Naglalakad ako sa isang pamilyar na lugar. Panay ang lingon ko sa paligid. I'm kinda familiar of this place. I continued walking until I reach the white Spanish mansion in the middle of flower fields. Kumunot ang noo ko ng may nakangiting lalaki na nakatayo sa labas ng bukas na gate ng mansion. Hindi ko maaninag ng mabuti ang mukha niya pero alam kong nakangiti siya habang hinihintay ako. O ako ba talaga ang hinihintay niya? Lumingon ako sa likod ko at ng makitang wala namang nakasunod sa'kin ay bumalik ang tingin ko sa lalaki na hanggang ngayon ay hindi ko parin makita ng mabuti ang mukha niya.
Who is he?
Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang ilang hakbang nalang yong layo namin. Nakasuot siya ng puting damit at para siyang umiilaw sa liwanag na bumabalot sa kanya.
"We miss you so much princess" sabi niya at kusang tumulo ang luha ko.
"Papa!" tumakbo agad ako palapit sa kanya. I hug him tightly. He hug me
too and caressed my hair lightly. "I miss you Papa""Shhh…We are always here for you."sabi niya at bumitaw sa pagkakayap ko sa kanya. "We are here."sabi niya at tinuro kung nasaan ang puso ko. Napahagulhol ako."How are you princess?" boses na nanggaling sa likod ko.Lumingon ako at isang babaeng nakangiti ang nasa likoran ko."Mama…" niyakap ko siya ng mahigpit at sumali narin si Papa. Nakangiti silang dalawa sa'kin habang ako ay umiiyak parin.
"Shhh…princess…We are watching your every step of your life. And we are so proud of you. You graduated with highest latin honor." sabi ni Mama at umupo kami sa bench na malapit sa'min.
"Mama…Papa…please come back…"nagmamaka-awa kong sabi.
"We can't princess… We are now part of this world, we can't go back to the world of living." sabi ni Papa at hinawakan ang kamay ko.
"You killed people…" bulong ni Papa habang nakatingin sa kamay ko.
"Papa… it's for the both of you. They killed you ng wala man lang kayong kalaban-laban. Mga wala silang awa.""Kahit na Elie…hindi ka dapat naghihiganti. Ayaw namin ng Mama mo na mabalot ng pagkamuhi ang puso mo. You deserve to be happy not to be filled of hatred" sabi ni Papa at hinawakan ng mahigpit ang dalawang kamay ko.
"Papa I'm sorry but I can't. I just can't do it. Kinuha nila ang pinaka-importanteng tao sa buong buhay ko. Isa nalang Papa, isa nalang ang kulang. Matatahimik na ako." sagot ko at pinahid ang luha kong di ma-ampat.
"Anak, we already accepted it. Maybe hanggang doon lang talaga ang buhay namin ng Papa mo sa mundo." sabi naman ni Mama.
"Mama…"Hawak nila ang kamay ko ng unti unti silang naglaho. Napaiyak ako."Mama….Papa!!!""Let us go princess. Remember we are always by your side and if you miss us just look for us inside your heart" sabi ni Mama.
Binitawan nila ang kamay ko pero ako ay hinabol sila pero kahit anong habol ko sa kanila ay naglaho na sila sa liwanag. "Mama…Papa.." napaluhod ako. Humagulhol ako ng iyak.
Napabangon ako habang umiiyak ako. It was a dream. Napatingin ako sa mga kamay ko. Hawak nila ang kamay ko kanina. Mas lalo akong napaiyak. Niyakap ko ang unan ko at doon ibinuhos ang luha ko.
*******MAGTA-TATLONG linggo na ako dito at simula ng mapanaginipan ko sina Mama at Papa ay hindi na ulit ako umiyak. I need to moved on and that's what I am doing in the process.Nasa lounge bed ako nagbabasa ng novel ni Lady in Pink Dress ng bigla nalang tumunog ang phone ko sa tabi.
Kumunot ang noo ko ng makitang si tito iyon. It's been two weeks since nong huli siyang tumawag."Hello tito,"
"Hello ijha,…ahm..I know you are in a vacation pero ijha there is someone who came in our agency just this morning and he said he is from the syndicate that we are investigating for years. Sabi niya may mga nalalaman siyang impormasyon tungkol sa sindikatong iyon basta daw itago natin siya dahil pinagba-bantaan daw siya" sabi ni tito kaya napakunot yong noo ko. Really? I doubt it.
"Tito… don't you think it's doubtful. I don't think na pagkatiwalaan natin yan agad?" sabi ko at tiniklop na yong libro.
"Ijha I know that, that's why I want you to look for him. Alamin mo kung ano man ang itinatago niya. Pero sa ngayon ay mag-settle muna tayo sa kaunting impormasyon na meron siya. This is our first step para bumagsak na ang sindikatong iyan. We've been investigating them for years already and we couldn't find any holes for them to fall down." paliwanag ni tito.
I sighed.
"Okay tito. I'll be there this afternoon." sabi ko at bumalik na sa mansion para mag-impake ng kaunting damit.
HABANG NAGBA-BYAHE ako papunta sa headquarters ay malalim ang iniisip ko. How come na ngayon lang siya lumapit sa amin? Sino siya? Ano ang binabalak niya? Nasa ganun akong pag-iisip ng bumusina ang sasakyan sa likod ko. Di ko namalayan na nakahinto na pala ako sa gitna ng kalsada. Bumusina ako bilang paumanhin at pinaandar ko na ang motor ko. Nakakahiya yon! Napailing nalang ako.
Dumating ako sa headquarters bandang alas-tres ng hapon. Bumukas ang malaking gate na bakal. Pinarada ko na ang motor ko sa garage at hinubad ko yong helmet ko.
"Hey agent 00013!"sigaw ng lalaki na mula sa likoran ko. At base sa boses niya ay si agent 00012 'to.
Nilagay ko ang helmet ko sa manibela at hinarap siya. "Hey" kaswal kong bati sa kanya kahit ang sarap niyang sapakin. Nakangisi pa siya. Sarap tadyakan sa mukha.
"Hi! I thought you are in a vacation?" tanong niya at sumandal sa motor ko. Ang kapal!
"Ahm yeah. Sir 00001 called me here" sagot ko at tinalikoran siya.
"Hey sandali lang,"habol niya sa'kin. "Ahmm… Can I court you? Your cousin said—" naputol yong sasabihin sana niya dahil pinigilan ko agad siya."Agent 00012 I respect you but this is not the right time for you to ask me about courtship. We're here for work not about your feelings to me. Kindly separate it from your work." I said to him straight on his face. His mouth opened but no words came out. Tinalikoran ko siya at dumiretso sa opisina ni tito.Kumatok ako pagdating ko."Come in" boses ni tito.
Pumasok ako at nakita ko siyang nakaupo sa swivel chair niya at may tao ring nakaupo sa harap niya. Maybe it's him. Yumuko ako bilang pag-galang.
"Good afternoon sir."sabi ko at yumuko ng konti kay tito at tumango ako doon sa lalaki na nakatingin sa'kin.
"Agent 00013! Glad you're here. Come here sit down." si tito at sumenyas na lumapit ako sa kanila.
Umupo ako kaharap ang lalaking nakatingin parin sa'kin na para bang ngayon lang siya nakakita ng babaeng agent.
"Agent 00013 this is Zykiel Willis. Siya yong sinasabi ko sayo kaninang umaga. Mr. Willis this is agent 00013 or you can call her Eliezah it's her real name. She will be the one to protect you."
Naningkit yong mata ko at tiningnan siya."Nice meeting you Eliezah…I mean agent 00013." sabi niya at nilahad ang kaliwang kamay.
Tiningnan ko lang yon at tinanguan ko lang siya.
" Sir…Why me? I am still on my vacation. I still have two weeks to complete my vacation"
"Agent 00013 that is why. Pag-isasama mo siya sa bakasyon mo ay mahihirapang maghanap ang sindikatong iyon sa kanya. They don't know you. Mas safe siya kung sayo siya sasama while nag-iimbistiga pa kami sa organisasyong iyon…" paliwanag ni tito."Pero sir-""You can go now. Bring him in your island. Iyon lang ang pinaka-safe na lugar para sa kanya." sabi ni tito at tumayo na siya para lumabas sa opisina niya. Narinig ko pang may tumawag sa kanya."Ahmm…""Don't talk to me." matigas kong sabi at tumayo na para lumabas sa opisina.
Damn it! Wrong timing naman kasi tong lalaking to eh. Napamura nalang ako sa isip ko.Lumingon ako sa likod ko ng makitang walang nakasunod sa'kin. Nasaan na yon? Bumalik ako sa opisina ni tito at nakita ko siyang nakaupo parin doon.
"What the…what are you doing there?" taas kilay kong tanong sa kanya.
Lumingon siya sa'kin.
"Come on! We don't have time" iritang sabi ko. Tiningnan niya lang ako at di nagsalita.
What the hell is he doing? Bingi ba siya? O nakikipaglokohan lang siya sa'kin.
"Hey you! Why are you not talking? Are you fooling me? I don't tolerate your stubborn actions" galit na talagang sabi ko. Nakakairita siya. Ang sarap niyang bigwasan.
"Fine! If you don't want to talk then it would be better if I'll put a tape on your mouth" sabi ko at lumapit sa kanya. Napatayo naman siya sa sinabi ko. Tinaasan ko siya ng kilay."W-what are y-you…" nauutal niyang tugon."You don't want to talk right? So…" nakataas kilay kong sabi habang pinapakita ko sa kanya ang electrical tape na nakita ko sa lamesa ni tito.
Gulat siyang napatingin sa'kin."You…s-said…you don't want me to talk to you…"mahina niyang sabi."What?""Sabi mo kasi…""Okay. Okay. I get it. Now let's go baka maabutan ka pa ng mga kasamahan mo sa sindikato or malaman nila na nandito ka" seryoso kong sabi at hinila siya palabas ng opisina.
Mabilis yong lakad ko at ganun rin siya. Nakarating kami sa garage at nakita kong nakasandal si agent 00012 sa motor ko. Umaliwalas yong mukha niya pero ng makita niyang may kasama ako ay nalukot iyon.
"Agent 00013…ahmm… I'm sorry about earlier…"di makatingin niyang sabi."Ayos lang yon. Anyway, aalis na kami." sabi ko at tinapik siya sa balikat.
Tumango siya kahit parang may sasabihin pa sana. Sumakay ako sa motor ko. Lumingon ako sa kanya at nakatingin lang siya. Hobby niya bang tumingin lang?
Natanto kong wala siyang dalang kahit ano. Don't tell me wala siyang damit?
"May damit ka bang dala?" tanong ko.
Umiling siya. "Wala. Nagmamadali kasi akong tumakbo"Nagtiim-bagang ako. Damn! Hindi na nga natapos ang bakasyon ko, mababawasan pa ang pera ko.
Kinuha ko ang baseball cap ko at binigay sa kanya. "Here. Wear it. Para di ka halata"Sinuot niya ito at he looks good wearing it."Hop in""Sa likod mo?"
Umirap ako. "Oo alangan naman diyan ka sa gulong" sarakastikong sabi ko.
Umangkas siya sa likod ko at isinuot ko na yong helmet ko. Binigyan ko rin siya ng helmet at agad niya naman iyong isinuot.EliezahHUMINTO KAMI sa isang department store. "Bibili muna tayo ng damit mo para may maisuot ka." sabi ko at naglakad papunta sa department store. "Come!" Sumabay siya sa paglalakad ko. Agad naman siyang naka-agaw ng pansin sa mga tao ng pumasok kami sa department store. Well, yeah! He's handsome and by his look right now, he's really handsome. "Mind if I cling on you? Baka may makakilala sayo rito. Don't worry, I don't have a plan stealing you from your girlfriend" sabi ko. Nanlaki yong mata niya pero tumango naman siya. Humawak ako sa braso niya at naramadaman kong natigilan siya. Pumunta kami sa men's section at kahit awkward para sakin ang ganun ay tiniis ko. " Pumili ka na. Sagot ko." bulong ko sa kanya para tumigil na yong babaeng salesclerk na titig na titig sa kanya. Lumingon siya sa'kin and yeah it shocked me a little bit kasi gahibla na lang yong layo namin kung hindi dahil sa cap niya ay baka nahalikan niya na ako. Umatras ako at binalingan yong salesclerk na nahihi
EliezahNAGISING AKO sa kalampag ng kung ano sa ibaba. Dali dali kung kinuha ang baril ko at nagmamadaling bumaba at tinungo ang kusina kung saan nagsimula ang kalampag. It's just five thirty in the morning. Hoh! Nakahanda na yong baril ko kalabit na lang ang kulang pero ng makita ko ang dahilan ng pagkalampag ay gusto ko siyang tuluyan.Nang mapalingon siya sa'kin ay nanlaki ang mga mata niya. Namutla pa siya." H-hey!...G-good m-morning... W-why?... Is there something wrong?" kanda-utal niyang tanong sa'kin habang pasulyap sulyap sa baril na nasa kamay ko.I heaved a sigh. Umiling ako at naglakad papunta sa ref. Uminom ako ng tubig dahil nagiinit yong ulo ko sa kanya."Bakit ang aga mong nagising? Alas-singko pa ah?" cool kong sabi at tiningnan siya na isinasalang ang frying pan sa stove."Ah yeah. Maaga kasi akong nagising." sagot niya na bakas parin ang nginig sa boses."Hmmm...okay. Akyat muna ako." sabi ko at bumalik sa kwarto ko. Di ko na hinintay ang sagot niya. Napahinga ako
Eliezah"ELIE... PLEASE DON'T DO ANYTHING YET..." sabi ni tito at tumango ako kahit may plano na akong nabuo sa isip ko."Elie, I know you. Please not yet. We need to do this in a process.""Yes tito. I understand." sagot ko at umiwas ng tingin."Sir, ahmm...I have a small information about their database to get more information." sabi ni Mr. Willis kaya napatingin ako sa kanya. May iba talaga sa kanya and I need to find it. May sinabi siya kay tito na hindi ko naintindihan. Maya maya pa ay nagpakita na si agent 00015 na may dalang laptop at may ear pod sa tenga niya."Hello agent 00013!" bati niya at tumango naman ako. "Sir, I already had the information about Mr. and Mrs. Given's death." imporma ni agent 00015 kay tito."Good." tumango si tito at bumaling sa'min."Elie I need you tommorow morning here. May importante akong sasabihin sayo personally." sabi ni tito."Okay tito but how about Mr. Willis.?" sabi ko."I'll send Keiron there to look for him." sagot ni tito at nagpa-alam na
ELIEZAH KINABUKASAN AY MAAGA akong umalis. Hindi pa gising yung mga tao sa buong kabahayan.Sinukbit ko yung backpack ko na naglalaman ng mga kakailanganin ko sa pagpasok sa kuta ng mga walang hiya.Bumaba na ako sa hagdan sa papunta sa dock at pinuntahan ko muna yung garage kasi dadalhin ko yung motor ko. Binuksan ko yung garahe at sumakay sa motor ko at pina-andar patungo sa dock kung saan naroon ang yate na gamit nila Keiron.Pagdating ko sa dock ay naroon pala si Keiron pati si Mr. Willis."Good morning cous'!" bati ni Keiron na may hawak na lubid."Morning!" bati ko at pinapasok yung motor ko sa loob ng yate."Good morning Elie..." medyo nagulat ako nong binati ako ni Mr. Willis. Akala ko hindi niya ako papansinin kasi kinuha ko yung phone niya."Morning." tipid kong sagot at bumaba na sa motor ko. Tiningnan ko siya at he's smiling like an idiot. I rolled my eyes on him and turned my back to go to my room."I'll cook a food for your breakfast, Elie!" napalingon ako sa kanya
ELIEZAHMAAGA AKONG NAGISING kinabukasan. Around four in the morning ako nagising. Naligo ako at bumaba para kumain. Naabutan ko si agent 00015 na nagkakape. "Good morning agent 00013!" bati niya sa'kin. Ngumiti ako. "Walang trabaho ngayon. Elie nalang." sabi ko at nag timpla rin ng kape. Tumawa siya at sumandal sa island counter."By the way, bukas na yung mission mo. I wish you good luck." sabi niya."Oo nga eh." sagot ko at umupo sa stool.Nag usap pa kami saglit at pagkatapos ay nag paalam narin siya na pupunta siya sa gym para mag work-out. Pagkatapos kong magkape ay nagpunta ako sa pool side. Naabutan ko roon yung ibang kasamahan namin na nagkatuwaan. Mukhang hindi pa sila tapos sa night out nila ay mali pala. Night in lang pala kasi nandito lang sila sa loob ng quarters. At dahil hindi ko trip yung mga ginagawa nila ay bumalik nalang ako sa kwarto ko. Pinag-aralan ko ulit yung blueprint. Mga ala sais y media ay bumaba ako para kumain ng breakfast. Tiningnan ko kung anong l
EliezahISINUOT KO ang ear pods ko habang ang mga makakasama ko sa mission na ito ay busy sa paglalagay ng mga gagamitin nila. Kompleto na ako sa mga dadalhin ko at nasa backpack ko na ito lahat. Isinaksak ko sa magkabilang gilid ko ang dalawang baril. Sa boots ko naman ay dalawang hunting knife. Nagsuot ako ng leather jacket at black cap. "Ready ka na ba agent 00013?" Tanong ni agent 00020. Tumango ako sa kanya. "Yeah. I'm always ready, agent 00020." Nakangisi kong sagot. Tumawa ang mga kasamahan namin at isa isa na silang lumabas sa kwarto. Sinukbit ko ang backpack at sumunod sa kanila. NASA SASAKYAN na kami habang nagse-set up naman si agent 00015. Pagkarating namin malapit sa quarters ng WSA ay bumaba ako habang sukbit ko ang backpack ko. Naglakad ako palapit sa quarters nila na labas palang ay sobrang dami ng bantay. Hmm. Talagang mahigpit sila ah. Nagtago ako sa isang halaman nang lumingon ang isang tauhan. Mabuti nalang at papalubog na ang araw. May tumawag sa kanila
EliezahSA DOCK nalang kami nagpalipas ng dilim dahil ang lintik na Keiron ay inaantok at ganun din ako. Nang kumalat ang liwanag kinabukasan ay bumyahe agad kami pabalik sa isla. Pagkarating namin sa isla ay naiwan ako sa dock sa baba sandali. Nauna si Keiron na umakyat pataas at bitbit yung karton at ang backpack ko. Nang matapos ako sa ginawa ko ay umakyat na ako sa hagdanan at may narinig akong mga hiyawan kaya nagtaka ako. Nagpatuloy ako sa pag-akyat at dumeretso sa lawn at ganun nalang ang pagkagulantang ko nang makita si Mr. Willis na pinagtutulungan nina Keifer at ni Keiron. Tumakbo agad ako papalapit sa kanila at pumagitna sa kanila at dahil hindi na napigilan ni Mr. Willis ang kamao niya ay ako ang natamaan at sapol ang mukha ko. WTF! Ang sakit ng pucha! Natabingi ang ulo ko at nagtagis ang bagang ko sa sobrang sakit. Parang hinambalos ng baseball bat yung mukha ko. Pinigilan ko ang sarili kong hindi makapanakit ng tao ngayon. Kinagat ko ang labi ko at tumingin kay Mr. W
EliezahBUMABA AKO at naghanap ng magagawa. Nawala na din naman kasi ang antok ko. Natanaw ko mula sa balcony si Keiron na nasa may dock at mukhang may kausap sa phone. Seryoso lang siyang nakatanaw sa dagat. Sa may pool naman ay nakahiga ang walang pang-itaas na damit si Keifer. Mukhang nag mukbang ng araw si Keifer. Tsk!Sa may lawn naman ay natanaw ko si Mr. Willis na nakapamulsa habang kausap yung Mommy niya. Seryoso ang mukha niya. Di ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya. At kung hindi pa nagsalita si Keifer sa likod ko ay hindi mapuputol ang pagtitig ko sa kanya. Naka akyat na pala ang hudas! Di ko namalayan 'yon ah!"He knew some self-defense..." Sabi niya kaya napalingon ako sa kanya. Nakatingin rin siya kay Mr. Willis. "What do you mean?" Naguguluhan kong tanong. "Nag sparring kami ni Keiron the day you left and aksidenteng natamaan siya ng sipa ko and mabilis niya iyong nasangga. So niyaya namin siya and yeah, he knew." Aniya at lumingon sa'kin. "I'm doubting h
Eliezah"EZEKIEL!" napasigaw ako dahil sa sobrang gulat. Nagdidilig ako ng mga halaman nang bigla nalang akong nabasa. Nanggigil akong humarap sa anak ko na may hawak na water gun. Ayoko pa sanang maligo dahil malamig ang klima pero heto ako at basang basa na dahil sa kagagawan ng dalawa. Mukhang nagba-baril barilan na naman sila ng kakambal niya at ako ang natamaan dahil nakita ko si Ace na dumaan sa harap ko kanina bago ako mabasa. Namilog ang mata niya at nakangiwi. Nag-peace sign pa siya pero nanggigil talaga ako dahil sobrang lamig ng tubig na bumasa sa'kin. "Sorry Mommy!" Sigaw niya at mabilis na tumakbo dahil handa na akong itutok sa kaniya ang hose ng tubig. "Grrrr!!" Hinabol ko siya pero bago pa ako makalayo ay may kamay na yumakap sa bewang ko at binuhat ako. "Zykiel! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko dahil hinalik-halikan niya ako. "Hmm... Bakit parang galit na galit ka?" Tanong niya habang pinapaliguan parin ako ng halik."Yung mga anak mo! Binasa ako! Ayoko pa naman sanang ma
EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n
EliezahILANG BUWAN ang lumipas at dumating na ang araw ng kabuwanan ko. Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla nalang itong humilab. Ang sabi ng doctor ko ay isa sa mga araw na ito ay manganganak na ako lalo pa at lumagpas na ako sa due date ko. Dalawang araw na ang lumipas. Ngumiwi ako ng mas lalo pang sumakit ang tiyan ko. Owshit! Hindi ko maintindihan ang sakit. Parang kumakalat na ewan. Dahan dahan akong humakbang palapit sa kama ko para doon maupo. Kakaligo ko lang at marahil nagkakabag ako. Inabot ko ang Alcamporado oil sa ibabaw ng nightstand at saka naglagay sa kamay bago ipinahid sa tiyan.Pero ilang saglit pa ay mas lalo lang itong sumakit at parang hindi ko na kaya. Tumayo ako pero natigilan rin ng bigla nalang may bumasa sa ibaba ko. Ano 'to? Naihi ako? Kahit masakit ay pinilit kong lakarin ang distansya ng pinto at ng kama ko. Katabi lang naman ng kwarto ko ang kwarto ni Stephanie. "Stephanie!" namimilipit na sigaw ko. Humawak ako sa hamba ng pinto bilang suporta. Nang wa
EliezahHINDI ko rin natiis si Zykiel at kinabukasan ay umaga palang ay naroon na ako. Maaga akong nagluto at nagpahatid sa kulungan. Sabay kami na nag-agahan roon. Umalis rin naman ako kaagad kasi sinundo na ako ni Stephanie at ni Steve. Halos ganun ang routine ko araw araw sa loob ng ilang buwan. Natigil lang noong magsimula na ang hearing ni Fergie Morgan. Nakalabas narin naman siya sa hospital at medyo maayos na naman siya. Ipinagpapasalamat ko nalang na inamin niya na ang mga kasalanan niya. Sa dami ng kasalanan niya. Pati si Tito Gaell at ang kambal. Naawa ako kanila. "Anong ginagawa mo rito, Elie? You shouldn't be here. It's dangerous." Sabi ni Kieron ng lapitan ko siya sa mesa niya. Hindi pa nagsisimula ang hearing at hinihintay pa si Fergie Morgan at si Zykiel. "I have my bodyguards, Kieron." Nginitian ko siya. "How are you?""Ok lang. Repenting my mistakes." Nagkibit siya ng balikat ang nag-iwas ng tingin.I pursed my lips before I spoke. "How I wish, it didn't came this
ELIEZAH"GENERAL?" Natigilan ako at dahan dahang napalingon sa likod ko. Katulad ko ay namilog rin ang mga mata niya at tumigil sa paghakbang. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya. Nakaposas. Kumurap siya ng ilang beses bago nagpatuloy sa paghakbang. Tumayo ako and meet him halfway. I immediately wrap my hands around him. I miss him so much. I miss him. I felt him stiffened."E-elie...""I miss you. We miss you very much..." I whispered and hugged him even more kahit pa hindi siya makagalaw dahil nakaposas siya. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. "I miss you too, babe. Miss na miss na kita." Bulong niya. Narinig ko ang paghikbi niya dahilan para mapahikbi rin ako. Suminghot singhot ako nang bahagya siyang lumayo kaya bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. I cupped his face and looked at him painfully. A lot of emotion showed up in his face while our gaze are locked to each other. "Your plan always hurt me..." mahinang sambit ko habang nakatingin parin sa kanya. Nagbaba siya ng tin
ELIEZAHNAPAHAWAK ako sa balakang ko ng biglang sumakit ito. Marahan akong naglakad palapit sa couch at doon naupo. Hinimas ko ang tiyan ko na halata na. Nang magising ako ay sinabi ng doktor na kambal ang ipinagbubuntis ko. Sobrang saya ko nong mga oras na iyon pero naglaho ang saya ko ng hanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hindi ko siya makita. Kahit anong tanong ko sa mga taong nasa paligid ko ay wala silang sinasabi sa akin. Hindi nila ako sinasagot. Tikom lahat ang bibig nila na sobra kong ikina-inis. Kinakabahan ako kung ano na kaya ang nangyari sa kanya pero noong nagkaroon ako ng hint na maaaring nakulong siya ay hindi na ako nagtanong pa. Kung ayaw niyang ipa-alam sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Alam kong pinoprotektahan niya ako at idagdag pa na hindi pa natuluyan ang matandang demonyo! Hayun at humihinga parin sa tulong ng makinarya. This must be crazy to think that he is the father of the father of my children but what he did to me is beyond forgivable. I don't know if
Zykiel"I DON'T CARE." sagot ko kay Steve. Nabuhay pa pala talaga siya. Tunay ngang matagal mamatay ang masamang damo. "But...the doctor still couldn't determine when will he wake up... it's seems like, without the machine, he'll be dead." dagdag ni Steve. Masama ko siyang tiningnan. "Why are you saying these to me?" Namulsa siya at yumuko pagkatapos ay tumanaw ulit sa kwarto ng kapatid. "Because he's still your father?" I smiled without humor. "Like what I've said, I don't care. If possible, pull that fucking machine out of him!" Hindi na nagsalita si Steve. Si Stephanie naman ay nagpa-alam na pupuntahan ang ama ni Elie sa ika-pitong palapag. "Anong nangyari kay General Gaell? At sa mga anak niya?" Tanong ko matapos pakalmahin ang sariling galit. "Their on jail. General Constantine personally put handcuffs to him. I've heard that their case were unbailable. Well, they deserve it, anyway." Tugon ni Steve at huminga ng malalim. Tapos na. Tapos na ang paghihirap ni Elie mula s
Zykiel"No! No! No!" Sigaw ko habang inaalalayan si Elie sa bisig ko na unti unting nanghihina. Sumuka siya ng dugo. No! Hindi! Hindi maaari! May nakapa akong basa sa likod niya at parang nawalan ng kulay ang mukha ko ng makita ang kulay pulang likido sa palad ko. Nanginig ang buong katawan ko at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Parang biglang tumigil sa paggana ang utak ko. . Ang mahal ko! Galit akong tumingin sa ama ko na nagulat rin sa nangyari. Pati ang mga kapatid ni Elie ay hindi rin makagalaw dahil sa gulat Pare-pareho silang nakanganga at nanlalaki ang mga mata. Ang bilis ng pangyayari! "Ha!!!!" Sigaw ko at kinalabit ang gatilyo ng baril ko at binaril siya ng ilang beses. Hinagis ko ang baril ko at binuhat si Elie. "Babe! Hold on! Please! Maawa ka sa anak natin! Please hindi ko kaya!" Paulit ulit kong sambit habang nagmamadaling tinatahak ang daan palabas ng bodega. Narinig ko ang tawag nina Steve at Stephanie pero hindi ko na sila pinansin. Paglabas ko ay siya ring
EliezahPAGAPANG akong sumunod sa matanda. Huminga ako ng malalim bago ako bumulusok pababa sa mismong harap niya. Dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko ay nagulat siya at hindi nakakilos agad kaya inatake ko agad siya. Mabilis naman niyang nasangga ang mga atake ko. Nagtagisan kami ng nalalaman hanggang sa nakarating kami sa mismong ground ng bodega. Sa bawat atake niya ay siya namang iwas ko at ganun rin siya sa atake ko. Gusto ko siyang bugbugin at pahirapan. Gustuhin ko man siyang patayin na agad ay parang napakadali naman niyon. Gusto ko iyong mahihirapan muna siya hanggang sa siya na mismo ang kikitil sa sarili niyang buhay. "Hindi mo ako kaya, agent 00013! You're too weak for me!" Sabi niya at humalakhak. Pinatayan ko rin ang halakhak niya. "Talaga ba? Tingnan lang natin." Sa isang kilos ko ay nahagip ng suot kong stilettos na may maliit na kutsilyo sa dulo ang tiyan niya dahilan para magkaroon iyon ng malaking tabas at umagos ang sariwang dugo roon. Nginisihan ko s