .. จาลงน้ำ มันร้อน" เธอตอบเสียงงานคาง พร้อมกับกางเกงขาสั้นที่หลุดออกจากตัว

คนตัวเล็กเหลือแค่ชุดบอดี้สูทแขนสั้นที่ลักษณะคล้ายชุดว่ายน้ำอยู่แล้ว เธอนั่งที่ริมสระฝั่งที่น้ำตื้น แล้วลงไปในสระทันที

พรึ่บบบ.. เออเนสถอดเสื้อและกางของตัวเองออก เหลือแต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว เพื่อเตรียมพร้อมหากเกิดอะไรกับคนตัวเล็ก แล้วนั่งดูเธอดำผุดดำว่ายในสระฝั่งตื้นๆ นั้น

"หายร้อนรึยัง ถ้าหายแล้วก็ขึ้นมา จะได้กลับห้อง เดี๋ยวก็ได้เป็นหวัดหรอก" เขาเอ่ยถามเด็กสาวที่ยังคงนั่งแช่น้ำคอตกอยู่อย่างนั้น แต่เธอไม่ยอมตอบ

"นี่..ปฏิญญา เธอไม่ได้ยินที่ฉันถามรึไง" เออเนสถามอีกครั้ง แต่คำตอบคือ...เงียบ เออเนสจึงค่อยๆเดินลงไปในสระน้ำตื้นที่คนตัวเล็กนั่งคอตกอยู่ เขาก้มลงมองใบหน้าแดงซ่านด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ของเธอแล้วถึงกับส่ายหน้า

"นี่เธอหลับเหรอ .. เหอะ! หลับไปได้ยังงัยเนี่ย" เออเนสส่ายหัวให้กับความเมาแล้วรั่วของหญิงสาว

ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กในสภาพตัวเปียกปอน พาเดินกลับไปยังห้องพักของเธอ แล้ววางร่างเล็กไว้ที่อ่างอาบน้ำ

"ทำไงดีล่ะทีนี้ ปล่อยไว้แบบนี้คงได้ปอดบวมตาย เห้อ!!! "

ร่างสูงนั่งลงที่ขอบอ่างอาบน้ำ เขาคงต้องรีบช่วยคนตัวเล็กเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนที่จะเป็นหวัดไปจริงๆ เขามองดูคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ ผิวเนื้อนวลเนียนที่โผล่พ้นชุดบอดี้สูทมานั้นทำให้ใจของชายหนุ่มเต้นแรงผิดปกติ เขารู้ดีว่าชุดบอดี้สูทแบบนี้มันต้องถอดกระดุมตรงไหน .. นั่นแหละ ที่ทำให้เขาใจเต้นรัวเป็นกลองเพลอยู่ตอนนี้

" หนาววว~~หน่าวอ่าาาา"

เสียงคนตัวเล็กเพ้อเบาๆ เออเนสตัดสินใจลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำ แล้วแกะกระดุมตรงเป้าชุดบอดี้สูทออกจนเห็นแพนตี้ลายลูกไม้สีขาวตัวจิ๋วที่ตอนนี้กำลังเปียกน้ำ ทำให้เห็นไปถึงไหนต่อไหน แล้วถอดชุดบอดี้สูทออกทางศีรษะ ทันทีที่ชุดถูกถอดออก ทรวงอกอวบใหญ่ก็อวดโฉมสู่สายตาของชายหนุ่มทันที