Chapter 68

Andrea

Nasa kubo kami ngayon dahil wala namang klase. Wala daw 'yung isang subject teacher namin.

Madalas wala ang isang 'yon, ewan ko kung bakit. Baka may importante na ginagawa.

Magkakasama man kaming magkakaibigan dito sa kubo ay may sari-sarili naman kaming ginagawa. By partner, Haha.

Si Raia at Blake na mukhang malapit ng magka-ayus. Si Tristan at Lexa na naglalambingan. Si Cassandra at Jake na puro asaran. At ako at si Hagdan.

"Really, huh? I'm too much for you!" Sarkastikong sabi ni Cassandra kay Jake.

Sinasabi kasi ni Jake na baka daw tama ang sinabi ko na may gusto si Cassandra sa kaniya.

"Umamin ka na, 'wag ka ng mahiya." ~ Jake.

"They look cute together." bulong sa 'kin ni Hagdan.

"Mmm. In denial stage pa nga lang sila, HAHAHA." Natatawang sabi ko.

Mahahalata naman kasi sa dalawa na gusto nila ang isa't isa, ayaw lang nilang aminin.

"Parang tayong dalawa lang 'yan before. We hate each other." Natatawang sabi ni Hagdan.

Natawa din naman ako dahil totoo ang sinasabi niya.

"Paano naman kasi ikaw. Puro ka sabat hindi ka naman kausap."

"Kung ano-ano rin kasi ang sinasabi mo."

Tumingin ako sa kaniya at binigyan siya ng nagtatakang tingin dahil sa sinabi niya. Tumingin din naman siya sa 'kin at pinagtaasan ako ng dalawang kilay niya.

"Anong kung ano-ano? Ikaw 'tong sabat ng sabat, eh."

"Minsan kasi kulang ka sa dahilan kaya sumasabat ako."

"Edi, umamin ka din. Kulang sa dahilan? Hindi naman, tss."

"Anong oras ang dinner mamaya?" Pag-iiba niya sa usapan.

"Before 7 pm siguro."

"Ang aga naman?" Takang tanong niya.

"May gagawin kasi ako kaya kailangan maaga ang dinner." Sagot ko.

"What is that?"

Nag-isip muna ako kung sasabihin ko ba sa kaniya. Yari ako nito kapag nalaman niya, eh.

"Ahh..."

Punyeta! Wala akong maisip na dahilan. Walang pumapasok sa isip ko na dahilan.

"What?"

Nakagat ko ang ibabang labi ko. Ewan ko ba kung bakit nablanko ang isip ko ngayon.

"Jake, Andrea. Ttarawa." Nagulat ako sa biglang tawag ni sem sa amin.

(Translation: Follow me.)

Hindi ko namalayan na nandito pala siya. Nagkatinginan kaming dalawa ni Jake saka sabay na tumayo at nagpaalam muna saglit sa mga kasama namin saka sumunod kay sem na tuloy tuloy sa paglalakad.

"Saglit lang." Paalam ko kay Hagdan bago tuluyang maglakad.

Dinala kami si sem sa gym kung saan walang estudyanteng nakatambay dahil oras ng klase.

Naglakad siya hanggang sa gitna kaya naman sumunod kami doon.

Ang layo ng natripan ni sem. Pwede namang hindi na sa gitna, eh.

Humarap siya sa amin pagkahinto niya at nagpipigil ng galit niya kaming tinignan.

Nagkatinginan ulit kami ni Jake at nagtataka sa inasta ni sem.

"Anong pumasok sa kokote niyo, ha?!" Galit na tanong niya.

Nagtataka naman kaming dalawa ni Jake na tinignan siya. Pero hindi kami nagsalita dahil baka lalo lang siyang magalit.

"Anong pumasok d'yan sa isip niyo at sumali sa mga gang gang na 'yan?! Ha?!" Sigaw niya pa.

Nagkatinginan kami ulit ni Jake saka sabay na napayuko. Pa'no niyang nalaman? Patay na!

"Hindi ba't sabi ko sa inyo na 'wag na 'wag kayong sasali sa mga ganun?! Nangako kayo na hindi kayo sasali! Tapos ano itong nabalitaan ko?! Kasali kayo! Ang masaklap pa, LEADER KAYONG PAREHO!!!" Galit niyang sigaw sa amin.

Buti nalang talaga ay walang mga estudyante dito, kung 'di ay napahiya na kami.

Paano ba kasi nalaman ni sem 'yon?

"Hindi ko kayo tinuruan ng martial arts para lang sumali kayo sa mga gang gang na 'yan! Tinuruan ko kayo para ipagtanggol ang mga sarili niyo at hindi makipagrambolan!"

"Ang dinig ko pa ay noong mga bata pa kayo leader na kayo?! Totoo ba 'yon?! Sagot!"

"Y-ye." Sabay naming sagot ni Jake.

[Translation: Ye means yes. 'Yan po ang magalang na yes sa Korea. Kung sa atin po ay 'OPO' sa kanila ay 'YE']

Hindi naman siya makapaniwalang napasinghap ng hangin dahil sa sagot namin. Napahawak pa siya sa noo niya.

Suminghap ulit siya ng hangin saka nanlilisik ang mga matang tumingin sa amin.

Dito ako natatakot, eh. Kapag nanlilisik ang mga mata ni sem. Patunay lang 'yan na galit na galit talaga siya.

Pilit niyang kinalma ang sarili saka tumingin ng deretso sa akin. Ako naman ay hindi malaman kung saan titingin.

Bakit ba sa 'kin tumitingin 'to?

"Ikaw Andrea? Ang balita ko ay umalis ka na daw 2 years ago. Bakit bumalik ka pa?" Malumanay niyang tanong sa 'kin.

"May dahilan ako, sem." Sagot ko.

"Kaya nga kita tinatanong. Bakit nga? Anong dahilan mo?"

"Family, sem."

"Pamilya? Bakit? Nanganganib ba ang pamilya mo? Kung ganun nga, maliligtas mo ba sila kung sasali ka sa gang? Ha?"

"Hindi 'yon, sem. Hindi ganun."

"Eh, ano nga?!"

"Sumali ang pinsan niya sa gang, sem. Nanghingi ng tulong 'yung kapatid nung pinsan niya sa kaniya kaya siya bumalik. Makakalaban nila 'yon mamaya." Si Jake ang sumagot para sa 'kin.

Matapos niyang sumagot ay nalipat naman ang tingin ni sem sa kaniya.

"Eh, ikaw? Bakit ka sumali?" Tanong ni sem.

"Dahil kay Pikon." Sagot niya kaya naman napatingin ako sa kaniya. Dahil sa 'kin? "Nalaman ko kasi na sumali siya sa gang kaya sumali din ako. Sa paraang 'yon ko siya nababantayan."

Babantayan? Bakit naman niya ako babantayan? May maidahilan lang yata 'tong lokong 'to, eh.

Bumuntong hininga si sem saka tinignan kaming pareho ni Jake.

"I'll talk to your parents tomorrow. Bring them here at school. Pagkapasok na pagkapasok niyo ay kakausapin ko agad kayo kasama ang mga magulang niyo. Naiintindihan niyo?"

Gulat kaming napatingin sa kaniya.

"Sem naman." Angal namin.

Hindi naman sa mapapagalitan ako kapag dinala ko sila mama dito. Baka kasi isipin nila na may kalokohan akong ginawa. Wala pa akong record sa guidance kahit isa, eh. Takte naman!

"'Wag niyo kong ma sem naman-sem naman d'yan. Dadalin niyo dito ang mga magulang niyo o padadalan ko sila ng letter?"

Mukhang wala na kaming magagawa, tsk tsk tsk.

Nagkatinginan muna kaming dalawa bago sabay na sumagot.

"Dadalin." Sagot namin.

"Good. Go back to your classes now!" Utos niya kaya lumabas na kami ni Jake ng gym.

Paglabas namin ng gym ay agad kong hinila si Jake sa isang sulok kung saan hindi gaanong pansin ng mga tao.

Hinarap ko siya at pinagkunutan ng noo.

"Bakit ako ang idinahilan mo? Siraulo ka ba?" Tanong ko sa kaniya.

"Bakit?" Natatawang tanong niya. "Totoo 'yun."

"Totoo? Sinong niloko mo? Kung bigwasan kaya kita?"

"Takte kang amazona ka talaga. Okay, fine. Para naman hindi na masyadong magtanong ni sem. Takte! Katakot kaya." Sabi niya saka naglakad na paalis.

Sabi na, eh. May maidahilan lang siya, eh. Nyeta siya at ako pa 'yon.

Raia

"Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Blake sa 'kin.

Nandito kami sa kubo ngayon kasi wala ang subject teacher namin. Kasama namin syempre ang friends hehe.

"Yeah, I'm okay." I said smiling.

Nakahinga siya ng maluwag at saka nakangiting tumingin sa 'kin.

"I'm glad that you're okay. I'm sorry too." Nagbaba siya ng tingin pagkasabi niya ng sorry.

"Why?" I ask.

"Because of me, almost something bad happened to you. Because of me." He said.

Hinawakan ko ang chin niya para iangat ang uli niya at magtama ang paningin namin.

"It's not your fault. It's mine. Ako ang nagtiwala kay Lucas, eh." Nakangiting sabi ko.

Binigyan din niya ako ng force smile.

"It's still my fault. If I didn't make you jealous, it won't happen."

"Nangyari na, eh. Okay na 'yun. 'Wag mo ng sisihin ang sarili mo."

"Sorry." He said.

"Stop saying sorry." natatawang sabi ko. "It's okay."

"I hope we can be okay too." He said habang nakatingin ng deretso sa mga mata ko.

"What do you mean?" I asked.

"Can I court you again?"

I'm shocked at first but I recover from it.

I'm speechless. Ang buong akala ko ay sila na ni Cassandra. Hindi pala.

What the heck?! 'Yang isip mo kasi Raia! Nag-break pa tuloy kayo.

I was about to answer his question when I heard someone speak.

"Jake, Andrea. Ttarawa." Our P.E subject teacher said.

Gulat kaming napatingin sa kaniya dahil hindi namin siya inaasahan. Gayun din naman sila Andrea at Jake. Gulat din sila.

Tuloy tuloy sa paglalakad si sir. kaya naman nagpaalam sila sa amin saka naglakad pasunod kay sir.

Taka kaming nagtinginan saka muling tumingin sa dinaanan nila Andrea kanina.

"Bakit kaya pinatawag sila Andrea?" Tanong ni Lexa.

"They don't have any problems in P.E." Al said.

"Yeah. Magaling sila sa P.E. dahil alam na nila ang tinuturo ni sir." Sabi ni Tris.

"Ano nga kaya ang dahilan at ipinatawag sila?" Tanong ni Blake.

"Do you have any idea, Cassandra?" I asked.

Lahat kami ay tumingin sa kaniya. Bestfreind niya si Andrea simula pagkabata. Baka may alam siya na hindi namin alam.

"Hmm. I don't know anything now kasi hindi ko naman nababantayan si Andrea. You know, I'm guarding you." She answered.

Taka naman akong tumingin sa kaniya.

"Why are you guarding me?" I asked.

"Because I don't trust that Lucas guy. Oh, scratch that. Remson rather. Andrea warned you about him, right?" She said.

Tumango ako. Binalaan nga ako noon ni Andrea tungkol kay Lucas. I didn't take it seriously because Lucas is nice to me.

"I thought you're always with Blake." I said. I look at Blake and he just smiled at me so I smiled back.

"Nah. We're not always together. We're just together to make you jealous? But aside from that, we don't have a reason to stay together." She said.

"So, you're not in a relationship?" I asked.

"Nah, we're not. Where do you get that thought? Yeah, he's handsome but he's not my type. He's so serious." Natatawang sabi niya.

Napangiti ako. We have a chance to be together again.

"He's not her type because he likes Jake." Al said while looking at Cassandra.

"Shut up, Al. I don't like that asshole. Never in my life."

Binigyan pa ni Cassandra ng nandidiring tingin si Al na tinawanan lang naman siya.

"Never, huh. I also said that before. But look at me now, I'm madly inlove with Andrea." Al said.

"It's you not me." Mataray na sabi ni Cassandra saka umirap kay Al.

Kami naman ay natatawa lang na nanunood sa kanilang dalawa.

"Okay, if you say so. But, I won't be shocked if I heard that you and Jake are in a relationship."

"Tss."

"In denial stage pa kasi siya, bro. Hayaan mo muna." Sabat ni Tristan.

"She'll recognize her feelings not now but soon so let's just wait." ~ Lexa.

Inirapan lang sila ni Cassandra kami naman ni Blake ay natawa lang.

Naghintay pa kami ng ilang minuto na pinuno namin ng asaran at tawanan bago habang hinihintay sila Andrea na makabalik.

Hindi naman nagtagal ay dumating na sila. Nauna nga lang ng ilang minuto si Jake.

Lumapit agad si Andrea kay Al si Jake naman ay sa pwesto niya kanina.

"Anong pinag-usapan niyo ni sir Lee?" Tanong ni Al kay Andrea pagkalapit sa kaniya nito.

Kami naman ay nanatiling nakaupo at nakikinig sa kanila.

"Wala 'yon, tara na baka ma-late tayo sa klase." Sagot ni Andrea.

Tinignan lang siya ng seryoso ni Al at hindi ito tumayo mula sa pagkakaupo niya.

"We have thirty minutes before class. Pwede mo pang sabihin sa 'kin kung ano ang napag-usapan niyo." Seryosong usal ni Al.

"Mamaya nalang. Tara na." Andrea said pero hindi siya pinakinggan ni Al.

Uh-oh.

"You're keeping a lot of secrets from me. Are you really my girlfriend?" Nakakunot noong tanong ni Al kay Andrea.

Bumuntong hininga naman si Andrea at tumingin din ng seryoso kay Al. Kami ay ganun pa din, nanunood at nakikinig sa kanila.

"Sasabihin ko sa 'yo mamaya, sa ngayon ay pumunta muna tayo sa klase." ~ Andrea.

Natawa ng sarkastiko si Al dahil sa isinagot ni Andrea sa kaniya matapos nun ay biglang nawala ang emosyon sa mukha niya.

"Tell me now." Ma-autoridad na sabi niya.

Napabuntong hininga si Andrea saka tumingin kay Jake at Cassandra. Pareho itong tumango sa kaniya na para bang sinasabing sabihin na niya kay Al ang totoo.

Tumingin muli si Andrea kay Al saka ito hinawakan sa kamay at itinayo.

"Tara, sasabihin ko sa 'yo." Aniya saka naglakad sila paalis.

Andrea

Hinila ko si Hagdan hanggang sa makarating kami sa soccer field. Doon ko lang binitawan ang kamay niya.

Humarap ako sa kaniya at wala pa ring emosyon ang mukha niya gaya kanina nung hinila ko siya.

Galit yata siya. Tsk tsk. 'Di ko alam kung anong gagawin ko. Ayoko naman kasing sabihin sa kaniya dahil baka magalit siya.

Mukhang kahit hindi ko sabihin sa kaniya ay magagalit siya. Kaya ngayon ay wala akong choice kung 'di ang sabihin sa kaniya.

"Now, tell me. EVERYTHING." Mariing sabi niya.

Bumuntong hininga muna ako bago magsalita.

"Sana 'wag kang magalit." Mahinang sabi ko.

"Tell me first. Doon natin malalaman kung magagalit ako o hindi." Malamig na sabi niya.

Tumungo ako saka inipon ang lakas ng loob ko. 'Eto na nga ba ang sinasabi ko.

'Eto ang araw na ayokong dumating. Ang araw na tatanungin niya ako tungkol dito.

Huminga ako ng malalim saka tumingin ng deretso sa mga mata niya. Wala naman na akong magagawa kung 'di ang sabihin ang totoo sa kaniya.

"B-bumalik ako sa g-gang na sinalihan k-ko dati." Sagot ko saka nagbaba ng tingin.

Aasahan ko na, na magagalit siya kaya ako tumungo. Pero mali ako. Hinawakan niya ang baba ko at dahan dahang inangat ang mukha ko para magtama muli ang mga paningin namin.

"'Yan ba ang pinag-usapan niyo ni sir?" Tanong niya.

Tumango ako saka nagbaba ulit ng tingin. Hindi ko yata kayang salubungin ang tingin niya ngayon dahil masyado siyang malamig.

Wala akong makita na kahit anong emosyon sa mukha niya maging sa mga mata niya. Hindi ko kayang tignan 'yon.

Kung dati ay wala akong pakielam kung ganun siya, ngayon ay ang laki ng epekto sa 'kin non.

Hinawakan niyang muli ang baba ko at inangat ang ulo ko kaya nagtama muli ang paningin namin.

Pilit kong iniwas ang paningin ko sa kaniya pero talagang gusto niyang magtama ang paningin namin kaya wala akong nagawa.

Pilit kong nilabanan ang mga tingin niya na nakadadagdag ng kabang nararamdaman ko.

"Why didn't you tell me?" Malamig na tanong niya. "Bumalik ka lang pala sa gang niyo, eh. Bakit 'di mo sinabi?

"B-baka kasi m-magalit ka." Sagot ko.

"Sa tingin mo ba ay hindi ako magagalit kapag inilihim mo sa 'kin 'yon at nalaman ko pa sa iba?"

Mas magagalit ka, syempre. Kaya nag-iingat ako, eh. Wala din namang makakapagsabi sa'yo dahil walang nakakakilala sa akin sa gang world.

Hindi ako nagsalita at nanatili lang akong nakatingin sa kaniya.

Maya maya lang ay bumuntong hininga siya saka biglang naging malumanay ang mukha niya.

"It's okay to me if you go back to your gang. I just don't understand why do you have to hide it from me."

Nanatili pa rin akong tahimik at yumuko.

Halo halong emosyon na ang nararamdaman ko. Guilt, lungkot, takot, at kaba.

"I won't be mad if you tell me, but now, I don't know what to feel." Sabi niya pa.

"S-sorry." Naiusal ko nalang.

Wala akong ibang masabi kung 'di sorry. Sorry lang ang masasabi ko ngayon.

Nagi-guilty tuloy ako ngayon dahil hindi ako nagsasabi sa kaniya. Ayaw ko lang kasing magalit siya.

'What a lame reason.'

"I'm s-sorry." usal ko pa.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya nung wala akong narinig na tugon mula sa kaniya.

Ayun na naman ang walamg emosyon na mukha niya.

"Let's talk about it some other time. We still have a class. Let's go." Aniya.

Magsasalita pa sana ako kaso naglakad na siya paalis. Wala na akong nagawa kung 'di ang sumunod nalang sa kaniya pabalik.

'Ni hindi mo man lang ako hinayaang magpaliwanag.'

Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko ngayon, tsk. Ako din ang may kasalanan, ako ang naglihim, eh.

Sana lang ay hayaan niya akong makapahpaliwanag sa kaniya mamaya.