Nobela ni Midnight Ghost

Chapter 37“Now, tell me the messages and pictures that make you upset here.” Sa harap ni Daviah, binuksan ni Azi ang phone niya at nagsimula siyang mag-scroll sa gallery niya.“Gusto ko ng umuwi,” mariing sagot ni Daviah, sinusubukang huwag tumingin sa phone ni Azi, the last thing she don't want to happened is to see those pictures again.Hindi pa man nakikita ay kumukulo nanaman ang dugo niya. Those pictures still clearly in her mind. Pero sa sinabi ni Daviah na gusto na niyang umuwi, hindi gumalaw si Azi sa pwesto niya. Nakatayo pa rin siya sa harapan ni Daviah at nanatili roon habang nakatingin sa phone nito.“What makes you upset here? Delete it,” mahinahong sabi ni Azi saka sinulyapan si Daviah.“Sabing gusto ko ng umuwi, ano bang—” Hindi natapos ang mga salita ni Daviah nang bigla siyang hinalikan ni Azi sa labi, mabilis at hindi inaasahan kaya naitikom lang ni Daviah ang labi.She suddenly don't know what to day after that.“Here, hold my phone. Scroll through it and find tho

“Fvcking shit! Umayos ka, Daviah. Para ka namang tanga, eh!” Bulong ni Daviah sa sarili habang mabilis na naglalakad kahit umiikot ang paningin niya at halos hindi na kayang tumayo. Halos ilang beses na siyang nakabangga ng mga tao sa paligid dahil sa sobrang pagmamadali sa paglalakad. Narinig pa niya ang boses ng isang taong tumatawag sa kanya—siguro kakilala niya—pero hindi na niya nagawang pansinin dahil sa subrang pagmamadali.Naiiyak siya. Naiinis siya. Pero mas naiinis siya dahil hindi niya alam kung bakit gusto niyang umiyak. “Daviah!” Narinig niya ang boses ni Azi na tumatawag mula sa hindi kalayuan, kaya mas lalo siyang nagmadali. Pati pagbukas ng pinto ng kotse ay minadali na niya, pero bago pa man niya iyon magawa, naramdaman na niya ang paghawak ni Azi sa kamay niya.Napapikit si Daviah sa frustration. “Can you just leave me alone!” sigaw niya nang malakas, halos umaalingawngaw sa buong parking lot. Huminga si Azi ng malalim bago magsalita.“No, let’s talk first—”

“Don't touch me,” nang matauhan ay agad iyong sinabi ni Daviah, and she tried to remove Azi's hand from her waist.Hindi pa rin naalis ang inis at galit ni Daviah at paulit ulit na bumabalik sa kanya ang mga nabasa niya sa phone nito at nakita. Ayaw niyang maging malapit kay Azi, ayaw niya, that's the reason why she wanted to get away.Inis na tiningnan ni Daviah si Azi nang mas hinawakan siya nito nang mariin at talagang walang balak pakawalan. Azi was also looking at her with a dark expression.“I said don't touch me!” bulyaw ni Daviah, hindi natinag kahit na kinakabahan na siya sa paraan ng pagtingin sa kanya ni Azi.May kung ano sa titig ni Azi naa talagang nakakapagpahina ng tuhod ni Daviah and she hates that fact.“Let's go. You're drunk,” mariing sabi ni Azi at hihilahin na sana si Daviah, pero agad na hinila ni Blake si Daviah. Even though Blake pulled Daviah, hindi niya nagawang palayuin ito kay Azi dahil agad namang hinawakan ni Azi si Daviah nang mas mariin.“Teka, dude. H

Daviah couldn’t understand why Azi was there, staring at her like she was the only woman there. Ramdam na ramdam niya ang mariing titig ni Azi sa kanya. The message she received from Azi only made things more confusing for her. Para saan iyon? Bakit ganoon? He is calling her Love? Isn't that bvllshit? Hindi maiwasang magmura si Daviah sa isip niya dahil lahat naman ginagawa niya para dumistansya. Siya na nga itong dumidistansya para sakanila ni Zara tapos ganito pa? After reading the message talaga namang mas lalong dumami ang tanong sa isip ni Daviah and she really hate thinking that way. Gusto niya ng payapang isip, pero bakit ganito? Why don't he just stayed in the Province? Padarag niyang ibinaba ang hawak na phone at sinulyapan si Azi. Nagtama ang mga mata nila, at kitang-kita ni Daviah kung paano umayos si Azi ng pagkakaupo nang magtama ang kanilang tingin. Azi thought Daviah wanted to go outside to talk, but after giving him that glance, she quickly looked away and even r

Pagdating sa lamesa nila, agad na hinablot ni Daviah ang basong may laman pang alak na hawak ni Charlie. She immediately drank it all. Gulat tuloy ang tatlo sa biglang ginawa nito at pagbalik niya.Nagkatinginan ang tatlo. Nakita nila ang paghila ni Azi sa kanya kanina, and they even saw kung sino ang kasama ni Azi, pero hanggang doon lang iyon nakita nila dahil nga lumabas sila. They even thought she wouldn’t come back, but they were shocked when Daviah returned at talaga namang nadedepina sa mukha niya kung gaano siya kairita.“What happened?” Charlie asked to Daviah.Hindi sumagot si Daviah at padarag na lang na naupo sa dating kinauupuan. She tried to calm herself. Pumikit siya at bumuntong-hininga. Sa pagpikit niya ay doon niya napagtanto kung gaano siya katanga, na dapat ay hindi siya pumunta roon because Azi is right, she looks like a jealous woman a while ago at ngayon ay nalinawan si Daviah doon.At sa hindi malamang dahilan, mas lumalaki pa lalo ang inid na nararamdaman niya

Mas lalong nainis si Daviah nang mamukhaan ang kausap ni Azi. Napasinghab siya at hindi makapaniwala sa nakita. Of all people! Iyon pa talaga ang kasama at kausap nito. Muling kumuha si Daviah ng maiinom at nilagok iyon, trying to get strength on that alcohol.It's Florie! Of all people, it's f**king Florie! Iyong nakaaway niya kanina. They know each other? She couldn’t help but ask that on her self and mind.“Hoy, anong problema mo at tuloy-tuloy ang pag-inom mo?” Daniella asked nang mapansin ang dalawang magkasunod na lagok ni Daviah. Daviah didn't respond and just stared at Azi, who wasn’t even looking at her. Kumunot ang noo ni Daviah nang makita ang pagtawa ni Azi sa sinabi ni Florie. Nang hinampas ni Florie si Azi sa dibdib, hindi na napigilan ni Daviah ang sarili at tumayo. Daniella, who was observing her, followed Daviah's line of sight. Umawang ang labi ni Daniella nang makita kung sino ang tinitingnan ni Daviah. She immediately got Charlie and Pat’s attention, nginuso at

Tinaas ni Jessa ang kamay nang tumama ang mainit na araw. She was already in the Philippines, and the first place she visited was her grandmother's grave. Ang lola niya. Ang pinakamamahal niyang lola.Gustong umiyak ni Jessa habang nakatingin sa labi ng kanyang lola. Habang nakatingin sa labi ng kanyang lola ay talagang bumabalik sa kanya ang sakit at mga mappapait na nangyare noong araw na iyon, kung paano siya kinaladkad ng kanyang asawa para sa kabit niya, para lang mabigyan ng dugo ang pinakamamahal niyang kabit, pero kahit na gusto na niyang umiyaak at humagulgol habang naaalala ang lahat, pinilit niya pa rin na pinatatag ang sarili dahil ipinangako niya noon na hindi na siya iiyak pang muli. At talagang ayaw na niyang maging mahina. Pinangako niya sa sarili noon na kahit kailn ay hindi na siya magiging mahina pa.Sunod ay napatingin si Jessa sa tabi ng puntod ng kanyang lola. May isa pang nakalibing doon, at gusto niyang matawa nang makita ang sariling pangalan niya. It was he

Chapter 115 years later…“Miss Kianne, bago natin tapusin ang interview na ‘to, may gusto ba kayong sabihin sa fiancé mong si Mr. Harvey Villazarri? Sa narinig namin, successful nanaman ang bagong branch na itinayo niya? He isvreally a good businessman." Tanong at sambit ng isang sikat na host sa Pilipinas.Jessa took her tea and drank it while seriously looking at the big screen in her room. Habang nakatingin pa lang ay nangangalaita na si Jessa sa galit at gusto na lang simulan na agad agad na alisin ang ngiti sa labi ni Kianne.Tumagal ang tingin ni Jessa kay Kianne. She still looked so pretty, maayos na ang lagay nito at hindi na nakawheelchair. Maayos ang lagay niya na talaga namang rason kaya mas lalong unusbong ang galit ni Jessa.Alam ni Jessa ang lahat ng nangyari sa Pilipinas at wala siyang pinalagpas na kahit anong balita sa mga Villazarri at lalong-lalo na sa kabit ng kanyang asawa na ngayon ay kilala na ng buong Pilipinas na fiancé ng nag-iisang Harvey Villazarri.“Shemp

Chapter 10 “This is what I am trying to say! Binalaan na kita ng paulit ulit kung gaano kasama ang bituka ng mga Villazarri! 'Yan na nga ba ang mapapala ng mga hindi nakikinig?! Kailan pa? Kailan pa ganito ang trato sa'yo ng batang Villazarri na iyon?!” Kahit na matanda na, malakas pa rin ang pangangatawan ng lolo ni Jessa, si Don Velasquez. "Papa," sinubukan ng iba na pakalmahin si Don Velasquez dahil sa galit. Dahil halos lahat ng mga Velasquez ay nasa ibang bansa, wala silang gaanong alam sa naging buhay ni Jessa. Lalo na, kapag umuuwi man sila sa Pilipinas, saglit lang sila dito at for good sila sa ibang bansa. Nakalabas na si Jessa sa ospital, at lahat ng iyon ay dahil sa tulong ng kanyang lolo. Nasa mansyon na siya ng mga Velasquez, at lahat ng kanyang mga pinsan, tito, at tita ay naroon. Ang halos lahat ay galing pang ibang bansa at agad umuwi ng mabalitaan ang pagtawag ni Jessa at ng kalagayan niyo. Mabuti na lang at natyempo na nasa Pilipinas si Don Velasquez noong

Chapter 9Pagmulat ng mga mata ni Jessa, agad niyang napansin ang maputing kisame at agad na napapikit ulit nang tumama ang tingin niya sa liwanag ng ilaw. Umawang ang labi ni Jessa nang naamoy nito ang amoy ng ospital. Alam ni Jessa na nasa ospital siya dahil sa amoy, dahil doon siya nagtatrabaho.Ramdam ni Jessa ang matinding sakit, pisikal at emosyonal. Kahit na hinang-hina, hinawakan ni Jessa ang kanyang tiyan, ngunit napapikit siyang muli dahil sa takot at kabang nararamdaman niya. Natatakoy siyang wala na ang anak niya sa sinapupunan dahil sa raming dugo ang nawala sa kanya at sa panghihina ng katawan niya.Sinusubukan ng isip ni Jessa na buuin ang mga nangyari bago siya mawalan ng malay, ngunit ang mga alaala ng dining room, ni Harvey, ni Kianne, at ang dugong dumaloy sa kanya ay unti-unting pumapatay sa loob loob ni Jessa.Nilibot niya ang tingin at sinubukang maghanap ng ibang tao sa kanyang silid, ngunit wala siyang nakita; mag-isa lang siya. Lumaylay ang balikat niya dahil

“Bilisan mo na riyan at ihanda mo na ang lamesa, hindi iyong andami mo pang sinasabi ryan gayong wala ka namang karapatan na magsalita.” That was the last thing Madam Grace said to Jessa bago tuluyang tumalikod at umalis.Kung kanina ay sobrang bigat na ng dibdib ni Jessa sa sakit na nararamdaman, ngayon ay mas lalo pa itong bumigat dahil sa lahat ng narinig niya mula sa mother in law niya. Noon pa man talaga ay randam na ni Jessa na kahit kailan hindi tatanggapin, pero umasa siya, ginawa niya ang lahat, naging mabuting asawa at daughter in law sa byanan niya, pero wala, walang nangyare.Tinapos ni Jessa ang pagluluto habang pilit na pinapalakas ang loob niya kahit na hirap na hirap na nga ito sa paghinga. Siya rin ang nag-ayos ng lamesa para sa mga ito. Nilagay niya ang dalawang putaheng niluto niya, pati ang mga pinggan at iba pang kailangan sa pagkain. Pagkatapos, nakita niya ang asawa niyang papasok sa dining area.Kitang-kita ni Jessa si Harvey na tulak-tulak ang wheelchair ng ka

Chapter 7Nagsimula na namang tumulo ang mga luha ni Jessa habang yakap-yakap si Cresia nang mahigpit, kumakapit sa kakaunting aliw na maaari niyang makuha dahil kahit papano ay may matatawag siyang kakampi. “Cresia!” Agad niyang pinunasan ang mga luha, nang marinig ang boses ng kanyang Mother in Law na tinatawag si Cresia.She smile to Cresia bago siya tuluyang magsalita.“Pumunta ka na kay Mama. Baka mamaya magalit pa iyon sayo kasi kasama mo ako.: Jessa said.Nakita ni Jessa ang lungkot at awa sa mukha ni Cresia na para bang kahit bata pa ay alam na niya ang lahat ng mga nangyayare.“Ayos na si Ate Jessa kaya pumunta ka na kay Mama,” sambit na lang ni Jessa kay Cresia para puntahan na ang mama nito.Ilang sandali ay tumango si Cresia, pero amy lungkot pa rin ang mata niya habang nakatingin kay Jessa.“I'm sorry for what my mama and Kuya did to you.” Cresia said na talaga namang humaplos sa puso niya.“You don't need to say sorry. Hindi kailangan iyon. Ayos lang talaga si Ate Jessa