EliezahDAYS had passed and naghilom na naman ang sugat ni Mr. Willis at nagsimula narin siya sa training niya. Subsob siya sa training niya habang ako naman ay sumabak sa isang buwang mission abroad. Kasama ko si agent 00099 at si agent 00012. They were my lookout habang sinasagawa ko ang mission. My mission is to destroy a disk na gawa ng isang technology genius business tycoon na may kakayahan daw ang disk na ito na ma-hack ang lahat ng satellite at sirain ang mga ito. Kaya hinahabol siya ng mga masasamang tao para magamit sa kasamaan ang disk. Ang tanging paraan lang daw nito ay ang sirain ang disk para wala nang maghahabol. However, the disk was stolen and the owner was being hostage by the thief. And that is my mission. To save the owner and destroy the disk developed by him. Ang babaliw lang din naman kasi ng mga genius na 'to eh, gagawa-gawa ng mga ganito-ganyan not minding na maraming maghahabol sa gawa nila. Ang nakaka-irita pa nito ay kailangan ko pang magpanggap na is
Eliezah"WHO are you?" Tanong ng isa habang nakatutok ang baril niya sa'kin. "Oh, ahm, where is the restroom here? I can't find it?" I lied as my gaze darted at the silver gray door behind them. "There's no restroom in here. You better go away before we shoot you for invading here." Sabi ng isa at nilapitan ako saka tinulak. Nasa malapit na kami sa hagdanan ng hawakan ko ang kamay ng lalaking tumutulak sa'kin. Hinila ko siya at sinipa ng malakas. Nagulat ang ibang kasamahan niya at nagpaputok ng baril pero bago pa nila nagawa iyon ay naunahan ko na sila. Tumunog ang alarm at tumawag ng back-up ang isa pero hindi niya na natuloy kasi binaril ko na siya. Mabilis ang pangyayari na halos hindi ko na masundan. May isa pang tumayo at handa ng umatake. Ngumiti ako at sinipa siya na mas lalong nagpataas ng slit sa hita ko. Napairap ako nang makita na nakalantad na ang hita ko. Pinasadahan ko ng tingin ang mga nakabulagtang mga katawan. Akala ko ba tight security dito? I guess my expectati
EliezahNALIGO ako ng mabilisan at saka nagpalit agad ng damit. Cargo pants and isang gray t-shirt ang sinuot ko. Ah! I feel refreshed!Lumabas ako sa banyo at lumapit sa tatlo na seryosong nakaupo sa sala. Parehong tutok na tutok sa screen ng laptop ni agent 00099. "Oh tapos na ba?" Tanong ko ng makaupo sa tapat nilang tatlo. "Tinawagan na namin si General at tayo na raw ang bahala para sirain ito." Tugon ni agent 00099 habang nakatutok parin sa laptop niya. "How about you Mr. Clinton? You are the one who made that thing. Maybe you knew how to destroy that." Seryoso na sambit ko. "Yeah, I-I knew..." pabulong na sagot niya. Hindi ko maintindihan kung ano ang iniisip niya kasi hindi maipinta ang ekspresyon ng mukha niya. Madilim na ewan. Inusod ni agent 00099 ang laptop niya kay Mr. Clinton. Hinila ni Mr. Clinton ang CD ROM Drive at tinanggal mula roon ang disk at may kung ano siyang ginawa roon na hindi namin malaman. Lahat kaming nanonood sa kanya ay namamangha sa ginagawa niya.
EliezahSUNDAY ng umaga ay nagpunta ako sa bahay namin. Hindi pa sumisikat ang araw ay umalis na ako. Tulog pa si Mr. Willis nang umalis ako at hindi ko nalang siya ginising kasi alam kung pagod siya kagabi. Niyaya kasi siya ng ibang kasamahan na sumama sa maliit na party sa ibaba kasi celebration daw dahil isa na siyang ganap na agent. Hindi na ako sumama sa kanya nang yayain niya ako kasi pagod rin naman ako sa byahe namin kinaumagahan ng araw na iyon. Pagkarating ko sa gate ng bahay namin ay bahagyang nakabukas iyon. Nasa loob na marahil si Manong Jorgie. Nasabi ko kasi sa kanya na ipapalinis ko ang buong bahay at nag-boluntaryo siyang siya na ang maglilinis, maghahanap nalang rin daw siya ng makakatulong niya. Naisip ko kasing dito na ulit ako titira. Tanggap ko na ang nangyari and all I can do is to take care of those memories. Iyon nalang ang meron ako. Pinapasok ko ang motor ko at naabutan ko si Manong Jorgie na nagwawalis sa mga tuyong dahon sa medyo may kataasan ng mga damo
Eliezah"ALAM mo bang unang kita ko palang sa'yo, nabihag mo na agad ang puso ko?" Masuyong sambit niya. Mas lalong nagkagulo ang sistema ko lalo pa nang maramdaman ko ang kamay niya sa bewang ko. "These hazel brown eyes,..." He traced my eyes. "evertime I look at these beautiful eyes I felt like I'm going to have an heart attack in any moment. " He continued. Gulat na gulat ako sa mga pinagsasabi niya. Tinakpan ko ng kunot ng noo ang pagkagulat ko. I never knew that he's this straightforward. The Mr. Willis I knew was now an another man. "Will you be shock if I tell you that the first time I saw you I fell inlove with you?" He said. Umawang ang bibig ko. Is he confessing his love to me? Or he's just playing around? "Aish! I guess I'm right." Sambit niya matapos ang ilang sandali na hindi ako makapagsalita. I don't know what should I feel at this moment because I'm too shock with his words. I'm confused! I couldn't gather myself. He smiled after a while and he let me go. "Don'
EliezahNAG-IWAS ako ng tingin. Naiilang ako sa titig niya. Tumalikod ako at kunwari bubuksan ang pinto ng verandah."Bakit mo ako hinahanap?" Nanayo ang balahibo ko sa batok ng maramdaman ko ang mainit niyang hininga roon. Never ever came in my mind that I would feel like this in my entire life. He made me feel like this."H-hindi kita hinahanap." Tugon ko sa pilit na pinatatag na boses."Hmm..." Tumango tango siya at lumampas sakin. Sumandal siya sa hamba ng pinto.Binuksan ko ang pinto. Sumalubong ang hanging panghapon na. Inayos ko ang mga rattan chairs at naupo. Pinuno ko ng hangin ang baga ko at malalim na huminga. How I missed this place."Nakita ko sa kwarto mo..." Lumitaw sa harap ko ang isang puting sobre.Nagtatakang kinuha ko ito.Binuksan ko ang sobre at may nakatuping papel sa loob nito. Kanino kaya to galing? Tiningnan ko ang sobre kung may nakalagay bang address or ano pero wala. Kinuha ko mula sa loob ng sobre ang papel na nakatupi ng bigla nalang may humablot noon. N
Eliezah"DO you really mean what you said the last day?" Tanong ko ng nasa elevator na kami. Naisip ko lang na baka pinaglalaruan niya lang ako at iyon ang pinaka hindi ko gusto, ang paglaruan ako. He turn his head to me and smiled. "Why? Nagdududa ka ba?" Nakangiti bagamat may bahid ng kaseryosohan. I pursed my lips. "I don't know. Malay ko ba na pinaglalaruan mo lang pala ako?" Hinawakan niya ako sa kamay. "Wala naman akong rason para paglaruan ka. Maraming beses mo na akong niligtas at kinupkop mo ako," he paused. "Trabaho ko ang panatilihin kang ligtas, Mr. Willis." "Alam ko. Pero hindi ko parin mapigilan ang sarili kong mahulog sa'yo..." usal niya. Sinalubong ko ang titig niya. He slowly leaned closer and I couldn't stop myself from closing my eyes and waited for his lips to touch mine but before that happened...Bumukas ang pinto ng elevator. "Oh My Gosh!" Agad na nagmulat ang mga mata ko at gulat na gulat na tumingin sa pinto ng elevator. Naroon si Kieran nakatayo habang
EliezahISA lang ang masasabi ko sa pagkain ng restaurant ni Joyce. Napakasarap. Pang world class ang dating. "Okay lang ba ang pagkain?" Tanong niya ng nasa kalagitnaan na kami sa pagkain. "Yes. Siya ba ang nagluto nito?" "Oo knowing na nandito ako. She barely cook. She only cook for her family pero sa iba ay nag-ha-hire siya ng international chef para roon to make sure that the food is not contaminated. Nong bata kasi iyon ay nakakain siya ng kontaminadong pagkain at muntik niya ng ikamatay iyon." Sagot niya. Tumango ako. "She's thoughtful for her family." Sambit ko at nagpatuloy sa pagkain. "She is." Sang ayon niya. Nang matapos kami sa pagkain ay namataan ko si Joyce na naglalakad papunta sa gawi namin. "Joyce's coming," usal ko habang nakatingin palagpas sa kanya. Lumingon siya at pinindot ang button sa may armrest niya. Dahan dahang bumaba ang tabing sa taas namin na siyang pagdating naman ni Joyce sa table namin. Nakangiti siya. "Pwede ba akong maupo? Or nakaka-istorb
Eliezah"EZEKIEL!" napasigaw ako dahil sa sobrang gulat. Nagdidilig ako ng mga halaman nang bigla nalang akong nabasa. Nanggigil akong humarap sa anak ko na may hawak na water gun. Ayoko pa sanang maligo dahil malamig ang klima pero heto ako at basang basa na dahil sa kagagawan ng dalawa. Mukhang nagba-baril barilan na naman sila ng kakambal niya at ako ang natamaan dahil nakita ko si Ace na dumaan sa harap ko kanina bago ako mabasa. Namilog ang mata niya at nakangiwi. Nag-peace sign pa siya pero nanggigil talaga ako dahil sobrang lamig ng tubig na bumasa sa'kin. "Sorry Mommy!" Sigaw niya at mabilis na tumakbo dahil handa na akong itutok sa kaniya ang hose ng tubig. "Grrrr!!" Hinabol ko siya pero bago pa ako makalayo ay may kamay na yumakap sa bewang ko at binuhat ako. "Zykiel! Ibaba mo 'ko!" Sigaw ko dahil hinalik-halikan niya ako. "Hmm... Bakit parang galit na galit ka?" Tanong niya habang pinapaliguan parin ako ng halik."Yung mga anak mo! Binasa ako! Ayoko pa naman sanang ma
EliezahISANG LINGGO pagkatapos ay nakalabas narin ako sa hospital. At tuwang tuwa ang mga kapatid ko sa dalawang anghel sa bahay namin. Salitan nga sila sa pagbabantay kaya gabi ko na masisilayan ang mga anak ko dahil busy rin naman ako sa preparations para sa nalalapit na kasal namin ni Zykiel. It is just a simple garden wedding with our closed relatives on. Since narito na ang kambal ay saka nalang kami magpapakasal ni Zykiel sa simbahan kapag medyo malaki na ang mga anak namin. I want them to be the ring bearer for us when we get married. "Hello little Ace!" hinawakan ko ang maliit na kamay ni Ace na tulog na tulog. Ngumisi ako at hinalik-halikan ang kamay nito pati ang matambok nitong pisngi. Nang marinig ko ang mahinang hikbi ni Ezekiel ay lumipat ako sa crib nito. Natutulog naman ito pero humihikbi ang maliit at mapulang labi nito. "Shh!!" Tinapik tapik ko ang gilid nito at hinalikan sa noo. Mukhang naramdaman yata niya ang presence ko at agad naman itong bumalik sa banayad n
EliezahILANG BUWAN ang lumipas at dumating na ang araw ng kabuwanan ko. Napahawak ako sa tiyan ko ng bigla nalang itong humilab. Ang sabi ng doctor ko ay isa sa mga araw na ito ay manganganak na ako lalo pa at lumagpas na ako sa due date ko. Dalawang araw na ang lumipas. Ngumiwi ako ng mas lalo pang sumakit ang tiyan ko. Owshit! Hindi ko maintindihan ang sakit. Parang kumakalat na ewan. Dahan dahan akong humakbang palapit sa kama ko para doon maupo. Kakaligo ko lang at marahil nagkakabag ako. Inabot ko ang Alcamporado oil sa ibabaw ng nightstand at saka naglagay sa kamay bago ipinahid sa tiyan.Pero ilang saglit pa ay mas lalo lang itong sumakit at parang hindi ko na kaya. Tumayo ako pero natigilan rin ng bigla nalang may bumasa sa ibaba ko. Ano 'to? Naihi ako? Kahit masakit ay pinilit kong lakarin ang distansya ng pinto at ng kama ko. Katabi lang naman ng kwarto ko ang kwarto ni Stephanie. "Stephanie!" namimilipit na sigaw ko. Humawak ako sa hamba ng pinto bilang suporta. Nang wa
EliezahHINDI ko rin natiis si Zykiel at kinabukasan ay umaga palang ay naroon na ako. Maaga akong nagluto at nagpahatid sa kulungan. Sabay kami na nag-agahan roon. Umalis rin naman ako kaagad kasi sinundo na ako ni Stephanie at ni Steve. Halos ganun ang routine ko araw araw sa loob ng ilang buwan. Natigil lang noong magsimula na ang hearing ni Fergie Morgan. Nakalabas narin naman siya sa hospital at medyo maayos na naman siya. Ipinagpapasalamat ko nalang na inamin niya na ang mga kasalanan niya. Sa dami ng kasalanan niya. Pati si Tito Gaell at ang kambal. Naawa ako kanila. "Anong ginagawa mo rito, Elie? You shouldn't be here. It's dangerous." Sabi ni Kieron ng lapitan ko siya sa mesa niya. Hindi pa nagsisimula ang hearing at hinihintay pa si Fergie Morgan at si Zykiel. "I have my bodyguards, Kieron." Nginitian ko siya. "How are you?""Ok lang. Repenting my mistakes." Nagkibit siya ng balikat ang nag-iwas ng tingin.I pursed my lips before I spoke. "How I wish, it didn't came this
ELIEZAH"GENERAL?" Natigilan ako at dahan dahang napalingon sa likod ko. Katulad ko ay namilog rin ang mga mata niya at tumigil sa paghakbang. Bumaba ang tingin ko sa kamay niya. Nakaposas. Kumurap siya ng ilang beses bago nagpatuloy sa paghakbang. Tumayo ako and meet him halfway. I immediately wrap my hands around him. I miss him so much. I miss him. I felt him stiffened."E-elie...""I miss you. We miss you very much..." I whispered and hugged him even more kahit pa hindi siya makagalaw dahil nakaposas siya. Isinubsob niya ang mukha sa leeg ko. "I miss you too, babe. Miss na miss na kita." Bulong niya. Narinig ko ang paghikbi niya dahilan para mapahikbi rin ako. Suminghot singhot ako nang bahagya siyang lumayo kaya bumitaw ako sa pagkakayakap sa kanya. I cupped his face and looked at him painfully. A lot of emotion showed up in his face while our gaze are locked to each other. "Your plan always hurt me..." mahinang sambit ko habang nakatingin parin sa kanya. Nagbaba siya ng tin
ELIEZAHNAPAHAWAK ako sa balakang ko ng biglang sumakit ito. Marahan akong naglakad palapit sa couch at doon naupo. Hinimas ko ang tiyan ko na halata na. Nang magising ako ay sinabi ng doktor na kambal ang ipinagbubuntis ko. Sobrang saya ko nong mga oras na iyon pero naglaho ang saya ko ng hanapin ko ang ama ng mga anak ko. Hindi ko siya makita. Kahit anong tanong ko sa mga taong nasa paligid ko ay wala silang sinasabi sa akin. Hindi nila ako sinasagot. Tikom lahat ang bibig nila na sobra kong ikina-inis. Kinakabahan ako kung ano na kaya ang nangyari sa kanya pero noong nagkaroon ako ng hint na maaaring nakulong siya ay hindi na ako nagtanong pa. Kung ayaw niyang ipa-alam sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Alam kong pinoprotektahan niya ako at idagdag pa na hindi pa natuluyan ang matandang demonyo! Hayun at humihinga parin sa tulong ng makinarya. This must be crazy to think that he is the father of the father of my children but what he did to me is beyond forgivable. I don't know if
Zykiel"I DON'T CARE." sagot ko kay Steve. Nabuhay pa pala talaga siya. Tunay ngang matagal mamatay ang masamang damo. "But...the doctor still couldn't determine when will he wake up... it's seems like, without the machine, he'll be dead." dagdag ni Steve. Masama ko siyang tiningnan. "Why are you saying these to me?" Namulsa siya at yumuko pagkatapos ay tumanaw ulit sa kwarto ng kapatid. "Because he's still your father?" I smiled without humor. "Like what I've said, I don't care. If possible, pull that fucking machine out of him!" Hindi na nagsalita si Steve. Si Stephanie naman ay nagpa-alam na pupuntahan ang ama ni Elie sa ika-pitong palapag. "Anong nangyari kay General Gaell? At sa mga anak niya?" Tanong ko matapos pakalmahin ang sariling galit. "Their on jail. General Constantine personally put handcuffs to him. I've heard that their case were unbailable. Well, they deserve it, anyway." Tugon ni Steve at huminga ng malalim. Tapos na. Tapos na ang paghihirap ni Elie mula s
Zykiel"No! No! No!" Sigaw ko habang inaalalayan si Elie sa bisig ko na unti unting nanghihina. Sumuka siya ng dugo. No! Hindi! Hindi maaari! May nakapa akong basa sa likod niya at parang nawalan ng kulay ang mukha ko ng makita ang kulay pulang likido sa palad ko. Nanginig ang buong katawan ko at hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Parang biglang tumigil sa paggana ang utak ko. . Ang mahal ko! Galit akong tumingin sa ama ko na nagulat rin sa nangyari. Pati ang mga kapatid ni Elie ay hindi rin makagalaw dahil sa gulat Pare-pareho silang nakanganga at nanlalaki ang mga mata. Ang bilis ng pangyayari! "Ha!!!!" Sigaw ko at kinalabit ang gatilyo ng baril ko at binaril siya ng ilang beses. Hinagis ko ang baril ko at binuhat si Elie. "Babe! Hold on! Please! Maawa ka sa anak natin! Please hindi ko kaya!" Paulit ulit kong sambit habang nagmamadaling tinatahak ang daan palabas ng bodega. Narinig ko ang tawag nina Steve at Stephanie pero hindi ko na sila pinansin. Paglabas ko ay siya ring
EliezahPAGAPANG akong sumunod sa matanda. Huminga ako ng malalim bago ako bumulusok pababa sa mismong harap niya. Dahil hindi niya inaasahan ang pagdating ko ay nagulat siya at hindi nakakilos agad kaya inatake ko agad siya. Mabilis naman niyang nasangga ang mga atake ko. Nagtagisan kami ng nalalaman hanggang sa nakarating kami sa mismong ground ng bodega. Sa bawat atake niya ay siya namang iwas ko at ganun rin siya sa atake ko. Gusto ko siyang bugbugin at pahirapan. Gustuhin ko man siyang patayin na agad ay parang napakadali naman niyon. Gusto ko iyong mahihirapan muna siya hanggang sa siya na mismo ang kikitil sa sarili niyang buhay. "Hindi mo ako kaya, agent 00013! You're too weak for me!" Sabi niya at humalakhak. Pinatayan ko rin ang halakhak niya. "Talaga ba? Tingnan lang natin." Sa isang kilos ko ay nahagip ng suot kong stilettos na may maliit na kutsilyo sa dulo ang tiyan niya dahilan para magkaroon iyon ng malaking tabas at umagos ang sariwang dugo roon. Nginisihan ko s