Novels by Midnight Ghost

Chapter 86“You are all graduating, and ngayon pa lang, I want to say congratulations to all of you,” iyon ang huling sinabi ng Adviser nila Daviah bago tuluyang umalis.Halos hindi mapigilan ni Daviah ang humikab. Kanina pa siya inaantok. Gusto niya ring magsaya sa narinig gaya ng iba nilabg mga kaklase, but she felt tired and sleepy. Ilang araw ng subrang sama palagi ng pakiramdam ni Daviah. Ilang umaga na rin na palagi siyang nasusuka na talaga namang siyang nagpapapahina ng katawan ni Daviah.“Okay ka lang? Kanina ka pa hikab ng hikab ah. Puyat ka?” Si Daniella na ngayon ay nag-aayos na ng gamit.Walang alam si Daniella na buntis ang kaibigan. Daviah doesn't know how to say it, kaya naman napagdesisyonan na lang niya na sabihin ito pagkatapos ng graduation o kaya kapag naglakas loob na siya.Si Daviah at ang buong pamilya pa lang niya ang nakakaalam ng pagbubuntis niya. Siya wanted to tell Azi about it, but she still not received any call and text from him. Hindi alam ni Daviah k

Chapter 85“Why did you do that to her?!” Sumabog na si Azi pagpasok na pagpasok niya sa opisina niya.Ang kanyang ama ay pumunta sa kabilang opisina. His dad knew how wrong Geneva's actions were, kaya naman hindi na siya nagsalita nang sinabi ni Azi na mag-uusap sila.Kung alam ng Ama ni Azi na nasa tama si Geneva, baka siya pa mismo ang magtanggol dito, but he knew na sumubra si Geneva sa parteng iyon kaya hinayaan niya si Azi na kausapin ang ina nito.“Anak, sinabihan ko lang naman siya na magluto at h-hindi ko naman kasalanan na h-hindi siya marunong magluto at tatanga-tanga siya. H-Hindi ko naman sinabi sa kanya na iligo niya ang mantika sa braso niya at—”“What the fvck!?” Hindi makapaniwalang tanong ni Azi. Ang mga mata ni Azi ay kumikislap ng galit. Hindi nito inakala na imbes na magsisi, iyon pa ang sinabi nito. He had thought that maybe his mom would apologize, or at least show some sign of regret dahil nakasakit siya ng tao. But instead, pero mukhang wala itong nikatiting n

Kanina pa nila ito tinatawag, pero parang hindi nito naririnig.“Po?” Si Daviah.“You okay? May nararamdaman ka ba? Nahihilo ka?” Biglang mahinang tanong ng kanyang ina. Daviah even felt Azi looking at her intently, na animo'y napansin din ang pagbabago ng mood ni Daviah.Para tuloy siyang sinisilihan sa kinauupuan sa sobrang pagtitig nito.Mabilis na umiling si Daviah. “I'm fine po.”Okay lang naman talaga siya. Talagang nagutom lang siya bigla. Daviah sigh. May gusto siyang kainin, pero biglang parang hindi niya iyon mapangalanan.“Are you sure?” Nag-aalalang tanong ni Belinda.Daviah smiled and nodded. “I'm fine nga po. I'm just a bit hungry, but I'm fine.”Pagkatapos noon ay sinulyapan niya ang ama niya na nag-aalala na ring nakatingin sa kanya.“What is it, dad?” Daviah asked.Isang buntong hininga ang pinakawalan ni Van.“You can go upstairs if you want. Magpahinga ka na lang muna sa taas. Kami na ang bahala dito—”“Is that the wife you want, Azi? Kung umasta ay parang bata? Wha

Chapter 83Agad na tumayo si Azi nang tuluyang bumaba si Daviah mula sa kwarto niya. Naging dahan dahan naman ang paglalakad ni Daviah. Kinakabahan siya ng subra ngayon."Love—""We are here to talk, Mr. Buenavista. Pinagbabawalan kitang lumapit sa anak ko ngayon. Bumalik ka sa kinauupuan mo," mariing ani ni Van at tinignan si Daviah."Sit beside your mom," biglang naging malumanay ang boses ni Van nang sabihin niya iyon kay Daviah.Napanguso si Daviah at sinulyapan si Azi, pero agad din namang nag-iwas ng tingin si Daviah at sinunod ang kanyang ama.It's been days since that happened. Ang dating plano ay kakausapin agad ni Van ang mga Buenavista tungkol sa mga paso sa kamay ni Daviah, pero dahil sa pregnancy ni Daviah, hinayaan muna ng mga Villariva at Francisco na makapagpahinga si Daviah ng maayos at pinagpaliban muna ang pag-uusap gaya ng naunang plano, dahilan din kung bakit lumipas ang mga araw bago ito nangyari.Daviah tries not to be affected by Azi being in front of her, pero

Chapter 82Nagising si Daviah dahil sa bulongan sa paligid. Parang may mga pagtatalo na nangyayare sa paligid niya.“No one will dare tell this to Buenavista.”“Then what if your daughter wants to tell them this? Pipigilan mo? Seriously, Van. Let your daughter decide.”“Can the two of you stop? Ngayon talaga kayo hindi nagkasundo? My granddaughter needs all of us right now, kaya umayos kayong dalawa. Ngayon kayo kailangan ng anak niyo kaya ngayon kayo magkaisa ng desisyon!"Daviah heard all of that very well. Hindi niya maintindihan kung ano ba ang tungkol doon. Alam niya rin na ang huling nagsalita ay ang lolo niya, making want to know what happening is.Hinawakan ni Daviah ang kanyang ulo at saka dahan-dahang minulat ang mata.“She’s awake!” She heard that from a familiar voice.Nanghihina man, pero hindi maiwasan ni Daviah ang magulat nang makita niya ang nakababata niyang kapatid. It’s her brother na minsan lang umuwi dahil piniling manatili sa ibang bansa kasama ang ilang mga pin

Chapter 81Pagpasok ni Daviah sa chopper, agad siyang nakatulog. She suddenly felt drained. She had never felt this tired before kaya naman hindi niya magawang pigilan ang katawan na agad makatulog. Si Dave, na handa na sanang magsalita at kausapin siya, ay natigilan nang makitang nakasandal na ang buong katawan ni Daviah at tulog na ito. It seemed like she was exhausted, both physically and emotionally.Dave sighed, but then he decided to let his niece sleep. Pinagpasyahan nitong mamaya na lang kausapin. Isang oras lang ay nasa Manila na sila, kaya naman kinailangan ni Dave na gisingin si Daviah.Kahit na inaantok pa, walang nagawa si Daviah kung hindi ang gumising at tumayo. “What did you do?” Napasimangot si Daviah nang marinig ang seryosong tanong ni Dave nang pagpasok nila sa bahay ni Daviah.“Where’s mom?” Tanong ni Daviah at sinubukang huwag sagutin ang tanong ng Tito Dave niya.Daviah already expected that Dave would ask her what happened, kaya naman hindi na siya nagulat, p

Tinaas ni Jessa ang kamay nang tumama ang mainit na araw. She was already in the Philippines, and the first place she visited was her grandmother's grave. Ang lola niya. Ang pinakamamahal niyang lola.Gustong umiyak ni Jessa habang nakatingin sa labi ng kanyang lola. Habang nakatingin sa labi ng kanyang lola ay talagang bumabalik sa kanya ang sakit at mga mappapait na nangyare noong araw na iyon, kung paano siya kinaladkad ng kanyang asawa para sa kabit niya, para lang mabigyan ng dugo ang pinakamamahal niyang kabit, pero kahit na gusto na niyang umiyaak at humagulgol habang naaalala ang lahat, pinilit niya pa rin na pinatatag ang sarili dahil ipinangako niya noon na hindi na siya iiyak pang muli. At talagang ayaw na niyang maging mahina. Pinangako niya sa sarili noon na kahit kailn ay hindi na siya magiging mahina pa.Sunod ay napatingin si Jessa sa tabi ng puntod ng kanyang lola. May isa pang nakalibing doon, at gusto niyang matawa nang makita ang sariling pangalan niya. It was he

Chapter 115 years later…“Miss Kianne, bago natin tapusin ang interview na ‘to, may gusto ba kayong sabihin sa fiancé mong si Mr. Harvey Villazarri? Sa narinig namin, successful nanaman ang bagong branch na itinayo niya? He isvreally a good businessman." Tanong at sambit ng isang sikat na host sa Pilipinas.Jessa took her tea and drank it while seriously looking at the big screen in her room. Habang nakatingin pa lang ay nangangalaita na si Jessa sa galit at gusto na lang simulan na agad agad na alisin ang ngiti sa labi ni Kianne.Tumagal ang tingin ni Jessa kay Kianne. She still looked so pretty, maayos na ang lagay nito at hindi na nakawheelchair. Maayos ang lagay niya na talaga namang rason kaya mas lalong unusbong ang galit ni Jessa.Alam ni Jessa ang lahat ng nangyari sa Pilipinas at wala siyang pinalagpas na kahit anong balita sa mga Villazarri at lalong-lalo na sa kabit ng kanyang asawa na ngayon ay kilala na ng buong Pilipinas na fiancé ng nag-iisang Harvey Villazarri.“Shemp

Chapter 10 “This is what I am trying to say! Binalaan na kita ng paulit ulit kung gaano kasama ang bituka ng mga Villazarri! 'Yan na nga ba ang mapapala ng mga hindi nakikinig?! Kailan pa? Kailan pa ganito ang trato sa'yo ng batang Villazarri na iyon?!” Kahit na matanda na, malakas pa rin ang pangangatawan ng lolo ni Jessa, si Don Velasquez. "Papa," sinubukan ng iba na pakalmahin si Don Velasquez dahil sa galit. Dahil halos lahat ng mga Velasquez ay nasa ibang bansa, wala silang gaanong alam sa naging buhay ni Jessa. Lalo na, kapag umuuwi man sila sa Pilipinas, saglit lang sila dito at for good sila sa ibang bansa. Nakalabas na si Jessa sa ospital, at lahat ng iyon ay dahil sa tulong ng kanyang lolo. Nasa mansyon na siya ng mga Velasquez, at lahat ng kanyang mga pinsan, tito, at tita ay naroon. Ang halos lahat ay galing pang ibang bansa at agad umuwi ng mabalitaan ang pagtawag ni Jessa at ng kalagayan niyo. Mabuti na lang at natyempo na nasa Pilipinas si Don Velasquez noong

Chapter 9Pagmulat ng mga mata ni Jessa, agad niyang napansin ang maputing kisame at agad na napapikit ulit nang tumama ang tingin niya sa liwanag ng ilaw. Umawang ang labi ni Jessa nang naamoy nito ang amoy ng ospital. Alam ni Jessa na nasa ospital siya dahil sa amoy, dahil doon siya nagtatrabaho.Ramdam ni Jessa ang matinding sakit, pisikal at emosyonal. Kahit na hinang-hina, hinawakan ni Jessa ang kanyang tiyan, ngunit napapikit siyang muli dahil sa takot at kabang nararamdaman niya. Natatakoy siyang wala na ang anak niya sa sinapupunan dahil sa raming dugo ang nawala sa kanya at sa panghihina ng katawan niya.Sinusubukan ng isip ni Jessa na buuin ang mga nangyari bago siya mawalan ng malay, ngunit ang mga alaala ng dining room, ni Harvey, ni Kianne, at ang dugong dumaloy sa kanya ay unti-unting pumapatay sa loob loob ni Jessa.Nilibot niya ang tingin at sinubukang maghanap ng ibang tao sa kanyang silid, ngunit wala siyang nakita; mag-isa lang siya. Lumaylay ang balikat niya dahil

“Bilisan mo na riyan at ihanda mo na ang lamesa, hindi iyong andami mo pang sinasabi ryan gayong wala ka namang karapatan na magsalita.” That was the last thing Madam Grace said to Jessa bago tuluyang tumalikod at umalis.Kung kanina ay sobrang bigat na ng dibdib ni Jessa sa sakit na nararamdaman, ngayon ay mas lalo pa itong bumigat dahil sa lahat ng narinig niya mula sa mother in law niya. Noon pa man talaga ay randam na ni Jessa na kahit kailan hindi tatanggapin, pero umasa siya, ginawa niya ang lahat, naging mabuting asawa at daughter in law sa byanan niya, pero wala, walang nangyare.Tinapos ni Jessa ang pagluluto habang pilit na pinapalakas ang loob niya kahit na hirap na hirap na nga ito sa paghinga. Siya rin ang nag-ayos ng lamesa para sa mga ito. Nilagay niya ang dalawang putaheng niluto niya, pati ang mga pinggan at iba pang kailangan sa pagkain. Pagkatapos, nakita niya ang asawa niyang papasok sa dining area.Kitang-kita ni Jessa si Harvey na tulak-tulak ang wheelchair ng ka

Chapter 7Nagsimula na namang tumulo ang mga luha ni Jessa habang yakap-yakap si Cresia nang mahigpit, kumakapit sa kakaunting aliw na maaari niyang makuha dahil kahit papano ay may matatawag siyang kakampi. “Cresia!” Agad niyang pinunasan ang mga luha, nang marinig ang boses ng kanyang Mother in Law na tinatawag si Cresia.She smile to Cresia bago siya tuluyang magsalita.“Pumunta ka na kay Mama. Baka mamaya magalit pa iyon sayo kasi kasama mo ako.: Jessa said.Nakita ni Jessa ang lungkot at awa sa mukha ni Cresia na para bang kahit bata pa ay alam na niya ang lahat ng mga nangyayare.“Ayos na si Ate Jessa kaya pumunta ka na kay Mama,” sambit na lang ni Jessa kay Cresia para puntahan na ang mama nito.Ilang sandali ay tumango si Cresia, pero amy lungkot pa rin ang mata niya habang nakatingin kay Jessa.“I'm sorry for what my mama and Kuya did to you.” Cresia said na talaga namang humaplos sa puso niya.“You don't need to say sorry. Hindi kailangan iyon. Ayos lang talaga si Ate Jessa