“Sa wakas natapos din!” Pagod na naupo si Lia sa sofa sa living room ni Belinda sa condo nito nang tuluyang maayos ang mga gamit nila. Dahil halos ilang taon na rin naman si Lia at Belinda na nasa RIVA Company ay talagang marami rami silang gamit sa apartment kaya ang ending, napagod ng subra sa pabalik balik na pagkuha ng mga gamit. “Nakakapagod iyon.” Lia said and almost close her eyes, so Belinda just went to the kitchen and looked at her fridge. Noong last na punta niya rito ay may mga stock pa naman siya and she was really sure na pwede pa rin kainin at inumin iyon. Pagkatapos makapagtimpla si Belinda ng juice ay agad na niya iyong dinala kay Lia na nakasandal ang buong katawan sa backrest ng sofa at talagang nakapikit. “Oh, heto juice, uminom ka muna.” Lia looked at Belinda after hearing that, pero napasimangot si Lia. “Hindi ba sabi ko sa 'yo maupo ka lang diyan? Bawal kang mapagod sabi ng doctor.” Napailing si Belinda sa tinuran ni Lia. “Buntis lang ako, pero hindi
It's fake. Muling naglakbay sa dibdib niya ang sakit. Halos manikip ulit ang dibdib ni Belinda habang iniisip ang mga nangyari, pero pinilit niya ang lahat para umaktong normal. She didn't want to end up crying again dahil gusto niya ng maging maayos at matapang. “You didn't cry hard when Danilo cheated on you, pero si Van, you almost…” Biglang natigilan si Lia at halos mapapikit. Hindi niya nagawang pigilan ang sarili niya na sabihin ang mga katagang iyon. “I'm sorry.” Lia immediately also said nang harapan na niya si Belinda at mapagtanto ang sinabi niya. Hindi talaga niya intention na sabihin iyon, pero tuluyan na lang iyon lumabas sa bibig niya. Lia saw Belinda smile a little bit, pero punong puno pa rin talaga ng sakit ang mata niya. At hanggang ngayon nga ay namumugto pa rin iyon. “You're right. Hindi nga ako umiyak ng sobra noon. Umiyak nga ako, pero hindi iyong tipong halos nagkulong ako sa kwarto ko at mabaliw sa kakaisip. Oo, sigurado ako na nasaktan ako, pero..." Natig
“Apo? Ikaw ba 'yan? Belinda, apo ko?” Ang boses ng lola ni Belinda ang pumutol ng katahimikan.Hindi mapigilan ni Belinda ang tumitig sa ina niya na ngayon ay nakatitig na rin mismo sa kanya. Kitang-kita ni Belinda na nangilid ang luha sa mata ng kanyang ina habang nakatingin sa kanya. Belinda really don't know what to feel. Kung magiging masaya ba siya? Kung magagalit kasi iyong ina niya na gustong gusto niyang makita noon pa na kahit kailan hindi nagpakita sa kanya ay nandito na. Hindi niya talaga alam.Her lola is right, magkamukhang-magkamukha sila ng kanyang ina.“Sa labas lang ako.” She heard that from Lia, pero hindi na niya iyon magawang pagtuunan ng pansin.Belinda is already 25 years old at bata pa lang siya nang iwan siya ng kanyang ina, so it feels really like a dream now that her mother was here, watching her.“Nandito na ang mama mo, Belinda. Hindi mo na siya kailangang hanapin pa.” Rinig na rinig ni Belinda ang masayang boses ng kanyang lola kaya naman nalipat ang tingi
“Ayos lang bang mag-order muna tayo bago tayo mag-usap? You can order whatever you want,” Cylvia said and tried to smile at Belinda.Pumunta sila sa malapit na coffee shop at doon nag-usap. Naiwan naman si Lia sa hospital at sinabing maghihintay na lang doon. Belinda nodded to what her mother said, but she kept looking at the bodyguards standing outside. Halos lima sila at lahat ng iyon ay bodyguard ng kanyang ina.Thinking that those are hired from Van's father really made Belinda sigh. Hindi niya maiwasang isipin na ang asawa ng mama niya ngayon ay ang papa ni Van. She wanted to ask that immediately to her mom, pero alam niyang may tamang oras para doon at ang oras na iyon ay hindi pa ngayon.“Ang laki-laki mo na. Naalala ko noon, napakaiyakin mo tapos ngayon.” Nakangiting ani ni Cylvia at talagang tinitigan ang anak niya.“I’m happy na lumaki kang maayos. Nakapagtapos ka, hindi ba, ng interior design? I'm proud of you sa lahat ng narating mo,” sambit pa niya at nakangiti pa rin, pe
Parehas silang umiiyak, pero si Belinda ay pinanatili ang seryosong expression habang pumapatak ang luha. Belinda let her tears fall, but she remained serious.Laking pasalamat ni Belinda na nagagawa pa rin niyang maging seryoso sa kabila ng mga halo-halong nararamdaman niya ngayon. She really just didn't want to look more miserable right now.Habang si Cylvia naman ay humigpit ang hawak kay Belinda, and because she was holding Belinda's hand, hindi niya maiwasang titigan ang singsing ni Belinda. Malungkot na ngumiti si Cylvia at inangat ang tingin sa anak niya.“Your ring is beautiful. Grabe, subrang pabaya kong ina.” Hinaluan ni Cylvia iyon ng pagtawa, pero rinig na rinig naman ang lungkot at subrang pagsisisi.“I don't even know that you are already married. I'm sorry, anak. Sorry, ang laki ng pagkukulang ko sa 'yo.” Cylvia cried more and even kissed Belinda's hand nang maidugtong niya iyon.Napapikit naman si Belinda at agad na hinila ang kamay niya. Hearing that was too awkward k
“A-Anak, what happened? Anong ginawa niya sa 'yo? Tell me.” Tumayo na si Cylvia sa pag-aalala at agad nilapitan ang anak.Alam ni Cylvia kung gaano kagalit si Cecilla sa kanya, kaya hindi niya maiwasang mas mag-alala sa kung anong ginawa ni Cecilla. Malalim na huminga si Cylvia nang maalala niya ang huling pag-uusap nila ni Cecilla and it wa already 3 years ago at hanggang ngayon ay masyado pa ring malinaw sa isip niya ang galit ni Cecilla sa kanya."What did she do to you, Belinda?" Cylvia ask again.“Via,” it was from Edie Francisco nang maupo si Cylvia sa paanan ni Belinda at hawakan ang kamay nito.“I'm sorry—”“Is that your way to get money? To get rich? Ang umagaw ng asawa ng may asawa?” Belinda was already too emotional to stop herself from saying those words to her mom.Natigilan saglit si Cylvia sa sinabi ng kanyang anak. Hearing that from her own daughter ay talaga namang napakasakit.Kitang-kita ni Belinda sa mata ni Cylvia na nasaktan ito sa lahat ng sinabi ni Belinda, but
“Matagal ng magulo ang pagsasama namin ni Cecilia bago magtrabaho si Cylvia sa bahay, and Van knows that.” That was the first thing Edie said to them.Hawak-hawak ni Edie ang kamay ng kanyang asawa na ngayon ay tahimik na din, pero may luha pa rin sa mata.Hindi nagsalita si Van pagkarinig non dahil alam niya ang bagay na iyon. Araw-araw na nag-aaway si Cecilia at Edie, pero sa mga panahong iyon ay bata pa lang si Van at hindi alam kung ano ba ang pinag-aawayan ng dalawa. Pero dahil sa palaging magkaaway at sa huli ay ang ina niya ang umiiyak, namuo ang galit niya sa kanyang ama.“Cylvia and I already knew each other before that day. We used to be boyfriend and girlfriend when we were in college.”Belinda just stayed silent at nakinig na lang, pero si Van naman ay hindi nagustuhan iyon. Umigting ang panga ni Van sa narinig at mas lalong naging seryoso.“What the hell? We are not here to hear how you two met in college, and then met again in an unexpected year. Why don't you just get s
“Listen, Van. Everything is really shocking, but I want you to hear meAt dito na papasok kung bakit kailangan kitang ipatawag rito.” Kitang-kita ang malungkot na ngiti ni Edie.Hirap siyang sabihin ang bagay na gusto niyang sabihin dahil ayaw niyang magbago ang tingin ni Van sa kanya at tuluyang mawala ang itinuring niyang anak.“You're not my son.”Napakurap-kurap si Belinda sa narinig at agad na tinignan si Van. Kitang-kita ni Belinda kung paano dumaan ang sakit sa mata ni Van.He was just wishing that, after this, they still see each other and he is still able to call him son. Ayaw niyang may magbago sa pagitan sa kanila. Oo at galit si Van sa kanya, but he still feels that Van is his son. Minsan ay tumatawag siya kay Van, and they can still talk casually, pero ang mga katotohanan ngayon ay alam niyang magkakaroon ng apekto sa relasyon nila.Muling natigilan si Van, pero agad ding namang padarag na tumayo.“This is bullshit. Pinaglalaruan niyo kami. Why don't you just simply say na
Mariing pumikit si Cheska at hinimas ang batok niya, sinusubukang kalmahin ang sarili. Pero nang marinig niya ang pag-andar ng makina, agad siyang sumakay sa front seat, hindi na nag-isip pa. Hindi niya alam kung bakit ganoon ang nararamdaman niya—parang may kung anong sumasakal sa dibdib niya habang pinagmamasdan si Azrael na tila ba hindi siya nakikita.Pagkaupo niya sa passenger seat, agad niyang nilingon si Azrael. Walang emosyon ang mukha nito, at tila ba tumagos ang katahimikan ng buong sasakyan sa balat niya."Hindi ba talaga kita makakausap ng matino?" Tanong ni Cheska at napapikit dahil sa suot nitong earbud, hindi siya sigurado kung naririnig ba siya nito o ano.Hindi na nakatiis si Cheska. Inabot niya ang kanang tainga ni Azrael at biglang inalis ang isang earbud. Kasabay ng pag-alis niya roon ay ang biglang pag-ikot ng mukha ng lalaki para tignan siya, puno ng iritasyon at pagkabigla.“What the fvck you fvcking think are you doing?” Inis na ani ni Azrael, masyadong diretso
Paglabas ni Cheska ng pinto ay agad siyang luminga sa magkabilang direksyon ng hallway, hinahanap ang pamilyar na porma ni Azrael. Mabilis ang pintig ng puso niya—hindi niya alam kung dahil ba sa kaba, inis, o… baka pareho, ewan, pati siya ay talagang nagugulugan sa nararamdaman. Kaso sa magkabilang dereksyon iyon ay wala siyang nakitang Azrael.“Ang bilis naman niya?” bulong ni Cheska sa sarili, bitbit ang iritang hindi niya maipaliwanag.Napahawak na lang si Cheska sa sintido. Dalawa ang elevator doon at sa dalawang hallway din ang daan kaya hindi niya alam kung alin sa dalawa ang sinakyan ni Azrael o tinungo nito.“Dito na nga lang!” Inis na ani Cheska sa sarili. Bahagyang nabunutan siya ng tinik nang makita niya ang pamilyar na likod nito—nakatayo, nakaharap sa elevator, at tila malapit nang sumakay. Mabilis ang lakad ni Azrael at may mga bumating nurse pa nga dito, dahil nga kilala ito doon, pero wala man lang itong pakealam o pinansin man lang. Diretso lang. Walang tingin. Walan
“Huwag ka kasi mag-alala. Kaya ko ang sarili ko, at mabait naman iyong boss kong iyon kahit medyo bugnutin. Kaya relax ka lang diyan."Ngumiti si Cheska pagkatapos sabihin iyon. Naiintindihan naman ni Cheska kung bakit nag-aalala ang kaibigan. Hindi rin naman ito ang unang beses na subra ang pag-aalala ng kaibigan dahil sa lalake.Bumuntong-hininga si Cris, halatang napapaisip.“Kaya kumain na lang tayo nito. Sayang din, at saka para kang tanga magtampo—Shit!”Napasinghap si Cheska nang maramdaman ang malamig at malagkit na icing ng yema cake sa pisngi niya. Napapikit siya sa gulat, halos hindi makapaniwalang pinahiran din siya ni Cris ng yema cake sa mukha, gaya ng ginawa niya. Dahan-dahan niyang iminulat ang mga mata, naglalagablab ang titig, at unti-unting inangat ang ulo papunta kay Cris.Nakita niya itong may mahinang tawa habang hawak pa ang daliring may natirang icing, kitang-kita ang kalokohan sa mukha. Parang batang nakaiskor ng kalokohan.“Cris...” seryoso ang boses niya, m
"Kamusta po ang kapatid ko, Doc? Okay lang naman po siya, hindi ba? Matagal na din po kasi kami rito at palaging na dedelay ang operasyon ng kapatid ko. Medyo nag-aalala na rin po kasi ako at ang laki na ng bill namin dito. Nagmukha na ngang hotel itong hospital para sa amin ng kapatid ko kaya gustong gusto ko na pong malaman kung bumubuti na po ang lagay ko." Tuloy tuloy na tanong ni Cheska dahil nabalitaan niyang tapos na ang panibagong test na ginawa nila sa kapatid niya.Ngumiti ang doctor bago sumagot,“Bumubuti ang lagay ng kapatid mo, so we are really happy to say that we are going to schedule the operation for him next month, first week.”Nagliwanag ang mukha ni Cheska sa narinig mula sa doctor. Hindi ito iyong tita ni Azrael dahil naka-leave daw ito—kaya’t iba ang naka-assign na doktor na sumuri at dumalo sa kapatid niya ngayon. Ngunit kahit iba ang kausap niya, dala pa rin ng balitang iyon ang matinding ginhawa at pag-asa.“And na-inform na din namin si Dr. Villariva. We su
Napasulyap si Cheska kay Azrael, and Azrael just sighed. Biglang lumambot ang tingin nito at hindi tulad kanina na halos umigting na ang panga.“I’m really happy na nandito ka ngayon para sa anak ko,” masayang ani Daviah habang hindi pa rin binibitawan si Cheska. “Nandito sana ako para pagalitan siya. Pasensya ka na sa anak ko, ha. Nalaman ko kasing puro trabaho ang inaatupag nitong mga nakaraang araw. Hindi man lang siya makapaglaan ng oras para sayo. Sana hindi ka magsawa sa kanya.”Napatingin si Azrael sa ina, agad na sumabat, “Saan mo ba kasi nalaman yan, Ma? I told you, napag-usapan na namin ng girlfriend ko na kapag tungkol sa trabaho ay ayos lang kung—”“No way! Ayos lang? I told you, magsasawa siya kapag palagi kang busy sa trabaho!” Pagalit na ani ng kanyang ina kaya napahawak sa batok si Azrael.“She won’t. Hindi siya magsasawa sa akin and I am making my way para magkasama naman kami—and you don’t need to meddle in our relationship, Ma.” Mahinahong sagot ni Azrael, ngunit bu
“Get a day off today. Spend time with your girlfriend! Hindi ka naman kailangan sa kompanya kaya–”“Kailangan ako sa kompanya, Ma. I’m the boss–”“Come on! Hindi ikakabagsak ng kompanya ang isang day off ng boss!”Naalimpungatan si Cheska nang makarinig ng pag-uusap at pagtatalo sa kung saan.Mabigat ang talukap ng mga mata niya habang dahan-dahan itong iminulat. Ang una niyang napansin ay ang malambot na kutson ng sofa sa ilalim ng kanyang likod. May kumot na nakabalot sa kanya, at may unan sa ilalim ng ulo niya.Kumunot ang noo ni Cheska. Hindi niya maalala kung kailan siya nahiga nang maayos doon, pero masarap ang pakiramdam ng init ng kumot—parang may sumilong na yakap sa buong katawan niya. Sinalubong din siya ng mahinang aroma ng nilulutong pagkain—bawang na piniprito, longganisang medyo nanunuyot na sa kawali, at ang pinong halimuyak ng piniritong itlog. Lahat ng iyon ay humaplos sa kanyang ilong, tila inaakay siya na bumangon na.Napaupo siya, marahang itinulak ang kumot at na
Binuka ni Cheska ang labi, handang magsalita ulit—siguro para kontrahin siya, siguro para lang mapanatili ang kaunting distansya sa pagitan nila. Pero sa huli, isang mahabang buntong-hininga na lang ang pinakawalan niya. Tinitigan niya si Azrael, hindi gumalaw, hindi rin siya gumawa ng anumang hakbang para paalisin ito sa pagkakahiga sa kanyang hita.Alam naman kasi talaga ni Cheska na pagod na ito, kahit sino ay mapapagod pagkatapos ng nangyari kanina. Ni hindi nga naisip ni Cheska na hanggang ngayon ay gising pa ito gayong kanina pa niya nakikita ang pagod sa mata niya at gusto ng magpahiga.Hinigit ni Cheska ang paghinga at sinubukang sumulyap na lang sa ibang direksyon, pilit pinipigilan ang anumang emosyong bumabalot sa dibdib niya. Sinisubukang huwag mag-isip at hayaan na lang ito sa pwesto nito.Pero ilang sandali, kinagat ni Cheska ang labi at hindi mapigilan ang mapatitig ulit dito. Nakapikit na, pero hindi matukoy ni Cheska kung tulog na ba ito o ano.Napatingin siya sa mukh
Tahimik si Cheska habang nagluluto. Halos hindi niya magawa ang huminga ng malalim. Ilang beses na siyang napapahawak sa pisngi niyang alam niyang namumula dahil sa sobrang init ng pakiramdam niya sa mukha. Hindi niya alam kung dahil ba 'yun sa kalan o sa... nangyari kanina.Hanggang ngayon ay hindi pa rin siya makapaniwala sa mga nangyare at lalo na sa inaasta niya mismo.Hindi niya makalimutan ang biglaan, marahas ngunit sabay rin na banayad na halik ni Azrael. Gulong-gulo pa rin siya sa sarili niya—at hindi lang dahil doon. Pati na rin sa kung paano siya tumugon, kung paano siya... napalapit at hinayaan ito na halikan siya ng ganoon kalalim. Sa isang taong hindi naman niya karelasyon dahil peke lang naman ang namamagitan sa kanila.Humigpit ang hawak ni Cheska sa sandok.Naririnig niya ang bawat tik-tak ng wall clock, parang ang lakas-lakas. Samantalang si Azrael—nakaupo lang sa gilid ng countertop, nakasandal, nakangiti, at... pinapanood siya. At dahil nga sa pinapanood siya nito,
Napatigil siya. Tahimik. Seryoso ang boses. Seryoso ang mukha. Wala na ang pilyong ngiti. Nakatitig lang si Azrael sa kanya—diretso, walang iwas. Kaya namutla bigla ang mga salitang gusto sanang ilabas ni Cheska. Parang may pumisil sa dibdib niya.“But I want to kiss you, only you this time,” mariing ani ni Azrael.Parang tumigil ang oras para kay Cheska. Lahat ng ingay sa paligid niya ay nawala. Ang naririnig lang niya ay ang tibok ng puso niya at ang tinig ni Azrael na tila dumiretso sa puso niya at hindi sa tenga. Napalunok siya, pero hindi siya kumibo. Hindi niya alam kung alin sa mga nararamdaman niya ang dapat unahin—galit, takot, o ‘yung matagal na niyang pilit itinatanggi na nararamdaman niya para sa lalaking nasa harapan niya ngayon.Masyado syang nagulat sa mga sinabi ni Azrael at hindi niya alam kung dapat ba niya iyong paniwalaan o ano.Isang hakbang lang ang pagitan nila. Isang hakbang na pwedeng burahin at itawid ng kahit sinong may lakas ng loob. At si Azrael—walang pag