Chapter 93 Malaki ang tiwala ni Belinda kay Van, pero kung sakaling totoo lahat ng sinabi ni Zy, na talagang planado ang lahat at nilapitan lang siya ni Van para maghiganti, Belinda knows that she can't be with Van. “What’s happening here?! Zyril, anong nangyare sayo?” Manager Cecilla said and immediately approached Zy, but Belinda just looked at Van, who was just staring at her blankly. Walang emosyon siyang nakatingin kay Belinda. Nang tignan ni Belinda si Van sa mata ay saka siya nag-iwas ng tingin at tinignan si Zy. Why is he looking at me like that? Belinda couldn't help but ask herself. “What the hell?! What’s that? Why is there spaghetti on your head?!” Nagtataka, ngunit namutawi na ang galit sa boses ni Manager Cecilla. Tinignan pa niya ang buhok ni Zy na parang nandidiri ito. Zy really looks so messy, habang si Belinda naman ay parang basang sisiw. Kinagat ni Belinda ang labi at walang masabi. She wanted to talk, pero wala talaga siyang masabi na gusto na lang ni
"Let's talk while eating. Get the menu and tell the waiter kung anong gusto mo.” Van was too serious while saying that. Nagsimula na rin itong tumingin sa menu habang nasa tabi nilang dalawa ay ang waiter na naghihintay ng order nila. Belinda just looked at Van and didn't say anything. Pumunta sila sa isang mamahaling restaurant after what happened. Ang gusto ni Belinda ay mag-usap na agad sila, but Van was too serious when he said that they will talk outside. Ang masakit doon ay hindi pinasakay ni Van si Belinda sa kotse niya, bagkus ay nagpatawag siya ng driver para ihatid si Belinda sa lugar kung saan sila mag-uusap. “What do you want?” Van asked that again when Belinda didn't talk. Muling hindi nagsalita si Belinda. Ni hindi nga niya ginalaw ang menu na nasa harap niya dahil alam niya na hindi siya sumama rito para kumain. She's not here to eat, she's here to talk to Van and ask him many questions that she wants to ask. At alam din naman niya na hindi niya magagawang kuma
Napakurap na lang tuloy si Belinda sa braso niya para pigilan ang sariling magtanong ulit, pero kahit anong gawin niya, hindi niya kaya. “Y-You're not wearing our ring.” It was a statement. Van looked at his finger at muling hindi niya tinignan si Belinda. “Yes. I removed it.” Van said while still not looking at Belinda kaya huminga ng sobrang lalim si Belinda dahil naisip nito na hindi man lang nagdalawang-isip si Van na sabihin iyon. Nanikip na ng tuluyan ang dibdib niya. Belinda didn't talk after that and just waited for their food at paminsan-minsan ay pumapatak ang luha niya kahit anong pigil ang gawin niya, naninikip na talaga ang dibdib niya. Their wedding ring. He removed their wedding ring. Some even looked at Belinda dahil pati hikbi niya habang kumakain ay kumakawala na rin. Hindi maiwasang mag-isip ni Belinda and everything that came to her mind was really making her weak and cry. Ayaw niyang maging mahina, pero sobrang hina na niya emotionally, dumagdag pa sa i
Naging mas maraming luha ang pumatak sa mata ni Belinda pagkatapos niyang marinig iyon. She felt dizzier and her chest really tightened, na kinailangan niyang humawak sa lamesa para suportahan ang sarili niya. “V-Van—” Nataranta si Belinda nang makita ang pagtayo ni Van sa upuan niya. “Let's stop this, and I'm serious. Nilapitan lang kita because of your mother who destroyed my perfect family, and now I have already succeeded in making you fall in love with me and hurt you really hard. My intention is done. Nasaktan na kita at kitang-kita ko na kung gaano ako nagtagumpay, so it's really done.” Walang nagawa si Belinda kundi panoorin si Van na nagbaba ng tig-iisang libo sa lamesa at pagkatapos ay pagtalikod at paglabas ng restaurant. Belinda continued to cry and didn't mind all the people who were already looking at her. Belinda tried to stand up while still crying, but then she felt weak kaya napabalik siya sa pagkakaupo. Ilang sandali ay tuluyan na siyang nawalan ng malay at n
"The truth is, noong araw na sinabi ni Zy iyon, lahat iyon naipagtagpi-tagpi ko na sa isip ko. Iyong biglang pagsulpot niya sa bahay ni Danilo, ang pagbibigay niya ng bahay, lupa, at sasakyan sa ex niya gayong niloko naman siya noon, everything that, nabuo na sa isip ko, pero naunahan ako ng takot. Takot na takot ako sa mga mangyayari, but now, it still hurts, pero mas mababaliw ata ako kung mawawala ang anak ko sa kapabayaan ko and I don't want that to happen. Masakit lahat ng ginawa ni Van sa akin, pero mas lalong hindi ko kakayanin kung mawala ang magiging anak ko." While Belinda was alone in that room a while ago, she had time to think about her baby inside her, and for her, right now, that’s what she should do. Masakit pa rin para kay Belinda ang nangyari at mga narinig mula sa taong mahal niya. Hindi pa rin natatanggal ang bigat ng dibdib niya dahil nagmula pa ang mga salitang iyon sa taong buong puso niyang pinagkatiwalaan, pero naisip niya ang nangyari kanina. The pain s
Belinda didn't want to look rude lalo na at siya pa rin ang magiging lola ng anak niya, pero hindi niya na napigilan ang magsalita at sabihin nga ang bagay na iyon. "What did you say!" Nabura ang ngiti sa labi ni Cecilla at napalitan ng pagkunot ng noo at galit. Lumapit pa siya lalo at talagang kitang-kita nanaman ang sobrang galit ni Cecilla. "Ang sabi ko, mukhang iniwan ka ng asawa mo at sumama sa Mama ko dahil hindi niya nakayanan kung gaano kasama ang ugali mo. Siguro mas maganda ang ugali ng mama ko kaysa sa'yo kaya baka kailangan mo ring sisihin ang sarili mo kung bakit ka iniwan?" Belinda really didn't want to say that, pero hindi talaga niya magawang pigilan ang sarili at parang nagkaroon na nga ng sariling buhay ang bibig niya at patuloy ito sa pagsasalita. “Sinisisi mo ang Mama ko, pero ngayon nakikita ko talaga ang rason ng asawa mo kaya ka niya pinagpalit. Hulaan ko, ganyan din kagaspang ang ugali mo pagdating sa kanya no?” Pati si Lia ay gulat sa lahat ng mga sin
“Sa wakas natapos din!” Pagod na naupo si Lia sa sofa sa living room ni Belinda sa condo nito nang tuluyang maayos ang mga gamit nila. Dahil halos ilang taon na rin naman si Lia at Belinda na nasa RIVA Company ay talagang marami rami silang gamit sa apartment kaya ang ending, napagod ng subra sa pabalik balik na pagkuha ng mga gamit. “Nakakapagod iyon.” Lia said and almost close her eyes, so Belinda just went to the kitchen and looked at her fridge. Noong last na punta niya rito ay may mga stock pa naman siya and she was really sure na pwede pa rin kainin at inumin iyon. Pagkatapos makapagtimpla si Belinda ng juice ay agad na niya iyong dinala kay Lia na nakasandal ang buong katawan sa backrest ng sofa at talagang nakapikit. “Oh, heto juice, uminom ka muna.” Lia looked at Belinda after hearing that, pero napasimangot si Lia. “Hindi ba sabi ko sa 'yo maupo ka lang diyan? Bawal kang mapagod sabi ng doctor.” Napailing si Belinda sa tinuran ni Lia. “Buntis lang ako, pero hindi
It's fake. Muling naglakbay sa dibdib niya ang sakit. Halos manikip ulit ang dibdib ni Belinda habang iniisip ang mga nangyari, pero pinilit niya ang lahat para umaktong normal. She didn't want to end up crying again dahil gusto niya ng maging maayos at matapang. “You didn't cry hard when Danilo cheated on you, pero si Van, you almost…” Biglang natigilan si Lia at halos mapapikit. Hindi niya nagawang pigilan ang sarili niya na sabihin ang mga katagang iyon. “I'm sorry.” Lia immediately also said nang harapan na niya si Belinda at mapagtanto ang sinabi niya. Hindi talaga niya intention na sabihin iyon, pero tuluyan na lang iyon lumabas sa bibig niya. Lia saw Belinda smile a little bit, pero punong puno pa rin talaga ng sakit ang mata niya. At hanggang ngayon nga ay namumugto pa rin iyon. “You're right. Hindi nga ako umiyak ng sobra noon. Umiyak nga ako, pero hindi iyong tipong halos nagkulong ako sa kwarto ko at mabaliw sa kakaisip. Oo, sigurado ako na nasaktan ako, pero..." Natig
Nanghihinang naghilamos si Daviah ng mukha at saka tiningnan ang sarili sa salamin. Nagising siya na masama ang pakiramdam niya kahit na maayos naman ang pagtulog niya ngayong gabi, maaga nga siyang nakatulog kaya hinfi niya alam kung bakit nakakaramdam siya ng panghihina.Gusto niyang sumuka, pero wala namang lumalabas sa kanya. Nakaramdam din siya ng pagkahilo, na talaga namang dumagdag pa sa pagpahina sa kanya. Hindi siya sakitin kaya hindi niya mapigilan ang manibago sa pagsama ng kanyang pakiramdam. Binsa ni Daviah ang labi at saka ito huminga ng malalim. Ilang beses niya iyong ginawa, nagbabakasakaling bumuti ang pakiramdam niya.But even though she didn’t feel okay, naligo na siya at bumaba. It was only 7 AM nang tuluyan siyang bumaba. Ayaw niyang maulit ang nangyari kahapon na alas otso na siya nagising, kaya naman galit na galit si Geneva sa kanya. Hindi lang mapigilan ni Daviah anv mapangiti nang unang bumungad sa kanya ay si Azi na nasa sala, nakikipag-usap sa Papa nito
Masaya si Daviah pagkatapos ng araw na iyon kahit sobrang dami ng nangyari. She's happy dahil nagkaroon siya ng pagkakataon na makasama ang mga kapatid ni Azi at mapalapit sa kanila kahit papaano.Pagkatapos nilang kumain, pumasyal pa sila sa ilang bahagi ng probinsya, kaya naman sandaling nakalimutan ni Daviah ang mga pagpapahirap at insulto na nangyari kanina sa kanya.“Look! This is a good one,” sabi ni Vivian habang pauwi na sila, sabay pakita ng kuha sa camera niya. It was a picture of Azi hugging Daviah from the back while both of them were looking ahead. Lumipat si Vivian sa isa pang litrato, at ang isang iyon ay si Daviah na nakatingin sa dagat habang si Azi naman ay nakatingin kay Daviah, animo'y mas maganda pa ang tanawin niya kaysa sa tanawing tinatanaw ni Daviah. “I look so damn crazy in love with you there,” biglang sabi ni Azi na busy sa pagda-drive pero nasulyapan ang ipinakitang litrato ni Vivian. Napangiwi naman si Vivian sa narinig. “Seriously, Kuya Azi? Sobr
“Kumain ka na?” Azi asked nang lumayo si Daviah sa pagkakayakap.“Hindi pa siya kumain, Kuya. What if sa labas na lang tayo kumain? Sa may bulaluhan, I'm sure hindi pa nakakapunta roon si Ate Daviah,” nakangiting sabi ni Vivian sa gilid, and she look so excited.“You want bulalo?” tanong naman ni Azi kay Daviah.Daviah nodded and just smiled. Nanliit ang mata ni Azi at tinitigan si Daviah, hanggang sa mapanguso na lang si Daviah at umiwas ng tingin dahil hindi niya natatagalan ang titig nito.Azi was about to say something, pero hindi niya naituloy nang bumukas ang pinto sa di-kalayuan, and it was Lander.Pati si Lander ay natigilan nang makita sila Azi. Lander looked at Azi, pagkatapos noon ay tinignan naman niya si Daviah.“Wala ka bang sasabihin sa fiancé mo?” mariing tanong ni Lander kay Daviah.“What is it?” tanong naman ni Azi habang hindi mapigilan ang kunot-noo. Si Vivian naman ay natahimik na lang sa tanong ng Kuya Lander niya.“N-nasabi ko kasi kanina na gutom na ako, i-iyon
"Ang dami mong sugat, pero mabuti na lang maliliit lang, but the problem is itong mga napaso, subrang namumula na sila," nag-aalalang ani ni Vivian habang nakatingin sa sugat ni Daviah.Hindi nagawang magsalita ni Daviah dahil hindi niya alam kung anong sasabihin. Ngayon ang unang beses na magkakaroon siya ng interaction sa kapatid ni Azi."Masakit ba?" Tanong nito, pero agad din namang nagsalita agad na animo'y hindi na kailangan ng sagot ni Daviah. "Of course, masakit." Ani nito.Nang may magdala ng first aid, agad at hindi na nag-aksaya si Vivian sa paggamot kay Daviah, she immediately start.“Ako na ang humihingi ng pasensya sa ginawa ni Mama. Sorry, Ate Daviah,” mahinahon at ramdam sa boses ni Vivian ang paghingi ng tawad habang abala siya sa paglalagay ng ointment sa mga paso at sugat ni Daviah. Daviah couldn’t help but stare at Vivian. Parehas sila ng mata ng Kuya Azi niya, and she looked so fragile. “May rumi po ba sa mukha ko?” Dahil sa pagtitig ni Daviah, hindi na napigi
Chapter 71“What the hell is this?” Pinunasan ni Daviah ang luha niya nang pumasok si Lander sa dining table. Kasunod niya si Vivian, ang bunsong kapatid ni Azi. Nakangiti itong pumasok, pero biglang nawala ang ngiti nang makita ang kalat sa sahig. Pareho silang wala kanina nang magising si Daviah, at nabalitaan niyang maaga silang umalis. Mukhang kararating lang nila ngayon. Tinanggal ni Lander ang suot na headphones at kunot-noong tinignan ang mga pagkaing nagkalat sa sahig. Nang walang sumagot mula sa mga kasambahay o kay Daviah, tinignan niya ang mga kasambahay. “Nagtatanong ako kung anong nangyari dito?” seryosong tanong ni Lander sa kanila. Nagtinginan ang mga kasambahay, halatang nagtuturuan kung sino ang unang magsasalita. They all scared reason why Daviah sigh.Nang wala pa ring umimik, lalong kumunot ang noo ni Lander. Samantala, tahimik lang si Vivian, pero ramdam ni Daviah ang tingin nito sa kanya. Hindi tulad ng titig ng kanilang ina, Vivian look at her gentle.“Wa
“Ouch!” Nabitawan ni Daviah ang kutsilyo na hawak niya nang mahiwa ang kanyang kamay. Mangiyak-iyak siyang lumapit sa sink upang hugasan ang sugat. Naghihiwa siya ng karne at hirap siya sa paghiwa dahil iyon ang unang beses na maghihiwa siya ng ganun. Akala niya noong una ay madali lang, pero hindi naman pala ganoon kadali lalo. Kailangan niyang gumawa ng maliliit na hiwa dahil isasahog iyon sa pakbet. Geneva had requested fried fish and pakbet for lunch. However, Daviah really didn’t know how to cook it kaya nag search na lang ito sa internet kung paano ang magluto, hindi lang niya sigurado kung magagawa niya ba iyon ng tama. She couldn’t even manage to slice properly, kaya naman nagkaroon na siya ng maraming sugat sa kamay, maliliit lang naman, pero dahil naparami na ay nararamdaman na ni Daviah ang hapdi. “Sorry, Ma’am Daviah. Gusto po sana namin kayong tulungan, pero baka mapagalitan kami ni Ma’am Geneva,” ani ng isang kasambahay na nakatayo sa gilid. Napangiti si Daviah sa
“Gising na pala ang senyorita,” agad na narinig ni Daviah iyon nang pababa siya sa hagdan. Galing iyon kay Geneva na prenteng nakaupo sa sofa. Hindi tuloy alam ni Daviah kung magpapatuloy siya sa pagbaba o hindi. She suddenly froze at the cold voice of Azi's mother. Bigla siyang natauhan kung nasaan siya at kung ano ang kinakaharap niya. She was too happy about their short conversation with Azi kaninang alauna, kaya talaga namang medyo nakalimutan niya kung gaano siya hindi gusto ng Mama ni Azi.“G-Good morning po.” Kahit natigilan at hindi alam ang gagawin, she still tried to be calm and polite. She tried to smile to Geneva kahit na hindi ito nakangiti, pero ang ngiti nito ay talaga namang nanginginig Binati niya ito at dahan-dahang nagpatuloy sa pagbaba. She tried not to create any noise habang pababa.“Alam mo ba kung anong oras na?” tanong bigla ni Geneva nang hindi tumitingin kay Daviah. “A-Alas otso na po—” “At sa tingin mo, paggising yan ng responsableng babae? At saka,
Noong una ay akala ni Daviah ay panaginip lang na may tumatawag sa kanya kaya hindi niya iyon pinansin, pero nagising si Daviah nang maramdaman ang paghalik sa pisngi niya. Kung hindi niya naamoy agad ang pamilyar na pabango ni Azi, paniguradong sisigaw siya, pero naamoy niya agad iyon at talagang nanuot sa kanyang ilong."Love," muling tawag nito. Inaantok na tinignan ni Daviah ang tao sa tabi niya and there she saw Azi, sitting beside her, nakababa ng kaunti ang katawan dahil sa panggigising sa kanta.“I'm sorry, I woke you up,” malambing na ani ni Azi kay Daviah nang dahan-dahan siyang naupo mula sa pagkakahiga.“Bakit? May problema ba?” tanong ni Daviah habang humihikab.They sleep in separate rooms dahil na rin sa kagustuhan ni Geneva, ang mama ni Azi. Azi said that it's fine if they sleep in one room together dahil ikakasal naman na sila. Pero si Daviah mismo ang tumanggi doon dahil alam niyang mas lalo lang magkakaproblema. Masyado ng mainit ang nangyare sa dinner nila, kaya
Chapter 67Nakahinga ng maluwag si Daviah nang makita niyang pababa na si Azi sa hagdan kasama ang papa nito. Halos isang oras siya sa taas, at hindi mapakali si Daviah habang nakaupo sa sofa kasama ang mama ni Azi at si Zara.Halos hirap siyang gumalaw kanina pa, pero ngayong nakita na niya si Azi ay biglang lumuwag ang dibdib niya.“Mabuti naman at bumaba na kayong mag-ama. Kanina pa naghihintay ang dinner. Let's go, let's have dinner,” ani Geneva habang umiiling nang makita ang dalawa.“Manang, pakitawag si Lander!” Utos pa nito kay Manang.“Sige po, Ma'am!” Si Manang at agad na na tumango at tumungo sa hadgan.Agad na dumiretso si Azi kay Daviah. Ngumiti si Daviah sa kanya, pero seryosong nakatingin lang si Azi rito.“May nangyare ba? Why are you so serious?” Tanong ni Daviah rito, pero imbes na sagutin ay agad namang siyang tinanong ni Azi.“You okay?” Tanong ni Azi na sandaling nagpangiti kay Daviah.Kahit kailan talaga ay alam nito kung kailan hindi okay si Daviah.Tumango si D