Hindi makapaniwala sina Ynzo Abraham at Veron Stacey na maiisahan sila ng mga magulang ng binata. Ang buong akala nilang pagpapakilala pa lang at pormal na imbitasyon ay tila naging pamamanhikan na. Halos bukambibig ng mga magulang ni Ynzo ang araw ng kasal na pinlano at nais ng mga ito. Naglabas rin ng larawan si Mrs. Tolledo na kasama ang ina ni Veron noong kabataan pa nila patunay na totoo ngang mag-best friends ang mga magulang nila.
“Ibang klase rin ang tadhana, ano? Sino ang mag-aakalang hindi pa tayo isinisilang e nakatadhana na ’agad tayo sa isa’t isa,” halos hindi makapaniwalang bulalas ni Ynzo, “Pero ’wag kang mag-alala, malabo rin namang magustuhan kita. I’m more than enough to be yours.”
Bahagyang naitirik ni Veron ang mga mata. “Even me. Hinding-hindi ako magkakagusto sa childish na katula
THE MOST AWAITED moment has been perpended. Ang araw ng pag-iisang dibdib nina Ynzo Abraham Tolledo at Veron Stacey Santibañez. Marami ang dumalo at gustong masaksikan ang kapanapanabik na araw na iyon. Ang pinakamasaya sa araw na iyon ay ang mag-asawang Mr. at Mrs. Tolledo na mangiyak-ngiyak pa habang inaakay ang dalaga papunta sa harap ng altar. At dahil wala nang mga magulang na maghahatid sa dalaga ay silang mag-asawa na rin ang boluntaryong gumawa niyon dahil anak na rin daw ang turing nila kay Veron.Punong-puno ang buong paligid ng mga mamahaling bulaklak at mga bonggang dekorasyon na pawang angkop sa kasal. Kulay pink at blue ang naging color motif nila na napagdesisyunan ni Mrs. Tolledo. Iyon raw kasi ang paborito nilang kulay ng bestfriend na si Veronica na dapat raw nilang gamiting motif sa araw ng kasal ng kanilang mga anak.Veron Stacey is n
GINANAP SA ISANG beach hotel ang naturang reception ng kanilang kasal. Doon na rin ginanap ang paghahagis ng bouquet at garter kung saan ang bulaklak ni Veron ay nasalo ng isa sa mga katulong ng mga Tolledo at ang garter naman ay nasalo ng isa sa kaklase ni Ynzo noong high school. Nagkaroon ng tuksuhan dahil tila bagay para sa isa’t isa ang dalawang nakasalo. “Nagkakatotoo pa naman ang sinasabi ng iba na kung sino man ang makasasalo ng bouquet ng bride at garter ng groom ang siyang susunod na ikakasal,” anang masters of the ceremony ng programa. Nagsihiyawan ang mga tao sa paligid. Halos mamula naman ang mukha ng babaeng may hawak ng bridal's bouquet. Nasa gitna na ng stage ang babae habang nakaupo sa upuan at papunta na rin doon ang lalaking nakakuha ng garter. “Oh my gash! Ito na! Isusuot na ni future groom ang garter sa binti ni future bride,” kantiyaw ng tagapagsalita na sinegundahan naman ng iba. Tila nag-usap pa ang dalawa sa ent
Labis na pagod ang naramdaman ni Veron nang araw ring iyon. Pagod na pagod ang puso at isipan niya para sa buong araw na kaganapan. Halos hindi matanggap ng buong sistema niya dahil sa labis na kapaguran. Kung puwede lang magpahinga ng habang buhay kaso ay hindi iyon maaari lalo pa at hindi pa siya nakapaghihiganti. Idagdag pa ang isipin patungkol sa relasyon nila ni Skyler Dave ay mas lalong sumasakit ang ulo niya. Ito ang tunggaliang mahirap panindigan. Mahirap ang tunggalian sa pagitan ng puso at ambisyon. Mahirap man pero kailangan niyang mapanindigan hanggang sa kahuli-hulihan. Pabagsak na inihagis ni Veron ang sarili sa king size bed ng hotel. Sa naturang beach hotel and resort na iyon din nila napagkasunduang mag-honeymoon dahil ayon sa agent partner ni Veron na si Agent Blue ay doon raw laging namamalagi si Mr. Thurn upang makapagliwaliw.
NAPAINAT SI VERON ng mga braso paggising. Suot pa rin niya ang mabigat at mamahaling traje de boda. Nagulo na ang buhok niya at bahagya siyang napatingin sa sariling mga paa. Wala siyang natandaan na hinubad niya ang mga suot na sapin sa paa. Naipilig niya ang ulo. Bumangon siya at hinubad ang suot na damit. Medyo nahirapan siya sa paghuhubad niyon dahil hapit na hapit iyon sa kaniyang katawan at hirap siyang abutin ang lock sa likurang bahagi ngunit napagtagumpayan niya rin naman at siya namang pagbukas ng pinto. “Sleeping Beauty, time to—” Naputol ang dapat na sasabihin ni Ynzo nang makita ang sitwasyon ng babae. Nabitin sa ere ang mga kamay niya habang nanlalaki ang mga matang napatitig sa lalaki. Bumagsak na rin sa sahig ang kasuotan niya. Napasigaw ng malakas si Veron sa labis na pagkagulat. Wala siyang ibang suot kundi ang kaniyang panloob at ang lalaking bigla na lang nagbukas ng pinto ay hindi man lang natauhan para umalis. Nakatulala lamang a
Tahimik na nagbabasa ng libro sa isang coffee shop ang bagong mag-asawang sina Veron Stacey at Ynzo Abraham. Maganda ang ambiance ng naturang coffee shop dahil bukod sa ma-e-enjoy mo na ang pag-inom ng paborito mong kape ay matutuwa ka rin sa mga aklat sa buong paligid na tila ba isang library. Libreng magbasa ng iba’t ibang uri ng aklat ang sinumang nagnanais na makapaglibang. May mga table na good for two or for barkada kaya marami ang customer ng shop. Maeengganyo ka talagang magbasa dahil punong-puno ng iba’t ibang uri ng aklat ang buong paligid at bukod doon ay halos nagbabasa ang lahat ng customer na napapagawi roon. “Nakikita mo ba ang lalaking naka-itim sa bandang likuran natin?” tanong ni Veron na bahagyang ikinalingon ni Ynzo ngunit kaagad niyang pinigilan. “Huwag kang lilingon dahil baka mahalata ka.” Napailing siya dahil sa tinuran ni Ynzo. Kung may huhulihin pala ito sa akto ay siguradong hin
“Sa wakas ay tumigil ka rin. Pinagod mo pa talaga ako, ’no?” anas ng lalaki habang nakatutok sa kaniya ang isang kwarenta singko na baril.Halos mamutla si Ynzo nang makita ang hawak-hawak nito na matamang nakatutok sa kaniya.“Nasaan ang kasama mo? Ha?” tanong pa nito at panay rin ang paghabol ng hininga. “Nasa’n na? Sumagot ka!” pasigaw pa nitong tanong.“Nandito ako!” Nagulat ang dalawa nang marinig ang tinig na iyon. Luminga-linga pa ang dalawang lalaki sa buong paligid ngunit wala silang nakita ni anino man lang.Mas ikinagulat nila nang walang ano-ano’y tila may lumipad mula sa mataas na puno at dire-diretso na tumalon sa kinapupuwestuhan ng misteryosong lalaki.
“KAILANGAN NIYO NANG lumipat sa bago ninyong bahay. Doon niyo na lang ituloy ang inyong honeymoon.” Halos mapahawak sa dibdib at muntik pang himatayin si Mrs. Tolledo nang mabalitaan ang nangyari sa hotel. Kaagad na dumiretso ang mga magulang ni Ynzo sa tinutuluyang hotel ng mag-asawa upang bisitahin ang mga ito. Hindi sila makapaniwala na malalagay sa delikadong sitwasyon ang dalawa sa kapabayaan ng pasilidan ng nasabing beach hotel and resort.Nakita ni Veron kung paano magpaka-over acting ang ina nito gaya ng babala ng lalaki. Totoo ngang may pagka-OA ang ginang at naiintindihan niyang para rin iyon sa kaligtasan nilang dalawa.Sakay ng isang black limousine ay inihatid sila nina Mr. and Mrs. Tolledo sa subdibisyong tutuluyan nila. Regalo ito ng mga magulang ni Ynzo para sa kanilang pag-iisang dibdib. Sa pangunahing pasukan pa lang ng natur
MAGKASALUBONG ANG mga kilay ni Ynzo habang nakatingin kay Veron ngayon. Nakapasak sa magkabilang tainga nito ang suot na wireless earphone at nakangiting sumalampak sa sofang nasa loob ng kanilang silid. Nagmistulang call center kasi ang kanilang silid dahil kanina pa may kausap ang babae. Noong una’y si Agent Blue—base sa pagkakarinig ni Ynzo na pangtawag dito ng asawa.“Syempre naman, ikaw lang kaya ang mahal ko,” abot-tainga ang ngiti ni Veron nang sabihin iyon. “Sus, ikaw ang pinaka-guwapong lalaki sa balat ng lupa at walang sinumang Adonis ang makakaagaw sa ’kin mula sa ’yo,” dagdag pa ng babae.Nanginginig na lang siya sa sobrang ka-cheese-han ng babaeng amazona na ito. Kung anong ikinaastig sa bakbakan ay siyang ikina-weird-o pagdating sa mahal nitong lalaki. Parang ayaw niya tuloy ma-inlove dahil nakababal
SERYOSONG TINITIGAN ni Ynzo si Veron sa mga mata habang mahigpit na hawak ang mga kamay nito. Kung pupuwede lang matunaw sa mga titig ni Ynzo ay baka kanina pa natunaw na parang ice cream ang babae sa paraan ng pagkakatitig nito.“Today, in front of those we love, I give you my heart...” panimula ni Ynzo.Sa harap ng lahat ng mga mahal nila sa buhay, sa harap ng kaniyang mga magulang, kaibigan at mga kakilala ay buong katapatan niyang iniaalay ang puso kay Veron mula sa araw na ito.“I give it without hesitation, sure that it will be bruised at times by the chaos of life but sure also that it will know joy...” Madamdaming pagpapatuloy ni Ynzo.Hindi siya sigurado sa magiging takbo ng panahon at siguradong uulanin sila ng tukso at mga pagsubok sa buhay ngunit sisiguruhin niyang liligaya ang babae sa piling niya.“I give it without expectation or cost, for that is the only way it can truly belong to another. I give it only with hope, only with love, and only with joy that from this day
HALOS PAGTALUNAN PA nina Ynzo at Veron kung saan gaganapin ang kanilang kasal. Oo nga at ikinasal na sila noon ngunit iba pa rin ang sitwasyon nila ngayon. Tila balewala sa kanilang dalawa ang preparasyon para sa pag-iisang dibdib nila noon kumpara ngayong may damdamin na silang dalawa para sa isa’t isa. “I want a church wedding, Wifey. Iba pa rin ang may basbas tayo at pagpapala mula sa Poong Maykapal,” pagdesisyon ni Ynzo habang kausap ang asawa. Bahagyang umiling si Veron bilang tugon. “No. I won’t let that happened, Hubby. Church wedding na ang naganap nating kasal noon. Napaka-boring naman yata kung ganoon ulit ngayon. Iba talaga ang pakiramdam kung bago ang venue at dekorasyon ng buong paligid. I insists for a garden wedding,” pagtatapos na tugon ni Veron habang nakikipagtitigan kay Ynzo. Napabuntong-hininga naman ang lalaki habang kumakamot sa sariling ulo. “Wifey, let’s have a church wedding again. Mas maganda kung sa bahay ng Diyos tayo ikakasal para mas basbasan pa ang a
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ang sunod-subod na patak ng luha sa mga mata ni Veron nang makita si Ynzo sa sulok ng silid na biglang nagliwanag dahil sa kislap ng mga Christmas lights at iba’t ibang klase ng pampailaw. Kasunod ng pagpailanlang ng mabining tugtugin ay siya ring pagsaliw ng tinig ni Ynzo na ilang linggo niya ring kinapanabikang marinig. Naghalo-halo na sa puso ni Veron ngayon ang tuwa, saya, galit, inis at pagkagigil sa lalaking halos pasabugin ang puso niya sa labis na kaba. Hawak ang kulay puting rosas ay unti-unting lumapit si Ynzo sa kaniya. “Can you let me take away your tears? Can I see your smile always? Please let’s get together... Let our hearts stay forever...” Pag-awit ni Ynzo sa kaniyang harapan habang sinasabayan ang malamyos na tugtuging nagmumula sa isang violin. Halos manlaki ang mga mata ni Ynzo nang pagsusuntukin siya ni Veron nang tuluyan itong makalapit sa babae. Natatawang sinalo ni Ynzo ang mga kamao niyang sumusuntok dito habang patuloy pa rin ang pagl
HALOS LUNURIN NG kaba ang puso ni Veron habang minamaneho ang sariling motorsiklo. Hindi siya makapaniwalang malalagay sa alanganin ang sitwasyon ni Ynzo sa mga oras na ito ngunit base sa narinig mula sa ina ng lalaki ay mukhang kailangan na niyang maniwalang nasa bingit na nga kamatayan ang asawa. Nais mag-unahang tumulo ng mga luha niya gawa ng takot at kabang nararamdaman ngunit hindi dapat lalo na’t nagmamaneho pa siya ng motorsiklo. Kailangan niyang kumalma dahil baka imbes na makarating siya sa ospital ng matiwasay ay baka mauna pa siya kay Ynzo na magtungo sa kabilang buhay. “Ano ba kasing nangyayari, Ynzo? Akala ko ba ay ayos ka na? Si Skyler nga nagawang maka-recover kaagad, ikaw pa kaya?” himutok ni Veron habang nagmamaneho. Halos patayin na siya ng kabang lumulukob sa puso niya. Daig pa niya ang sinasakal dahil sa nadaramang takot. Takot na mawala ang taong pinakamamahal niya. Basta na lang iniwan ni Veron ang motorsiklo nang makarating siya sa tapat ng ospital. Mabuti
Ipinagpatuloy ni Veron ang pagbabasa sa iba pang pahina ng kwaderno ni Ynzo. May iilang doodle at drawings doon na ginuguhit nito. May ibang pahina na ginuhitan nito ng babaeng nag-eensayo sa parang at kagubatan. Lahat ng iyon ay guhit ng isang babaeng nakatalikod o hindi kaya ay nakatagilid. ‘Ilang buwan o taon na ba akong hindi nakapagsusulat dito? I thought everything will end up on a piece of paper. But mind you, notebook! I saw her right now! Iba man ang tindig niya sa suot niyang black suit, when I saw her eyes, alam kong siya ’yon! Nakasalubong ko lang siya habang papalabas ng Secret Agency at kahit na salubong ang kaniyang mga kilay at tila ba galit na galit, ramdam ng puso ko ang kakaibang kaba nang magtagpo ang paningin namin. But she doesn’t even recognized me. Ang sakit! Iyong tingin niya na para bang isa lang akong estranghero para sa kaniya...’ Napailing-iling si Veron nang mabasa iyon. Marahil ay ang tagpong iyon ay nang magsimula siyang magrebelde sa kanilang organis
“I know that a little doubt playing on your head right now, Anak... But let me give you this,” bigkas naman ni Ginang Tolledo. “And I hope time will come that you will forgive our son.” Dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak ni Ginang Tolledo at marahang iniabot sa kaniya iyon. Nang tingnan niya ang mag-asawa ay kababakasan ng luha ang mga mata ng mga ito. “Hindi ko dapat pinakailaman iyan sa mga gamit ni Ynzo pero alam kong makatutulong ang bagay na iyan upang mas malinawan ka. Hope that you will soon understand why our son did that things to you...” sunod-sunod na bigkas ng butihing Ginang. “Alam kong maiintindihan mo rin ang lahat, Veron anak,” nakangiting bigkas ni Ginoong Tolledo. Muling dumako ang tingin ni Veron sa maliit na kwadernong hawak. Kumg titingnan ay may kalumaan na ang aklat na iyon ngunit halatang iningatan at inalagaan sa loob ng ilang taon. Kulay ginto at pilak ang pangunahing kulay ng pabalat ng kwadernong iyon. At nang buksan ni Veron ay k
NANINIWALA NA SI Veron na ang masamang damo ay matagal mamatay. Napatunayan niya iyon sa kalagayang natamo ni Mr. Thurn dahil nakikipaglaban pa rin ang katawan nito mula sa tadtad ng balang natamo mula sa sariling pamangkin. Hindi niya akalaing mabubuhay pa rin ang matanda sa kabila ng lahat ngunit ipinagpapasalamat pa rin iyon ni Veron dahil may pagkakataon siyang matunghayan kung paano nito pagbayaran ang mga kasalanan sa piitan kung sakaling gumaling na ito. Ang buong Gem Secret Agency Association ang nagpagamot sa tatlong importanteng tao na lubhang naapektuhan ng sagupaang naganap. Sina Mr. Thurn, Skyler at higit sa lahat ay si Ynzo. Buong akala ni Veron ay maayos na ang kalagayan ni Ynzo dahil dadalawang bala lang naman ang natanggap nito ngunit laking kaguluhan ng lahat nang mawalan ng malay tao ang kaniyang asawa habang dinadala ito sa ospital. Unang naisip niya ay umaarte lang ang lalaki ngunit napatunayan iyon nang maramdamang halos humina na ang pintig ng pulso nito nang
NAG-UNAHANG MAGLANDAS ANG masaganang luha sa mga mata ni Veron. Hindi alam kung sino sa dalawang lalaki ang unang dadaluhan. Nang mapadako ang kaniyang paningin kay Mr. Thurn, tahimik na itong nakahiga sa lupa habang naliligo sa sarili nitong dugo. Nakapikit na rin maging ang mga mata nito. “W—Wifey...” Ang katagang iyon ay tila isa lamang ungol dahil sa hirap ng paghinga ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron ang asawa. “Go... T—Talk to h—him...” paanas nitong pakiusap. Lumatay ang pag-aalinlangan sa mukha ni Veron ngunit ang mukha ni Ynzo ay nagpapakita ng pagiging determinado. Nais nitong kausapin niya si Skyler ngayon mismo. Ginawaran ni Veron ng marahang halik sa labi si Ynzo bago ito inilapag ng dahan-dahan sa lupang nalalatagan ng mga tuyong dahon at sanga ng mga punong-kahoy. “I’ll be right back, Hubby. Just hold on and don’t leave me,” mahigpit na bilin dito ni Veron. Tanging ngiti lamang ang naitugon ni Ynzo. Kaagad na dinaluhan ni Veron si Skyler na kagaya ni Mr. Th
“CAN YOU PLEASE slow down, Wifey?” malakas na pakiusap ni Ynzo kay Veron nang halos paliparin na nito ang pagpapaandar ng motorsiklo sa gitna ng kakahuyan. “I have no time to slow down, Ynzo! Makakalayo na ang mga hayop na ’yon!” ganting sigaw niya. Napakalapit lang naman nila sa isa’t isa at halos magkayakapan na nga ngunit nagagawa pa rin nilang magpalitan ng malakas na sigaw para mag-usap. Para kay Veron ay masyadong bingi si Ynzo kaya niya nagagawa ang bagay na iyon. “I hate you for being a spoiled brat and being a ‘headaches of all’,” turan ni Ynzo. “But still I don’t have a choice but to love you more.” Nagkasalubong naman ang mga kilay ni Veron nang dahil sa narinig. Sa gitna ng napakadelikadong sitwasyon, nagagawa pa rin nitong magpakawala ng ganoong klase ng salita. “Ano na naman ang ginawa ko?” Napailing pa siya habang kunot-noong nakatingin sa dinadaanan. “There! Iyang mga biglaang kilos mo! Hindi mo alam kung paano nahulog ang puso ko nang makita kitang nakatayo sa i