Chapter 14
Party
"Ang laki-laki mo na talaga,Hija.Biruin mo noo'y batang paslit ka pa lamang na parati kong binibihisan tapos ngayon tingnan mo...dalagang-dalaga ka na.Ang ganda-ganda pa at talagang maipag-mamalaki." a glimpse of a bittersweet smile was shown in my lips habang nakaharap ako human size mirror na nasa kwarto ko.Hindi iyon napansin ni Yaya since nakatalikod ako mula sa kanya habang inaayos ko ang pagkakasuot ko ng damit na binili ko noong nakaraang araw.
"E,paano 'yan mukhang ikaw lamang ang dadalo sa okasyong iyon.Wala pa ang iyong Mama't Papa." may bahid na pag-aalala ang tanong niya.Mukhang totoong mangyare ang sinabi ni Yaya dahil kanina ko pang umaga inaantay ang pag-uwi nina Dad pero hanggang ngayo'y wala pa sila.Ang sabi naman ni Yaya ay may natanggap ang mga magulang ko na invitasiyon ng kagaya ng sa akin kaya imposible namang hindi sila dumalo.Malabo namang mangyare na hindi sila dumalo lalo pa't parang mahalaga ang event na iyon.Sa card pa lang na ibinigay sa akin ni Joaquin ay halata ng mahalaga ito.
Bakit ba kasi nawala sa isip kong tanungin si Joaquin tungkol sa event na iyon.Wala tuloy akong kaide-ideya tungkol doon.
When I already finished my preparation ay nadinig namin pareho ni Yaya ang pagkatok sa pinto ng kwarto ko."Come in." I said as one of our maids entered my room.
"Señorita nasa baba na po si Señorito Joaquin.Pinapasabi niya pong dalian niyo ang pag-aayos." she stated and upon hearing her words agad akong napa-ismid.Hindi naman sinabi ng lalaking iyon na susunduin niya ako ngayong gabi tapos pagmamadaliin niya ako.What an asshole.Parati na lang niyang isinisingit ang kayabangan niya.
"Let's go." pag-aaya ko sa binata nang makababa na ako ng hagdan.Nakatuon ang mga mata niya sa kaharap niyang cellphone bago ako tiningnan.I saw a glimpse of amazement on his eyes ngunit mabilis iyong nawala at agad niyang naitago.
Nagandahan naman siya ayaw pang ipahalata.Duh!Hindi naman mahirap sabihing maganda ako sa paningin niya.Ilang beses ko lang bang narinig sa kanya ang papuri...maybe two times or once?
"Ang bagal mo." reklamo niya.Gusto ko man siyang singhalan ngayon na mismo masisira naman ang image ko ngayong gabi.Nakasuot ako ng sexy outfit kaya dapat ay bagayan ko muna ito.Kung sisinghalan ko siya ngayon mismo baka naman masyado na akong bungangerang babae sa mga niya at sa mga mata ng mga katulong na nakatingin sa amin ngayon.
'pasalamat siya type kong maging sexy ngayon kahit pa nakapush-up ang hinaharap ko.'
"You didn't tell me na susunduin mo pala ako ngayon."
"Wala sa plano kong sunduin ka ngayon since alam kong sobrang bagal mo.My Dad just told me to fetch you so I did." kalmadong saad niya.Okay sexiness is now out...ang kapal niya.
Nang maikabit ko ang seatbelt ko ay agad ko siyang binalingan ng nakataas ang kaliwang kilay."Hindi mo na lang sana ako sinundo kung napilitan ka lang.Ano namang gusto mo pumunta ako ng isang event na lusyang ang pagmumukha." iritableng sagot ko sa kanya.He just shrugged his shoulder before starting the car engine at saka iyon mabilis na pinatakbo.
Napahigpit pa ang pagkakahawak ko sa purse na hawak ko dahil doon.Masyado ba siyang atat na makapunta sa event na iyon at masyado niyang binilisan ang pagmamaneho.Akala mo naman may kung anong nakaka-excite sa event na iyon gayong puro plastikan lang naman ang makikita roon.
Unang lumabas ng kotse si Joaquin and I was assuming that he would open the door for me pero deretso lang siyang pumasok sa gate ng isang bahay...bahay?Hindi pala.It was a mansion.
Nakakunot-noo pa ako ng bumaba ako ng kotse niya at pabagsak itong sinarhan.Sinundan ko ang napaka-gentle man na binata na nakilala ko sa loob ng mansion and there bumungad sa akin ang maliwanag na ilaw mula sa loob at labas ng mansion.I even saw his parents ang sister sitting on a table at nang ilibot kong muli ang mga mata ko ay nakita ko ang Mommy at Daddy ko na busy sa pakikipag-usap sa mga kasama nilang iba't-ibang tao.
So...nauna na pala sila rito habang ako'y iniintay ang pagdating nila sa bahay kanina.Excited ba sila masyado kaya hindi na nila naisipang umuwi muna ng bahay?
"Hija." my Dad greeted me as he gave me a peck of kiss on my cheeks.My Mom also kiss me side by side...exaggerated.
"Everyone meet my daughter.Hinari Journee De Alva." I just smiled politely when my Mom introduces me to her Amigas.Napansin ko rin ang paglapit sa amin ni Mrs.Andrade, Joaquin's Mom at saka ako bahagyang niyakap.I just did the same to her...sign of respect.
Nang sila-sila na lang din ang nag-uusap I decided to excused myself at saka tinungo ang table na kinaroroonan ni Joaquin at ng kapatid niya.
"Hi Hinari." Gigi greeted me.Ningitian ko lang siya at saka ko napansin ang mga mata ni Joaquin na nakatingin sa akin.No,erase that.Lampasan ang tingin na iyon and when I turned my back nakita ko kung sino ang tinitingnan niya.
Narito rin pala siya?It was Lina at kita ko rin ang isang gwapong lalaki na nasa tabi niya.Lina seems happy with the way she was talking to the man besides her.Ngunit bahagya kong nakita sa mga mata ng dalaga ang itinatagong sakit.She looks happy in out but why does her eyes telling me that she's not?Nang akbayan siya ng lalaking katabi niya ay agad niya iyong inalis kasabay ng pagbitaw ng isang malalim na hininga ni Joaquin dahilan para mapatingin ulit ako sa kanya.
Kitang-kita ko sa mga mata niya ang pagka-yamot sa nakikita niyang eksena.Pati na rin ang hindi niya maitagong sakit.Dahil tuloy doon ay inayos ko ang pagkaka-upo at sinadya na talagang takpan sina Lina at ang kasama nitong lalaki.
Joaquin's eyes gave me a questionable look but I just wink at him.Tinutulungan ko na nga siyang hindi makita ang babaeng mahal niya sa piling ng iba...aarte pa ba siya.It's look like he was torturing himself at hindi ko mapigilang hindi makaramdam ng konting awa para sa kanya.
Mukha namang hindi rin masaya si Lina sa piling ng lalaking iyon,e bakit hindi na lang si Joaquin?At ito namang lalaking 'toh...bakit totorpe-torpe ba siya?
Wala naman akong nakikitang problema na maaaring maging hadlang sa kanila ah.Lina and Joaquin look good for each other.Pareho silang galing sa mayamang pamilya so bakit hindi na lang sila?
"Excuse me." I excused myself before leaving my seat.Agad kong inilibot ang mga mata ko para hanapin ang daan patungong comfort room.My gosh...nakakapa-ihi naman ang love story nilang dalawa.
Bahala na nga sila...mukhang pareho silang torpe.Mabuti na lang ako hindi pa tinatamaan.Talagang problema lamang ang relationship na iyan at saka ko na lang poproblemahin kapag mayroon na akong sariling minamahal.
Nang makarating ako sa CR pumasok ako sa isa sa mga cubicle.Tahimik akong umiihi ng madinig ko ang biglaang pagbukas ng pinto ng CR.Iimik sana ako para suwayin ang nagbukas...kasi naman,hello?Maaabutan na ba siya sa panty niya at talagang grabe kung buksan ang pinto.
I was about to open the cubicle's door when I heard the familiar voice inside the other cubicle.
"Stop it Joaquin." pigil ang pag suway na iyon ni Lina kay Joaquin.Napatakip naman ako ng bibig ko dahil sa naririnig ko.Lina was gasping for some air.Mukha siyang...umuungol?
"Ugh...Jaq please." mula sa pagkakatayo ko ay muli akong napa-upo sa nakatakip na toilet.What the fuck...is this for real?Am I really hearing Lina's moan while she was with Joaquin in the same cubicle?
Anong ginagawa nila roon?Out of my curiosity naisipan kong unti-unting lumuhod sa sahig para silipin kung nasaan sila.And there I saw two pair of feet.Lina's feet and Joaquin's feet.Base sa posisyon ng mga paa nila malalaman mong magkalapit sila ng husto.
What the heck am I seeing right now...how can I get out of here nang hindi nila nalalaman.Lalo pa akong nakaramdam ng kaba ng mas madinig ko ang palalim na palalim na ungol ni Lina.
"Quiet Lina." seryosong utos sa kanya ni Joaquin.Sa mga oras na naka-upo ako sa toilet bowl isa lang ang pumapasok sa isip ko.Lina and Joaquin were making out inside the third cubicle.
Bakit?I mean bakit dito pa nila napili?Parang kanina lang ay galit na nakatingin si Joaquin kay Lina at sa kasama nitong lalaki tapos ngayon.Holy gracious...naparusahan niya agad si Lina.
Habang nadidinig ko ang mga impit nilang pag-ungol lalo na ni Lina...pigil-pigil ko naman ang sarili kong hininga.Halos hindi rin ako makagalaw sa kinauupuan ko sa takot na makagawa ng kahit na anong ingay.Pati ang mga paa ko ay hindi ko na iginalaw dahil baka madinig nila ang tunog ng heels ko.
You're just witnessing their pleasuring,Hinari.Dapat siguro ay pinigil ko na lang ang ihiin ko.Ngayon hindi ka tuloy makalabas ng CR na ito ng hindi nila nalalaman.
"Where have you been,Hija?" tanong sa akin ni Mom ng makabalik ako sa table nila.Naroon na ang lahat.Joaqin's family and my family.Maging si Joaquin ay naroon na rin ako na lang ang kulang.
"Nagpahangin lang ako sa labas,Mom.Sorry natagalan ako." pagpapalusot ko kahit pa ang totoo'y natagalan talaga ako sa CR kanina dahil nang matapos na sina Joaquin at Lina sa ginagawa nila...nanatili ako roon ng ilang minuto.Baka kapag lumabas agad ako ay mabuking nila ako.
"You look like not feeling well,Hija.Masama ba ang pakiramdam mo?" tanong sa akin ni Dad pero pilit lamang akong ngumite.Naiilang pa akong napatingin kay Joaquin na ngayo'y seryoso ang mukhang nakatingin sa mga nagpe-perform ng sayaw.
The whole table was arrange in a circular position leaving the middle of the venue empty.Doon nagsasayaw ang mga nagpe-perform ng sayaw na tango and tangoed around the empty space.
Kahit pa masayang tingnan ang mga nagsasayaw ay hindi pa rin ako mapakali.Parang nasa akin pa rin ang kabang naranasan ko kanina.Pakiramdam ko rin ay namamawis lahat ng parte ng katawan ko.My hands were also shaking a little bit habang nanlalamig ito.
Sinubukan kong kalmahin ang sarili ko pero hindi ko magawa.First time in my life na maka witnessed ako ng ganoong eksena though hindi ko naman nakita totally pero base pa lang sa narinig ko...damn that.My innocent ears!
"You really okay,Hinari? You're sweating may masakit ba sayo?" napahawak pa ako sa sarili kong noo nang pansinin iyon ni Gigii.Lahat nang kasama ko sa table ay nakatingin sa akin ng deretso.
The worries were visible to my Joaquin's Mom eyes gayundin sa mata ni Gigi.Ang nakatinging mata sa akin ng mga magulang ko ay halatang nag-aalala rin and that makes my heart melt.Bihira ko iyong makita sa mga mata nila and seeing it right now making me smile unconsciously.
Kailangan ko lang palang maka witness ng ganoong eksena para makita ko ang pag-aalalang iyon.
"Medyo mainit kasi,Gigi." palusot ko at umakto pang naiinitan kahit pa ang totoo'y hindi naman.Damn that excuses,Hinari.
Ibinigay sa akin ni Mom ang hawak niyang pamaypay at kunwari ko iyong ipinaypay sa akin.Dahan-dahan ko iyong ipinaypay sa sarili ko at nang magtama ang mga mata namin ni Joaquin ay bigla iyong napalakas.
"Mainit ba talaga,Hija?" takang tanong sa akin ni Mom.Shit!Hindi ko na yata matatagalan ang sitwasyon kong ito.
"Mabuti pa Joaquin samahan mo muna si Hinari para lumabas muli.She look----"
"N-no need Tita Catalina.I can manage here isa pa nanunuod ako sa performance nila." putol ko sa suggestion ni Tita Catalina.Kung ngayon ngang kaharap ko lang si Joaquin ay kinakabahan na ako paano pa kaya kapag solo lamang kaming dalawa.
Napainom na lamang ako ng tubig at saka pinilit ang sarili kong 'wag nang isipin ang nangyare kanina sa banyo.Itinuon ko ang mga mata ko sa mga nagsasayaw at hindi na muna nilingon ang direksyon ni Joaquin.
Bahala na.Iiwas muna ako dahil baka madulas ako at hindi ko ma control ang sarili ko kapag nariyan siya sa tabi ko.
Shit talaga!Mukha tuloy akong nanilip na umiiwas mabuking.What the fuck...kahihiyan.Pero mas nakakahiya sila.Bakit ba kasi hindi man lang sila nag-motel man lang.How cheap...sa cubicle lang ng isang CR nila nairaos.
Chapter 15PartnershipThe dance performance ended and the whole crowd clapped their hands for the performers.They just bowed their head before taking the exit.As soon as they take the exit,Tita Catalina and Tito Salvador take the emptiness of the middle."Good evening to all of you.I am thankful for having you all here and supporting this party." Tito Salvador started.May ngiti sa labi silang nakaharap sa madla.Sila pala ang may pasimuno ng party na ito.Ang akala ko ay inbitado lang din sila rito gaya namin."Alam naman nating lahat ang dahilan kung bakit namin idinaos ang event na ito,di'ba.So as a part of this charity event we want to welcome and also give thanks to the persons who supports this event.Sobra talaga kaming nagpapasalamat sa kanila since they are a big help to the charity we have." patungkol na pananalita ni Tito Salvador habang nakaharap sa madla.Charity pala ang dahilan ng event na ito.Ang hirap talaga ng walang kaalam-a
Chapter 16FriendsKinabukasan,sumabay akong kumain ng agahan kina Dad.Habang kumakain kami pansin kong tila walang nangyareng pag-aaway sa pagitan nila kagabi.They acted normal gaya ng kinasanayan kong makita.Mukha ngang ayos na sila so I decided not to open the topic I heard last night.Hindi ko rin naman gustong malaman...sa ngayon.Hindi pa ako handa sa maaaring isagot nila sa mga tanong na ibabato ko sa kanila.Kagabi...hindi agad ako nakatulog and it's obvious by simply looking at my eyes.Dark circle are formed under it.Madami akong gustong malaman.The moment I heard their fight gusto ko ng pumasok sa loob ng kwarto nila but I decided to listen to their fight...secretly.Nang gabing iyon madaming tanong ang nabuo sa utak ko na siyang hindi nagpatulog ng maayos sa akin.Tulad ng...'Bakit iyon nagawa sa amin ni Dad?''Bakit nila itinago sa akin?'At 'nasaan ang kapatid ko?'Kagabi...hindi ko alam kung dapat ba
Chapter 17Half-sisterDumaan ang maraming araw.Wala naman nang bago sa mga nagdaang araw na iyon liban lamang sa pagiging mas close namin ni Joaquin.I mean,noon kasi hindi naman kami ganoong kalapit sa isa't-isa lalo na ako sa kanya.Kasi di'ba usually nabwibwiset talaga ako sa kanya at parating mainit ang ulo ko kapag nariyan siya sa tabi ko at inaasar ako.Pero ngayon,medyo nawala na ang pagkainis na nararamdaman ko towards him though naiinis pa rin ako sa kanya... minsan.Hindi na ganoong kadalas.At speaking of hindi na ganoong kadalas...hindi na rin ganoong kadalas ang pagpunta niya sa opisina ko.Bagay na wala naman akong issue kasi kapag naroon siya sa opisina ko parati niya lang akong iniistorbo.Kahit na nasa kalagitnaan ako ng pagtatrabaho ko ay kinukulit niya ako sa maraming bagay.Tulad na lang ng mga bagay na ereregalo niya kay Lina.Walang araw na lumilipas na hindi niya ako kinukulit tungkol sa mga bagay na ganoon pero hindi sa n
Chapter 18On my shoulderKinabukasan, nagising akong tila wala nanamang nangyare kahapon.Naabutan ko sina Mom na tahimik na kumakain ng almusal sa kusina.Pasimpleng nag-uusap at ngumingite sa isa't-isa."Good morning." alinlangang bati ko pa sa kanila.Ngumite si Dad sa akin ngunit hindi si Mom."Sumabay ka na sa amin papasok ng opisina, Hinari." my Mom said na hindi man lang ako tinatapunan ng konting tingin man lang.Kibit-balikat akong kumain kasabay sila.Nanatili kaming tahimik hanggang sa magsalita si Dad."Manang pakitawag si Bea." utos ni Dad kay Yaya Sole na agad naman nitong sinunod.Sa tabi ko, narinig ko ang pagbuntong hninga ni Mom.Tila napansin iyon ni Dad kaya hinawakan niya ang kamay ni Mommy at marahan iyong pinisil."We already talked about this,Matilde." saad niya.Ako nama'y tahimik lang na kumakain.Pasimpleng titingnan ang bawat kilos nila ngunit hindi sumasabat sa usapan.Hanggang ngayon din kasi,hind
Chapter 19SurprisedNang gabing 'yun,walang ibang tumakbo sa utak ko kundi ang mga luha ni Joaquin.Ang mga paghikbi niya sa aking balikat.Mga luhang para kay Lina.I don't know why pero nasasaktan ako.Nasasaktan ako kasi kaibigan ko siya.Nasasaktan ako kasi as his friend wala akong magawa kundi tingnan lang siya.Na tanging balikat ko lang ang naibigay ko sa kanya.Ni hindi ko man lang siya nabigyan ng words of wisdom kuno ko.O di kaya'y words that could make him comfortable.Parang feeling ko tuloy wala akong kwentang kaibigan para sa kanya."Ate?" nilingon ko ang tumawag sa akin mula sa likuran ko.It was Bea,dala ang tray ng pagkain ko this breakfast.Hindi kasi ako bumaba kanina para sumalo sa umagahan nila.Ilang beses din akong kinatok nina Yaya pero tumanggi ako.Sinabi kong masama ang pakiramdam ko kaya hindi na rin ako pinapasok pa nina Dad.At dahil do'n,abot tainga ang ngite ko.No works,no paper at higit sa lahat no str
Chapter 20Tears and EscapedNatapos ang party nang hindi ko man lang na tinangka pang bumalik sa garden kung nasaan nagaganap ang kasiyahan.Sa kwarto, patuloy akong umiyak.Walang tigil ang paglalandas ng luha ko sa aking magkabilang pisnge.Walang paglagyan ang mga hinanakit ko ngayon sa kanila.Nangingibabaw ang galit ko kina Dad.Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.Kagaya ng bakit nila ginawa ang bagay na iyon?Ang sakit... sobrang sakit ng gabing 'toh.Lihim kong hiniling na sana...sana hindi na lang ako nagising mula sa pagkakatulog ko kanina.Sana hindi na lang nang sa gayon hindi ko nalaman ang ginawa ng mga magulang ko.I can't...hindi ko kaya.Lahat ginawa ko para maging proud sila sa akin.Lahat-lahat na ibinigay ko.Sinabi nila sa akin noon na kailangan lagi akong nasa taas.Tinitingala gaya nila at kahit mahirap pinilit kong gawin ang makakaya ko so I won't make them disappointed.They sent me abroad at doon pinag-a
"What's the matter with you,Hinari?Ano nanamang kahihiyan 'toh?"galit na bungad sa akin ng aking ina nang makapasok siya ng kwarto ko.Napatungo na lamang ako dahil doon at minabuting manahimik na lamang dahil alam kong hindi rin naman niya ako pakikinggan.Magsasayang lang ako ng laway.I let her said anything she wants me to hear kahit pa sakit ang binibigay niyon sa akin."How many times do I have to tell you na you should be on top.Hindi lang sa klase kundi sa lahat dahil isa kang De Alva!" muli niyang sambit sa akin na parati ko namang naririnig sa kanya.
"How was your day Hija?" tanong ni Dad habang kumakain kami ng magkakasabay sa mahaba naming lamesa pero tatatlo lang naman kami."Pretty good," maiksing sagot ko saka ipinagpatuloy ang pagkain ko.Ganito kami parati tuwing kakain kami ng hapunan parati kaming magkakasabay at kung titingnan mula sa malayo, we are perfect as a family pero hindi para sa akin.Marahil sa mata ng iba ay imahe kami ng masaya at perpektong pamilya pero sa mga mata ko...hindi.Hindi tulad ng ibang magulang ang mga magulang ko...hindi tulad ng ordinaryong pamilya ang pamilya ko.My family always surrounded by money,by fame and business.Ang ibang magulang ay minamahal ang kanilang mga anak bagay na kahit kailan ay hindi ko naramdaman sa mga magulang ko.Pagak akong napangite...marahil ay mahal naman nila ako pero hindi gaya ng pagmamahal ng mga butihing magulang na may malasakit sa kanilang anak.
Chapter 20Tears and EscapedNatapos ang party nang hindi ko man lang na tinangka pang bumalik sa garden kung nasaan nagaganap ang kasiyahan.Sa kwarto, patuloy akong umiyak.Walang tigil ang paglalandas ng luha ko sa aking magkabilang pisnge.Walang paglagyan ang mga hinanakit ko ngayon sa kanila.Nangingibabaw ang galit ko kina Dad.Ang daming tanong na pumapasok sa isip ko.Kagaya ng bakit nila ginawa ang bagay na iyon?Ang sakit... sobrang sakit ng gabing 'toh.Lihim kong hiniling na sana...sana hindi na lang ako nagising mula sa pagkakatulog ko kanina.Sana hindi na lang nang sa gayon hindi ko nalaman ang ginawa ng mga magulang ko.I can't...hindi ko kaya.Lahat ginawa ko para maging proud sila sa akin.Lahat-lahat na ibinigay ko.Sinabi nila sa akin noon na kailangan lagi akong nasa taas.Tinitingala gaya nila at kahit mahirap pinilit kong gawin ang makakaya ko so I won't make them disappointed.They sent me abroad at doon pinag-a
Chapter 19SurprisedNang gabing 'yun,walang ibang tumakbo sa utak ko kundi ang mga luha ni Joaquin.Ang mga paghikbi niya sa aking balikat.Mga luhang para kay Lina.I don't know why pero nasasaktan ako.Nasasaktan ako kasi kaibigan ko siya.Nasasaktan ako kasi as his friend wala akong magawa kundi tingnan lang siya.Na tanging balikat ko lang ang naibigay ko sa kanya.Ni hindi ko man lang siya nabigyan ng words of wisdom kuno ko.O di kaya'y words that could make him comfortable.Parang feeling ko tuloy wala akong kwentang kaibigan para sa kanya."Ate?" nilingon ko ang tumawag sa akin mula sa likuran ko.It was Bea,dala ang tray ng pagkain ko this breakfast.Hindi kasi ako bumaba kanina para sumalo sa umagahan nila.Ilang beses din akong kinatok nina Yaya pero tumanggi ako.Sinabi kong masama ang pakiramdam ko kaya hindi na rin ako pinapasok pa nina Dad.At dahil do'n,abot tainga ang ngite ko.No works,no paper at higit sa lahat no str
Chapter 18On my shoulderKinabukasan, nagising akong tila wala nanamang nangyare kahapon.Naabutan ko sina Mom na tahimik na kumakain ng almusal sa kusina.Pasimpleng nag-uusap at ngumingite sa isa't-isa."Good morning." alinlangang bati ko pa sa kanila.Ngumite si Dad sa akin ngunit hindi si Mom."Sumabay ka na sa amin papasok ng opisina, Hinari." my Mom said na hindi man lang ako tinatapunan ng konting tingin man lang.Kibit-balikat akong kumain kasabay sila.Nanatili kaming tahimik hanggang sa magsalita si Dad."Manang pakitawag si Bea." utos ni Dad kay Yaya Sole na agad naman nitong sinunod.Sa tabi ko, narinig ko ang pagbuntong hninga ni Mom.Tila napansin iyon ni Dad kaya hinawakan niya ang kamay ni Mommy at marahan iyong pinisil."We already talked about this,Matilde." saad niya.Ako nama'y tahimik lang na kumakain.Pasimpleng titingnan ang bawat kilos nila ngunit hindi sumasabat sa usapan.Hanggang ngayon din kasi,hind
Chapter 17Half-sisterDumaan ang maraming araw.Wala naman nang bago sa mga nagdaang araw na iyon liban lamang sa pagiging mas close namin ni Joaquin.I mean,noon kasi hindi naman kami ganoong kalapit sa isa't-isa lalo na ako sa kanya.Kasi di'ba usually nabwibwiset talaga ako sa kanya at parating mainit ang ulo ko kapag nariyan siya sa tabi ko at inaasar ako.Pero ngayon,medyo nawala na ang pagkainis na nararamdaman ko towards him though naiinis pa rin ako sa kanya... minsan.Hindi na ganoong kadalas.At speaking of hindi na ganoong kadalas...hindi na rin ganoong kadalas ang pagpunta niya sa opisina ko.Bagay na wala naman akong issue kasi kapag naroon siya sa opisina ko parati niya lang akong iniistorbo.Kahit na nasa kalagitnaan ako ng pagtatrabaho ko ay kinukulit niya ako sa maraming bagay.Tulad na lang ng mga bagay na ereregalo niya kay Lina.Walang araw na lumilipas na hindi niya ako kinukulit tungkol sa mga bagay na ganoon pero hindi sa n
Chapter 16FriendsKinabukasan,sumabay akong kumain ng agahan kina Dad.Habang kumakain kami pansin kong tila walang nangyareng pag-aaway sa pagitan nila kagabi.They acted normal gaya ng kinasanayan kong makita.Mukha ngang ayos na sila so I decided not to open the topic I heard last night.Hindi ko rin naman gustong malaman...sa ngayon.Hindi pa ako handa sa maaaring isagot nila sa mga tanong na ibabato ko sa kanila.Kagabi...hindi agad ako nakatulog and it's obvious by simply looking at my eyes.Dark circle are formed under it.Madami akong gustong malaman.The moment I heard their fight gusto ko ng pumasok sa loob ng kwarto nila but I decided to listen to their fight...secretly.Nang gabing iyon madaming tanong ang nabuo sa utak ko na siyang hindi nagpatulog ng maayos sa akin.Tulad ng...'Bakit iyon nagawa sa amin ni Dad?''Bakit nila itinago sa akin?'At 'nasaan ang kapatid ko?'Kagabi...hindi ko alam kung dapat ba
Chapter 15PartnershipThe dance performance ended and the whole crowd clapped their hands for the performers.They just bowed their head before taking the exit.As soon as they take the exit,Tita Catalina and Tito Salvador take the emptiness of the middle."Good evening to all of you.I am thankful for having you all here and supporting this party." Tito Salvador started.May ngiti sa labi silang nakaharap sa madla.Sila pala ang may pasimuno ng party na ito.Ang akala ko ay inbitado lang din sila rito gaya namin."Alam naman nating lahat ang dahilan kung bakit namin idinaos ang event na ito,di'ba.So as a part of this charity event we want to welcome and also give thanks to the persons who supports this event.Sobra talaga kaming nagpapasalamat sa kanila since they are a big help to the charity we have." patungkol na pananalita ni Tito Salvador habang nakaharap sa madla.Charity pala ang dahilan ng event na ito.Ang hirap talaga ng walang kaalam-a
Chapter 14Party"Ang laki-laki mo na talaga,Hija.Biruin mo noo'y batang paslit ka pa lamang na parati kong binibihisan tapos ngayon tingnan mo...dalagang-dalaga ka na.Ang ganda-ganda pa at talagang maipag-mamalaki." a glimpse of a bittersweet smile was shown in my lips habang nakaharap ako human size mirror na nasa kwarto ko.Hindi iyon napansin ni Yaya since nakatalikod ako mula sa kanya habang inaayos ko ang pagkakasuot ko ng damit na binili ko noong nakaraang araw."E,paano 'yan mukhang ikaw lamang ang dadalo sa okasyong iyon.Wala pa ang iyong Mama't Papa." may bahid na pag-aalala ang tanong niya.Mukhang totoong mangyare ang sinabi ni Yaya dahil kanina ko pang umaga inaantay ang pag-uwi nina Dad pero hanggang ngayo'y wala pa sila.Ang sabi naman ni Yaya ay may natanggap ang mga magulang ko na invitasiyon ng kagaya ng sa akin kaya imposible namang hindi sila dumalo.Malabo namang mangyare na hindi sila dumalo lalo pa't parang mahalaga ang event na iyon.Sa card p
Chapter 13AnnoyanceNapasimangot pa ako nang makapasok ako sa isang malapit na convenience store.I was planning to surprise Manang Loleng pero nang makarating ako sa karinderya niya walang tao at sarado ang karinderya.Ang sabi ng mga kapit-bahay niya ay umuwi raw si Manang ng probinsiya para bisitahin ang pamangkin at ang mga kapatid niya roon.Napatingin naman ako sa bitbit kong paper bag na may lamang damit at pabago para sa matanda.Sayang naman at hindi ko muna ito naibigay sa kanya.Dapat pala talaga ay kahapon pa ako nagpunta sa karinderya niya pero hindi bale na...may next time pa naman.Naglakad ako patungo sa freezer at saka kumuha roon ng ice cream.Gusto ko sana'y cornetto pero wala naman silang ganoon kaya napilitan akong kuhain ang magnum ice cream.Pwede na rin 'toh pang pawi ng init since nilakad ko lang ang store na ito from the karinderya.Tutal naman at wala sina Mommy sa bahay ay mag gagala muna ako.Aba'y chill-chill din tayo kapag may time
Chapter 12InvitationI was shocked when Joaquin pulled me closer and closer to him.I can hear my heart's beat at ramdam ko rin ang bahagyang panlalamig nang aking mga kamay.Sa mga oras na kaharap ko siya ay wala nang paglagyan ang kaba at pagkabigla ko lalo pa nang yakapin niya ako bigla.Ewan ko ba pero ganoon ang nararamdaman ko ngayong mag-kadikit ang mga katawan namin.The warm coming from his body is all I can feel kahit pa nakasuot siya ng sweater.Shit!Hindi ko alam ang nangyayare sa akin kaya bahagya ko siyang itinulak ngunit pinigilan niya iyon."Let me hug you for a while." he said kaya wala akong nagawa kundi damahin ang yakap niya.Ikinatatakot ko lang na baka may makakita sa amin na ganito ang ayos.Lalo na sina Mom and Dad.Ayaw kong maabutan nila kami ng ganito."This is enough,Joaquin." I said at agad na kumawala sa yakap niya.My brows knotted in shock when I saw his eyes...crying.Umiiyak siya kaya agad akong nataranta.H