หนูเนยน่ะ พ่อชอบนะ!

Ep.15

King talk.

14.30 น.

K.Hotel

"ขอโทษครับ..." ไอ้คิวเปิดประตูห้องทำงานของพ่อเข้ามาขณะที่กำลังจะเริ่มพูดเรื่องงานด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ พร้อมกับพูดขอโทษที่มันมาสาย มันสายตั้งสามสิบนาที และนี่มันก็คงจะรีบวิ่งมานั่นแหละ พ่อเป็นคนที่ตรงต่อเวลามากแล้วท่านก็ซีเรียสเรื่องนี้มากจริงๆ

"รู้มั้ยว่านี่กี่โมงแล้ว" พ่อถามไอ้คิวนิ่งๆ แต่แฝงไปด้วยความเยือกเย็น

"บ่ายสองครึ่งครับ" ไอ้คิวตอบพ่อทั้งที่ยังหอบอยู่หน่อยๆ

"แล้วนัดกี่โมง? " พ่อถามมันไปอีกครั้ง ผมก็ไม่รู้หรอกว่าทำไมมันถึงมาช้า เพราะปกติไอ้คิวจะมาทันเวลาตลอด

"บ่ายสองครับ" มันตอบพร้อมกับก้มหน้าลงมองมือตัวเอง อย่างสำนึกผิด

"หลังจากคุยงานเสร็จ แกคงจะมีคำตอบดีๆ ให้พ่อนะ...นั่งลงสิ" พ่อพูดกับมันด้วยสีหน้านิ่งๆ ก่อนพ่อจะบอกให้ไอ้คิวนั่งลง แล้วมันก็เดินมานั่งลงข้างๆ กับไอ้แจ็ค

"เริ่มเลยนะ" พ่อพูดก่อนจะส่งเอกสารให้พวกผมคนละซอง จากนั้นพวกผมจะแกะดูว่าข้างในคือเอกสารอะไร

"พ่อยกให้ทั้งหมดเลยหรอครับ? " ไอ้แจ็คถามพ่อขึ้นคนแรกอย่างตกใจต่างจากผมที่ไม่ค่อยตกใจเท่าไหร่ เพราะรู้อยู่แล้ว ก็เอกสารนี้มันคือหนังสือมอบอำนาจน่ะสิ

พ่อคงจะยกคอนโดให้มันดูแล คอนโดที่มีอยู่เกือบทุกจังหวัดทั่วประเทศ ของผมก็จะเป็นโรงแรมที่ผมอยู่ตอนนี้และก็อีกหลายๆ สาขาทั่วประเทศเหมือนกัน ส่วนไอ้คิวก็คงเป็นรีสอร์ต

พ่อผมอายุยังไม่เยอะนะแต่ท่านคงจะอยากวางมือแล้ว คงจะอยากมีเวลาไปเที่ยวกับแม่สองต่อสองแหละมั้ง เลยมอบภาระให้พวกผมทั้งๆ ที่พวกผมยังเรียนอยู่-_- บ้านผมแต่เดิมทำแค่ธุรกิจเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ แต่หลังๆ มาก็มีสนามแข่งรถขึ้นมาก่อนจะตามด้วยผับและคาสิโนที่ผมขอพ่อสร้างขึ้น เพราะผมอยากทำ

"ใช่ ทั้งหมดเลย กลัวทำไม่ได้หรอเจ" พ่อตอบก่อนจะถามไอ้แจ็คกลับ ไอ้แจ็คมีอีกชื่อหนึ่งคือเจ ส่วนมากจะมีแค่พ่อกับแม่ที่เรียกมันว่าเจ เอาจริงๆ ไอ้แจ็คมันค่อนข้างโดนตามใจนะ มันเลยกลายเป็นพวกหัวดื้อไม่ฟังใคร

"ครับพ่อ มันดูใหญ่ไปสำหรับผม" ไอ้แจ็คตอบพ่อแต่สายตามันยังจ้องอยู่ที่เอกสารในมือด้วยสีหน้าที่คิดหนัก

"พ่อยังไม่ให้แกบริหารคนเดียวหรอก เดี๋ยวพวกแกต้องเข้ามาเรียนรู้งานกับพ่อก่อน อีกนานจนกว่าจะคล่องตัว...ลองอ่านกันดูมีตรงไหนสงสัยก็ถามมาเลย" พ่ออธิบายก่อนจะเอนหลังลงไปที่พนักพิงโซฟา ส่วนพวกผมก็ตั้งใจอ่านเอกสารไปของใครของมัน

"คิง ช่วงนี้ที่คาสิโนเป็นไงบ้าง? " อ่านไปได้สักพักพ่อก็ถามขึ้น ผมผละสายตาออกจากเอกสารไปมองหน้าพ่อก่อนจะตอบ

"ก็มีปัญหานิดหน่อยครับ แต่ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง" พ่อพยักหน้าเข้าใจก่อนจะหันไปถามไอ้คิว ที่ยังก้มหน้าอ่านอยู่อย่างไม่สนใจใคร

"แล้วที่สนามล่ะคิว? " พ่อถามและมองหน้ามัน

"ไม่มีปัญหาไรครับ" มันตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพ่อ ส่วนพ่อก็มองหน้ามันอยู่เหมือนกัน

"แล้วผู้หญิงที่แกยอมลงแข่งรถเพื่อแย่งมา เธอเป็นใครล่ะ แฟนหรอ? " พ่อถามไอ้คิว ก่อนที่มันจะรีบหันหน้ามามองไอ้แจ็ค เชิงถามว่ามึงบอกพ่อใช่ไหม

"ผมเปล่านะพี่ ผมไม่ได้บอก! " ไอ้แจ็ครีบปฏิเสธทันทีที่โดนไอ้คิวจ้องหน้า ผมเชื่อนะว่าไอ้แจ็คไม่ได้บอกพ่อ เพราะถึงมันจะพูดเยอะแต่มันก็ไม่ใช่คนพูดสุ่มสี่สุ่มห้าขนาดนั้น ผมรู้ว่าพ่อมีสายรายงานพฤติกรรมของพวกผมอยู่ตลอดแหละ

"พ่อไม่ได้จะว่าอะไร พ่อแค่อยากรู้ว่าเธอเป็นใคร ทำไมแกถึงยอมลงแข่ง ปกติแกไม่เคยแข่งเพราะแย่งผู้หญิง" พ่อพูด แต่ก็จริงอย่างที่พ่อพูดนั่นแหละ ถ้าไม่สำคัญจริงๆ ไอ้คิวคงไม่ลงแข่ง

"ก็แค่แข่งสนุกๆ ครับพ่อ" ไอ้คิวตอบพ่อ พ่อพยักหน้าทำเป็นเข้าใจในคำตอบของไอ้คิว แต่เชื่อเถอะครับว่าพ่อยังไงก็คือพ่อ ท่านย่อมรู้ดีเสมอไม่งั้นท่านคงเป็นพ่อพวกผมไม่ได้

"เจ"

"ครับพ่อ! " ไอ้แจ็ครีบขานรับทันทีที่พ่อเรียก พร้อมกับหน้ามันที่เริ่มซีดลงเรื่อยๆ

"มีไรจะสารภาพมั้ย? " นั่นไงครับ เอาแล้ว มันคงไปก่อเรื่องมาอีกแล้วสินะ ถึงจะปิดทุกคนมิดแต่คนที่มันปิดไม่เคยมิดเลยก็คือ...พ่อ

"เอ่อ...คือผม...ผมโดนลูกสาวนักการเมืองปาหินใส่รถครับ ผมเลยต้องติดรถเฮียมา" ไอ้แจ็คตอบ แต่สายตามันไม่ได้มองหน้าพ่อเลย

"แค่นั้น? " พ่อถามมันต่อ ผมว่าพ่อท่านคงรู้อะไรมาแล้วแหละ แต่แค่อยากได้ยินมันสารภาพ

"คือ...จริงๆ แล้ว ผมไป...เอ่อ จูบเธอก่อนครับ" ไอ้แจ็คมันตอบพ่อแบบติดๆ ขัดๆ เรื่องผู้หญิงสำหรับไอ้แจ็คถือเป็นเรื่องปกติครับ ส่วนไอ้คิวรายนี้จะกินแบบเงียบๆ

"เจ เราน่ะเป็นผู้ชาย ให้เกียรติผู้หญิงเขาบ้าง เขาเป็นลูกมีพ่อมีแม่เหมือนกันนะ" พ่อพูดบอกมันแบบปลงๆ

"ครับพ่อ" ส่วนมันก็ก้มหน้าตอบพ่อไป หลังจากนั้นต่างคนก็ต่างอ่านเอกสารต่อเงียบๆ ไม่มีใครพูดอะไรต่อ

ตอนที่พวกน้องๆ ของผมโดนพ่อซักถาม ผมก็แอบกลัวอยู่เหมือนกันนะว่า พ่อจะไปรู้เรื่องอะไรผมมาหรือเปล่า ถึงแม้มันจะไม่ใช่เรื่องที่ไม่น่าจะร้ายแรงอะไร แต่ทุกครั้งที่ออกจากปากพ่อ มันน่ากลัวเสมอนั่นแหละ

"อ่านเสร็จกันหมดทุกคนแล้วใช่มั้ย? " พ่อถามทันทีที่ไอ้แจ็คเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร มันอ่านเสร็จคนสุดท้าย ทุกคนเลยต้องรอมัน

"ครับ" พวกผมตอบพร้อมกัน

"มีใครสงสัยอะไรมั้ย? " พ่อถามแล้วมองหน้าพวกผมทีละคน

"ไม่ครับ" ผมตอบก่อนที่ไอ้แจ็คกับไอ้คิวจะส่ายหน้าไปมาเป็นคำตอบ

"งั้นก็เซ็นกันซะ วันนี้ก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะ เซ็นละก็แยกย้ายกันกลับไปได้ ส่วนคิวอยู่ก่อน" พ่อพูดกับพวกผมก่อนจะหันไปพูดกับไอ้คิว คงจะเป็นเรื่องที่มันมาสายนั่นแหละ พ่อซีเรียสเรื่องนี้มากจริงๆ เพราะพ่อเคยบอกว่าการรักษาเวลาเป็นสิ่งสำคัญ เพราะมันอาจจะทำให้เราพลาดอะไรดีๆ ในชีวิตไป และบางทีมันอาจจะทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไปทั้งชีวิตเลยก็ได้

"เฮียเสร็จยัง? " ไอ้แจ็คที่เซ็นเสร็จแล้วหันมาถามผมในขณะที่ผมเซ็นเสร็จพอดี

"อืม เสร็จละ" ผมตอบมัน

"เฮียจะไปไหนต่อมั้ย? " มันถามผมต่อ

"ไม่" ผมตอบมันไปอีกครั้ง จริงๆ วันนี้ผมต้องเข้าไปคาสิโน แต่เพราะผมมีเรื่องต้องไปจัดการ ผมก็เลยให้ลูกน้องจัดการแทน

"งั้นเฮียแวะส่งผมที่อู่ซ่อมรถหน่อยดิ น่าจะซ่อมเสร็จละ" ไอ้แจ็คบอกผม ผมพยักหน้าให้มันเล็กน้อยก่อนจะเก็บเอกสารเข้าซองเหมือนเดิมและส่งมันให้พ่อ ผมยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดูเวลา ตอนนี้ก็ห้าโมงครึ่งจะหกโมงแล้วครับ

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ผมขอตัวนะครับ" ผมบอกพ่อแล้วยกมือไหว้

"สวัสดีครับพ่อ โชคดีนะเฮียคิว" แล้วก็ตามด้วยไอ้แจ็คที่ยกมือไหว้พ่อก่อนมันจะหันไปคุยกับไอ้คิว ส่วนไอ้คิวตอนนี้นั่งหน้านิ่งอยู่ที่โซฟาเหมือนเดิม แต่ขณะที่ผมกำลังจะหมุนตัวเดินออกจากห้องเสียงพูดของพ่อก็ทำให้ผมต้องชะงัก

"หนูเนยน่ะ พ่อชอบนะ"

คำพูดของพ่อทำให้ผมเผลอยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่! แต่ผมก็เลือกที่จะไม่หันกลับไป แล้วเดินไปเปิดประตูก่อนจะเดินออกมาจากห้องทำงานของพ่อแทนโดยมีไอ้แจ็คเดินตามมา

ให้ตายสิ...พ่อรู้! ท่านคงจะไปสืบประวัติเนยมาหมดแล้วแหละถึงได้พูดออกมาแบบนั้น ผมขึ้นมานั่งบนรถก่อนที่ไอ้แจ็คจะตามขึ้นมา เชื่อมั้ยว่าตอนนี้คำพูดของพ่อยังวนเวียนอยู่ในหัวของผมชัดเจนมาก!

'หนูเนยน่ะ พ่อชอบนะ'

และมันก็ทำให้ผมยิ้มไม่หยุด ผมเป็นอะไรแค่พ่อบอกว่าชอบเนย ทำไมผมต้องยิ้มขนาดนี้!?

"เจ๊เนย คนที่ผมเจอที่ผับวันนั้นน่ะหรอเฮีย? " อยู่ๆ ไอ้แจ็คก็ถามขึ้นมา ขณะที่ผมกำลังจะออกรถ

"เสือก" ผมด่ามันก่อนที่ผมจะตั้งใจขับรถกลับไปที่คอนโดต่อ

"ใช่สินะ...ก็น่ารักดีเฮีย ผมก็ชอบ" ไอ้แจ็คพูดก่อนที่มันจะล้วงสมาร์ทโฟนในกระเป๋ากางเกงมันขึ้นมากดเข้าเกม

จากนั้นมันก็ไม่สนใจผมอีกเลย ส่วนผมก็ตั้งใจขับรถไปเรื่อยๆ จนมาถึงคอนโด...

K.Condo

"เฮีย! ทำไมเฮียไม่ไปส่งผมที่อู่" ไอ้แจ็คมันโวยวายทันทีที่ผมจอดรถ เอาจริงๆ ผมลืม ลืมว่าต้องไปส่งมันที่อู่ซ่อมรถ ตอนแรกผมก็จะไปส่งมันนั่นแหละแต่รู้ตัวอีกทีก็ขับรถมาถึงหน้าคอนโดแล้ว

"กูลืม มึงนั่งแท็กซี่ไปเองแล้วกัน" ผมตอบมันไปแบบไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไร มันก็เอาแต่เล่นเกมไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามองทางเอง ไม่งั้นผมก็คงไม่ลืมหรอก

"วุ้ว ไรวะ เฮียแม่ง! เอาเงินค่าแท็กซี่มาเลยนะสามพัน" มันพูดพร้อมกับแบมือมาตรงหน้าผม น้องผมมันขี้งกตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วค่าแท็กซี่ห่าไรตั้งสามพัน ทีเมื่อก่อนผมยังเห็นเปย์สาวไม่อั้นอยู่เลย

"มึงก็จ่ายเองสิวะ" ผมบอกมันก่อนที่ผมจะเปิดประตูลงรถ ส่วนมันก็ตามลงมาด้วยสีหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ใครสนกันล่ะ? พอมันปิดประตูรถเสร็จ ผมก็กดล็อครถก่อนจะเดินเข้าลิฟต์แล้วกดไปยัง...ชั้นที่สิบเก้า.

King talk end.

__________________

*****โปรดติดตามตอนต่อไป*****