Andrea
Sama-sama kaming lahat dito sa loob ng bahay nila Raia dahil hanggang ngayon daw ay hindi pa 'yun umuuwi.
Mangiyak-ngiyak si Lexa nung tumawag siya sa 'min kaya napasugod agad ako dito. Tinawagan daw siya nung kasambahay nila Raia at sinabing hindi pa umuuwi si Raia hanggang ngayon.
Alas dose na ng madaling araw ay wala pa siya?
"Hindi pa rin niya sinasagot ang mga calls namin." Nag-aalalang sabi ni Lexa.
Kaunti nalang ay iiyak na siya. Nilapitan siya ni Tristan at niyakap. Doon siya umiyak sa bisig ng kasintahan niya.
"Nasa'n na ba kasi 'yun?!" Medyo inis na tanong ni Blake.
"Calm down Blake." Saad ni Cassandra.
"Calm down? How can I? Raia is missing?!" Sigaw ni Blake habang nakatingin kay Cassandra.
"I know! We're all worried here for her. But if you're going to be like that, nothing will happen. If you will let your anger to control you, you might do something that you shouldn't have!"
Natigilan si Blake sa mga sinabi ni Cassandra saka siya kumalma.
Ako ay napabuntong hininga nalang. Hindi ko alam kung anong gagawin ko ngayon dahil hindi ko alam kung nasaan si Raia.
Hindi ko alam kung anong nangyayari sa kaniya. Nasobrahan naman yata ang pagsasama nila ni Lucas.
"Damn that bastard! 'Wag lang niyang gagawan ng masama si Raia! I'll kill him!" Galit na sigaw ni Blake.
"Blake please calm down!" Sigaw ni Tristan sa kaniya. "Like what Cassandra said, nothing will happen if you're going to let your anger control you."
"And Blake, please. Don't be a criminal." Mahinahong sabi ni Lexa sa pagitan ng mga hikbi niya.
Natigil silang lahat sa pagsisigawan ng mag ring ang phone ko. Kinuha ko 'yon sa bulsa ng jacket na suot ko saka tinignan kung sino ang tumatawag.
Xander calling...
Sa wakas ay tumawag na din ang kanina ko pang hinihintay.
"Anong balita?" Tanong ko.
"Kanina pa sila dito sa isang parang warehouse. Hindi pa rin sila umaalis kaya nagtataka na kami." Sabi niya.
Ano namang ginagawa nila sa warehouse?
"Hindi ba siya napilitan nung nakita mo silang bumaba ng sasakyan?" Tanong ko.
"Hindi. Kusa siyang sumama."
Kusang sumama? Anong ginagawa nila do'n ng ganoong katagal?
"Tanungin mo na p're." Dinig kong bulong ni James kay Xander.
"Ano 'yon?" Tanong ko.
"Ahh, Queen. Nag-aalala na kasi kami. Baka pwede naming pasukin ng makasiguro kami."
"Sige, pasukin niyo. I-text mo na rin sa 'kin ang exact address. Pupunta kami d'yan." Sabi ko saka ibinaba ang linya.
"Who's that?" Sabay na tanong ni Cassandra at Hagdan.
"Si Xander." Sagot ko.
Nakita ko kung paanong kumunot ang noo at nagsalubong ang kilay ni Hagdan. Nagsususpetsa na 'to, panigurado.
"Who's that Xander? Tinawagan ka pa talaga niya ng ganitong oras?" Bakas sa boses niya ang inis.
Tumingin ako kela Cassandra at sa iba pa naming kasama, lahat sila ay nagtatanong ang tingin.
Bumuntong hininga muna ako bago magsalita. "Isa siya sa mga nagbabantay kay Raia. Ang sabi niya ay nasa isang warehouse daw huminto ang sasakyan nila at doon pumasok 'yung dalawa. Kanina pa daw dun at hindi pa lumalabas." Paliwanag ko.
"Where is that warehouse?" Agad na tanong ni Blake.
"Sumunod nalang kayo sa 'kin. Kumuha din kayo ng baril dahil kung tama ang kutob ko ay mga siraulo ang taong nandun. Kailangan niyo 'yon pang self defense at hindi para pumatay ng tao dahil sa galit." Sinabi ko ang mga huling linya habang nakatingin kay Blake.
Napayuko siya saka bumuntong hininga bago tumingin ulit sa 'kin. "I promise, I'll use that for self defense." Sinserong sabi niya.
Tumango lang ako sa kaniya.
Agad na nagsikilos ang mga kasama ko at nagsi-uwi sa mga bahay nila para kumuha ng baril.
Naiwan naman kami ni Cassandra dahil hindi na namin 'yon kailangan.
"I think that we're thinking the same thing." Sabi niya.
"Baka nga."
"If our gut feeling is right, Raia's life is in danger now."
"Punyeta siya. 'Wag lang niyang sasaktan si Raia, baka hindi na niya abutan ng pagsikat ng araw."
"Calm down, Andrea. Save your strength and anger for now. We will kill him together if he do something to Raia." Saad ni Cassandra.
Nahinto kami sa pag-uusap nung sabay sabay dumating ang mga kaibigan namin sakay ng mga kotse nila.
Sumabay ako kay Hagdan at si Cassandra naman ay sumabay kay Blake. Sabay sabay kaming umalis at pumunta sa lugar kung saan naroon sila Raia.
Raia
"Hayop ka!" Sigaw ko kay Lucas.
"HAHAHAHAHAHAHAAHHAHAHAHAHAHAHAH!"
Tinawanan niya lang ako. Hayop siya!
Nandito ako sa isang warehouse dahil dito niya ako dinala. Ayaw ko mang sumama ay wala akong nagawa dahil tinutukan niya ako ng baril kanina.
Papatayin daw niya ako kapag hindi ako sumama.
I'm stupid to believe everything he said before. I'm so stupid to choose to be with him than to be with my friends.
And now because of my stupidity, I'm here.
Nakaupo ako sa isang chair habang nakatali ang kamay at katawan ko. Sa mismong upuan nila ako itinali.
"Tanga ka naman kasi, ang dali mong paikutin. HAHAHAHAHAHAHAAHHAHAHAHAHAHAHA!"
I know that I'm stupid, 'wag mo ng ipamukha.
"Lahat ng sinabi mo ay kasinungalingan lang lahat?!"
"Yeah. Pina-ikot lang kita para may pulutan na kami. HAHAHAHAHAHAHAAHHAHAHAHAHAHAHA!"
Pulutan? Anong tingin nila sa 'kin? Pagkain?
Sana pala ay nakinig ako kay Andrea before. Wala sana ako dito.
"Asshole!"
"I know that I'm an asshole. Pero sorry ka nalang. Sumama ka sa tulad ko, eh."
"You'll die if my friends know this."
"Natakot naman ako." Umakto pa siya na animong natatakot. "Walang laban sa 'kin ang mga kaibigan mo. Gangster kami at leader ako. Anong laban nila?"
Gangster? Sumama ako sa isang gangster? The hell?!
Natakot ako nung sinabi niya 'yon. Alam kong alam na nila Lexa na hindi pa ako umuuwi hanggang ngayon dahil panigurado na sinabi na ni Manang 'yon sa kanila.
Ganun lagi ang ginagawa ni Manang kapag hindi agad ako nakakauwi at late na. Tumatawag siya kay Lexa at sinasabi ang nangyari.
"'Wag kang mag-alala, Raia. Masasarapan ka sa gagawin namin. Wala ka namang ibang gagawin kung hindi ang bumukaka at ipakita sa 'min 'yang pinakaiingatan mo."
Nakakadiri! Patayin na nila ako pero hindi ko gagawin 'yon. I won't do that, NEVER IN MY LIFE!
"And do you think that I'll do that?" I ask sarcastically.
"Oo, dahil wala ka namang choice. Kahit nga patayin ka namin ngayon ay pwede ka pa rin naming gawing pulutan. Why? Dahil kahit patay ka na buo pa rin ang katawan mo."
May pinagkaiba naman 'yon. I won't feel it because I'm dead. So I think that it's better than when I'm alive.
"Kill me, then." Hamon ko na nakapagpatigil sa kaniya.
Naglakas loob na akong sabihin 'yon. Mas maganda na 'yon kesa buhay ako pero binaboy naman na nila.
Saglit siyang natigilan bago ngumisi sa akin.
"'Wag kang atat. Mas gusto kasi nang mga kasama ko na buhay ka para marinig nila ang ungol mo. Masarap sa pandinig namin ang ungol ng mga babae kapag kinakain na namin." Huminto siya saglit sa pagsasalita saka naglakad paikot sa pwesto ko. "Panigurado na mabango 'yan dahil anak mayaman ka. Hindi na ako makapaghintay na dilaan at kainin 'yan. Mas lalong hindi ako makapaghintay na ipasok ang aking alaga diyan. Tumatayo na nga ang junior ko kapag naiimagine ko ang mga bagay na 'to." Nakangisi niyang sabi.
Kinilabutan ako sa mga narinig ko. What the hell is he saying?!
"Boss, ang tagal naman yata nung mga inutusan mo?" Tanong nung kasama niya.
May mga kasama siya. Nasa 20+ I guess.
"Ang tagal nga, eh."
"Bakit kasi hindi nalang siya mag-isa?"
"Baka mamatay agad 'to, mahirap na. Hindi naman pwede na ang mga nauna lang ang makakarinig ng ungol kaya dapat pati 'yung iba. Hintayin nalang natin 'yung mga 'yun. Baka parating na din kasama ang dalawa pang babae."
Hindi lang pala ako? May dalawa pa? What the hell?
They are bunch of crazy people!
Bumukas ang pinto na parang gate. I don't know what to call this thing. Bakal siya na malaki na nagsisilbing pinto ganun.
Ang akala nila ay iyon na ang hinihintay nila but they are wrong. Two guy come in. Ang sama ng tingin nila kay Lucas at sa mga kasama nito.
Si Lucas naman ay parang na shock when he saw the two person.
"Long time no see Remson." Bati nung kapapasok pa lang na lalaki habang masamang nakatingin pa rin kay Lucas.
Remson? Hindi Lucas ang name niya, kung 'di Remson?
"Long time no see." Bati din ni Lucas dito.
Naglakad papalapit 'yung dalawa sa akin. Huminto lang sila ng ilang dipa nalang ang layo nila sa 'kin.
Ang isa ay parang kilala ko. I think I saw him somewhere. Saan ko nga ba siya nakita?
Ahh, siya 'yung nagtatrabaho sa restaurant nila Andrea. Siya din 'yung dumukot nun kay Andrea.
Napatingin siya sa 'kin nung naramdaman niyang nakatingin ako sa kaniya. Binigyan niya ako ng Are-you-okay look kaya tumango ako. Tumango din siya nang bahagya sa akin at bahagyang ngumiti bago ibalik ang tingin niya kay Lucas.
"Alam mo ba kung ano ang gagawin sa 'yo ni Queen kapag nalaman niya ang ginagawa mong 'to?" Tanong nung isa sa mga lalaki na pumasok.
Bakas sa mukha ni Lucas na nagulat siya at the same time ay natakot dahil sa sinabi nung guy.
"Wala akong pakielam sa gagawin niya."
"Talaga? Hindi ka natatakot?" Nakangising tanong ng kausap niya.
"Matagal ng wala si Queen. Matagal na siyang umalis at matagal na din akong umalis kaya labas na ako sa inyo."
"Matagal na nga siyang umalis at matagal ka ng umalis pero alam ko na nirerespeto mo pa rin siya. Alam mo ba kung sino 'yang taong 'yan?"
Hindi sumagot si Lucas. Nakatingin lang siya doon sa kausap niya.
"Kaibigan 'yan ni Queen."
Kaibigan? Sino sa kanila ang tinutukoy nito?
Bumukas muli ang isang malaking bakal na nagsisilbing pinto nitong warehouse at doon pumasok sila Andrea kasama sila Blake, Cassandra, Alistair, Tristan and Alexa.
Tumingin ako kay Blake at bakas ang pag-aalala sa mga mata niya. Sa pamamagitan din ng tingin niya ay tinatanong niya kung okay lang ako.
Ngumiti ako sa kaniya kaya ngumiti din siya sa 'kin. Ibinaling ko sa iba pa naming kaibigan ang tingin ko at ganun din ang tingin na ibinigay nila sa akin kaya nginitian ko sila.
Nang tignan ko si Andrea ay sinipat niya saglit ako saka ibinaling ang tingin kela Lucas.
Naglakad siya papalapit sa pwesto nung dalawa na nag bow sa kaniya nung makita siya.
"Long time no see, Remson." Seryosong sabi ni Andrea kay Lucas.
Pati siya ay Remson ang tawag kay Lucas. Naguguluhan na ako.
Naglakad din papalapit si Cassandra. Naiwan sa likod nila ang mga kaibigan namin.
"Hindi kita agad nakilala dahil nagbago ka ng style mo. Nagbago ka din ng pangalan. Hindi din kita madalas na makita kapag may pagpupulong kaya hindi ka pamilyar sa akin." Dagdag ni Andrea.
"Sino ka ba? At bakit naman ako pupunta sa pagpupulong niyo? Ha? Sino ka ba?!" Mayabang na tanong ni Lucas.
Ngumisi muna si Andrea sa kaniya bago magpakilala. "I'm Lethal the Queen of Dauntless. Your Queen." Biglang napalitan ng galit ang boses ni Andrea.
Nakita ko kung paanong napalitan ng takot ang kaninang mayabang na aura niya. Nanginginig na din ang mga kamay at tuhod niya.
"Queen ka niya? Alam mo bang siya ang boss?" Singit nung isa sa mga kasama ni Lucas.
Sabay sabay silang nagtayuan at pumunta sa likod ni Lucas.
"At ikaw." Turo niya kay Cassandra. "Sino ka naman? 'Wag mong sabihing Queen ka din ni boss?"
Tumingin sa kaniya si Cassandra saka ngumisi. "You're right. I'm a Queen. But not his Queen. I have my own group. Wanna know me? I'm Butterfly the Queen of Dragons." Saad ni Cassandra.
RaiaNanatiling nagtataka ang mga kaibigan ko sa likod nila samantalang si Alistair ay hindi. Parang bang alam na niya lahat ng 'to.Ganun din ako. Nagtataka dahil hindi ko alam kung ano ang nangyayari. Queen sila? What group are they talking about?"Mga g*go yata 'to, eh. Sinong niloko niyo?" Mayabang na sabi nung mga kasama ni Lucas saka naglabas ng kaniya kaniyang baril.Nung makapag labas sila ng baril ay isa isa ding naglabas ng baril sila Alistair, Blake at Tristan na ikinabigla ko.Bakit sila may baril? What the hell is going on?May nabuong tensyon sa pagitan ng magkabilang kampo. Lahat sila ay nagtututukan ng baril.Natatakot ako para kela Blake dahil wala silang laban kela Lucas dahil sobrang dami nila at lahat sila ay may baril.Sabihin na nating may baril ding hawak sila Blake pero kakaunti 'yon kumpara kela Lu
XanderIkinabigla naming lahat ang sinabing iyon ni Queen. Lahat kami ay ngangang napatingin sa kaniya maging si boss.Binigyan niya kami ng nagtatakang tingin bago siya magsalita ulit."Ano? Bawal na ba?" Tanong niya pa."A-ahh." Mukhang hindi alam ni boss ang sasabihin niya kaya 'yan lang ang nasabi niya.Maging kami ay hindi namin alam kung ano ang sasabihin namin. Nabigla talaga kami sa sinabing 'yon ni Queen.Hindi inaasahan ng kahit sino sa amin. Kahit nga si boss ay hindi inaasahan 'yon.Bumuntong hininga si Queen at saka siya tumingin sa amin ng pilit ang ngiti."Hindi ako bumabalik dito para maging leader niyo ulet. Bumabalik ako bilang isang ordinaryong miyembro gaya ng iba dito. Ikaw pa rin ang magiging boss, Chano. Pero kung ayaw niyo naman ay ayus lang. Mauuna na ako." Wika ni Queen saka kami tinalikuran.
AndreaNakakainis naman!Kailangan kong bumangon kahit hindi pa ako gaanong nakakatulog. Alas kwatro na din kasi ng matapos kaming mag-usap nila lola.Ang tagal 'no? Ewan ko nga kung bakit ganun, eh. Hindi kasi namin namalayan ang oras.Alas sais naman ng gumising ako dahil may pasok!Punyeta!Bumangon ako sa kama ko saka pumasok sa banyo at ginawa ang kailangan kong gawin.Ilang oras din bago ko matapos ang kailangan kong gawin saka ko hinanda ang gamit ko at bumaba sa dining area.Dinig ko ang usapan at tawanan nila habang pababa ako."Eh, mas loko loko naman si Andrei noong bata." Dinig kong sabi ni lola."Bakit naman, 'la?" Si Andrei."Aba'y, sabi sayo ng mama mo na 'wag kang aakyat noon sa upuan dahil baka mahulog ka. Naghuhugas ng plato nun ang mama mo. Alam mo ba ku
Andrea~ FLASHBACK ~Yesterday around 1:00 am.Pabalik na kami matapos naming sunduin si Raia sa warehouse na pinagdalhan sa kaniya.Sa kotse ni Hagdan ako sumabay, kasama din namin ni Cassandra sa kotse niya dahil ayaw daw niyang makigulo sa dalawa.Gaya nung bago kami pumunta sa warehouse ay sa kotse ni Tristan sumakay si Alexa at sa kotse naman ni Blake si Raia."My goodness! He is one of your kid?" Hindi makapaniwalang tanong ni Cassandra.Sinulyapan ko naman siya bago tumango."How come? Why didn't you notice him?""Bakit nga hindi mo siya nakilala?" Tanong ni Hagdan."Hindi ko naman kasi madalas na makita 'yon noon." Sagot ko.
AndreaNasa kubo kami ngayon dahil wala namang klase. Wala daw 'yung isang subject teacher namin.Madalas wala ang isang 'yon, ewan ko kung bakit. Baka may importante na ginagawa.Magkakasama man kaming magkakaibigan dito sa kubo ay may sari-sarili naman kaming ginagawa. By partner, Haha.Si Raia at Blake na mukhang malapit ng magka-ayus. Si Tristan at Lexa na naglalambingan. Si Cassandra at Jake na puro asaran. At ako at si Hagdan."Really, huh? I'm too much for you!" Sarkastikong sabi ni Cassandra kay Jake.Sinasabi kasi ni Jake na baka daw tama ang sinabi ko na may gusto si Cassandra sa kaniya."Umamin ka na, 'wag ka ng mahiya." ~ Jake."They look cute together." bulong sa 'kin ni Hagdan."Mmm. In denial stage pa nga lang sila, HAHAHA." Natatawang sabi ko.Mahahalata naman kasi sa dalaw
AndreaLumipas ang oras ng hindi kami nagkikibuan ni Alistair. Hindi niya ako pinapansin.Kahit na lapitan ko siya ay umiiwas siya. Kapag nagtatangka naman akong kausapin siya ay umiiwas din siya.Nagalit nga siya sa ginawa ko. Ako naman 'tong bobo at hindi nag-iisip.Sinisisi ko ang sarili ko dahil nagkaganito kami ni Al. Nakakatawa lang na ngayon ko lang naisip ang mga mali ko.Inu-unahan kasi ako ng takot. Takot na baka magalit siya. 'Yon lagi ang nangunguna sa akin kaya 'eto kami ngayon.HINDI NAGPAPANSINAN.Hayys.Akala ko matapos ang klase ay kakausapin niya na ako pero mali pala ako. Hindi niya pa rin ako pinapansin at nagtuloy lang siya sa paglabas.Napabuntong hininga nalang ako na sinundan siya ng tingin at saka hinintay sila Alexa para sabay-sabay na kaming lumabas ng room."Nag
AlistairIt's been days since I confronted Andrea. Hindi pa rin kami nagpapansinan at nakakapag-usap.Halos wala na rin kasi akong time. We have a practice before and after our class so, school basketball court lagi ang deretso ko.Hindi naman niya ako hinihintay at lagi siyang nauunang umalis. She's a bit cold to our friends too. Hindi lang ako ang hindi niya pinapansin. Pati na din sila Lexa.Nakaka-usap naman siya si Jake pero madalang at saglit lang.If she's mad at me now, I don't understand why. I don't know why. Why would she be mad? She's the one who's keeping secrets from me.I don't see any reason for her to be mad."Class dismiss." Sir Lee said. Our P.E. Teacher. "Jake and Andrea. Go to my office now. Spare me a minute.""Okay, sem." Jake said.Andrea just nodded at him and fix her things. After
AndreaBumalik kami ni Jake sa klase matapos kong umiyak sa mga balikat niya.Habang nasa klase kami ay ramdam na ramdam ko ang pagtingin lagi ni Alistair sa akin.Hindi ko naman 'yon pinansin at nakinig nalang sa nagtuturo. Kung gusto niya naman siguro akong kausapin ay kakausapin niya ako mamaya.Kung paninindigan naman niya ang pagiging boyfriend nung Samantha, eh 'di bahala siya.Habang nasa loob ng klase ay biglang nag vibrate ang phone ko kaya kinuha ko 'yon.May nag message sa akin. Binuksan ko ang phone ko at tinignan ko kung sino ang nag-text.Nagsimulang pumatak ang mga luha ko ng mabasa ko ang message na natanggap ko.Hindi ko napigilan ang mga luha ko at nagtuloy tuloy ito sa pagtulo. Sobrang sakit ang naramdaman ko matapos basahin ang message na 'yun."Smith are you okay?" Tanong ng subject te
Andrea"Oh, Moonlight. Kamusta?" Bati ni Ash."Ayus naman." Sagot ko.We do a fist bump and hug each other afterwards. Ganito kami magbatian, eh.Siya ang nakaisip ng kalokohan na 'to. Cool daw sabi niya eh alam ko namang tyansing lang siya, tss."Napadalaw ka yata?""Bakit kasi hindi ka pumasok?" Asar na tanong ko.Hindi sana ako pupunta dito sa bahay nila kung pumasok lang siya."Si Blaine kasi. Aalis sila mamaya kasama ang lolo at lola niya. Pupunta daw ng States kaya sinusulit namin ang araw hanggang tanghali." Sagot niya.Aalis din sila Blaine. Sana naman ay hindi ko kasabay sa eroplano 'yon. Baka magkaaway pa kami dahil nagpunta 'ko dito. Ayaw mag eskandalo sa loob ng eroplano."Bakit ka nga napadaan?" Tanong niya pa."Magpapaalam sana ako. Aalis na din kami mamaya,
AndreaAnniversary namin ni hagdan ngayon. Gusto niya na mag-celebrate kami kaya nagpaalam ako sa trabaho ko na hindi ako makakapasok ngayon.Pinagbigyan ko na si hagdan sa gusto niya dahil hindi na namin na ce-celebrate ang monthsary namin dahil busy ako sa trabaho.Pangbawi ko na rin sa kaniya dahil wala akong oras na naibibigay sa kaniya."Hindi ganiyan." Natatawang aniya."Pa'no ba?" Tanong ko.Naglakagay kasi kami ng icing sa cake na binake niya. Bonding na naming dalawa ito kaya imbes na bumili ng cake ay nagbake nalang siya.Ako ang nakatalaga sa decorations kaso hindi naman ako artistic kaya hindi ko alam kung pa'no ba gagawing decor dito."Ganito oh." Kinuha niya sa akin ang icing.Siya na ang naglagay ng icing sa cake dahil hindi ko talaga alam kung pa'no. Hirap ng walang alam sa arts kung 'di ma
AndreaBinabantayan ko si papa habang si mama ay naghahanap daw ng pagkakakitaan. Kailanman ay hindi ko naisip na aabot kami sa puntong 'to na maging si mama ay maghahanap ng trabaho.Masyado na kaming nagigipit. Hindi ko na alam kung pa'no pa kami aahon. Hindi ko na alam kung saan pa ako kukuha ng lakas ngayon.Halos wala na ngang pahinga si mama. Naaawa na ako sa kaniya. Wala akong magawa kung 'di ang maawa nalang.Bakit kasi ganito? Bakit kailangan na umabot sa ganito?Ano bang ginawa ko at pati pamilya ko dinamay nila? Laban ay laban. Bakit kapag natalo sila ay pamilya ko ang pinuntirya nila?"'Pa?" Napatayo ako sa kinauupuan ko dahil bigla nalang nag seizure si papa. "'Pa!""Nurse!" Pagtawag ko sa nurse."Anong nangyayari?" Tanong ng isang bantay."Tumawag kayo ng doctor! Bilis!" Utos ko.
ChanoHiling ni Queen na siya na ang lalaban sa lahat. Ewan nga lang namin kung ano ang nangyari at parang mainit ang ulo niya.Habang nag eensayo siya dito sa gym sa bahay nila Xander ay ang lakas ng pagkakatira niya sa lahat.Lahat ng suntok at sipa niya sa punching bag ay malalakas lahat. Parang may pinaghuhugutan siya ng galit."Ayus lang kaya si Queen?" Tanong ni Xander sa akin."Malay ko ba. May problema yata." Sagot ko.Alam naman namin na may problema talaga siya pero parang nadagdagan pa. Hindi naman kasi siya ganiyan, eh.Ano kayang nangyari sa kaniya at bigla siyang nagkaganiyan? May nangyari kaya kanina sa bahay ng mga Crimson o sa gymnasium?"Baka masira niya 'yung punching bag sa lakas ng pag atake niya." Bulong ni Xander sa akin kaya natawa ako."Kaya mo namang palitan 'yan at sa inyo naman
Andrea"'Ma, kamusta na si papa?" Tanong ko kay mama pagkabalik niya galing ospital.Hindi pa rin kasi nagigising si papa hanggang ngayon at nasa ICU pa rin. Sana nga ay magising na siya ngayon.Wala akong pake sa bills ng ospital ang kailangan ko ay magising si papa. Kahit na gaanong kalaki pa ang bayaran namin."Tulog pa rin, 'nak." Bakas ang lungkot sa boses ni mama habang sinasabi iyon.Hindi ko naman siya masisisi dahil asawa niya iyon. Mas matagal niyang kasama si papa kesa sa amin.Mas nahihirapan si mama kesa sa aming mga anak nila. Alam ko 'yon. Kaya wala akong magawa kung 'di ang yakapin nalang siya."Magiging okay din ang lahat, 'ma."Alam kong tinatatagan lang ni mama ang loob niya para sa amin. Gabi gabi kong naririnig si mama na nanalangin at umiiyak.Na trauma din siya sa nangyari sa kaniya
Alistair"They're here." Blake said looking at the entrance of the gymnasium.Napangiti ako ng makita ang tinutukoy niya. Sila Andrea kasama sila Lexa at Raia."Hi, girsl!" Bati ng teammates ko sa kanila.Kumaway sila Raia at Lexa samantalang si Andrea naman ay ngumiti lang ng bahagya sa kanila."How are you feeling?" I asked."Ayus lang." She replied and smiled at me."Pwedeng akin nalang 'yung isa?" Pabirong sabi ng isa sa mga teammates ko habang nakatingin kay Andrea ng nakangiti.Mabilis kong inilagay si Andrea sa gilid ko saka siya sinamaan ng tingin."Who are you smiling at?" Tanong ko sa kaniya."Syota mo ba 'yan?""Yeah. So get off your from her if you don't want me to take it out from you.""Brutal mo, dre."Nagtawanan lang kami d
AndreaNakapagbayad na sila sa ginawa nila sa pamilya ko. Pero hindi pa rin nawawala ang galit sa puso ko.Hanggang ngayon kasi ay hindi pa nagigising ang papa ko. Comatose pa rin siya at walang kasiguraduhan kung mabubuhay pa siya.Walang kasiguraduhan kung magigising pa ba siya. Walang kasiguraduhan ang lahat.Maaga akong umalis ng bahay namin. Hindi na ako kumain at dumeretso ako sa ospital para bantayan si papa.Nakalabas na din sila mama ng ospital kahapon at pinagpahinga muna namin siya sa bahay.Pagdating ko sa ospital ay dumeretso agad ako sa ICU kung nasa'n si papa."'Pa, gising na. Haba na ng tulog mo, eh. Baka naman gusto mo ng gumising. Uso 'yon pa." Saad ko. Hindi ko na naman tuloy napigilan ang mga luha ko na tumulo.Naaawa ako kay papa dahil hindi na siya humihinga sa sarili niya. Hindi na niya kayang huming
AndrelloDan Antonio. 'Yan ang pangalan ng g*gong sumira ng break ng sasakyan nila mama kaya naaksidente sila at namatay si lola.Sa t'wing naiisip ko si lola ay lalong umiinit ang dugo ko sa lalaking 'yon at nadagdagan ang galit ko.Sa isang warehouse daw naglalagi ang g*gong 'yon ngayon dahil napalayas siya sa bahay nila.Wala daw kasing ibang inatupag kung 'di ang maglakwatcha. Isang lumang warehouse na 'tong pinaglalagian niya. Kaunting panahon nalang siguro ay sira na 'to.As expected ay nandito siya ngayon at naninigarilyo. May alak din sa mesa niya pero walang baso. Tinutungga lang niya ang alak mula sa bote nito."Kamusta, kaibigan?" Saad niya ng mapansin ang presensya ko. "Ano ang maipaglilingkod ko sa iyo?"Tumungga muna siya ng alak at humithit ng sigarilyo bago tumayo at nakangising tumingin sa akin."Bibigyan
Andrea"Kung hayop ako, ano ka pa? Demonyong umahon mula sa impyerno?""'Wag na 'wag mong sasaktan ang pamilya ko kung ayaw mong saktan ko din ang kapatid mo." Mariing banta niya."Sino sa mga kapatid ko ang sasaktan mo?""'Yung bunso mong kapatid.""Ahh..." Kunwaring natatakot na sabi ko saka tumayo sa kina-uupuan ko."Hindi mo magagalaw 'yon dahil galit na galit din siya gaya ko. Wala kayong magagawa sa kaniya dahil mas magaling pa siya kesa sa inyo. At alam mo ba kung bakit hindi sumasagot ang mga co-leaders mo? Dahil ginagawa din niya kung ano ngayon ang ginagawa ko."Nanggigigil siyang tumingin sa 'kin. Matalim niya akong tinignan kaya sinamaan ko siya ng tingin."Dahil sa inyo, namatay ang lola ko. Dahil sa inyo, nanganib ang buhay ng mama at Tita ko. Dahil sa inyo, comatose ang papa ko. Dahil sa inyong mga g*go kayo