Chapter 13: Annoyance

Chapter 13

Annoyance

Napasimangot pa ako nang makapasok ako sa isang malapit na convenience store.I was planning to surprise Manang Loleng pero nang makarating ako sa karinderya niya walang tao at sarado ang karinderya.Ang sabi ng mga kapit-bahay niya ay umuwi raw si Manang ng probinsiya para bisitahin ang pamangkin at ang mga kapatid niya roon.Napatingin naman ako sa bitbit kong paper bag na may lamang damit at pabago para sa matanda.Sayang naman at hindi ko muna ito naibigay sa kanya.Dapat pala talaga ay kahapon pa ako nagpunta sa karinderya niya pero hindi bale na...may next time pa naman.

Naglakad ako patungo sa freezer at saka kumuha roon ng ice cream.Gusto ko sana'y cornetto pero wala naman silang ganoon kaya napilitan akong kuhain ang magnum ice cream.Pwede na rin 'toh pang pawi ng init since nilakad ko lang ang store na ito from the karinderya.

Tutal naman at wala sina Mommy sa bahay ay mag gagala muna ako.Aba'y chill-chill din tayo kapag may time.Alangan namang ibuot ko na nang husto ang sarili ko roon sa bahay.Baka naman maging baguong ako roon.

Kumuha rin ako nang potato chips at saka iyon binayaran sa counter.Nang mabayaran ko ang binili ko ay naupo muna ako sa bangkong naroon sa loob ng store.

Tanaw ko mula sa loob ng store ang nagdadaang mga sasakyan.Ang mabibilis na takbo ng nakakarami na akala mo'y nakikipag karera.Bahagya pa akong napa-iling dahil doon.

Reckless driving causing accident.Kaya maraming naaaksidente sa kalsada,e.Isa na sa dahilan ang kawalang ingat ng mga driver sa pagmamaneho.Tuloy maraming nadadamay na wala namang kinalaman sa kawalang-ingat nila.

Other should learn the proper and safety way of driving para maiwasan ang mga aksidente.Iyon nga lamang...may ibang driver kasi na kapag sinusuway dahil sa violation nila ay sila pa itong galit.Like what the fuck...seryoso?

Sa gitna ng aking pag-iisip ay nadinig ko ang pagbati ng cashier na lalaki sa lalaking pumasok sa loob ng store.He was wearing a cap at nakayuko pa dahil busy sa hawak nitong cellphone.Hindi ko tuloy makita ang mukha nito mukha pa namang may ibubuga.

"Nash kumusta?" tanong sa kanya ng lalaking cashier.Tititigan ko pa sana ang lalaking naka-cap pero agad itong pumasok sa loob ng isang pinto.Bahagya pang nakita ng cashier ang paghabol tingin ko sa lalaki dahilan para mapa-ngite ito ng pilyo.

'oh...malisya again?'

Nang mapansin kong lumabas ang lalaki ay nakasuot na ito ng uniform na gaya ng suot ng cashier.Mula sa kinauupuan ko ay kita ko ang simpleng pagbulong ng cashier sa lalaking pumasok kanina na hanggang ngayo'y nakayuko pa rin.May kung ano kasi itong inaayos sa harapan ng counter kaya hanggang ngayo'y hindi ko pa rin nakikita ang mukha niya.Nakasuot pa rin ito ng cap at sa tingin ko'y parte ito ng uniform niya.

After saying something that I didn't heard the cashier simply pointed me dahilan para tingnan ako ng nakayukong lalaki.When our eyes met agad na umusok ang ilong at tainga ko dahil sa biglaang pagkainis sa kanya.So...dito pala siya nagtatrabaho?Aba masipag na bata.Driver minsan tindero naman ngayon.

Kita ko ang bahagyang pag-awang ng mga labi niya nang makita ako.Gusto ko sana siyang komprontahin pero agad na tumunog ang cellphone ko sa bag ko.Nataranta ako sa pag ring nun at dali-daling dinukot sa bag ko.Teka lang...timing naman kasi susugod pa ako,e.

"Hello Lea." it was Lea telling me na kailangan daw muna akong pumunta sa opisina.Habang kausap ko ang aking sekretarya ay hindi nakakawala sa mga mata ko ang lihim na pag sulyap sa akin ng driver slash tindero na nakabangga sa akin noon.He was wearing his grin na lalong nagpairita sa akin.Nang maibaba ko ang cellphone ko ay yamot kong kinuha ang paper bag na dala ko at deretsong tinahak ang counter.

"Pasalamat ka may biglaan akong lalakarin dahil kung hindi talagang gagantihan na kita.Pero sige...dahil dito ka pala naman nagtatrabaho may ibang araw pa para bumalik ako rito.Hindi pa ako nakaka-ganti sayong lalaki ka.Ang lakas ng loob mong palunukin at pasinghutin ako ng maitim na usok ng jeepney mo matapos mo akong banggain.Bwiset ka talaga!" bulyaw ko rito dahilan para biglaang mapatahimik silang dalawa ng kasama niya.Mabuti na lamang at walang ibang costumer sa loob ng store kung hindi tiyak na nakatingin silang lahat sa akin.

Muli ko pa sanang bubulyawan ang jeepney driver na 'toh pero ang magaling kong sekretarya tumawag nanaman."Oo papunta na ako!" sigaw ko sa kanya mula sa kabilang linya.Bago ako tuluyang lumabas ng convenience store na iyon ay muli kong binalingan ang driver ng jeepney na 'yun.

Binigyan ko siya ng tingin na nagbabanta bago sumakay sa pinara kong taxi.Naroon lang naman ako para mag-paalis ng init dahil sa paglalakad ko.Tapos dumating siyang jeepney driver siya mas lalo tuloy akong nainitan lalo na ang ulo ko.

Yung mukha niya nakakakulo ng dugo.How dare him at bugahan ako ng usok ng jeepney niya matapos niya akong sagasaan.Kung hindi lang talaga ako naaawa sa kanya kinasuhan ko na siya.Nakakainis siya!nabwibwiset ako sa mukha niya.

Noong una ko itong nakita sa jeep niya mainit na talaga ang dugo ko,e.Mukha pa lang mukha ng nakakagago.Akala niya kinaganda niyang lalaki ang long hair niya...duh!never.

Binabawi ko na ang sinabi ko kanina.Wala siyang ibubuga...wala!

"Ano ba iyon?" bungad na tanong ko kay Lea nang maabutan ko siyang nag-iintay sa loob mg opisina ko.Kita ko sa mukha niya ang hindi maipagkakailang nerbiyos at pagkataranta.Ano nanaman bang problema?

"What is it,Lea?" ulit na tanong ko.

"E kasi Ma'am si Ma'am Nicole po kinuha ang isa sa mga report niyo.Pinigilan ko po siya pero kilala niyo naman po ang pinsan niyong iyon...ayaw paawat.May kailangan daw siyang itama sa reports na iyon." balita niya.Lalo tuloy nag-init ang ulo ko.

"Ano naman ang itatama niya roon?Teka nga nasaan na ba siya?" inis na tanong ko at saka lumabas ng office ko.

Tinahak ko ang mahanap hallway patungo sa opisina niya.Kita ko ang mga tinginan ng ibang empleyado at sinusundan ang tinatahak ko.Wala akong pakealam kung amoy pawis pa ako.Nakakainis na ang araw na ito.

Una hindi ko naabutan si Manang tapos nakita ko nanaman ang mayabang na jeepney driver na 'yun.Tapos...tapos ngayon ito nanamang bruhang pinsan ko ang problema.Ano bang itatama niya sa reports kong iyon,e hindi naman siya part ng finance department.Duh!Sa production siya tapos papakealaman niya ang trabaho ko.Nakakaloka na talaga ang kabaliwan niya.Parati na lang siyang humahanapa ay gumagawa ng gulo sa pagitan namin.

"Where is Nicole?" seryosong tanong ko sa sekretarya niya nang makalapit ako sa cubicle niya.Nabitawan pa niya ang hawak niyang make-up dahil sa pagkagulat.

Ituturo pa lang sana nito ang kinaroroonan ni Nicole ay kaagad akong napalingon nang marinig ko ang paparating nitong boses habang may katawanan.She was walking in the hallway papasok sa office niya with other girl na sa tingin ko'y kaibigan niya.

Since nasa kabilang hallway siya ay kaagad kong sinalubong ang dadaanan niya.This bitch makakatikim nanaman siya.

"Nicole!" inis na tawag ko pangalan niya kaya agad itong napalingon sa akin pati na rin ang babaeng kasama niya.Pareho nila akong tinaasan ng kilay kaya naman ganoon din ang ginawa ko sa kanila.

Huwag nila akong mataray-tarayan ngayon dahil feeling ko dinaig ko pa ang babaeng may dalaw ngayon.May nauna nang nagpainit ng ulo ko kaya talagang tatamaan siya sa akin kapag hindi niya ibinalik ang document na kinuha niya.Baka mamaya ay kung ano pa ang baguhin o gawin niya roon at ako pa ang mapasama.

"Where is my report?" I asked her trying to calm myself ngunit talagang matigas ang mukha ng pinsan ko at talagang plano pang painitin lalo ang ulo ko.

"Report?" she asked like she never knew what I am actually talking off.Forgive me Lord but I would definitely tweak her hair kapag nakipag matigasan pa siya.

"You know what I am talking of Nicole so give me back the report you stole from me." may diing saad ko sa bawat salitang binitawan ko.Lumabas naman ang nakakapang-uyam na ngite niya sa labi niya.

Talagang wala yata siyang balak na obalik ang pinapatungkulan ko at may pangite-ngite pa siya ng ganyan.

"I didn't stole anything from you my dear cousin infact you're the one who stole a lot from me,di'ba?" I took a heavy breath bago ko mabilis na hinila ang braso niya.

Kanina pa ako nagtitimpi sa kanya at sa kaartehang mayroon siya sa katawan niya and this time I'm quit.Sinabi ko nang mainit ang ulo ko tapos nakikisabay pa siya.

"Ma'am!" my secretary called me trying to restrain me on pulling Nicole's arm.

"Let go of me,Hinari!" base sa salitang binitawan ng pinsan ko ay nakakaramdam na siya ng takot towards me.Well that's right my dear cousin...dapat ka ngang matakot sa akin.

I know how to restrain my anger and control it as the same time but I told you once you reach my limit...boom!Kaya kong magwala in just a snap.

"Are you going to get the report or not?" I asked her nang makarating kami sa harap ng pinto ng office niya.

"Fine!" may diing bigkas niya at saka pumasok sa loob ng office niya.Nang pakawalan ko pa ang braso niya ay kita ko roon ang pamumula nun.Talagang mamumula iyon dahil mahigpit ang pagkakahawak ko roon kanina.

Hindi naman kasi sana siya magkakaroon ng ganoon kung una pa lang ay isinauli na niya sa akin ang hinahanap ko.Ano bang palagay niya...na hahayaan ko siyang kuhain ang dapat na sa akin?Hindi pa naman ako nasisiraan para hayaan siyang agawin ang parte ng trabaho ko.

Masyado lang siyang pakealamera sa mga bagay na hindi naman niya sakop.She didn't even know what's beyond her territory.Parati na lang siyang tumatapak sa  hindi niya nasasakupan at patunay na roon ang ginawa niyang pagkuha ng report ko for finance.

"Here." nakataas na kilay niyang iniabot sa akin ang brown folder.She actiously crossed her arms causing it to show her cleavage.

"Thank you." I sarcastically thank her with my playful grin on my face.Before leaving her place narinig ko ang pagsigaw niya sa mga empleyadong nakatingin sa amin kanina lang.Hindi niya nagawa sa akin iyon kanina kaya nama'y sa mga empleyado niya ibinaling.Poor her...kulang sa aruga.

"Ingat kayo Ma'am." Lea waved her hands before walking outside the company.Mula sa pagkaka-upo ko sa couch ng lobby at natanaw ko ang pagsakay niya sa motor ng boyfriend niya.

I turned my eyes on my phone as I texted Tatay Pablo to pick me up.Maya-maya rin nama'y dumating na rin siya kaya kaagad akong tumungo sa sasakyan para maka-uwi na.

It was already six in the evening nang maka-uwi kami at nadatnan kong naghahain na sina Yaya ng dinner.Tanging pagkain ko lamang ang naroong nakahanda sa lamesa since wala sina Dad.

Sanay na akong kumain ng mag-isa kapag nasa business trip sila but why does it hurt me over and over again?Kapag nakakasabay ko silang kumain kahit pa nakakatamad nang sumabay sa kanila nakakaramdam pa rin ako ng bahagyang pagkatuwa dahil kahit papaano...nakakasama ko sila during the meals.

Umiiwas lamang akong makasabay silang kumain kapag may problema.Kapag papagalitan at sesermunan nanaman nila ako.Pero kahit na ganoon I'm still thankful for letting me eat together with them... together with my parents.And now seeing the dinner table almost empty...damn!This hurt me so much.

How many times do I already experienced this kind of dinner or even lunch or breakfast?Sanay na ako sa ganito pero parati pa rin akong nasasaktan.

"Hija kumain ka na." I smiled at Yaya Sole before having a seat.Sa tuwing nalulungkot ako nariyan siya.Sa tuwing may problema ako nariyan din siya.Lahat ng pagkukulang ng magulang ko pinunan niya.

Lahat nang dapat na gawin ng isang Ina siya ang gumawa for me.Taking care of me, helping me with my problems and even when I reach my first menstruation...siya ang gumabay sa akin.

Sila ni Tatay Pablo ang nagbigay ng pagmamahal na mula sa tunay na isang Ama't Ina and I hate it.I hate my parents.

I hate Dad and Mom and their fucking absence on my side everytime I needed them.Everytime I needed a parents.

Galit ako sa kanila but I still love them because after all sila pa rin ang mga magulang ko.Mahal ko sila but it doesn't change the fact na kinaiinisan ko ang kawalan nila sa tabi ko.Naiinis ako kasi bakit kailangan pang sa iba ko makuha ang bagay na hindi nila magawang ibigay sa akin.Na bakit sina Yaya ang nagbibigay kapunan para sa mga bagay kung saan sila nagkulang?