ปฐมบท

“เอ้าชน!”

ฉันนั่งทำหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆ แฟนที่กำลังชนแก้วเหล้าสังสรรค์กับเพื่อนๆ ของเขาในร้านเหล้ากึ่งบาร์แห่งหนึ่ง

‘ตรี’ คือชื่อของแฟนคนปัจจุบันของฉัน เราคบกันมาเกือบจะห้าเดือนได้แล้ว แต่ก่อนหน้านั้นเรารู้จักกันมาก่อนสองปีเพราะเป็นเพื่อนในโรงเรียนมัธยมปลายที่เดียวกัน จนตรีตัดสินใจสารภาพรักกับฉันในโรงพยาบาลหลังอุบัติเหตุที่ทำให้ฉันสูญเสียความทรงจำไปส่วนหนึ่งในครั้งนั้น พวกเราถึงได้คบกันมาจนถึงตอนนี้

ฉันชอบเขา แล้วเขาก็ชอบฉันเช่นกัน เราเข้าใจกันและกันดี ทุกวันนี้ความสัมพันธ์ของเราก็เลยราบรื่น

ก็คงจะมีแต่เรื่องที่เขาติดเพื่อนบวกกับไม่ค่อยมีเวลาให้กันในสถานะคนรักสักเท่าไหร่นี่แหละที่ทำให้ฉันไม่ค่อยพอใจนัก

“ตรี เมื่อไหร่จะกลับเหรอคะ” ฉันเรียกชื่อเขาแล้วซบหน้าลงกับไหล่ของร่างสูงอย่างอ้อนๆ “กวางหิวแล้ว”

“หิวมากเลยเหรอ เดี๋ยวสั่งอะไรให้กินไหม?” เขาถาม แล้วฉันก็ทำหน้าบึ้งตึง นั่นอาจจะเพราะว่าเรากำลังอยู่ในร้านเหล้าที่สั่งอาหารจานต่อจานได้ แต่เขาน่าจะรู้ภาษาผู้หญิงสิว่าฉันอยากกลับไปกินข้าวที่ห้องมากกว่า

ก็ต้องยอมรับว่าฉันเองนั้นไม่ชอบบรรยากาศแบบนี้ โดยเฉพาะต่อหน้าเพื่อนๆ ของเขา

“นี่สรุปจะไม่กลับจริงๆ ใช่ไหมอ่ะ”

“โธ่ กวาง นานๆ ทีเราจะได้ออกมาเจอเพื่อนนะ อย่างอนได้ไหม” ฉันถอนหายใจพรืดใหญ่ ตรีก็เป็นแบบนี้ตลอด พอเขาอยู่กับเพื่อนความสำคัญของฉันก็ลดลง นี่ฉันตามเขามาเพราะเป็นห่วงนะ ถ้าไม่ตามมาก็ต้องนอนเฉาอยู่ที่ห้องคนเดียว ไม่เอาแบบนั้นด้วยหรอก

แต่เราก็ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เป็นแฟนที่แยกกันอยู่ ตรีอยู่บ้านกับพ่อ ส่วนฉันอยู่หอสตรี แต่ตรีทำงานแทบทุกวัน หยุดแค่วันเสาร์วันเดียวเท่านั้น เวลาที่มีให้กันก็น้อยลงไป แค่รู้สึกว่าปล่อยเขาไว้ไม่ได้เพราะไม่งั้นความสัมพันธ์ที่ยาวนานของเราคงพังทลายไปมากกว่านี้ ตรีเองก็มีผู้หญิงเข้ามาวอแวอยู่บ้าง ฉันที่มีแต่เขาคนเดียวหลังจากวันที่ประสบอุบัติเหตุก็เลยไม่อยากเสียเขาไปให้ใคร

แค่นั่งอยู่ตรงนี้ ยังมีแต่ผู้หญิงแอบมองเขา

“กวางให้ถึงแค่เที่ยงคืนนะ เลยกว่านั้นกวางจะกลับแล้ว” ฉันพูดพร้อมกับกอดอก ถ้าไม่เด็ดขาดตรีก็ไม่ยอมกลับบ้านง่ายๆ หรอก

เพื่อนๆ ของเขาเองก็ไม่ได้มารบกวนอะไรเวลาเราเคลียร์ใจกันเท่าไหร่ ตรีมีเพื่อนอยู่หลายกลุ่ม เขาค่อนข้างป็อบในที่ทำงาน มีเพื่อนฝูงเยอะพอสมควร ต่างจากฉันที่มักชอบเก็บตัวและคุยกับใครไม่ค่อยเก่ง

“อ่ะ... โอเคๆ เที่ยงคืนก็เที่ยงคืนครับ รอรุ่นพี่เรามาแปปนึงเดี๋ยวก็กลับกันเนอะคนเก่ง” ตรีทำน้ำเสียงเหมือนขอร้อง ฉันก็เลยพยักหน้า เอาแบบนั้นก็ได้ ถ้ารอแค่รุ่นพี่มาดื่มด้วยคงไม่นานหรอกมั้ง ตรีก็ไม่ได้คิดจะเหลวไหลสักหน่อย “น่ารักที่สุดเลยกวาง รักตายเลยงี้”

“ปากหวานนะ” ฉันหัวเราะ พลางถูกเขากอดคอตอนที่ยกเหล้าขึ้นดื่ม เพื่อนๆ ของเขาหัวเราะให้กับท่าทางของพวกเราที่คืนดีกันได้อย่างรวดเร็ว แต่แล้วทุกคนก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีใครบางคนมายืนซ้อนด้านหลังของฉันกับตรี

“โทษทีที่มาช้า กูติดสาว”

ฉันเงยหน้าขึ้นมองเมื่อเสียงทุ้มต่ำของบุคคลปริศนาที่ดังอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย คนที่ยืนอยู่ด้านหลังคือผู้ชายหน้าตาดุดันคนหนึ่ง ทรงผมสีเทาถูกเซ็ตอย่างดีและแอบดูแบดบอยพอสมควร เขาตัวใหญ่และสูงกำยำมาก เหมือนคนที่ชอบออกกำลังกายปั้นกล้ามตามยิม รอยสักรูปเสือที่คอนั้นทำให้รู้ว่าเขาชื่ออะไร ท่าทางมีอำนาจที่สุดตอนที่นั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ ฉันที่ยังคงว่างอยู่ เพราะทุกคนยกมือไหว้เขากันหมดไม่เว้นแม้แต่ตรี

“พี่เสือ มาช้านะวันนี้” นั่นคือเสียงของตรี ฉันมองเขาแล้วหันไปมองคนที่ชื่อเสือ ดูท่าว่ารุ่นพี่ที่ตรีว่าคือคนๆ นี้ล่ะมั้ง ยังคุยเรื่องเขาไม่ทันจบก็มาซะแล้ว เร็วจริง

“เออ วันนี้มึงเอาเมียมาด้วยเหรอ?” ฉันนึกเขินตอนที่เขาถามเรื่องของฉันกับตรี เอาจริงๆ จะเรียกว่าเมียก็ไม่ถูก ฉันกับตรีเรายังแบบ... ไม่ได้แบบนั้นกันเลย ฉันยังไม่พร้อม ตรีเองก็ไม่ได้บังคับด้วย อีกอย่างเราต่างเป็นแฟนคนแรกของกันและกัน

“ใช่ครับพี่”

“ชื่ออะไร?” เขาถามฉันห้วนๆ ฉันก็เลยยิ้มอย่างเป็นมิตรตอนที่ตอบกลับไป

“กวางค่ะ” แวบหนึ่งฉันเห็นว่าแววตาของเขาลุกวาว แต่ต่อมาก็เปลี่ยนเป็นสายตาปกติ เขาทำแค่กระตุกยิ้มให้ฉัน แล้วเทเหล้าผสมดื่มเงียบๆ

“คบกันมากี่เดือนแล้ว?” แต่ยังไม่ทันหันไปมองตรี อยู่ดีๆ พี่เสือก็ถามขึ้นมาอีกครั้ง ฉันชะงักไป แต่เขาไม่ได้ถามฉัน เขามองไปที่ตรี แต่ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถามถึงแต่เรื่องของพวกเรา

“จะห้าเดือนแล้วครับพี่”

“เพิ่งจะ?”

“ก็งี้แหละครับพี่เสือ แต่เรารู้จักกันมาก่อนหน้านี้สองปีได้ครับ” ตรีตอบไปตามตรง ฉันเองก็ยิ้มเสริมรูปประโยคนั้นให้ด้วย ฉันเห็นว่าร่างสูงนั้นมองมาที่พวกเราด้วยความสงบ เขาไม่ได้พูดอะไร แค่เพียงกระตุกยิ้มบางๆ เท่านั้น

“... เดี๋ยวไม่นานก็คงเลิกแล้วมั้ง” ฉันทำสีหน้างุนงงทันทีเมื่อได้ยินที่เขาพึมพำออกมาได้ไม่ชัดนัก

เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ?

[พาร์ท : เสือ]

เวร เผลอคิดดังไปหน่อย

“เมื่อกี้พูดอะไรหรือเปล่าครับพี่” ไอ้ตรีโพล่งถามขึ้นมา ผมเงียบไป ปรับสีหน้าให้ไม่หลุดฟอร์มรุ่นพี่ที่แสนดีแล้วตอบมันหน้าตายเหมือนเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

“กูบอกว่าพวกมึงดูรักกันดีนะ” ผมโกหก ความจริงคือผมอยากให้แม่งเลิกกันซะเดี๋ยวนี้ เพราะผู้หญิงที่นั่งข้างหน้ามันสะดุดตาตั้งแต่ที่ผมเดินเข้ามาครั้งแรก

เธอคล้าย ‘ใครบางคน’ ในความทรงจำที่เลือนลาง

เอาจริงๆ ผมแทบไม่รู้เรื่องแฟนของไอ้ตรีเลย รู้แค่ว่ามันเพิ่งคบกับผู้หญิงคนหนึ่งเมื่อไม่กี่เดือนที่แล้ว แต่พอได้รู้ว่าเป็นใครผมก็รู้สึกเหมือนถูกต่อยหน้าเข้าอย่างแรง

ผู้หญิงคนนี้ชื่อกวาง เอาจริงๆ ผมก็ไม่รู้จักเธอมาก่อน แค่กวางตรงสเปคผมมาก เธอเป็นผู้หญิงที่มองครั้งแรกก็ต้องหันมามองซ้ำอีก ทั้งน่ารักทั้งสวยในคนเดียวกัน ผิวขาวอมชมพู ผมยาวเป็นลอนธรรมชาติ ใบหน้าออกลูกคุณหนูหน่อยๆ ผมชอบผู้หญิงทรงนี้ หน้าแบบนี้ หุ่นแบบนี้ แล้วยิ่งท่าทางที่ดูก็รู้ว่าไม่เคยกับเรื่องอย่างว่ามันยิ่งทำให้ผมเกิดความรู้สึกอยากได้ขึ้นมา

ทำไมเราไม่ลองมาทำให้ของที่ดูบริสุทธิ์แปดเปื้อนเพราะคนเลวๆ อย่างผมดูล่ะ?

ผมชอบเธอตั้งแต่ได้เจอกันครั้งแรก แต่เธอดันเสือกเป็นแฟนกับรุ่นน้องที่รู้จัก ผมรู้ว่าไอ้ตรีมันเคารพผมเหมือนพี่ชายแท้ๆ ของมันคนหนึ่ง จะด้วยว่าถูกชะตาหรือเพราะผมเคยช่วยมันไว้จากพวกกู้หนี้นอกระบบดีล่ะ แต่ถึงจะมีบุญคุณให้กันแค่ไหน การที่อยู่ดีๆ ไปแย่งเมียมันมาคงดูไม่ดีเท่าไหร่

แต่เผอิญว่าผมเป็นพวกไม่ชอบแพ้... ผมสันดานไม่ดีตรงที่ชอบแย่งมากกว่าจะปล่อยให้หลุดมือ

เพราะงั้นต้องวางแผนให้เธอตกเป็นของผมอย่างแนบเนียน

อย่างเช่น...

“กวางไม่กินเหล้าเหรอครับ?” ผมถามเธอเพราะรู้ว่าไอ้ตรีไม่คิดมากถ้าผมจะตีสนิทกับแฟนของมัน มันไว้ใจผมมากพอควร คงคิดว่าผมเอ็นดูแฟนมันเหมือนน้องสาวคนหนึ่ง

ใช่ น้องสาวที่อาจจะเป็นผู้หญิงของผมในอนาคต

“ไม่กินค่ะพี่ กวางกินไม่เป็นจริงๆ ค่ะ” แล้วผมก็รู้อยู่แล้วว่ากวางจะต้องตอบกลับมาแบบนี้

ใสซื่อบริสุทธิ์ได้ใจ ยิ่งเป็นอย่างงี้ผมยิ่งชอบ

“ไม่ลองดูหน่อยเหรอครับ ฝึกกินไว้เผื่อมีโอกาสโดนมอมไง” ผมพูดเหมือนเป็นห่วง ทั้งที่ความจริงคนที่จะมอมเธอก็คือตัวผมเอง “ผู้ชายเดี๋ยวนี้อันตราย ฝึกไว้จะได้คอแข็งไงครับ เราจะได้ดูแลตัวเองได้ดีกว่านี้ เดี๋ยวพี่สอนเอาไหม”

และผู้ชายคนนั้นก็คงหนีไม่พ้นผมคนนี้อยู่ดี ผมอยากได้เธอจนตัวสั่นไปหมด

“แต่กวาง...” กวางทำท่าจะปฏิเสธ เธอมองไปที่ไอ้ตรี แต่มันแทบจะไม่ได้สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ ไอ้ตรีมันเป็นคนติดเพื่อน บทมันจะสังสรรค์มันก็ไม่ได้หันมาสนใจสิ่งรอบข้างนักหรอก น่าสงสารว่ะ ถ้าเป็นผมคงจะให้ความสนใจแค่เธอคนเดียวแน่นอน ให้ความสนใจแบบใกล้ชิดกว่านี้ “กวางกินไม่เป็นจริงๆ ค่ะ”

“ลอง” ผมเน้นสั้นๆ แล้วชงเหล้าส่งให้เธอ ไม่แรงมากหรอก ผมไม่ได้เลวขนาดนั้น แค่พอให้สลบได้คืนนึง “ลองดูครับ ไว้ใจพี่”

“แต่... แต่กวาง”

“บอกให้ลอง” ผมกดเสียงเข้มขึ้น แค่อยากทดสอบว่าเธอหัวอ่อนแค่ไหน กวางดูหวาดหวั่น เธอกลืนน้ำลายแล้วคว้าเเก้วเหล้าขึ้นมา ผมจ้องมองเธอ จ้องตั้งแต่มือของเธอไล่ไปยังใบหน้าที่แสดงความกังวลอย่างชัดเจน จนตอนที่เธอกระดกมันลงคอ ผมก็มองลำคอขาวระหงของเธอที่มีจังหวะการกลืนน้ำเมาจนขยับน้อยๆ

ลำคอก็ขาว สวย...

“ให้หมด” ผมสั่ง แล้วเธอก็หลับตาปี๋ตอนกลืนมันลงไปเหมือนทรมานกับรสชาติเหลือเกิน

น่ารัก ผมชอบสีหน้าแบบนี้

“อึก” เธอสะอึกเสียงดังตอนวางแก้วเปล่าลงบนโต๊ะ ที่แก้มเริ่มแดง ผมไม่คิดว่าเธอจะคออ่อนขนาดนี้ จนกวางเบ้หน้าออกมา “ขะ... ขมอะพี่”

“หวานเป็นลม ขมเป็นยา จำไว้” ผมพูดขำๆ แล้วคว้าแก้วเหล้ามาชงให้เธออีกครั้ง “อีกแก้วสิ แค่นี้พี่ว่ายังน้อยไป”

“พะ... พอแล้วมั้งคะ กวางไม่ไหว” กวางทำสีหน้าเบลอๆ ตอนที่ยกมือขึ้นห้ามผม หน้าตาเธอในตอนนี้ดูน่ารักมาก ยั่วได้อีก ตอนที่ไหลไปซบกับไหล่ของไอ้ตรีก็ด้วย ผมนึกอยากให้ไหล่นั่นเป็นของตัวเอง

“เฮ้ย กวาง ตกใจหมด” ไอ้ตรีพูดแล้วดันหน้าเธอขึ้นมา “เมาเหรอ กินเหล้าไม่เป็นนี่ ใครให้กินอะ?”

“พะ... พี่เสือบอกให้ฝึกกินอะ” เธอเอ่ยปากฟ้อง ไอ้ตรีเงยหน้าขึ้นมองผมทันที

“กูหวังดี เผื่อแฟนมึงโดนมอมในอนาคต คออ่อนแบบนี้อันตราย”

“อย่าหยอกแฟนผมสิพี่” มันไม่โกรธผมหรอก ไอ้ตรีมันไว้ใจผมจะตาย พอผมทำสีหน้าเหมือนผมไม่ได้เจตนามันก็หันไปตบหน้ากวางเบาๆ แทน “กวาง เมาแล้วเหรอ แก้วเดียวเองเนี่ยนะ”

“กวางอยากกลับบ้านอ่ะตรี” เธอพูดแล้วไถหน้าไปมากับไหล่ของมัน “... มึนหัวมากเลย แง”

“อ่ะๆ เดี๋ยวเราอุ้มนะ” ไอ้ตรีลูบหัวเธอซ้ำสองจนผมชักรู้สึกหงุดหงิด มันหันมาบอกลากับเพื่อน “มึง กูไปแล้วนะ แฟนกูเมาแล้ว”

ทุกคนพยักหน้ารับรู้ มันก็เลยหันมายกมือไหว้ผม

“อย่าแกล้งกวางอีกนะครับพี่ ผมกลับก่อน” ผมกระตุกยิ้มแล้วพยักหน้ารับสั้นๆ แต่ก็กำแก้วเหล้าแน่นตอนที่มันช้อนตัวเล็กๆ ของกวางขึ้นอุ้ม ในใจคิดอยากจะไปส่งเธอให้ถึงห้องด้วยตัวเอง แต่ทำแบบนั้นมันจะดูเปิดเผยเกินไปว่าผมคิดจะแย่งเมียรุ่นน้องตัวเอง

มือของเธอตกลงมาเมื่อกวางวูบหลับกลางอากาศ ตอนที่ไอ้ตรีเดินผ่านหน้าผมไปมันก็ล่อตาล่อใจ

จนผมต้องเอื้อมมือไปแตะปลายนิ้วมือของเธออย่างเงียบเชียบ ความนุ่มละมุนและร้อนผ่าว เสียดสีเป็นแรงไฟฟ้าสถิตจนต้องชักมือออกอย่างทันควัน

ผมว่าจะปล่อยผ่านไปอีกสักหน่อย

เพราะไม่ว่ายังไงสักวันผมก็จะแย่งกวางออกมาจากมันอยู่ดี

[จบพาร์ท : เสือ]