Chapter 32

Eliezah

MATAPOS akong kunan ng blood tests ay naghintay kami ng isang araw para sa results ng tests at ng wala na naman daw na dapat pang ipag-alala. Kinabukasan ay lumabas na kami sa hospital. At dumiretso kami sa bahay ko.

"Are you sure kaya mong maglakad?" Tanong ni Zykiel habang inalalayan akong makababa sa sasakyan.

Inirapan ko siya. "Kaya ko, Zykiel. Hindi ako lumpo."

"Alright."

Dahan dahan akong naglakad papasok sa loob ng bahay. Sa bukana ng pinto ay naroon ang pamangkin ni Manong Jorgie na binubuksan ang pinto.

"Hello po ate Elie! Welcome back po!" Nakangiti na bati niya.

Ngumiti ako. "Hello din."

Lumabas si Manong Jorgie mula sa kusina.

"Elie! Ngayon na pala ang labas mo? Bakit di ka tumawag, nasundo ko sana kayo sa hospital." Sabi niya at inalalayan akong makapasok sa bahay.

"Okay lang po. May sasakyan naman si Zykiel kaya hindi na namin kayo inabala. Alam ko pong busy kayo rito." Sagot ko.

"Hay, ikaw talagang bata ka!" sabi nalang ni Manong Jorgie.

Ngumiti lang ak