SOLLAIRE
Nagising ako sa malakas at paulit ulit na tunog ng doorbell. Rinig ko rin ang boses ni Nate sa labas pati na rin ang pag ring ng phone ko."Oo na, sandali!" Sigaw ko habang pilit na ibinabangon ang sarili ko mula sa kama.Iritable kong binuksan ang pinto. Dire-diretso namang pumasok si Nate sa loob at umupo sa sofa. Kabado rin ang itsura niya at hinihingal pa."Ano ba yon? Wala tayong work, ha?" I reminded him.Masakit din ang ulo ko lalo na at bigla bigla ang pag gising at pag bangon ko."You remember the woman that called you yesterday?" He asked."Yes, why? Did she call the office number?"He nodded. "Not only that. She's in the office right now harassing everyone. Sollaire, pinapahiya ka niya at nagsisisigaw siya ron."I slapped my own forehead. "Bakit naman hindi mo sinimulang mag kwento banda riyan?"Mabilisan akong nag bihis, hindi na rin ako naligo o nag lagay ng kahit anong kolorete sa mukha ko. Hinablot ko na rin ang susi ng kotse ko at nagmamadaling pumasok sa sasakyan. Sumakay na rin si Nate. Walang nagsasalita sa amin habang nasa byahe. We're both just focusing on reaching the office the fastest way we could."We tried to stop her, ma'am." My security head said when we entered the office."It's okay. I'll handle this." I assured them.Sumilip ako sa loob ng office ko, every paper from the stack of the box that I have is on the floor. I guess she went through every application I have stored.Inilibot ko pa ang mata ko sa office, then, I saw her sitting on my chair.Nilingon ko si Nate. "Do we even know who his husband is?" I asked."Yeah, this one." Iniabot niya sa akin ang isang application. The husband's name is Sky Zuniga.We never approved of l this man because he's got quite a history with women. Lagi niyang pinapakasalan ang mga babae niya sa United States or any other western countries sa kadahilanang madali lang mag file ng divorce kung sakali. He actually got married four times now. This woman who are currently in my office is his fifth wife."That woman is 28 years younger than Zuniga." Sabi ni Nate habang naka pwesto sa likod ko."Well, how old is Zuniga?" I asked."Fifty four."I counted on my fingers. "Well, damn. You're telling me that lady is twenty six? What a wasted potential." Napailing na lamang ako.Inihanda ko na ang sarili ko sa pag pasok sa pinto. At pag bukas ko ng pinto, agad na tumingin sa akin ang babae.The lady stood up and immediately went up to me. "Oh, andyan ka na pala. Kanina mo pa ako pinaghihintay." Matapang na sabi niya."If you could exit my office building before I let my security handle you." I calmly said.Hindi ako sinagot nito. Tinaasan lang niya ako ng kilay at nagpamewang."I said, get out of my office." Pag ulit ko ng utos ko pero tila wala itong pakielam.Bigla na lamang niyang inilagay ang isang daliri niya sa noo ko at tinulak ito paatras. "Ikaw na babae ka, i*****k mo riyan sa manipis at kupas mong kokote na hindi mo makukuha ang asawa ko sa akin."I look at her and calmly chuckled. "What makes you think na magkaka interes pa ko sa asawa mong matanda?"The lady in front of me could not believe what I just said. I mean, totoo naman. Ano bang pakielam ko sa asawa niyang malapit nang maging senior citizen? Hindi naman ako sulutera ng pera kagaya niya. I work for my money."How dare you?" Iniangat nito ang kamay niya at akmang sasampalin ako. Mabuti na lang ay naiharang ko ang kamay ko bago pa dumampi ang kamay niya sa pisngi ko.I gave her a smile, hinigpitan ko rin ang hawak ko sa kamay niya. "Maybe you should try to talk to your husband genuinely, hindi yung waldas ka nang waldas ng pera ng asawa mo. Try to be a good wife para hindi siya naghahanap ng atensyon ng ibang babae." At pabalang kong binitawan ang kamay niya."You're just twenty six. A beautiful and young woman in that case. Leave your marriage bago ka pa masira." I adviced her.She seems so offended with what I said. Parang labas pasok lang sa tainga niya ang sinabi ko sa kanya.Kinuha niya ang bag niya sa sofa, inayos niya rin ang damit niyang naka angat na dahil sa pagwawala niya kanina. Before going through my door, she looked at me and gave me a smirk."How about you sit down and wait for the other wives whose lives you ruined?" And she walked off.I didn't understand what she meant by that, pero si Nate, nanlalaki na ang matang naka tingin sa akin. Pag pasok niya sa office, he grabbed the office phone and dialed a familiar number."What are you doing?" Tanong ko sa kanya."Hindi mo ba narinig yung sinabi nung babae? Pretty sure she's not the only one who's going to come barging in here. We have to call Zion."Nanginig ang kalamnan ko at para na lang akong nasusuka nang narealize ko ang nais ipahiwatig ni Nate. Suddenly, I can feel that lawsuits are coming right through the door to push me out the window.I am fucked. My business is fucked."Tangina ni Zion, Kung kailan mo kailangan tsaka wala." Isinalampak ni Nate ang office phone. "Nasaan na kaya ang aboga--"Napatigil na lang si Nate sa pagsasalita nang nagmamadaling pumasok sa opisina si Zion. Bulto bulto ang dala nitong papel at para bang nagmamadali siyang pumunta rito."What the hell did you do?" Bungad niya sa akin.Isinalampak na lang niya sa lamesa ko ang mga gamit niya. "Did you do something with someone na may asawa na o pamilyado?" Medyo agrabyado na ang boses ni Zion."No. Wala naman. Yung babaeng nanggulo rito, eme eme lang yon. Ni hindi ko nga kilala ang asawa niya," Banggit ko.Zion pointed his finger on the stack of papers that is on my table. "Well, that woman, along with other wives of those men who applied to be in your program, filed a lawsuit against you.""What!?" I exclaimed. "I mean, why? Pwede ba yon? I don't even know who their husbands are.""They can do that, Sol." Napayuko na lang si Zion. Halatang halata na disappointed ito sa mga nangyayari. "They have a lot of evidences against you. Also, some of those women are close with a lot of judges all over the country."Naramdaman ko nang nanghihina ang tuhod ko. I never imagined na magiging ganito ang kinahihinatnan ng trabaho at negosyo ko. I only wanted to help people in a way that I know. Bakit ba ako pa ang na-agrabyado kahit na naging ma-ingat naman kami?I sighed. Iniangat ko rin ang ulo ko at tinignan si Zion. "Gosh, Zi. What are we going to do here?""As of now, I don't know. Mabigat itong bagay kung sakaling ituloy nila. This could go public, Sol. Masisira ka.""What can I do? May sinabi ba sila na gusto nilang gawin ko?"Hindi muna sumagot sa akin si Zion. Para bang nagaalala ito na ibigay sa akin ang sagot sa tanong ko. Nang nakita ko ang kinakabahang ekspresyon ni Nate, doon na rin ako nag simulang makaramdam ng kaba.Zion sighed. "They want you to close down your business, or else, they will go public with every evidence they gathered against you."And there, I felt my heart exploded and evaporated to nothing. Para ba akong binawian ng kaluluwa sa narinig ko kay Zion.Lahat ng pinaghirapan ko, pwedeng mawala.SOLLAIREHindi ako naka tulog buong gabi dahil bukod sa kaba ay ilang e-mail na mula kay Zion ang nagrereflect sa laptop ko.Those e-mails are threats of possible lawsuit that I might be getting from my past client's wives. "What now?" Nakapangalumbabang tanong sa akin ni Nate. "Tutal at dinamay mo na ako sa pagpupuyat, baka naman gusto mo akong kausapin tungkol sa mga plano mo." He demanded.I rolled my eyes at tsaka ko isinalampak ang ulo ko ko sa lamesa. I groaned when I heard my laptop chime again. Sigurado ako na e-mail nanaman ang lintek na yan."Let us postpone the picking, Nate. Pero inonotify naman natin lahat ng nag pasa para alam nila na di muna sila maghihintay ng results." I said.Tumango tango si Nate sa pag sang ayon sa sinabi ko. He then leaned towards me, "Alam mo ba yung babaeng mag simula ng lawsuit sa iyo, pang limang mayamang papi na pala niya si Zuniga. Si Zuniga lang ang pinakasalan kasi siya talaga yung ultra mega mayaman sa mga naging boylet niya." Chismis ni
SOLLAIREBuong gabi akong hindi naka tulog dahil bukod sa inihahanda ko ang sarili kong humingi ng sorry sa mga haharapin ko bukas ay hindi rin ako pinapatulog ng isiping may tyansang mapasara ang business ko na bumubuhay sa akin.At ngayon, alas siyete na ng umaga at ang call time namin sa office ni Zion ay alas osto. Alas diyes naman ang call time namin sa lugar kung saan kami mag uuusap usap ng mga haharapin ko ngayon araw."My ghad, hindi ka natulog?" Napanganga na lamang si Nate habang naka tingin sa akin na naka salampak sa sofa at naka tulala sa bakanteng pader na nasa harap ko. "Sabi ko naman sa iyo matulog ka, diba? Jusko naman."I looked at him sarcastically. "Nate, how about you try to shut up as obvious naman na pipitik na ang ugat ko sa ulo dahil sa mga isipin?" Nate eased up. Umupo ito sa tabi ko at inilagay ang starstruck coffee na binili niya sa labas. Iced white choco mocha with two shots of espresso ang usual order ko.But when I sipped the coffee, I figured that th
SOLLAIRE LUCKILY maaga kaming nakarating sa chambers. Wala pa nga rito ang mga asawang nagrereklamo sa akin pati na ang judge na magoobserve sa magiging paguusap namin ngayon. Sana nga ay ma-settle na ang lahat dahil ayoko talaga na mapasara ang pinakamamahal kong negosyo. Pangako, right after everything is settled, I will carefully pick my clients na. Ayoko na ma-stress sa ganito at ayoko na rin na magalit sa akin si Zion. He's all I have, Iyon bang nakakaintindi at nakakatiis sa ugali ko. Hays, I don't know what I will be without him kaya ayaw ko na siyang bwisitin. "Aga aga natin sila naman pala 'tong late. Ka-imbyerna." Reklamo ni Nate habang boring na boring na nilalaro ang briefcase ni Zion. Bawal kasi kaming mag dala ng phone dito sa loob because the judge can't risk having the chamber conversations out. Zion, looking tired, yawns. "Ganyan talaga. They're late on purpose. Gusto kasi nila ma-intimidate nila tayo when they walked through the door. It is very usual. Ina-adv
ZIONAfter Sollaire walked out, all of us are stunned at walang nagsasalita ni isa man lang. However, sobrang daming mura na ang nasasabi ko sa utak ko because what the hell did just happened?Judge Tamayo knows me as an honorable lawyer. He knows that every case I present, I will mostly win. If not, I will lose it honorably. Pero itong ginawa ni Sollaire? I am sure that my career is forever stained in Judge Tamayo's head.From now on, in his head, I am a lawyer who let my client disrespect me in his presence.Bumalik na lang ako sa aking huwisyo nang maramdaman ko ang pagsiko at marinig ko ang pagbulong sa akin ni Nate."Huy, speak up." Nate whispered.Doon ko na lang napagtanto na naka tingin na sa akin ang lahat."A-ah...." Panimula ko dahil wala akong masabi. "I would like to apologize for that, Your Honor-- everyone. It seems that Ms. Sollaire-- my client-- is overwhelmed.""That is not an excuse!" Zuniga's wife blurted out. Alam kong inis na inis siya dahil hindi umayon sa kany
SOLLAIRE I went straight home after walking out of the chambers two weeks ago. YES. Dalawang linggo na ang nakararaan simula noong mag walk out ako mula sa mga nagrereklamo sa akin, kay Judge Tamayo, Nate, at si Zion. Because when I heard the word 'public apology' I know na hindi ko kayang gawin iyon. At kung ano man ang rason, dahil iyon sa mga magulang ko. I don't want them na pagtawanan ako pag nakita nila ang public apology ko dahil baka ang isipin nila ay isa akong malaking disappointment at hindi ko kayang bumuo ng matinong buhay nang wala ako sa puder nila. Noong mga unang araw matapos akong mag walk out, maraming text at calls sa akin si Zion. Lahat iyon ay puro hindi nasagot. I know that he is angry. Of course, pinahiya ko siya sa harap ni Judge Tamayo. Tama lang na magalit siya sa akin at alam ko naman na deserve ko iyon. Pero si Nate, hindi lang ako sa text at tawag kinulit pero andito rin siya sa apartment ko ngayon. Kahit nga ilang beses ko na siyang palayasin ay hin
VERNONWHAT in the mader fvcking shit is happening in my office?Nakakalat nanaman lahat ng papel at naka lapag lang ang mga office folders sa sofa. Napaka gulo nga kaya hindi ako makapag trabaho nang maayos. Simula rin nang makita ko kung gaano kakalat ang office ko ay uminit na rin ang ulo ko bigla.Hindi ko naman ito maiuutos kay Jane dahil nasa staff meeting siya kasama rin ng mga ilan sa mga staff dito sa CEO floor. If only I have a secretary, hindi ko na poproblemahin ito.Kaya lang wala nga akong secretary, so what else can I do to solve this irritating problem?"Shit, of course, I have to do this myself." I whispered then I began organizing the papers that is on my table.Wala pa nga ako sa kalahati ng ginagawa ko ay bigla nanaman akong nairita. Hindi ko kasi gets kung paano ayusin ang mga papeles na ito at kung ano ba ang mga papel ang dapat magkasama. When I took a glance at the papers that is on the floor and the folders that is sitting quietly on my sofa, napaupo na lang a
SOLLAIREWhen Zion arrived, we were immediately greeted with his serious face.No one attempted to greet him nor speak with him in anyway. Para bang bumigat ang aura nga paligid nung dumating siya. Bakit ko ba nararamdaman na may ibabalita siyang hindi maganda?Instead of greeting me with a hug and a kiss on the cheek katulad ng lagi niyang ginagawa, he went straight to the kitchen para uminom ng malamig na tubig na galing sa ref.Nate is looking at me, obviously asking what to do. Hindi niya pa kasi nakakasalamuha si Zion na ganito kasungit. Zion is the most patient and understanding man ever.Bumigat nanaman tuloy ang pakiramdam ko nang maalala ko na ako ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito. If only I said sorry publicly, hindi naman ito mangyayari sa amin. Ang kaso nga lang, hindi ko iyon kaya. I can't let my parents be satisfied on seeing what kind of disappointment I am at hindi ko rin gusto na makita nanaman nila kung saan ako nakatira. Kung nalaman nila, they're just goi
SOLLAIREIt's the paintings that I asked them to take out first. Isang buong truck ang okupado ng mga paintings sa building ko. Paano ba naman halos mag mukha nang museum ang office building ko dahil sa karamihan ng mga kliyente ko ay nagbibigay sa akin ng mga painting at iba pang mga art works.Kahit nga hindi ko na sila kliyente ay patuloy pa rin nila akong binibigyan ng mga regalo. Mayroon tuwing okasyon ng Valentine's day, Christmas day, New Year's day, Halloween Day, at siyempre ang aking birthday.Ito rin siguro ang isa sa mga mamimiss ko, ang mga mababait kong kliyente. Pero hinding hindi ko mamimiss ang mga asawa nila. Hindi naman lahat ng asawa ng mga naging kliyente ko ay may masasamang ugali, pero karamihan sila ay ganon."Ma'am, ito po saan?" Tanong ng helper habang nakaturo sa painting na naka sabit malapit sa elevator ng third floor.Napasimangot ako. "Tapon niyo na lang po kuya, or kung gusto ninyo, inyo na lang. Pwede niyo po iyang ibenta, nasa seventy thousand ang pre
SOLLAIRE "Isn't it cute?" I asked him habang hawak hawak ko ang tela ng puting dress na nakasuot sa manequin ng high end store rito sa BGC. Matingkad ang pagkaputi ng tela at hindi gaanong maraming bato kaya alam ko na magaan lang ito kapag isinuot ko na. Tinapik ko muli si Vernon na para bang lutang. "Huy. Kinakausap kita." Bahagya itong napatalon. "What?" I sighed. Hindi ko alam kung bakit para bang lutang siya ngayong araw. Kumpleto naman ang tulog naming parehas at parehas din naman kaming may kain. "Tinatanong kita kung cute ba tong dress." I said, poker faced. He slightly smiles at hinawakan ang dress na para bang ito ang pinaka interesadong bagay na mayroon ngayon sa mundo. "It is very cute and I know that this will suit you for the day that--" He cleared his throat. "W-we get married..." at napaiwas ito ng tingin sa akin. I sighed. Why the fuck is he acting like this? Para bang takot na takot siyang magpakasal sa akin? Akala ko na ito ang gusto niya? That is
VERNON Nagising ako nang biglang balagbag na bumukas ang pinto. "What the hell?" Naaalipungatan kong kinuskos ang mata ko para makita kung sino ang bigla bigla na lang pumasok sa opisina. "The hell are you doing here?" "Well, Jane called me. She said that you've been camping here for two straight days." Ani ni Casper. Umupo na ito sa single sofa at inilapag ang pagkaing dala dala niya para sa akin. May dala itong chinese food at hindi nito kinalimutan ang paborito kong orange chicken at fermented soy noodles. Kahit inaantok pa ay napilitan akong bumangon. Alam ko naman na hindi ako titigilan ni Casper. "Ano pa sabi ni Jane sa iyo?" I asked him while I was helping to prepare our food. Para kay Casper, lunch na ang pagkaing ito, pero para sa akin ay breakfast pa lamang. Ngayon pa lang ako kakain ng unang meal ko ngayong araw. Casper started eating his favorite dumplings. "Sabi niya, hindi raw talaga niya alam kung bakit ka magkakaganyan. But she figured that it is about So
VERNON "Let's go." I immediately packed our things. Inilagay ko ito sa bag na dala namin. While sobbing, tumingala ito sa akin at nagtanong, "What?" "I said let's go. Uwi na tayo kay Mustang." Ani ko habang busy pa rin sa pagaayos. "Bakit uuwi na tayo?" Tanong niya. Bakit ba parang ayaw niya pa umalis sa lugar na to? Nakuha na naman niya ang sagot na gusto niya. Narinig na niya ang dapat niyang marinig mula kay Carlo. Carlo wants her to stay away from his family. Malinaw na malinaw iyon. "Bakit? Ayaw mo pa bang umuwi? Ano pang gagawin mo rito?" Tanong ko habang tinitignan siya na parang pilit kong itinatatak sa utak niya na tapos na kami sa lugar na to. She shook her head. "I don't know. Ayoko pang umuwi--" "Kahit naman na dito ka pa tumira, hindi ka na mahal ni Carlo." Napa angat ang tingin sa akin ni Sollaire at bigla nitong hinablot ang tsinelas na nasa kanyang baba at ibinato sa direksyon ko. Hindi ako tinamaan but I am sure that she was aiming to hit me directly. P
SOLLAIRE I waited for a whole day to let my emotions decrease a little. Vernon had rented a room para dito ako pagpahingain. Isang room lang ang available kaya iisa lang ang kwarto namin. At sa kasamaang palad din ay iisang kama lamang ang para sa amin. But I didn't really care. Iyak lang ako nang iyak buong araw, at ngayon na sumapit na ang gabi ay nakatulala lamang ako habang nakahiga sa kama, ang mukha ko ay nakasandal sa unan. Naramdaman ko na bumigat ang kama. Dumating na pala si Vernon galing doon sa mansion. "Hey. Nasilip ko na si Mustang. Nasabi ko na rin lahat, ayos lang daw siya ron at kaya naman niya. Medyo nakakalakad na naman." Ani niya. Tumango lamang ako at hindi na kumibo. Wala talaga akong energy. Hindi ko kayang kumilos o ni magsalita man lang. Sobrang kirot at bigat ng puso ko, yung para bang hindi ko alam kung ano ang gagawin ko pag tapos ng lahat ng nalaman ko. "Sol, you can not be like this. Come on. Bangon ka." Tinapik tapik ni Vernon ang balikat k
CARLO "Break na muna ako, wala pa namang customer." Pagpapaalam ko sa kasama ko ngayon sa coffee bar. Alas tres na kasi at ang mga tao ay nasa pool area. Mamayang bandang alas singko pa naman ang karaniwang dagsaan ulit dito ng mga magkakape, bandang alas otso naman ang mga gustong uminom ng alak. Pumunta na ako sa sikretong pwesto sa likod ng resort kung saan maganda ang tanawin. Onti lang naman ang nakaka alam ng pwesto na ito kaya malaya ako rito na humipak ng sigarilyo. Ilang taon na rin ako rito sa Batanes. Kung noong una ay labag sa loob ko ang konsidyon kung bakit ako andito, iba na ngayon. Ngayon na andito na si Mandy na katuwang ko sa buhay ay hindi ko na naiisip ang buhay ko noon. Ang buhay ko noon sa probinsya ay mahirap. Lalo na para sa akin na high school lamang ang natapos at binubuhay ang sarili sa pagsasaka at pagtitinda ng mga gulay. Kung noon ignorante ako sa labas na buhay mula sa pagsasaka, ngayon ay marami na akong bagay na alam. Pati nga ang mga kape
SOLLAIRE Nakatitig lamang ako sa entrance ng bar. Nanginginig ang buong katawan ko at halos parang hindi ako makahinga. Sumabay pa ang pagkulimlim ng langit ngayon. Grabe raw ang mga bagyo sa Batanes lalo na at napapalibutan ito ng tubig. Hindi ko rin alam kung makakabalik kami agad sa siyudad lalo na at may nilabas na rainfall warning na magtatagal ng isang linggo, more or less pa iyon. Pero walang makakatalo sa dilim at bigat na nararamdaman ko ngayon. Hindi ko kasi alam kung anong mangyayari sa buhay ko pag tapos ko siyang makita. Will he take me back? Because I am willing to rebuild everything with him. I don't care about my contract with Vernon. Just one word from Carlo na gusto niyang subukan ulit, aabandunahin ko lahat. I've done it before, I can do it again now kung para sa rason na gusto ko. "So, what now? Tatayo ka na lang ba riyan?" Bumalik ako sa hwisyo nang marinig ko ang boses ni Vernon. Hinablot ko sa bunganga niya ang yosi na hinihipak niya at sinamaan it
SOLLAIREHe's been talking to me non-stop habang nagdadrive but I don't give a shit. Hindi ko siya kikibuin at wala talaga akong balak na pansinin siya.Alam ko naman na sinasadya niya ang ginawa niya kanina. Making me thirsty for sex with no reason."Hey, come on--" Malambing ang tono ng boses niyang pagtawag sa akin. "Galit ka ba?" He asked."No. Bakit naman ako magagalit sa iyo nang walang dahilan?" I replied coldly.He chuckled. Pati ang pagiging sarkastiko at pananadya niya na wala siyang alam kuno ay nagpapainit ng ulo ko lalo. "Okay, if you say so."Laking pasasalamat ko nang nanahimik na si Vernon at nag drive na lamang. Kanina pa ito patingin tingin si google maps niya dahil medyo naliligaw na kami. Hindi naman niya sinabi sa akin na naliligaw na kami pero alam ko naman kahit hindi niya sabihin dahil paulit ulit itong inis na kinakamot ang ulo niya."Where are we? Pabalik balik lang ata tayo eh." Inis niyang sabi.Hindi ko siya inimik. Hinayaan ko siya na mamroblema kakahan
SOLLAIRE Sinulit ko na ang umaga. Umaga kung saan mahimbing pa ang tulog ni Vernon. Hindi ko pwedeng i-risk na marinig na naman niya ang pag-uusap namin ni Mustang. Hindi naman sa may pake ako kung makikinig siya o hindi, ayoko lang na marinig at makita niya ako na ganito ka-vulnerable. Hindi kasi ako sanay. Bumabangon bangon na si Mustang. Malakas kasi ang risestensiya niya at pangangatawan kaya agad agad itong nakakakilos kahit kakalabas lang ng hospital. Pero kahit ganito ay hindi ko pa rin naman siya pinapabayaan. Matapos ko siyang subuan ng niluto kong lugaw ay pinaupo ko muli siya sa kama. Inilatag ko ang kumot sa kanyang katawan dahil kakaiba ang lamig sa Batanes tuwing umaga. Ini-angat ko ang ibabang parte ng kumot at inihanda na ang panlinis ng sugat at bagong rolyo ng bandage at sinimulan ko nang linisin ang mga sugat niya. Madaming gasgas sa bandang paanan si Mustang kaya maiging palitan nang madalas ang bandage para hindi ma-impeksyon. "So, di ka ba magtatan
VERNONSollaire tasked me.Yes, she tasked me. Inutusan niya ako na humanap ng accomodation para sa amin.At first, I was happy. Accomodation for the two of us? Sure, sure. Willing akong maghanap para sa aming dalawa. I was actually thinking na magpanggap na I accidentally booked us only one bedroom with one bed para naman ma-solo niya ako. And maybe then, hindi na niya matitiis ang presensya ko at mawawalan na siya ng choice kung hindi makipag sex sa akin.We are long over due.But when she said na maghanap ako ng accomodation for us, kung saan makakapagpahinga ng maayos si 'Mustang' na tinatwag niya-- my dick was so disappointed I decided to rent a whole Batanes Mansion just for the three of us.I'm willing to spend six digits per night sa pag renta kesa makita kong baby-hin ni Sollaire si Mustang katulad ng pag-aalaga niya sa akin.Not that I am jealous but alam ko na maiinis lang ako pag nakita ko iyon."Here is your key, sir. Enjoy your stay po." Magalang na sabi ng care taker n