Home / Lahat / Petals of Pain / Chapter 4: Stuck

Share

Chapter 4: Stuck

Author: ByndLuna
last update Huling Na-update: 2021-03-22 19:24:11

"Good morning Ma'am Hinari." Lea my secretary greeted me bago ako makapasok sa aking opisina.

Natapos na ang dalawang araw na day-off ko kaya balik trabaho nanaman ako.Balik papeles,balik opisina at balik pirma.

Pirma rito...pirma roon.Maya't maya ang meetings at pakikipag-usap sa mga kliyente.Required din ang ngumite na parang nagpapangawit sa aking labi.

Nang maka-upo ako sa swivel chair ko ay kinuha ko ang teleponong malapit sa kamay ko."Lea pakidala rito ng mga papers." 

Wala pang limang minuto ay agad ding bumukas ang pinto at iniluwa nun ang aking sekretarya.

"Ma'am ito po 'yung mga hindi niyo napirmahan noong nakaraan tapos ito naman po iyong papers to sign this week." she stated at bahagyang yumuko habang ipinapatong ang dalawang folder sa lamesa ko.

"Coffee Ma'am?" she asked ngunit umiling lamang ako.Nagkape na ako sa bahay pa lang...ayaw ko namang masobrahan ako sa caffeine.

"Tubig na lang,Lea.Tapos pakidala dito ng report papers." lumabas siya ng pinto nang hindi ko man lang tinitingnan dahil sa pagiging abala ko sa pagtingin sa mga papel na nasa harapan ko.

Kung alam ko lang na matatambakan ako ng pipirmahan at gawain ngayon e hindi na sana ako nag day-off.Nakaligtas din sana ako sa auction last time.

"Hinari!" napalingon ako nang marinig ko ang pagtawag sa pangalan ko kasabay ng biglaang pagbukas ng pinto.Kita ko ang pag-awat sa kanya ng sekretarya ko ngunit hindi ito nagpa-awat at tuluyang pumasok ng opisina ko.

"E Ma'am pinigilan ko po siya---"

"Shut up Ms.Secretary!" bulyaw sa kanya ni Nicole.

"Leave us,Lea." I said as i turned my eyes to my secretary.

"Oh chuppee raw." nakataas na kilay na baling sa kanya ni Nicole habang hindi inaalis sa labi niya ang nakakainis na ngise niya.

"What now?" I asked her as I continue to sign the papers.

"Why didn't you sign the papers I passed you last time?" nakataas na kilay na tanong nito sa akin na bahagya kong ikinangite.I knew that she was going to confront me about that matters kaya hindi na ako nagtataka.

"Tell me the damn reason,huh! Because of you napagalitan ako ng Uncle."

"And what's the reason for me to sign those papers gayong puro kagastusan mo lang naman ang nakikita ko doon." I calmly said na siyang tila nagpausok sa ilong niya.

"What?It's for the materials and for our product,damn you!"

"Ang alam ko hindi ganoong halaga ang kailangan for the makings of our product,Nicole.You can leave now marami pa akong ginagawa."

"You...matagal na akong nagtitimpi sayo Hinari.Ang yabang mo porket anak ka ng CEO." she angrily said before leaving my office.

Sanay na ako sa ugali ng babaeng 'yun.Parati siyang naghahanap ng away sa pagitan naming dalawa kaya kahit pa napaka-simpleng bagay ay gagawin niyang issue.

What?Wala naman akong ipinagyayabang sa kanya.I'm not proudly says that I was the CEO's daughter...kelan ko pa ikinatuwa 'yun?

Siya lamang itong may problema sa aming dalawa.Anong akala niya maiisahan niya ako...duh!Alam ko kung magkano ang kailangang pera na dapat ilabas ng kompanya para sa mga materials of our product.Hindi pa ako hilo para pagbigyan ang balak niyang panggagasta sa perang hindi naman sa kanya.

"Ma'am." 

"Come in." I said at saka muling itinuon ang atensiyon sa mga papel na nasa harapan ko.

"Naku Ma'am sorry po.Pinipigilan ko naman si Ma'am Nicole pero talagang ayaw paawat,e." hindi mapakaling paliwanag niya.

"It's okay,Lea.Alam naman nating dalawa na parating ganoon ang babaeng 'yun."

"Kung sa bagay nga Ma'am.Balik na po ako sa trabaho tawag niyo na lang po ako kapag may kailangan kayo." ngite lamang ang isinagot ko bago siya makalabas ng office ko.

Tiningnan ko muna ang wrist watch ko at napagtantong maga-alas-nwebe na pala ng umaga.

"Lea kapag may naghanap sa akin pakisabi lumabas ako sandali." paalam ko bago naglakad patungong elevator.

Nakalipas na ang lunch time at ngayon lamang ako natapos sa mga pinipirmahan ko.Ngayon pa lang din ako kakain ng tanghalian at balak ko sanang bumili na lamang outside the company total nakakasawa na rin ang mga pagkain dito.

Nang makababa ako sa lobby ay nadinig ko pa ang mga pagbati sa akin ng ibang empleyado na ginantihan ko lamang ng ngite.

Tuwing nakikita nila ako ay ganoon ang pakikitungo nila sa akin...magalang at parating nakangite.Nadidinig ko sa iba ang impression nila sa akin at actually lahok-lahok iyon.

Ang iba...ang sabi mabait daw ako.Ang iba naman sinasabing mataray ako at masungit.Minsan naman ay isnabera...well own opinion naman nila iyon at wala akong issues about doon.Quite true din naman kasi.

Nang makalabas ako ng company ay kaagad kong pinara ang paparating na taxi.Itinaas ko ang kamay ko ng bahagya sa ere upang huminto ang paparating na taxi...sayang oras pa kapag tatawagin ko pa si Tatay Pablo na nasa parking pa.

Hindi rin naman malayo ang lugar na iyon kaya okay lang kung mag-commute ako.

"Oh!Ikaw pala ulit yan,Hinari." malawak na ngiteng bungad sa akin ng tindera ng makapasok ako sa munti niyang karinderya.

"Manang pabalot nga ako ng paborito kong ulam saka kanin." saad ko at saka pansamantalang umupo sa upuang malapit sa akin.Nakangiteng tinungo ni Aling Loleng ang kusina nila at nang lumabas ito ay dala na nito ang dalawang disposable tupperware.

"Ngayon ka lang ulit napabalik ah...busy ka ba nitong nakaraan?" tanong niya habang binabalot sa plastic bag ang dalawang tupperware.

"Ah...opo medyo abala ako.Nga pala Manang...di'ba sabi ko po ay 'wag niyo nang ilagay sa tupperware kapag bibili ako rito...sayang din ho."

"Naku ikaw talagang bata ka...yaan mo na at nakakahiya naman kung sa supot nakalagay ang pagkain mo.Ewan ko ba naman sayong bata ka...pwede ka namang kumain sa mamahaling restaurant diyan sa tabi-tabi,e dito ka pa nagpupunta." saad niya.

Napangite ako dahil sa sinabi niya bago tumayo."Hindi nakakasawa ang luto niyo Manang kaya parati akong bumabalik dito.Oh!paano po uuna na ho ako." paalam ko at saka lumabas ng karinderya niya na bitbit ang plastic bag na may lamang pagkain ko.

"Ganiyan ulit ang bitbit niyo Ma'am." nakangiteng pansin sa dala ko ng security guard sa company.

"Nakakasawa ang pagkain dito Manong e." sagot ko at saka dumeretso patungong elevator.

Madalas makita ng security guard na iyon ang dala ko kapag galing ako sa karinderyni Manang Loleng.Noong una ay nagtataka siya pero sa huli ay mukhang nasasanay na ito.

Bakit ba kasi parang big deal masyado kapag may dala akong supot ng pagkain.Wala namang masama kung kumain ako ng tinda mula sa karinderya...minsan naman talaga ay mas masarap kumain ng lutong karinderya.Parang feel na feel mo 'yung pagkain mo...lalo pa't naka-kamay ka.

Kapag ba mayamang gaya ko ay kagulat-gulat kapag kumain ng pagkain from karinderya?

Napatingin ako ng biglang bumukas ang pinto ng elevator at pumasok ang isang lalaking ngayon ko lang nakita.Nakasuot ito ng mamahaling damit at sa tingin ko ay hindi siya employee dito sa kompanya.Nang sumarado ang elevator ay pasimple kong tinitingnan ang repleksiyon nito sa pinto ng elevator since kita roon ang repleksiyon naming dalawa.

Medyo mataas ito kumpara sa akin at sumisigaw ng kakisigan ang katawan niya.Amoy na amoy ko rin ang mamahaling pabango mula sa kanya at tila natabunan pa yata ang pabango ko.Hindi ko lamang makita ng ayos ang mukha niya lalo na ang mata niya dahil na rin sa nakasalamin ito ng itim...grabe ang taas naman ng sikat ng araw dito sa loob.

Pero magkagayon man...bahagya kong nakita ang labi at hugis ng mukha niya.Mukha siyang artistahin pero never ko naman siyang nakita sa TV.Gwapo siya at hindi iyon maipagkakaila pero para naman siyang robot dahil sa parang masyadong seryoso ang dating niya.

Bahagya kong narinig ang buntong-hininga niya at makalipas 'yun biglang nablack-out ang loob ng elevator.What the...anong nangyare?

Maya-maya pa'y bumukas din naman ang ilaw pero mahinang liwanag lamang iyon.Don't tell me naabutan ako ng pagloloko ng elevator na 'toh?

Akala ko ba ay pinaayos na ito last time,e bakit mukhang nasira nanaman?Sinubukan kong pindutin ang elevator pero ayaw bumukas ng pinto nito...isa lang ang ibig sabihin nito.Nagloko nanaman ang elevator na 'toh at kamalasan naman nagugutom na ako.

Tiningnan ko ang kasama kong lalaki pero mukhang kalmadong-kalmado lang ito sa kinatatayuan niya.Ano hindi ba siya magpa-panic?

"Nasira ang elevator...normal lang na hindi agad ito bumukas." biglang sabat niya sa gitna ng pagkataranta ko.Ilang beses kong sinubukang buksan ang elevator pero hindi ito bumubukas.

"Hello?" tawag ko sa kabilang bahagi nito at nagbabaka-sakaling may makakarinig sa akin.

"You have your bag maybe you have your phone." muli nanamang sabat ng lalaki at walang pinagbago ang itsura.Kalmado pa rin siya habang ako'y natataranta pa rin.

Idinial ko ang number ng sekretarya ko pero walang signal."Can you try yours?" alinlangang tanong ko sa lalaki pero umiling ito at inilagay sa ere ang kamay niyang naka-pamulsa.

"I don't have phone with me,sorry." saad niya na siyang ikinasandal ko sa dingding ng elevator.

Paano na kami dito?Baka maubusan kami ng hangin at ikamatay iyon.Naku naman kasi...ilang beses nang nakarating sa akin ang reklamong 'toh at ilang beses ko na din sinabihan ang maintenance para ayusin ang elevator na 'toh pero bakit nagloloko pa din?

Kung tutuusin ay hindi ko naman sagutin ang bagay na ito...hindi ito sakop ng posisyon ko.I am VP of finance at sagutin ko lang ang tungkol sa mga perang inilalabas ng kompanya as well as ang ipinapasok nito.Financial matters ang obligations ko dito pero nakapirmahan ko na ang tungkol dito e.

Muli...sinubukan kong buksan ang elevator at nagawa ko pa itong hampasin gamit ang palad ko kaya naman sumakit lamang ito.Tiningnan ko ang relos ko at halos isang oras na ang nakalipas at nananatili kaming nandito sa loob ng sirang elevator.

Tumighim ang kasama kong lalaki and as usual he is calm as while ago...parang hindi ito natataranta."Walang maitutulong ang pagwawala mo diyan...relax ka lang Miss magbubukas din 'yan." he calmly stated kaya masama ko itong tiningnan.

"How can I calm gayong nakakulong tayo dito sa elevator...can't you think na pwede tayong mamatay." iritableng sagot ko sa kanya.Inalis niya ang shades niya at tiningnan ako gamit ang blankong tingin.

Sa wakas nakita ko din ang mata niya at kabuuan ang mukha niya pero sana pala hindi na lang niya inalis ang shades niya...masyado yatang ma-awtoridad ang mga mata niya.

Sino ba kasi ang isang 'toh?Imposible namang isa siya sa employee dito dahil halos lahat naman ata ay nakilala ko na.Siguro ay isa siyang kleyente at kamalasan naabutan pa niya ang nagloloko naming elevator.Bawas points 'yun baka hindi na niya ituloy ang transactions niya dito sa kompanya.

Plus natarayan ko pa siya.E papaano namang hindi...he looks so calm habang ako ay natataranta na.Bakit kaya hindi na lang siya tumulong 'noh?

Napahawak ako sa tiyan ko ng marinig ko ang pagtunog nito dala na rin siguro ng gutom.Dahil doon ay napatingin sa akin ang binata...shemay!nakakahiya.

Tiningnan ako nito ng blankong tingin."Nagugutom ako bakit ba?" sagot ko.Para namang ngayon lang siya nakarinig ng kumukulong tiyan.

"You have your foods on that plastic bag,right.Bakit hindi ka kumain?" tanong niya at napatingin ako sa plastic bag na ibinaba ko kanina sa sahig.

Oo hindi ako maarte sa pagkain pero ako kakain dito sa loob ng elevator...never ko pa namang nagagawa 'yun.Pero nagugutom na talaga ako.

Umupo ako sa sahig at ipinatong sa hita ko ang tupperware ng pagkain ko.Mabuti na lang at nasa tupperware ito...salamat Manang Loleng.

"Gusto mo?" alok ko sa binata pero hindi ako nito sinagot bagkus umupo lang ito sa tapat ko.Sungit!

Habang hindi pa naayos ang elevator ay kumain muna ako at pasimple kong tinitingnan ang binata na hindi ko maintindihan ang itsura.Para siyang may sakit o may masakit sa kanya dahil sa namamawis ang noo niya.

"Okay ka lang?" nang hindi ako makatiis ay nilapitan ko ito at akma sanang hahawakan ang leeg ng biglang umuga ang elevator dahilan para masubsob ako sa dibdib niya.

Pakshet!mabango.

"Sa wakas naayos d----Ma'am!" napalingon ako ng bumungad sa amin ang mga taong mukhang nag-iintay ng pagbubukas ng elevator.

Naabutan nila kaming mag-kadikit dahil sa pagkakasubsob ko sa dibdib ng binata...another kahihiyan!

Kaugnay na kabanata

  • Petals of Pain   Chapter 5: Visitors

    Taranta akong napatayo upang maka-alis mula sa pagkakasubsob ko sa dibdib ng binata gayundin sa mga matang nakatingin sa amin.Tila isang eskandalo ito para sa kanila at dinig ko kaagad ang di makapaniwalang singhapan nila.I grabbed my bag at hindi ko na din nadala ang pagkaing dala ko dahil sa pagmamadali.Pakiramdam ko ay tinapunan ako ng isang timbang tubig na puros yelo.Hiyang-hiya ako kahit pa wala naman akong dapat na ikahiya.What the f*ck was that!Naabutan na nga ako ng kamalasan sa elevator na 'yun nalagay pa ako sa kahihiyan.And for the fact...I didn't know that man at ni-anino ng binata ay di ko pa nakikita dito sa company.What an embarrassment is that Hinari?Madali kong tinungo ang hagdan patungong next floor pa since dun pa ang office ko at nang makarating ako ay kaagad akong sinalubong ni Lea."Ma'am nasa loob po ang Mommy niyo." she announced between my rush.Tumango lamang ako sa kanya at walang imik na pum

    Huling Na-update : 2021-03-22
  • Petals of Pain   Chapter 6: Joaquin

    What the heck...tinamaan ng kamalasan.Anong ginagawa ng lalaking 'yan dito?"Catalina and Salvador.Mabuti naman at nakarating kayo." my Dad greeted them with a wide smile on each other's face habang ako naman ay hindi maalis ang tingin sa binatang nakasama ko sa elevator kanina lamang."Hi Hinari!" bati sa akin ng katabi niyang si Luigi.So siya siguro ang kapatid na sinasabi ni Gigi last time.Ang kapatid niyang naiwan sa ibang bansa,e bakit naman umuwi agad siya?Ngumite ako pabalik sa kaniya."Have a seat." anyaya sa kanila ng Mommy ko at sa di-inaasahang pagkakataon o baka naman sinadya niya...umupo ang binata sa tabi ko habang hindi maalis ang mga mata ng iba naming kasama sa amin especially her Mom and my Mom.What? Intrigue.Sa mga mata ng dalawang Ina tila sumisilay ang tinging may halong kilig or what...basta para silang sira na nakangiteng nakatingin sa aming dalawa.Umupo si Gigi sa tabi ng Mom niya habang nasa magk

    Huling Na-update : 2021-03-22
  • Petals of Pain   Chapter 7: Rumors

    Chapter 7RumorsNakalabas kami ng building habang nakasunod lamang ako sa kanya.He tried to hold my hand when we walk through the lobby pero mabilis kong iniiwas ang kamay ko.Ano siya siniswerte?Parang kagabi lang nagawa niyang buhatin ang natutulog kong katawan tapos ngayon gusto niyang makahawak ulit.Sarap niyang kaltukan."Wait for me here." he said leaving me inside his car.Sinundan ko naman ng tingin ang papalayo niyang likod and with my two eyes...nakita ko kung paano niya halikan si Nicole.Napalaki pa ako ng mata nang makita ko iyon.Nicole kiss him back at hindi alintana ang nagdadaang mga tao malapit sa kanila.It's not a torrid kiss in the middle of the crowd.Sapat nang sabihin na masyado silang PDA.Muli tuloy pumasok sa utak ko ang sinabi kanina ni Nicole nang pumunta ito sa office ko.Marahil kaya ganoon ang naging reaksiyon niya ay dahil may something sa kanilang dalawa at ginawang issue ang paghatid sa aki

    Huling Na-update : 2021-03-22
  • Petals of Pain   Chapter 8: Scandal

    "Let me." sambit ni Joaquin mula sa aking tabi at inagaw mula sa aking kamay ang hawak kong ice bag.Dahan-dahan niya itong idinampi sa pasang mayroon ako sa aking braso.Inis ko siyang tiningnan.Hanggang ngayon ay hindi pa kumakalma ang puso ko dahil sa galit ko sa girlfriend niya.Like what the fuck...hindi ako kabit ng antipatikong 'toh.Totoong hinahatid at sinusundo niya ako nitong nakaraan and to be honest I don't know why?I never know kung bakit niya iyon ginagawa lalo pa't nakakapag-taka dahil hindi namin kami close.Never.Nito lang kami nagkakilala at nagkaharap though minsan na siyang nabanggit sa akin ng kapatid niya.Even Luigi is not that close on me.We smiled and we talk to each other kapag nagkikita kami but I'm not considering her as my friend...siguro ay ganoon din siya.Wala naman na sana akong complaint tungkol sa ginagawang paghatid at pagsundo sa akin ng binata but after what happened...nah!I'm a short tempered lad

    Huling Na-update : 2021-03-22
  • Petals of Pain   Chapter 9: Concerned

    Chapter 9ConcernedIn the next morning nagising ako sa ng maaga.Kinapa ko ang cellphone kong nakalagay sa side table at tiningnan kung anong oras na.It was five in the morning.Tamad akong bumaba sa aking kama at kaagad na nagtungo sa banyo upang manipilyo.Sa tingin ko'y tulog pa din sina Mom and Dad at baka si Yaya Sole lamang ang tanging gising na.Nang matapos akong mag-intindi deretso kong tinahak ang kusina to drink some coffee.Nadatnan ko roon si Yaya na nagluluto ng breakfast together with our two other maids.They are both wearing their uniform habang abala sa gawaing kusina."Good morning." bati ko sa kanila kaya agad silang napalingon sa akin."Ma'am ang aga niyo po ah." one of the maids stated."Ate kape nga." sambit ko bago naupo sa harap ng lamesa namin.Agad din namang inilapag sa aking harapan ang inutos kong kape at dala ni Yaya Sole ang aking agahan."Ang dami naman nito,Ya.Alam niyo namang hindi ako gaanong kum

    Huling Na-update : 2021-12-03
  • Petals of Pain   Chapter 10: SunDATE?

    Chapter 10SunDATE?I was supposed to take a whole day rest since it was Sunday.I don't have work this day and planned to watch some Netflix all throughout the day but unfortunately it didn't happen.I'm still sleepy when my Mom knocked on my room door.Still snoring when she patted my shoulder just to wake me up.I furiously knotted my brows as I asked her and her answer makes me more irritated.She cut my pieceful sleep just to announced that Joaquin is in there...waiting for me.At ngayon,inaantok pa akong bumaba ng hagdan to assist Joaquin.Mula ng makilala ko talaga siya wala ng ibang nangyare kundi mga nakakainis na mga bagay.I should take more sleep up till now but here he is...disturbing me.What a great Sunday."What do you need Mister?" sarcastically asked him made him grinned on me.Nagawa niya pang ngumise ng nakakairita...fuck!"Sorry for waking you up." he apologized but that doesn't mean I would forgive him.Masyado n

    Huling Na-update : 2021-12-03
  • Petals of Pain   Chapter 11: Missing

    Chapter 11Missing"Happy Monday Ma'am Hinari!" masayang bati sa akin Lea nang makapasok ako ng opisina.Ibinigay ko sa kanya ang hawak kong laptop at coat ko."Masaya ka yata ngayon?" tanong ko sa sekretarya ko dahil hindi maalis sa labi niya ang ngite hanggang sa makapasok kami ng loob ng opisina ay naroon pa rin iyong ngite niya."Wala po ba kayong ipaguutos,Ma'am?" she asked.Nangunot naman ang noo dahil ngayon ko lamang siya nakitang ganito kasaya simula ng magtrabaho siya sa akin.Unang kita ko pa lang sa dalaga ay nagustuhan ko na ang ugali niya.She's jolly and worth to trust too kaya nang mag-apply siya as my secretary ay agad ko siyang inihired."Ano ba'ng dahilan niyang ngite mo?" usisang tanong ko sa kaniya.Doon nasilayan ko ang bahagyang pamumula ng pisnge niya na para bang may nakakahiya sa itinanong ko sa kanya.Kung hindi ko lang siya kilala ay baka akalain kong nahipan na ng hangin ang utak niya."Lea?" tawag ko s

    Huling Na-update : 2021-12-03
  • Petals of Pain   Chapter 12: Invitation

    Chapter 12InvitationI was shocked when Joaquin pulled me closer and closer to him.I can hear my heart's beat at ramdam ko rin ang bahagyang panlalamig nang aking mga kamay.Sa mga oras na kaharap ko siya ay wala nang paglagyan ang kaba at pagkabigla ko lalo pa nang yakapin niya ako bigla.Ewan ko ba pero ganoon ang nararamdaman ko ngayong mag-kadikit ang mga katawan namin.The warm coming from his body is all I can feel kahit pa nakasuot siya ng sweater.Shit!Hindi ko alam ang nangyayare sa akin kaya bahagya ko siyang itinulak ngunit pinigilan niya iyon."Let me hug you for a while." he said kaya wala akong nagawa kundi damahin ang yakap niya.Ikinatatakot ko lang na baka may makakita sa amin na ganito ang ayos.Lalo na sina Mom and Dad.Ayaw kong maabutan nila kami ng ganito."This is enough,Joaquin." I said at agad na kumawala sa yakap niya.My brows knotted in shock when I saw his eyes...crying.Umiiyak siya kaya agad akong nataranta.H

    Huling Na-update : 2021-12-03

Pinakabagong kabanata

  • Petals of Pain   Chapter 20: Tears and Escaped

    Chapter 20Tears and EscapedNatapos ang party nang hindi ko man lang na tinangka pang bumalik sa garden kung nasaan nagaganap ang kasiyahan.Sa kwarto, patuloy akong umiyak.Walang tigil ang paglalandas ng luha ko sa aking magkabilang pisnge.Walang paglagyan ang mga hinanakit ko ngayon sa kanila.Nangingibabaw ang galit ko kina Dad.Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.Kagaya ng bakit nila ginawa ang bagay na iyon?Ang sakit... sobrang sakit ng gabing 'toh.Lihim kong hiniling na sana...sana hindi na lang ako nagising mula sa pagkakatulog ko kanina.Sana hindi na lang nang sa gayon hindi ko nalaman ang ginawa ng mga magulang ko.I can't...hindi ko kaya.Lahat ginawa ko para maging proud sila sa akin.Lahat-lahat na ibinigay ko.Sinabi nila sa akin noon na kailangan lagi akong nasa taas.Tinitingala gaya nila at kahit mahirap pinilit kong gawin ang makakaya ko so I won't make them disappointed.They sent me abroad at doon pinag-a

  • Petals of Pain   Chapter 19: Surprised

    Chapter 19SurprisedNang gabing 'yun,walang ibang tumakbo sa utak ko kundi ang mga luha ni Joaquin.Ang mga paghikbi niya sa aking balikat.Mga luhang para kay Lina.I don't know why pero nasasaktan ako.Nasasaktan ako kasi kaibigan ko siya.Nasasaktan ako kasi as his friend wala akong magawa kundi tingnan lang siya.Na tanging balikat ko lang ang naibigay ko sa kanya.Ni hindi ko man lang siya nabigyan ng words of wisdom kuno ko.O di kaya'y words that could make him comfortable.Parang feeling ko tuloy wala akong kwentang kaibigan para sa kanya."Ate?" nilingon ko ang tumawag sa akin mula sa likuran ko.It was Bea,dala ang tray ng pagkain ko this breakfast.Hindi kasi ako bumaba kanina para sumalo sa umagahan nila.Ilang beses din akong kinatok nina Yaya pero tumanggi ako.Sinabi kong masama ang pakiramdam ko kaya hindi na rin ako pinapasok pa nina Dad.At dahil do'n,abot tainga ang ngite ko.No works,no paper at higit sa lahat no str

  • Petals of Pain   Chapter 18: On My Shoulder

    Chapter 18On my shoulderKinabukasan, nagising akong tila wala nanamang nangyare kahapon.Naabutan ko sina Mom na tahimik na kumakain ng almusal sa kusina.Pasimpleng nag-uusap at ngumingite sa isa't-isa."Good morning." alinlangang bati ko pa sa kanila.Ngumite si Dad sa akin ngunit hindi si Mom."Sumabay ka na sa amin papasok ng opisina, Hinari." my Mom said na hindi man lang ako tinatapunan ng konting tingin man lang.Kibit-balikat akong kumain kasabay sila.Nanatili kaming tahimik hanggang sa magsalita si Dad."Manang pakitawag si Bea." utos ni Dad kay Yaya Sole na agad naman nitong sinunod.Sa tabi ko, narinig ko ang pagbuntong hninga ni Mom.Tila napansin iyon ni Dad kaya hinawakan niya ang kamay ni Mommy at marahan iyong pinisil."We already talked about this,Matilde." saad niya.Ako nama'y tahimik lang na kumakain.Pasimpleng titingnan ang bawat kilos nila ngunit hindi sumasabat sa usapan.Hanggang ngayon din kasi,hind

  • Petals of Pain   Chapter 17: Half-Sister

    Chapter 17Half-sisterDumaan ang maraming araw.Wala naman nang bago sa mga nagdaang araw na iyon liban lamang sa pagiging mas close namin ni Joaquin.I mean,noon kasi hindi naman kami ganoong kalapit sa isa't-isa lalo na ako sa kanya.Kasi di'ba usually nabwibwiset talaga ako sa kanya at parating mainit ang ulo ko kapag nariyan siya sa tabi ko at inaasar ako.Pero ngayon,medyo nawala na ang pagkainis na nararamdaman ko towards him though naiinis pa rin ako sa kanya... minsan.Hindi na ganoong kadalas.At speaking of hindi na ganoong kadalas...hindi na rin ganoong kadalas ang pagpunta niya sa opisina ko.Bagay na wala naman akong issue kasi kapag naroon siya sa opisina ko parati niya lang akong iniistorbo.Kahit na nasa kalagitnaan ako ng pagtatrabaho ko ay kinukulit niya ako sa maraming bagay.Tulad na lang ng mga bagay na ereregalo niya kay Lina.Walang araw na lumilipas na hindi niya ako kinukulit tungkol sa mga bagay na ganoon pero hindi sa n

  • Petals of Pain   Chapter 16: Friends

    Chapter 16FriendsKinabukasan,sumabay akong kumain ng agahan kina Dad.Habang kumakain kami pansin kong tila walang nangyareng pag-aaway sa pagitan nila kagabi.They acted normal gaya ng kinasanayan kong makita.Mukha ngang ayos na sila so I decided not to open the topic I heard last night.Hindi ko rin naman gustong malaman...sa ngayon.Hindi pa ako handa sa maaaring isagot nila sa mga tanong na ibabato ko sa kanila.Kagabi...hindi agad ako nakatulog and it's obvious by simply looking at my eyes.Dark circle are formed under it.Madami akong gustong malaman.The moment I heard their fight gusto ko ng pumasok sa loob ng kwarto nila but I decided to listen to their fight...secretly.Nang gabing iyon madaming tanong ang nabuo sa utak ko na siyang hindi nagpatulog ng maayos sa akin.Tulad ng...'Bakit iyon nagawa sa amin ni Dad?''Bakit nila itinago sa akin?'At 'nasaan ang kapatid ko?'Kagabi...hindi ko alam kung dapat ba

  • Petals of Pain   Chapter 15: Partnership

    Chapter 15PartnershipThe dance performance ended and the whole crowd clapped their hands for the performers.They just bowed their head before taking the exit.As soon as they take the exit,Tita Catalina and Tito Salvador take the emptiness of the middle."Good evening to all of you.I am thankful for having you all here and supporting this party." Tito Salvador started.May ngiti sa labi silang nakaharap sa madla.Sila pala ang may pasimuno ng party na ito.Ang akala ko ay inbitado lang din sila rito gaya namin."Alam naman nating lahat ang dahilan kung bakit namin idinaos ang event na ito,di'ba.So as a part of this charity event we want to welcome and also give thanks to the persons who supports this event.Sobra talaga kaming nagpapasalamat sa kanila since they are a big help to the charity we have." patungkol na pananalita ni Tito Salvador habang nakaharap sa madla.Charity pala ang dahilan ng event na ito.Ang hirap talaga ng walang kaalam-a

  • Petals of Pain   Chapter 14: Party

    Chapter 14Party"Ang laki-laki mo na talaga,Hija.Biruin mo noo'y batang paslit ka pa lamang na parati kong binibihisan tapos ngayon tingnan mo...dalagang-dalaga ka na.Ang ganda-ganda pa at talagang maipag-mamalaki." a glimpse of a bittersweet smile was shown in my lips habang nakaharap ako human size mirror na nasa kwarto ko.Hindi iyon napansin ni Yaya since nakatalikod ako mula sa kanya habang inaayos ko ang pagkakasuot ko ng damit na binili ko noong nakaraang araw."E,paano 'yan mukhang ikaw lamang ang dadalo sa okasyong iyon.Wala pa ang iyong Mama't Papa." may bahid na pag-aalala ang tanong niya.Mukhang totoong mangyare ang sinabi ni Yaya dahil kanina ko pang umaga inaantay ang pag-uwi nina Dad pero hanggang ngayo'y wala pa sila.Ang sabi naman ni Yaya ay may natanggap ang mga magulang ko na invitasiyon ng kagaya ng sa akin kaya imposible namang hindi sila dumalo.Malabo namang mangyare na hindi sila dumalo lalo pa't parang mahalaga ang event na iyon.Sa card p

  • Petals of Pain   Chapter 13: Annoyance

    Chapter 13AnnoyanceNapasimangot pa ako nang makapasok ako sa isang malapit na convenience store.I was planning to surprise Manang Loleng pero nang makarating ako sa karinderya niya walang tao at sarado ang karinderya.Ang sabi ng mga kapit-bahay niya ay umuwi raw si Manang ng probinsiya para bisitahin ang pamangkin at ang mga kapatid niya roon.Napatingin naman ako sa bitbit kong paper bag na may lamang damit at pabago para sa matanda.Sayang naman at hindi ko muna ito naibigay sa kanya.Dapat pala talaga ay kahapon pa ako nagpunta sa karinderya niya pero hindi bale na...may next time pa naman.Naglakad ako patungo sa freezer at saka kumuha roon ng ice cream.Gusto ko sana'y cornetto pero wala naman silang ganoon kaya napilitan akong kuhain ang magnum ice cream.Pwede na rin 'toh pang pawi ng init since nilakad ko lang ang store na ito from the karinderya.Tutal naman at wala sina Mommy sa bahay ay mag gagala muna ako.Aba'y chill-chill din tayo kapag may time

  • Petals of Pain   Chapter 12: Invitation

    Chapter 12InvitationI was shocked when Joaquin pulled me closer and closer to him.I can hear my heart's beat at ramdam ko rin ang bahagyang panlalamig nang aking mga kamay.Sa mga oras na kaharap ko siya ay wala nang paglagyan ang kaba at pagkabigla ko lalo pa nang yakapin niya ako bigla.Ewan ko ba pero ganoon ang nararamdaman ko ngayong mag-kadikit ang mga katawan namin.The warm coming from his body is all I can feel kahit pa nakasuot siya ng sweater.Shit!Hindi ko alam ang nangyayare sa akin kaya bahagya ko siyang itinulak ngunit pinigilan niya iyon."Let me hug you for a while." he said kaya wala akong nagawa kundi damahin ang yakap niya.Ikinatatakot ko lang na baka may makakita sa amin na ganito ang ayos.Lalo na sina Mom and Dad.Ayaw kong maabutan nila kami ng ganito."This is enough,Joaquin." I said at agad na kumawala sa yakap niya.My brows knotted in shock when I saw his eyes...crying.Umiiyak siya kaya agad akong nataranta.H

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status