Bumalik na sa America si Shaun upang ipagpatuloy ang pangarap kahit pa tila mayroong nagtutulak sa kan’ya na manatili na sa Pilipinas. Iniisip n’yang marahil ay dahil iyon sa hindi naging maayos na pag-uusap nila ni Cianne. Gayunpaman, ipinagpatuloy n’ya ang buhay sa America.Idinaan n’ya na lamang ang pagkabahalang nadarama sa pagluluto. Mas lalo siyang na-ingganyong gawin iyon dahil ibinabahagi niya sa mga homeless ang mga pagkaing niluluto, dati kasi ay si Cianne ang taga-ubos ng mga pagkain n’ya.Naisip n’yang muli ang babae, dalawang araw pa lang simula nang makabalik s’ya ng Pilipinas at hindi ito kinakausap ay inuusig na s’ya ng konsyensya.Kinuha n’ya ang telepono ay sinubukan na tawagan ito, subalit hindi n’ya na ito matawagan. Tiningnan n’ya ang social accounts nito ngunit hindi n’ya na iyon mahanap.“Did she blocked me?” tanong n’ya sa sarili.Malalim ba ang naging galit nito sa kan’ya dahil mas pinili n’yang maniwala sa kapatid kaysa dito?Iwinaksi n’ya ang nasa isipan. Im
Isang linggo na ang lumipas simula nang mailibing ang kakambal niya ngunit wala ‘ni anino man ni Cianne ang nasilayan. Sinubukan ni Shaun na puntahan ang address ng bahay at negosyo ng pamilya nito ngunit parehong wala ng tao doon.“Sir, napirmahan n’yo na po ba ‘yong project proposal?” tanong sa kan’ya ng sekretarya ng kan’yang lolo.Nangunot ang kan’yang noo sa sinabi nito at pilit na hinanap sa magulo niyang office desk ang tinutukoy nitong papeles. Inisa-isa n’ya pa’ng buksan ang mga folder. Mabuti na lang ay mabilis din nakita ng sekretarya at ito na ang kumuha at nag-abot sa kan’ya.Organisado siyang tao, subalit sa biglaang pagragasa ng sunod-sunod na trabaho sa kompanya, na hindi niya alam kung paano sisimulan, ay nawalan na siya nang panahon para mag-ayos pa. Bumabagabag pa sa kan’yang isipan kung sino ang pumatay sa kakambal niya.“Give me time. I’ll just have to read it,” aniya nang makitang wala pa iyong pirma.Hindi pa umalis ang sekretarya sa kan’yang harapan, animo’y na
Hinilot ni Shaun ang sintido at sinandal ang ulo sa headrest ng kan’yang swivel hair. Itinuon niya ang tingin sa puting kisame. Hindi maalis sa isip niya ang sinabi ng kan’yang lolo at madrasta patungkol kay Cianne.Gulong-gulo na ang isipan niya. Ang hirap magkaroon ng mga katanungan na walang konkretong kasagutan.Pumasok sa kan’yang isipan ang huling pag-uusap nila ng dalaga kung saan nangangailangan ito ng malaking halaga ng pera para maisalba ang negosyo ng pamilya.Hindi niya nakitaan ng pagkadamot o pagkagahaman sa pera si Cianne noong nasa America pa sila dahil maayos itong nasusuportahang pinansyal, subalit iba na ang sitwasyon ngayon.Wala din nabanggit sa kan’ya ang dalaga tungkol sa ginawang pagsuhol ni Don Felipe sa kan’ya. Isa pa, kung wala itong natanggap na pera sana’y nagpakita man lang ito kahit sa libing ni Matt at nagpaalam sa kan’ya na lalayo na. Wala naman siyang magagawa kun’di hayaan ito.Palaisipan tuloy sa kan’ya ngayon kung bakit bigla na lang ito’ng naglaho
Present TimeApat na taon ang nagdaan ngunit ang sakit ay hindi nabawasan.“Tulong! Tulungan n’yo ako!”Inisang lagok ni Shaun ang natitirang alak sa kopita nang marinig ang sigaw mula sa bakanteng bodega ng mansyon.Dalawang palapag ang mansyon na sinikap niyang ipatayo bilang pangako sa ina at kakambal nang nabubuhay pa ang mga ito. Ang mansyon na sana’y pupunuin nila ng magandang alaala, ngayo’y magiging lungga na nang babaeng kinamumuhian n’ya.Binuksan n’ya ang pintuan ng bodega na kagaya sa buong mansyon ay walang gaanong laman.Sumalubong sa kan’ya ang naniningkit na mata ng babae na tila nasilaw sa liwanag mula sa bukas na pintuan. Sinadya n’yang huwag buksan ang ilaw sa bodegang iyon upang ipadama dito ang impyernong kakaharapin nito.“Shaun?”Ano ba’ng nagbago sa istura n’ya upang magdalawang isip pa ito? Bukod sa paglaki ng kan’yang katawan ay tanging pagtingin n’ya lamang para dito ang nagbago. Kung dati’y tuwa ang nadarama niya sa tuwing nakikita at nakakasama ito, ngayon
Hindi ang panahon ang nagpapabago sa tao, bagkus ay ang sakit na dinanas ng puso nito.Sa kabila ng halo-halong emosyon na nararamdaman ni Cianne, mas nanaig pa din sa kan’ya ang awa para kay Shaun.Alam n’yang nagtatampo ito sa biglaan niyang pagkawala, at hindi man lang pakikiramay dito nang mawala si Matt. Subalit hindi niya inaasahan ang mabigat na akusasyon na ipinaparatang nito sa kan’ya.“Pinapili ako ng lolo mo. Lalayuan ko si Matt na nagpapanggap na ikaw o sampong milyon. Alam mo’ng matindi ang pangangailangan ko noon sa pera. I was so pressured to save our business. Sa isip ko, wala naman pag-asa na magustuhan din ako ni Matt pabalik, kaya mas mabuti pa na lumayo na lang ako. Ika nga nila, hitting two birds with one stone. Tinanggap ko ang alok ni Don Felipe, dahil mas matimbang sa akin ang kagustuhan na maiahon ang negosyong pinakaiingatan ni Dad. Pagkatapos ko’ng makuha ang pera, sobrang bigat ng loob ko Shaun, I felt like I am betraying you, pero wala ako’ng magawa dahil
Kung natutupad lang ang bawat kahilingan ay hihilingin ni Cianne na panaginip lang ang nangyayari sa kan’ya ngayon.Hindi niya alam kung ilang oras na simula nang iwanan siya ni Shaun sa madilim na apat na sulok ng kwarto. Pagod at pagkalam ng sikmura ang kan’yang nararamdaman kaya kahit nanghihina na ay sinubukan n’yang tumayo. Subalit dahil nakatali ang mga kamay sa likod at paa ay hirap siyang kumuha ng balanse. Hanggang sa naisipan n’yang isandal ang likod sa pader at tagumpay na nakatayo.Tumalon-talon siya upang makaalis sa posisyon. Hindi niya maaninag kung saan ang pintuan kaya idinikit niya ang dalawang nakataling kamay sa pader para magsilbing gabay.Huminto siya sa upang huminga nang malalim pagkatapos ng ilang talon, at nagpatuloy muli ngunit natalisod siya at buong katawan ang bumagsak sa sahig.Lumikha iyon ng ingay dahil sa lakas ng pagbagsak. Mabuti na lamang ay naiangat niya ang ulo kaya hindi tumama sa sahig pero napuruhan naman ang kan’yang tuhod at dibdib na s’yang
Pinagmasdan ni Cianne ang namumulang palapulsuhan dahil sa higpit ng pagkakatali sa kan’ya. Masuyo niya iyong hinaplos, na tila ba mabilis nitong mapapagaling ang hapding nadarama. Gayunpaman, wala pa din hihigit sa sakit na nadarama niya sa kan’yang puso. Hindi niya akalain na ang matalik na kaibigan ang magbibigay sa kan’ya ng latay sa kamay.Hindi mo talaga masasabing kilala mo na ang isang tao, kung hindi mo pa nakikita ang demon side nito.Tumingin siya sa nakabukas na pintuan. Matapos siyang kalasan ay naglakad na si Shaun palabas.Sa lahat ng kidnapper, ito na yata ang may tiwala sa taong kinidnap nito. Iwanan ba naman s’yang hindi nakatali ang mga kamay.Ipinagpatuloy niya ang masuyong pagmamasahe sa inalisan ng tali. Hindi niya mapigilan isipin ang mga kamay na nagmamasahe sa kan’ya tuwing uuwi siya ng bahay. Sa magdamag niyang pagkawala, siguradong hinahanap na siya ng mga ito.Tinanaw n’ya ang labas ng pinto. Limitado lamang ang kan’yang nakikita ngunit bukod sa kanila ni S
Mahirap kontrolin ang galit. Iyon ang naramdaman ni Shaun sa mga lalaking kumitil sa buhay ng kan’yang kakambal. Kaya nang mahuli n’ya ang mga ito ay wala s’yang naramdaman ‘ni katiting na awa at sa halip ay walang habas ito’ng pinahirapan hanggang sa mawalan ng hininga.Subalit, pagdating kay Cianne ay nahihirapan s’yang panatilihin ang matinding galit dito. Hindi ganoon ang inaasahan n’ya. Akala niya ay hindi siya mahihirapan dito, ngunit kahit wala ito’ng ginagawa ay tila unti-unti nitong napapahupa ang galit sa puso n’ya.Masama pa din naman ang kan’yang loob at kailanman ay hindi na iyon mawawala ngunit hindi iyon sapat para isagawa n’ya ang planong pagpapahirap dito.Pinatay niya ang shower at nakatapis na lumabas ng banyo. Sa unang palapag s’ya gumamit ng banyo upang mas mabantayan ang babae kaya dinig na dinig n’ya ang pagkalampag nito ng pinto.Tamad siyang naglakad patungo doon at binuksan.Tumambad sa kan’ya si Cianne na magkahawak pa ang dalawang kamay sa harapan, animo’y
Matapos matulog ng mga bata ay inaya ni Shaun si Cianne na lumabas kahit malalim na ang gabi.“Shaun, we talked about it, right? If it’s not about the kids, hindi tayo mag-uusap. What’s more pa ‘yong mag-aaya ka’ng lumabas nang tayo lang? Of course it’s a no.”Gusto niyang pagtawanan ang mahabang litanya nito, ngunit mas lalo lang s’yang nalungkot sa mga oras at pagkakataon na nasasayang sa kanila dahil sa mga maling desisyon at taong nakapaligid sa kan’ya.“It’s about Matt’s case.”Naunang bumaba si Cianne nang maiparada niya ang sasakyan sa parking area ng coffee shop. Sumunod siya at umupo sa pandalawahang upuan sa sulok. Nag-order muna sila ng kape at cake.“Anong tungkol sa kaso ni Matt?” Dama niya ang pagpapahalaga ni Cianne sa kaso ng kan’yang kakambal. Natutuwa siyang isipin na hindi na s’ya nag-iisa sa pagkamit ng tunay na hustisya. Higit sa lahat, hindi na lang s’ya ang naghahangad na makawala sa sitwasyon na kinakalugmukan nila.Hiling niya na kasabay nang pagtuklas nila sa
Abala si Shaun na basahin at pirmahan bawat papeles na pinapasok ng kan’yang sekretarya sa opisina. Gayunpaman, pakiramdam n’ya ay mabagal pa din ang oras. Sabik na s’yang bisitahin ang mga anak at si Cianne.Napangiti siya nang mapagtantong pumabor pa sa kan’ya ang desisyon ni Cianne, na ihinto n’ya muna ang paghiram sa kambal. Paano’y malaya na s’yang nakakadalaw sa bahay nito, araw-araw at kahit anong oras. Wala na din ito’ng nagawa, kun’di pagbuksan s’ya ng pintuan.Perpekto na sana ang lahat kung hindi lang s’ya nagdesisyon na pakasalan si Heria noon.Palagi pa din silang nagkikita sa opisina dahil palagi din nitong kasama ang kan’yang madrasta. Walang epekto ang pag-iwas n’ya dito.“Hi babe!” Kagaya nang mga nagdaang araw, sa opisina niya pumupunta si Heria kapag tapos na itong samahan ang kan’yang madrasta.Lumapit ito sa desk n’ya at akmang hahalik nang umatras s’ya.Pagak itong natawa sa kilos n’ya.“My gosh! Don’t you dare do that to me in public,” naiiling nitong sabi na um
“I swear kapag hindi ka talaga nag-update tungkol sa mga bata, I won’t let them spend their days with you,” pagalit na saad ni Cianne kay Shaun nang sunduin nito ang mga bata.Hindi niya na naman napigilan ang sarili nang nakaraan. Nagpadala na naman s’ya sa bugso ng damdamin.Mahinang tumawa si Shaun, na ikinairap n’ya. Paanong nagagawa nitong magaan lang ang sitwasyon nila? Samantalang s’ya ay wala nang katahimikan ang isipan sa pag-aalala sa mangyayari kung matutuklasan ni Heria ang ginawa nilang dalawa.Natakot yata si Shaun sa banta n’ya kaya sa mga lumipas pa’ng araw ay palagian na ito’ng nagpapadala ng mensahe sa kan’ya patungkol sa mga bata. Sumobra pa nga yata dahil kahit nasa kan’yang poder naman ang kambal ay tumatawag pa din ito.“Can I drop by? I have something for you.”Kakauwi n’ya pa lang ng bahay nang tumawag ito. Sinalubong s’ya ng kambal kaya narinig nito ang boses ng ama.“Say hi to daddy.” Sabay naman bumati ang makukulit na bata.Kinuha niya din kaagad ang cellph
Mabigat ang kasagutan na binigay n’ya, ngunit wala nang mas bibigat pa kung hindi n’ya pagbibigyan ang nararamdaman.Hinanda n’ya ang mga gamit ng bata para sa unang araw na kay Shaun muna ang mga ito kagaya nang napagkasunduan nila.“Please, update me,” bilin n’ya kay Shaun na malaki ang ngiting sinalubong sila.Naghihintay ito sa labas ng bahay nila. Hindi niya na pinapasok dahil hindi pa nakakaalis ang mga kapatid n’ya.“Mommy, please come with us.”“Please.”Pinagdaop pa ng kambal ang mga palad nila upang hikayatin siya. Simula pa iyon kaninang umaga ngunit gusto niya pa din sundin ang limitasyon n’ya.Umupo siya upang magpantay sa kambal. Ginawaran n’ya ito ng halik sa pisngi.“This will be our set-up. There will be days that you’ll going to be with your dad, and days that I’ll be with you.” Hindi siya magaling magpaliwanag sa mga bata tungkol sa mga komplikadong bagay kagaya ng sitwasyon nila.Bakas sa mukha ng dalawang bata na naguguluhan sa sinabi niya kaya mahina siyang nataw
Nilapag ni Cianne ang tray na naglalaman ng dalawang tasa ng kape sa lamesa sa sulok ng kan’yang restaurant.Malaki ang ngiti ni Shaun habang pinagmamasdan s’yang gawin iyon.Umupo s’ya sa harapan nito. Inanyayahan n’ya itong makipagkita sa kan’ya upang pag-usapan ang magiging set-up nila pagdating sa kambal.Pinanood n’ya muna itong sumimsim ng kape, kasunod ang mas lumawak pa’ng ngiti sa labi.“I miss this,” pagtukoy nito sa kape na s’ya mismo ang nagtimpla.“Let’s start this para matapos na tayo kaagad.”Tuloy pa din ang paglalagay n’ya nang pader sa pagitan nila lalo pa’t wala s’yang ideya sa estado ng relasyon nito kay Heria. Pakiramdam n’ya tuloy ay parang naghihintay s’yang humiwalay ito sa tunay na asawa para maging legal na ang relasyon nila.“Kaya ako nakipagkita sa’yo para magkasundo tayo sa araw na p’wede mong kunin ang mga bata.”Ang totoo ay mas gusto n’yang pag-usapan iyon kasama ang kani-kanilang mga abogado, ngunit dahil ayaw naman ni Shaun na gawing ganoon kakomplika
Agad na kumawala si Cianne sa mga bisig ni Shaun nang maunang magising kinabukasan.Dumiretso s’ya sa banyo upang maghilamos. Baka sakaling mahimasmasan s’ya sa nangyari kagabi. Napakapusok n’ya. Bakit s’ya nagpadala sa nararamdaman? Hindi pa nga malinaw ang estado ng kasal ni Shaun kay Heria. Masyado n’ya nang binababa ang sarili para lang pagbigyan ang kan’yang puso.Siguradong sermon ang aabutin n’ya kapag nalaman ng kan’yang mga kapatid ang naging relasyon sa may asawa nang si Shaun.Sa isiping iyon ay dali-dali siyang bumalik sa kama at kahit hindi pa sumisikat ang araw ay pilit n’ya nang ginising ang lalaki.“Shaun, gising na.” Niyugyog n’ya ang katawan nito ngunit umungol lang ito.Sinubukan n’ya pa’ng muli. Hindi p’wedeng malaman ng kan’yang mga kapatid na doon nagpalipas ng gabi si Shaun.Minulat nito ang mga mata ngunit mabilis din na pumikit.“Bumangon ka na at umuwi sa bahay mo.”Muli nitong minulat ang mga mata ngunit pumikit din kaagad na animo’y nasisilaw kahit wala nam
Pinulupot ni Cianne ang kan’yang braso sa beywang ni Shaun upang alalayan ito sa paglalakad patungo sa guestroom. Dala ng kalasingan, nahirapan ito’ng balansehin ang paglalakad kung kaya pati siya ay nadadala sa tuwing nagpapasuray-suray ito.“Gosh! Thank you!” Huminga siya nang malalim nang sa wakas ay tagumpay na nadala sa guestroom si Shaun.Sinilip niya ito nang ibagsak nito ang katawan sa kama. Nakapikit na ito kaya malaya niyang napagmasdan ang mukha.Mag-da-dalawang linggo na rin simula nang umalis siya sa poder ni Shaun. Hindi niya maikakaila sa sarili na namimiss n’ya ito. Kung hindi nga lang masama ang umangkin ng asawa ng iba ay baka ginawa n’ya na, ngunit malinaw pa naman ang isipan n’ya. Kahit pa mayroon silang anak ni Shaun ay sa tama pa din s’ya papanig.Wala sa ayos ang damit nito, na mukhang pagkagaling sa opisina ay dumiretso na sa bar upang uminom.Dumako ang kan’yang mata sa paa nito. Nakasuot pa ito ng sapatos kaya walang pag-aalinlangan n’ya iyong hinubad.Kahit
“Table number 3! 10 minutes na ‘yong order nila, bakit ang tagal?” sigaw ni Cianne sa kitchen staffs na nagpagitla sa mga ito.Nagkatinginan ang mga ito na animo’y nagtataka sa pagtaas ng boses niya.Sinundan s’ya ni Stacy, ang manager ng kan’yang restaurant.“Miss Cianne, nag-change order po kasi ang table number 3 kaya hindi pa na-se-serve,” pagpapaliwanag nito na para ba’ng inaamo ang galit nang amo.“Just tell the staffs to give their best service every single day. Hindi iyon sa una lang. Ano na lang ang sasabihin ng mga customer natin na nangako tayo na mabilis ma-serve ‘yong food pero hindi naman natin tutuparin? Umaasa ‘yong mga customers, tapos bibiguin lang natin? We must be sensitive enough to think that we might hurt them,” puno ng emosyon niyang saad.Umawang ang labi ni Stacy na animo’y ikinabigla ang mahabang litanya ng kan’yang amo, na tila malayo na sa sitwasyon ang pinapatungkulan.“I mean, we might disappoint them, because they’re hungry,” mabilis na pagdugtong ni Ci
Nakatingin si Shaun sa pulang ilaw ng traffic lights nang malalim na nag-iisip. Alam niyang hindi ganoon kadali ang makipaghiwalay kay Heria.Kasabay nang pagkulay berde ng traffic lights ay ang pagtunog ng kan’yang cellphone. Ang kan’yang madrastang si Mina ang tumatawag. Nagdadalawang-isip siya kung sasagutin iyon o hindi. Dis-oras na nang gabi, kinutuban s’yang baka importante iyon tungkol sa kan’yang ama.“Shaun, pwede mo ba kaming sunduin dito sa HighEast Bar?”Malakas ang music sa background at tunog lasing na ang madrasta. Sinabi niya ditong tatawagan na lang ang ama upang s’yang sumundo ngunit mabilis itong tumanggi at sinabing masama ang pakiramdam ng kan’yang ama.Sa huli’y pinuntahan n’ya ito na siyang pinagsisihan niya din kaagad nang makitang kasama nito si Heria na halos wala nang malay sa sobrang kalasingan. Kung maaari lang magmaneho pabalik ay gagawin n’ya ngunit huli na nang makita s’ya at mabilis na sumakay ang dalawa sa kan’yang kotse.Alam n’yang set-up naman muli