“Ikaw ang asawa ni Marco Montezides at ito ang unang gabi ninyo bilang mag-asawa. Dahil imbalido na siya at hindi makagagawa ng anumang galaw, hindi niya magagampanan ang obligasyon niya bilang asawa. Kaya ako na ang gagawa niyon.” Sinabi niya iyon na para bang natural lang. Halos lumuwa ang mga mata ni Sierra sa pagkabigla sa naging sagot nito. Abala ang kanyang isipan sa dami ng gustong sabihin ngunit tila ba nawalan ng kakayahan ang dilang bumuo ng mga salita. Mula sa kanyang leeg ay bumaba ang mga labi ni Sylvio sa tuktok ng kanyang balikat. Umakyat muli ito sa kanyang leeg at panga hanggang sa gilid ng kanyang labi. Tanging mabibigat na paghinga lamang ang tugon ni Sierra. Gusto niyang umiyak ngunit walang luhang lumalabas sa kanyang mga mata. Napatigil si Sylvio sa marahang paghalik kay Sierra at biglang natauhan. Nakaka-adik man ang amoy ng babae at lambot ng balat nito ngunit hindi siya kailanman pumilit ng babae para lang sa init ng katawan. Mabilis siyang tumayo at binu
Simula pa lang ay malinaw na kay Sierra ang mga plano. Nang malaman niyang imbalido ang isa sa mga importanteng parte ng pamilya ng mga Montezides at ito ay kasalukuyang naghahanap ng mapapangasawa ay nag-isip agad siya ng paraan. Paghihiganti. Iyon lamang ang tanging naroon sa kanyang puso, maliban sa pagmamahal sa natirang anak na babae. Buong-buo ang kanyang pasya na maghiganti at hindi niya iyon magagawa kung nasa labas siya ng bansa at sapat lamang ang kanyang pera para sa kanilang mag-ina. Kaya nang matagumpay siyang makapasok sa Montezides ay mas umusbong ang kanyang hangarin. Lalo at nasa iisang pamilya lang ang mga taong lumapastangan sa kanila limang taon na ang nakalilipas. Kaya kung hindi niya gagawin ang gusto ni Sylvio Narvaez ay malamang, lahat ng pinahirapan niya ay mawawalan ng saysay. Ang buong akala ni Sierra ay tanging pandidiri ang mararamdaman niya nang sandaling angkinin ni Sylvio ang kanyang mga labi. Inihahanda na niya ang sariling pilitin para sa kapakan
Sandaling natigilan si Gwen sa kabilang linya sa pakiusap iyon ng kanyang kaibigan. “Titingnan ko kung anong makakaya ko, Sierra. Alam mo naman iyang si Sylvio Narvaez, napakamisteryoso. Napakahirap hagilapin, lalong-lalo na ang makakalap ng impormasyon dito ilang taon na ang lumipas.” Tumango-tango si Sierra kahit pa man ay hindi ito nakikita ng kausap. “Sige, Gwen. Maraming salamat.” Aniya sa kaibigan atsaka pinatay ang tawag. Hindi na naman sana talaga siyang mag-aaksaya ng panahon upang gawin ito ngunit tila ba mayroong malaking parte sa kanyang pagkataong gusto niyang malaman. Gusto niyang malinawan. “Madame, naghihintay ho ang Señora sa inyo sa ibaba.” Imporma sa kanya ng kasambahay sa labas ng pintuan. “Susunod ako,” malambing niyang tugon dito at tumayo na upang maglinis ng katawan sa banyo. Hindi rin naman nagtagal ay natapos siya at lumabas din kaagad. Mahaba ang pasilyo mula sa kanilang silid patungo sa mismong engrandeng hagdanan kaya naman mayroong panahon si Sierr
Palihim na ipinilit ni Sierra ang kanyang ulo bilang hindi pagsang-ayon. Dahil hindi naman talaga maaari. Ang bata ay nanggaling sa bahay ampunan noong sanggol pa ito at si Marco ang tumatayong legal guardian nito. Kaya napaka-imposibleng anak niya ito. Kitang-kita niya kung paanong mawala sa karagatan ang sanggol niya kasabay ng paglubog niya sa kailaliman ng dagat. Nais man niyang languyin ang pagitan nila ng anak ngunit hindi niya magawa, wala na siyang lakas upang gawin iyon hanggang sa tuluyan na siyang nawalan ng malay sa dami ng nainom na tubig. Ayon sa mga nakasagip sa kanya ay himalang nakaligtas siya at nagsilang pa ng isa pang sanggol na babae! “Are you alright, darling? You seems out of yourself,” nakabalik siya sa reyalidad nang marinig ang boses ng Senyora. Nag-aalala itong tumingin sa kanya. Tumikhim siya at nakangiting sinagot ang ginang. “Makakaasa po kayo, Grandma. Ngayon ay asawa na ako ni Marco, mamahalin ko ang kung sinumang mahal niya. Lalong-lalo na ang k
“Pasensya, Mrs. Montezides ngunit wala akong nakikitang senyales ng paggising ng iyong asawa.” Malungkot na usal ni Liam, ang personal na doktor ng ni Marco. Bumagsak ang balikat ni Sierra at nahihiyang lumingon kay Senyora Elizabeth. Nang makita niya kasing magmulat kanina si Marco ay nataranta siya dahilan upang basta na lamang niyang tinawagan ang senyora at sinabing gising na ang apo nito.Bakas na bakas ang tuwa ng ginang nang makarating sa silid nila at agad na tinawagan ang doktor ng apo, ngayong nalaman na nila ang katotohanan ay biglang natahimik ang buong silid. Dismayado siyang tiningnan ng ginang. Bumagsak ang mga balikat nito at nalungkot ang mga mata.“Ngunit nasaksihan ko kung paano siyang nagmulat ng mata!” Giit ni Sierra dahil iyon naman talaga ang totoo. Naningkit naman ang mata ni Liam, iniintindi ang sinasabi ng asawa ng kaibigan. Maliban kasi sa siya ang personal doktor nito ay magkaibigan na sila mula pa highschool kaya labis ang kalungkutan niya nang malamang
Biglang matameme si Liam, hindi agad siya nakapagsalita dahil hindi agad naproseso ng kanyang utak ang narinig. Napalatak siya nang tuluyang maunawaan ang ibig sabihin ng kaibigan. Aniya sa sarili ay talagang hindi na siya magkakape ng dalawang beses sa umaga para naman maka-catch up siya agad ng tsismis!Nanlaki ang kanyang mata at kumorteng bilog ang mga labi. Pabagsak siyang naupo sa kama at may naglalarong ngisi sa mga labi upang asarin ang kaibigan. “Talaga? Sumaludo iyan kay Sierra kagabi?” Tudyo nito na may halong gulat. “Akala ko ba kay Audrey Santillan lamang sumasaludo iyang kaibigan mo?” Masamang tingin ang pinukol ni Marco sa makulit na kaibigang doktor. Tamad niyang isinandal ang ulo sa headboard ng kama.“Oh, shut the hell up!” Asik niya rito atsaka binato ng unan, iyon kasi ang nasambot niya. “What? I am just telling the truth!” Humagalpak ng tawa si Liam sa hitsura ng kaibigan. Namumula kasi ito at napapikit pa! Parang nagkaroon pa ng flashback sa bakbakan kagabi.
Kumurap-kurap si Liam upang alisin sa kanyang isipan ang imahe nito. Mali na isipin niya sa ibang tao ang alaala ng taong matagal ng namayapa. Sumalangit nawa. Hindi iyon napansin ni Sierra dahil agad ding ngumiti ang doktor sa kanya. “Maaari ka ng pumasok, Mrs. Maaari na po ninyong ipagpatuloy ang paglilinis sa kanya nang sa ganoon ay guminhawa rin kahit papaano ang kanyang pakiramdam,” matamis na ngiti ng doktor. “Do you have any questions about your husband?” Tanong nito. Tumango naman siya. Tumango ang doktor bilang senyales na sabihin niya kung ano ito. “T-Tungkol pala sa mga scratches sa dibdib niya, paano nangyari iyon? Did someone enter the house? Or something?” Kumunot ang noo ni Sierra dahil talagang naguguluhan siya. Mayroong pumuslit na alaala sa kanyang isipan ngunit agad din naman niya iyong iwinaglit dahil imposible naman ‘yon!“Oh,” tumango si Liam at gustong sabihing, ‘kagagawan mo ito kagabi dahil nakasama mo siya bilang si Sylvio Narvaez!’ Ngunit mas minabuti
Isa. Dalawa. Tatlo. Tatlong subo at pabagsak na ibinaba ni Vester ang kutsara at tinidor sa kanyang pinggan. Kaunti lang ang inilagay niya sa kanyang pinggan kaya matalim niyang tiningnan si Sierra na ngayon ay pokus na pokus sa kanyang sariling kinakain. Gusto niyang tingnan siya nito at matakot sa paraan ng kanyang titig! Gusto niyang matakot ito sa kanya at irespeto siya bilang isang prinsipe sa pamamahay na ito dahil iyon naman talaga siya! “Pagsilbihan mo ako! Put more food on my plate!” Pabalang nitong utos. Nanlilisik ang itim at bilog nitong mga matang nakatitig kay Sierra, nanakot. Si Sierra na tahimik at sarap na sarap sa kinakain ay sinulyapan lamang siya ng isang beses. Ni wala itong nakikitang takot sa mga mata! Mas lalong bumusangot si Vester at tumindi ang galit na naramdaman niya sa puso. Ayaw na ayaw niyang hindi siya pinapansin lalo at dito sa kanyang sariling teretoryo! Dapat ay lumuluhod ito sa kanya dahil anak siya, asawa lamang ito! Tama nga ang kanyang un