เนยคนเดิม...เพิ่มเติมคือ ?

Ep.10

1สัปดาห์ผ่านไป~

10.15 น.

S.University

"กูว่าสีนี้สวยกว่า! " มะเหมี่ยวพูดพร้อมกับเอานิ้วชี้ไปที่หน้าจอโน้ตบุ๊คที่ใบเตยกำลังนั่งใช้งานมันอยู่ ใบเตยมันให้เลือกสีที่จะใช้เป็นแบล็คกาวน์ในพาวเวอร์พอยท์ที่ต้องนำเสนออาจารย์

"กูว่าสีแดงสวยกว่า! อีเตย! สีแดงเชื่อกู" อีกัสมันเถียงกับมะเหมี่ยวเรื่องสีมาสักพักแล้วแหละ ไม่มีใครยอมใครเลย แต่ฉันก็ชินแล้วแหละเลยไม่ค่อยใส่ใจเท่าไหร่

"แล้วมึงอ่ะเนย ว่าไง? " ใบเตยหันมาถามความเห็นจากฉันที่นั่งเงียบอยู่นาน

"โอ๊ย มึงก็รู้อีเตย ถามอีเนยมันก็เลือกแต่สีเหลือง! " มะเหมี่ยวพูด ใช่ค่ะ ฉันชอบสีเหลือง ชอบมากๆ เลยแหละ

"เออใช่! " กัสพูดอีกคน

"เออ งั้นสรุปกูเลือกเอง" ใบเตยพูดและจัดการทำงานต่อ เลือกเองตั้งแต่แรกก็จบ ปล่อยให้พวกมันตีกันอยู่ตั้งนาน เหนื่อยใจกับพวกมันจริงๆ เลย

13.30 น.

"เนย อีเนย อีเนย!!! "

"ห้ะ!? อะไร? เรียกอะไรเสียงดัง" ฉันสะดุ้งขึ้นทันทีที่ได้ยินเสียงอีกัสเรียกฉันอยู่ข้างหู ตอนนี้เรานั่งกินข้าวกันอยู่ที่โรงอาหารของมหา'ลัย เรียกทำไมเสียงดังวะ อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง

"กูเรียกมึงตั้งนานละอีเนย เหม่ออะไรยะ!? " อีกัสพูด

"เออ มึงเป็นไรวะช่วงนี้ เหมือนมึงไม่มีสมาธิเลย" ใบเตยพูด ตั้งแต่วันนั้นฉันก็รู้สึกว่าตัวเองไม่มีสมาธิเลย เหม่อลอยอยู่บ่อยๆ ไม่ค่อยออกไปไหนมาไหนนอกจากมามหา'ลัย

"มีไรไม่สบายใจหรือเปล่า? " มะเหมี่ยวถาม พวกนี้ยังไม่รู้เรื่องฉันกับคิงนะ คือฉันยังไม่ได้เล่า ฉันไม่ได้จะปิดนะ แค่ยังไม่ได้เล่าให้พวกมันฟังเฉยๆ

"เล่าได้นะมึง" อีกัสพูด ตอนนี้ทุกคนมองหน้าฉันด้วยความเป็นห่วง เพื่อนฉันก็งี้แหละ คอยเป็นห่วงฉันเสมอ ฉันก็รักพวกมันมากนะ ฉันยอมรับว่าฉันไม่เคยเป็นแบบนี้ โคตรรู้สึกไม่ดีเลย กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าที่ฉันเป็นอยู่ตอนนี้...เป็นเพราะคิง

แต่ฉันไม่ได้คิดโทษเขานะ เรื่องทั้งหมดมันเป็นเพราะฉันเอง...ที่เผลอใจไปรักเขา

"เนย อีเนย!! " กัสเรียกฉันเสียงดังอีกครั้ง

"..." ฉันสบตากับมันนิ่งๆ ไม่ได้พูดอะไร

"เนี่ย! เหม่ออีกละ ถ้ามึงพร้อมเล่าเมื่อไหร่ค่อยเล่าก็ได้มึง" อีกัสพูด

"เออ ยังไงกูก็อยู่ข้างมึงเสมอ" มะเหมี่ยวพูดตามด้วยใบเตยที่ส่งยิ้มมาให้ ฉันว่าฉันควรเล่าให้พวกมันฟังนะ อย่างน้อยก็ได้ระบาย

หลังจากนั้นฉันก็เล่าให้พวกมันฟัง พวกมันก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดี…

"โอ๋ๆ ชะนีโดนหักอก ไม่เป็นไรนะ" กัสพูดขึ้นพร้อมกับโถมตัวเข้ากอดฉันเบาๆ ฉันยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาเบาๆ ตอนแรกก็ไม่ร้องหรอก แต่เคยเป็นมั้ย...เวลาที่เราเสียใจหรือจะร้องไห้แล้วโดนปลอบ บ่อน้ำตามันจะพังลงมาทันที

หลายๆ คนอาจจะคิดว่าแค่เวลาไม่นานทำไมฉันถึงเสียใจมากขนาดนี้ ฉันว่าความรักมันไม่ได้ขึ้นอยู่กับเวลา แต่ฉันก็ไม่รู้หรอกว่ามันมากขนาดนี้ได้ยังไง เอาเป็นว่าถ้าเคยรักใครแล้วจะรู้เอง

"มึง ไม่ร้องดิ" มะเหมี่ยวพูดแล้วยื่นมือมาจับมือฉัน

"มึงสวยจะตาย หาใหม่ได้ง่ายๆ อยู่แล้ว" ใบเตยพูด ก็ใช่ว่าหาใหม่ได้ แต่ฉันหาแบบเขาไม่ได้แล้ว...

"อืม...กูสัญญาว่ากูจะกลับไปเป็นเนยคนเดิม" ฉันเสียเวลาเศร้ามามากแล้ว ฉันไม่ควรปล่อยให้เขามามีอิทธิพลต่อฉันมากขนาดนี้

"ต้องอย่างงี้! งั้นคืนนี้ผับมั้ย? ปล่อยผีกัน" อีกัสพูดขึ้น

"ของขาดสิมึง" มะเหมี่ยวพูดขึ้นอย่างรู้ทันอีกัส

"รู้ดี!! มันเป็นผลประโยชน์เว้ย ว่าไงไปมั้ย? ไปเถอะ" กัสหันมาถามฉันอีกรอบ

"ก็ได้" ฉันตอบ

"ที่เหลือไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธนะคะ" กัสหันไปพูดกับใบเตยและมะเหมี่ยว

"แล้วจะไปผับไหนหรอ? " ฉันถามขึ้น หวังว่าคงไม่ใช่ผับเขาหรอกนะ แต่ฉันกลัวมาก เพราะส่วนมากเราไปแต่ที่นั่นประจำ เพราะผับนั้นเด็ดสุดแล้ว คนก็เยอะมากด้วยงานดีๆ เพียบเลย

"ผับเดิมค่ะ ดีสุดละ" อีกัสตอบ

"แต่กูไม่อยากไปที่นั่น" ฉันบอกมันไปตามความจริง ถึงแม้จะอยากเจอ แต่ก็ไม่ใช่เร็วๆ นี้ เอาจริงตลอดสัปดาห์ที่ผ่านมาฉันเจอเขาอยู่นะที่ลานจอดรถคอนโด...บางครั้ง แต่ไม่ได้เจอแบบเผชิญหน้านะ เวลาฉันเห็นเขาฉันจะหลบหน้าเขาทุกที เขาก็ดูไม่ได้รู้สึกแย่หรืออะไร แล้วเขาจะไปรู้สึกได้ยังไงล่ะเนอะ เขาน่าจะดีใจมากๆ ด้วยซ้ำ ที่ไม่ต้องทนรำคาญฉัน

"อีเนย มึงจะเอาแต่หลบหน้าแบบนี้ไม่ได้นะ" กัสพูด

"เออใช่ มึงต้องเผชิญหน้าค่ะ" มะเหมี่ยวพูดอีกคน ฉันหันไปมองใบเตยเพื่อหาความคิดเห็นซึ่งมันก็พยักหน้าให้

"มึงจะเอาแต่หลบหน้าไม่ได้หรอกเนย" ใบเตยพูด

"ใช่ ถ้าเจอก็อย่าไปกลัว ทำให้เขารู้ว่ามึงไม่ได้แคร์เขาขนาดนั้น พุ่งชนเลยค่ะ!! " กัสพูดแล้วมองหน้าฉันอย่างจิงจัง เอาจริงๆ ฉันก็คิดเหมือนมันนะ ฉันไม่ควรอ่อนแอ เอาวะเป็นไงเป็นกัน!

21.00 น.

K.Pub

คืนนี้พวกฉันก็เลือกที่จะนั่งโซนข้างล่างเหมือนเดิม มุมเดิมที่มากันคราวก่อนนู้น เพราะมันทำเลดีกับการส่องผู้ วันนี้ฉันใส่เสื้อสายเดี่ยวสีดำ กางเกงขาสั้นสีขาวขาดหน่อยๆ

ตอนนี้ฉันเดินมาเข้าห้องน้ำเพื่อเช็คความมั่นใจ เติมปากอีกนิดนึงพอเป็นพิธี แล้วก็เดินออกมาแบบเชิ่ดๆ

"แต่งแค่นี้ก็แซ่บอ่ะ ดูผิดกับหน้าตามาก" มะเหมี่ยวที่พึ่งมาเอ่ยทักฉันเมื่อฉันกลับมานั่งที่โต๊ะเหมือนเดิม

"มึงอย่าไปดูถูกมันเชียว หน้าแบบนี้ล่อผู้มาเยอะแล้วนะมึง555" อีกัสพูดแบบติดตลกแล้วทุกคนก็พากันขำ

"มึงก็ว่าเกินไป" ฉันพูดและตีแขนมันเบาๆ ก็จริงของมันนะ แต่ไม่ได้ล่อแบบไปมีอะกันไรงี้นะ ประมาณว่าแค่คุย ให้เลี้ยงข้าว ซื้อของให้อะไรแบบนี้ สนุกๆ ขำๆ แล้วก็จบกันไป

"เนยๆ คนนั้นมองมึงว่ะ" มะเหมี่ยวชี้ไปที่ผู้ชายคนนึงที่ยืนอยู่คนเดียวและมองฉันอยู่ หล่อใช้ได้เลยนะ ดูดีอะ

"เออเห็นละ" ฉันตอบมันทั้งที่สายตายังอยู่กับผู้ชายคนนั้น เอาจริงฉันไม่มีอารมณ์มาเต๊าะผู้หรอกนะตอนนี้ แต่ด้วยความที่วันนี้มาปลดปล่อยกับเพื่อนฉันเลยเลือกที่จะเก็บอาการนั้นไว้ แล้วทำตัวปกติ

"จัดดิ" กัสพูดพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นจิบ ฉันยิ้มให้ผู้ชายคนนั้นนิดนึง ก่อนจะหยิบแก้วเหล้าของตัวเองแล้วเดินเข้าไปหาเขา ฉันต้องเป็นเนยคนเดิม คนที่รักสนุก ที่เห็นผู้ชายเป็นแค่ผักแค่ปลา ท่องไว้เนย!

"หวัดดีค่ะ มาคนเดียวหรอคะ? " ฉันพูดขึ้นพอเดินมาถึงโต๊ะของผู้ชายคนนั้น

"ครับมาคนเดียว ผมเจมส์...แล้วคุณ? " เขายิ้มให้ฉันก่อนจะเอ่ยแนะนำตัวเอง และถามชื่อฉัน พร้อมกับยกแก้วเหล้าของตัวเองขึ้นมา เพื่อรอชนแก้วกับฉัน ดูท่าทางการยิ้มแล้วไม่เบาเหมือนกันนะคนนี้

"เนยค่ะ" ฉันพูดแล้วก็ยกแก้วขึ้นไปชนกับเขา จากนั้นเราก็ยืนคุยกันไปสักพัก ตลอดเวลาที่เราคุยกันเจมส์เขาจะชอบถึงเนื้อถึงตัวอยู่ตลอดเวลา ซึ่งฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรถ้ามันไม่ได้มากเกินไป

แล้วคุยกันอยู่ดีๆ จู่ๆ เจมส์ก็ดึงฉันเข้าไปจูบ ฉันคิดไว้แล้วแหละ ว่าต้องเป็นแบบนี้เลยไม่ตกใจเท่าไหร่ ฉันเริ่มจูบตอบเจมส์ เราสองคนจูบกันอย่างเมามันส์อย่างไม่มีใครยอมใครเลย

บอกไว้เลยนะว่าฉันไม่ใช่คนที่จะจูบกับใครไปทั่ว แต่เพราะตอนที่ยืนคุยกับเจมส์นั้นเขาไม่ได้น่ารังเกียจอะไร ฉันเลยไม่ได้รังเกียจจูบของเขา แต่ฉันก็ไม่รู้สึกดีหรือตื่นเต้นเท่ากับจูบของ...คิง แล้วทำไมฉันต้องไปเปรียบเทียบกับเขาด้วยเนี่ย พอๆ ห้ามไปนึกถึง สติจงมาๆ

"คืนนี้...ไปต่อกันมั้ย? " เจมส์ผละหน้าออกจากฉันนิดหน่อย แค่นิดหน่อยจริงๆ นะแล้วถามขึ้น

"ไลน์มาสิ ผับปิดค่อยต่อ" ฉันพูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มือถือให้เขาเพื่อที่จะขอไลน์เขา ฉันไม่ได้จะไปกับเขาจริงๆ หรอกแค่หาทางเลี่ยงน่ะ เลยเลือกที่จะยืดเวลาออกไป

"ไปตอนนี้เลยไม่ได้หรอ ที่ห้องน้ำก็ได้" เขายังไม่ยอมรับโทรศัพท์จากมือฉันไป คงจะไม่ไหวแล้วสินะ เพราะฉันรู้สึกได้ว่ามีอะไรแข็งๆ ทิ่มโดนขาของฉัน

"ฉันมากับเพื่อน" ฉันบอกเขา

"นะ...ฉันไม่ไหวแล้ว! " เจมส์ยังคงตื้อฉันต่อ แต่จู่ๆ ก็มีความคิดหนึ่งแล่นเข้ามาในหัว มันคือความคิดที่...อยากรู้อยากลอง!

เอาจริงๆ ฉันอยากลองเหมือนกันนะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไง ทำไมผู้ชายหรือผู้หญิงบางคนเขาต้องการกันจัง ฉันนิ่งคิดอยู่สักพักหนึ่ง ฉันตัดสินใจแล้ว ฉันจะลอง!

"ก็ได้" ฉันตอบก่อนจะหันไปมองโต๊ะเพื่อนของฉัน ที่ตอนนี้มะเหมี่ยวมีหนุ่มมานั่งข้าง อีตุ๊ดหายไปไหนก็ไม่รู้

ส่วนใบเตยนั่งจิบเหล้าอยู่คนเดียวแล้วมองมาทางฉัน ฉันเลยทำมือบอกมันว่าไปก่อนนะ มันก็พยักหน้ารับรู้แล้วก็นั่งดื่มของมันต่อ

ใบเตยมันก็เป็นของมันแบบนี้แหละ มีผู้ชายเข้าหานะแต่ไม่ค่อยเล่นด้วยเท่าไหร่ มันจะไม่ห้ามเพื่อนแต่จะคอยเตือนอยู่ห่างๆ เพราะว่าเราก็โตๆ กันแล้ว อันไหนดีไม่ดีควรตัดสินใจเอง และฉันก็รู้ด้วยนะว่าสิ่งที่ฉันตัดสินใจวันนี้มันผิด แต่ฉันก็ยังอยากลองอยู่ดี...

"หมดแก้วนี้ก่อน จะได้สนุกๆ " เจมส์ยกแก้วเหล้าของเขายื่นมาให้ฉัน แต่เหมือนแก้วเขาจะหมดไปแล้วนะ ช่างเถอะคงชงใหม่ตอนที่ฉันหันไปหาเพื่อนแหละมั้ง ฉันยกแก้วนั้นขึ้นดื่มชิมก่อนนิดหน่อย ขม!! ><

"กินให้หมดนะ" เจมส์พูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ฉัน จากนั้นฉันก็ดื่มได้ถึงครึ่งแก้วเท่านั้น ฉันก็รู้สึกถึงแรงกระชากแขนฉันอย่างแรง!!

หมับ! ซ่า!

แล้วเขาก็แย่งแก้วจากมือฉันไปเททิ้งในถังน้ำแข็ง ก่อนจะหันหน้ามาจ้องฉันด้วยสายตาที่ดูไม่พอใจ! และก็ทำให้ฉันรู้ทันทีว่าเขาคือใคร

"รู้ตัวมั้ย! ว่าทำบ้าอะไรอยู่!!! " จากนั้นเขาก็หันหน้ามาตวาดใส่ฉันเสียงดัง จนฉันสะดุ้ง!

"คิง..."

Noey talk end.

___________________

*****โปรดติดตามตอนต่อไป*****