Napairap na lang sa hangin si Cianne nang sa muli ay maabutang bukas ang apartment ng matalik na kaibigan na si Shaun. Ilang ulit niya na ito’ng pinagsabihan ngunit palagi naman nakakaligtaan.
Apat na taon na simula nang magkakilala sila sa isang cookware store. Naalala niya pa kung paano sila nag-agawan sa natitirang set ng cookingware na disenyo ng paborito nilang sikat na chef. Nilutas nila ang problema sa pamamagitan ng paghahati ng bayad at pag-jack n’ poy kung sino ang unang gagamit. Sa loob ng isang linggo ay tatlong beses sila magkita para lang iabot ang cookingware sa kung sino ang sunod na gagamit. Huli na nang malaman nila na marami pa’ng stocks sa katabing store ng binilhan nila.
Natatawa pa rin si Cianne kapag naaalala iyon.
Bitbit ang paper bag na naglalaman ng kahon ng brownies, na ginawa n’ya, ay pinapasok n’ya ang sarili sa apartment ng kaibigan.
Pinilit niya ito’ng magluto ng dinner para sa kan’ya bilang padespidida. Tapos na kasi siya sa culinary course na kinuha apat na taon na ang nakaraan kaya kailangan niya nang umuwi sa Pilipinas.
Sa totoo lang ay ayaw niya pa’ng umuwi kaya lang ay kinukulit na siya ng kan’yang Ate Cindy. Ubos na daw ang pera ng negosyo nila para suportahan ang luho n’ya. Alam niyang naman inggit lang ito, palibhasa’y palagi s’yang napagbibigyan ng mga magulang.
Pagpasok sa loob nakita niya kaagad si Shaun na nakaupo sa sofa patalikod sa kan’ya. Huminto siya sa paglapit nang mapagtanto na mayroon ito’ng kausap. Nanlaki ang kan’yang mata nang makita ang kakambal ng kan’yang matalik na kaibigan.
Mabilis niyang tinanggal ang pagkakatali ng itim na buhok. Kung alam niya lang na makikita niya sa wakas sa personal ang kakambal ni Shaun, sana’y nagkulot siya at kinapalan ang kolorete sa mukha.
Madalas niya nang makita si Matt sa tuwing ka-videocall ito ni Shaun, kaya nagkaroon siya ng lihim na paghanga dito.
“Why not me? Handa ako’ng maging nobya mo Matt na magpapanggap na si Shaun.”
Hindi niya na napigilan na magboluntaryo nang marinig ang usapan nito.
Bilang bunso, lahat ng gusto niya ay kan’yang nakukuha. Kaya hindi niya papalagpasin ang pagkakataon na mapalapit sa taong nagugustuhan.
Mabilis ang paghahandang ginawa nila. Sa isang iglap ay nasa airport na sila.
“Matt, take good care of Cia,” habilin ni Shaun nang ihatid sila nito sa airport.
Niyakap niya ng mahigpit ang kaibigan na hindi niya alam kung kailan ulit makakasama.
Para silang may dadayuhin na exam dahil buong byahe silang nag-rereview kung paano nagkakilala, saan nagkakilala at ano ang family background ng bawat isa. Makailang ulit ni Cianne na hinahaluan ng biro ang pag-uusap nila ngunit nanatiling seryoso ni Matt, malayong-malayo sa ugali ni Shaun na kahit walang kwentang bagay ay pinagtatawanan nila.
“Alam mo si Shaun palatawa ‘yon. Ngumiti ka din, hindi ‘yong ang seryoso mo. Mabubuking tayo n’yan,” saway n’ya dito nang makababa sila ng eroplano.
Hindi siya nito pinansin bagkus ay inunahan pa sa paglalakad. Nagkakamot ulo tuloy siyang naghabol dito.
Kagaya nang kanilang inaasahan, pinasundo sila ni Don Felipe.
“Magandang hapon po Sir Shaun. Kumusta po kayo?” Masayang pagbati ng driver na sumundo sa kanila.
Blanko ang mukha na tumango lamang si Matt at diretso nang sumakay sa likod ng kotse. Naalarma si Cianne nang makita ang gulat sa mukha ng driver. Inalala niya ang pangalan nito base sa mga larawan na ipinakita sa kanila ni Shaun.
“Magandang hapon din po Kuya Popoy! Masakit lang po ang ulo ni Shaun, pero kung ako po ang kukumustahin n’yo, maayos na maayos po ako.” Naalala n’ya pa’ng sinabi ni Shaun na kasundong-kasundo n’ya ang driver ng kan’yang lolo.
Pumasok na siya sa loob ng kotse habang nilalagay pa ang kanilang mga gamit sa likod.
“Sa harap ka maupo,” pangsisindak niya sa tila walang pakealam na si Matt.
Tamad itong lumipat sa harapan. Mabuti na lang ay naalala n’yang sa tabi ng driver palaging umuupo si Shaun.
Mariin na lang siyang pumikit at itinuon sa kalsada ang atensyon nang magsimula na silang umandar. Mabuti na lang ay may gusto siya kay Matt kahit papaano ay hindi siya tuluyang naiinis sa walang kalatoy-latoy nitong pag-arte. Isa pa lang yata ang nagagawa nitong tama, ang matulog sa byahe para iwasan na makipagkwentuhan sa driver.
Habang papalapit sila sa mansyon ng mga Gonzalvo ay unti-unting tinatablan si Cianne ng kaba. Gabi na nang makarating sila.
Napakalawak ng mansyon. Pinakita na sa kan’ya noon ni Shaun ang itsura nito ngunit higit na litaw ang kagandahan nito sa personal. Kung gaano siya namangha sa itsura ng mansyon ng mga Gonzalvo, ganoon naman kawalang ekspresyon ang mukha ng kasama.
Sabay silang pumasok sa loob. Dalawang maid ang nagbukas ng pintuan sa kanila. Kung maganda na sa labas higit pa sa loob. Mataas ang kisame at kumikinang ang mga chandelier at muwebles.
“Welcome home, Shaun.” Isang matandang lalake ang lumapit kay Matt. Sa tingin niya ay ito si Don Felipe.
Niyakap si Matt ng matanda. Gayundin ang ginawa ng ama at kasama nitong babae.
Habang nagkukumustahan ang pamilya ay dumako ang mata ni Cianne sa hapag-kainan nang makita ang engrandeng pagkakaayos ng pahabang lamesa.
“This is my girlfriend, Cianne,” pagpapakilala sa kan’ya.
Hindi niya alam kung paano aaktong seryoso kagaya nang pinagplanuhan nilang imahe n’ya bago sila umuwi ng Pilipinas. Dapat ay disente at mahinihin siya upang magustuhan ng pamilya Gonzalvo ngunit hindi niya naensayo kung paano iyon gagawin kaya nagpakatotoo na lang s’ya.
“Bongga naman po pala talaga ang pa-welcome n’yo kay Shaun. May pa chef pa kayo,” pagtukoy n’ya sa chef na siyang nag-serve ng main course nila. “Alam n’yo po ba nagtapos ako ng culinary sa ibang bansa, hindi n’yo na kailangan mag-hire ng chef. Mas masarap po ako magluto.”
Halos siya na nga lang ang nagsasalita sa hapag ay hindi pa siya pinansin ng mga kasama, bagkus ay si Matt lang ang tinatanong.
Sa kabila nito ay nagpapasalamat siyang hindi napansin na hindi si Shaun ang kasama n’ya.
“Hi! I’m Romina, Shaun’s stepmother.”
Nakangiti niyang tinanggap ang bote ng wine na iniabot ng babae sa kan’ya. Nasa hardin siya nagpapalipas ng oras habang nasa loob si Shaun kausap ang lolo at ama nito.
“So, paano kayo nagkakilala ng stepson ko?”
Lumawak ang ngiti ni Cianne.
“Buti naman po naitanong n’yo.” Sabik niyang ikwenento ang paulit-ulit na minemoryang kwentong pag-iibigan nila ni Shaun.
“Really? You don’t seem to be very inlove. Kung ako sa’yo, I’ll look for a guy with the same life status as mine. Nakatakda nang ikasal si Shaun sa iba. Walang sinuman ang makakahadlang dito, not even you.”
Ang akala niya’y mabait na madrasta ay kaugali din pala ng madrasta ni Cinderella.
Mabilis siyang nag-isip kung paano mapipigilan ang sinasabi nitong arranged marriage. Hindi pwedeng ma-disappoint sa kan’ya ang matalik na kaibigan, lalo pa’t nagboluntaryo siyang magpanggap din para dito at s’yempre para sa gustong si Matt.
“Hindi naman po pwede’ng magpakasal ulit ang lalaking kasal na.” Bahala na basta’t sasabihin n’ya ang nasa isip n’ya.
“What do you mean?” Kumunot ang noo ng madrasta na mukhang palaging may schedule sa derma dahil sa kulubot-free nitong kutis.
“Misis na po ako ni Shaun!” sagot n’ya.
Kinabukasan, nasa mga kamay na ni Cianne ang katibayan na kasal na nga sila ng apo ni Don Felipe. Hindi n’ya alam kung ano’ng ginawa ni Matt, ngunit mukhang marami ito’ng koneksyon upang maiparehistro nang ganoon kabilis ang marriage certificate at maiatras ang petsa nito sa dalawang taon.“Kasal na tayo! Este kami ni Matt, na nagpapanggap na ikaw.” Hindi niya alam kung ngingiti ba siya habang ikinukwento kay Shaun ang mga nangyari kahit isang araw pa lang sila sa Pilipinas.Sa pag-aari ni Shaun na two-storey residential house sa isang kilalang subdivision nila napagpasyahan ni Matt na manirahan. May kalayuan iyon sa mansyon, kaya kahit papaano ay makakapagpahinga sila sa pagpapanggap.Ilang segundo din na hindi nagsalita si Shaun. Kumaway pa si Cianne sa screen ng cellphone upang masiguro na hindi humina ang signal nito.“Is that okay with you?” Nahimigan n’ya ang pag-aalala sa boses nito.Sandali siyang natahimik. Sa tuwing makukuha niya ang gusto ay sumasaya s’ya. Gusto n’ya si Mat
Malakas ang tambol ng dibdib ni Cianne nang kunin niya mula sa bulsa ng kan’yang maong shorts ang cellphone. Kailangan n’yang ipaalam kay Shaun ang nadiskubreng limpak-limpak na pera sa kwarto ni Matt. Sa kapal at dami ng bugkos na isang libong pera alam n’yang aabot iyon ng ilang milyon. Wala s’yang ideya kung saan nanggaling iyon, pero sigurado s’yang imposibleng makaipon nang ganoon kalaking halaga ang lalaki sa maikling panahon.“Bakit ka ba nakikialam sa kwarto ko?” sigaw sa kan’ya ni Matt. Nakapagbihis na ito.Lumabas ito ng banyo kanina nang marinig ang pagbagsak ng bag na naglalaman ng pera mula sa cabinet. Doon pa lang ay tinaasan na s’ya ng boses kaya dali-dali siyang nagtungo sa salas.“Bakit may ganoon ka kalaking pera? Saan ‘yon nanggaling?” Kailangan n’ya nang sagot. Magkasabwat sila sa pagsisinungaling, nararapat lamang na malaman n’ya ang bawat ginagawa nito.“Hindi na para malaman mo ‘yon,” malamig nitong sagot.Hinigit n’ya ito sa braso nang akmang tatalikod na ito.
Maaga pa pero hard drinks na ang in-order ni Cianne sa bartender. Nakaupo siya sa bar counter at pinagmamasdan na gawin ang inumin n’ya.Siya ang bunso sa tatlong babaeng anak ni Carlito at Antonia Cuervas. Spoiled Brat kung tawagin ng kan’yang mga kapatid. Paano ba naman kasi ay wala siyang gusto na hindi nakukuha. Pinagbibigyan siya ng ama sa lahat ng luho magmula sa mga gamit hanggang sa pag-aaral sa ibang bansa, kaya ‘ni minsan ay hindi sumagi sa isip n’ya na unti-unti na palang humihina ang kanilang negosyo.Inisang lagok n’ya ang inumin at humingi pa ng isang shot.Wala s’yang alam sa pagpapatakbo ng family business nila. Wala siyang alam bukod sa pagluluto at pag-imbento ng mga bagong putahe. Ang bagay na iyon ang isa sa nagpapasama ng loob n’ya. Wala man lang s’yang magawa upang tulungan ang pamilya. Wala man lang s’yang magawa para makabawi sa ama.Pinahid n’ya ang luha na walang tigil sa pagdaloy sa kan’yang mga mata.Puro lang siya saya noong kabataan kaya siguro siya pinap
Unang halik. Marami na siyang nahalikan noong kabataan n’ya ngunit maaari n’ya ba iyong ibaon sa limot at ideklara ang halik na ito bilang kan’yang una?Nagitla ang lalaki sa kan’yang ginawa, subalit imbes na itulak ay ipinangsuporta pa ang kamay nito sa kan’yang batok upang mas palaliman pa ang halik.Nahahati ang utak ni Cianne, alam n’yang kinabukasan ay pagsisisihan n’ya ang ginagawa ngunit anong laban n’ya sa nakakalasing na halik ng lalaki. Ipinikit niya ang mga mata at dinama ang labi nilang kapwa ninanamnam ang tamis ng bawat isa.Matapos ang ilang segundo ay naghiwalay sila at kapwa naghahabol ng hininga.Minulat n’ya ang mga mata at sinalubong ang intensidad sa tingin ng binata. Hindi pa siya natitigan nang ganoon ni Matt, ngunit hindi niya mawari kung paanong pamilyar na pamilyar ang tingin nito sa kan’ya.Bumitaw siya sa mga titig nito at nilipat ang mata sa buhok ng kaharap.“You change your hair style?”Namumungay man ang kan’yang mga mata ay nagawa n’ya pa’ng mapansin a
Nakailang dial na si Shaun ng numero ni Cianne ngunit hindi pa din ito sumasagot. Alas-kwatro ng hapon ang flight n’ya pabalik ng America ngunit alas-dos na ay nasa bahay pa din s’ya. Hinihintay n’yang umuwi doon ang babae para makausap ito.Alam n’yang masama ang loob nito base sa naabutan niyang pakikipagsagutan nito sa kakambal n’ya. Hindi niya alam ang buong istorya ng pag-aaway ng dalawa ngunit patungkol sa pera ang naabutan n’yang usapan nito. Ang isinumbong din na iyon ni Cianne ang dahilan ng biglaan n’yang pag-uwi.Nang tanungin niya si Matt tungkol doon ay sinabi nito’ng dalawang milyon lamang iyon at pera iyon ng kan’yang nobya na si Nadia. Hindi na siya nagtanong pa dahil may tiwala siya sa kakambal at ayaw niyang isipin nito na nagdududa s’ya.Lumipas ang ilan pa’ng sandali ay bumukas na ang pinto at iniluwa nito ang babaeng kanina n’ya pa hinihintay. Tumayo siya at sinalubong ito.Tinitigan s’ya nito gamit ang blankong ekspresyon. Balisa ito at wala sa ayos ang itsura.“
Bumalik na sa America si Shaun upang ipagpatuloy ang pangarap kahit pa tila mayroong nagtutulak sa kan’ya na manatili na sa Pilipinas. Iniisip n’yang marahil ay dahil iyon sa hindi naging maayos na pag-uusap nila ni Cianne. Gayunpaman, ipinagpatuloy n’ya ang buhay sa America.Idinaan n’ya na lamang ang pagkabahalang nadarama sa pagluluto. Mas lalo siyang na-ingganyong gawin iyon dahil ibinabahagi niya sa mga homeless ang mga pagkaing niluluto, dati kasi ay si Cianne ang taga-ubos ng mga pagkain n’ya.Naisip n’yang muli ang babae, dalawang araw pa lang simula nang makabalik s’ya ng Pilipinas at hindi ito kinakausap ay inuusig na s’ya ng konsyensya.Kinuha n’ya ang telepono ay sinubukan na tawagan ito, subalit hindi n’ya na ito matawagan. Tiningnan n’ya ang social accounts nito ngunit hindi n’ya na iyon mahanap.“Did she blocked me?” tanong n’ya sa sarili.Malalim ba ang naging galit nito sa kan’ya dahil mas pinili n’yang maniwala sa kapatid kaysa dito?Iwinaksi n’ya ang nasa isipan. Im
Isang linggo na ang lumipas simula nang mailibing ang kakambal niya ngunit wala ‘ni anino man ni Cianne ang nasilayan. Sinubukan ni Shaun na puntahan ang address ng bahay at negosyo ng pamilya nito ngunit parehong wala ng tao doon.“Sir, napirmahan n’yo na po ba ‘yong project proposal?” tanong sa kan’ya ng sekretarya ng kan’yang lolo.Nangunot ang kan’yang noo sa sinabi nito at pilit na hinanap sa magulo niyang office desk ang tinutukoy nitong papeles. Inisa-isa n’ya pa’ng buksan ang mga folder. Mabuti na lang ay mabilis din nakita ng sekretarya at ito na ang kumuha at nag-abot sa kan’ya.Organisado siyang tao, subalit sa biglaang pagragasa ng sunod-sunod na trabaho sa kompanya, na hindi niya alam kung paano sisimulan, ay nawalan na siya nang panahon para mag-ayos pa. Bumabagabag pa sa kan’yang isipan kung sino ang pumatay sa kakambal niya.“Give me time. I’ll just have to read it,” aniya nang makitang wala pa iyong pirma.Hindi pa umalis ang sekretarya sa kan’yang harapan, animo’y na
Hinilot ni Shaun ang sintido at sinandal ang ulo sa headrest ng kan’yang swivel hair. Itinuon niya ang tingin sa puting kisame. Hindi maalis sa isip niya ang sinabi ng kan’yang lolo at madrasta patungkol kay Cianne.Gulong-gulo na ang isipan niya. Ang hirap magkaroon ng mga katanungan na walang konkretong kasagutan.Pumasok sa kan’yang isipan ang huling pag-uusap nila ng dalaga kung saan nangangailangan ito ng malaking halaga ng pera para maisalba ang negosyo ng pamilya.Hindi niya nakitaan ng pagkadamot o pagkagahaman sa pera si Cianne noong nasa America pa sila dahil maayos itong nasusuportahang pinansyal, subalit iba na ang sitwasyon ngayon.Wala din nabanggit sa kan’ya ang dalaga tungkol sa ginawang pagsuhol ni Don Felipe sa kan’ya. Isa pa, kung wala itong natanggap na pera sana’y nagpakita man lang ito kahit sa libing ni Matt at nagpaalam sa kan’ya na lalayo na. Wala naman siyang magagawa kun’di hayaan ito.Palaisipan tuloy sa kan’ya ngayon kung bakit bigla na lang ito’ng naglaho
“Let’s find a restaurant here” pag-aya sa kan’ya ni Shaun matapos ang meeting nila kay Mr. Fuerte.Tiningnan niya ang relo, pasado alas-dose na nang tanghali. Kanina pa kumakalam ang sikmura niya ngunit naglaho ito matapos nilang makausap si Mr. Fuerte.“Okay lang naman sa akin na makipag-date kay Mr. Fuerte. Bakit ka pa tumanggi? Eh, ‘di sana magiging proud pa sa’yo si Don Felipe for a close deal,” saad niya kay Shaun nang makasakay na sila sa loob ng kotse.Malakas pa ang ulan sa labas, kaya mabagal lang ang pagmamaneho ni Shaun. Mabagal na nga ito ay mas lalo pa’ng bumagal dahil sa sinabi niya.“You like him?” diretsahan nitong tanong sa kan’ya na kinagulat n’ya.May edad na si Mr. Fuerte at halatang libog lang sa katawan ang dahilan kung bakit gusto siyang maka-date. Malagkit ang tingin nito sa kan’ya kanina.Nagkibit-balikat siya. Gusto niya lang subukin ang lalaki kung babalik ba ito sa shop para bawiin ang pagtangging ginawa sa offer ng negosyante.“I didn’t know you like dirty
Huminto sila sa tapat ng isang convenience store.“’Wag mo na ako’ng hintayin. Uuwi na lang ako para hindi ka na maabala,” paalam ni Cianne sa kan’ya nang pababa na ito ng sasakyan.Tumaas ang pareho niyang kilay. Hindi kaya nagpapalusot lang ito para hindi niya na isama?“I’ll wait for you here.”May oras pa naman.Tuluyan nang bumaba si Cianne sa kotse. Una niyang napansin ang tuldok ng dugo sa pantalon nito. Hindi rin ito komportableng maglakad kaya hindi na siya nagdalawang isip pa’ng lumabas ng kotse at tawagin ito bago pa man makalayo.Nagtataka ito’ng bumaling sa kan’ya.“The usual brand? Ako na ang bibili.” Kusang lumabas sa bibig niya ang mga salitang iyon.Wala sa sariling tumango si Cianne. Kukuha sana ito ng pera sa wallet pero nakaalis na siya at dali-daling pumasok sa convenience store.Hindi na siya nahiyang gawin iyon dahil noon pa man ay siya na ang bumibili ng pad nito sa tuwing hindi ito nakakadala ng extra kapag nasa labas at dinadatnan. Nakakapanibago nga lang dah
“Be good boys, okay?” Paalam niya sa mga bata bago siya lumabas ng mansyon.Hindi niya sigurado kung maaga siyang makakauwi, o kinabukasan na. Depende kung mapapapayag niya ang may-ari ng shop na si Mr. Fuerte na ibenta ang negosyo nito sa kanilang kompanya.Sumakay na siya sa kotse. Siya lang mag-isa ang pupunta sa Pili City. Hindi niya na sinama ang sekretarya, dahil maraming trabaho ang naiwan niya sa opisina para lang sundin ang utos ng kan’yang lolo.Bumaling ang tingin niya sa passenger seat, pagkatapos ay sa pintuan ng mansyon. Himalang walang pabaon na pagkain si Cianne. Hindi rin ito sumabay sa kanila sa agahan at hindi niya pa ito nakitang lumabas ng kwarto simula nang magising siya. Marahil ay napikon nga ito sa nangyari kagabi.Bumuntong hininga siya. Mas mabuti nga iyon, kahit papaano’y tahimik ang umaga niya.In-start niya na ang kotse at handa na sana’ng umalis nang may biglang kumatok sa may passenger seat.Tamad niyang binaba ang bintana habang tutok ang mga mata sa u
“Wait, baon mo.”Isang linggo na s’yang pinapabaunan ni Cianne, ngunit ‘ni isang beses ay wala siyang sinubukang kainin. Kung saan iyon nilagay ng dalaga sa kotse ay doon din iyon nakalagay hanggang sa pag-uwi. Walang bawas kahit katiting man lang. ‘Ni hindi n’ya nga iyon binuksan man lang.Hinilot niya ang sintido habang binabasa ang mga papeles sa kan’yang desk. Hindi pa nangangalahati ang araw pero sumasakit na ang ulo niya. Paano’y nahihirapan siyang kumbinsihin ang may-ari ng furniture shop sa kabilang lungsod na ibenta ang shop nito sa kanila.Kung siya lang ay susuko na s’ya sa pagkumbinsi dito at maghahanap na lamang ng iba o magtatayo ng bago tutal ay kayang-kaya naman nila iyon, subalit sadyang kakaiba magpatakbo ng negosyo ang kan’yang lolo. Ayaw nitong may kakumpetensya kahit maliit ay tinitira.“Tandaan mo, mas nakakapuwing ang maliit na insekto.”Simula nang bata pa ay binuhay na siya ng ina na puno ng pangaral tungkol sa kabutihan. Pakiramdam niya ay sinusuway n’ya ito
“I made you lunch!”Nagpaskil ng malaking ngiti si Cianne nang maabutan niya sa hapag-kainan si Shaun kasama ang mga bata na kumakain ng almusal.Maaga siyang gumising para ipaghanda ang lalaki ng pananghalian nito.Kahit pa hindi nito ginalaw ang hinanda niyang pagkain kahapon ay hindi siya nawalan ng pag-asa. Iyon lang naman ang tanging alam niya para mapaamo ang masamang tupa. Pakainin ito.Ang kislap ng mga mata nito ay nawala nang bumaling sa kan’ya ang mga tingin. Bukod sa lunchbox na nilagay niya sa lamesa ay nagdala din siya ng kape para dito.“Sa’yo na ‘yan. May kape na ako.”Saka niya lang napansin ang isang tasa ng kape na nangangalahati na nito.“Mas masarap ‘to kaysa sa timpla ni Manang,” pagbibida niya kahit hindi niya pa man natikman ang timpla ni Manang Alice.Hindi siya nito pinansin bagkus ay tinuon sa mga bata ang atensyon.Hindi na siya nagpumilit na ipaubos dito ang kape dahil baka nerbyusin naman ito. Mas mabuti nga sana iyon para kabahan naman ito sa ginagawa sa
“What’s this?”Umagang-umaga ay nakasimangot na mukha ang sinalubong ni Shaun kay Cianne nang abutan niya ito ng papaitan.“Maganda ‘yan para sa hang-over.”Maaga siyang gumising para lang ipagluto ang binata.Hindi siya concern dito, bagkus ay nagsisimula na siyang isakatuparan na makuha ang loob nito.Naiiling na tinabig ni Shaun ang mangkok. Halata sa mukha na hindi maganda ang gising nito.“Just tell Manang to bring me coffee.”Nakabihis pang-opisina na ito kahit maaga pa sa oras nang alis. Karaniwan kasing hinihintay muna nito ang mga bata bago ito mag-agahan.“Ako na lang ang magtitimpla,” pagboboluntaryo n’ya. Siya naman talaga ang nagtitimpla ng kape para dito hindi niya lang alam kung bakit parang biglang nag-iba ang mood nito.“Do as I say,” maotoridad nitong sabi na nagpatahimik sa kan’ya.Mas lalo niya pa’ng napagtantong seryoso nga ito at hindi lang nagsusungit nang dali-daling kumilos si Manang Alice para sundin ang sinabi nito.Iniwan niya na lamang ang lalaki doon. Say
Wala naman masama kung sasabihin na ni Shaun sa kan’yang mga anak na ito ang tunay nilang ama, ngunit abot langit pa din ang kaba ni Cianne nang maiwan silang apat sa playroom ng mga bata.Pagkauwi ni Shaun galing sa trabaho kinabukasan ay inaya na siya nito’ng kausapin ang tatlong gulang na mga anak.Ang totoo ay natatakot siya sa magiging reaksyon ng mga ito. Kung mauunawaan ba ang sasabihin nila? Magtatampo ba o matutuwa?Hindi pa nagtatagal ay tuluyan na ngang sinabi nito na siya ang tunay na ama sa mga bata.Sa lahat ng reaksyon na kagabi niya pa iniisip ay ‘ni isa walang pinakita ang dalawa.Tulala lang ito kay Shaun at pagkaraan ng ilang sandali ay bumalik na sa paglalaro. Tila wala itong naintindihan sa narinig.“Mga anak, si Daddy Shaun ang inyong tunay na ama.” Tinagalog niya pa ang sinabi ni Shaun kahit naturuan niya naman ng basic english ang mga anak.“We know po mom, that’s why we called him dad,” saad ni Sean.“And we looked like him,” dagdag ni Kean.Pareho silang nag
Sabik si Cianne na makakwentuhan ang ama kagaya nang pagdaldal ng kambal dito, ngunit hindi niya magawang maging komportable sa sariling pamamahay. Naiilang s’ya sa presensya ni Shaun sa harap ng kan’yang ama, kahit pa mabait naman ang pinapakita nito.Maraming pinahandang pagkain para sa pananghalian ang kan’yang ama. Kagabi pa lang kasi ay tinawagan niya na ito para sabihin na bibisita sila ng mga anak. Kahit hirap gumalaw ang kan’yang ama at bahagyang nanghihina na din dahil sa mga komplikasyon dulot nang pagkaka-stroke ay hindi pa din ito pinanghihinaan ng loob. Naroong nag-the-theraphy pa din ito, at palaging nakikihalubilo sa mga kasama sa bahay.Gayunpaman, labis-labis ang pagsisikap nilang magkakapatid na huwag itong mabigyan nang kahit anumang sama ng loob. Kaya kahit maliit na problema sa kompanya ay hindi nila sinasabi dito. Sinisikap nilang resolbahin iyon sa alam nilang paraan.Kaya ang presensya ni Shaun sa pamamahay nila ay labis niyang pinag-aalala. Hindi niya nasabiha
Kinabukasan din ay tinupad ni Shaun ang kasunduan na ibabalik na sa kan’ya ang cellphone. Sabik niyang binuksan iyon. Tadtad iyon ng mensahe na hindi naman pinakialamang buksan ng lalaki.Bukod doon ay ginawa din nito ang sinabing sasamahan sila sa pagbisita sa kan’yang ama.Ang totoo ay parang nagdadalawang-isip siya. Hindi naman sa ayaw niya nang bisitahin ang ama ngunit nag-aalala siyang baka naroon ang dalawang nakakatandang kapatid na babae at baka sugurin si Shaun dahil sa galit dito.Hindi niya naman masisisi ang mga ito, ngunit gusto niya lang mag-ingat. Baka mapurnada pa ang kan’yang plano kapag nagkataon.Gayunpaman, natagpuan niya na lang ang sarili na nakaupo na sa harapan ng sasakyan habang kalong-kalong si Kean. Ang isa pa’ng kambal na si Sean ay nasa likod kasama si Tere, na pinasama ni Shaun upang may makatulong daw s’ya sa pag-aalaga sa bata sa byahe, kahit kayang-kaya niya naman na s’ya lang.“Liliko ka d’yan.”Paalis pa lang sila ay sinabi niya na dito ang address n