งั้น...เราลองมาคุยกันดูมั้ย?

Ep.17

King talk.

"มาทำไม? " เนยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่พยายามให้ดูปกติ ผมรู้ว่าเนยตกใจที่เจอผม ตอนนี้ผมยังยืนอยู่ที่หน้าห้องเนยเหมือนเดิม แถมยังมีผู้ชายที่ไหนไม่รู้อยู่ในห้องด้วย

หมอนี่หน้าตาดีนะ เข้าขั้นหล่อเลยแหละ แต่หมอนี่เป็นใครกัน ทำไมเนยบอกว่าผมเป็นแค่คนรู้จัก!?

แต่ก็นะ...ถ้าไม่บอกว่าคนรู้จักจะให้บอกว่าเป็นอะไร ก็เราเป็นแค่คนรู้จักกันจริงๆ นี่ ถึงแม้เมื่อคืนเราจะมากกว่านั้นแล้ว แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องเรียกว่าอะไรอยู่ดี

แล้วหมอนี่มาอยู่ในห้องเนยได้ยังไง ตอนที่เปิดประตูมาแล้วเจอหมอนี่ผมก็ตกใจนะไม่คิดว่าจะมีผู้ชายมาเปิด

เนยเดินมายืนอยู่ข้างๆ ไอ้นั่น แล้วมองหน้าผมด้วยแววตาที่สั่นนิดๆ ผมสังเกตได้

"...ฉะ" ยังไม่ทันที่ผมจะตอบอะไร เสียงโทรศัพท์ของไอ้ผู้ชายคนนั้นก็ดังขึ้นมาขัดจังหวะซะก่อน

Rrrrrrrrr Rrrrrrrr ~

"เนย เดี๋ยวพี่ต้องไปแล้วนะ เพื่อนพี่มันโทรตามแล้ว" หมอนั่นล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมาดูก่อนจะพูดขึ้น

"ง่ะ พี่นิวอ่ะ...แต่เราพึ่งเจอกันเองนะ ยังไม่หายคิดถึงเลย" เนยพูดพร้อมกับเกาะแขนหมอนั่นแล้วทำสีหน้าอ้อนๆ สีหน้าที่ผมเห็นแล้วรู้สึก...แพ้

"ไว้เดี๋ยวพี่โทรหานะ"

"!!! " หมอนั่นพูดพร้อมกับยีหัวเนยเบาๆ แล้วก้มลงไปหอมแก้มเนยแรงๆ หนึ่งที และมันก็ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิด! ผมว่าไอ้หมอนี่คงไม่ใช่เพื่อนแล้วแหละถึงได้หอมแก้มกันได้ขนาดนี้ ต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่ๆ แฟนหรอ? แต่เนยไม่มีแฟนนะเท่าที่รู้ เพราะถ้ามีแฟน เธอคงไม่มาตามผมหรอกช่วงนั้น

"เอางั้นก็ได้ พรุ่งนี้มาหาหนูนะ" เนยพูดกับไอ้หมอนั้นด้วยสีหน้าที่อ้อนๆ

"โอเคๆ ดูแลตัวเองด้วย" ไอ้หมอนั่นพูดกับเนยพร้อมกับหันมามองหน้าผมก่อนจะกดรับโทรศัพท์แล้วเดินออกจากห้องไป ถ้ามันเป็นแฟนเนยมันคงไม่กล้าทิ้งเนยให้อยู่กับผมหรอก จริงมั้ย? ทีนี้ก็เหลือแค่เนยที่ยังยืนอยู่ตรงหน้าผม เธอหันมามองหน้าผมก่อนจะพูดขึ้น

"ตกลงนายมีอะไร? " เนยถามผม ด้วยสีหน้าปกติ ไม่สิ...เหมือนจะปกติมากกว่า

"ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย" ผมบอกเนยไป

"เรื่อง? " เนยถามพร้อมกับทำหน้าสงสัย แต่ยังพยายามนิ่งอยู่

"ไปคุยข้างใน" ผมบอก เนยมองผมอยู่แป๊ปนึงก่อนจะเดินนำเข้าไปในแล้วนั่งลงบนโซฟาที่อยู่กลางห้อง ผมมองห้องเธอไปรอบๆ ดูเหมือนเธอจะพึ่งทำอะไรกินนะ เพราะบนโต๊ะอาหารมีหม้อวางอยู่ แถมยังมีขวดเหล้าด้วย แต่ช่างก่อน ตอนนี้ผมสงสัยมากว่าไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร?

"ผู้ชายคนเมื่อกี้เป็นใคร? " ผมถามขึ้น ตอนแรกผมกะว่าผมจะไม่ถามแล้วนะ แต่ปากมันไวกว่าสมอง ผมเลยถามไปอย่างไม่ทันคิด

ให้ตายสิ ทำไมพอนึกถึงผู้ชายคนนั้น ภาพที่มันหอมแก้มเนยก็ลอยขึ้นมาในหัว แล้วสีหน้าเนยตอนนั้นยังดูมีความสุขอีกด้วยนะ เหมือนผมจะเริ่มหงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งแล้วสิ

"ทำไม? " เนยไม่ตอบแต่ถามผมกลับ

"ฉันถาม? " ผมบอกเธอไป เอาจริงๆ ก็อยากรู้แหละ

"ฉันขอไม่ตอบนะ เพราะมันไม่เกี่ยวกับนาย แล้วตกลงนายมามีธุระอะไร? " เนยพูดก่อนเธอจะถามถึงจุดประสงค์ที่ผมมาที่นี่อีกครั้ง ถึงเธอไม่บอกผมว่าไอ้ผู้ชายคนนั้นมันเป็นใคร ผมก็คงไปสืบเองอยู่ดี และไม่มีเรื่องไหนที่ผมอยากรู้แล้วไม่ได้รู้!!

"ฉันจะมาคุยกับเธอ...เรื่องเมื่อคืน" ผมพูดไปทำให้เนยมีสีหน้าตกใจ ก่อนหน้าเธอจะแดงขึ้นมานิดๆ ไม่รู้ว่าเขินหรืออายกันแน่

"เมื่อคืนทะ..ทำไม!? " เนยถามผม ดูจากแววตาตอนนี้เธอหน้าจะอายผมนะ

"ที่เรา...ทำกันเมื่อคืนไง" ผมพูดไป เนยนิ่งตามองไปที่พื้นเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองผมแล้วพูดขึ้น

"ถ้านายจะมาต่อว่าฉันนะ ฉันรู้ว่าฉันผิด ฉันขอโทษแล้วกัน แต่ฉันพยายามห้ามใจแล้วแต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ เมื่อคืน นาย...ลืมมันไปเถอะ ทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นก็ได้ นายเป็นผู้ชายเรื่องแบบนี้มันก็คงปกติมากสำหรับนายอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ" เนยพูดพร้อมกับสีหน้าที่ดูเศร้าๆ สังเกตได้จากสีหน้าและแววตา เธอพูดทั้งๆ ที่ไม่สบตาผมด้วยซ้ำ

"...แล้วเธอ? " ผมพูดขึ้นเบาๆ เพื่อถามถึงความรู้สึกเธอ

"ฉันโอเค ฉันไม่ได้ซีเรียสอะไรอยู่แล้ว มันก็แค่...เซ็กส์" เนยพูด ก็แค่เซ็กส์งั้นหรอ? ใช่มันก็แค่เซ็กส์!

จริงๆ ผมควรจะคิดแบบนั้น แต่กับเนย ไม่รู้สิ! ผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่แค่นั้น แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร อะไรที่ทำให้ผมยิ้ม ตอนที่พ่อบอกว่าพ่อชอบเนย อะไรรีบกลับมาหาเธอที่คอนโดจนลืมไปส่งไอ้แจ็ค

"แล้วตอนนี้เธอรู้สึกยังไงกับฉัน? " ผมไม่สนใจคำพูดของเนยเมื่อกี้ แต่กลับถามเธอแทน ผมมองหน้าเนยที่ตอนนี้ยังไม่ยอมมองหน้าผม

"..." เนยนั่งเงียบไม่ตอบผม เหมือนเธอกำลังคิดอะไรอยู่ สักพักเธอก็เงยหน้าขึ้นมามองหน้าผมที่มองเธออยู่แล้ว ก่อนจะพูดขึ้น

"นายจะอยากรู้ไปทำไมหรอ ความรู้สึกของฉันน่ะ ในเมื่อรู้ไปมันก็ไม่ได้ทำให้อะไรมันดีขึ้นมาหรอก ฉันจะรู้สึกยังไงมันก็เรื่องของฉัน นายไม่ต้องรู้หรอก ความรู้สึกฉันฉันดูแลเองได้" เนยพูดด้วยสีหน้าที่ดูยังไงก็รู้ว่า ตอนนี้เธอกำลังรู้สึกแย่อยู่ สีหน้าเธอแสดงออกไม่ได้เหมือนกับที่เธอพูดเลยสักนิด!

"เธอชอบฉันใช่มั้ย? " ผมถามเธอไปตรงๆ ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองผมอีกครั้ง

"..." เธอยังคงนิ่ง ไม่ตอบอะไรเหมือนกำลังคิดอยู่

"ใช่มั้ย? " ผมถามเธอย้ำไปอีกครั้ง แต่เธอยังคงเงียบอยู่เหมือนเดิม สักพักเธอก็มองสบตากับผมก่อนจะพูดขึ้นมา

"...ใช่! ฉันชอบนาย แล้วจะยังไง? นายอยากรู้ทำไม ในเมื่อนายก็ไม่ได้ชอบฉันอยู่แล้วปะ? " เนยตอบผม ก่อนที่เธอจะถามผมต่อ

"งั้น...เราลองมาคุยกันดูมั้ย? " คำตอบของเธอทำให้ผมพูดประโยคนี้ออกไปอย่างไม่รู้ตัว แต่มันก็ไม่ทำให้ผมรู้สึกว่าผมพลาดที่พูดออกไป

King talk end.

Noey talk.

"นะ...นายหมายความว่ายังไง? " ฉันถามผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าฉันด้วยความตกใจ เมื่อกี้ฉันหูฝาดไปใช่มั้ย หัวใจฉันเต้น ตุ้บๆ แรงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนมันกำลังจะเด้งออกมาให้ได้

ที่ฉันไม่ตอบคำถามคิงที่ถามว่าพี่นิวเป็นใคร ก็เพราะว่าฉันอยากรู้ปฏิกิริยาของเขาว่าจะทำยังไง แต่เขาก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ จริงๆ แอบเสียดายนะที่เขาไม่ดูโมโหอะไรเลย กลายเป็นฉันที่เริ่มหงุดหงิดแทน แล้วฉันไปจะไปหวังอะไรแบบนี้เนี่ย

"ก็ตามที่พูด" คิงตอบฉับ

"คุยกัน คุยยังไงหรอ? " ฉันถามเขาต่อ คือมันยังไม่เคลียร์อะ คุยอะไรยังไงแบบไหน คุยแบบจีบหรือแบบเพื่อน หรือยังไง ถึงแม้ว่ามันจะค่อนข้างคิดได้ว่าคุยแบบจีบก็เถอะ ฉันก็อยากถามให้มันเคลียร์อยู่ดี

"ก็คุยเหมือนผู้หญิงกับผู้ชายเขาคุยกัน" เขาตอบพร้อมกับยกมือขึ้นมาเกาคอตัวเองเบาๆ นี่ถ้าเขาชอบฉัน ฉันจะคิดว่าตอนนี้เขาเขินอยู่นะเนี่ย แต่ตอนนี้ตัดความคิดนั้นออกไปได้เลย ถึงจะมีความหวังอยู่หน่อยๆ ก็เถอะ

"คุยแบบจีบกันอะนะ? " ฉันยังถามเขาต่อพร้อมกับมองหน้าเขาอย่างลุ้นคำตอบ ทั้งที่ในใจนี่แทบจะระเบิดอยู่แล้ว แต่ก็เก็กทำหน้านิ่งไง เราต้องหยิ่งๆ บ้าง อีกัสสอนไว้นานละ555

"ก็...ประมาณนั้น" เขาตอบ >///< และคำตอบของเขาทำให้ฉันเขิน!! เขินจริงๆ มันดีใจอะ ไม่คิดว่าคนที่ฉันชอบจะมาขอคุยอะไรแบบนี้ อารมณ์เปลี่ยนง่ายจริงๆ เลยฉัน เมื่อกี้ยังรู้สึกแย่อยู่เลย ให้ตายสิ

"แล้วนายชอบฉันหรอ!? " ฉันถามเขาอีกครั้ง พยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติสุดๆ จริงๆ ฉันก็ไม่อยากจะเล่นตัวหรอกนะ แต่ขอนิดนึงก็ดี พอให้มันดูยากขึ้นมาหน่อย ถึงเขาจะเคยว่าฉัน ว่าการเล่นตัวไม่ได้ทำให้แพงขึ้นมาก็เถอะ แต่ก็ขอหน่อยละกัน

"ฉันไม่รู้" คำตอบของเขาทำให้ใจฉันห่อเหี่ยวขึ้นมาทันที อะไรของเขาวะ!?

"..." ฉันเงียบ ไม่พูดอะไรเพื่อฟังเขาพูดต่อ

"ไม่รู้ว่าความรู้สึกแบบนี้มันเรียกว่าอะไร ฉันรู้สึกว่าตอนเธอไม่ตามฉันไปนู่นไปนี่ มันเหมือนกับฉันขาดอะไรไป แทนที่ฉันจะมีความสุขที่ฉันได้ชีวิตเงียบๆ ของฉันคืน แต่มันกลับไม่ใช่ ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร ฉันเลยตอบเธอไม่ได้" เขาพูด พร้อมกับมองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่ดูสับสน

"..."

"เนย...เธอช่วยทำให้ฉันรู้ทีได้มั้ย ว่าความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไร? "

___________________

*****โปรดติดตามตอนต่อไป*****