Chapter 16
Friends
Kinabukasan,sumabay akong kumain ng agahan kina Dad.Habang kumakain kami pansin kong tila walang nangyareng pag-aaway sa pagitan nila kagabi.They acted normal gaya ng kinasanayan kong makita.
Mukha ngang ayos na sila so I decided not to open the topic I heard last night.Hindi ko rin naman gustong malaman...sa ngayon.Hindi pa ako handa sa maaaring isagot nila sa mga tanong na ibabato ko sa kanila.
Kagabi...hindi agad ako nakatulog and it's obvious by simply looking at my eyes.Dark circle are formed under it.
Madami akong gustong malaman.The moment I heard their fight gusto ko ng pumasok sa loob ng kwarto nila but I decided to listen to their fight...secretly.
Nang gabing iyon madaming tanong ang nabuo sa utak ko na siyang hindi nagpatulog ng maayos sa akin.Tulad ng...
'Bakit iyon nagawa sa amin ni Dad?'
'Bakit nila itinago sa akin?'
At 'nasaan ang kapatid ko?'
Kagabi...hindi ko alam kung dapat ba akong magalit kay Dad dahil nagawa niyang magtaksil sa amin ni Mom.Kung dapat ba akong maghinanakit sa kanila kasi itinago nila sa akin ang tungkol sa kapatid ko.
But one thing I'm sure..masaya ako na may kapatid ako.I'm happy kasi alam niyo 'yun...finally.Sa wakas may kapatid pala ako.Hindi ako nag-iisa.
Hindi ko lang alam kung ano ba ang mararamdaman ko kapag nakita ko na siya o kung makikita ko ba siya.Kasi base sa pananalita ni Mom kagabi lumalabas na ayaw niya sa kapatid ko.Hindi ko naman masisisi si Mom kasi ramdam ko 'yung sakit na ibinigay ni Dad sa kanya.
It's just unexpected kasi ang alam ko wala naman silang problema pero bakit?Bakit nagkaroon ng anak si Dad sa ibang babae?
"Bye Ma'am!" Tatay Pablo waved his hand on me bago nito pinaandar ang kotse paalis.
Buntong-hininga akong naglakad papasok ng kompanya.Nadinig ko pa ang ilang pagbati sa akin ng mga empleyado na ginantihan ko lang ng payak na ngite.
Walang laman ang elevator nang makapasok ako pero agad akong napa-ismid sa hangin nang pumasok ang makakasabay ko.Sa dinami-dami nang pwedeng pumasok dito sa loob ng elevator na 'toh bakit ang bruha ko pang pinsan?
Sumara ang elevator.Kaming dalawa lamang ni Nicole ang narito sa loob at nananatiling tahimik.Nakakapanibago ngang ni-hindi man lang niya ako tinarayan or tinaasan ng kilay.Well...nagpapasalamat naman ako dun kasi kahit papaano sinapian siya ng kabaitan ngayon.
"Good morning, Ma'am." Lea greeted me so I do the same.
"Ma'am nasa loob po si Mr.Andrade...gusto raw po kayong maka-usap." she announced at dahil doon muli tuloy akong nakaramdam ng kaba.
Sariwa pa naman sa utak ko ang narinig ko noong nakaraang gabi.Hindi pa ako handang kausapin o makita siya ngayon dahil sa kaba kong baka madulas ako or mabuking niya ako.Mabuking na nanilip sa kanila ni Lina.Bwiset!Bakit kailangang ako ang mag-adjust sa ginawa nilang momol?
"Ba't ba ang bagal mo?" bungad na reklamo niya.Aba'h akala mo naman kung sino siyang boss ko kung mag-reklamo.
"E,ba't din ba ang aga mo rito?"
"We need to talk." seryosong sagot niya.Muli siyang naupo sa coach na nasa loob ng opisina ko habang pinapanuod ang bawat paghakbang ko patungong swivel chair ko.
I removed my coat at saka iyon isinuot sa likod ng swivel chair.Natira ang suot kong blouse at napansin kong nakatitig nang husto sa akin si Joaquin.
Naglalandas ang mga mata niya pababa sa bewang ko.Anak ng...minamanyak niya ba ako?
"Yang mata mo.Pumunta ka lang ba dito para manilip?"
"Manilip?What the fuck...saan mo naman nakuha ang ideyang sinisilipan kita,Hinari?Baka ikaw..." ganti niya sa akin na ikinamulagat ko.
My ghad!Mali yata ang nasabi kong salita.Naibalik niya kaagad sa akin ang paratang ko sa kanya and to be honest... I'm guilty.
"E,ano ba kasing pag-uusapan natin?"
"Nagseselos si Lina." panimula niya.
"Oh...ano namang kinalaman ko sa pagseselos niya?"
"Ikaw ang pinag seselosan niya,Hinari." may diing pahayag niya.Agad akong napamura ng marinig ang sinabi niya.
Ano?Nakatira ba silang dalawa...nakabatak ganun?For heaven sake ako talaga...ako?
Ako na walang kaalam-alam sa kalandiang namamagitan sa kanila.Bakit naman ako pagseselosan ng Lina niya,e wala naman akong pakealam sa lalaking 'toh.
"Please Hinari.Ayusin mo...sabihin mong wala siyang dapat na ipagselos sayo.Sabihin mong wala tayong relasyon." he pleaded.
"Joaquin alam mo totoong wala tayong relasyon pero ako talaga...Bakit ako ang aayos ng gusot niyo?At saka isa pa,di'ba engaged na siya so bakit ka humihingi sa akin ng tulong para magkaayos kayong dalawa.Niloloko niyo ang lalaking papakasalan niya." sagot ko.
Nadinig ko ang pag buntong-hininga niya."Kapag ginawa mo 'toh Hinari gagawin ko lahat ng gusto mo.Just please...tulungan mo akong ayusin 'toh." muli niyang pakiusap.
"Joaquin naman...sa dinami-dami ng pwede mong hingan ng tulong ba't ako?Ayaw ko...ayaw kong makisawsaw sa problema niyo." I said with finality ngunit agad kong nadinig ang pagmumura niya.
"Damn this,Hinari...Ikaw lang ang inaasahan kong aayos nito."
"Can you hear your words,Mr.Andrade?Inuutusan mo akong kausapin ang babaeng mahal mo para maayos niyo ang gusot niyo.Are you fucking serious?Bakit hindi mo gawin ang inuutos mo sa akin imbes na ako ang guluhin mo.Wala naman akong alam sa relasyon niyo,ah."
"What?Anong wala... nagselos siya sayo kasi masyado akong malapit sayo."
"Pagbigyan mo na ako,Hinari...isa lang.Isang beses lang 'toh.Hindi na mauulit." dagdag niya pa.
"Sinabi ko bang lumapit ka sa akin...hindi naman di'ba?Sinabi ko bang sunduin mo ako,na isayaw mo ako no'ng gabing 'yun?What the fuck Andrade...ikaw itong lumalapit sa akin kahit pa wala naman akong sinasabi sayo.Tapos ngayon sisisihin mo ako kasi nagselos si Lina sa akin.Cut this bullshit,Mr.Andrade.Wala kang makukuhang tulong sa akin.Ginusto mo 'yan so 'wag mo akong idamay." inis na sagot ko sa kanya.
"Ikaw ang gigil na gigil na humapit sa akin no'ng nakaraang gabi tapos ako pa ang sisisihin mo.My gosh...pinigilan kita."
Aba'h nag-iinit ang ulo ko sa kanya.Feeling ko magkaka-altapresiyon ako sa antipatikong 'toh.
Ano bang akala niya sa akin...taga-ayos ng gulo nila ni Lina? Fuck.
"Damnshit!Bakit ba kasi ang slow mo?" inis na mura niya sa akin.
"Aba'y putang*na mo,Andrade.Umalis ka na nga lang habang may pasensiya pa ako.Pumunta ka rito para humingi ng tulong tapos nang hindi ka matulungan...mumurahin mo ako.Putang*na mo rin!" galit na bulyaw ko sa kanya.
Tumayo siya at agad na tinungo ang pinto.Pabagsak pa nitong kinabig pasara iyon habang naiwan ako sa loob habang sapo-sapo ang sarili kong d****b.
How dare him...how dare him na murahin ako dahil lang hindi ko ginawa ang sinabi?Bakit kapag ba ginawa ko ang bagay na iyon makaka sigurado siyang pipiliin siya ni Lina hanggang dulo?
Siraulo ba siya?Sinong tanga ba siya at naisipan niyang pumasok sa relasyong ipinag-babawal sa batas ng mga tao lalo na sa batas ng Diyos.
Bakit hindi na lang nila gawing legally official ang relasyon nilang iyon para wala naman silang natatapakang tao?
Ang walang hiyang Andrade na 'yun.Pati sa katorpehan niya idadamay ako.
"Come in."
"Ma'am tubig po?" wika ni Lea habang hawak-hawak ang bottled mineral water sa kanang kamay niya.
Ibinigay niya iyon sa akin at walang kemeng nilagok hanggang sa maubos.Napanganga pa si Lea dahil doon ngunit hindi ko na lang pinansin ang reaksiyon niya.
"Grabe, Ma'am...ang intense naman ng scene na 'yun."
"What?" takang tanong ko.
"Naku...dinig naming lahat sa labas ang pagtatalo niyo ni Sir Joaquin.Grabe Ma'am ang sama ng ugali niya." napakunot naman ang noo ko at saka wala sa sariling tiningnan ang isang bintanang nakabukas pala.
Hindi ko alam na nakabukas pala iyon kaya siguro nadinig nila ang pagtatalo namin ng binata.Shit naman...chismis again.
"Hayaan niyo na siya, Ma'am.Grabe talaga ang mga lalaki ngayon hindi lang napagbigyan nagagalit agad.Paano na lang kung talagang may dalaw tayo." she said na kaagad na ikinabilog ng mga mata ko.
What is she talking about?
"Dalaw?Ano bang sinasabi mo riyan?"
"Si Ma'am naman.Nadinig naming nasa labas na nakikiusap si Sir Joaquin sa'yo.Ikaw din naman kasi Ma'am,e.Dapat pinagbigyan mo na lang si Sir hindi naman kami sisilip."
"What the hell... Lea get out!" sigaw ko sa kanya nang mapagtanto ko ang tinutukoy niya.
What the... nagkamali sila ng dinig.Ang akala nila humihingi sa akin si Joaquin ng...yak!
Gaano ba kadumi ang tainga nila at hindi nila nadiniig maayos ang pinag talunan namin ni Joaquin.
Base sa sinasabi ni Lea ay alam ko na ang nadinig nila.Anong part ba ng pag-uusap namin ni Joaquin ang nadinig lang nila at iyon ang iniisip ni Lea?
Wala sa sarili akong napasampal sa noo ko bago ko naisandal ang sarili ko sa swivel chair ko.
And dami ko ng problema dumagdag pa siya at ang relasyon nila ni Lina.
Dumaan ang mga oras.Oras na ng uwian kaya nagpaalam na sa akin si Lea para umuwi habang ako ay hindi pa tumatayo sa pagkaka-upo.
Nanatili ako sa loob ng opisina ko at pilit na tinatapos ang mga trabahong hindi ko magawa ng maayos.Bwiset...kung hindi lang sana nagpunta dito ang lalaking 'yun maayos sana ako g nagtatrabaho kanina,e.Hindi sana ako magbabalak na mag overtime ngayon.
Bakit ba kasi parang kasalanan ko pa a g paglapit niya sa akin,e siya naman itong lapit nang lapit sa akin.Kahit nga pinapamukha ko na sa kanyang ayaw ko siya sa tabi ko,e lapit pa rin siya ng lapit.
Tapos selos...ako pagseselosan.Anak ng tinapa...bahala na sila.Parati na lang talaga akong nadadamay sa mga kung anong gulo simula ng makilala ko ang Joaquin na 'yun.
Kung hindi kahihiyan,away naman.Tapos ngayon selos.Mahabaging Dios...bakit ganito?
"H-hi." napalingon ako sa bumukas na pinto at nakita roong nakatayo si Joaquin.
"Andito ka nanaman tapos maninisi ka kung bakit nagseselos sa akin si Lina...pwede ba tigilan niyo na ako." iritableng sagot ko sa kanya ngunit hindi ito nag padala.
Pumasok niya ng tuluyan sa loob ng opisina ko at naupo sa couch.Napaismid ako dahil doon.
"Sorry na."
Pagak pa akong napatawa ng madinig ko ang pag hingi niya ng tawad sa akin.
"Sorry?Para saan...sa ginawa mong kagaguhan kanina?" I sarcastically asked him dahilan para mapakamot siya sa likod ng batok niya.
"Eto naman.Humihingi na nga ako ng tawad dahil sa pagiging gago ko kanina.Saka narealized ko na hindi ko dapat ginawa sayo ang bagay na 'yun.Dapat hindi kita pinilit na gawin ang ayaw mo kaya sorry na,Hinari." he said.
Para siyang batang nakikipag bati sa nakaaway niya kaya medyo napangite naman ako.
"Oh...nakita ko 'yun.Ngumite ka so paano ba yan...bati na tayo huh." naka-ngiteng saad niya kaya wala akong nagawa kundi bitawan ang pinipigil kong pag ngite.
"Sorry na huh." ulit niya.
"Sa isang kondisyon." napa-ngiwi siya dahil sa sinabi ko.
"Oh...ayaw mo yata,e." pananakot ko pa.
"Hindi ah...ano ba ang kondisyon mo?"
"Ilibre mo.Aba'h hindi ako nakapag tanghalian dahil sa inis ko sayo."
"Oo na...tumayo ka na riyan.Mag tatakaw ka lang pala, konsensiyahin mo pa ako." reklamo niya at saka naunang lumabas ng office ko.
Pinatay ko muna ang monitor at saka iniligpit ang trabahong hindi ko pa rin natatapos.
Bukas na lang ulit dah talagang nagugutom na ako.
"Ano ayos na kayo ni Lina?" tanong ko out of curiosity.
Naka-upo kami ni Joaquin sa bermuda habang nakatingin sa langit.Ang akala ko kasi pupunta kami ng fancy restaurant pero dito niya ako dinala sa isang park.
Talagang may kakuriputang dumadaloy sa dugo niya.Dumaan lang kami sa isang fast-food para bumili ng pagkain tapos dito na kami tumambay.
Hindi na rin naman masama dahil atleast dito tahimik.Kitang-kita ko pa ang langit na nasabugan ng maraming bituin.
Pareho kaming nakatingin sa langit nang bigla akong nakakita ng shooting star.
"Oy...nakita mo 'yun?" agad na tanong ko sa kanya habang nananatiling nakatitig sa langit.
"Ang alin?"
"May shooting star tangeks." pahayag ko.
"Oh ngayon?"
"Dapat nag wish ka...ganoon ang ginagawa kapag may nakita kang shooting star.Ako nag wish ako."
"And it's...?
"Tangeks ka...sekreto syempre." sagot ko sa kanya at saka kinuha ang fried chicken na nasa in-order namin kanina.
"Oh....may nakita ako!" agad akong napatingin sa langit nang sabihin niya iyon ngunit hindi ko na naabutan ang sinasabi niyang shooting star.
"E,anong winish mo?" tanong ko.
"Ang daya mo...sabi mo secret pero nagtatanong ka ngayon." reklamo niya sa akin.Napa-ismid ako sa sinabi niya.
"Hindi ka naman pinipilit.Kung ayaw mong sa-----"
"Hiniling ko na sana maging mag kaibigan tayo,Hinari." pagpuputol niya.
My eyes landed on him na nakatingin pala sa akin habang nakatingala ako sa langit.
"Kaibigan?" takang tanong ko.He wants me to be his friend... kaibigan talaga?
Ilang taon na ba ang lumipas na hindi ako nakakarinig ng ganoong salita.Ilang taon na ba ang nakakalipas nang huling may magtanong sa akin tungkol sa pagkakaibigan?
"Friends?" he asked at saka inilahad ang kamay niyang nakangite ko namang tinanggap.
Sa paglalapat nang kamay namin...isa-isang tumulo ang mga luha ko.Siguro ay tears of joy dahil sa wakas may kaibigan muli ako.
Chapter 17Half-sisterDumaan ang maraming araw.Wala naman nang bago sa mga nagdaang araw na iyon liban lamang sa pagiging mas close namin ni Joaquin.I mean,noon kasi hindi naman kami ganoong kalapit sa isa't-isa lalo na ako sa kanya.Kasi di'ba usually nabwibwiset talaga ako sa kanya at parating mainit ang ulo ko kapag nariyan siya sa tabi ko at inaasar ako.Pero ngayon,medyo nawala na ang pagkainis na nararamdaman ko towards him though naiinis pa rin ako sa kanya... minsan.Hindi na ganoong kadalas.At speaking of hindi na ganoong kadalas...hindi na rin ganoong kadalas ang pagpunta niya sa opisina ko.Bagay na wala naman akong issue kasi kapag naroon siya sa opisina ko parati niya lang akong iniistorbo.Kahit na nasa kalagitnaan ako ng pagtatrabaho ko ay kinukulit niya ako sa maraming bagay.Tulad na lang ng mga bagay na ereregalo niya kay Lina.Walang araw na lumilipas na hindi niya ako kinukulit tungkol sa mga bagay na ganoon pero hindi sa n
Chapter 18On my shoulderKinabukasan, nagising akong tila wala nanamang nangyare kahapon.Naabutan ko sina Mom na tahimik na kumakain ng almusal sa kusina.Pasimpleng nag-uusap at ngumingite sa isa't-isa."Good morning." alinlangang bati ko pa sa kanila.Ngumite si Dad sa akin ngunit hindi si Mom."Sumabay ka na sa amin papasok ng opisina, Hinari." my Mom said na hindi man lang ako tinatapunan ng konting tingin man lang.Kibit-balikat akong kumain kasabay sila.Nanatili kaming tahimik hanggang sa magsalita si Dad."Manang pakitawag si Bea." utos ni Dad kay Yaya Sole na agad naman nitong sinunod.Sa tabi ko, narinig ko ang pagbuntong hninga ni Mom.Tila napansin iyon ni Dad kaya hinawakan niya ang kamay ni Mommy at marahan iyong pinisil."We already talked about this,Matilde." saad niya.Ako nama'y tahimik lang na kumakain.Pasimpleng titingnan ang bawat kilos nila ngunit hindi sumasabat sa usapan.Hanggang ngayon din kasi,hind
Chapter 19SurprisedNang gabing 'yun,walang ibang tumakbo sa utak ko kundi ang mga luha ni Joaquin.Ang mga paghikbi niya sa aking balikat.Mga luhang para kay Lina.I don't know why pero nasasaktan ako.Nasasaktan ako kasi kaibigan ko siya.Nasasaktan ako kasi as his friend wala akong magawa kundi tingnan lang siya.Na tanging balikat ko lang ang naibigay ko sa kanya.Ni hindi ko man lang siya nabigyan ng words of wisdom kuno ko.O di kaya'y words that could make him comfortable.Parang feeling ko tuloy wala akong kwentang kaibigan para sa kanya."Ate?" nilingon ko ang tumawag sa akin mula sa likuran ko.It was Bea,dala ang tray ng pagkain ko this breakfast.Hindi kasi ako bumaba kanina para sumalo sa umagahan nila.Ilang beses din akong kinatok nina Yaya pero tumanggi ako.Sinabi kong masama ang pakiramdam ko kaya hindi na rin ako pinapasok pa nina Dad.At dahil do'n,abot tainga ang ngite ko.No works,no paper at higit sa lahat no str
Chapter 20Tears and EscapedNatapos ang party nang hindi ko man lang na tinangka pang bumalik sa garden kung nasaan nagaganap ang kasiyahan.Sa kwarto, patuloy akong umiyak.Walang tigil ang paglalandas ng luha ko sa aking magkabilang pisnge.Walang paglagyan ang mga hinanakit ko ngayon sa kanila.Nangingibabaw ang galit ko kina Dad.Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.Kagaya ng bakit nila ginawa ang bagay na iyon?Ang sakit... sobrang sakit ng gabing 'toh.Lihim kong hiniling na sana...sana hindi na lang ako nagising mula sa pagkakatulog ko kanina.Sana hindi na lang nang sa gayon hindi ko nalaman ang ginawa ng mga magulang ko.I can't...hindi ko kaya.Lahat ginawa ko para maging proud sila sa akin.Lahat-lahat na ibinigay ko.Sinabi nila sa akin noon na kailangan lagi akong nasa taas.Tinitingala gaya nila at kahit mahirap pinilit kong gawin ang makakaya ko so I won't make them disappointed.They sent me abroad at doon pinag-a
"What's the matter with you,Hinari?Ano nanamang kahihiyan 'toh?"galit na bungad sa akin ng aking ina nang makapasok siya ng kwarto ko.Napatungo na lamang ako dahil doon at minabuting manahimik na lamang dahil alam kong hindi rin naman niya ako pakikinggan.Magsasayang lang ako ng laway.I let her said anything she wants me to hear kahit pa sakit ang binibigay niyon sa akin."How many times do I have to tell you na you should be on top.Hindi lang sa klase kundi sa lahat dahil isa kang De Alva!" muli niyang sambit sa akin na parati ko namang naririnig sa kanya.
"How was your day Hija?" tanong ni Dad habang kumakain kami ng magkakasabay sa mahaba naming lamesa pero tatatlo lang naman kami."Pretty good," maiksing sagot ko saka ipinagpatuloy ang pagkain ko.Ganito kami parati tuwing kakain kami ng hapunan parati kaming magkakasabay at kung titingnan mula sa malayo, we are perfect as a family pero hindi para sa akin.Marahil sa mata ng iba ay imahe kami ng masaya at perpektong pamilya pero sa mga mata ko...hindi.Hindi tulad ng ibang magulang ang mga magulang ko...hindi tulad ng ordinaryong pamilya ang pamilya ko.My family always surrounded by money,by fame and business.Ang ibang magulang ay minamahal ang kanilang mga anak bagay na kahit kailan ay hindi ko naramdaman sa mga magulang ko.Pagak akong napangite...marahil ay mahal naman nila ako pero hindi gaya ng pagmamahal ng mga butihing magulang na may malasakit sa kanilang anak.
Silently looking on my own reflection on the car's window as I heard my parents busy discussing about business. Nanatili lamang akong walang imik at piniling hindi na makisali sa kanilang usapan habang tinatahak namin ang daan patungong venue nang aming pupuntahan.Hindi ko naman talaga balak pang sumama sa event na iyon, pinilit lamang ako ni Mom kaya wala din akong nagawa.Parati din namang ganito kapag may event silang dadaluhan,parati nila akong isinasama as if gusto ko iyon. Kaya sa event tuloy ay tahimik lang akong naka-upo sa aming table at hindi nakikipag-usap sa mga naroong guest...liban lamang kung kailangan kong makipag-usap."Philip and Matilde De Alva together with your lovely daughter,welcome to the auction party." bungad na bati sa amin ng isang di-katandaang babae na nakasuot ng marangyang damit na gaya ng sa amin.Bahagya nitong inilapat ang pisngi niya sa pisngi ng aking Ina at saka tinapik ng bahagya ang braso ng
"Ya,sino bang bisita ang dumating?" I asked Yaya Sole habang abala ako sa pagsusuklay nang buhok ko.Medyo ginabi na kami nang uwi kagabi kaya naman tanghali na rin ako nagising.Kung hindi pa ako sinadyang akyatin ni Yaya ay hindi pa siguro ako gising."Hindi ko rin kilala,Hinari Hija pero sa tingin ko ay mga kaibigan nang Mama't Papa mo." my Yaya stated at saka lumapit sa akin.She grabbed the hair comb I was holding at saka niya sinuklay ang buhok ko."Ang aga naman nilang bumisita.Nga pala Yaya samahan mo ako mamaya huh?" I said as I looked on her reflection habang iniintay ang magiging sagot niya."Saan naman tayo pupunta?Saka alam mo naman ang Mommy mo baka hindi ka payagan,nun."Napasimangot ako nang marinig ang sagot niya."E,papayag 'yun bibili lang naman ako nang libro mamaya e." I stated at saka tumayo sa pagkaka-upo.Tinungo ko ang closet ko para magpalit ng damit bago bumaba.May bisita kami ngayon at tuwing may bisita
Chapter 20Tears and EscapedNatapos ang party nang hindi ko man lang na tinangka pang bumalik sa garden kung nasaan nagaganap ang kasiyahan.Sa kwarto, patuloy akong umiyak.Walang tigil ang paglalandas ng luha ko sa aking magkabilang pisnge.Walang paglagyan ang mga hinanakit ko ngayon sa kanila.Nangingibabaw ang galit ko kina Dad.Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.Kagaya ng bakit nila ginawa ang bagay na iyon?Ang sakit... sobrang sakit ng gabing 'toh.Lihim kong hiniling na sana...sana hindi na lang ako nagising mula sa pagkakatulog ko kanina.Sana hindi na lang nang sa gayon hindi ko nalaman ang ginawa ng mga magulang ko.I can't...hindi ko kaya.Lahat ginawa ko para maging proud sila sa akin.Lahat-lahat na ibinigay ko.Sinabi nila sa akin noon na kailangan lagi akong nasa taas.Tinitingala gaya nila at kahit mahirap pinilit kong gawin ang makakaya ko so I won't make them disappointed.They sent me abroad at doon pinag-a
Chapter 19SurprisedNang gabing 'yun,walang ibang tumakbo sa utak ko kundi ang mga luha ni Joaquin.Ang mga paghikbi niya sa aking balikat.Mga luhang para kay Lina.I don't know why pero nasasaktan ako.Nasasaktan ako kasi kaibigan ko siya.Nasasaktan ako kasi as his friend wala akong magawa kundi tingnan lang siya.Na tanging balikat ko lang ang naibigay ko sa kanya.Ni hindi ko man lang siya nabigyan ng words of wisdom kuno ko.O di kaya'y words that could make him comfortable.Parang feeling ko tuloy wala akong kwentang kaibigan para sa kanya."Ate?" nilingon ko ang tumawag sa akin mula sa likuran ko.It was Bea,dala ang tray ng pagkain ko this breakfast.Hindi kasi ako bumaba kanina para sumalo sa umagahan nila.Ilang beses din akong kinatok nina Yaya pero tumanggi ako.Sinabi kong masama ang pakiramdam ko kaya hindi na rin ako pinapasok pa nina Dad.At dahil do'n,abot tainga ang ngite ko.No works,no paper at higit sa lahat no str
Chapter 18On my shoulderKinabukasan, nagising akong tila wala nanamang nangyare kahapon.Naabutan ko sina Mom na tahimik na kumakain ng almusal sa kusina.Pasimpleng nag-uusap at ngumingite sa isa't-isa."Good morning." alinlangang bati ko pa sa kanila.Ngumite si Dad sa akin ngunit hindi si Mom."Sumabay ka na sa amin papasok ng opisina, Hinari." my Mom said na hindi man lang ako tinatapunan ng konting tingin man lang.Kibit-balikat akong kumain kasabay sila.Nanatili kaming tahimik hanggang sa magsalita si Dad."Manang pakitawag si Bea." utos ni Dad kay Yaya Sole na agad naman nitong sinunod.Sa tabi ko, narinig ko ang pagbuntong hninga ni Mom.Tila napansin iyon ni Dad kaya hinawakan niya ang kamay ni Mommy at marahan iyong pinisil."We already talked about this,Matilde." saad niya.Ako nama'y tahimik lang na kumakain.Pasimpleng titingnan ang bawat kilos nila ngunit hindi sumasabat sa usapan.Hanggang ngayon din kasi,hind
Chapter 17Half-sisterDumaan ang maraming araw.Wala naman nang bago sa mga nagdaang araw na iyon liban lamang sa pagiging mas close namin ni Joaquin.I mean,noon kasi hindi naman kami ganoong kalapit sa isa't-isa lalo na ako sa kanya.Kasi di'ba usually nabwibwiset talaga ako sa kanya at parating mainit ang ulo ko kapag nariyan siya sa tabi ko at inaasar ako.Pero ngayon,medyo nawala na ang pagkainis na nararamdaman ko towards him though naiinis pa rin ako sa kanya... minsan.Hindi na ganoong kadalas.At speaking of hindi na ganoong kadalas...hindi na rin ganoong kadalas ang pagpunta niya sa opisina ko.Bagay na wala naman akong issue kasi kapag naroon siya sa opisina ko parati niya lang akong iniistorbo.Kahit na nasa kalagitnaan ako ng pagtatrabaho ko ay kinukulit niya ako sa maraming bagay.Tulad na lang ng mga bagay na ereregalo niya kay Lina.Walang araw na lumilipas na hindi niya ako kinukulit tungkol sa mga bagay na ganoon pero hindi sa n
Chapter 16FriendsKinabukasan,sumabay akong kumain ng agahan kina Dad.Habang kumakain kami pansin kong tila walang nangyareng pag-aaway sa pagitan nila kagabi.They acted normal gaya ng kinasanayan kong makita.Mukha ngang ayos na sila so I decided not to open the topic I heard last night.Hindi ko rin naman gustong malaman...sa ngayon.Hindi pa ako handa sa maaaring isagot nila sa mga tanong na ibabato ko sa kanila.Kagabi...hindi agad ako nakatulog and it's obvious by simply looking at my eyes.Dark circle are formed under it.Madami akong gustong malaman.The moment I heard their fight gusto ko ng pumasok sa loob ng kwarto nila but I decided to listen to their fight...secretly.Nang gabing iyon madaming tanong ang nabuo sa utak ko na siyang hindi nagpatulog ng maayos sa akin.Tulad ng...'Bakit iyon nagawa sa amin ni Dad?''Bakit nila itinago sa akin?'At 'nasaan ang kapatid ko?'Kagabi...hindi ko alam kung dapat ba
Chapter 15PartnershipThe dance performance ended and the whole crowd clapped their hands for the performers.They just bowed their head before taking the exit.As soon as they take the exit,Tita Catalina and Tito Salvador take the emptiness of the middle."Good evening to all of you.I am thankful for having you all here and supporting this party." Tito Salvador started.May ngiti sa labi silang nakaharap sa madla.Sila pala ang may pasimuno ng party na ito.Ang akala ko ay inbitado lang din sila rito gaya namin."Alam naman nating lahat ang dahilan kung bakit namin idinaos ang event na ito,di'ba.So as a part of this charity event we want to welcome and also give thanks to the persons who supports this event.Sobra talaga kaming nagpapasalamat sa kanila since they are a big help to the charity we have." patungkol na pananalita ni Tito Salvador habang nakaharap sa madla.Charity pala ang dahilan ng event na ito.Ang hirap talaga ng walang kaalam-a
Chapter 14Party"Ang laki-laki mo na talaga,Hija.Biruin mo noo'y batang paslit ka pa lamang na parati kong binibihisan tapos ngayon tingnan mo...dalagang-dalaga ka na.Ang ganda-ganda pa at talagang maipag-mamalaki." a glimpse of a bittersweet smile was shown in my lips habang nakaharap ako human size mirror na nasa kwarto ko.Hindi iyon napansin ni Yaya since nakatalikod ako mula sa kanya habang inaayos ko ang pagkakasuot ko ng damit na binili ko noong nakaraang araw."E,paano 'yan mukhang ikaw lamang ang dadalo sa okasyong iyon.Wala pa ang iyong Mama't Papa." may bahid na pag-aalala ang tanong niya.Mukhang totoong mangyare ang sinabi ni Yaya dahil kanina ko pang umaga inaantay ang pag-uwi nina Dad pero hanggang ngayo'y wala pa sila.Ang sabi naman ni Yaya ay may natanggap ang mga magulang ko na invitasiyon ng kagaya ng sa akin kaya imposible namang hindi sila dumalo.Malabo namang mangyare na hindi sila dumalo lalo pa't parang mahalaga ang event na iyon.Sa card p
Chapter 13AnnoyanceNapasimangot pa ako nang makapasok ako sa isang malapit na convenience store.I was planning to surprise Manang Loleng pero nang makarating ako sa karinderya niya walang tao at sarado ang karinderya.Ang sabi ng mga kapit-bahay niya ay umuwi raw si Manang ng probinsiya para bisitahin ang pamangkin at ang mga kapatid niya roon.Napatingin naman ako sa bitbit kong paper bag na may lamang damit at pabago para sa matanda.Sayang naman at hindi ko muna ito naibigay sa kanya.Dapat pala talaga ay kahapon pa ako nagpunta sa karinderya niya pero hindi bale na...may next time pa naman.Naglakad ako patungo sa freezer at saka kumuha roon ng ice cream.Gusto ko sana'y cornetto pero wala naman silang ganoon kaya napilitan akong kuhain ang magnum ice cream.Pwede na rin 'toh pang pawi ng init since nilakad ko lang ang store na ito from the karinderya.Tutal naman at wala sina Mommy sa bahay ay mag gagala muna ako.Aba'y chill-chill din tayo kapag may time
Chapter 12InvitationI was shocked when Joaquin pulled me closer and closer to him.I can hear my heart's beat at ramdam ko rin ang bahagyang panlalamig nang aking mga kamay.Sa mga oras na kaharap ko siya ay wala nang paglagyan ang kaba at pagkabigla ko lalo pa nang yakapin niya ako bigla.Ewan ko ba pero ganoon ang nararamdaman ko ngayong mag-kadikit ang mga katawan namin.The warm coming from his body is all I can feel kahit pa nakasuot siya ng sweater.Shit!Hindi ko alam ang nangyayare sa akin kaya bahagya ko siyang itinulak ngunit pinigilan niya iyon."Let me hug you for a while." he said kaya wala akong nagawa kundi damahin ang yakap niya.Ikinatatakot ko lang na baka may makakita sa amin na ganito ang ayos.Lalo na sina Mom and Dad.Ayaw kong maabutan nila kami ng ganito."This is enough,Joaquin." I said at agad na kumawala sa yakap niya.My brows knotted in shock when I saw his eyes...crying.Umiiyak siya kaya agad akong nataranta.H