EliezahISA lang ang masasabi ko sa pagkain ng restaurant ni Joyce. Napakasarap. Pang world class ang dating. "Okay lang ba ang pagkain?" Tanong niya ng nasa kalagitnaan na kami sa pagkain. "Yes. Siya ba ang nagluto nito?" "Oo knowing na nandito ako. She barely cook. She only cook for her family pero sa iba ay nag-ha-hire siya ng international chef para roon to make sure that the food is not contaminated. Nong bata kasi iyon ay nakakain siya ng kontaminadong pagkain at muntik niya ng ikamatay iyon." Sagot niya. Tumango ako. "She's thoughtful for her family." Sambit ko at nagpatuloy sa pagkain. "She is." Sang ayon niya. Nang matapos kami sa pagkain ay namataan ko si Joyce na naglalakad papunta sa gawi namin. "Joyce's coming," usal ko habang nakatingin palagpas sa kanya. Lumingon siya at pinindot ang button sa may armrest niya. Dahan dahang bumaba ang tabing sa taas namin na siyang pagdating naman ni Joyce sa table namin. Nakangiti siya. "Pwede ba akong maupo? Or nakaka-istorb
EliezahILANG araw ang nagdaan magmula ng mamatay ang lalaking impostor ay naglabas na ng resulta ang mga taga Forensic affairs. At base sa resulta sa isinagawang pagsusuri ay lason ang ikinamatay nito. May nakuha sila mula sa katawan ng bangkay na parang isang karayom na isang pulgada lang taas at sadyang napakaliit nito na maihahalintulad sa buhok. Kung hindi susuriing mabuti ay hindi makikita ang naturang bagay na sadyang nakakapagtaka. Bakit siya may ganon? At sino ang gumawa no'n sa kanya? Ayon sa Forensic ay inilubog sa lason ang naturang bagay at maaring ibinaril iyon ng suspek sa biktima. At ang spekulasyon na iyon ang labis na nakakapagtaka dahil sino ang maaring gumawa ng bagay na iyon gayong mahigpit ang security sa building ng NBI. Paano nakalusot ang suspek sa mga security na nagbabantay? Isa kaya sa tauhan ni Fergie Morgan ang pumatay sa biktima? O isa sa kasamahan namin sa ahensya? Pero bakit naman gagawin ng kasamahan namin ang krimen na iyon? Anong makukuha niya?
EliezahNAGISING ako bandang mga alas tres ng madaling araw. Inikot ko ang paningin ko at nandito na ako sa kwarto ko. Naalala ko ang nangayari kagabi. Bumangon ako at nakita ko si Mr. Willis na nakaupo sa love seat sa may malapit sa bintana habang nakapikit ang mga mata. Nakatulog yata siya sa pagbabantay sa'kin matapos akong mahimatay sa bisig niya kagabi. Nagtataka rin ako kung bakit ako nahimatay kagabi. Kumuha ako ng kumot sa tokador ko at marahan na kinumutan si Mr. Willis na naka-cross-arms. Matapos ko siyang kumutan ay inikot ko ang paningin ko. Nagugutom ako dahil wala akong dinner kagabi at sigurado akong wala nang bukas na tindahan ngayon kasi madaling araw pa. Nahagip ng mata ko ang isang paper bag na may tatak ng MCDONALD. Linapitan ko ang paper bag at tiningnan ang laman niyon at ng makitang may pagkain sa loob ay nilabas ko ang mga ito at kinain. Gutom na gutom na ako. Pagkatapos kung kumain ay niligpit ko ang mga pinagkainan ko at itinapon ang basura sa trashbin. U
EliezahPAGKATAPOS namin sa arcades ay nanood kami ng sine. Nakipagbangayan pa siya sa'kin kung alin sa dalawa ang panonoorin namin. Romantic ba o action. And of coarse, ako yung nasunod. Marvels ang napili ko. Natawa nalang ako sa busangot niyang mukha. Nakanguso at salubong ang kilay habang pinapanood akong nag-e-enjoy sa palabas. "Ang saya mo," bulong niya sa tabi ko. "Alam mo, kung hindi mo gusto ang palabas pwede ka namang sa kabila ka manood. I won't mind. " I answered without looking at him. "Tss." Umayos siya ng upo at nagpokos sa palabas. Wala na kaming kibo hanggang sa matapos ang palabas. Hindi niya ako pinapansin kahit nong nakalabas na kami sa sinehan. Nauna siyang naglakad kaya patakbo akong humabol at hinila ang kamay niya sabay takbo papunta sa booth ng ticket na gusto niyang palabas. "Dalawa po." Bumili ako ng ticket. Nang makuha ko na ang ticket ay humarap ako sa kanya. "Bibili ka bang popcorn or ano?" Tanong ko sa kanya. Umismid muna siya bago tumingin doon
EliezahNAGISING ako na sobrang sakit ang likod ko at ang balikat ko. Mabigat ang pakiramdam ko. Iminulat ko ang mata ko at unang nakita ko ang puting kisame. Inaaninaw ko ang paligid. Akmang hahawakan ko ang ulo ko ng mapaigik ako sa sakit. Ibinaba ko ang tingin ko sa kamay ko. Nakacast ang kamay ko. Gumala ang tingin ko sa paligid. Walang tao sa loob ng kwarto. Inalala ko ang nangyari. Nabaril nga pala ako at nahimatay ako sa bisig ni Mr. Willis. Lumipad ang tingin ko sa pinto ng biglang bumukas ito. Mula roon ay pumasok si Mr. Willis kasama ang doktor. Nang makita ako ni Mr. Willis na gising na ay agad siyang dumalo sa'kin. "Elie! Oh God! Thank God you're finally awake!" Napaigik ako ng niyakap niya ako. "Zykiel, masakit..." Bulong ko. "Ow sorry! Masaya lang ako na nagising ka na!" Sagot niya. "Doc," bumaling siya sa doctor. Lumapit ang doctor at sinuri ako at wala na naman daw akong iba pang injury maliban sa natamo ko pero kailangan pa nila akong i-undergo ng iilan pang
Eliezah"Z-ZYKIEL..." saway ko pero naging iba ang tunog niyon. Inilayo ko ang mukha ko pero hinabol niya ang labi ko at mas pinalalim pa ang halik na sinimulan niya. "Zykiel, s-stop it..." Saway ko ng sandaling nagkahiwalay ang labi namin. "Your lips is like a heroin. I can't get enough with it." Mahina niyang sambit habang namumungay ang mga matang nakatingin sa'kin. "T-tumigil ka n-na..." iniwas ko ang mukha ko ng akma na naman siyang lalapit. Ngumiti siya at tumango tango. "Okay, di na." Dumistansya na siya sa'kin pero nanatili ang kamay niya sa bewang. Bahagya siyang tumayo at sinapo ang dalawang hita ko at marahan na ini-angat ulit. Medyo naka-slant na kasi ang pagkakasandal ko sa headboard. Matapos niya akong i-angat ay inayos niya ang kumot ko tapos ay umupo siya sa gilid ng kama. "Namamanhid parin ba ang balikat mo?" Tanong niya kapagkuwan."Hindi na masyado." Tumango siya. "Magpahinga ka na muna. Don't worry, hindi ako pupunta kay Nayla." Ngumisi siya pagkatapos. Si
EliezahMATAPOS akong kunan ng blood tests ay naghintay kami ng isang araw para sa results ng tests at ng wala na naman daw na dapat pang ipag-alala. Kinabukasan ay lumabas na kami sa hospital. At dumiretso kami sa bahay ko. "Are you sure kaya mong maglakad?" Tanong ni Zykiel habang inalalayan akong makababa sa sasakyan. Inirapan ko siya. "Kaya ko, Zykiel. Hindi ako lumpo.""Alright." Dahan dahan akong naglakad papasok sa loob ng bahay. Sa bukana ng pinto ay naroon ang pamangkin ni Manong Jorgie na binubuksan ang pinto. "Hello po ate Elie! Welcome back po!" Nakangiti na bati niya. Ngumiti ako. "Hello din."Lumabas si Manong Jorgie mula sa kusina. "Elie! Ngayon na pala ang labas mo? Bakit di ka tumawag, nasundo ko sana kayo sa hospital." Sabi niya at inalalayan akong makapasok sa bahay. "Okay lang po. May sasakyan naman si Zykiel kaya hindi na namin kayo inabala. Alam ko pong busy kayo rito." Sagot ko. "Hay, ikaw talagang bata ka!" sabi nalang ni Manong Jorgie. Ngumiti lang ak
EliezahMATAPOS kung hugasan ang pinagkainan ko ay lumabas na ako sa kusina at pinatay ang ilaw roon. Humugot ako ng hininga at malumanay na ibinuga ito. Umakyat ako sa hagdanan at bumalik sa kwarto ko. Tahimik ang buong bahay at ang tanging maririnig ay ang aircon na mahinang bumubuga ng malamig na hangin. Binuksan ko ang pinto ng verandah. Alas otso pasado na ng gabi at malamig na ang simoy ng hangin lalo pa't Ber Months na. Preskong presko ang hangin na umiihip. Mayamaya pa ay pumasok ako at kinuha ang first aid kit ko na nasa drawer at pagkatapos ay pumasok sa banyo. Nahirapan akong hubarin ang t-shirt ko at ilang segundo din akong nag-struggle sa pagtanggal nito. Nang sa wakas ay natanggal na. Tiningnan ko ang sugat ko sa likod na nakabenda paikot sa katawan ko. Puno na ng dugo ang benda sa likod ko at umabot pa nga ito sa pantalon na suot ko. Pati ang brassier na kulay violet ay naging kulay itim na. "Shit!" Nagsimula kong tanggalin ang benda. May narinig akong kumatok. Kinuha