EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n
Eliezah"EZEKIEL!" napasigaw ako dahil sa sobrang gulat. Nagdidilig ako ng mga halaman nang bigla nalang akong nabasa. Nanggigil akong humarap sa anak ko na may hawak na water gun. Ayoko pa sanang maligo dahil malamig ang klima pero heto ako at basang basa na dahil sa kagagawan ng dalawa. Mukhang nagba-baril barilan na naman sila ng kakambal niya at ako ang natamaan dahil nakita ko si Ace na dumaan sa harap ko kanina bago ako mabasa. Namilog ang mata niya at nakangiwi. Nag-peace sign pa siya pero nanggigil talaga ako dahil sobrang lamig ng tubig na bumasa sa'kin. "Sorry Mommy!" Sigaw niya at mabilis na tumakbo dahil handa na akong itutok sa kaniya ang hose ng tubig. "Grrrr!!" Hinabol ko siya pero bago pa ako makalayo ay may kamay na yumakap sa bewang ko at binuhat ako. "Zykiel! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko dahil hinalik-halikan niya ako. "Hmm... Bakit parang galit na galit ka?" Tanong niya habang pinapaliguan parin ako ng halik."Yung mga anak mo! Binasa ako! Ayoko pa naman sanang ma
KINUHA KO YUNG sniper riffle ko at itinutok sa kintatayuan ng isang drug lord. Tiningnan ko siya gamit ang telescope at dahan dahan kong nilagay ang mga daliri ko para kalabitin na ang gatilyo.Nandito ako sa hotel room na katapat ng building na kinaro-roonan ng drug lord at kasalukuyan silang kumakain ng mga kasama niya sa isang Chinese restaurant. Nakangisi pa siya habang kausap ang isang tao na nakangisi rin sa kanya na hula ko ay gaya rin niyang masamang nilalang. Tingnan lang natin kung magawa mo pa bang ngumisi mamaya pag basag na yang bungo mo!Pinuntirya ko yung ulo niya at kinalabit agad yung gatilyo. Nang tumama ang bala sa noo niya at bigla nalang siyang natumba sa mesa ay nagkagulo agad ang mga tao. Pati narin ang kausap niya na namumutla."Wala ka talagang palpak agent 00013!" pasigaw na sabi ni agent 00009."Of coarse! Ako pa!" mayabang kong sagot sa kanya.Nakangiti ako habang inaayos ko yung riffle ko at isinilid sa bag. Sunulyapan ko yong kabilang building at nagkag
NAGISING ako sa sinag ng araw kaya nagtakip ako ng kumot sa mukha. Ang ganda pa naman ng tulog ko. Napasimangot ako. Inis akong bumangon at tiningnan ng masama ang walang ka-muwang muwang na kurtina. Tumayo ako at pabalibag na isinarado ang kurtina at padarag na humiga sa kama.At dahil hindi na ako makatulog ay bumangon nalang ako at nagsuot ng sweatpants at t-shirt. Lumabas ako ng kwarto ko at dumiretso sa dalampasigan para mag jogging. Bumalik na pala si Manong Jorgie sa kanila kagabi. Kaya ako nalang mag-isa ang nandito sa isla. Anyway wala namang turista dito dahil exclusive island 'to and malayo ang ibang isla. Kaya ko naman ang sarili ko kung sakaling may mangyayaring hindi maganda.I was walking around the island when I sense something. It seems like someone is following me. I alerted my senses and remain calm. I continued walking but this time I am more alert with my soroundings. May narinig akong kaluskos sa likod ko kaya lumingon ako pero wala namang tao doon or ano. Yung
Naglalakad ako sa isang pamilyar na lugar. Panay ang lingon ko sa paligid. I'm kinda familiar of this place. I continued walking until I reach the white Spanish mansion in the middle of flower fields. Kumunot ang noo ko ng may nakangiting lalaki na nakatayo sa labas ng bukas na gate ng mansion. Hindi ko maaninag ng mabuti ang mukha niya pero alam kong nakangiti siya habang hinihintay ako. O ako ba talaga ang hinihintay niya? Lumingon ako sa likod ko at ng makitang wala namang nakasunod sa'kin ay bumalik ang tingin ko sa lalaki na hanggang ngayon ay hindi ko parin makita ng mabuti ang mukha niya.Who is he?Nagpatuloy ako sa paglalakad hanggang ilang hakbang nalang yong layo namin. Nakasuot siya ng puting damit at para siyang umiilaw sa liwanag na bumabalot sa kanya."We miss you so much princess" sabi niya at kusang tumulo ang luha ko."Papa!" tumakbo agad ako palapit sa kanya. I hug him tightly. He hug me too and caressed my hair lightly. "I miss you Papa""Shhh…We are always here f
EliezahHUMINTO KAMI sa isang department store. "Bibili muna tayo ng damit mo para may maisuot ka." sabi ko at naglakad papunta sa department store. "Come!" Sumabay siya sa paglalakad ko. Agad naman siyang naka-agaw ng pansin sa mga tao ng pumasok kami sa department store. Well, yeah! He's handsome and by his look right now, he's really handsome. "Mind if I cling on you? Baka may makakilala sayo rito. Don't worry, I don't have a plan stealing you from your girlfriend" sabi ko. Nanlaki yong mata niya pero tumango naman siya. Humawak ako sa braso niya at naramadaman kong natigilan siya. Pumunta kami sa men's section at kahit awkward para sakin ang ganun ay tiniis ko. " Pumili ka na. Sagot ko." bulong ko sa kanya para tumigil na yong babaeng salesclerk na titig na titig sa kanya. Lumingon siya sa'kin and yeah it shocked me a little bit kasi gahibla na lang yong layo namin kung hindi dahil sa cap niya ay baka nahalikan niya na ako. Umatras ako at binalingan yong salesclerk na nahihi
EliezahNAGISING AKO sa kalampag ng kung ano sa ibaba. Dali dali kung kinuha ang baril ko at nagmamadaling bumaba at tinungo ang kusina kung saan nagsimula ang kalampag. It's just five thirty in the morning. Hoh! Nakahanda na yong baril ko kalabit na lang ang kulang pero ng makita ko ang dahilan ng pagkalampag ay gusto ko siyang tuluyan.Nang mapalingon siya sa'kin ay nanlaki ang mga mata niya. Namutla pa siya." H-hey!...G-good m-morning... W-why?... Is there something wrong?" kanda-utal niyang tanong sa'kin habang pasulyap sulyap sa baril na nasa kamay ko.I heaved a sigh. Umiling ako at naglakad papunta sa ref. Uminom ako ng tubig dahil nagiinit yong ulo ko sa kanya."Bakit ang aga mong nagising? Alas-singko pa ah?" cool kong sabi at tiningnan siya na isinasalang ang frying pan sa stove."Ah yeah. Maaga kasi akong nagising." sagot niya na bakas parin ang nginig sa boses."Hmmm...okay. Akyat muna ako." sabi ko at bumalik sa kwarto ko. Di ko na hinintay ang sagot niya. Napahinga ako
Eliezah"ELIE... PLEASE DON'T DO ANYTHING YET..." sabi ni tito at tumango ako kahit may plano na akong nabuo sa isip ko."Elie, I know you. Please not yet. We need to do this in a process.""Yes tito. I understand." sagot ko at umiwas ng tingin."Sir, ahmm...I have a small information about their database to get more information." sabi ni Mr. Willis kaya napatingin ako sa kanya. May iba talaga sa kanya and I need to find it. May sinabi siya kay tito na hindi ko naintindihan. Maya maya pa ay nagpakita na si agent 00015 na may dalang laptop at may ear pod sa tenga niya."Hello agent 00013!" bati niya at tumango naman ako. "Sir, I already had the information about Mr. and Mrs. Given's death." imporma ni agent 00015 kay tito."Good." tumango si tito at bumaling sa'min."Elie I need you tommorow morning here. May importante akong sasabihin sayo personally." sabi ni tito."Okay tito but how about Mr. Willis.?" sabi ko."I'll send Keiron there to look for him." sagot ni tito at nagpa-alam na
Eliezah"EZEKIEL!" napasigaw ako dahil sa sobrang gulat. Nagdidilig ako ng mga halaman nang bigla nalang akong nabasa. Nanggigil akong humarap sa anak ko na may hawak na water gun. Ayoko pa sanang maligo dahil malamig ang klima pero heto ako at basang basa na dahil sa kagagawan ng dalawa. Mukhang nagba-baril barilan na naman sila ng kakambal niya at ako ang natamaan dahil nakita ko si Ace na dumaan sa harap ko kanina bago ako mabasa. Namilog ang mata niya at nakangiwi. Nag-peace sign pa siya pero nanggigil talaga ako dahil sobrang lamig ng tubig na bumasa sa'kin. "Sorry Mommy!" Sigaw niya at mabilis na tumakbo dahil handa na akong itutok sa kaniya ang hose ng tubig. "Grrrr!!" Hinabol ko siya pero bago pa ako makalayo ay may kamay na yumakap sa bewang ko at binuhat ako. "Zykiel! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko dahil hinalik-halikan niya ako. "Hmm... Bakit parang galit na galit ka?" Tanong niya habang pinapaliguan parin ako ng halik."Yung mga anak mo! Binasa ako! Ayoko pa naman sanang ma
EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n
EliezahILANG BUWAN ang lumipas at dumating na ang araw ng kabuwanan ko. Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla nalang itong humilab. Ang sabi ng doctor ko ay isa sa mga araw na ito ay manganganak na ako lalo pa at lumagpas na ako sa due date ko. Dalawang araw na ang lumipas. Ngumiwi ako ng mas lalo pang sumakit ang tiyan ko. Owshit! Hindi ko maintindihan ang sakit. Parang kumakalat na ewan. Dahan dahan akong humakbang palapit sa kama ko para doon maupo. Kakaligo ko lang at marahil nagkakabag ako. Inabot ko ang Alcamporado oil sa ibabaw ng nightstand at saka naglagay sa kamay bago ipinahid sa tiyan.Pero ilang saglit pa ay mas lalo lang itong sumakit at parang hindi ko na kaya. Tumayo ako pero natigilan rin ng bigla nalang may bumasa sa ibaba ko. Ano 'to? Naihi ako? Kahit masakit ay pinilit kong lakarin ang distansya ng pinto at ng kama ko. Katabi lang naman ng kwarto ko ang kwarto ni Stephanie. "Stephanie!" namimilipit na sigaw ko. Humawak ako sa hamba ng pinto bilang suporta. Nang wa
EliezahHINDI ko rin natiis si Zykiel at kinabukasan ay umaga palang ay naroon na ako. Maaga akong nagluto at nagpahatid sa kulungan. Sabay kami na nag-agahan roon. Umalis rin naman ako kaagad kasi sinundo na ako ni Stephanie at ni Steve. Halos ganun ang routine ko araw araw sa loob ng ilang buwan. Natigil lang noong magsimula na ang hearing ni Fergie Morgan. Nakalabas narin naman siya sa hospital at medyo maayos na naman siya. Ipinagpapasalamat ko nalang na inamin niya na ang mga kasalanan niya. Sa dami ng kasalanan niya. Pati si Tito Gaell at ang kambal. Naawa ako kanila. "Anong ginagawa mo rito, Elie? You shouldn't be here. It's dangerous." Sabi ni Kieron ng lapitan ko siya sa mesa niya. Hindi pa nagsisimula ang hearing at hinihintay pa si Fergie Morgan at si Zykiel. "I have my bodyguards, Kieron." Nginitian ko siya. "How are you?""Ok lang. Repenting my mistakes." Nagkibit siya ng balikat ang nag-iwas ng tingin.I pursed my lips before I spoke. "How I wish, it didn't came this
ELIEZAH"GENERAL?" Natigilan ako at dahan dahang napalingon sa likod ko. Katulad ko ay namilog rin ang mga mata niya at tumigil sa paghakbang. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya. Nakaposas. Kumurap siya ng ilang beses bago nagpatuloy sa paghakbang. Tumayo ako and meet him halfway. I immediately wrap my hands around him. I miss him so much. I miss him. I felt him stiffened."E-elie...""I miss you. We miss you very much..." I whispered and hugged him even more kahit pa hindi siya makagalaw dahil nakaposas siya. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. "I miss you too, babe. Miss na miss na kita." Bulong niya. Narinig ko ang paghikbi niya dahilan para mapahikbi rin ako. Suminghot singhot ako nang bahagya siyang lumayo kaya bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. I cupped his face and looked at him painfully. A lot of emotion showed up in his face while our gaze are locked to each other. "Your plan always hurt me..." mahinang sambit ko habang nakatingin parin sa kanya. Nagbaba siya ng tin
ELIEZAHNAPAHAWAK ako sa balakang ko ng biglang sumakit ito. Marahan akong naglakad palapit sa couch at doon naupo. Hinimas ko ang tiyan ko na halata na. Nang magising ako ay sinabi ng doktor na kambal ang ipinagbubuntis ko. Sobrang saya ko nong mga oras na iyon pero naglaho ang saya ko ng hanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hindi ko siya makita. Kahit anong tanong ko sa mga taong nasa paligid ko ay wala silang sinasabi sa akin. Hindi nila ako sinasagot. Tikom lahat ang bibig nila na sobra kong ikina-inis. Kinakabahan ako kung ano na kaya ang nangyari sa kanya pero noong nagkaroon ako ng hint na maaaring nakulong siya ay hindi na ako nagtanong pa. Kung ayaw niyang ipa-alam sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Alam kong pinoprotektahan niya ako at idagdag pa na hindi pa natuluyan ang matandang demonyo! Hayun at humihinga parin sa tulong ng makinarya. This must be crazy to think that he is the father of the father of my children but what he did to me is beyond forgivable. I don't know if
Zykiel"I DON'T CARE." sagot ko kay Steve. Nabuhay pa pala talaga siya. Tunay ngang matagal mamatay ang masamang damo. "But...the doctor still couldn't determine when will he wake up... it's seems like, without the machine, he'll be dead." dagdag ni Steve. Masama ko siyang tiningnan. "Why are you saying these to me?" Namulsa siya at yumuko pagkatapos ay tumanaw ulit sa kwarto ng kapatid. "Because he's still your father?" I smiled without humor. "Like what I've said, I don't care. If possible, pull that fucking machine out of him!" Hindi na nagsalita si Steve. Si Stephanie naman ay nagpa-alam na pupuntahan ang ama ni Elie sa ika-pitong palapag. "Anong nangyari kay General Gaell? At sa mga anak niya?" Tanong ko matapos pakalmahin ang sariling galit. "Their on jail. General Constantine personally put handcuffs to him. I've heard that their case were unbailable. Well, they deserve it, anyway." Tugon ni Steve at huminga ng malalim. Tapos na. Tapos na ang paghihirap ni Elie mula s
Zykiel"No! No! No!" Sigaw ko habang inaalalayan si Elie sa bisig ko na unti unting nanghihina. Sumuka siya ng dugo. No! Hindi! Hindi maaari! May nakapa akong basa sa likod niya at parang nawalan ng kulay ang mukha ko ng makita ang kulay pulang likido sa palad ko. Nanginig ang buong katawan ko at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Parang biglang tumigil sa paggana ang utak ko. . Ang mahal ko! Galit akong tumingin sa ama ko na nagulat rin sa nangyari. Pati ang mga kapatid ni Elie ay hindi rin makagalaw dahil sa gulat Pare-pareho silang nakanganga at nanlalaki ang mga mata. Ang bilis ng pangyayari! "Ha!!!!" Sigaw ko at kinalabit ang gatilyo ng baril ko at binaril siya ng ilang beses. Hinagis ko ang baril ko at binuhat si Elie. "Babe! Hold on! Please! Maawa ka sa anak natin! Please hindi ko kaya!" Paulit ulit kong sambit habang nagmamadaling tinatahak ang daan palabas ng bodega. Narinig ko ang tawag nina Steve at Stephanie pero hindi ko na sila pinansin. Paglabas ko ay siya ring
EliezahPAGAPANG akong sumunod sa matanda. Huminga ako ng malalim bago ako bumulusok pababa sa mismong harap niya. Dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko ay nagulat siya at hindi nakakilos agad kaya inatake ko agad siya. Mabilis naman niyang nasangga ang mga atake ko. Nagtagisan kami ng nalalaman hanggang sa nakarating kami sa mismong ground ng bodega. Sa bawat atake niya ay siya namang iwas ko at ganun rin siya sa atake ko. Gusto ko siyang bugbugin at pahirapan. Gustuhin ko man siyang patayin na agad ay parang napakadali naman niyon. Gusto ko iyong mahihirapan muna siya hanggang sa siya na mismo ang kikitil sa sarili niyang buhay. "Hindi mo ako kaya, agent 00013! You're too weak for me!" Sabi niya at humalakhak. Pinatayan ko rin ang halakhak niya. "Talaga ba? Tingnan lang natin." Sa isang kilos ko ay nahagip ng suot kong stilettos na may maliit na kutsilyo sa dulo ang tiyan niya dahilan para magkaroon iyon ng malaking tabas at umagos ang sariwang dugo roon. Nginisihan ko s