Sa ilang araw na pananatili niya sa mansyon ni Shaun ay tila nasasanay na ang kan’yang katawan. Kung noong una ay hindi n’ya magawang matulog dahil sa takot at pangamba, ngayon naman ay tila bumawi ang katawan n’ya. Mataas na ang sikat ng araw nang magising s’ya.Kinapa n’ya ang mga bata sa kan’yang tabi. Mabilis siyang bumangon nang mapagtantong siya na lamang ang nasa kama at wala ang mga ito sa kabuuan ng kwarto. Kakaibang kaba ang dumaloy sa kan’yang buong katawan.Wala pa’ng hilamos o suklay man lang na lumabas siya ng kwarto.“Sean! Kean!” pagtawag n’ya sa mga ito.Sa katabing kwarto na pinagawa ni Shaun bilang kwarto ng dalawa ay narinig n’ya ang maliit na mga hagikhik. Hindi na s’ya nag-abala pa’ng kumatok at dire-diretsong binuksan ang pintuan.Naroon ang kambal na masayang naglalaro. Si Sean ay nakakalong kay Shaun, na tanging bantay ng dalawa, habang nilalaro ang laruang helicopter samantalang si Kean naman ay iniwan kaagad ang laruang robot at lumapit sa kan’ya.Kinarga n’
Umagang-umaga ay uminit kaagad ang kan’yang ulo nang maabutan sa sala ang kambal na binibigyan ng tig-isang maliit na chocolate bar ni Shaun.“Hep! What’s that?” Tumaas ang parehong kilay niya at nakapameywang na tinanong ang dalawang bata.Imbes na sumagot ay nagsumiksik ang dalawa sa tabi ni Shaun.“I’m giving them chocolates,” sagot ng lalaki kahit malinaw naman sa kan’yang paningin na ganoon nga ang ginagawa nito.Matalim na titig ang ipinukol niya dito, na kagaya ng kambal ay nakatingala din na nakatitig sa kan’ya. Kung hindi lamang magkamukha ito at si Matt ay iisipin ng mga tao na mag-aama ang tatlo.“At this early morning? Bawal sila kumain ng sweets nang ganito kaaga.”Akala pa naman niya ay makakaligtas na siya sa pang-spoil ng mga kapatid sa kan’yang kambal, ngunit tila mas malala pa si Shaun.“Bakit may tamang oras ba sa pagkain ng matamis?”Gusto n’ya na itong sapakin dahil sa pagkokontra nito sa pagdidisiplina n’ya, ngunit nagtitimpi siya dahil nasa tabi nito ang mga bat
Hindi niya malaman kung malakas lang ba ang kan’yang loob o masyado niya lang minamaliit ang kakayahan ni Shaun na kontrolin ang buhay n’ya.Sa ikalawang pagkakataon ay hindi nanaman siya nagtagumpay sa pagtakas.Wala s’yang ideya na sa ganoong oras pala ay gising na ang binata at nag-ja-jogging sa labas.Mataas na ang sikat ng araw ngunit nasa kwarto pa din siya at nag-aabang sa pagbukas ng pintuan.Nang mahuli sila ni Shaun kaninang madaling araw ay dinala nito ang mga bata sa kwarto nito habang siya naman ay ikinulong sa kan’yang kwarto. Hindi siya nag-abala pa’ng mag-eskandalo dahil ayaw niyang matakot ang dalawang bata.Idinikit niya ang tainga sa pinto nang walang marinig ay sumilip siya sa bintana. Wala rin tao sa labas. Dumako ang kan’yang tingin sa emergency window. Nakabukas iyon kaya may kung ano’ng nag-engganyo sa kan’ya para dumaan muli doon kagaya nang kan’yang ginawa sa unang pagtakas.Nilapitan n’ya iyon ngunit mabilis siyang napalingon nang bumukas ang pinto.Niluwa n
Hindi sanay si Cianne na manakit ng pisikal ngunit pagdating sa mga anak ay handa siyang manakit at masaktan.Namula ang pisngi ni Shaun sa lakas ng kan’yang pagsampal. Ibinigay niya sa sampal na iyon ang takot na naramdaman niya sa buong magdamag, gayunpaman ay hindi natinag ang lalaki sa kinatatayuan. Kaya nang lumingon ito pabalik sa kan’ya ay halos isang pulgada na lang ang lapit ng kanilang mga mukha. Siya tuloy ang napaatras.“Saan mo ba dinala ang mga anak ko?”Subalit hindi sapat ang sampal na iyon upang mawala nang tuluyan ang galit n’ya.Mula sa paghaplos ng pisnging sinampal niya ay binalik ni Shaun ang kamay sa bulsa.“I have them checked by the pediatrician. The results were normal. Magaling ka mag-alaga. Pinasyal ko din sila at pinamili ng mga gusto,” kwento nito na tila ba hindi man lang naisip ang matindi n’yang pag-aalala.“Pero sana ipinagpaalam mo sa akin. I am the mother. Lahat ng gagawin mo para sa mga anak ko, kahit pa makakabuti ‘yan, dapat hinihingi mo muna ang
Dalawang linggo na silang nasa poder ni Shaun. Hindi niya alam kung dapat ba’ng tawagin na pagbihag iyon dahil mas mukha pa’ng bahay-bahayan ang kanilang ginagawa.Matiyaga niyang sinusubuan ng pagkain si Sean habang si Shaun naman ang kay Kean. Madalas niyang hayaan ang dalawa na kumain nang mag-isa ngunit kapag naglalambing ito na magpasubo ng pagkain ay hindi niya matanggihan.“Isa na lang na subo ito,” napatingin s’ya sa lalaki nang magsalita ito.Nakita niyang umiiling si Kean, tila ayaw nang ubusin ang natitirang isang kutsarang itlog at patatas. Napailing na lang s’ya dahil ganoon talaga ang ugali ng isang anak kapag nagpapasubo. Palagi ito’ng may tira at kahit anong pagpupumilit n’ya ay hindi nito iyon inuubos, kaya alam n’yang ganoon din ang mangyayari.“Here comes the plane.” Gumawa pa ng tunog eroplano si Shaun habang nilalapit ang kutsara kay Kean mula itaas patungo sa bibig nito.Bahagyang tumaas ang pareho n’yang kilay nang walang pagmamaktol iyong kinain ng anak.Hindi
Nang ipanganak n’ya ang kambal, sinabi na sa kan’ya ng yumaong ina na unti-untiin n’ya na ang pagsabi dito na ang daddy ng mga ito ay nasa langit na. Subalit, hindi naituro ng ina kung paano iyon sasabihin sa dalawang walang muwang na bata. Kaya hanggang ngayon, wala pa din alam ang dalawa, gayunpaman ay ‘ni minsan hindi ito naghanap o nagbigkas man lang ng salitang ‘daddy’.Alam niyang darating ang panahon na malulungkot ang dalawa kung walang tatawagin at kakagisnan na ama. Kaya sa kahit anong paraan ay sinusubukan n’yang punan ang pagiging ama dito.Mabilis n’yang tinahak ang salas. Naabutan n’ya ang tatlong lalaki na parehong nagniningning ang mga mata.“Daddy!” sigaw ni Sean na tila tuwang-tuwa sa pagbigkas ng salitang hindi niya maalalang itinuro dito.“Ikaw daddy namin,” malambing na sabi ni Kean na itinaas ang mga kamay para magpakarga kay Shaun.Simula nang ipanganak niya ang dalawa ay hindi niya pa nasilayan ang kakaibang saya sa mga mukha nito. Hindi niya akalain na kakaiba
Parang tinakasan ng dugo si Cianne nang pagmulat ng kan’yang mata ay wala sa kama ang kambal.Kabado s’yang bumaba ng hagdanan. Maayos naman ang pag-uusap nila ni Shaun kagabi, hindi naman siguro nito nilayo sa kan’ya ang mga bata.Mas lalo siyang binalot ng kaba nang walang maabutan na tao sa ibaba.“Bakit ba naman kasi ang himbing ng tulog ko,” paninisi niya sa sarili.Lumabas siya at nabunutan nang tinik nang makita ang dalawa na masayang naglalaro sa damuhan. Naroon si Tere at Shaun na nagbabantay dito.“Mommy!” Tumigil ang mga ito sa paglalaro at tumakbo palapit sa kan’ya.Umupo siya para sabay itong ikulong sa yakap niya.“Mommy, why are crying?” tanong ni Kean na pinahid pa ng maliit na kamay ang luha niya.Saka niya lang napansin na basang-basa na pala ang kan’yang pisngi.“Tubig lang ito mga anak. Naghilamos kasi si mommy,” pagsisinungaling niya.Nag-unahan ang dalawa sa pagpunas ng kan’yang luha gamit ang mga suot nitong damit kaya napatawa siya.Ganoon ang kanilang eksena n
Nang sumunod na dalawang araw ay hindi umuwi si Shaun. Kung alam niya lang sana’y kinuha niya na ang pagkakataon para tumakas.Nalaman niya na lang na nagkaroon pala ito nang business trip sa ibang lugar nang umuwi ito bitbit ang mga pasalubong sa kambal. Hindi pa man sila nag-iisang buwan sa mansyon ay parang mapupuno na ang kabuuan nito ng mga laruan at iba’t-ibang gamit ng mga bata.“Huwag mo sanang masyadong sanayin si Sean at Kean na sa tuwing uuwi ka ay may pasalubong sila,” saway niya dito matapos umakyat ng mga bata sa kwarto upang matulog.Naiwan sila sa sala. May mga dala ito’ng pagkain na mula pa sa lugar na binisita nito para sa negosyo. Niligpit na iyon ni Manang Alice sa kusina habang siya naman ay nililigpit ang mga laruan ng kambal.“Wala naman problema kung masanay sila.”Umirap siya sa pangongontra na naman nito sa sinabi niya. Kailan kaya ito sasang-ayun sa ina ng mga batang in-spoil nito?“Here.” Inabot nito sa kan’ya ang isang paper bag.Umupo siya sa sofa sa hara
“Wear your smile young gentlemen,” saad ni Christine sa kambal nang magsimula nang magpaso ang mga ito.Ilang minuto pa ang lumipas. Dali-dali nang nilapitan ng organizer ang puting kotseng may bulaklak sa harapan. Kumatok siya sa bintana.Ang kinakabahang si Cianne ang lulan nito. Gayunpaman, hindi mapapansin sa kan’yang mukha ang kaba dahil natatakpan iyon ng puting belo.“Let’s go.”Sa hudyat ng organizer ay bumaba na siya. Huminto siya sa tapat ng nakasarang pintuan. May ilang tao sa paligid niya. Ang iba ay nag-aayos ng kan’yang suot na puting gown, habang ang ilan naman ay kumukuha ng litrato. Panay ang salita ng organizer, subalit wala siyang maintindihan. Panay na lang ang kan’yang pagtango at pagngiti.Samu’t-saring emosyon ang nararamdaman niya. Masaya, kinakabahan, nasasabik, hindi niya na mabatid. Subalit isa lang ang sigurado, panatag ang puso niya.Dahan-dahan na bumukas ang pintuan. Tumambad sa kan’ya ang kulay asul na bulaklak na disenyo sa gitna ng simbahan.“This is
“The kids are fighter! Hindi ko inaasahan na dalawang session pa lang ay bumabalik na ang sigla nila. They still have trauma pero with your guidance, napalaki ng chance na makalimutan nila ang nangyari,” balita ng psychiatrist kay Shaun nang lumabas na ang mga bata sa opisina nito matapos ang counseling.Nang araw ng sana’y kasal nila ni Cianne ay nagising siya sa magandang balita mula sa pribadong imbestigador. Natunton na nito ang kinaroroonan ng mga bata at kasalukuyan nang ni-re-rescue ang kambal. Tandang-tanda niya pa ang galak n’ya ng araw na iyon nang lumabas siya ng kwarto upang ibalita iyon sa kan’yang asawa, subalit ang sayang kan’yang nadama ay mabilis na napalitan ng takot nang mabasa ang note na iniwan nito.Nangako ito’ng babalik kasama ang mga bata.Kinutuban siya nang masama lalo pa nang ibalita ng pribadong imbestigador na hindi nila nakita si Cianne sa lugar kung nasaan ang kan’yang mga anak.Sa tulong ng mga cctv footages ay nasundan niya, kasama ang mga otoridad, a
Higit isang oras pa lang si Cianne na nakahiga sa kama ay dahan-dahan na s’yang bumangon. Nag-aagaw na ang dilim at liwanag sa labas. Dapat sana’y hindi siya nakakatulog sa kasabikan ng kasal, hindi dahil sa labis na pag-aalala sa kambal.“Saan ka pupunta?” paos na tanong ni Shaun sa kan’ya na kagaya niya ay hirap din makatulog.Ang totoo’y ayaw pa sana nitong umuwi, pinilit niya lang para magawa niya ang plano.“Magpapahangin lang ako sandali sa labas,” pagsisinungaling niya.Kapag ganoon kasi ang sinasabi niya, alam na kaagad ni Shaun na gusto niyang mapag-isa kahit sandali lang.Mabilis ang ginawa n’yang pagkilos, gayunpaman, hindi niya nakalimutan ang mag-iwan ng note. Anuman ang mangyari, pinapangako n’yang ililigtas niya ang mga anak.Nang makalabas ay agad siyang sumakay sa kotseng kan’yang nabook. Nagpahatid siya sa malapit na pier. Nagpasalamat siyang naabutan niya pa ang unang byahe.Ayaw niyang mag-aksaya kahit kaunting panahon, kaya ang isang oras na byahe ng barko ay napa
“Hindi ba p’wedeng sabay na lang tayong pumunta sa simbahan bukas?” tanong ni Shaun kay Cianne habang inaayos ng huli ang gagamitin ng mga bata bukas sa kasal.Inabot niya kay Manang Alice ang mga sapatos at matapos magbilin ay hinarap niya ang parang batang si Shaun na naghihintay ng atensyon niya.“Hindi nga p’wede. Gusto mo ba’ng tumutol pa bukas si ate sa kasal dahil hindi natin sinunod ang pamahiin ng mga magulang namin noong nabubuhay pa sila?” pagtataray niya. Paano’y kagabi pa ito nangungulit sa kan’ya.Ngumuso ito pagkatapos ay lumapit at niyakap siya mula sa tagiliran.Inamoy nito ang leeg niya at dumampi ng isang mabilis na halik doon. Sa gulat ay siniko niya ang tiyan nito, dahilan para dumaing ito at lumayo.“I-reserve mo nga ‘yang landi mo pagkatapos ng kasal bukas.”Imbes na sumeryoso ay tumawa pa si Shaun. Tila natutuwa pa ito na naaasar siya.Maya pa’y dalawang sunod na busina ang narinig nila sa labas. Tinanaw nila iyon mula sa bintana.Kinuha niya ang kan’yang bag n
“Mommy, I got three stars!” masayang balita ni Sean habang nakataas ang kamay na may tatlong tatak ng stars.“Me too, mommy!” Tinaas din ni Kean ang sa kan’ya.Nakangiting ginulo ni Cianne ang buhok ng dalawang bata. Kahit anong pagod niya talaga sa trabaho ay nawawala sa tuwing sinasalubong siya ng kambal.“Don’t erase it yet. Daddy will be home soon. Show it to him.”Masayang bumalik sa kwarto ang mga ito habang sinusundan n’ya ng tingin. Karaniwan nang sabay nilang sinusundo ni Shaun sa paaralan ang dalawa ngunit naging abala ang huli sa kompanya. Hinahabol din nitong matapos ang mga mahahalagang bagay bago ang araw ng kanilang kasal.“I forgot the papers,” saad niya sa sarili nang makalimutan sa kotse ang mga papeles na kan’yang inuwi upang pirmahan.Nagtungo siya sa garahe upang kunin ang naiwang dokumento nang mapansin ang kotseng nakaparada sa tapat ng kanilang bahay.Naglakad siya palapit sa gate. Takip-silim na ngunit naaaninag niya pa din ang sasakyan, kaya nasabi niyang pa
“Daddy, when are you going home?” nakalabing tanong ng kambal kay Shaun nang tumawag ito kinagabihan.Unang araw nito sa business trip na pinaalam kay Cianne nang nakaraan.“The day after tomorrow my twins,” nakalabing sagot din nito.Natawa si Cianne sa itsura ng asawa. Para itong batang iniwan sa paaralan at gusto nang umuwi.“Akala ko ba isang araw ka lang d’yan?” Sumingit siya sa usapan at seryosong nagtanong. Kunot ang kan’yang noo na tila tutol na um-extend pa ito ng isang araw doon.Gusto n’ya lang takutin ang asawa.Mukhang tagumpay dahil mabilis na naglaho ang ngiti nito sa labi at animo’y naalarma.“Mahal, kasi may event sa kabilang resort. I was invited, I couldn’t say no dahil nandoon din si Alvaro, ‘yong investor na matagal na namin gusto kunin ni dad, remember? But if you want me now beside you, as much as I want you here, I’ll book a ticket now going home.” Tumayo pa ito at nilalagay na ang ilang gamit sa bag.Parang mas nagmukha pa tuloy ito’ng sabik na bumalik sa kani
Wala sa isipan ni Cianne ang engrandeng kasal. Nang sinabi nga ni Shaun na nais nitong ibigay ang pangarap niyang kasal, ay wala siyang ibang maisip kundi isang simpleng seremonya sa simbahan. Ganoon siguro kapag kontento ka na sa buhay. Sapat na sa kan’ya na umuwi sa bahay kasama ang mga anak at asawa pagkatapos nang nakakapagod na araw.Kagaya nang kan’yang nais, simpleng pag-iisang dibdib sa simbahan ay pinaplano niya kasama ang wedding organizer na kinuha ni Shaun.Kahit anong busy ng lalaki ay nagagawa pa din siyang samahan nito sa mga paghahanda.“Hindi kaya maumay nito kaagad ang mga bisita? What do you think, mahal?” tanong sa kan’ya ni Shaun nang mag-food tasting sila.Tumango siya bilang pag-sang-ayon. Nakakailang desert na sila ngunit wala pa din pumapasa sa panlasa ng lalaki.“Okay na ‘to,” saad ni Shaun sa panghuling desert na tinikman nila.Hindi iyon gaanong swak sa panlasa niya kaya bahagya siyang umiling sa asawa.Lumapit ito sa kan’yang tainga ay bumulong.“The visit
Paulit-ulit na nilalagay ni Shaun sa kan’yang isipan ang sinapit ng kan’yang kakambal an si Matt habang pinagmamasdan ang hinang-hina nang si Don Felipe. Tila ba pilit niyang pinapaalala sa sarili na dahil sa nakaratay na matanda ay nawala ang mga mahal niya sa buhay. Subalit tila wala iyong epekto nang tuluyan nang pumatak ang luha mula sa kan’yang mga mata. Unti-unti ay napalitan ang galit ng awa.“Salamat dahil pumunta ka.”Mabilis niyang pinunasan ang luha. Pinapatigas niya ang eskpresyon kahit pa nanlalambot ang kan’yang puso.“Patawarin mo ako sa mga nagawa ko, lalo na kay Matt. Alam kong hindi maiibsan ng paghingi kong ito ng tawad ang sakit na naidulot saiyo nang nangyari pero gusto kong malaman mo na labis akong nagsisisi.” Hindi malinaw ang pananalita nito ngunit dama niya ang sinseridad sa boses nito.Ano pa nga ba ang magiging rason nito para maging masama gayong pisikal na ito’ng nasasaktan dahil sa karamdaman?“Saiyo din Cianne. Patawad kung muntik ko nang mapahamak ang
“Ang kukulit ng mga apo ko, Shaun,” nakangiting reklamo ng ama ni Shaun nang ihatid nito ang mga bata mula sa eskwela.Pinagmasdan niya ang ama na maupo sa sofa habang marahan na hinihilot ang tagiliran. Hindi niya mapigilan ang mas lalong paglawak ng ngiti. Natutuwa siyang makita na kahit papaano ay umaaliwalas na ang mukha ng ama. Paano’y abswelto na ito sa kasong korapsyon. Tanging ang madrasta at lolo niya na lamang ang iniimbestigahan.“Napapayag mo ba si Mr. Chen na mag-invest sa negosyong pinaplano mo?” tanong nito pagkalaon.Tumango siya. “Yes dad, and please say negosyo natin. You’re part of it.”Kagaya ng relasyon nila ni Cianne ay nagsisimula na din siyang buuin ang kan’yang career. Head chef pa din naman siya ng kan’yang nobya, ngunit tuwing sabado o kung may espesyal na okasyon na lamang iyon. Paano’y gumagawa na siya ng pangalan sa larangan ng culinary, dahilan upang maging mas abala siya.Marami na siyang produktong pagkain na naimbento, karaniwang mga ready to eat na p