Mag-log inShare
CHAPTER 39
Kaugnay na kabanata
Promesa Rota CHAPTER 40
[Trigger Warning]My chest hurts so bad! Halos liparin ko na ang pinto palabas ng library room kung saan ko siya iniwan. Hindi ko kayang tignan ang malungkot niyang mga mata. Ang pag luha niya. Ang sakit na bumabalatay sa mukha niya habang binabanggit ang pangalan ni Zara. Pangalan ng panganay niyang anak na kinuha sa kanila... pangalan ko."Fuck! Not now, please!" Dali-dali ko nang tinakbo ang pagitan mula sa sala hanggang sa pinto ng hacienda Mejia."Seniorita!" tawag sa akin ni Ara pero hindi ko na siya nilingon pa.Kaagad akong sumakay sa aking sasakyan at nag maniobra paalis. Hindi ko na alam. Iba ang aking pakiramdam. Para akong nakalutang sa kawalan at naglalakbay ang diwa sa nakaraan."Oh God... not now!" My voice is shaking and I can feel that my body is trembling. As I looked at my hands on the steering wheel, it was shaking too. I have to calm down... I need to. But I can't, fuck!I drive as fast as I can just to stay away from where I am. Gusto kong makatakas sa nakaraan
Promesa Rota EPILOGUE
It was my last day here in Linden Hall as a Business Management student. After this boring ceremony, I will stay for almost two weeks before I go back to the Philippines. Kahit papaano ay marami naman akong natutunan na puwede kong dalhin at gamitin sa pagpapatakbo ng business namin. Sa loob ng halos tatlong taon na pananatili ko rito sa U.S wala naman akong ibang inatupag kun'di ang mag aral, kumain at matulog. Wala rin akong masyadong kaibigan dito na matatawag kong sanggang dikit tulad ng mga naging kaibigan ko sa Pilipinas noon. Ganoon pa man, may matatawag pa rin naman akong tropa and that was Azul Dela Vega. Pinoy rin kaya naman kaagad kaming nagkasundo. Nauna nga lang siyang nagtapos kaysa sa akin, kaya nauna na rin siyang bumalik sa Pinas."One cappuccino for Mr. Niccolo!" dinig kong sigaw ng kahera kaya naman kaagad akong tumayo at lumapit sa cashier. I just bought a cup of coffee to take-out and then plan to go back to my unit. Wala naman akong ibang gagawin kun'di ang ma
Promesa Rota NOTE
Promesa Rota has ended. Salamat po sa oras na ibinigay nyo upang basahin ang kuwento ni Lenny. Sa totoo lang, hindi talaga kasama si Lenny sa The Neighborhood Series. And yes, Series po talaga ang story ng mga Macho Gwapitos na una kong isinulat sa W*****d. It was originally The Neighborhood Series, at ang story ni Lenny ay pasilip lang mula sa “Forget Me Not” na story ni Pauline at Blue, at “Te Quiero” na story naman ni Nico at Ely. Hindi ako sure kung mailalagay ko ba ang kuwento dito ni Nico dahil plano ko po sana ‘yon na ipasalibro.Muli, maraming salamat po sa inyong lahat na sumuporta at nagbasa. Sana ay suportahan at basahin nyo rin ang iba ko pang mga s. Salamat po heart heart.SNEAK PEEK of TE QUIERO:"I, Eliana Lopez promised to love and cherish you, from the beginning till end; for better, for worse, for richer, for poorer, in sickness and in health, till death do us part. And I... set you free." ~Ely~ " ***Eliana 'Ely' Lopez woke up feel
Promesa Rota TEASER
Malalim na ang gabi ngunit narito pa rin ako sa balkonahe ng condo unit ko. Nakatayo, habang pinagmamasdan ang mga tala sa kalangitan. Dama ko ang lamig na hatid ng hangin na nanunuot sa buo kong katawan. Tanging ang ilaw sa mga nagtataasang gusali at kislap ng tala at buwan, ang nagsisilbing liwanag sa madilim na kapaligiran.Humalukipkip ako habang yakap ang aking sarili. Hindi naman kasi ganito kalungkot dati. Hindi naman ganito katahimik ang gabi. At lalong hindi ganito ang pakiramdam sa tuwing pagmamasdan ko ang mga tala sa kalangitan. Ngunit kusang sumilay ang mapait na ngiti sa aking labi ng makita ko ang pagkislap niyon. At gaya ng dati, ipinikit ko ang mga mata ko bago humiling..."Sa liwanag ng buwan at kislap ng tala sa kalangitan, munti kong kahilingan sana'y iyong pagbigyan. Pagkalooban mo sana ako ng isa pang pagkakataon upang itama ang mali sa aking kahapon," taimtim kong usal sa aking isipan habang nakapikit. Tulad ng kung paano niya ipinikit ang mga mata niya at itinu
Promesa Rota PROLOGUE
Disclaimer: This is a work of fiction. Names, characters, places, and incidents either are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.Please be advised that this story contains, mature themes, and strong language that are not suitable for every young audience.Read at your own risk.*****."IKAW lang yata ang nakita kong ikakasal pero nakasimangot. Umayos ka Alinnyta, kun'di pangit ka sa wedding picture n'yo ni Blue!" Pang-aasar sa akin ng pinsan kong si Zafira.Ngayon ang araw ng kasal namin ni Blue. Napakatagal kong hinintay ang araw na 'to. Ilang taon ang tiniis ko mauwi lang kami sa simbahan tulad ng napagkasunduan. Kulang na nga lang ay mag pamisa ako araw-araw, at gayumahin siya para lang matupad itong araw na 'to.Pero bakit ngayon ay iba ang pakiramdam ko? Bakit parang may mali? Bakit pakiramdam ko'y may mangyayaring hindi maganda? Kabado bente talaga ako per
Promesa Rota CHAPTER 01
[FLASHBACK]"This is it, malaya na ako!" Halos kiligin ako sa tuwa dahil sa siksik, liglig at nag-uumapaw na kasiyahang nadarama ko. Sa loob ng dalawampung taon na inilagi ko sa mundong ito, ngayon lang ako nakalaya sa puder ng mga magulang ko. Ngunit kapalit niyon ay ang pagtalikod sa buhay na kinagisnan ko. Ang mga magulang ko kasi ay nabubuhay pa rin sa taong uso pa si Rizal. Naniniwala pa rin sila sa salitang 'pinagkasundo' pero hindi tinadhana, at seyempre, 'yon din ang plano nilang gawin sa akin. Ang ikasal sa kung sino mang hampaslupang tinamaan ng magaling. Pero nang aksidente kong marinig ang plano nilang 'yon, kesehodang magdeklara ako ng ika-apat na pandaigdigang gera 'wag lang talagang matuloy! Ayaw ko kayang maikasal sa kung sino mang uhuging katchupoy na napili nila! Isa pa, maaga pa para ikasal ako at maging dakilang maybahay lang. Marami pa akong pangarap. Isa na lang doon ay ang makapunta sa mall, ultimate dream ko talaga 'yon. Pangalawa ay ang makapanood ng concert
Promesa Rota CHAPTER 02
Pagkalabas ko sa Airport bigla akong nanlumo. Lalo na nang makita ko ang nagtataasang gusali sa harap ko. Hindi ko naman alam kung ano ang kulturang mayroon dito sa bansang ito. Hindi ko rin alam kung ano ba ang gagawin ko rito, at kung saan ako tutungo.Napaupo ako sa gilid katabi ang maleta pati na rin ang ibang gamit ko pa. Kung bakit naman kasi dito pa ako pumunta, puwede namang sa Pilipinas na lang din?! "Bobita!" singhal ko sa aking sarili.Nakita ko rin si Azul na may kausap sa cellphone niya. Alam niya kaya ang mga lugar dito? Puwede naman siguro akong sumama sa kanya? Lumapit ako sa gawi ni Azul at kinalabit siya nang matapos siyang makipag-usap sa kung sino man. Nagulat naman siya sa akin ng lumingon siya, bago kumunot ang noo at nagtatakang nagtanong. "Problema mo?" He asked. Inihanda ko na ang sarili ko at umiyak sa harap niya. Iyak na tulad ng matagal ko ng kinabisa. Kung paanong itinuro sa akin ng ama ko ang tamang pag-iyak sa harap ng ibang tao. Ngunit sa totoo lang a
Promesa Rota CHAPTER 03
Kusinerang Seniorita... Labag man sa loob ko'y pumunta ako sa kusina at nakipagtitigan sa kaldero tulad ng sinabi ni Blue. Binigyan niya ako ng limang pirasong hotdog na nasa plato at sandok na kahoy. Iluto ko raw ang hotdog habang siya ay mag aayos pa ng ibang gamit niya. Ewan ko ba sa kanya, naka-color coding pa kasi ang mga gamit niya, ewan lang kung pati brief niya ay may pattern sa pagtitiklop. Sinipat kong muli ang hotdog at muli rin akong nayamot. "Where the hell on earth should I get the idea on how to cook this red thingy called fucking hotdog?!" naiinis kong tanong sa aking sarili. Kahit yata abutin ako ng pasko ay hindi ko pa rin alam kung paano iluluto ito. And to think na halos masiraan na ako ng bait kanina ng pag hiwain ako ni Blue ng sibuyas, baka itong hotdog na ito naman ang maging mitsa ng buhay ko. Ilang galon yata ang iniluha ko makaraos lang sa isang sibuyas kanina. Tapos ngayon, itong hotdog naman ang kailangan kong igapang! Jusmio marimar! Nang wala talaga
Pinakabagong kabanata
