Chapter 5: Visitors

Taranta akong napatayo upang maka-alis mula sa pagkakasubsob ko sa dibdib ng binata gayundin sa mga matang nakatingin sa amin.Tila isang eskandalo ito para sa kanila at dinig ko kaagad ang di makapaniwalang singhapan nila.

I grabbed my bag at hindi ko na din nadala ang pagkaing dala ko dahil sa pagmamadali.Pakiramdam ko ay tinapunan ako ng isang timbang tubig na puros yelo.Hiyang-hiya ako kahit pa wala naman akong dapat na ikahiya.

What the f*ck was that!

Naabutan na nga ako ng kamalasan sa elevator na 'yun nalagay pa ako sa kahihiyan.And for the fact...I didn't know that man at ni-anino ng binata ay di ko pa nakikita dito sa company.

What an embarrassment is that Hinari?

Madali kong tinungo ang hagdan patungong next floor pa since dun pa ang office ko at nang makarating ako ay kaagad akong sinalubong ni Lea.

"Ma'am nasa loob po ang Mommy niyo." she announced between my rush.Tumango lamang ako sa kanya at walang imik na pumasok sa office ko.Nadatnan ko roon ang aking Ina habang prenteng naka-upo sa couch while reading a magazine.

"Mom." I greeted her as I walked near on her.Hindi naman ako nito binati bagkus ay bumuntong-hininga lamang siya.

"Where have you been...kanina pa ako rito." she asked.

"I  got some lunch outside but I was stuck on the elevator kaya hindi agad ako nakabalik." saad ko at ibinaba ang bag ko sa couch bago nagtungo sa clothes rack para isabit ang suot kong coat.

Kung mainit sa karinderya ni Manang Loleng tila mas mainit yata sa loob ng elevator.Idagdag mo pa ang nakakahiyang pangyayari na naganap kanina na siyang lalong nagpadagdag ng pawis ko.

"Bakit nga pala kayo naparito?" I asked saka siya napatayo.

"Naparito lang naman ako for you to inform that we have some visitors that would came into our house mamaya.And I expected you to come home immediately." saad niya ng may ma-awtoridad na boses.

Napaikot ang mga mata ko ng wala sa oras.Bisita nanaman...para saan nanaman ba?Masyado na yatang benta ang bahay namin sa mga bwiseta!

"Don't be late,Hinari." she again said bago lumabas ng office ko.Nang makalabas naman siya ay pagod akong napahiga sa couch.

Mukhang isang buong gabi nanaman yata akong ngingite kahit pa wala namang dapat ika-ngite.

"Ma'am." agad akong napabangon nang marinig ang pagtawag sa akin ng sekretarya ko.

"Nakakagulat ka naman,Lea." reklamo ko sa kanya as she raised her hands signing with a piece sign.

I stood up."What was that?" tanong ko sa kanya ng mapansin ang hawak niyang paper bag.

"Ma'am may nagbigay po sa inyo nito." sabay abot niya sa akin ng paper bag na hawak niya.

"Hindi niyo raw nakain kanina ang pananghalian niyo at naiwan niyo pa raw sa elevator.Ayan at binilhan niya kayo ng bagong pagkain." she stated habang napako ang tingin ko sa laman ng paper bag.Laman nito ang dalawang tupperware pero hindi iyong tupperware na gamit ko kanina.

"Infairness Ma'am huh...ang gwapo niya.Ang akala ko nga para sa akin iyan,e.Sa inyo po pala." malawak na ngiteng banggit ni Lea na tila may halong pang-aasar pa.

"Sino po ba 'yun Ma'am?Ang gwapo e." she curiously added.Tinapunan ko lamang siya ng masamang tingin,slight lang naman.

"Sesante gusto mo?" tanong ko sa kanya.

"Sabi ko nga Ma'am aalis na ako.Tawagin niyo na lang po ako if you need anything." pilyang sagot niya bago lumabas ng office ko.

Hindi pa man ako nakaka-upo sa upuan ay muli nanamang bumukas ang pinto."Pero Ma'am ang gwapo niya talaga." pahabol ni Lea kaya wala akong nagawa kundi mabato siya ng magazine na malapit sa akin na hindi naman tumama sa kanya kundi sa pintong mabilis niyang nasarhan.

Nang mapadako namang muli ang tingin ko sa paper bag ay wala sa sarili akong napangite.Sa likod ng masungit niyang mukha na ngayon ko lang nakita,siya pala'y mapag-alalahanin sa kapwa niya.

Shet!Ideal man pero di ko naman type.

Pero ano naman kayang mayroon sa kanya kanina at bakit parang may masakit sa kanya kanina noong na-stuck kami.Para siyang nasasaktan na ewan,e.

Tinangka ko nga siyang hawakan pero nasobrahan naman dahil sa pagkakasubsob ko sa kanya.Hindi ko na din naman siya nagawa pang tanungin muli dahil nauna na akong umalis kanina...duh!ayaw kong magtagal sa kahihiyang 'yun ano.

"Kumusta ang araw niyo Ma'am?" Tatay Pablo asked me nang makasakay ako sa kotse.Maaga akong umuwi kahit pa hindi pa naman talaga dapat...kailangang sundin ang utos.

"Pretty good." I sighed as I answered.Pikit matang isinandal ko ang ulo ko sa bubpg na bintana ng kotse at inintay ang pagdating namin sa bahay.

Ngayon pa lamang ay iniisip ko na kung anong damit ba ang dapat kong suotin para mamaya.As I said before...kapag may bisita kami lagi akong naka-pormal na damit kahit hindi ko gusto.Wala akong magawa kundi magsuot ng damit na minsan pa'y ang init sa katawan...especially kapag si Mom ang pipili ng susuotin ko.

"Tay may clue ba kayo kung sino ang bisita sa bahay?" I asked habang nananatiling nakapikit ang mga mata ko.

"Ay naku Ma'am ay hindi,ho.Basta napansin ko lang na abala ang lahat sa mansion.Mukhang pinaghahandaang mabuti." he said kaya agad na tumakbo sa utak ko ang possible visitors namin.

Malabong sina Ninang Lila naman iyon dahil hindi naman nangyareng pinaghandaan silang mabuti ng Mommy.

Siguro ay isa sa mga business partners lamang nila Dad at nagpapa-impress sila for the sake of the business.Pati ako ay idinamay pa...nagtatrabaho pa sana ako ngayon.

I know that I might sound harsh lalo na sa mga magulang ko pero what can I do,e sa talagang iyon ang impression ko sa kanila.

I know how they're ruling our business...simula pagkabata pa alam ko na iyon.I know that having luxurious event is one of their way to earned good impression to their business partners and investors.

Siguro'y kung wala lang ibang madadamay ay matagal ko ng binalewala ang posisyon ko sa kompanya but I'm not like them...sarili lamang ang iniisip.

Alam kong kapag may nagawang malaking pagkakamali lalo na sa Finances ng company there is a big possibility na may madamay na iba.Hindi ko naman kayang makita ang ibang naghihirap dahil lang sa own decisions ko.Kahit mahirapan akong pirmahan ang sandamakmak na papeles at kahit pa mahirapan akong ngumite palagi...kakayanin ko.

It might sound that I'm lifting my own chair but dude!may mabuti akong pagkatao.

"Ma'am." mahinang tawag sa akin ni Tatay Pablo na siyang nagpagising sa akin.

"Nakatulog ka ho Ma'am dahil siguro sa traffic.Ang haba ng traffic along Edsa,e." he said kaya agad kong kinuha ang bag ko at bumaba na rin ng kotse.

Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa gitna ng aking pag-iisip.Mabuti na din 'yun atleast may extra'ng tulog ako for this night.

Ang tagal lang ng traffic grabe!Mga four kami ng hapon umalis sa kompanya tapos dumating kami sa bahay ng seven.Mahirap na kalaban talaga ang trapiko...madaming naghihirap dahil sa traffic,e.

"Magandang gabi,Señorita." bungad na bati sa akin ng isa sa mga katulong namin ng pagbuksan ako nito ng pinto.

Ngumite ako pabalik."Sina Mommy?" I asked.

"Ay...nasa kusina Ma'am.Abala sa paghahain ng pagkain." she said kaya nagtaka ako bigla.

"Sure ka,Ate?" tanong ko sa kanya ng may bahid ng paninigurado sa aking boses.

Isa nanaman yatang himala ang paghahain ni Mommy sa lamesa.Usually kasi kapag may ganitong okasyon man o may bisita kami hindi siya tumutulog maghain sa kusina...puros command lang siya.

But now...ano bang mayroon sa aming bisita at masyado yatang pinaghandaan nina Mommy?

Tinungo ko ang hagdan upang magsimula ng mag-ayos ng sarili ko.Baka mamaya ay nariyan na ang mga bwiseta este bisita,e hindi pa ako ready at mukhang haggard na sardinas.

Duh...haggard man ako maganda pa din 'noh.

'insert my confidence.'

"Ma'am Hinari ito raw po ang susuotin niyo." dinig kong wika ng katulong na sumalubong sa akin kanina.

Mula sa repleksiyon niya sa salamin kung saan ako nakaharap habang nagsusuklay,kita ko ang hawak niyang kahon.

"Pakibaba na lang sa kama,Ate." I said as I continue combing my hair.Hindi naman ganoong kahaba ang itim kong buhok sakto lang.Natural na medyo wavy ito sa pababa ng bahagi.Siguro ay hindi ko na lamang ito ipupusod dahil all through day I was on my ponytail...masakit na ang anit ko.

When I'm done with my hair I continued to putting some make-ups na hindi makapal.I don't like too much powder on my face dahil minsan feeling ko nai-irritate ang face ko.

"Ate do I look good?" I asked the maid behind me na ngumite naman sa akin.

"Parati naman po kayong maganda,Señorita." she stated na nagpangite sa akin ng bahagya.

"Bolera ka,Ate huh.Tulungan mo na nga lang akong isuot ang damit na 'yan." I stood up at saka nilapitan ang box ng damit na nakapatong sa kama ko.

Nang mabuksan ko ang box bumubgad sa akin ang kulay pastel pink na damit.Grabe naman! masyadong nakaka-girl ang isang 'toh ah.

"Ate paki-zipper sa likod." pakisuyo ko sa maid na kasama ko.

"Do I look like a feminine here?" I asked her na tanging pagtango lamang ang isinagot sa akin.

Naglakad ako patungo sa human size mirror ko at tiningnan ang sarili kong repleksiyon."Mukha naman akong pupunta sa binyag,e." pamumuna ko sa sarili ko.

Nadinig ko ang bahagyang pagtawa ng maid kaya binalingan ko ito ng tingin.Nakataas ang isa kong kilay ngunit hindi sa paraang nagtataray ako."Mukha ba akong batang-bata dito,Ate?" I asked her.

"Ang ganda niyo pong tingan sa damit na 'yan,Señorita." papuri niya na hindi ko pinaniwalaan.

"E,binobola mo lang ako Ate,e.Mukha kaya akong aattend sa binyagan tapos ako pa yata ang ninang." I childishly said habang naka-pout pa.

"Mukha lang po kayong bata sa damit mong 'yan Ma'am."

"So matanda na talaga ako?" I asked her again.Pansin ko naman ang mga mata niyang tila nag-iisip ng isasagot.

Okay alam kong ang gulo kong kausap.Sorry for that.E kasi naman ang damit na 'toh okay na sana kaso mukha akong pupunta ng binyagan tapos idagdag mo pang mukha talaga akong batang-bata dito.

I can say that this dress was the nicest among my dress pero iyong datingan niya kasi,e.Just imagine a twenty-three years old lady wearing this dress na masyadong feminine kulay pa lang.

Tapos ang hinaharap ko pa hindi ganoong kalakihan...ang dating inosenteng bata ako.Munting bata ganoon?

"Ate una ka na sa baba.Pakisabi na lang kina Mom na susunod na din ako." saad ko sa maid namin at kaagad din naman itong lumabas.

Ilang minuto ko pang tiningnan ang sarili ko sa salamin bago ko napag-pasyahang lumabas na ng kwarto ko.

Gusto ko pa sanang palitan ang suot ko pero sayang naman ang kulay ng dress na 'toh.Maganda kasi talaga ang kulay kaya kahit pa mukha akong musmos na teenager dito or whatever...irarampa natin 'toh!

Tila dahan-dahan pa ang bawat paghakbang ko pababa ng hagdan at sa baba nakita ko kaagad sina Mom and Dad na nag-iintay sa pagbaba ko.

"You're so pretty,Hija." my Dad complemented me at tanging ngite lamang ang iginanti ko.

"Let's go in the dining area.Doon na lamang nating intayin ang bisita." my Mom said.

Hanggang ngayon ay hindi pa din nawawala sa isip ko ang tanong na iyan.Sino ba ang bisita namin at mukhang masyado yatang importante.

Nang maka-upo kami sa upuan at bored akong napatingin sa wine glass na malapit sa plato ko.Wala pa itong lamang wine dahil wala pa ang bisita namin.

Sa gitna ng aming pag-iintay nadinig namin ang tunog ng sasakyan mula sa labas.Nakangiteng napatayo sina Mom and Dad kaya ganoon din ang ginawa ko.

"Hello Andrade Family!" masayang bati sa kanila ng aking Ina and since nakatalikod ako mula sa mga bagong dating wala akong nagawa kundi lingunin na rin sila para batiin but my jaw dropped.

Yes you heard it right.Dropped!

What the heck...sinusundan ba ako ng kahihiyan?