KINABUKASAN ay maaga kaming naglayag pabalik sa syudad. Pasado alas otso ng makadaong kami sa daongan. "Ako na ang magda-drive ng motor." Presinta ni Zykiel. "Sige." Nagsuot kami pareho ng helmet and after that he press the starter. "Hold tight, please." Bahagya siyang lumingon sa'kin. Tumawa ako. "Baliw ka ba. Para namang mahuhulog ako, eh sanay ako dito." Sabi ko at inayos ang malaking backpack sa likod ko. Bale mga damit niya lang ito at konting sa'kin. May mga gamit naman kasi ako doon sa headquarter. Tinapik ko siya balikat nong hindi parin siya umaandar. "Oy anuba! Tayo na!" Sabi ko. Hindi siya sumagot at umarangkada na. Walangya ang gago! Kaskasero pala! Wala akong nagawa kundi ang humawak sa balikat niya lalo pa nong lumiko siya ng pahiga na talaga. Kinabahan ako doon kasi never ko pang nagawa iyon sa tanang buhay ko. Pano kung nadisgrasya kami, eh di dedo kami! Oo at kaskasera din naman ako pero malala tong sa kanya. Parang tinakasan ako ng kaluluwa nong nag-overtake s
EliezahPAGKARATING namin sa HQ ay nanginginig ang kamay ko. Hindi naman sa natatakot ako para sa sarili ko kundi, para kay Mr. Willis. He's innocent! Or maybe not...his personal information are still unknown. Though there are people who are already assigned for it. "Agent 00013!" Sumalubong sakin si agent 00015. "Are you okay?!" Hinawakan niya ako sa siko. "I'm okay...Mabuti nalang at nakatakas kami." Sagot ko at bumaling kay Mr. Willis. "Are you okay?" Tanong ko sa kanya. Wala namang bakas ng pagkatakot ang mukha niya pero minabuti kong tanungin parin siya baka tinatago niya lang. Tumango siya. "Yeah." "Nalaman niyo ba kung sino yung mga humahabol sa'min?" Tanong ko kay agent 00015. "We're tracking it down." Sagot ni agent 00015 at naglakad na. Sumunod din ako pati si Mr. Willis sa likod namin. "I think, mga galamay 'yon ni Mr. Morgan." Sabi ni agent 00015 at pumasok sa control room. Humarap ako kay Mr. Willis. "Wait me in my room. Umakyat ka sa ikalawang palapag at yung un
EliezahNAKATINGIN lang ako sa lalaki. Pinakiramdaman kung ano ang mga kilos niya. Naghahanap ng mali. Napalingon siya sa gawi namin at bahagya siyang nagulat ng makita niya ako. Ilang saglit ay ngumiti siya ng mala-demonyo. Ngiti na parang may binabalak na kasamaan. Kinunutan ko siya ng noo. Bumaling ako sa NBI na katabi ko. "I want to get inside." Sabi ko. Tumango ang NBI na katabi ko at sinusian ang pinto. "Please, huwag kang magtagal masyado. There's a time limit in here. " Sabi ng NBI ng tuluyan na akong nakapasok. Tinanguan ko siya at humarap ako sa lalaking nag-claim na Fergie Morgan.Ngumiti siya ng mala-demonyo. Umupo ako sa tapat niya. "Anong ginagawa ng napakagandang babae sa lugar na ito?" Nakangiti niyang tanong pero hindi ko siya sinagot. "Who are you?" Tanong ko. Ngumiti siya. "I'm Fergie Morgan, dear. Why? Aren't you happy?" "Alam kong hindi ikaw ang tunay na Fergie." Mariin na sabi ko at seryoso siyang tiningnan. Nauwi sa ngisi ang ngiti niya. "Oh talaga?" Ma
EliezahNILIPAT na sa bakanteng kwarto si Mr. Willis para makapagpahinga na. Medyo malaki ang health center nila rito. Inayos ko ang pagkakakumot kay Mr. Willis at pagkatapos ay umupo ako sa plastic na upuan na nasa tabi ng bintana. Malapit ng mag-gabi at hindi parin nagigising si Mr. Willis. Tumayo ako at sinarado ang bintana. Malamig na kasi ang hangin. Pagkatapos kong isarado ang bintana ay lumapit ako sa kama ni Mr. Willis at tiningnan kong okay lang ba siya. Mukhang okay lang naman siya kaya lumabas muna ako sa kwarto para tawagan ang HQ. Baka nag-alala na sila ngayon kasi malapit ng mag-gabi. Saka kumakalam narin ang sikmura ko. Kailangan kong bumili ng pagkain. "Nurse, may mabibilhan bang pagkain diyan sa labas?" Tanong ko sa nurse na nakasalubong ko sa may pinto. "Yes Ma'am. Lakad ka lang diyan, may tindahan dyaan." Sagot ng nurse at tinuro ang hindi kalayuan. "Salamat po." Tumango lang ang nurse at pumasok na sa loob ng center. Pinuntahan ko muna ang kotse at kinuha ang
Eliezah"MATULOG ka na." I coated my words with firmness and immediately turned my back. Lihim kong hinawakan ang dibdib ko at hinagod iyon. Pakiramdam ko lalabas ang puso ko sa rib cage ko. Why is it like this? I sighed many times and it took a minutes before it gets back to normal again. Nawala na ang antok ko. Binuksan ko ng konti ang bintana at dumungaw roon. Malamig ang simoy ng hangin pero maganda sa pakiramdam. Tumingin ako sa maitim na langit. Walang bituin at puro ulap na maitim ang naroon. Mukhang uulan yata ano mang oras. Mukhang matatagalan pa yata kami rito. Sigurado akong nag-aalala na ang HQ ngayon kung nasaan na kami at baka nagpatupad narin si General ng search and rescue operation. I hope they will find us soon. Mr. Willis is still in pain and it would be hard for us to get a cab here cause only few vehicles goes here. Well, baka may mahingian kami ng tulong rito. Bukas magtatanong ako kung may nagbebenta ba dito ng gasolina para makabili ako. Tumingin ako sa relo
Eliezah"DO they know each other?" Tanong ni Kieffer habang nakaturo sa pinto. Kumiling ang ulo ko. "I don't know. Baka crush niya si Mr. Willis kaya ganun siya maka react." Nakapamulsa na sagot ko. "Maybe. Pero... Aish! Ano bang nangyari sa kanya? Kainis naman!" Maktol ni Kieffer at naunang naglakad papunta sa kwarto ni Mr. Willis. I chuckled and followed him. Pagkapasok namin ay naabutan namin na nakayakap si agent 00015 kay Mr. Willis pero nang matanaw kami ni Mr. Willis ay agad niyang tinulak si agent 00015. Huminga ako ng malalim bago ako humakbang papunta sa silya at binigay iyon kay agent 00015 na agad din namang umupo. "Kukuha lang ako ng ibang silya," sabi ko kay Kieffer at tumango naman siya. Badtrip na badtrip ang mukha niya. Busangot. Lumabas ulit ako sa kwarto at nanghiram ng silya sa nurse at dinala ito sa kwarto. "How are you? Saan ka ba tinamaan?" Rinig kong tanong ni agent 00015 pagkapasok ko. "Okay lang ako." Sagot ni Mr. Willis. What's going on between them?
EliezahPAGKARATING namin sa HQ ay naabutan ko si Mr. Willis na naghihintay sa may gate. Ang tigas talaga ng ulo. Huminto ako sa tapat niya. "Ba't nandito ka? Diba dapat nasa loob ka?" Salubong na kilay kong tanong sa kanya. "Hinintay kasi kita." Sagot niya. Umismid ako. "Oh sige na, pasok na. I-pa-park ko lang itong motor sa garage." Tumango siya at dahan dahan na naglakad papasok. Tss. Bumaba ako sa motor at tumakbo palapit sa kanya. Kinuha ko ang kamay niya at pina-akbay sa balikat ko at inalalayan siyang maglakad. Gulat siyang napatingin sa akin. "Ang tigas kasi ng ulo mo!" Inis na sambit ko pero matamis lang na ngiti ang sinukli niya. Naglakad na uli kami. Nakita kami ni agent 00099 at tinulungan niya akong alalayan si Mr. Willis na makapasok. "Salamat agent 00099." Sabi ko ng maka-upo na si Mr. Willis sa couch. "Wala yon agent 00013! Sige alis na ako. May binabantayan kasi ako ngayon." Sabi niya at tumakbo na palabas. Nameywang ako sa harap ni Mr. Willis. "At ikaw! Dito
EliezahDAYS had passed and naghilom na naman ang sugat ni Mr. Willis at nagsimula narin siya sa training niya. Subsob siya sa training niya habang ako naman ay sumabak sa isang buwang mission abroad. Kasama ko si agent 00099 at si agent 00012. They were my lookout habang sinasagawa ko ang mission. My mission is to destroy a disk na gawa ng isang technology genius business tycoon na may kakayahan daw ang disk na ito na ma-hack ang lahat ng satellite at sirain ang mga ito. Kaya hinahabol siya ng mga masasamang tao para magamit sa kasamaan ang disk. Ang tanging paraan lang daw nito ay ang sirain ang disk para wala nang maghahabol. However, the disk was stolen and the owner was being hostage by the thief. And that is my mission. To save the owner and destroy the disk developed by him. Ang babaliw lang din naman kasi ng mga genius na 'to eh, gagawa-gawa ng mga ganito-ganyan not minding na maraming maghahabol sa gawa nila. Ang nakaka-irita pa nito ay kailangan ko pang magpanggap na is
Eliezah"EZEKIEL!" napasigaw ako dahil sa sobrang gulat. Nagdidilig ako ng mga halaman nang bigla nalang akong nabasa. Nanggigil akong humarap sa anak ko na may hawak na water gun. Ayoko pa sanang maligo dahil malamig ang klima pero heto ako at basang basa na dahil sa kagagawan ng dalawa. Mukhang nagba-baril barilan na naman sila ng kakambal niya at ako ang natamaan dahil nakita ko si Ace na dumaan sa harap ko kanina bago ako mabasa. Namilog ang mata niya at nakangiwi. Nag-peace sign pa siya pero nanggigil talaga ako dahil sobrang lamig ng tubig na bumasa sa'kin. "Sorry Mommy!" Sigaw niya at mabilis na tumakbo dahil handa na akong itutok sa kaniya ang hose ng tubig. "Grrrr!!" Hinabol ko siya pero bago pa ako makalayo ay may kamay na yumakap sa bewang ko at binuhat ako. "Zykiel! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko dahil hinalik-halikan niya ako. "Hmm... Bakit parang galit na galit ka?" Tanong niya habang pinapaliguan parin ako ng halik."Yung mga anak mo! Binasa ako! Ayoko pa naman sanang ma
EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n
EliezahILANG BUWAN ang lumipas at dumating na ang araw ng kabuwanan ko. Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla nalang itong humilab. Ang sabi ng doctor ko ay isa sa mga araw na ito ay manganganak na ako lalo pa at lumagpas na ako sa due date ko. Dalawang araw na ang lumipas. Ngumiwi ako ng mas lalo pang sumakit ang tiyan ko. Owshit! Hindi ko maintindihan ang sakit. Parang kumakalat na ewan. Dahan dahan akong humakbang palapit sa kama ko para doon maupo. Kakaligo ko lang at marahil nagkakabag ako. Inabot ko ang Alcamporado oil sa ibabaw ng nightstand at saka naglagay sa kamay bago ipinahid sa tiyan.Pero ilang saglit pa ay mas lalo lang itong sumakit at parang hindi ko na kaya. Tumayo ako pero natigilan rin ng bigla nalang may bumasa sa ibaba ko. Ano 'to? Naihi ako? Kahit masakit ay pinilit kong lakarin ang distansya ng pinto at ng kama ko. Katabi lang naman ng kwarto ko ang kwarto ni Stephanie. "Stephanie!" namimilipit na sigaw ko. Humawak ako sa hamba ng pinto bilang suporta. Nang wa
EliezahHINDI ko rin natiis si Zykiel at kinabukasan ay umaga palang ay naroon na ako. Maaga akong nagluto at nagpahatid sa kulungan. Sabay kami na nag-agahan roon. Umalis rin naman ako kaagad kasi sinundo na ako ni Stephanie at ni Steve. Halos ganun ang routine ko araw araw sa loob ng ilang buwan. Natigil lang noong magsimula na ang hearing ni Fergie Morgan. Nakalabas narin naman siya sa hospital at medyo maayos na naman siya. Ipinagpapasalamat ko nalang na inamin niya na ang mga kasalanan niya. Sa dami ng kasalanan niya. Pati si Tito Gaell at ang kambal. Naawa ako kanila. "Anong ginagawa mo rito, Elie? You shouldn't be here. It's dangerous." Sabi ni Kieron ng lapitan ko siya sa mesa niya. Hindi pa nagsisimula ang hearing at hinihintay pa si Fergie Morgan at si Zykiel. "I have my bodyguards, Kieron." Nginitian ko siya. "How are you?""Ok lang. Repenting my mistakes." Nagkibit siya ng balikat ang nag-iwas ng tingin.I pursed my lips before I spoke. "How I wish, it didn't came this
ELIEZAH"GENERAL?" Natigilan ako at dahan dahang napalingon sa likod ko. Katulad ko ay namilog rin ang mga mata niya at tumigil sa paghakbang. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya. Nakaposas. Kumurap siya ng ilang beses bago nagpatuloy sa paghakbang. Tumayo ako and meet him halfway. I immediately wrap my hands around him. I miss him so much. I miss him. I felt him stiffened."E-elie...""I miss you. We miss you very much..." I whispered and hugged him even more kahit pa hindi siya makagalaw dahil nakaposas siya. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. "I miss you too, babe. Miss na miss na kita." Bulong niya. Narinig ko ang paghikbi niya dahilan para mapahikbi rin ako. Suminghot singhot ako nang bahagya siyang lumayo kaya bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. I cupped his face and looked at him painfully. A lot of emotion showed up in his face while our gaze are locked to each other. "Your plan always hurt me..." mahinang sambit ko habang nakatingin parin sa kanya. Nagbaba siya ng tin
ELIEZAHNAPAHAWAK ako sa balakang ko ng biglang sumakit ito. Marahan akong naglakad palapit sa couch at doon naupo. Hinimas ko ang tiyan ko na halata na. Nang magising ako ay sinabi ng doktor na kambal ang ipinagbubuntis ko. Sobrang saya ko nong mga oras na iyon pero naglaho ang saya ko ng hanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hindi ko siya makita. Kahit anong tanong ko sa mga taong nasa paligid ko ay wala silang sinasabi sa akin. Hindi nila ako sinasagot. Tikom lahat ang bibig nila na sobra kong ikina-inis. Kinakabahan ako kung ano na kaya ang nangyari sa kanya pero noong nagkaroon ako ng hint na maaaring nakulong siya ay hindi na ako nagtanong pa. Kung ayaw niyang ipa-alam sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Alam kong pinoprotektahan niya ako at idagdag pa na hindi pa natuluyan ang matandang demonyo! Hayun at humihinga parin sa tulong ng makinarya. This must be crazy to think that he is the father of the father of my children but what he did to me is beyond forgivable. I don't know if
Zykiel"I DON'T CARE." sagot ko kay Steve. Nabuhay pa pala talaga siya. Tunay ngang matagal mamatay ang masamang damo. "But...the doctor still couldn't determine when will he wake up... it's seems like, without the machine, he'll be dead." dagdag ni Steve. Masama ko siyang tiningnan. "Why are you saying these to me?" Namulsa siya at yumuko pagkatapos ay tumanaw ulit sa kwarto ng kapatid. "Because he's still your father?" I smiled without humor. "Like what I've said, I don't care. If possible, pull that fucking machine out of him!" Hindi na nagsalita si Steve. Si Stephanie naman ay nagpa-alam na pupuntahan ang ama ni Elie sa ika-pitong palapag. "Anong nangyari kay General Gaell? At sa mga anak niya?" Tanong ko matapos pakalmahin ang sariling galit. "Their on jail. General Constantine personally put handcuffs to him. I've heard that their case were unbailable. Well, they deserve it, anyway." Tugon ni Steve at huminga ng malalim. Tapos na. Tapos na ang paghihirap ni Elie mula s
Zykiel"No! No! No!" Sigaw ko habang inaalalayan si Elie sa bisig ko na unti unting nanghihina. Sumuka siya ng dugo. No! Hindi! Hindi maaari! May nakapa akong basa sa likod niya at parang nawalan ng kulay ang mukha ko ng makita ang kulay pulang likido sa palad ko. Nanginig ang buong katawan ko at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Parang biglang tumigil sa paggana ang utak ko. . Ang mahal ko! Galit akong tumingin sa ama ko na nagulat rin sa nangyari. Pati ang mga kapatid ni Elie ay hindi rin makagalaw dahil sa gulat Pare-pareho silang nakanganga at nanlalaki ang mga mata. Ang bilis ng pangyayari! "Ha!!!!" Sigaw ko at kinalabit ang gatilyo ng baril ko at binaril siya ng ilang beses. Hinagis ko ang baril ko at binuhat si Elie. "Babe! Hold on! Please! Maawa ka sa anak natin! Please hindi ko kaya!" Paulit ulit kong sambit habang nagmamadaling tinatahak ang daan palabas ng bodega. Narinig ko ang tawag nina Steve at Stephanie pero hindi ko na sila pinansin. Paglabas ko ay siya ring
EliezahPAGAPANG akong sumunod sa matanda. Huminga ako ng malalim bago ako bumulusok pababa sa mismong harap niya. Dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko ay nagulat siya at hindi nakakilos agad kaya inatake ko agad siya. Mabilis naman niyang nasangga ang mga atake ko. Nagtagisan kami ng nalalaman hanggang sa nakarating kami sa mismong ground ng bodega. Sa bawat atake niya ay siya namang iwas ko at ganun rin siya sa atake ko. Gusto ko siyang bugbugin at pahirapan. Gustuhin ko man siyang patayin na agad ay parang napakadali naman niyon. Gusto ko iyong mahihirapan muna siya hanggang sa siya na mismo ang kikitil sa sarili niyang buhay. "Hindi mo ako kaya, agent 00013! You're too weak for me!" Sabi niya at humalakhak. Pinatayan ko rin ang halakhak niya. "Talaga ba? Tingnan lang natin." Sa isang kilos ko ay nahagip ng suot kong stilettos na may maliit na kutsilyo sa dulo ang tiyan niya dahilan para magkaroon iyon ng malaking tabas at umagos ang sariwang dugo roon. Nginisihan ko s