Chapter 2: Fame and Name

Silently looking on my own reflection on the car's window as I heard my parents busy discussing about business. Nanatili lamang akong walang imik at piniling hindi na makisali sa kanilang usapan habang tinatahak namin ang daan patungong venue nang aming pupuntahan.

Hindi ko naman talaga balak pang sumama sa event na iyon, pinilit lamang ako ni Mom kaya wala din akong nagawa.

Parati din namang ganito kapag may event silang dadaluhan,parati nila akong isinasama as if gusto ko iyon. Kaya sa event tuloy ay tahimik lang akong naka-upo sa aming table at hindi nakikipag-usap sa mga naroong guest...liban lamang kung kailangan kong makipag-usap.

"Philip and Matilde De Alva together with your lovely daughter,welcome to the auction party." bungad na bati sa amin ng isang di-katandaang babae na nakasuot ng marangyang damit na gaya ng sa amin.

Bahagya nitong inilapat ang pisngi niya sa pisngi ng aking Ina at saka tinapik ng bahagya ang braso ng aking ama.

Gestures that I frequently seen...nakakasawa na ang plastikang iyan.

"Ready for the auction?" dinig kong tanong ng babae sa aking ama't-ina na nakikipag-usap na sa kanya habang ako ay tinahak na ang bakanteng table na may nakalagay na pangalan ng aming pamilya...De Alva.

Hindi ko na hinintay pa sina Mom and Dad dahil dito rin naman sila uupo mamaya at isa pa wala din naman akong pakealam sa pinag-uusapan nilang tatlo. This auction isn't my thing or should I say the business isn't my thing and happiness.

Pinilit lamang nila ako na sumama sa kanila as if naman may kabuluhan ang mga bagay na ito sa akin. Mas gugustuhin ko pang mahiga at matulog sa aking kama kesa makipag-plastikan sa mga taong narito.

Wake up...your business wouldn't run in a successful way kung wala kang kaplastikan.

Tamad akong napamasid sa buong lugar. Ilang beses na ba akong nakadalo sa ganitong event...well bibilangin ko pa ba?Since I turned eighteen ay parati na akong isinasama ng aking mga magulang sa ganitong occasion at kapag tatanggi ako... nagagalit sila.

Kung sa bagay ano pa nga bang magagawa ng pagtanggi ko kung sila din naman ang nasusunod parati.Useless lang ang laway ko at kahit umiyak pa ako e hindi sila papayag na hindi ako sumama.

Never in my life I'd experience to have some gimiks with my friends kasi pinagbabawalan nila ako at isa pa wala din naman akong kaibigan,e.

I don't have what others called circle of friends dahil school at bahay lang naman ako noong nag-aaral pa ako.Then nang maka-graduate ako...ganitong mga bagay agad ang bumungad sa akin.

And take note...parents ko ang pumipili ng kakaibiganin ko for a business reason.Funny right?Thier own daughter's happiness against their own business reason.

Natatandaan ko noong highschool ako may naging kaibigan ako sa abroad pero nang makilala ng parents ko they force me to stop my friendship over that girl.I don't know what's their reason kung bakit nila ginawa iyon basta ang alam ko lang e hindi ganoon kayaman ang kaibigan kong iyon kaya siguro ayaw sa kanya ng parents ko.

After that...hindi na ako nakipag-kaibigan pa sa iba dahil natatakot akong baka gawin ulit iyon ng mga magulang ko.It is hard to build a friendship with others tapos ganoon lang ang mangyayare...insane!

Naramdaman ko ang bahagyang pagtapik sa akin ng aking ama bago sila umupo sa  harapan ko kasama ang babaeng kausap nila kanina.

"So what can you give to win the auction,Matilde?" tanong nito sa aking ina na may ngite sa labi.

"You know me Miranda what Matilde wants, Matilde gets...right Philip?" sagot nang aking Ina sabay pasimpleng hinimas ang kamay ng aking Ama.

Medyo sweet tingnan pero it's not that sweet dahil may halong pagyayabang ang sagot ng ina ko.

Ngite lamang ang isinagot ng aking ama at saka nakisalo sa kanilang kwentuhan habang ako ay hindi ko mabilang kung ilang beses ko na bang napa-ikot ang aking mga mata.Hindi talaga magandang ideya ang pagsama ko rito...bukod sa nakaka-OP e nakakabagot din dahil wala naman akong interest sa mga ganitong auction.

Minabuti ko na lamang na tumayo sa aking pagkaka-upo upang pumunta muna sa labas.Kanina ng papasok kami rito ay nakita kong may garden ito na magandang pagtambayan kesa naman manatili akong naka-upo rito sa harapan nila habang sila ay nag-usap tungkol sa mga bagay na wala akong alam at hindi ko gustong alamin.

"Where are you going,Hinari?" my mom asked nang mapansin nito ang pagtayo ko.

"Um...I need to pee,Mom.Excuse me." pagtanggi ko at saka naglakad palayo sa aming table.

Knowing her tiyak na pipigilan nanaman niya ako kapag sinabi kong lalabas ako para mapagpa-hangin lang.E,mas gugustuhin niyang mainip ako kesa paalisin ako sa harapan nila...pag-ihi lang ang magandang dahilan para pumayag sila.

Nang may dumaang serbidor sa harapan ko at kaagad akong kumuha ng isa sa mga cocktail na nasa tray na hawak niya.Nilalamig pa akong napahawak sa sarili kong balikat nang makalabas ako dahil sa suot kong damit na hindi tugma sa malamig na hangin ngayong gabi.

"Hay sa wakas...nakatakas ako kahit sandali." I said as I sit down on the bench near on my place.Ibinaba ko muna ang hawak kong cocktail sa aking tabi saka nakangiteng tiningala ang langit.

Stars are scattered in the night skies at may nakita pa akong eroplanong nagdadaan.Tuwing gabi ay hindi ko nalilimutang hindi tumingin sa langit para mag star gazing at mag plane spotting,minsan pa nga ay aksidente akong nakakakita ng shooting star and I secretly hoping na sana dumating na ang tunay na makakapag-pasaya sa akin.

Na sana mahanap ko na ang tunay na magbibigay sa akin ng kaligayahan...bagay na kahit mayaman ako ay hindi ko makamtam.Mayaman ako at sikat ang pamilyang kinabibilangan ko but inspite of that hindi pa din ako masaya.Siguro ay talagang may kulang kahit noon pa...hindi ko lang ito matukoy.

Masaya naman akong hindi ako naghihirap pero inside of me is a voice shouting that it's not my true happiness...na para bang may kulang,na hindi ako kontento.

"Isa kang De Alva,Hinari tandaan mo iyan.Anak kita,anak ka namin ng Papa mo at kapag nakagawa ka nang kahit na anong kahihiyan it was our family's reflection." 

Napangite ako ng mapait kasabay nang pagtulo nang munti kong luha sa aking pisnge.Eversince before ay ganoon na sila...parating pangalan ang kanilang pinapahalagahan.

Pangalan lang ang mahalaga para sa kanila.Business ang dapat nilang unahin at kapag nagkamali ka kahit pa napaka-liit na pagkakamali ay para bang isa na iyong malaking issue.

For me they are not a good parents as they didn't raise me in a proper way kahit pa sabihin nating hindi naman ako bastos at walang good manners.What I mean is they didn't give me the right attention para mapalaki ako ng ayos.

Infact we never had a family bonding simula bata pa ako kasi lumaki akong kasama ang mga yaya ko,ang mga katulong namin.

Noong grades school ako never silang dumalo sa family occasion or kahit pa anong school events na kailangan sila... graduation dumalo sila,oo.

Back when I was in highschool naman at college ganoon pa din,since nasa Pilipinas sila and I was in US para doon mag-aral.

In my birthdays wala rin sila.Ah! When I turned eighteen ay naroon naman sila pero business pa din ang nasa utak nila.Sa lahat ng mahahalagang araw sa buhay ko wala sila dahil they are both busy on their business.Mas nabibigyan nila ng oras ang business kesa sa akin na sarili nilang anak.

Parang kahit ba hindi nila sabihin in direct na hindi ako priority for them,e pinaparamdam naman nila ng paulit-ulit.

Para ngang mas nanay ko pa si Yaya Sole e kesa kay Mom at parang mas tatay ko pa ang driver kong si Mang Pablo kesa kay Dad.That two persons give me advice na mas maganda sana kung sa tunay kong mga magulang nanggagaling.They give me the attention that my own parents can't give me...f*ck! It's hurt.

I hugged myself as the cool wind breeze blown dahilan para matangay ang iilang hibla ng buhok kong hindi kasama sa aking puyod.I want to go inside na dahil malamig talaga sa balat ang hangin idagdag mo pang wala akong kahit na anong coat na suot kundi ang dress ko lang na sleeveless.Pero kung papasok naman ako sa loob wala din naman akong gagawin doon.

"Hi!" napalingon ako as I heard a sweet voice na siyang bumati sa akin.

"Hi." I greeted back the woman standing beside me.

She's wearing a turtle neck black dress na hanggang kalahati ng kanyang hita ang haba.Maiksi ang buhok niya na medyo kulot at may maputing balat.

"Can I sit with you?" she asked kaya agad ko siyang binigyan ng espasyong mauupuan niya.

"Thanks...Luigi and you are?" pakilala niya sa akin na siyang nagpangite sa akin nang marinig ko ang pangalan niya.

She has a sweet face na babaeng-babae pero seryoso...Luigi?

"If you're having doubt to call me Luigi,call me Gigi para mas babae." ngiteng saad niya.

"Hinari." pakilala ko sa kanya na siyang nagpalaki nang mata niya nang lingunin niya ako.

"Why?" I asked.

"Um...nothing. I was shocked lang kasi ikaw pala si Hinari from the De Alva clan." she stated.Hindi ko naman sinabi ang apeliyedo ko pero bakit kilala niya ako.

"Your family has a large and wide popularity lalo na sa business hindi ba?" 

"Um...ganun na nga." I nodded as I heard the words coming from her mouth.

"If I'm not mistaken only child ka hindi ba?" she again asked at tanging pagtango lamang ang sagot ko.

"Bakit nga pala nag-iisa ka dito?" tanong niyang muli at handa na sana siyang sagutin nang bigla akong tawagin nang aking Ina na nakatayo malapit sa harapan naming dalawa.

Kaagad akong napatayo mula sa pagkaka-upo at kaagad siyang nilapitan.

"I thought you were in the restroom,Hinari?" tanong niya sa akin kaya hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya ngayon.

"Good evening,Mrs.De Alva." Luigi greeted my Mom nang makalapit siya sa amin.Payak siyang tiningnan nang aking ina at saka sumilay sa kanyang labi ang ngite.

"You look so familiar,Hija have we met before?" my Mom asked Luigi kaya nakangite itong tumango.

"Second child of Catalina and Salvador Andrade,Mrs.De Alva." pakilala ni Luigi sa kanya kaya mas lalo napangite ang aking Ina.

Looks like there's something with Luigi that makes my Mom to wear the smile she has right now.

"Dumating na pala kayo from England,Hija.How was your Mom is she fine now?" my Mom asked Luigi at tumango lamang ito bilang sagot.

Probably my Mom knows something about Luigi and her family kaya maganda ang pakikitungo niya rito.Siguro kung hindi niya kilala ang family ni Luigi baka kanina pa ito umalis kasama ako and leaving Luigi here.

"My family would come here din Tita nauna lamang ako sa kanila." Luigi stated with a word Tita included.

"Let's go inside the bidding is already started.Hinari come with us."

"Uh...Tita mind if you allow Hinari to stay here with me muna?" Luigi asked my Mom na siya namang nagpabaling sa aking Ina nang tingin sa akin.

Tiningnan niya kami nang bahagya at saka sumang-ayon bago pumasok nang mag-isa sa loob.

"Niligtas kita,Hinari." tapik sa akin ni Luigi bago siya bumalik sa bench na kinauupuan namin kanina.

"Thanks." 

"Naku wala 'yun saka halata naman kasing you're not enjoying this party." she stated saka isinandal ang likod niya sa upuan.

"Isa pa you look like not happy with your life...may problema ka ba?" napangite naman ako ng lihim sa tanong niya.

How can she be concerned sa akin gayong ngayon lang naman kami nagkakilala.

"Um...wala naman.Nga pala you told earlier na from England ka?"

"Yeah."

"Maganda ba doon?" I asked pero agad siyang sumimangot.

"Maganda pero we're not happy there...mas maganda pa din dito sa Pilipinas."

"Pero my kuya needed to left there dahil sa family business namin." she added.

Napabuntong hininga ako dahil sa sinabi niya.

"Business really sucks...alot." I silently stated na halata namang hindi niya napakin