Mahirap kontrolin ang galit. Iyon ang naramdaman ni Shaun sa mga lalaking kumitil sa buhay ng kan’yang kakambal. Kaya nang mahuli n’ya ang mga ito ay wala s’yang naramdaman ‘ni katiting na awa at sa halip ay walang habas ito’ng pinahirapan hanggang sa mawalan ng hininga.Subalit, pagdating kay Cianne ay nahihirapan s’yang panatilihin ang matinding galit dito. Hindi ganoon ang inaasahan n’ya. Akala niya ay hindi siya mahihirapan dito, ngunit kahit wala ito’ng ginagawa ay tila unti-unti nitong napapahupa ang galit sa puso n’ya.Masama pa din naman ang kan’yang loob at kailanman ay hindi na iyon mawawala ngunit hindi iyon sapat para isagawa n’ya ang planong pagpapahirap dito.Pinatay niya ang shower at nakatapis na lumabas ng banyo. Sa unang palapag s’ya gumamit ng banyo upang mas mabantayan ang babae kaya dinig na dinig n’ya ang pagkalampag nito ng pinto.Tamad siyang naglakad patungo doon at binuksan.Tumambad sa kan’ya si Cianne na magkahawak pa ang dalawang kamay sa harapan, animo’y
Komportableng buhay ang kinalakihan ni Cianne. ‘Ni minsan ay hindi n’ya naranasan ang hirap dahil lahat ng pangangailangan at luho ay walang pag-aalangan na binigay ng kan’yang magulang. Kaya nang mabalitaan n’ya ang pagbagsak ng negosyo ng kanilang pamilya ay sinikap n’yang gumawa ng paraan para lang hindi sila makaranas ng hirap.Subalit, hindi niya inaasahan na kahit anong yaman n’ya ay makakaranas pa din s’ya ng pasakit sa buhay.Mabigat na ang kan’yang mga mata at sumasakit na din ang kan’yang ulo, pero hindi niya magawang matulog. Bukod sa hindi s’ya kampante sa lugar ay hindi rin komportableng humiga sa malamig na sahig. Wala man lang kasing ibinigay na kumot o unan si Shaun.Sumandal s’ya sa pader at pumikit. Maya pa’y unti-unti niya nang nararamdaman ang pagdausdos ng likod. Napaayos siya ng upo kahit nilalamon na ng antok ang kan’yang sistema. Sa huli ay hinayaan n’ya na lamang ang katawan na mahiga sa malamig na sahig. Niyakap n’ya ang tuhod para kahit papaano’y maibsan ang
Masama man hilingin ngunit minsan ay ninais niyang magkaroon ng amnesia, iyong tipong makakalimutan niya ang pagkakamaling nagawa sa nakaraan, para may balido s’yang sagot sa tanong kung bakit bigla s’yang naglaho.Umawang ang labi ni Cianne nang mapanood ng buo ang cctv footage.“Now tell me na walang basehan ang paratang ko sa’yo. It was not a baseless accusation, Cianne. This is the truth. You’re the reason why Matt suffered and got killed.” Nangangalit ang mukha nito, subalit hindi s’ya nagpatinag.“Hindi ko alam na pera iyon ni Matt. Wala ako’ng ideya na sa kan’ya iyon. Sinunod ko lang ang sinabi ni Don Felipe na kunin ang itim na bag sa lumang gusali na ‘yan bilang kapalit ng paglayo ko.”Sa katunayan ay nabigla s’yang makita na si Matt ang naglagay ng duffle bag sa lugar na iyon.Nagkaroon ng kalinawan sa isip n’ya kung bakit ganoon na lamang ang galit sa kan’ya ni Matt. Kung bakit iniisip nitong s’ya ang puno’t dulo ng pagkamatay ng kakambal. Gayunpaman, hindi niya alam. Inosen
Pareho man ang pisikal na anyo ni Matt at Shaun, ay magkaibang-magkaiba naman ang kanilang ugali. Siya ang tinuturing na mabait samantalang si Matt naman ang pasaway. Gayunpaman, pareho silang naging mabuting anak sa ina.Alam ni Shaun ang laki ng pinagbago n’ya. Wala na ang mga araw na susunod siya sa kung ano ang nararapat at tama. Nang mawala ang natitirang kasangga niya sa buhay na si Matt, natututo s’yang labagin ang batas para makamit ang tunay na hustisya. Mali ito kung batas ng tao ang susundin, pero higit na mali ang sinapit ng kan’yang kakambal. Higit na mali kung wala s’yang gagawin.Subalit, sa kabila nang pagnanais na pagbayarin ang babaeng sanhi ng pagkamatay ng kan’yang kapatid, mas namumutawi ang pagkaawa n’ya dito.Matapos niyang ikulong sa bodega si Cianne ay umalis siya at nagmaneho kung saan-saan. Gusto niyang magpalipas ng galit, kahit pa ang dapat ay kinukuha niya ang pagkakataon upang hindi makadama ng konsyensya habang pinapahirapan ito.Sumagi sa kan’yang isip
Panaginip ba? Tanong ni Cianne sa isipan nang maramdaman ang komportableng hinihigaan. Nang imulat n’ya ang mga mata ay napagtanto n’yang reyalidad iyon. Gayunpaman, nais niyang bumalik sa panaginip nang makitang nasa parehong lugar pa din s’ya.Bumangon s’ya at nilibot ang paningin. Madilim na sa labas, kung gayon ay napasarap ang kan’yang pagtulog. Akalain mo ‘yon nagawa n’ya pa’ng makatulog sa delikado n’yang sitwasyon.Hinanap ng kan’yang mga mata si Shaun subalit wala ito sa paligid. Ang huli niyang naaalala ay nang pakainin at painumin s’ya nito ng gamot, na siyang nagpagaan ng bigat ng kan’yang pakiramdam. Sinong baliw na kidnapper ang gagawin pa iyon sa bihag n’ya?Kahit papaano ay gumaan ang loob niya. May nasisilip siyang kakarampot na kabutihan sa puso ng binata, ngunit kailangan n’ya pa din na mas maging maingat.Maingat siyang naglakad sa unang palapag ng bahay patungo sa main door. Dahan-dahan niya iyong pinihit, natatakot na lumikha ng ingay gayong hindi niya sigurado k
Dapat n’ya ba’ng ikatuwa iyon o ikabahala?Malalim na hininga ang binuga ni Cianne habang nakaupo sa kama at nakatanaw sa bintana.Iniisip niya kung anong klaseng pag-aalila ba ang gagawin ni Shaun sa kan’ya. Iyong tipong kailangan n’ya ba’ng pagsilbihan ito? Dahil kung oo, ay hindi n’ya pagbubutihan para mapilitan ito’ng pakawalan na s’ya.Sinabi pa nito’ng habang-buhay, ibig sabihin ba ay wala nang tyansa na bumalik pa ang mabuting puso nito?Tumayo s’ya at napagpasyahan na magpalit na lamang ng damit. May ilang damit siyang nakita sa cabinet na ang sabi ni Shaun ay maaari n’yang gamitin. Mas mabuti pa ang sitwasyon n’ya ngayon na tila may VIP treatment sa kulungan, kaysa naman sa pagtitiis n’ya kahapon sa madilim na apat na sulok ng bodega sa ibaba.Ang tanging kalaban n’ya na lang ngayon ay kalungkutan at ang pagkatakot na maaaring matagalan o baka hindi n’ya na masilayan pa ang pamilya.Pinahid niya ang luhang umalpas sa kan’yang mga mata. Paano ba s’ya makakatakas sa sitwasyong
Isang maling desisyon lang ay babalik si Cianne kay Shaun at hindi niya alam kung ano’ng klaseng parusa ang ibibigay nito sa kan’ya ‘pag nagkataon dahil sa tangka n’yang pagtakas.Umisang hakbang s’ya paatras habang hindi inaalis ang tingin sa maamong mukha ni Nadia.“Hindi na. Mauna ka na.”Nagsimula na s’yang maglakad palayo nang maramdaman n’ya ang pagtunog ng makina ng sasakyan nito. Akala n’ya ay susunod ito sa kan’yang sinabi ngunit huminto ito sa kan’yang tabi. Nagpatuloy siya sa paglalakad habang dahan-dahan naman ang pagmamaneho nito upang masabayan s’ya.“Come’on Cianne. Napakalayo pa ng lalakarin mo,” panghihikayat nito sa kan’ya na hindi n’ya man lang inabalang lingunin.“Wala ako’ng gagawin na masama sa’yo,” sigaw nito, na nagpagal ng kan’yang paglalakad.Malalim s’yang bumuntong hininga at tinitigan ang babae.“I know that Shaun kidnapped you. Huwag ka mag-alala hindi ako kagaya n’ya. I maybe mad at you pero hindi ko kayang manakit ng tao para lang makaganti.”Hindi niya
Kung mayroon man s’yang tinatago iyon ay ang pagkakaroon ng kambal na anak na bunga ng isang gabing pagsasalo nila ni Matt.Tinadtad niya ng halik ang dalawang bata na tuwang-tuwa na makita ang ina.“Baho,” saad ng isa sa kambal na si Kean na nagpatawa kay Cianne habang umiiyak. Hindi niya maipaliwanag ang sayang nadarama na nakita at nakapiling n’yang muli ang kambal.“Bad.” Itinaas pa ni Sean ang hintuturo bilang pagsaway sa sinabi ni Kean.Napatawa tuloy nang malutong si Cianne pati na din ang dalawang katulong na nag-aalaga dito.Pinahid n’ya ang luha at pinaulanan muli ng halik ang dalawa. Maya pa’y tumayo na siya para maligo dahil hindi na maipinta ang mukha ni Kean sa amoy n’ya. Bago pumasok sa banyo ay inutusan n’ya ang dalawang katulong na mag-empake ng ilang damit ng kambal pati na din ang sa kan’ya.Nang matapos maligo ay nagsimula na siyang tanungin ni Christine at nang umuwing kapatid na si Cindy patungkol sa biglaan n’yang pagkawala.Sa una’y hindi niya alam kung sasabih
“So hows your honeymoon in Pili?” Mapang-asar na mga kaibigan ang sumalubong kay Shaun matapos ang lunch meeting niya sa bagong supplier ng mga mahogany.Kakauwi lang nila ni Cianne kaninang madaling araw. Sa totoo lang ay napuyat s’ya. Hindi dahil sa hindi siya sanay matulog sa ganoong klaseng hotel, kun’di dahil katabi niya ang ina ng kan’yang mga anak.Hindi siya nakatulog dahil sa lakas ng tibok ng kan’yang puso. Hindi maaaring manumbalik ang nararamdaman n’ya para dito. Hindi sa mabigat na kasalanan nito sa kakambal niya.“We’re stranded. Ano’ng honeymoon pinagsasabi n’yo?”As usual ay dumaldal pa din si Cianne habang nasa byahe sila pauwi kanina. Pinipilit niyang ignorahin ito. Kailangan niyang maglagay ng pader sa pagitan nila.“Come’on bro. You look so fine now.”Naiiling niya na lang na nilagpasan ang mga ito at umakyat na sa opisina. Sa tuwing makikita s’ya ng mga ito ay pang-aasar ang inaabot n’ya.“You’re here, stepson.”Pagpasok ng opisina ay naabutan niyang prenteng naka
“Maliligo lang ako,” saad ni Cianne nang makitang hinahanda na ni Shaun ang first aid kit.Nasa loob na sila ng maliit na couple room. May pandalawahang kama at lamesa doon.Mabilis siyang dinaluhan ni Shaun upang alalayan sa paglalakad patungo sa banyo. Akala niya’y hanggang sa may pintuan lang ito, ngunit sumunod pa din ito hanggang sa loob.Tiningnan niya ito sa salamin, ganoon din ang ginawa sa kan’ya. Tinaasan niya ito ng dalawang kilay sa pag-iisip na baka maintindihan nito ang nais niyang ipahiwatig, ngunit tumaas din ang parehong kilay nito sa kan’ya.“Labas ka na,” sa huli ay naisatinig niya na.“Bakit kaya mo ba tumayo dito nang mag-isa?”“Bakit papanoorin mo ba ako’ng maligo?” bulalas niya.“Hell no! I’ll close my eyes while you do that,” sagot nito na para na’ng natural na bagay lang iyon sa kanila.“No din! Lumabas ka na. I can manage myself!”Masakit lang ang katawan niya pero hindi naman siya baldado para hindi magawa ang pagligo nang walang umaalalay. Napaka-OA lang ta
“Sir, bawal na po’ng dumaan dito.”Malakas pa din ang ulan nang harangin sila ng mga pulis sa isang check point. Natatanaw niyang baha na sa unahan kung saan sila patungo.“May iba pa po ba’ng daan dito palabas, sir? Pauwi na po kasi kami,” tanong ni Shaun na kagaya niya ay hindi rin gaanong kabisado ang pasikot-sikot sa lugar.“Mayroon po sir kaya lang ay prone to landslide ang lugar na ‘yon kaya hindi na rin po pinapayagan na pumasok doon ang mga sasakyan. Kung ako po sainyo ay palipasin n’yo na muna ang bagyo bago kayo umuwi.”Napatingin sa kan’ya si Shaun na animo’y kagaya niya ay wala din ideya kung saan magpapalipas ng oras sa lugar na iyon, lalo pa’t mayroong paparating na bagyo.Nagpasalamat sila sa mga pulis at nagmaneho pabalik.“Saan tayo pupunta?” tanong niya, habang dina-dial sa cellphone ang numero ni Manang upang kumustahin ang mga bata.“We’ll look for a hotel.”Kumunot ang kan’yang noo sa sagot nito. Gayunpaman ay hindi muna s’ya nakapagsalita dahil narinig niya na an
“Let’s find a restaurant here” pag-aya sa kan’ya ni Shaun matapos ang meeting nila kay Mr. Fuerte.Tiningnan niya ang relo, pasado alas-dose na nang tanghali. Kanina pa kumakalam ang sikmura niya ngunit naglaho ito matapos nilang makausap si Mr. Fuerte.“Okay lang naman sa akin na makipag-date kay Mr. Fuerte. Bakit ka pa tumanggi? Eh, ‘di sana magiging proud pa sa’yo si Don Felipe for a close deal,” saad niya kay Shaun nang makasakay na sila sa loob ng kotse.Malakas pa ang ulan sa labas, kaya mabagal lang ang pagmamaneho ni Shaun. Mabagal na nga ito ay mas lalo pa’ng bumagal dahil sa sinabi niya.“You like him?” diretsahan nitong tanong sa kan’ya na kinagulat n’ya.May edad na si Mr. Fuerte at halatang libog lang sa katawan ang dahilan kung bakit gusto siyang maka-date. Malagkit ang tingin nito sa kan’ya kanina.Nagkibit-balikat siya. Gusto niya lang subukin ang lalaki kung babalik ba ito sa shop para bawiin ang pagtangging ginawa sa offer ng negosyante.“I didn’t know you like dirty
Huminto sila sa tapat ng isang convenience store.“’Wag mo na ako’ng hintayin. Uuwi na lang ako para hindi ka na maabala,” paalam ni Cianne sa kan’ya nang pababa na ito ng sasakyan.Tumaas ang pareho niyang kilay. Hindi kaya nagpapalusot lang ito para hindi niya na isama?“I’ll wait for you here.”May oras pa naman.Tuluyan nang bumaba si Cianne sa kotse. Una niyang napansin ang tuldok ng dugo sa pantalon nito. Hindi rin ito komportableng maglakad kaya hindi na siya nagdalawang isip pa’ng lumabas ng kotse at tawagin ito bago pa man makalayo.Nagtataka ito’ng bumaling sa kan’ya.“The usual brand? Ako na ang bibili.” Kusang lumabas sa bibig niya ang mga salitang iyon.Wala sa sariling tumango si Cianne. Kukuha sana ito ng pera sa wallet pero nakaalis na siya at dali-daling pumasok sa convenience store.Hindi na siya nahiyang gawin iyon dahil noon pa man ay siya na ang bumibili ng pad nito sa tuwing hindi ito nakakadala ng extra kapag nasa labas at dinadatnan. Nakakapanibago nga lang dah
“Be good boys, okay?” Paalam niya sa mga bata bago siya lumabas ng mansyon.Hindi niya sigurado kung maaga siyang makakauwi, o kinabukasan na. Depende kung mapapapayag niya ang may-ari ng shop na si Mr. Fuerte na ibenta ang negosyo nito sa kanilang kompanya.Sumakay na siya sa kotse. Siya lang mag-isa ang pupunta sa Pili City. Hindi niya na sinama ang sekretarya, dahil maraming trabaho ang naiwan niya sa opisina para lang sundin ang utos ng kan’yang lolo.Bumaling ang tingin niya sa passenger seat, pagkatapos ay sa pintuan ng mansyon. Himalang walang pabaon na pagkain si Cianne. Hindi rin ito sumabay sa kanila sa agahan at hindi niya pa ito nakitang lumabas ng kwarto simula nang magising siya. Marahil ay napikon nga ito sa nangyari kagabi.Bumuntong hininga siya. Mas mabuti nga iyon, kahit papaano’y tahimik ang umaga niya.In-start niya na ang kotse at handa na sana’ng umalis nang may biglang kumatok sa may passenger seat.Tamad niyang binaba ang bintana habang tutok ang mga mata sa u
“Wait, baon mo.”Isang linggo na s’yang pinapabaunan ni Cianne, ngunit ‘ni isang beses ay wala siyang sinubukang kainin. Kung saan iyon nilagay ng dalaga sa kotse ay doon din iyon nakalagay hanggang sa pag-uwi. Walang bawas kahit katiting man lang. ‘Ni hindi n’ya nga iyon binuksan man lang.Hinilot niya ang sintido habang binabasa ang mga papeles sa kan’yang desk. Hindi pa nangangalahati ang araw pero sumasakit na ang ulo niya. Paano’y nahihirapan siyang kumbinsihin ang may-ari ng furniture shop sa kabilang lungsod na ibenta ang shop nito sa kanila.Kung siya lang ay susuko na s’ya sa pagkumbinsi dito at maghahanap na lamang ng iba o magtatayo ng bago tutal ay kayang-kaya naman nila iyon, subalit sadyang kakaiba magpatakbo ng negosyo ang kan’yang lolo. Ayaw nitong may kakumpetensya kahit maliit ay tinitira.“Tandaan mo, mas nakakapuwing ang maliit na insekto.”Simula nang bata pa ay binuhay na siya ng ina na puno ng pangaral tungkol sa kabutihan. Pakiramdam niya ay sinusuway n’ya ito
“I made you lunch!”Nagpaskil ng malaking ngiti si Cianne nang maabutan niya sa hapag-kainan si Shaun kasama ang mga bata na kumakain ng almusal.Maaga siyang gumising para ipaghanda ang lalaki ng pananghalian nito.Kahit pa hindi nito ginalaw ang hinanda niyang pagkain kahapon ay hindi siya nawalan ng pag-asa. Iyon lang naman ang tanging alam niya para mapaamo ang masamang tupa. Pakainin ito.Ang kislap ng mga mata nito ay nawala nang bumaling sa kan’ya ang mga tingin. Bukod sa lunchbox na nilagay niya sa lamesa ay nagdala din siya ng kape para dito.“Sa’yo na ‘yan. May kape na ako.”Saka niya lang napansin ang isang tasa ng kape na nangangalahati na nito.“Mas masarap ‘to kaysa sa timpla ni Manang,” pagbibida niya kahit hindi niya pa man natikman ang timpla ni Manang Alice.Hindi siya nito pinansin bagkus ay tinuon sa mga bata ang atensyon.Hindi na siya nagpumilit na ipaubos dito ang kape dahil baka nerbyusin naman ito. Mas mabuti nga sana iyon para kabahan naman ito sa ginagawa sa
“What’s this?”Umagang-umaga ay nakasimangot na mukha ang sinalubong ni Shaun kay Cianne nang abutan niya ito ng papaitan.“Maganda ‘yan para sa hang-over.”Maaga siyang gumising para lang ipagluto ang binata.Hindi siya concern dito, bagkus ay nagsisimula na siyang isakatuparan na makuha ang loob nito.Naiiling na tinabig ni Shaun ang mangkok. Halata sa mukha na hindi maganda ang gising nito.“Just tell Manang to bring me coffee.”Nakabihis pang-opisina na ito kahit maaga pa sa oras nang alis. Karaniwan kasing hinihintay muna nito ang mga bata bago ito mag-agahan.“Ako na lang ang magtitimpla,” pagboboluntaryo n’ya. Siya naman talaga ang nagtitimpla ng kape para dito hindi niya lang alam kung bakit parang biglang nag-iba ang mood nito.“Do as I say,” maotoridad nitong sabi na nagpatahimik sa kan’ya.Mas lalo niya pa’ng napagtantong seryoso nga ito at hindi lang nagsusungit nang dali-daling kumilos si Manang Alice para sundin ang sinabi nito.Iniwan niya na lamang ang lalaki doon. Say