Hindi inaasahan ni Sabrina na sa kanyang pagbaba ay haharangin siya ni Seth. Hula niya tinawagan ito ni Pia at nag-drama na naman ito sa kanya. Hinablot ni Seth ang dala niyang bag at patakbo itong umakyat sa taas para siguraduhing hindi niya inaway ang kababata nito. Naiwan siya sa gitna ng sala na nakahalukipkip. Walang ibang tao roon o kung mayroon man baka nakasilip lang mula sa kanilang mga silid. Bumalik naman agad si Seth, bitbit pa rin ang kanyang bag.
“Akin na ang bag para makaalis na ako,” pilit niyang kinukuha ang bag mula kay Seth. “Wala akong ginawa roon sa kababata mo.” Sabi pa niya. Sa halip na ibigay ang kanyang bag, hinawakan siya nito sa braso at mataas ang boses na nagwika, “ilang beses ko ba sasabihin sa ‘yo na kababata ko si Pia. Kapatid ang turing ko sa kanya. Mahirap bang intindihin ‘yon? Mahirap bang tanggapin ‘yon?” Iwinaksi ni Sabina ang kamay ni Seth na nakahawak sa kanyang braso. “Alam mo Seth, hindi ako ang problema dito eh. Nang maging magkarelasyon tayo ipinangako kong wala akong bibigyan ng atensyon kung 'di ikaw lang at ginawa ko ‘yon. Hindi ako nagbibigay motibo or interes sa ibang lalaki dahil sa ‘yo. Pero ikaw. . .kayo ni Pia? May magkababata bang nagkakandungan at nagsusubuan ng cake? Hindi pa kayo nakontento, parang nasiyahan pa kayong kuhanan ng video ang ginawa niyo at i-send sa ‘kin. Hindi niyo man lang isinaalang-alang ang mararamdaman ko.” Puno ng sama ng loob at poot ang bawat katagang binitiwan ni Sabrina mismo sa harapan ni Seth. Pero mukhang hindi man lang tinablan ang lalaki at dinepensahan pa rin ang kababata. “Isa siyang inosenti, Sabrina. Kababata ko si Pia at malapit ang loob namin sa isa't isa. Magkapatid ang turingan namin, ikaw lang itong binibigyan kami ng malisya," ganting wika ni Seth. Pagak na tumawa si Sabrina. “Inosenti? Magkapatid ang turingan?" Pag-uulit niya sa sinabi ni Seth. “Ganyan ba ako kabobo sa tingin mo, Seth?” Akmang hahawakan ni Seth ang kanyang mga kamay pero inilayo ito ni Sabrina. Humakbang pa siya paatras para mapalayo sa binata. “Mali ‘yang iniisip mo, Sab—” “Oo, mali ako! Kailan ba naging tama sa ‘yo ang mga sinabi ko kapag may kinalaman iyang kababata mo? Kailan? ‘Di ba lagi naman akong mali?” Hindi na napigilan ni Sabrina ang bugso ng kanyang damdamin. Kasabay nang pagbuhos ng sama ng loob, umagos na rin ang mga luhang kanina lang ay pinipigilan niya. “Sa dalawang taon ng ating relasyon, nakita mo ba akong may kasamang ibang lalaki?” Naisuklay ni Seth ang mga daliri sa sariling buhok at bumuga ng isang malalim na hininga. Nakangisi itong muling hinarap si Sabrina habang matiim na nakatitig dito. “Talaga, Sabrina? Alam mo kung bakit kita minahal. . .dahil matured ka, strong, smart kaya hinahayaan kita pero sumosobra ka na. Hindi dahil hinahayaan kita sa mga pagseselos mo ay okay lang.” Ganting sumbat ni Seth sa kanya. “May hangganan din ang aking pang-unawa.” Sa nga pinagsasabi ni Seth ay parang wala siyang tamang ginawa mula sa umpisa. “Kaya nga tapusin na natin ang walang kwentang relasyon na ‘to. Sige, ako na ang mali. Masaya ka na? Bahala kayo niyang kababata mo kung ano ang gagawin niyo, wala na akong pakialam,” muling wika ni Sabrina. Akala ni Sabrina ay tapos na si Seth sa kanya pero parang bombang sumabog sa kanyang harapan nang ipinakita ni Seth ang larawan na nasa mobile phone nito. Nasa group chat ito ni Seth kasama ang mga kaibigan sa apartment pati si Adrian. Malamlam ang liwanag na galing sa ilaw na nasa sulok ng silid pero kitang-kita ang magulong kama at ang mga balikat ng dalawang nilalang na kitang nagniniig. Malabo man ang sinah na galing sa ilaw pero maliwanag ang kuha ng pulang nunal na nasa balikat ng babae at alam ni Sabrina na siya ‘yon. “Now, tell me na hindi ka pumatol sa ibang lalaki? Paano mo ipaliwanag ang nasa larawan? Ngayon mo sabihin sa akin na matino kang babae. Na kailanman ay hindi mo ako niloko o baka nga mula umpisa ay niloloko mo na ako,” panunuya ni Seth sa kanya. Parang itinulos sa kinatatayuan si Sabrina, hindi niya magawang igalaw ang sarili para lumayo sa papalapit na si Seth. Tuliro at walang maisip na salita si Sabrina dahil sa pagkabigla. Hindi niya inaasahang may kumuha ng larawan habang kasiping niya si Adrian at ang masaklap umabot ito kay Seth at sa iba pa niyang kaibigan. Lihim na nahiling ni Sabrina na sana lamunin na lamang siya sa kanyang kinatatayuan. Bigla niya ring naisip na kaya siguro nabanggit ng mga kasamahan ni Adrian na maghanap ito ng libangan dahil alam na nila ang nangyari sa pagitan nilang dalawa. Hindi man nakuhanan ang kanyang mukha sa larawan pero tiyak na alam ng mga ito na siya ang babae dahil sa nunal niya sa balikat. Lagi siyang may suot ng off-shoulder na damit kamakailan dahil sa mainit na panahon at siguradong nakita at natatandaan ng mga ito ang kanyang pulang nunal. “Paano mo ngayon ipaliwanag ang larawan, Sabrina?” Hindi mahanap ni Sabrina ang sariling boses. Tila nalunok niya ang kanyang dila sa labis na pagkabigla. Hindi niya inaasahang agad-agad ay may makakaalam ng nangyari sa pagitan nila ni Adrian. “Ikaw ba ang babaeng kasama ni Adrian sa larawan? Kailan pa may namamagitan sa inyong dalawa?” Sukat sa narinig, bumalik sa huwesyo si Sabrina at matapang na hinarap si Seth. “Nakalimutan mo bang nakipaghiwalay na ako sa ‘yo, Seth? At ang larawan, oo ako ‘yan at sa oras na ‘yan ay hiwalay na tayo so ano pang pinanggagalaiti mo?” Singhal ni Sabrina rito. “Sa text ka lang nakipaghiwalay at hindi ko tinanggap ‘yon. At sasabihin ko sa ‘yo, hindi ako papayag na maghiwalay tayo,” tugon ni Seth na halos maputol ang mga litid sa tindi ng pinipigilang galit. Sarkastikong napangiti si Sabrina pagkatapos marinig ang sinabi ni Seth. “Don’t tell me na gusto mo pa rin akong pakasalan kahit nakipag-sex ako kay Adrian na kaibigan mo.”Sinamantala ni Sabrina ang hindi agad pagsagot ni Seth kung pakakasalan pa ba siya nito at tumalilis palabas pero napatigil siya nang makitang nakaparada ang sasakyan ni Adrian sa labas. Nakasandal ang batang professor sa sasakyan nito. Hinuha ni Sabrina ay kanina pa ito nandoon. Kaya siguro hindi pumasok ay dahil narinig nito ang nagtaasang boses nila ni Seth. Sa naisip saka pa lang siya natauhan na magkaibigan pala ang dalawa. Mabuting magkaibigan at parehong nakatira sa apartment na ‘yon. Nakaramdam siya ng kaunting pagsisisi dahil sa nangyari. Nakaramdam siya ng pagkapahiya nang nagkasalubong ang mga tingin nila ni Adrian.‘Nangyari na ang nangyari.’ Kausap niya sa sarili at muling iniwas ang tingin kay Adrian. Plano niyang umalis na nang pinigilan siya ni Seth sa pamamagitan ng paghawak nito sa kanyang braso. Hindi niya namalayang sumunod pala ito sa kanya sa labas. Muling pumasok si Adrian sa sasakyan nito. Nanatili lang ito doon na parang walang nakita o walang alam sa nangya
Agad napaangat at umupo ng maayos si Adrian at bahagyang ibinaba ang bintana ng sasakyan. “Bakit boss?” Gwardiya ng parke ang nasa labas ng sasakyan na nag-iikot tuwing gabi dahil sa iilang insidente ng bukas-kotse. “Sinisiguro ko lang Sir kung may tao. Sige pasensiya na sa abala,” tugon ng gwardiya bago umalis. Napansin ni Sabrina na iilan lamang ang sasakyang nakaparada roon at sila lamang ang nakaparada sa may kadilimang bahagi ng parking lot. Pagkatapos maisara ang bintana ng sasakyan ay agad kinabig ni Adrian si Sabrina at marahas na inangkin ang mga labi nito. Ang kamay ay mabilis na ipinasok sa kanyang panloob at nilaro ang kanyang pagkababae. Walang nagawa si Sabrina kungdi napakapit sa leeg ng binata na tila sarap na sarap sa ginagawa. Salitan nitong inangkin ang kanyang dibdib at labas-masok ang mga daliri sa kanyang pagkababae. “Adrian, please.” Hindi malaman ni Sabrina kung ano ang gusto, ang alam niyang higit pa sa ginagawa ni Adrian ang hanap ng kanyang katawan. N
Kinabukasan ay maagang umalis si Sabrina at pumunta sa isang pampublikong ospital sa Lungsod ng Maynila kung saan nakaratay ang kanyang ama. Ilang linggo na itong namalagi sa ospital para ma-monitor ang kanyang kalusugan. Bago pa man siya dumeretso ng ospital ay dumaan muna siya sa lugar kung saan makakuha ng hiningi niyang gamot kay Adrian. Isipin man ng kahit na sino na mababang klase ng babae siya dahil sa nagawa niyang isuko ang pagkakabae niya kay Adrian, ang importante para sa kanya ay ang mabuhay pa ang kanyang ama. “Anak, bakit ang aga mo? Wala ka bang trabaho?” Salubong ni Aling Milagros kay Sabrina. Agad itong tumayo nang mamataan siyang papalapit. Nasa ward sila ng ospital na may nakahelirang sampung kama para sa mga pasyente. “Mamaya pa ho, Nay!” Tugon ni Sabrina saka yumukod para abutin ang kamay ng ina at nagmano. “Kumusta si Tatay?” Magkahawak ang mga kamay na lumapit sila sa hospital bed ni Arnulfo; ang pangalan ng ama ni Sabrina. “Hindi pa rin bumubuti a
Pagkatapos ng huling pagkikita nina Adrian at Sabrina, hindi na muling nag-usap pa ang dalawa. May mga pagkakataong nagkakasalubong ang kanilang landas sa unibersidad pero iniiwasan ni Adrian si Sabrina. May mga panahon ding nagkakatinginan sila pero walang emosyon at malamig pa sa yelo ang tinging ipinupukol ni Adrian sa dalaga. Nasasaktan ang dalaga dahil sa pakikitungo ni Adrian hanggang napag-alaman niyang nasa dalawang buwang bakasyon ito. Sa kabila ng matabang na pakikitungo ni Adrian, lihim pa rin na nagpapasalamat si Sabrina dahil sa gamot na bigay ng binata, bumalik ang dating sigla ng kanyang ama. Kung hindi man ito tuluyang gumaling, ang mahalaga nakalabas na ito ng ospital at bumuti-buti ang karamdaman. Minsan, nakararamdam ng guilt si Sabrina dahil sa pamaraan niya para matulungan ang ama para gumaling. Hindi alam ng mga ito ang kanyang ginawa at wala siyang balak na magtapat sa mga ito. Huwarang anak ang turing ng mga magulang sa kanya kaya ayaw niyang bigyan ito ng ka
Patakbong lumabas si Sabrina mula sa opisina ni Adrian. Naiwan naman ang binata na naisuklay ang mga daliri sa sariling buhok bago muling hinarap ang gawain sa computer. Walang tiyak na pupuntahan si Sabrina pagkalabas ng opisina ni Adrian. Bumaba siya sa ground na mabilis ang lakad. Walang pakialam sa paligid habang dinama ang labing nasaktan dahil sa mga mapagparusang halik ni Adrian. Nakaramdam siya ng hapdi sa ibabang labi kaya hinaplos niya ito. Nang tiningnan ang daliri ay may kaunting dugo na kumapit dito. Lalong sumidhi ang paghihimagsik ng kanyang kalooban laban kay Adrian. Ganon na ba siya kababa dito para wala na siyang pakialam sa kanyang damdamin? Muli siyang naglakad ng mabilis, nakalimutang basa ang lupa dahil sa pag-ulan nang nakaraang ilang oras. Paliko na siya nang madulas sa damuhan. Hindi napansin ang nilulumot na bahagi ng daanan kaya madulas. Bumagsak ang kanyang puwetan sa damuhan at napuno ng putik ang kanyang suot na pants. Agd tumayo si Sabrina at napalingon
“Ganyan ka na lang ba ka desperada o kababaw, Sabrina? Paano kung wala itong mesa? Anong gagawin mo? Paano kung ibang tao kagaya ng pumasok kanina?” Agad na binanatan ni Adrian ng sermon si Sabrina. “Oh, bakit? Kasalanan ko na naman? Una, pumasok ka dito na hindi man lang kumatok. Pangalawa, malay ko ba na pupunta ‘yon dito. Pangatlo, basa ang pantalon ko, kasalanan ko rin ba kung bakit nadulas ako, eh nilulumot ‘yung lupa at hindi ko napansin kaya ako nadulas.” Nanggigigil na tugon ni Sabrina. Taas-baba ang dibdib nito sa bilis ng kanyang pagpapaliwanag kay Adrian kahit alam niyang walang halaga para rito ang lahat ng kanyang paliwanag. Napangisi si Adrian. “Talaga ba? So, kasalanan ko na hindi ka nag-lock ng pinto? Kasalanan ko na hindi ko alam na nandito ka? Nandito ka sa opisina ni Alex; isang lalaki tapos ganyan ang ayos mo?” Angil muli ni Adrian kay Sabrina. “So, what if hinintay talaga kita dito?” Muling tugon ni Sabrina at lumapit kay Adrian sabay lingkis ng isang binti sa
Pabagsak na nahiga si Sabrina sa kanyang kama nang marating ang kanyang silid. Buong araw siyang nasa ospital dahil nadulas sa hagdan si Aling Milagros at kinailangan ng agarang lunas. Walang bakanteng kama sa silid kung saan naroroon si Mang Arnulfo kaya sa ward muna inilagay si Aling Milagros. Sabrina was so exhausted running up and down to look after her parents in turns. Wala siyang maayos na tulog at iniyak na lamang ang sobrang pagod at isiping paubos na ang gamot ng kanyang ama. Hindi na niya alam ang gagawin para muling makakuha ng gamot. Si Adrian lamang ang tanging pag-asa para matugunan ang pangangailangan ng ama sa gamot. Kinuha niya ang mobile phone at nag-send ng mensahe kay Adrian. Pero biglang nalaglag ang kanyang balikat nang hindi na niya magawang mag-send ng message dahil naka-block na siya sa binata. “Alex?” Tugon niya nang sa gitna ng hindi matawarang pag-iisip kung paanong makakuhang muli ng gamot kay Adrian nang tumawag ang kaibigan. “Ready ka na ba para
“Ano ba kasing nangyari?” Muling usisa ni Alex nang sila na lamang dalawa ni Sabrina. Dinala niya si Sabrina sa isang bahagi ng garden, may kaunting layo mula sa main venue. “Ewan ko sa babaeng, ‘yon!” “Iwasan mo na lamang siya at magtrabaho na tayo,” saad ni Alex. “Siya naman itong lumapit, eh. Tapos nagdrama na naman at pinaniwalaan na naman ng kababata niyang walang bayag,” tugon ni Sabrina. May halong inis at galit sa kanyang boses. Sino ba naman kasi ang matutuwa kung maliban sa mga iniiwasan niyang tao ang nandoon, binastos pa siya ng mga ito pero tila siya pa ang may kasalanan base sa mga tingin ng mga ito. Hindi man nagsalita kanina ang iba, pero dahil sa kabilang sa sosyudad nila sina Pia at Seth, syempre sa kanila kakampi ang mga ito. “Nandito rin pala si Adrian. Nakita mo ba ang mga tingin niya sa ‘yo?” Untag ni Alex na bitbit ang mga gamit nila sa kanilang trabaho bilang photographer nang gabing ‘yon. Hayaan mo sila, gawin na lang natin ang ating trabaho ng m
Chapter 51:Tulog na ang lola ni Sabrina kaya halos ‘di makabasag pinggan ang kanilang mga kilos. Halos magbulungan na rin sila sa hina ng kanilang mga aboses. Dahil sa matanda na, maiksi na lang madalas ang oras ng tulog ng kanyang lola kaya oras na makatulog ito ay iniiwasan nilang maestorbo ito sa kanyang pamamahinga.Napagkasunduan nilang lahat na sa reunion nila na ito ay magkakaroon sila ng bonfire at doon magtitipon para magkumustahan ng kani-kanilang buhay habang nakikipagsapalaran sa iba’t ibang lugar at nakikipaglaban sa hamon ng buhay. Napagkasunduan din nilang mag-ihaw habang nagkakasayahan. Halos isang beses lang kada taon sila nagkikita-kita kaya sinasamantala nila ang pagkakataon na ang halos lahat ay nandoon. Tradisyon na ng kanilang pamilya na magtipon-tipon sa bahay ng kanilang lola na ngayoý ipinamana na sa kapatid ng kanyang ama.“Nasaan na ang iihawin natin?” naitanong ni Sabrina nang wala siyang nakikitang inihanda ng kanyang mga pinsan.“Maghintay ka lang, Sab,
Chapter 50: “Hello?”“Nasaan ka?” tanong ng nasa kabilang linya.“Bakit mo naman naitanong?” balik tanong ni Sabrina na medyo napasimangot.“Galit ka ba?”“At bakit naman ako magagalit?” nakaramdam man ng galit ay saglit lamang iyon kay Sabrina. Ayaw niyang sirain ang mood niya o awra niya para lang magalit sa mga taong hindi naman siya pinapahalagahan.“Bakit hindi ka bumalik ng ospital. Hindi ba’t kailangan mo pa ng isa?”Sasagot na sana si Sabrina nang marinig ang kasama ni Adrian. “Kuya Adrian, tikman mo ‘to oh, ako ang may gawa nito,” boses ni Anne na papalapit.Hindi na nagtagal pa si Sabrina at pinutol na ang tawag. Wala rin naman siyang balak sabihin kay Adrian kung nasaan siya at kung bakit hindi siya bumalik ng ospital kaninang umaga. Paubos na ang laman ng bote ng gamot kaya pumunta si Sabrina sa nurse station para ipatanggal na ang karayom na nakakabit sa kanya. Kaunti ang tao sa ospital dahil hapon na kaya napabilis ang lahat kay Sabrina.“Ang pogi nong kaibigan mo saka
Kinabukasan, nagising si Sabrina sa tindi ng sikat ng araw na tumatama sa kanyang mukha mula sa siwang ng kurtina. Napabalikwas siya ng bangon at napatingin sa orasan. Ika-sampu na ng umaga. Inikot niya ang tingin sa kabuuan ng silid pero ni kaluskos ay walang bakas na nandoon si Adrian kagaya ng pangako nitong babalikan siya para ihatid sa bahay ng kanyang tiyahin. Napabagsak ni Sabrina ang sarili pabalik sa kama dahil sa sobrang inis. Umuwi si Sabrina sakay ng taxi. Matagal din bago siya nakakuha ng masakyan dahil sa dami ng pasahero. Bago pa man nag-antay ng masakyan ay dumaan na siya sa malapit na botica para bumili ng gamot para hindi magbunga ang ginawa nila ni Adrian. Ayaw ni Adrian na gumamit ng proteksyon kaya si sabrina na ang bumibili para sa sarili. Itinapon niya rin ang nurse uniform na pinasuot sa kanya ng nakaraang gabi para walang makakaalam ng kanyang pinaggagawa.“Mabuti naman at naalala mo pang umuwi.!” May galit na salubong ni Arnulfo sa anak nang dumating ito. Ka
Pagkatapos maihatid si Anne ay bumyahe na ulit sina Adrian pabalik para ihatid si Sabrina. Gabi na kaya hindi makita ni Sabrina kung nasaan na sila banda. Iniisip niya nag mga magulang na tiyak ay nag-aalala na sa kanya.“Twenty minutes lang ang biyahe mula sa ospital pauwi sa bahay ng tiyahin ko eh, bakit ka pa kasi lumayo? Kung sana ako ang una mong hinatid,” reklamo ni Sabrina sa backseat ng sasakyan.“Ito pabalik na nga tayo, ‘di ba?” sagot ni Adrian na hindi man lang sinulayapan ang dalagang nasa likuran.Pinili na lamang ni Sabrina na muling humiga sa upuan ng sasakyan. Pagkalipas ng mahigit isang oras ay muli siyang nagising at nagulat na nasa kahabaan pa rin sila ng kalsada at naglalakbay na parang walang direksyon. “Nandito pa rin tayo sa kalsada?” tanong niya kay Adrian habang kinusot-kusot ang mata para tuluyan na siyang magising.“Masyado ng malalim ang gabi. Bukas na lang kita ihahatid. Hindi ko na matandaan ang mga dinaanan natin eh,” wika na Adrian na parang wala lang
“You said that because you are thinking nobody is taking care of you. Akala mo dahil sinaktan ka ng isang lalaki, lahat na dinamay mo na akala mo ay wala ng nag-aalala sa ‘yo. Tama ba ako, Sabrina?” panunuya ni Adrian sa dalaga.Hindi na tumugon si Sabrina, pinaikot na lang ang matang tinalikuran ang dalawa. Si Anne naman ay walang mahagilap na salita para isingit sa sagutan nina Adrian at Sabrina kaya napapatingin na lamang siya sa dalawa.Nauna man sa ospital si Sabrina ay halos magkasunod lang sila ni Anne na lumabas ng ospital. Dalawang bote ang naubos ni Sabrina at isa naman kay Anne. Nauna itong lumabas na inalalayan ni Adrian at si Sabrina naman ay kasalukuyan pang tinatanggal ng nurse ang karayom na nakakabit sa kanya.Hirap pa rin si Sabrina sa paglalakad dahil masakit pa rin ang kanyang balakang pero kahit dahan-dahan ay pinilit niyang maglakad para makarating sa sakayan ng bus. Hawak ang balakang na paliko si Sabrina sa pasilyo nang biglang may kumabig sa kanya at sumalikop
“Adrian?!” bulalas ni Sabrina nang mamukhaan ang lalaki. At bago pa siya makapagtanong kung sino ang kasama ng binata sa lugar ng pamilya nila ay bumangon na sa pagkakahiga ang babaeng kasama nito. “Sabrina, hanggang ba dito sinusundan mo kami?” mataray ang pagkakatanong ni Anne sa kanya kaya napataas ang kanyang kilay na nagwika;“Excuse me, nauna ako dito at isa pa lugar namin ‘to. At sino ka para susundan ko?” mataray ding tugon ni Sabrina.“Kuya Adrian. . .” pabebeng reklamo ni Anne. Tumulis ang nguso nito na parang batang nagmamaktol. “Huwag mong pansinin ang mga taong hindi mo kilala. Magpahinga ka na.” pigil ni Adrian kay Anne nang nagsumbong itong parang bata sa kanya. Nakanguso na akala mo’y puwet ng manok sa tulis.Napaismid naman si Sabrina dahil sinuyo naman ito ni Adrian na akala mo’y anak lang si Anne kung lambingin nito. “Sabrina, tumigil ka na!” Saway ni Adrian sa kanya na parang kasalanan pa niyang nandoon siya at nagkatagpo silang tatlo.Pinili na lamang ni Sabrin
Iniinda ni Sabrina ang sakit ng kanyang balakang. Nangngingitngit pa rin siya para kay Adrian dahil sa pagtulak nito sa kanya na dahilan para sumakit lalo ang kanyang balakang. Sumasakit na nga dahil sa pagiging wild nito sa kama lalo pa itong nadagdagan dahil sa pagkakahulog.Masakit man ang balakang kailangang ipag-drive ni Sabrina ang mga magulang pauwi ng probinsya dahil hindi pa kaya ni Mang Arnulfo na magkikilos llao na sa pagmamaneho ng sasakyan.Walang nagawa si Sabrina kundi tiisin ang sakit. Dumaan naman siya sa doktor at binigyan lamang siya ng pain reliever na saglit lang huhupa ang sakit at babalik na naman kapag nawala na ang epekto ng gamot.Pagdating sa bahay ng kanyang tiyuhin ay agad ipinarada ni Sabrina ang sasakyan\. Tinulungang bumaba ang kanyang mga magulang. Nagtakbuhan palapit ang kanilang kamag-anakan para kumustahin ang kanilang pagbabalik. Simula kasi na nasa syudad na sila ay bihira na silang umuuwi dahil busy siya sa trabaho at hindi rin bassta maiwan ng Pa
Kinabukasan, maagang nagising si Sabrina. Ipinangako niya kay Aling Milagros na sasamahan niya ang mga itong umuwi sa probinsiya sa lugar kung saan naninirahan ang kanyang mga lola at lolo. Nagising siyang nakaunan sa braso ni Adrian, at ang isa nitong braso ay nakadantay sa kanyang katawan. Napangiti ng mapait si Sabrina nang makita ang kanilang posisyon. Kung sana lang ay nagkakamabutihan sila sa ngalan ng pagmamahal pero hindi kaya may halong lungkot ang sayang naramdaman ni Sabrina sa pagkakaunan sa braso ng binata. Dahan-dahan niyang inalis ang bisig nitong nakadantay sa kanyang katawan at akmang babangon na nang ibinalik ni Adrian ang braso sa pagkakadantay sa kanyang katawan.“Saan ka pupunta?” tanong nitong pikit pa rin ang mga mata.“Uuwi na!”“Bakit, pinayagan na ba kita?”Napangisi si Sabrina at marahang pinitik ang noo ni Adrian. “Professor Reyes, nakalimutan mo yatang may bisita kang prinsesa sa kabilang silid. Gusto mo bang magising siya na wala ka sa silid mo at hahanap
Pagkaalis kina Sabrina ay dinala agad ni Adrian si Anne sa hospital para mabigyan ng pangunahing lunas dahil sa pamamaga ng pisngi nitong pinadapuan ni Sabrina ng malutong na mag-asawang sampal. Hinatid din niya ito sa kanilang bahay para makapagpahinga. Pagdating sa sariling bahay ay agad din niyang tinawagan ito para siguraduhing nagpapahinga na pero heto at nasa harapan na niya ang dalaga. Deretos ito sa loob ng kanyang bahay dahil may sarili itong susi mabuti na lamang at kakatapos lang nila ni Sabrina nng ilang rounds nang kumatok ito sa pinto.“Kuya Adrian, dito ako matulog, pwede?” nakanguso itong nakiusap kay Adrian at humakbang papasok sa loob. Siya namang paggalaw ni Sabrina na nakatalukbong ng comforter. Nakaharap si Anne kay Adrian kaya hindi niya nakita ang paglabas ng ulo ni Sabrina mula sa ilalim ng makapal na kumot. Pasekretong sumenyas dito si Adrian kaya muli itong nagtago doon. Nahiling naman ni Adrian na sana hindi gagawa ng gulo si Sabrina dahil hindi niya alam k