EP.2 ลวนลาม (1)

พี่เสือจ้องมองฉัน ท่ามกลางความเงียบสงัดอันไร้สุ้มเสียง เหมือนเขากำลังขยับตัวเข้ามาใกล้กันเรื่อยๆ

“... อะ!” ฉันสะดุ้งเฮือก รีบกระถดตัวถอยหนีเขาทันที แต่ดันเผลอเอามือไปถูกเศษแก้วบาดเข้าที่ปลายนิ้ว ความรู้สึกต่อมาคือความเจ็บปวด ปลายนิ้วมันทั้งแสบและร้อนเหมือนเลือดกำลังซึมออกมา พี่เสือสังเกตเห็นทุกอิริยาบถของฉัน เขาหันหน้ากลับไป

“พี่ว่ากวางไปทำแผลก่อนดีไหม” เขาพูดกับฉันตอนที่เก็บเศษแก้วอย่างตั้งใจเหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น “พี่จะเก็บให้เอง”

“ดะ... ได้ค่ะ” เสียงของฉันสั่นตอนที่ผุดลุกขึ้นไปอย่างว่าง่ายโดยไม่มองหน้าเขา แน่ล่ะ อยู่ด้วยกันในสถานการณ์แปลกๆ แบบนี้คงไม่ดีแน่ “กวางรบกวนหน่อยนะคะ”

“โอเค” เขาตอบรับสั้นๆ แล้วไม่ได้มองหน้าฉันกลับมาอีก ฉันก็เลยเดินกุมแผลที่นิ้วของตัวเองไปล้างที่ซิงค์ล้างจานอย่างเงียบๆ

น้ำที่เย็นจัดสัมผัสกับปลายนิ้วของฉัน แต่ฉันกลับสะดุ้งโหยงเมื่อมันแตะโดนที่บาดแผล ทั้งๆ ที่มันเป็นแค่แผลเล็กๆ เท่านั้น

ฉันหวนไปนึกถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อกี้

มันเหมือนเขาจงใจเลย ฉันเห็นว่าเขาตั้งใจปล่อยมือออกจากแก้วน้ำเอง แต่ทำไมตอนที่เขาเก็บเศษแก้วเขาถึงดูไม่มีพิรุธอะไรเลยล่ะ หรือว่าฉันจะคิดมากไปเอง?

ฉันค้นกล่องปฐมพยาบาลภายในห้องนอน แกะพลาสเตอร์มาติดไว้ที่ปลายนิ้ว ก่อนที่จะทำใจดีสู้เสือเดินไปหาคนตัวสูงที่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น

แต่ฉันดันเข้าไปในจังหวะที่พี่เสือกำลังปลดกระดุมเสื้อที่เปียกออกพอดี กล้ามเนื้อแผงอกที่เต็มไปด้วยรอยสักอยู่ตรงหน้าของฉันที่ไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน

ฉันรีบหันหน้าหนี ใบหน้าร้อนเห่อขึ้นมาทันที ฉันตั้งตัวไม่ทัน ทั้งๆ ที่เราเพิ่งรู้จักกันได้แค่ไม่กี่วันเองนะ แต่ตอนนี้เขากลับมาอยู่ในห้องของฉัน มาถอดเสื้อในห้องของฉัน นี่มันสมควรแล้วเหรอ

“ทำแผลเสร็จแล้วเหรอไง?”

ฉันสะดุ้งไปทั้งตัวเมื่อได้ยินเสียงห้วนๆ ของเขาดังขึ้นที่ข้างกกหูเป็นคำถาม แต่พอหันกลับไปมองก็ต้องผงะไปเมื่อเห็นว่าพี่เสือยืนอยู่จนเเทบจะชิดกับแผ่นหลังของฉันเลย เขาเอนใบหน้ามาแนบชิดกับต้นคอฉัน แล้วก็ไม่ได้ใส่เสื้ออยู่ด้วย

“สะ... เสร็จแล้วค่ะ” ฉันตอบไม่ค่อยเต็มเสียงนักเพราะไม่กล้ามองเขาเต็มตา แล้วจู่ๆ ข้อมือของฉันก็ถูกคว้า พี่เสือยกมือของฉันขึ้นมาดู เขาใช้ปลายนิ้วข้างหนึ่งสัมผัสกับปลายนิ้วที่เป็นแผลของฉันอย่างแผ่วเบา

“ไหนเอามาดู”

ฉันชะงักไปเมื่อเผลอหันไปสบตาเขา แล้วก็เห็นว่าดวงตาของพี่เสือที่โน้มต่ำลงมามองฉันนั้นประกอบด้วยความรู้สึกประหลาดที่มันออกจะดำมืดเล็กน้อย เขาลูบปลายนิ้วของฉัน ความหยาบกร้านนั้นผสานกับไออุ่นกับบาดแผล ที่ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามเบามือลง แต่ก็ยังมือหนักอยู่ดีจนฉันต้องเบ้หน้า แล้วรีบชักมือออกในทันที

“พี่เสือ...” ฉันอึกอัก “เก็บเศษแก้วเสร็จแล้วเหรอคะ?”

ร่างสูงพยักหน้าไปทางถุงดำที่วางอยู่ข้างๆ ถังขยะ “เรียบร้อย”

“ละ... แล้วพี่จะถอดเสื้อทำไม” ฉันสะดุ้งเมื่อตอนที่เขาตอบ คนตังสูงกว่าดันเหมือนจงใจขยับเข้ามาใกล้อีก เขาเริ่มเดินต้อนฉันให้เดินถอยหลังไปทีละก้าวตอนที่ฉันออกปากถาม ฉันก็แค่เห็นว่ามันไม่เหมาะสม ฉันมีแฟนอยู่แล้วนะ แล้วนี่ก็ห้องพักส่วนตัวของฉันด้วย แบบนี้มันออกจะล่วงละเมิดทางเพศกัน “กวางเป็นผู้หญิงนะ แล้วก็...”

“กวางไม่เห็นเหรอว่าก่อนหน้านั้นเสื้อพี่เปียก?” พี่เสือพูดแทรกขึ้นมาทันทีตอนที่ฉันกำลังจะพูดว่าฉันมีตรีอยู่เเล้ว และเพราะเขายังถอดเสื้อออกได้ไม่หมดเพราะมันตกไปอยู่ที่ช่วงแขนด้านล่างกับเอวสอบของเขา ร่างสูงเลยเดินต้อนฉันจนไปติดกับกำแพงข้างๆ ห้องนอน

ฉันมองเขาอย่างตกใจ แล้วพี่เสือก็ถอดเสื้อออกต่อหน้าฉันตรงนั้น... เพื่อโยนมันลงตะกร้าซักที่อยู่ข้างๆ ตัวของฉันเอง

ฉันพูดไม่ออก มองคนตัวใหญ่ที่เปลือยท่อนบนยกมือทั้งสองข้างขึ้นเหมือนเวลาที่นักโทษกำลังยอมจำนนต่อตำรวจ แล้วเขาก็เลิกคิ้วข้างหนึ่งเหมือนนึกตลกในท่าทีหวาดผวาของฉัน

“กวางคิดว่าพี่จะทำอะไรเหรอ?” เขาถามด้วยน้ำเเสียงกลั้วหัวเราะเหมือนรู้ทัน “ก็แค่จะฝากซักเท่านั้นเอง ได้ใช่ไหม”

“แต่...” ฉันหน้ามาน อับอายจนต้อนขยับตัวหนีออกจากตรงนั้น แล้วพี่เสือที่มองตามฉันทุกอิริยาบถก็หัวเราะในลำคอ “ได้ค่ะ กวางจะซักให้”

“ไม่เห็นต้องกลัวพี่ขนาดนั้นปะ” เขาพูดอย่างสบายๆ ทั้งๆ ที่ยังคงยืนเปลือยท่อนบนอยู่ในห้องของฉัน พี่เสือดูดีมากนะ เขาเป็นคนที่ดูดีแถมยังมีลุคที่เจนจัดชัดเจน ฉันเชื่อว่าคนประเภทเขาจะฮอตในหมู่ผู้หญิงมาก แต่เขาไม่ควรทำอย่างนี้ในห้องของคนที่เพิ่งรู้จัก ถึงมันจะเป็นเหตุสุดวิสัยก็เถอะ ฉันหายใจไม่ทั่วท้องแล้วเนี่ย

“พี่ทำให้กวางรู้สึกแบบนั้นเองนี่” ฉันพูดไปตามที่คิด พี่เสือมองตามจังหวะการก้าวถอยห่างของฉัน เขาล้วงกระเป๋ากางเกงในขณะที่ยังยืนอยู่ที่เดิม แล้วถอนหายใจเหมือนเห็นว่ามันเป็นเรื่องตลก

“ให้พี่พูดตรงๆ ปะ” เขาเงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน “กวางไม่ใช่สเปคพี่เลยนะครับ”

“...”

“แล้วกวางก็เป็นแฟนไอ้ตรี พี่คงไม่คิดจะแย่งแฟนรุ่นน้องตัวเองหรอก พี่มีจิตสำนึกที่ดีพอครับ” เขาพูดด้วยรอยยิ้มที่ดูแปลกๆ ฉันหน้าชานิดหน่อยที่เขาพูดออกมาตรงๆ แต่นั่นก็ทำให้รู้สึกโล่งใจได้ในระดับหนึ่ง “พี่รู้นะว่าพี่อาจดูไม่ค่อยเหมือนคนดีเท่าไหร่ในสายตาน้องกวาง”

“...”

“แต่พี่ไม่ทำอะไรน้องกวางหรอก” เขากระตุกยิ้ม “เชื่อพี่สิ”

ฉันเชื่อเขานะ... แค่คิดว่าจะเชื่อเขา

แม้ว่ารอยยิ้มของเขาจะทำให้ฉันรู้สึกหวาดหวั่นอยู่ลึกๆ ในใจก็ตาม

[พาร์ท : เสือ]

ผมใส่ยานอนหลับในน้ำส้มตอนที่กวางเผลอในจังหวะหนึ่ง เธอกับผมอยู่ในห้องพักสองต่อสองในระยะเวลาที่ค่อนข้างนานพอสมควร และผมสังเกตปฏิกิริยาของคนตัวเล็กกว่าตลอด เธอร้อนรนขึ้นทุกระดับเมื่อผ่านไปทุกหนึ่งชั่วโมง กวางเฝ้ารอการมาของแฟนตัวเองเพื่อให้หลุดพ้นจากผมที่อยู่ตรงนี้

เธอยกขวดน้ำส้มมาวางพร้อมกับแก้วเปล่าสองใบ ดูจะเชื่อใจผมขึ้นมานิดหน่อยหลังจากที่ผมโกหกเธอไปว่าผมไม่มีวันสนใจหรือทำอะไรเธอแน่นอน ผมลืมบอกไปว่า... ผมไม่คิดจะแย่งเมียรุ่นน้องตัวเองก็จริง

แต่ผมไม่ได้มองไอ้ตรีเป็นรุ่นน้องมาตั้งแต่ที่ได้เจอเธอแล้ว

และมันเองก็คงไม่ได้มองผมเป็นรุ่นพี่ที่มันเคารพเหมือนกัน

กวางไม่ได้มองหน้าผมกลับมาตั้งแต่เมื่อกี้ เธอนั่งอยู่ข้างๆ ผม ดูไว้ใจผมขึ้นมาเล็กน้อยระหว่างที่รอไอ้ตรี เธอบอกจะส่งเสื้อผมไปร้านซักให้เรียบร้อยเอง นั่นก็เพราะก่อนหน้านั้นผมจงใจโยนมันลงตะกร้าเพื่อที่จะได้ต้อนเธอให้ไปไม่เป็นยังไงล่ะ เวลากวางทำสีหน้าหวาดระแวงแบบนั้นแล้วผมชอบ มันน่ารักดี

แต่ตอนนี้ผมต้องทำให้เธอตายใจก่อนจริงไหม... ก็เธอมันเป็นลูกกวางที่ระแวดระวังตัวเก่งจะตาย

กวางคว้าแก้วน้ำขึ้นมาตอนที่ผมนั่งเงียบๆ อยู่อีกฝั่ง ผมมองเธอที่เทน้ำใส่แก้วเปล่า ยังมีน้ำใจเทส่งให้ผมด้วย แล้วยกดื่มจนหมดแก้ว

แต่ผมไม่ดื่มมันหรอก ผมรู้ว่ามันมีอะไรผสมอยู่ในนั้น

โชคดีที่ช่วงนี้ผมนอนยากเพราะต้องออกไปเที่ยวดึกๆ ก็เลยพกยานอนหลับติดตัว มันใช้ได้จริงเวลาที่ผมอยากจะใช้โอกาสดีๆ กับผู้หญิงสักคน เสียใจที่ผมใช้จนรู้ดีว่าฤทธิ์มันทำให้หลับเป็นตายแค่ไหน

คุณอาจจะคิดว่าผมมันเลวที่คิดจะวางยาเมียรุ่นน้องของตัวเอง

แต่เท่าที่จำได้ผมก็ไม่เคยบอกว่าผมเป็นคนดีนี่ ถูกไหม?

และผมอาจจะเลวเกินกว่าที่คุณคิดเอาไว้ด้วยซ้ำ

กวางยังดูปกติทุกอย่างตอนที่วางแก้วลงบนโต๊ะ ผมท้าวคางลงกับพนักพิง สายตาจ้องมองภาพในจอทีวีอย่างใจเย็น ในขณะที่เวลาผ่านไปเรื่อยๆ

คนข้างๆ ผมเริ่มมีอาการ

“... อื้อ” ผมได้ยินเสียงเธอครางตอนที่ใบหน้าซบลงไปที่พนักพิงด้านหลัง เหมือนเธอกำลังเสียการทรงตัว

ยาออกฤทธิ์แล้วสินะ