J O H N S O N
AS I got outside the old terminal, agad hinanap ng mga mata ko ang mga boxes na nakita ko kanina sa labas.
But the boxes are not on the area I saw earlier anymore.
Napansin ko ang limang boxes na naka-pwesto doon boundary ng port, kung saan sobrang lapit ng mga ito sa dagat. The nervous got up in my head. Wala pa iyon kanina. Malamang, ito na 'yong sinasabi nila Talia at Kuya Xavier. Ito na 'yong gusto ni
J A Y D E NALL my life, hindi pa ako naka-experience ng thrill sa buhay ko.Siguro before, 'yong thrill na 'yon ay ang ang mga challenges sa pamilya ko. Challenges sa mga magulang ko at sa mga stepbrothers kong hindi ako matanggap-tanggap.But now, when Johnson came in to my life, maraming nagbago. Doon nagsimula 'yong totoong thrill na hindi ko naman inasahan ever in my whole life.I got into trouble because of him.Yes, he grabbed me into trouble.At first, hindi ko inakala na mangyayari sa akin lahat 'to—that I will meet someone na gustong ipapatay ng kapatid niya dahil lang sa pera. Sa mga teleserye lang kasi 'yon nangyayari, that's what I thought before. May gano'n rin pala in real life. And ka-boom! Sunod-sunod na 'yong thrill sa buhay ko. More like, deadly-thrill.Sino bang matinong tao ang gustong malagay sa kapahamakan, 'diba? Well, matino akong tao pero hindi ko ba alam sa sarili ko kung bakit ko inil
I opened my eyes dahil sa liwanag na tumatama sa mga mata ko because of the distracting sunlight from the window.I usually woken up dahil sa alarm mula sa cellphone ko, but it's different this time.Kasi may dahilan na ako para gumising nang maaga at ma-excite araw-araw.I looked at Johnson's most peaceful face and he's still sleeping. May kumot na naka-cover sa kalahating bahagi ng katawan niya. Kapansin-pansin ang marahang paggalaw
Ako si Jayden Lazaro.For a 19-year-old guy, I am living my life on my own. In other words, namumuhay ako nang mag-isa — sa sarili kong mga paa.I am living my life independently for a reason.Anak ako sa labas ng tatay kong magaling. Ang nanay ko naman, masakit mang isipin pero she has a new family now. Ipinaubaya niya ako sa mga tiyahin ko noong maliit pa lang ako. Nope, hindi naman sila 'yong tipo ng mga malulupit na tiyahin k
J A Y D E NThirty thousand a month is a real blessing for me.Para sa edad kong 'to, stable na sa akin ang ganon kalaking halaga every month.I can easily distribute it to every thing I need to pay. Limang libo sa bahay kada buwan. Water and electricity bills. Plus, kumuha rin ako ng motor in contract that I need to pay every month.
JAYDEN I wasn't expecting this at all. Hindi ko alam na sa pag-uwi ko pala sa bahay ko, mayroon pala akong isang instant unexpected visitor. Let me rephrase that, isang sugatan at duguang — hindi-inaasahang bisita. What will I do now? At first, sino bang hindi magugu
J A Y D E NMay isa pang sinabi sa akin si lola noong nabubuhay pa siya."Kapag nasimulan mo na, kailangan mong tapusin. Wala nang atrasan pa."Ewan ko ba kay lola, ang dami niya masyadong nalalaman na kasabihan. Kaya noong nawala siya, na-mana ko yata ang ilan sa mga 'yon. Ano ba 'yan? Sana talaga makatulong 'yong mga kasabihan ni lola at sana hindi 'yon maglagay sa akin sa bingit ng kamatayan.Kahit may mga ganitong sitwasyon, hindi ko pwedeng pabayaan ang sarili kong trabaho. Kaya matapos akong tawagan ni Meyer kanina, ang assistant mana
J A Y D E NIbinaba ko ang bagong timplang kape sa lamesa, dito sa may dining area. Kaharap ko ngayon si Dr. Sebastian, ang doktor na tumingin sa kalagayan ni Johnson.Siya ang ninong kong doktor na kaibigan ni papa.Madalas kapag may sakit ako na hindi na nadadaan sa simpleng gamot lang na binili sa tindahan, siya 'yong tumitingin at nagpapagaling sa akin.Hindi na ako madalas nakakabisita sa ospital na pinagta-trabahu
J A Y D E N"Kapag nasanay, mahirap mag-goodbye."Sa isang linggong pinatuloy ko sa bahay ko ang estrangherong si Johnson, dapat lang na maging masaya ako na aalis na siya dito.Kasi magiging normal na ang lahat. Hindi na ako matatakot para sa sarili kong buhay. Everything will go back to the way it used to be.