Chapter 1: Unang Pagkikita

Isla’s POV

Malamig ang hangin sa loob ng bar, ngunit tila hindi ko ito iniinda kahit na nakasuot ako ng isang pulang backless dress na mahigpit na kumakapit sa aking balingkinitang katawan. Simple lang ang makeup ko, ngunit alam kong makakapukaw pa rin ito ng mga tingin lalo na sa kalalakihan.

Nakaupo ako sa sulok, nag-iisa, habang ang makukulay na ilaw ay sumasayaw sa paligid. Isang baso ng pinakamatapang na tequila ang nasa harap ko, na nilagok ko hanggang sa walang natira.

“Isa pa,” bulong ko sa bartender, hindi na iniisip ang magiging epekto at kung saan man ako dalhin. Ang amoy ng alkohol ay tila nag-aanyaya sa akin na muling subukan ang bawat lagok. Sa bawat pag-inom, napapatanong ako. Saan nga ba ako nagkulang? Ngayon lang ako makaka-relate sa iba, at tama nga sila, kapag nasaktan ka, alak ang una mong masasandalan.

Habang hinihintay ang bagong shot, naiisip ko pa rin ang mga nangyari sa akin. Ang mga ngiti na naglaho, mga pangarap ko para sa aming dalawa na tila nawala sa aking mga palad. Sa bawat inom, tila sinasadyang ibalik ng alak ang mga alaala. Bakit ba ako nandito? Bakit hindi ko kayang makasama sa saya ng iba?

Nasa tabi ko ang isang grupo ng mga tao, nagtatawanan at nagdiriwang. Tumatawa sila habang sumasayaw, pero ako? Nakaupo lang, tahimik na nagmumukmok. Ramdam na ramdam ko ang lungkot na pumasok sa aking puso, gusto kong sumali sa kanila, pero hindi ko magawa.

“Ma’am, huwag masyado, dapat yung kaya mo lang,” sabi ng bartender na may pag-aalala. Pero bago pa ako nakasagot, may isang lalaking guwapo at matipuno ang umupo sa tabi ko. Ang kanyang itim na buhok ay maayos na nakaayos, at ang mga mata niyang kulay tsokolate ay tila nagliliyab sa ilalim ng makulay na ilaw.

Nakatayo siya sa tabi ko, nakasuot ng fitted na shirt na bumabagay sa kanyang katawan, na tila sumusunod sa linya ng kanyang mga abs. Napahinto ako sa paglagok ng alak nang magtama ang aming paningin. Para bang nagkaroon ng isang kislap sa hangin—ang kanyang mga mata ay puno ng misteryo, parang gusto kong malunod!

“Isang shot ng bourbon, please,” sabi niya sa bartender, na nakangisi. Parang natigil ang mundo ko at bumara ang lalamunan ko. Halos marinig ko ang tibok ng puso ko na parang kumakawala, nag-uumapaw sa hindi ko malaman na dahilan.

Mabilis akong lumingon, nag-aalala na baka makita niya ang pagkamangha sa aking mukha. Ngunit sa bawat nakaw tingin, nararamdaman ko ang kuryenteng dumaloy sa pagitan naming dalawa. Alak, kailangan ko pa ng alak! Nasa tabi na ang grasya, dapat ay lapain na. ‘Di hamak naman na mas guwapo ang isang ‘to kaysa sa ex kong manloloko!

Tama, kaya nandito ako ngayon at nagpapakalasing dahil pinagpalit ako ng ex ko sa aking magaling na kapatid. Nagpatukso ang gago at sinayang ang tatlong taong pagsasama namin. Dapat talaga ay hanapan ko siya ng kapalit—tulad nitong nasa tabi ko. Tingnan ko lang kung hindi matapakan ang ego niya kapag nakita niyang ganito kagandang lalaki ang nabihag ko.

“Do you need something?” usal ng lalaki na nagpagising sa aking katinuan.

Halos maisuka ko lahat ng iniinom sa sobrang hiya! Nahuli niya akong nakatitig, tumawa pa ang bartender sa harap ko habang sinasalinan ako ulit ng panibagong baso.

“Ha? Wala, mukhang may dumi ka kasi sa mukha,” Pagsisinungaling ko, kunwari’y tinuturo ko pa kung saan kahit wala naman.

“Naku, sir! Hindi po totoo. Crush ka lang ni ma’am,” sabat ng bartender na ikinalaki ng mata ko. Pahamak ang isang 'to, dapat siguro ay siya na lang ang papagbayarin ko ng mga ininom ko, tutal ay binuking niya naman ako.

Sasagot pa sana ako nang mahagip ko sa isang VIP area ang kumag kong ex kasama ang sisteret kong ahas. Ahhh! Napahawak ako sa dibdib ko. Ansakit! Gusto kong itumba ang lahat ng nasa harap ko. Kumukulo ang dugo ko, at parang nagbabadya ang mga traydor na luha sa mata ko.

“Are you sure that's worth your tears? That kind of face? Don’t you have any standards?” tanong ng katabi ko.

Napaharap akong muli sa kanya at bumuhos lalo ang luha ko. Yumakap pa ako sa kanya, pasimpleng chansing. Charot! Hindi ko na kasi kinaya, ngayon lang talaga ako sumabog mula nang maghiwalay kami kahapon. Bahala na ang lalaking ‘to kung ano ang isipin niya. Hindi naman siya lugi sa akin—mabango ako at maganda!

“Hey, baka malagyan ng sipon mo ang damit ko,” sabi pa niya, pero hindi naman niya ako tinulak. Hinayaan niya lang akong parang batang umiyak. Bagkus, naramdaman ko pa nga ang sandaling pagsuklay niya sa buhok ko.

Natigil ang pagdadrama ko nang mag-ring ang cellphone niya. Humiwalay ako at lumaklak uli. Nagmadali siyang tumayo at bago makaalis, parang may narinig pa akong boses ng babae sa kabilang linya.

May girlfriend ata? Sayang naman. Mababakas ang pagiging dismayado sa mukha ko habang kumukuha ng cash sa wallet ko.

“Ayan ha, thank you! Binigyan na rin kita ng tip. Saka, bayaran ko na rin yung kay Mr. Pogi. Feel ko kasi wala siyang pambayad kaya lumayas na,” biro ko habang pilit dinidiretsyo ang tayo.

“Huh? Ok ka lang, ma’am? Kaya nga niyang bilhin buong mundo e,” bulong niya, pero hindi ko na narinig pa dahil unti-unti ko nang nararamdaman ang tama ng alak.

Gewang-gewang akong lumakad habang dumadaan sa kumpol ng mga tao. Ang iba ay naitulak ko na dahil hindi maawat sa pagsasayaw. Pagdating ko sa parking, hindi ko maalala kung saan ko na nga ba naiparada ang sasakyan ko.

Gumilid ako sandali, nararamdaman kong malapit na akong masuka dahil sa sobrang hilo at umaalon na paningin. Pinilit ko pa ring lumakad, ngunit binigo na ako ng katawan ko. Akmang babagsak ako nang may sumalo sa akin.

“Leaving in that state? Good luck getting home, crybaby.”