น้องญานอนตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดของเออเนส เธอสบสายตาของชายหนุ่ม สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยแรงปรารถนาอย่างปิดไม่มิด
"รังเกียจฉันเหรอ" เขาเอ่ยถามหลังจากที่เธอยังนอนตัวแข็งทื่อและดันอกแกร่งของเขาให้ห่างจากตัวเธอ
"ปะ..เปล่าค่ะ ไม่ได้รังเกียจ แต่น้องญาว่ามันไม่เหมาะสมที่จะทำแบบนี้ คะ..คือ.. น้องญายังเด็กอยู่เลยค่ะ" หญิงสาวรีบตอบเพราะกลัวเขาเข้าใจผิด ใครจะไปรังเกียจชายหนุ่มรูปหล่อ สะอาดเนี๊ยบตั้งแต่หัวจรดเท้าแบบเขาล่ะ
"ปีนี้อายุเท่าไหร่" เขาถามพลางใช้มือลูบผมที่ปรกหน้าของเธอออกและไล้ข้อนิ้วไปตามกรอบหน้าเนียนใสของหญิงสาว
"19 ค่ะ อีกสามเดือนก็จะเต็ม 20" เธอตอบชายหนุ่ม หัวใจเต้นแรงแทบจะทะลุออกมานอกอก เกิดมาจนป่านนี้ยังไม่เคยนอนร่วมเตียงกับผู้ชายคนไหนแบบนี้มาก่อน
"จะ 20 แล้ว ไม่ใช่เด็กแล้วนะ" เขาบอกกับเธอพลางลูบไล้ไปทั่วผิวกายนวลเนียนของเด็กสาว เธอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ทุกที่ที่เขาสัมผัส เออเนสขยับเข้ามาใกล้จนลมหายใจร้อนของเขาปะทะริมฝีปากอวบอิ่มของเธอ แต่ก่อนที่เขาจะประทับจูบลงที่ริมฝีปากสวยนั้น เสียงโทรศัพท์ของน้องญาก็ดังขึ้น
กริ้งงงงงงงงงง.... หน้าจอแสดงชื่อมัมมาริสา ปฏิญญาฉวยโอกาสนั้นรีบลุกจากเตียงทันที
"ค่ะมัม" หญิงสาวรับสายเสียงสั่น
"น้องญาเป็นอะไรไปลูก เสียงสั่นเชียว"
"อ้อ. แอร์มันเย็นค่ะมัม" เด็กสาวพูดปดคำโต
"มัมอุตส่าห์วางแผนอย่างดี ดันมามีงานด่วน เลยอดไปเที่ยวกับหนูเลย พี่เออเนสดูแลหนูดีไหม"
"ดีค่ะมัม พี่เขาบอกว่าจะพาไปเดินเล่นชายหาดตอนเย็นค่ะ"
"ดีแล้วลูก เที่ยวให้สนุกนะ ถ่ายรูปสวยๆ มาฝากมัมด้วยล่ะ" มัมมาริสาเอ่ยทิ้งท้ายก่อนที่จะวางสายไป
ปฏิญญาเหลียวมองรอบๆ ห้องอย่างหวาดระแวง เธอไม่เห็นเออเนสในห้องแล้ว เขาคงออกไปตอนที่เธอคุยกับมัมมาริสานั่นแหละ
น้องญาจัดแจงอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดบอดี้สูทเสื้อกล้ามสีเนื้ออ่อน ใส่กางเกงยีนส์ขาสั้นสีดำ ผมยาวสลวยถูกถักเป็นเปียหลวมๆ สองข้าง แต่งหน้าโทนสีส้มอ่อน ปัดแก้มสีพีซดูน่ารักสมวัย เมื่อเสร็จเรียบร้อยเธอก็ออกจากห้องไปยังหน้าห้องของเออเนส แล้วกดกริ่งเบาๆ
ปิ๊งป่อง ... ร่างเล็กยืนรออยู่สักครู่ประตูห้องก็ถูกเปิด เออเนสในชุดเปลือยท่อนบน ผ้าขนหนูพันช่วงล่างไว้แบบหมิ่นเหม่ ฝ่ามือแกร่งของเขากำลังใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมหมาดๆ นั้นอยู่
หยดน้ำยังเกาะพราวตามเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแรงและซิกแพคลอนสวยอย่างคนที่ออกกำลังกายเป็นประจำ น้องญาเผลอจ้องร่างกายนั้นอยู่นาน จนคนถูกจ้องต้องประท้วง
"จะยืนจ้องอยู่หน้าห้องอีกนานมั้ย เข้ามาสิ"เออเนสพูดพร้อมกับหันหลังกลับเดินเข้าไปในห้อง ปฏิญญาเริ่มได้สติ เธอรีบเดินก้าวเข้าห้องมาอย่างเก้ๆ กังๆ
"เดี๋ยวน้องญารอพี่ตรงนี้นะคะ" เธอชี้มายังชุดโซฟาบริเวณห้องโถง แล้วเดินไปนั่งทันที
"โอ้ยยย !!! ทำไมหัวใจเต้นแรงขนาดนี้เนี่ย" น้องญาคิดในใจ เธอหายใจลึกๆ และพยายามปรับอารมณ์ให้เป็นปกติที่สุด
พรึ่บบบ .. จู่ๆร่างแกร่งก็นั่งลงบนโซฟาใกล้กับคนตัวเล็ก เธอตกใจสะดุ้งโหยง จนเออเนสต้องหันกลับไปมอง
"เธอเป็นอะไรมากมั้ย ตัวสั่นยังกับลูกนก" เขาเอ่ยถามพลางมองใบที่ใบหน้าของเธอที่แดงปลั่งไปทั้งหน้าลามไปถึงใบหู
"ปะ..เปล่าค่ะ .. คะ..คือ แอร์มันเย็นน่ะค่ะ" เธอแก้ตัวไปน้ำขุ่นๆ
"หึ.." เออเนสหัวเราะในลำคอ
"เอ่อ..ที่นัดกันไว้ว่าจะลงไปเดินเล่น น้องญาไปคนเดียวดีกว่าค่ะ เผื่อพี่เออเนสอยากพักผ่อน" เธอพูดจบก็รีบลุกขึ้นยืนและก้าวเดินเพื่อที่จะออกไปข้างนอก แต่ถูกฝ่ามือแกร่งสองข้างรวบเอวเอาไว้แล้วจับให้นั่งคร่อมลงบนตักแกร่งโดยหันหน้าเข้าหากัน เด็กสาวเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อใบหน้าทั้งสองอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ
เธอรีบใช้สองมือยันอกแกร่งเปล่าเปลือยนั้นทันที แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นคือตอนนี้เธอกำลังนั่งทับบางสิ่งบางอย่างที่อยู่ใต้ผ้าขนหนู ถึงแม้จะมีผ้ามากั้นแต่เธอก็ยังรู้สึกได้ถึงความแข็งขึงของเจ้าสิ่งนั้นที่อยู่ตรงบริเวณสามเหลี่ยมอวบอูมของเธอพอดิบพอดี
น้องญาตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับเขยื้อน เพราะเกรงว่าจะเป็นการกระตุ้นเจ้าสิ่งนั้นให้มันตื่นยิ่งกว่าเดิม เธอเบือนหน้าหนีสายตาที่โลมเลียของเออเนส หัวใจเต้นแรงและหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก
"เช็ดผมให้ฉันหน่อย" เสียงทุ้มน่าฟังเอ่ยบอกกับเด็กสาวบนร่าง
"คะ .. อะไรนะคะ" น้องญาถามตะกุกตะกัก
เออเนสส่งผ้าเช็ดตัวผืนเล็กให้เธอ แล้วชี้มาที่ผมเปียกของเขา น้องญารับผ้าเช็ดตัวมาจากเขา แต่ด้วยความที่เธอตัวเตี้ยกว่าเออเนสมาก ทำให้เธอต้องขยับขาที่นั่งคร่อมชายหนุ่ม เปลี่ยนมาเป็นคุกเข่าแล้วยันตัวเองขึ้น เพื่อที่จะเช็ดผมให้เขาได้
"อื้ม..แบบนี้ก็ดี จะได้ไม่ต้องนั่งทับเจ้าตัวปัญหานั่น" ปฏิญญาคิดในใจ แต่.... เธอคิดผิด ผิดมหันต์มากๆ
ด้วยช่วงตัวของเออเนสยาวกว่าเธอเยอะ แล้วช่วงแขนเด็กสาวก็สั้น แถมเออเนสยังนั่งพิงโซฟาอีก เธอจึงต้องยื่นมือเข้าไปและขยับหัวเข่าสองข้างเข้าไปใกล้ยิ่งกว่าเดิม ส่งผลให้หน้าอกของเธออยู่ตรงใบหน้าของเขาเต็มๆ
เออเนสยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ เหมือนคนตัวเล็กตั้งอกตั้งใจในการเช็ดผมให้เขามากเสียจนลืมสนใจสองเต้างามที่ตอนนี้ขยับเขยื้อนไปมาอยู่ตรงหน้าของชายหนุ่ม
กลิ่นกายสาวหอมกรุ่นทำให้อารมณ์ของชายหนุ่มกระเจิดกระเจิง แถมสองเต้าตูมเต่งยังกระเพื่อมไปมาล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้าเขาอีกด้วย
หมับ.. ฝ่ามือแกร่งสองข้างของเขาจับไปที่สองเต้างามขนาดใหญ่เกินตัวของเด็กสาวทันที
"ว๊ายย .. พี่แอลตันจะทำอะไรคะ ปล่อยน้องญาเดี๋ยวนี้เลยนะ" เธอแหวใส่ชายหนุ่ม เขาใช้ลำแขนแข็งแรงโอบร่างเล็กนั้นลงมาปะทะกับหน้าอกแกร่งทันที
"ก็หน้าอกเธอมันแกว่งไปแกว่งมา อยู่ตรงหน้าฉัน ฉันก็เลยช่วยพยุงไว้ให้ แค่นั้นเอง" เขาพูดกับเด็กสาวหน้าตาเฉย เธอได้ฟังถึงกับอ้าปากหวอ มือน้อยๆ ทุบลงไปยังอกแกร่งนั้นทันที
"พูดอะไรน่าเกลียด ปล่อยน้องญาเดี๋ยวนี้นะคะ" คนตัวเล็กลุกออกจากโซฟาแล้วโยนผ้าเช็ดผมคืนให้เขา
"เช็ดเองไปเลยค่ะ น้องญาจะลงไปเดินที่ชายหาด" เธอทำหน้าบึ้งใส่ชายหนุ่มแล้วหมุนตัวเดิมออกจากห้องไป
"ชิ!! คนอะไรเนี่ย เจ้าเล่ห์ที่สุด" น้องญ่าบ่นอุบอิบ
Write Talk: โอ้โห.. อีพี่มันเจ้าเล่ห์จังล่ะ เผลอเป็นไม่ได้ เอาเปรียบน้องตลอดเลย ไอ้คนหื่น น้องญาอย่าไปอยู่ใกล้อีพี่นะ หนีไปปปปปป
ปฏิญญาลงมาเดินเล่นที่ชายหาดเพียงลำพัง เวลาเย็นแบบนี้แดดอ่อนแสงลงมากแล้ว หาดทรายเม็ดเล็กละเอียดสีขาวสะอาดตา ตัดกับสีฟ้าเข้มของน้ำทะเลที่ทอดยาวไปไกลสุดสายตา เป็นภาพที่สวยงามมากจริงๆเด็กสาวถอดรองเท้าฟองน้ำถือไว้เพราะอยากใช้เท้าสัมผัสกับความละเอียดอ่อนของเม็ดทรายที่นุ่มนิ่มนั้นโดยตรง เธอยืนมองขอบฟ้าที่ไกลสุดสายตา แล้วทำให้คิดถึงแม่ปทุมมาศ ร่างเล็กนั่งลงบนหาดทรายในท่าชันเข่า ตอนนี้เวลาที่นี่เกือบจะหกโมงเย็น ที่เมืองไทยคงเกือบจะห้าทุ่มแล้ว คงดึกเกินไปถ้าเธอจะโทรหาแม่มาศในตอนนี้พอนั่งนึกอะไรเพลินๆ ก็ปรากฏภาพของเออเนสขึ้นในมโนภาพของเธอทันที ตั้งแต่วันแรกที่รู้จักกันจนมาถึงวันนี้ เขาก็ยังเป็นผู้ชายคนเดิมที่มักจะทำตัวรุ่มร่ามกับเธอตลอดเวลาที่อยู่กันสองคน แต่ภายนอกถ้าคนอื่นมองจะเห็นเขาอีกลุคหนึ่งซึ่งดูเป็นคนเงียบๆ สุขุม และวางตัวได้ดีในระดับหนึ่ง แต่เธอรู้ดีว่าความจริงแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นตลอดเวลากว่าหนึ่งปีที่ผ่านมาก่อนที่เธอจะเรียนจบ เขามักจะบินไปๆ มาๆ ระหว่างฝรั่งเศสกับไทย เพื่อไปเยี่ยมเซดริกและครอบครัวของเธอเป็นประจำเธอถามตัวเองว่าทำไมเธอถึงยอมให้เขาถึงเนื้อถึงตัวมาตลอด แล้วเธอก็ยอมรับกับใ
"อื้อ~ หนาวววว" คนตัวเล็กนั่งคอพับอยู่ในอ่างอาบน้ำในสภาพกึ่งเปลือย มีแพนตี้ตัวน้อยกับบราแบบเกาะอกปกปิดของสงวน เออเนสถอนหายใจยาวเพื่อสกัดกั้นอารมณ์ของตัวเอง เขาค่อยๆ ถอดบราและแพนตี้ตัวน้อยออกจากเรียวขาสวย แล้วเปิดน้ำอุ่นเพื่อล้างหน้าตาเนื้อตัวแล้วอาบน้ำให้กับเธอ เสร็จแล้วก็นำผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่มาห่อหุ้มร่างเปลือยขาวโพลนนั้น แล้วรวบร่างขึ้นอุ้มไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ร่างแกร่งค่อยๆ วางคนตัวเล็กลงแล้วปลดผ้าเช็ดตัวออกเพื่อจะเช็ดตัวและสวมชุดใหม่ให้ แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไร คนตัวเล็กก็ดิ้นไปมามือไขว่คว้าสะเปะสะปะ"อื้มๆๆ .. หนาววว"มือเล็กควานหาผ้าห่มเพราะรู้สึกหนาว เมื่อมือสัมผัสถูกผ้าเช็ดตัวที่เออเนสถืออยู่เธอก็ดึงเข้าหาตัวอย่างแรงจนเออเนสล้มลงบนที่นอนหนาหนุ่มแล้วคร่อมร่างเล็กนั้นไว้พอดี ใบหน้าของเธอและเขาแนบชิดกัน จมูกชนจมูก ดูเหมือนคนตัวเล็กพอจะรู้สึกตัวขึ้นมาบ้างแล้ว เธอค่อยๆ ปรือตาขึ้นมามองเจ้าของลมหายใจอุ่นๆ ที่กำลังหายใจรดใบหน้าเธออยู่ในระยะประชิด"พะ..พี่เออเนส"ริมฝีปากรูปกระจับอวบอิ่มเผยอน้อยๆ เมื่อเอ่ยเรียกชื่อชายหนุ่มที่ตัวเองแอบมีใจให้ เขากำลังมองเธอด้วยสายตาแห่งความปรารถนาที่ปิดไม่มิ
เด็กสาวทำท่าจะขยับสะโพกถอยหนีเมื่อรู้สึกได้ถึงความคับแน่น และเจ็บแปลบบริเวณกึ่งกลางกายสาว จนเออเนสต้องค่อยๆ ปลอบประโลมเธออีกครั้ง"ไม่ต้องกลัว อย่าเกร็งนะ เจ็บนิดเดียว"เขากระซิบเสียงแหบพร่าที่ใบหูของเธอ แล้วประกบริมฝีปากหนาได้รูปนั้นที่ปากสวยของเธออีกครั้ง เพื่อให้เด็กสาวผ่อนคลายลงอีกสักหน่อย ริมฝีปากอุ่นชื้นเลื่อนลงมาโลมเลียดูดดึงยอดปทุมถันอวบใหญ่นั้นอีกครั้ง ฝ่ามือแกร่งโลมไล้ไปทั่วผิวกายนุ่มนิ่มหอมกรุ่น ในขณะที่ร่างเล็กกำลังตกอยู่ในวังวนของความเสียวซ่านอยู่นั้น เออเนสก็ดันแท่งรักขนาดใหญ่เข้าไปในช่องทางรักคับแคบของเด็กสาวจนสุดลำ "สวบบ .. ปึ่ก" "กรี๊ดดดดดดด " เสียงร้องแสดงความเจ็บปวดเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมลุกล้ำเข้าไปภายในใจกลางสาวที่ไม่เคยมีผู้ใดล่วงล้ำมาก่อน เด็กสาวน้ำตาไหล หายเมาเป็นปลิดทิ้ง"อึ่ก..ฮือ..พี่เออเนสทำอะไร น้องญาเจ็บ" เด็กสาวเช็ดน้ำตาที่กำลังไหลจากหางตา"ซี๊ดดดด...อืมมมม" เสียงครางทุ้มต่ำของเออเนสดังขึ้นในลำคอ เขารู้สึกคับแน่นที่แท่งรักและอยากจะขยับมันใจจะขาด"ฉันจะค่อยๆ ขยับนะ ไม่เจ็บแล้ว ไม่ต้องเกร็งนะ"เสียงทุ้มนุ่มนวลค่อยๆ เอ่ยขึ้นมาเพื่อไม่ให้เด็กสาวต้องเป็นกังวลใจ
น้องญานอนตัวแข็งทื่อเมื่อรู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเธอกับเออเนสเมื่อคืนมันเป็นเรื่องจริง ไม่ใช่ความฝันอย่างที่เธอเข้าใจ“จะลุกไปไหนแต่เช้า”เออเนสเอ่ยถามคนตัวเล็กพลางกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วใช้จมูกโด่งซุกไซร้ไปตามซอกคอที่มีกลิ่นหอมอ่อน ๆ จนปฏิญญาต้องหดคอหนีด้วยความเสียวปนเขินอาย“ปล่อยน้องญาได้แล้วค่ะ น้องญาหิวแล้ว” คนตัวเล็กเอ่ย เพราะตอนนี้ท้องของเธอร้องประท้วงด้วยความหิวจริง ๆ เธอเหลือบมองนาฬิกาที่แขวนผนัง บอกเวลา 11.00น.แล้ว“เดี๋ยวสั่งอาหารมาให้ นิ่งเป็นหลับขยับเป็นกินจริง ๆ ด้วย เด็กอะไร”เออเนสบ่นแบบไม่จริงจังนัก แต่ก็ยอมคลายอ้อมแขนจากร่างเด็กสาว แต่ยังไม่ปล่อยให้เธอลุกออกไป ในขณะที่เขาเองก็กดโทรศัพท์สั่งอาหารให้เธอทันทีหลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยคนตัวเล็กจึงออกมาจากอ้อมกอดนั้นได้ เธอลุกขึ้นยืนหวังจะเดินไปยังห้องน้ำ แต่ก็ต้องหยุดทันที เพราะเวลาที่เธอขยับแต่ละครั้งจะรู้สึกเจ็บที่จุดกลางกายสาวเป็นอย่างมาก เธอทำหน้าเบ้จนเออเนสลุกขึ้นแล้วเดินมาจ้องหน้าเธอใกล้ ๆ ใบหน้าเรียวเล็กนั้นแดงก่ำด้วยความเขินอาย“เป็นยังไง เดินไม่ไหว เจ็บล่ะสิ?”เออเนสพูดแค่นั้นก็ลุกขึ้นทั้งที่ร่างกายเปลือ
หลังจากอาหารถูกนำมาจัดเตรียมให้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว เออเนสก็หยิบเสื้อผ้าจากกระเป๋าของเขาที่เพิ่งไปขนมาจากห้องตัวเองมาไว้ห้องนี้เมื่อตอนเช้า ขึ้นมาใส่ แล้วเดินไปที่ห้องนอนที่คนตัวเล็กยังคงนอนอยู่ในท่าเดิม ร่างแกร่งนั่งลงบนเตียงแล้วเอื้อมมือไปเขย่าร่างเล็ก"ปฏิญญา ตื่นได้แล้ว อาหารมาแล้วนะ""อื้อๆๆ"คนตัวเล็กบิดร่างไปมาแล้วลุกขึ้นนั่งด้วยความงัวเงีย เออเนสเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าของเธอ แล้วหยิบชุดลำลองของเด็กสาว ซึ่งเป็นเสื้อยืดตัวยาวมาสวมใส่ให้ ในขณะที่เธอยังหาวหวอดๆ อยู่ หลังจากนั้นก็รวบร่างเล็กขึ้นอุ้มแล้วพาเดินไปยังโต๊ะอาหาร"พี่เออเนสปล่อยเถอะค่ะ น้องญาเดินเองได้" เด็กสาวพูดไปพลางก้มหน้าซุกอกแกร่งด้วยความเขินอาย แต่คนตัวโตก็ยังก้าวเดินพรวดๆ ไปยังเก้าอี้แล้วจัดแจงวางคนตัวเล็กให้นั่งลง ส่วนเขาเดินอ้อมไปนั่งที่ฝั่งตรงกันข้ามหลังจากทานอาหารเรียบร้อยแล้ว น้องญาก็เดินไปยังโซนห้องนั่งเล่นที่ด้านข้างติดกับระเบียง เธอนั่งบนโซฟาตัวยาว แล้วเปิดทีวีดูรายการทั่วๆ ไปเออเนสเดินผ่านคนตัวเล็กออกไปยังหน้าระเบียง เขาจุดบุหรี่ขึ้นมาสูบ ปฏิญญาทำหน้าแปลกใจ เพราะก่อนหน้านี้เธอไม่เคยเห็นเขาสูบบุหรี่มาก่อน ร่
เออเนสดันร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงนุ่ม ในขณะที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังคงจูบกันอย่างดูดดื่ม ฝ่ามือหนาแทรกเข้าไปยังชุดนอนกระโปรงบางเบาของหญิงสาว แล้วถอดออกอย่างง่ายดาย ตะขอบราด้านหน้าถูกปลดอย่างชำนิชำนาญด้วยมือเพียงข้างเดียวของชายหนุ่มจมูกโด่งซุกไซร้ไปยังซอกคอหอมกรุ่น ขบเม้มผิวเนียนและจูบไล่เรื่อยลงมาที่หัวไหล่และเนินอก ริมฝีปากอุ่นชื้นเข้าครอบครองยอดปทุมถันสีชมพูแล้วขบเม้มดูดดึงอย่างหิวโหย"จ๊วบบบบบบ" เขาสลับดูดเลียยอดทับทิมสีชมพูสวยทั้งสองข้างไปมาแล้วบีบเคล้นอย่างมันมือ"อื้มมมม" ปฏิญญาครางเสียงหวานในลำคอและเผลอแอ่นอกให้เขาดูดเลียอย่างเต็มอกเต็มใจเมื่อดูดกินสองเต้าเต่งตึงจนเป็นที่พอใจแล้ว ลิ้นร้อนก็ค่อยๆจูบไล่ลงมายังเนินนูนอวบใหญ่ที่เกลี้ยงเกลาของเด็กสาว แพนตี้ลูกไม้ตัวน้อยถูกถอดออกอย่างง่ายดายด้วยฝีมือของเขาอีกตามเคย ลิ้นร้อนตวัดเลียที่รอยแยกอย่างช้าๆ คล้ายๆ กับจะทรมานคนตัวเล็กให้พลุ่งพล่านด้วยแรงปรารถนา"อ๊ะ..~อ๊าาา" ร่างบางร้องคราง เธอยกสะโพกร่อนไปมาด้วยความเสียวที่ลิ้นร้อนละเลงเลีย สลับกับดูดดุนที่ร่องสวาทแบบเน้นๆเออเนสผละจากร่างเล็กและลุกขึ้นจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองทันที แท่งร
หลังจากกินยาตามคำสั่งเออเนสเรียบร้อยแล้ว น้องญาก็เดินเข้าไปในบ้านที่ควรจะเรียกว่าคฤหาสน์น่าจะเหมาะสมกว่า เด็กสาวเดินไปหามัมมาริสาที่กำลังนั่งอ่านหนังสือสบายๆอยู่ที่โซฟาในห้องนั่งเล่น"กินข้าวเรียบร้อยแล้วเหรอลูก" นางเอ่ยทัก คนตัวเล็กนั่งลงใกล้ๆ กับหญิงสูงวัยกว่าที่ท่านกำลังมองเธอด้วยสายตาเอ็นดูพลางใช้มือลูบศีรษะเล็กๆ ของเธอ"กินแล้วค่ะมัม วันนี้น้องญาตื่นสายมากๆ เลยไม่ได้ทำอาหารไทยให้มัมทานเลย ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวเย็นนี้น้องญาจะทำให้ทานอย่างสุดฝีมือเลยค่ะ" เด็กสาวพูดแล้วยิ้มละไมให้กับมัมมาริสา"วันนี้น้องญาจะทำแกงจืดเต้าหู้หมูสับของโปรดของแด๊ดด้วยค่ะ แต่ไม่รู้พี่เออเนสจะกลับบ้านหรือเปล่า กุ้งกระเทียมน้องญาจะเป็นหม้ายไหมหนอ" น้องญาเอ่ย ท้ายประโยคเธอทำเสียงอ่อยๆ มัมมาริสาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาลูกชายทันที"ครับมัม" เสียงปลายทางรับสายแล้วตอบกลับมาสั้นๆ ตามนิสัยของเขา"เย็นนี้กลับมาทานข้าวบ้านไหมลูก น้องจะได้ทำกุ้งกระเทียมของโปรดไว้ให้" มัมมาริสาเอ่ยถาม"ครับ" สั้นๆ ง่ายๆ ได้ใจความ"พี่เขาบอกว่าเย็นนี้จะกลับบ้านนะลูก เดี๋ยววันนี้หนูไปซื้อของที่ห้างกับพี่เซนส์แล้วกันนะจ๊ะ พอดีช่วงบ่ายมัมมีน
เออเนสเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของปฏิญญา เขาหลุบตาลงมองเซนส์ที่กำลังใช้ผ้าเช็ดหน้าซับเลือดให้กับเธออยู่แล้วจึงส่งผ้าเช็ดหน้าของเขาให้กับเซนส์ แต่ปฏิญญากลับรับมาเองเสียก่อน"ขอบคุณสำหรับผ้าเช็ดหน้านะคะ ดิฉันไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ คุณเออเนสเก็บผ้าเช็ดหน้าไว้ดีกว่า มันจะเปื้อนเสียเปล่าๆ" ปฏิญญาแค่นเสียงตอบกลับ แล้วจ้องลึกไปยังดวงตาสีน้ำตาลเข้มของอีกฝ่ายอย่างกับอยากจะค้นหาความรู้สึกบางอย่างจากดวงตาของเขา แต่เธอกลับพบแค่เพียงความว่างเปล่าฝ่ามือเรียวของสาวสวยข้างกายเออเนส เป็นฝ่ายเอื้อมมาหยิบผ้าเช็ดหน้าของชายหนุ่มคืนมาด้วยตนเอง สองสาวประสานสายตากันแว่บหนึ่ง ปฏิญญาเห็นแววตาเย้ยหยันในดวงตาของเจ้าหล่อน ที่มองมาอย่างเปิดเผย"น้องญาเลือดออกเยอะเลยครับ แผลคงจะลึกเอาการอยู่ เดี๋ยวพี่พาไปหาหมอดีกว่าครับ" เซนส์กล่าวในขณะที่กดห้ามเลือดไว้ โดยมีพนักงานในร้านนำกล่องปฐมพยาบาลเบื้องต้นมาให้ เขาจึงรีบทำแผลให้เธอไว้ชั่วคราวก่อน"ผมขอตัวพาน้องญาไปโรงพยาบาลก่อนนะครับนาย"เซนส์พูดกับผู้เป็นนาย ในขณะที่ออเนสจ้องมองเซนส์ด้วยแววตาที่ชายหนุ่มเข้าใจความรู้สึกของผู้เป็นนายได้เป็นอย่างดี ถึงแม้ใครจะดูไม่ออก แต่เขาในฐานะเ
ตุ้บบบบ เสียงกล่องอาหารและขนมที่ร่วงหล่นพื้น ทำให้เออเนสกับหญิงสาวคนนั้นหันมามองยังต้นเสียงทันที เออเนสเมื่อเห็นปฏิญญายืนอยู่ที่หน้าประตูเขาถึงกับหน้าถอดสี รีบปล่อยกอดหญิงสาวคนนั้นทันที ส่วนหญิงสาวคนนั้นก็หันหลังกลับมามองปฏิญญาแบบเต็มตัวปฏิญญาสังเกตุเห็นหญิงสาวคนนั้นคล้ายคนเอเซียหรือน่าจะเป็นลูกครึ่ง ซึ่งจัดว่าเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งเลยทีเดียว ดวงตาของเธอคนนั้นแดงก่ำคล้ายกับผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก พิศมองไปมารูปร่างหน้าตาของผู้หญิงคนนี้ดูละม้ายคล้ายกับตัวของเธอเอามากๆ"สาวเอเซียคงเป็นสเปคของเขาสินะ?" ปฏิญญาคิดในใจ ดูเหมือนคนที่ได้สติก่อนจะเป็นเออเนส เขารีบผละจากหญิงสาวคนนั้นแล้วเดินเข้ามาหาปฏิญญาทันที ร่างสูงย่อตัวลงเก็บถุงอาหารที่ร่วงพื้นขึ้นมาแล้วกอดประคองแฟนสาว โดยที่ปฏิญญาได้แต่ยืนตัวแข็งทื่อ"มีย่า นี่ปฏิญญา คู่หมั้นของฉัน ที่เคยเล่าให้เธอฟังไง" เออเนสพูดกับหญิงสาวที่ชื่อมีย่า เธอคนนั้นพยักหน้ารับรู้แล้วคลี่ยิ้มบางๆ ทั้งๆ ที่ดวงหน้ายังคงเศร้าหมอง"น้องญาครับ นี่ อามิยา หรือมีย่า เป็นเพื่อนสนิทของพี่เอง" เออเนสบอกกับแฟนสาว เธอมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเรียบเฉย พร้อมกับดึงสาย
อมารีเดินไปยังสวนหย่อมของคณะที่มีโต๊ะว่างอยู่ เธอนั่งลงพร้อมกับวางกระเป๋าบนโต๊ะอย่างแรง ใบหน้างอง้ำดวงตาแดงก่ำ เธอหวนคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานตอนบ่ายแล้วก็ยังโมโหไม่หาย หลังจากที่เธอซ้อมเดินแบบและเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จกำลังจะกลับ พี่อลิซก็เดินเข้ามาหา"มารี พี่มีอะไรคุยด้วยหน่อย""เรื่องเปลี่ยนตัวเดินหรือเปล่าคะพี่ลิซ ยัยปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวเหรอ"มารีพูดพลางเหยียดยิ้ม บางทีเธอก็หมั่นไส้ปฏิญญาอยู่เหมือนกัน ที่ใครๆ ต่างก็ชอบพูดชมว่ายัยนั่นสวยอย่างนั้นอย่างนี้ ทั้งๆ ที่เธอก็เห็นว่าไม่ได้สวยอะไรมากมายขนาดนั้นสักหน่อย พอรู้ว่าปฏิญญาโดนเปลี่ยนตัวก็ยิ่งสะใจ"ใช่ เรื่องเปลี่ยนตัวเดินแบบนี่แหละ คุณคริสขอให้เปลี่ยนปฏิญญามาเดินชุดฟินาเล่แทนเธอ" อมารีถึงกับอ้าปากค้างด้วยความงุนงง"อะ อะไรนะ ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ" อมารีถามอลิซพร้อมกับกำมือแน่น"มันเป็นความต้องการของคุณคริส เราคงขัดไม่ได้หรอก เธอคงต้องไปเดินตำแหน่งแทนปฏิญญา""ไม่ค่ะพี่ลิซ มารีจะขอถอนตัวจากงานนี้" อมารีกำมือแน่นด้วยความโกรธ"เธอทำแบบนั้นไม่ได้นะมารี อีกสามวันก็จะเป็นวันงาน แล้วจะไปหาใครมาแทนได้ทันล่ะ" อลิซพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน"ก็ทีเ
"วันนี้เลิกซ้อมเท่านี้นะคะ เดี๋ยวจะนัดซ้อมอีกครั้งก่อนวันงานหนึ่งวันที่โรงแรม Max Martin เดี๋ยวพี่ไลน์นัดอีกทีค่ะ" พี่อลิซบอกกับน้องๆ ทุกคน"เอ่อ..เดี๋ยวน้องปฏิญญาอยู่คุยกับพี่สักครู่นะคะ" พี่อลิซบอกกับปฏิญญา แว่บหนึ่งที่เธอหันไปเพื่อมองหาน้ำฟ้า แต่เธอกลับเห็นอมารีที่ยืนเหยียดยิ้มแปลกๆ ให้กับเธอ"น้องปฏิญญาคะ""คะ""คือพี่มีเรื่องอยากแจ้งน้องนิดนึงค่ะ พี่คริสตี้อยากให้มีการเปลี่ยนแปลงตำแหน่งการเดินแบบของน้อง" อลิซพูดเสียงห้วนคล้ายไม่พอใจอยู่ในที"ยังไงเหรอคะ?" ปฏิญญาถามพร้อมกับเตรียมใจล่วงหน้าในขณะที่น้ำฟ้าเดินเข้ามาพอดี"พี่คริสตี้อยากให้น้องมาเดินชุดฟินาเล่แทนอมารีค่ะ""อะ อะไรนะคะ?" ปฏิญญาทวนคำด้วยความงุนงง"พี่คริสเขาเป็นเจ้าของห้องเสื้อ เขาอยากได้แบบไหนก็ต้องตามใจเขาแหละค่ะ" พี่อลิซพูด"แล้วแบบนี้อมารีจะไม่รู้สึกแย่เหรอคะ น้องญาไม่อยากให้อมารีรู้สึกไม่ดี""เรื่องนั้นพี่จัดการเองค่ะ ถ้าอย่างนั้นก็เอาเป็นตามนี้ละกันนะคะ" พี่อลิซพูดทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินจากไป"เป็นไรแก ยังคิดเรื่องนั้นอยู่อีกเหรอ" น้ำฟ้าเอ่ยถามปฏิญญาในขณะที่เธอกำลังขับรถกลับไปส่งน้ำฟ้าที่คอนโด"ฉันเป็นห่วงความรู้สึกขอ
รถพอร์ชคันหรูของปฏิญญาเคลื่อนตัวเข้าจอดยังใต้คอนโดราคาแพงของน้ำฟ้า เพราะวันนี้น้ำฟ้ารับปากจะไปเป็นเพื่อนซ้อมเดินแบบเหมือนเช่นเคย ความเป็นจริงเธอนัดกับน้ำฟ้าตอนสิบโมง เพราะพี่จัสมินนัดซ้อมตอนสิบเอ็ดโมง แต่เพราะเออเนสดันพูดไม่ถูกหูเธอขึ้นมาเธอเลยออกมาจากเพนท์เฮาส์ในตอนนั้นทันทีร่างเล็กขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นรถสปอตหรูคุ้นตาที่จอดอยู่ข้างๆ กับรถของน้ำฟ้า"นั่นมันรถพี่เซนส์หนิ ทำไมมาจอดที่นี่ได้อะ ยังเช้าอยู่เลยนะ ... หรือว่า..." ใบหน้าสะสวยเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มในทันที"เห็นเงียบๆ แบบนี้ร้ายเงียบเหมือนกันนะพี่เซนส์ คอยดูเถอะ จะแซวให้ม้วนเลย" ปฏิญญาก้าวเข้าไปในลิฟท์แล้วกดไปยังชั้นที่น้ำฟ้าพักอยู่ทันที ปิ๊งงงงง ป่องงงงง เสียงกดออดดังอยู่ที่หน้าประตูคอนโดของน้ำฟ้านานพอสมควรกว่าพื่อนของเธอจะมาเปิดประตูให้"ยะ..ญาญ่า ทำไมมาเร็วจังล่ะ ไหนว่านัดกันตอนสิบโมงไง" น้ำฟ้าเอ่ยถามเมื่อปฏิญญาเดินสาวเท้าเข้ามาในห้อง"ก็ตื่นเร็ว ไม่รู้จะทำอะไรไง เลยมาก่อนเวลา ทำไมอะมาก่อนไม่ได้รึไง หรือว่ามีใครแอบซ่อนเอาไว้เหรอ?" ปฏิญญายิ้มร้ายใส่"เอ่อ..ปะ..เปล่า พอดีฉันเพิ่งตื่นไง เกรงใจแกต้องมารอฉันแต่งตัวนาน" น้ำฟ้าตอบตะก
"พี่ขอไลน์น้องญาไว้หน่อยนะคะ เดี๋ยวพี่รวบรวมนางแบบได้ครบแล้วจะทำเป็นไลน์กลุ่มค่ะ เวลานัดซ้อมหรือมีข่าวอะไรแจ้งจะได้ทราบกัน" พี่จัสมินบอกพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้เธอ สัปดาห์ต่อมาติ๊ง/ติ๊งเสียงไลน์ของปญิญญาดังขึ้นพร้อมกันกับอมารี ทั้งสองคนต่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูทันที"พี่จัสมินทักมานัดให้ไปซ้อมเย็นพรุ่งนี้แล้วอะน้ำฟ้า"ปฏิญญาบอกกับน้ำฟ้า"โอเค เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน""ซ้อมอะไรเหรอ?" อมารีเอ่ยถาม"เดินแบบงานการกุศลของมหาลัยน่ะ เมื่ออาทิตย์ก่อนพี่จัสมินกะพี่อแมนด้ามาทาบทามญาญ่าด้วยตัวเองเลยนะ" น้ำฟ้าตอบในขณะที่อมารีกำโทรศัพท์ในมือแน่น"เอ๊ะ! ในกลุ่มมีไลน์ของมารีด้วยนี่นา พี่เขามาทาบทามเธอเหมือนกันเหรอ ดีจังเลยจะได้ไปซ้อมด้วยกัน" ปฏิญญายิ้มให้อมารีในขณะที่อีกฝ่ายพยักหน้าน้อยๆ ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉยหลังจากวันนั้นปฏิญญาก็ไปซ้อมเดินแบบทุกเย็น เพราะเหลือเวลาแค่สามสัปดาห์ก็จะถึงกำหนดงานการกุศลแล้ว"ที่รักกลับค่ำทุกวันเลย เรียนหนักเหรอครับ" เออเนสเอ่ยถามเมื่อแฟนสาวกลับมาถึงเพนท์เฮาส์เกือบสองทุ่ม"ต้นเดือนหน้ามหาลัยจัดงานการกุศลค่ะ รุ่นพี่เขาก็เลยมาขอให้น้องญาไปเป็นนางแบบ ก็เลยต้องซ้อมทุกวันเลย" ป
เออเนสก้มหน้าลงซุกไซร้ซอกคอหอมกรุ่นของแฟนสาว กลิ่นหอมอ่อนๆ รวมกับกลิ่นแอลกอฮอลล์จากลมหายใจของเธอช่วยกระตุ้นอารมณ์ดิบที่กำลังคุกรุ่นอยู่ภายในกายหนุ่มให้รุ่มร้อนมากยิ่งขึ้นฝ่ามือหนาดึงสายชุดเดรสให้ร่นลงมาที่ใต้อก สองเต้าตูมเต่งที่ถูกปิดจุกด้วยสติกเกอร์สีเนื้ออ่อนทะลักล้นออกมาอวดโชว์ต่อสายตาของชายหนุ่ม เออเนสดึงสติกเกอร์ที่ปิดจุกออกแล้วตะโบมดูดดุนยอดอกสีชมพูระเรื่อนั้นอย่างเมามันจนมันเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก"อ๊ะ ..อ๊าาา"ปฏิญญาร้องครางด้วยความเจ็บปนเสียวเมื่อยอดอกทั้งสองข้างถูกดูดดุนอย่างหนัก ในขณะที่ฝ่ามือหนาค่อยๆดึงชายชุดเดรสสั้นถลกขึ้นจนมากองอยู่ที่เอว เออเนสถอดแพนตี้สีดำลายลูกไม้ตัวจิ๋วของเธอออก แล้วส่งนิ้วเข้าไปทักทายร่องรัก ที่ตอนนี้ผลิตน้ำหวานสีใสออกมามากมาย"น้ำเยอะแบบนี้พร้อมแล้วใช่ไหม?" เออเนสก้มลงเอ่ยกระซิบข้างหูด้วยเสียงแหบพร่าจนปฏิญญาขนลุกเกรียว เธอเผลอกัดริมฝีปากด้วยความเสียวซ่านเมื่อเออเนสส่งนิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจภายในช่องทางรักของเธอพร้อมกับขยับชักเข้าออกถี่ๆ"อ๊ะ..อูยยย ซี๊ดดด" เสียงปฏิญญาสูดปากร้องครางเมื่อเออเนสก้มลงดูดยอดอกอย่างมูมมามอีกครั้ง ในขณะที่ฝ่ามือแกร่งยังคงส่
น้ำฟ้ายังคงเต้นรำอย่างสนุกสนาน ในขณะที่เซนส์ยืนกอดอกมองดูอยู่เงียบๆ"ปฏิญญาไปห้องน้ำนานจังล่ะ ป่านนี้ยังไม่มาอีกไม่ใช่หนีกลับไปแล้วนะ" อมารีพูดกับน้ำฟ้าซึ่งกำลังยืนเต้นอยู่ใกล้ๆ"ญาญ่ามันไปกะผัวมันไม่ต้องห่วงมันหรอก กระเป๋ายังอยู่นี่เลย จะกลับได้ยังไง" น้ำฟ้าชี้ให้อมารีดูกระเป๋าสะพายราคาแพงของปฏิญญาที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับหยิบแก้วเครื่องดื่มสีอำพันขึ้นมาดื่มโดยไม่สนใจเซนส์ที่ยืนเป็นหุ่นปูนปั้นอยู่ใกล้ๆ"สวัสดีครับสาวๆ ขอนั่งด้วยคนได้ไหมครับ" เสียงชายหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งเอ่ยทัก"เชิญเลยค่ะพ่อรูปหล่อ" น้ำฟ้ายิ้มตาหวานฉ่ำแล้วเลื่อนเก้าอี้ให้ชายหนุ่มผู้มาใหม่ให้เขานั่งใกล้ๆ กับเธอ"มากันสองคนเหรอครับ""มากันสามคนค่ะ แต่เพื่อนคนสวยอีกคนของฉันไปเข้าห้องน้ำ" เขาพยักหน้ารับรู้"สาวๆชื่ออะไรกันครับ ผมเจ็ทครับ""ฉันชื่อน้ำฟ้า ส่วนคนนี้ชื่ออมารีค่ะ คุณชื่อเจ็ทเหรอคะ ใช่เครื่องบินเจ็ทหรือเปล่าน๊าา อยากขี่จัง" น้ำฟ้าหัวเราะลงลูกคอเสียงอ่อนเสียงหวาน จนอมารีต้องสะกิดต้นแขนพร้อมกับกระซิบเบาๆ"จะอ่อยอะไรใครก็ดูหน้าเจ้าที่แกด้วยนะ หน้าอย่างกะยักษ์แล้วนั่น" น้ำฟ้าหัวเราะร่วน เธอยังคงพู
."เกรดออกแล้ว ญาญ่าคะแนนดีมากเลยนะเนี่ย" น้ำฟ้าพูดพร้อมกับดูคะแนนสอบของเพื่อนและของตัวเอง"ของฟ้าก็คะแนนดีเหมือนกันนะ ห่างกันแต่นิดเดียวเอง" ปฏิญญาบอกกับน้ำฟ้าพร้อมกับส่งยิ้มให้จนตาหยี"ของมารีก็คะแนนดีเหมือนกัน ผ่านหมดทุกวิชาเลย" ปฏิญญาบอกกับอมารี ทุกคนต่างดีใจที่สอบผ่านแถมได้คะแนนดีกันทุกคน"แบบนี้มันต้องฉลองกันสักหน่อยดีมั้ย" อมารีเอ่ยชวน"อืม ก็ดีเหมือนกันนะ นานมากแล้วที่ไม่ได้ไปเที่ยวผับกันเลย คืนนี้จัดกันสักหน่อยดีกว่า" น้ำฟ้าเห็นด้วย"ว่าแต่จะไปไหนดีล่ะ ญาญ่าต้องขออนุญาตคู่หมั้นก่อนมั้ยเนี่ย?" อมารีถามญาญ่า"พวกเธอเลือกร้านกันได้เลย ฉันไปได้แน่นอน ถ้าเลือกร้านได้ก็ไลน์มาบอกละกันนะ เดี๋ยวฉันต้องกลับบ้านก่อน เมื่อคืนมัมโทรมาบ่นว่าคิดถึง" ปฏิญญาบอกกับเพื่อน"เชิญเถอะจ้ะ หมั่นไส้คนแม่ผัวรัก เชอะ" น้ำฟ้าเชิดหน้าเอ่ยล้อเลียนเพื่อนสาว ปฏิญญาตีแขนน้ำฟ้าเบาๆอย่างหยอกล้อ ก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไป@ TNK ผับ น้ำฟ้ากับอมารีนั่งดื่มอยู่ชั้นบนโซนของโซนวีไอพี ผับนี้เป็นผับหรูที่มีคนนิยมมาเที่ยวมากที่สุด สองสาวนั่งดื่มกันสักพักหนึ่งแล้ว แต่ปฏิญญาก็ยังไม่มา"ยัยฟ้า เราจะโดนปฏิญญามันเทไหมเนี่ย ป่า
หลังจากทานอาหารด้วยกันเรียบร้อยแล้ว ปฏิญญาก็เข้ามานั่งคุยกับน้ำฟ้าในห้องนอน ส่วนเซนส์ก็นั่งพักผ่อนรอเธออยู่ที่โซฟารับแขกด้านนอก สองสาวคุยกันอยู่ครู่หนึ่งปฏิญญาก็ขอตัวกลับ"เรากลับก่อนนะฟ้า เธอจะได้พักผ่อนจะได้หายไวๆ""จ้ะ ขอบใจนะญาญ่า ที่อุตส่าห์ซื้ออาหารและยามาให้" สองสาวโอบกอดซึ่งกันและกันก่อนที่ปฏิญญาจะขอตัวกลับไปสัปดาห์ต่อมา @มหาลัย Harmony "ใกล้สอบแล้ว งานเยอะชะมัดเลย" ปฏิญญาบ่นอุบอิบพลางทิ้งตัวคว่ำหน้าลงที่โต๊ะม้าหินใต้อาคารเรียนอย่างเหนื่อยอ่อน"อาทิตย์หน้าก็ถึงงานหมั้นแล้ว เธอควรพักผ่อนบ้างนะญาญ่า เดี๋ยวหน้าโทรมจะไม่สวยนะ" น้ำฟ้าเอ่ยแซว"อะไรนะ! งานหมั้น ปฏิญญาจะหมั้นเหรอ?" อมารีโพล่งออกมาเสียงดัง ทำเอาปฏิญญากับน้ำฟ้าถึงกับตกใจ ทั้งสองคนต่างมองอมารีเป็นตาเดียวกัน จนเธอเองเหมือนจะรู้สึกตัวจนต้องฝืนยิ้มแห้งๆ ออกมา"อะ..เอ่อ ขอโทษที่เสียงดังนะ เราแค่ตกใจน่ะ""อ๋อ.. พอดีเรากลับไปจัดงานหมั้นที่บ้านเกิดที่ประเทศไทยน่ะ ต้องขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอกเธอนะมารี" ปฏิญญาบอกกับอมารี"ไม่เป็นไร ยังไงถ้ามีโอกาสได้แต่งงานจริงๆ แล้วค่อยไปก็ยังได้นะ" อมารีพูดพร้อมกับยิ้มอ่อนให้กับปฏิญญา ทำเอาเธอถึ