ELIEZAHMAAGA AKONG NAGISING kinabukasan. Around four in the morning ako nagising. Naligo ako at bumaba para kumain. Naabutan ko si agent 00015 na nagkakape. "Good morning agent 00013!" bati niya sa'kin. Ngumiti ako. "Walang trabaho ngayon. Elie nalang." sabi ko at nag timpla rin ng kape. Tumawa siya at sumandal sa island counter."By the way, bukas na yung mission mo. I wish you good luck." sabi niya."Oo nga eh." sagot ko at umupo sa stool.Nag usap pa kami saglit at pagkatapos ay nag paalam narin siya na pupunta siya sa gym para mag work-out. Pagkatapos kong magkape ay nagpunta ako sa pool side. Naabutan ko roon yung ibang kasamahan namin na nagkatuwaan. Mukhang hindi pa sila tapos sa night out nila ay mali pala. Night in lang pala kasi nandito lang sila sa loob ng quarters. At dahil hindi ko trip yung mga ginagawa nila ay bumalik nalang ako sa kwarto ko. Pinag-aralan ko ulit yung blueprint. Mga ala sais y media ay bumaba ako para kumain ng breakfast. Tiningnan ko kung anong l
EliezahISINUOT KO ang ear pods ko habang ang mga makakasama ko sa mission na ito ay busy sa paglalagay ng mga gagamitin nila. Kompleto na ako sa mga dadalhin ko at nasa backpack ko na ito lahat. Isinaksak ko sa magkabilang gilid ko ang dalawang baril. Sa boots ko naman ay dalawang hunting knife. Nagsuot ako ng leather jacket at black cap. "Ready ka na ba agent 00013?" Tanong ni agent 00020. Tumango ako sa kanya. "Yeah. I'm always ready, agent 00020." Nakangisi kong sagot. Tumawa ang mga kasamahan namin at isa isa na silang lumabas sa kwarto. Sinukbit ko ang backpack at sumunod sa kanila. NASA SASAKYAN na kami habang nagse-set up naman si agent 00015. Pagkarating namin malapit sa quarters ng WSA ay bumaba ako habang sukbit ko ang backpack ko. Naglakad ako palapit sa quarters nila na labas palang ay sobrang dami ng bantay. Hmm. Talagang mahigpit sila ah. Nagtago ako sa isang halaman nang lumingon ang isang tauhan. Mabuti nalang at papalubog na ang araw. May tumawag sa kanila
EliezahSA DOCK nalang kami nagpalipas ng dilim dahil ang lintik na Keiron ay inaantok at ganun din ako. Nang kumalat ang liwanag kinabukasan ay bumyahe agad kami pabalik sa isla. Pagkarating namin sa isla ay naiwan ako sa dock sa baba sandali. Nauna si Keiron na umakyat pataas at bitbit yung karton at ang backpack ko. Nang matapos ako sa ginawa ko ay umakyat na ako sa hagdanan at may narinig akong mga hiyawan kaya nagtaka ako. Nagpatuloy ako sa pag-akyat at dumeretso sa lawn at ganun nalang ang pagkagulantang ko nang makita si Mr. Willis na pinagtutulungan nina Keifer at ni Keiron. Tumakbo agad ako papalapit sa kanila at pumagitna sa kanila at dahil hindi na napigilan ni Mr. Willis ang kamao niya ay ako ang natamaan at sapol ang mukha ko. WTF! Ang sakit ng pucha! Natabingi ang ulo ko at nagtagis ang bagang ko sa sobrang sakit. Parang hinambalos ng baseball bat yung mukha ko. Pinigilan ko ang sarili kong hindi makapanakit ng tao ngayon. Kinagat ko ang labi ko at tumingin kay Mr. W
EliezahBUMABA AKO at naghanap ng magagawa. Nawala na din naman kasi ang antok ko. Natanaw ko mula sa balcony si Keiron na nasa may dock at mukhang may kausap sa phone. Seryoso lang siyang nakatanaw sa dagat. Sa may pool naman ay nakahiga ang walang pang-itaas na damit si Keifer. Mukhang nag mukbang ng araw si Keifer. Tsk!Sa may lawn naman ay natanaw ko si Mr. Willis na nakapamulsa habang kausap yung Mommy niya. Seryoso ang mukha niya. Di ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya. At kung hindi pa nagsalita si Keifer sa likod ko ay hindi mapuputol ang pagtitig ko sa kanya. Naka akyat na pala ang hudas! Di ko namalayan 'yon ah!"He knew some self-defense..." Sabi niya kaya napalingon ako sa kanya. Nakatingin rin siya kay Mr. Willis. "What do you mean?" Naguguluhan kong tanong. "Nag sparring kami ni Keiron the day you left and aksidenteng natamaan siya ng sipa ko and mabilis niya iyong nasangga. So niyaya namin siya and yeah, he knew." Aniya at lumingon sa'kin. "I'm doubting h
KINABUKASAN ay maaga kaming naglayag pabalik sa syudad. Pasado alas otso ng makadaong kami sa daongan. "Ako na ang magda-drive ng motor." Presinta ni Zykiel. "Sige." Nagsuot kami pareho ng helmet and after that he press the starter. "Hold tight, please." Bahagya siyang lumingon sa'kin. Tumawa ako. "Baliw ka ba. Para namang mahuhulog ako, eh sanay ako dito." Sabi ko at inayos ang malaking backpack sa likod ko. Bale mga damit niya lang ito at konting sa'kin. May mga gamit naman kasi ako doon sa headquarter. Tinapik ko siya balikat nong hindi parin siya umaandar. "Oy anuba! Tayo na!" Sabi ko. Hindi siya sumagot at umarangkada na. Walangya ang gago! Kaskasero pala! Wala akong nagawa kundi ang humawak sa balikat niya lalo pa nong lumiko siya ng pahiga na talaga. Kinabahan ako doon kasi never ko pang nagawa iyon sa tanang buhay ko. Pano kung nadisgrasya kami, eh di dedo kami! Oo at kaskasera din naman ako pero malala tong sa kanya. Parang tinakasan ako ng kaluluwa nong nag-overtake s
EliezahPAGKARATING namin sa HQ ay nanginginig ang kamay ko. Hindi naman sa natatakot ako para sa sarili ko kundi, para kay Mr. Willis. He's innocent! Or maybe not...his personal information are still unknown. Though there are people who are already assigned for it. "Agent 00013!" Sumalubong sakin si agent 00015. "Are you okay?!" Hinawakan niya ako sa siko. "I'm okay...Mabuti nalang at nakatakas kami." Sagot ko at bumaling kay Mr. Willis. "Are you okay?" Tanong ko sa kanya. Wala namang bakas ng pagkatakot ang mukha niya pero minabuti kong tanungin parin siya baka tinatago niya lang. Tumango siya. "Yeah." "Nalaman niyo ba kung sino yung mga humahabol sa'min?" Tanong ko kay agent 00015. "We're tracking it down." Sagot ni agent 00015 at naglakad na. Sumunod din ako pati si Mr. Willis sa likod namin. "I think, mga galamay 'yon ni Mr. Morgan." Sabi ni agent 00015 at pumasok sa control room. Humarap ako kay Mr. Willis. "Wait me in my room. Umakyat ka sa ikalawang palapag at yung un
EliezahNAKATINGIN lang ako sa lalaki. Pinakiramdaman kung ano ang mga kilos niya. Naghahanap ng mali. Napalingon siya sa gawi namin at bahagya siyang nagulat ng makita niya ako. Ilang saglit ay ngumiti siya ng mala-demonyo. Ngiti na parang may binabalak na kasamaan. Kinunutan ko siya ng noo. Bumaling ako sa NBI na katabi ko. "I want to get inside." Sabi ko. Tumango ang NBI na katabi ko at sinusian ang pinto. "Please, huwag kang magtagal masyado. There's a time limit in here. " Sabi ng NBI ng tuluyan na akong nakapasok. Tinanguan ko siya at humarap ako sa lalaking nag-claim na Fergie Morgan.Ngumiti siya ng mala-demonyo. Umupo ako sa tapat niya. "Anong ginagawa ng napakagandang babae sa lugar na ito?" Nakangiti niyang tanong pero hindi ko siya sinagot. "Who are you?" Tanong ko. Ngumiti siya. "I'm Fergie Morgan, dear. Why? Aren't you happy?" "Alam kong hindi ikaw ang tunay na Fergie." Mariin na sabi ko at seryoso siyang tiningnan. Nauwi sa ngisi ang ngiti niya. "Oh talaga?" Ma
EliezahNILIPAT na sa bakanteng kwarto si Mr. Willis para makapagpahinga na. Medyo malaki ang health center nila rito. Inayos ko ang pagkakakumot kay Mr. Willis at pagkatapos ay umupo ako sa plastic na upuan na nasa tabi ng bintana. Malapit ng mag-gabi at hindi parin nagigising si Mr. Willis. Tumayo ako at sinarado ang bintana. Malamig na kasi ang hangin. Pagkatapos kong isarado ang bintana ay lumapit ako sa kama ni Mr. Willis at tiningnan kong okay lang ba siya. Mukhang okay lang naman siya kaya lumabas muna ako sa kwarto para tawagan ang HQ. Baka nag-alala na sila ngayon kasi malapit ng mag-gabi. Saka kumakalam narin ang sikmura ko. Kailangan kong bumili ng pagkain. "Nurse, may mabibilhan bang pagkain diyan sa labas?" Tanong ko sa nurse na nakasalubong ko sa may pinto. "Yes Ma'am. Lakad ka lang diyan, may tindahan dyaan." Sagot ng nurse at tinuro ang hindi kalayuan. "Salamat po." Tumango lang ang nurse at pumasok na sa loob ng center. Pinuntahan ko muna ang kotse at kinuha ang
Eliezah"EZEKIEL!" napasigaw ako dahil sa sobrang gulat. Nagdidilig ako ng mga halaman nang bigla nalang akong nabasa. Nanggigil akong humarap sa anak ko na may hawak na water gun. Ayoko pa sanang maligo dahil malamig ang klima pero heto ako at basang basa na dahil sa kagagawan ng dalawa. Mukhang nagba-baril barilan na naman sila ng kakambal niya at ako ang natamaan dahil nakita ko si Ace na dumaan sa harap ko kanina bago ako mabasa. Namilog ang mata niya at nakangiwi. Nag-peace sign pa siya pero nanggigil talaga ako dahil sobrang lamig ng tubig na bumasa sa'kin. "Sorry Mommy!" Sigaw niya at mabilis na tumakbo dahil handa na akong itutok sa kaniya ang hose ng tubig. "Grrrr!!" Hinabol ko siya pero bago pa ako makalayo ay may kamay na yumakap sa bewang ko at binuhat ako. "Zykiel! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko dahil hinalik-halikan niya ako. "Hmm... Bakit parang galit na galit ka?" Tanong niya habang pinapaliguan parin ako ng halik."Yung mga anak mo! Binasa ako! Ayoko pa naman sanang ma
EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n
EliezahILANG BUWAN ang lumipas at dumating na ang araw ng kabuwanan ko. Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla nalang itong humilab. Ang sabi ng doctor ko ay isa sa mga araw na ito ay manganganak na ako lalo pa at lumagpas na ako sa due date ko. Dalawang araw na ang lumipas. Ngumiwi ako ng mas lalo pang sumakit ang tiyan ko. Owshit! Hindi ko maintindihan ang sakit. Parang kumakalat na ewan. Dahan dahan akong humakbang palapit sa kama ko para doon maupo. Kakaligo ko lang at marahil nagkakabag ako. Inabot ko ang Alcamporado oil sa ibabaw ng nightstand at saka naglagay sa kamay bago ipinahid sa tiyan.Pero ilang saglit pa ay mas lalo lang itong sumakit at parang hindi ko na kaya. Tumayo ako pero natigilan rin ng bigla nalang may bumasa sa ibaba ko. Ano 'to? Naihi ako? Kahit masakit ay pinilit kong lakarin ang distansya ng pinto at ng kama ko. Katabi lang naman ng kwarto ko ang kwarto ni Stephanie. "Stephanie!" namimilipit na sigaw ko. Humawak ako sa hamba ng pinto bilang suporta. Nang wa
EliezahHINDI ko rin natiis si Zykiel at kinabukasan ay umaga palang ay naroon na ako. Maaga akong nagluto at nagpahatid sa kulungan. Sabay kami na nag-agahan roon. Umalis rin naman ako kaagad kasi sinundo na ako ni Stephanie at ni Steve. Halos ganun ang routine ko araw araw sa loob ng ilang buwan. Natigil lang noong magsimula na ang hearing ni Fergie Morgan. Nakalabas narin naman siya sa hospital at medyo maayos na naman siya. Ipinagpapasalamat ko nalang na inamin niya na ang mga kasalanan niya. Sa dami ng kasalanan niya. Pati si Tito Gaell at ang kambal. Naawa ako kanila. "Anong ginagawa mo rito, Elie? You shouldn't be here. It's dangerous." Sabi ni Kieron ng lapitan ko siya sa mesa niya. Hindi pa nagsisimula ang hearing at hinihintay pa si Fergie Morgan at si Zykiel. "I have my bodyguards, Kieron." Nginitian ko siya. "How are you?""Ok lang. Repenting my mistakes." Nagkibit siya ng balikat ang nag-iwas ng tingin.I pursed my lips before I spoke. "How I wish, it didn't came this
ELIEZAH"GENERAL?" Natigilan ako at dahan dahang napalingon sa likod ko. Katulad ko ay namilog rin ang mga mata niya at tumigil sa paghakbang. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya. Nakaposas. Kumurap siya ng ilang beses bago nagpatuloy sa paghakbang. Tumayo ako and meet him halfway. I immediately wrap my hands around him. I miss him so much. I miss him. I felt him stiffened."E-elie...""I miss you. We miss you very much..." I whispered and hugged him even more kahit pa hindi siya makagalaw dahil nakaposas siya. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. "I miss you too, babe. Miss na miss na kita." Bulong niya. Narinig ko ang paghikbi niya dahilan para mapahikbi rin ako. Suminghot singhot ako nang bahagya siyang lumayo kaya bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. I cupped his face and looked at him painfully. A lot of emotion showed up in his face while our gaze are locked to each other. "Your plan always hurt me..." mahinang sambit ko habang nakatingin parin sa kanya. Nagbaba siya ng tin
ELIEZAHNAPAHAWAK ako sa balakang ko ng biglang sumakit ito. Marahan akong naglakad palapit sa couch at doon naupo. Hinimas ko ang tiyan ko na halata na. Nang magising ako ay sinabi ng doktor na kambal ang ipinagbubuntis ko. Sobrang saya ko nong mga oras na iyon pero naglaho ang saya ko ng hanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hindi ko siya makita. Kahit anong tanong ko sa mga taong nasa paligid ko ay wala silang sinasabi sa akin. Hindi nila ako sinasagot. Tikom lahat ang bibig nila na sobra kong ikina-inis. Kinakabahan ako kung ano na kaya ang nangyari sa kanya pero noong nagkaroon ako ng hint na maaaring nakulong siya ay hindi na ako nagtanong pa. Kung ayaw niyang ipa-alam sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Alam kong pinoprotektahan niya ako at idagdag pa na hindi pa natuluyan ang matandang demonyo! Hayun at humihinga parin sa tulong ng makinarya. This must be crazy to think that he is the father of the father of my children but what he did to me is beyond forgivable. I don't know if
Zykiel"I DON'T CARE." sagot ko kay Steve. Nabuhay pa pala talaga siya. Tunay ngang matagal mamatay ang masamang damo. "But...the doctor still couldn't determine when will he wake up... it's seems like, without the machine, he'll be dead." dagdag ni Steve. Masama ko siyang tiningnan. "Why are you saying these to me?" Namulsa siya at yumuko pagkatapos ay tumanaw ulit sa kwarto ng kapatid. "Because he's still your father?" I smiled without humor. "Like what I've said, I don't care. If possible, pull that fucking machine out of him!" Hindi na nagsalita si Steve. Si Stephanie naman ay nagpa-alam na pupuntahan ang ama ni Elie sa ika-pitong palapag. "Anong nangyari kay General Gaell? At sa mga anak niya?" Tanong ko matapos pakalmahin ang sariling galit. "Their on jail. General Constantine personally put handcuffs to him. I've heard that their case were unbailable. Well, they deserve it, anyway." Tugon ni Steve at huminga ng malalim. Tapos na. Tapos na ang paghihirap ni Elie mula s
Zykiel"No! No! No!" Sigaw ko habang inaalalayan si Elie sa bisig ko na unti unting nanghihina. Sumuka siya ng dugo. No! Hindi! Hindi maaari! May nakapa akong basa sa likod niya at parang nawalan ng kulay ang mukha ko ng makita ang kulay pulang likido sa palad ko. Nanginig ang buong katawan ko at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Parang biglang tumigil sa paggana ang utak ko. . Ang mahal ko! Galit akong tumingin sa ama ko na nagulat rin sa nangyari. Pati ang mga kapatid ni Elie ay hindi rin makagalaw dahil sa gulat Pare-pareho silang nakanganga at nanlalaki ang mga mata. Ang bilis ng pangyayari! "Ha!!!!" Sigaw ko at kinalabit ang gatilyo ng baril ko at binaril siya ng ilang beses. Hinagis ko ang baril ko at binuhat si Elie. "Babe! Hold on! Please! Maawa ka sa anak natin! Please hindi ko kaya!" Paulit ulit kong sambit habang nagmamadaling tinatahak ang daan palabas ng bodega. Narinig ko ang tawag nina Steve at Stephanie pero hindi ko na sila pinansin. Paglabas ko ay siya ring
EliezahPAGAPANG akong sumunod sa matanda. Huminga ako ng malalim bago ako bumulusok pababa sa mismong harap niya. Dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko ay nagulat siya at hindi nakakilos agad kaya inatake ko agad siya. Mabilis naman niyang nasangga ang mga atake ko. Nagtagisan kami ng nalalaman hanggang sa nakarating kami sa mismong ground ng bodega. Sa bawat atake niya ay siya namang iwas ko at ganun rin siya sa atake ko. Gusto ko siyang bugbugin at pahirapan. Gustuhin ko man siyang patayin na agad ay parang napakadali naman niyon. Gusto ko iyong mahihirapan muna siya hanggang sa siya na mismo ang kikitil sa sarili niyang buhay. "Hindi mo ako kaya, agent 00013! You're too weak for me!" Sabi niya at humalakhak. Pinatayan ko rin ang halakhak niya. "Talaga ba? Tingnan lang natin." Sa isang kilos ko ay nahagip ng suot kong stilettos na may maliit na kutsilyo sa dulo ang tiyan niya dahilan para magkaroon iyon ng malaking tabas at umagos ang sariwang dugo roon. Nginisihan ko s