Chalter 6: Sa Kotse.

Sinamantala ni Sabrina ang hindi agad pagsagot ni Seth kung pakakasalan pa ba siya nito at tumalilis palabas pero napatigil siya nang makitang nakaparada ang sasakyan ni Adrian sa labas. Nakasandal ang batang professor sa sasakyan nito. Hinuha ni Sabrina ay kanina pa ito nandoon. Kaya siguro hindi pumasok ay dahil narinig nito ang nagtaasang boses nila ni Seth.

Sa naisip saka pa lang siya natauhan na magkaibigan pala ang dalawa. Mabuting magkaibigan at parehong nakatira sa apartment na ‘yon. Nakaramdam siya ng kaunting pagsisisi dahil sa nangyari. Nakaramdam siya ng pagkapahiya nang nagkasalubong ang mga tingin nila ni Adrian.

‘Nangyari na ang nangyari.’ Kausap niya sa sarili at muling iniwas ang tingin kay Adrian. Plano niyang umalis na nang pinigilan siya ni Seth sa pamamagitan ng paghawak nito sa kanyang braso. Hindi niya namalayang sumunod pala ito sa kanya sa labas.

Muling pumasok si Adrian sa sasakyan nito. Nanatili lang ito doon na parang walang nakita o walang alam sa nangyayari.

Sa inakto ng binata, nakaramdam ng paghihimagsik ang kalooban ni Sabrina. Para sa kanya, napaka-unfair ni Adrian. Nagawa niyang balewalain na parang walang nangyari sa pagitan nila gayong naligayahan din naman ito sa kanilang ginawa. Pero bakit hinayaan siyang solohin ang kahihiyan at iwanang napapahiya dahil sa nangyari? Naikuyom ni Sabrina ang mga kamay sa magkahalong paghihimagsik, inis, at galit para sa sarili, kay Adrian, kay Seth at Pia.

“Ano? May napala ka sa ginawa mo?”

Bahagyang napapitlag si Sabrina nang magsalita si Seth sa kanyang tabi na hawak pa rin ang kanyang braso. Pareho silang nakaharap sa kalsada kung saan naroroon pa rin ang sasakyan ni Adrian.

Akamang sasagutin ni Sabrina si Seth nang marinig nila ang busina ng sasakyan ni Adrian sabay dungaw nito sa bintana.

“Ihahatid na kita, Sabrina,” seryosong wika nito.

Walang reaksyon na nanggaling kay Seth kaya pabaklas na hinila ni Sabrina ang braso mula rito at naglakad na papunta sa sasakyan ni Adrian. Agad niyang binuksan ang pintuan sa passenger seat katabi ni Adrian at sumakay.

Gusto niyang tanungin si Adrian tungkol sa larawang ipinakita ni Seth sa kanya pero wala siyang lakas ng loob dahil alam niyang hindi naman sya sasagutin nito. Isang walang emosyong tingin lang ang isasagot nito kaya pinili niya na lang na huwag umimik katabi nito. Alam niyang insulto lang ang aabutin niya kung magtanong pa siya.

‘Hindi ka nga nahiya sa ginawa mo tapos mahiya kang ipagkalat ang pictures’, umalingawngaw ito sa isipan ni Sabrina kaya nanahimik na lamang siya.

Nabalot ng katahimikan ang kanilang biyahe pero biglang naisip ni Sabrina na sekretong i-text ang kaibigang si Alex na kasalukuyang nasa eskwelahan kung saan nagtatrabaho si Adrian.

“Alex, nakita mo ba ang mga kaibigan ni Adrian diyan sa school?” ang text niya sa kaibigan.

Napahinga siya ng maluwag nang natanggap ang sagot ni Alex. Mga larawan ng mga kaibigan ni Adrian na tila mga wala namang alam sa isyung kinasasangkutan niya at Adrian. Sabagay bihira nga rin silang magkita ni Adrian kahit pa kaibigan ito ni Seth, lalo na ang mga kaibigan ng mga ito na hindi naman siya kilala ng personal, eh hindi pa rin siya makikilala nv mga ito kahit pa makita nila ang larawan. Malamlam ang ilaw sa silid at hindi naman siya nakaharap sa kuha nito.

“Teka Adrian, hindi ito ang daan pauwi sa tinutuluyan ko ah?” Puna ni Sabrina nang mapansing ibang direksyon ang tinatahak ng sasakyan ni Adrian.

“Bakit parang takot ka? Di ba ito naman ang gusto mo? Ang makasama ako?” May halong pang-iinsultong tugon ni Adrian.

Lubog na ang araw kaya kumakalat na ang dilim sa kapaligiran. Nakasindi na rin ang mga ilaw sa kalsada na siyang nagbibigay liwanag sa mga dumadaang sasakyan.

Ipinarada ni Adrian ang sasakyan sa isang may kadilimang bahagi ng parke na kanilang nadaanan.

“Anong gagawin natin dito?” usisa ni Sabrina na nakaramdam ng pagkaasiwa sa kasama.

Tinanggal ni Adrian ang safety belt nito sabay humarap kay Sabrina na halos gapulgada na lang ang layo ng kanilang mga mukha.

“Ayaw mo na kay Seth ‘di ba?”

Ramdam ni Sabrina ang pagdampi ng init ng hininga ng binata nang ito’y magsalita. Hindi alam ni Sabrina kung dahil sa kaba kaya kumakabog ang kanyang dibdib o sa sobrang lapit nilang dalawa.

“Oh, bakit parang natatakot ka? Hindi ba’t ito naman ang gusto mo?” Tanong ni Adrian na pinagapang ang isang kamay mula sa beywang ni Sabrina pababa sa kanyang mga hita. Lalo pa nitong inilapit ang mukha at sinasadyang idampi ang mga labi sa pisngi ni Sabrina pababa sa kanyang leeg. Napasinghap si Sabrina sa sensasyong dulot ng mumunting galaw ni Adrian. Nilalamon na rin siya ng kanyang katinuan dala ng natural na amoy ng lalaki.

“Adrian!” Sinubukan niyang pigilan si Adrian pero lalo lamang itong nagpursige. Kinagat-kagat nito ang kanyang tenga habang ang kamay ay ipinasok sa kanyang blusa. Napaigtad si Sabrina nang maramdaman ang mainit na palad ng binata na humaplos sa kanyang tiyan pataas sa kanyang dibdib.

Habang hindi pa tuluyang nilamon ng kanyang katinuan, itinukod ni Sabrina ang kamay sa dibdib ng binata para pigilan ito.

“Adrian, please.”

“Please what?” Tugon nito na hindi inaalis ang mga kamay na ngayo’y nakapatong na sa dibdib ng dalaga.

“I didn’t see or feel your resistance, Sabrina. Bakit hindi mo ba naranasan ito kay Seth? Sa loob ng sasakyan? Aren’t you happy that I will let you do this with me?” Wika ni Adrian na hindi na hinintay ang tugon ni Sabrina. Mula sa leeg ng dalaga ay ibinaba ni Adrian ang mga labi at marahas na inangkin ang dibdib ng dalaga. Wala ng magawa si Sabrina kungdi ang magpakawala ng ungol dahil sa nakaliliyong sensasyon dulot ng mga mapaglarong mga labi ng binata at maiinit na palad nitong tinutumbok ang nasa pagitan ng kanyang bilugang mga hita.

Akmang ipasok ni Adrian ang kamay sa panloob ni Sabrina nang may kumatok sa bintana ng sasakyan..