[ How Dare She Ask For Divorce ]
"Matagal na. Ayaw mo ba?" tanong niya habang inaalay ang malambot niyang mapupulang labi. Nakayuko ang kanyang mga braso. Binitawan siya ni Gerald at hinawakan ang baba. Ang kanyang bahagyang guluhin na mahabang itim na buhok ay nakasabit sa kanyang mga balikat, na nagpapatingkad sa kanyang puting-niyebe na balat. Sa ilalim ng malambot na madilim na liwanag, ang kanyang magagandang mata ay nakakabighani. Hindi pa nakilala ni Gerald ang isang babaeng mas kahanga-hanga kaysa kay Charlotte, at hindi niya maitatanggi na hindi siya mapaglabanan. Bukod dito, walang dahilan para tanggihan siya dahil legal silang mag-asawa. Nang mapansin ni Charlotte na nanlaki ang mga mata ni Gerald, ngumiti siya ng mahina at umayos ng upo. Inilagay ni Gerald ang kanyang kamay sa likod ng kanyang ulo at mariing kinuha ang kontrol. Natahimik ang kwarto, ngunit si Gerald ay nagliyab na parang apoy. Katutubo niyang binuksan ang drawer sa isang kritikal na sandali ngunit hindi niya mahanap ang kanyang hinahanap. Iminulat ni Charlotte ang kanyang mga mata at nakitang halatang hindi nasisiyahan si Gerald. "It's fine. You don't have to use it. I'm already preparing for pregnancy," she said. Nabawasan ang pagnanasa sa mga mata ni Gerald nang bumaba ang boses nito. Bakas sa mga mata nito ang pagsisiyasat habang nakatingin sa kanya. Ngumiti ng mahina si Charlotte. Tumayo si Gerald mula sa kanya nang tuluyang naglaho ang nagniningas na pagnanasa sa kanya. Napawi ang ngiti niya, nakita siyang nag-aayos ng sarili nang walang ekspresyon. Ang lamig ng mga mata nito ay nagparamdam sa kanya na maagang dumating ang taglamig. Umupo siya. "Ganyan ka ba katakot na magkaroon ako ng anak?" sabi niya. Tumigil sandali si Gerald. Kumunot ang noo niya at tumingin sa kanya. "Sinasadya mo 'yon," malamig niyang sabi. Nanatiling tahimik si Charlotte. Inalis niya ang kanyang tingin at ikinabit ang huling butones sa kanyang shirt. "Naglalaro na naman? Nakakatamad," aniya. Isinuot ni Charlotte ang kanyang damit at bumaba sa kama. Pagkatapos ng mahabang katahimikan, sumagot siya, "Oo, nakakainip." Siya muttered nang walang anumang intensyon sa isip; Gusto lang niyang makita ang reaksyon nito. Pagkatapos ay tumingin ito sa kanya at ngumiti. "Sa sobrang boring, bakit hindi tayo maghiwalay?" Naglakad si Gerald patungo sa aparador. Nag-abala pa siyang sumulyap sa gilid ng kanyang mga mata nang marinig ang mga sinabi nito. "Pack my shirts," sabi niya. "Gusto ko ng divorce." "May business trip ako ngayong gabi." Huminga ng malalim si Charlotte at tumalikod kay Gerald. "Sabi ko gusto ko ng divorce!" Lumingon si Gerald at tumingin sa kanya. "Bakit hindi ka na lang magprangka at sabihin sa akin kung ano ang gusto ng pamilya mo sa akin sa pagkakataong ito?" sarkastikong sabi niya. "I don't want anything. I just want you to sign the divorce agreement and find a time for us to get the divorce certificate." Ngumiti si Gerald nang mapanlait at sinabing, "Naaalala mo ba kung ilang beses mo na itong binanggit?" Natahimik si Charlotte. Marami na talaga siyang ginawang kalokohan sa nakaraan. Inalis ni Gerald ang kanyang tingin at inihagis ang isang itim na sando sa kama. "Nagiging boring pagkatapos ng pag-iyak ng lobo ng maraming beses." Tinitigan siya ni Charlotte at mariing sinabi, "I'm serious this time." Nawalan na ng pasensya si Gerald na kausapin siya. Siya ay abala na, ngunit siya ay naglaan ng oras upang umuwi upang makilala muli ang kanyang mga kalokohan, na sumisira sa kanyang kalooban. Nang makitang wala itong sinasabi, lumabas ito ng kwarto at inutusan ang mga kasambahay na pumasok at mag-asikaso. Tumayo si Charlotte sa tabi ng kama at pinagmasdan ang mga maid na may blangkong ekspresyon sa mukha. Hanggang sa tumunog ang makina ng sasakyan sa looban nang may pag-aalinlangan ang isa sa mga kasambahay. "Madam, umalis na po si Master." Naglakad si Charlotte patungo sa mataas na bintana na nakahalukipkip. Ang kanyang itim na mahabang buhok ay nakalugay sa kanyang likuran. Tinitigan niya ang gabi at nakatayo doon na parang isang maselang pigurin. Pagkaraan ng ilang sandali, sinabi niya, "Alam ko." Kung gusto niyang umalis, sige. Dapat niyang naisip na si Gerald ay hindi isang taong maaari niyang panatilihin tatlong taon na ang nakakaraan. Wala siyang ugali na manirahan sa negatibiti. Pagkaalis ni Gerald tahimik siyang natulog hanggang kinaumagahan. Pagkatapos ng isang gabi ng pahinga, siya ay nasa isang mas mahusay na mood. Gayunpaman, pagkatapos niyang mailagay ang lahat ng kanyang gamit sa kanyang bagahe at makalabas ay hinarang siya ng isa sa mga kasambahay. "May mali ba?" sabi niya. Awkward na sagot ng maid, " Madam, pasensya na po, pero sinabi ni Master kagabi na kung aalis ka, kailangan ka naming bantayan at siguraduhing hindi ka kukuha ng anumang bagay sa Pamilya Wilson."[ Anong Mga Benepisyo ang Matatanggap Mo Kung Mamatay Ako ] Nakakatuwa si Charlotte na malaman ang mga alalahanin ni Gerald. Tutal, nagmamadali siyang umalis kagabi. Bahagyang itinaas niya ang kanyang baba at sinabing, "Ilan lang ang mga damit." The maid chuckled nervously and replied, "Um... Hindi pa ba binili yun ng mga Wilson?" Mabilis niyang ibinaba ang ulo para iwas ang tingin ni Charlotte sa dulo ng kanyang mga sinabi. Inayos ni Charlotte ang kanyang buhok at nakangiting nagtanong, "Kahit ang mga damit ko ay itinuturing na pag-aari ng Pamilya Wilson? Susuotin ba ito ni Gerald Wilson kung iiwan ko ang lahat?" Saglit na nag-isip ng seryoso ang dalaga. Matapos mapagtantong mahihirapan siyang makitungo sa mga damit ni Charlotte mamaya, awkwardly siyang gumawa ng paraan, pinayagan si Charlotte na dalhin ang kanyang mga gamit. Dalawang beses na sumilip ang tsuper sa bintana ng kotse habang si Charlotte ay lumakad na lumitaw sa pintuan, na walang balak na alukin siya. Hinila ni
[Kwalipikado Ka Ba ] Ibinaba ni Charlotte ang kanyang panulat at pinunasan ang kanyang mga templo. "Gerald, we are getting a divorce. Sa tingin mo ba nararapat na guluhin kita para huminahon?" matiyagang sabi niya. "Kung ganoon, bakit mo ako nakiusap na bumalik sa bahay at kainin ang mga pinagluto mo noong nag-request ka ng hiwalayan noong nakaraan?" Balik na tanong ni Gerald. Naalala niya ang unang pagkakataon na nagluto siya para kay Gerald at aksidenteng nasunog ang sarili. Tinawag ng maid na isang busy body si Gerald at pinalaki ang bigat ng sitwasyon. Nang umuwi si Gerald nang gabing iyon at nadiskubreng si Charlotte ay nagdusa lamang ng isang maliit na pinsala, malamig niyang inakusahan siya ng paggamit ng insidente bilang isang pakana sa harap ng mga kasambahay. Pagkatapos noon, sa tuwing uuwi si Gerald, lagi siyang naghahanap ng mali sa kanya. Sa pagbabalik-tanaw ngayon, napagtanto ni Charlotte kung gaano siya katanga noon. Sa mga mata ni Gerald ang sunud-sunuran na be
[Muling Nagkita ang mga Kaaway ] Ang bilis ng tibok ng puso ni Charlotte. Huminga siya ng malalim at sinabing, "Binili ng tatay ko ang set ng alahas na ito bilang regalo sa nanay ko. Noong bata pa ako, isusuot lang niya ito sa mga mahahalagang okasyon. Hindi ko na ito nakita muli pagkatapos nilang mamatay sa isang sasakyan. aksidente." Noon pa man ay iniisip ni Charlotte na ang hanay ng mga alahas ay nakatago sa treasure vault ng Scott Family. Kaya laking gulat niya na nakarating na ito sa palengke. "Ibinenta ito ng lolo mo?" tanong ni Ava. Umiling si Charlotte. Alam niyang hindi kailanman ibebenta ng kanyang lolo ang mga alahas ng babae dahil sa pride at katayuan nito. Malamang ang tiyahin niyang adik sa sugal ang may gawa nito. Ang set ng mga alahas ay naibenta sa ilang iba't ibang mga mamimili bago ito napunta sa Shine. Nang makita si Charlotte na nahihirapan, iminungkahi ni Ava, "Bakit hindi natin ito bilhin?" Ngumiti ng pilit si Charlotte at sinabing, "Mahal, may idey
[ That's Dog Food ] Nagkaroon sila ng hindi kasiya-siyang pagkikita kagabi, kaya sinadya ni Charlotte na huwag pansinin siya. Gayunpaman, pagkaalis ni Gerald sa elevator, tumabi siya sa kanya at tumingin sa kanya, sinabing, "Pumunta ka ba sa kumpanya para dalhan ako ng tanghalian?" Hindi makapaniwala si Charlotte. Saan niya nakuha ang katapangan para isipin na dumating siya para dalhan siya ng tanghalian? "May nerbiyos ka, iniisip na sasabihin sa iyo ng sekretarya ko kung nasaan ako," nginisian ni Gerald. Sasagutin na sana ni Charlotte si Arthur Thompson, ang sekretarya ni Gerald at sinabing, "Miss. Wilson, kukunin ko na po ito." Gusto niyang makipagtalo pero pinigilan niya ang sarili nang makitang may papalapit. Dahil inakala ni Gerald na narito siya para dalhan siya ng tanghalian, nagpasya siyang makipaglaro at turuan siya ng leksyon. Ngumiti siya at pinasa kay Arthur ang meal box. Nang makita ang kanyang tugon, sigurado si Gerald sa kanyang haka-haka na sinusubukan niya
[ Marahil Talaga Siyang Sinasadya ] Matapos basahin ang lahat ng mga mensahe, nagalit si Gerald ngunit hindi nagpakita ng kanyang emosyon. Akala niya ay magkakamalay na si Charlotte matapos siyang hindi pinansin ng ilang araw, ngunit hindi ito nangyari sa inaasahan niya. Lumilitaw na gumagawa siya ng eksena dahil sa pera. "Mr. Wilson, paano ko sasagutin si Mrs. Wilson?" tanong ni Arthur. Hinarang ni Gerald ang kanyang contact number at ibinalik ang telepono kay Arthur. "Huwag mo na lang siyang pansinin. I-deactivate ang mga card niya para matino siya," sagot ni Gerald. Tumango si Arthur at idinagdag, "Nga pala, nakahanap ako ng isang set ng purple na alahas gaya ng ni-request mo. Dapat itong maging regalo para sa..." Bago natapos ni Arthur ang kanyang mga salita, sinulyapan siya ni Gerald. "Dapat ko bang ilabas nang maaga?" tanong ni Arthur. Kumunot ang noo ni Gerald at sumagot, "Hindi sa ngayon." "Sige." Pagkatapos mag-isip sandali, nagpatuloy si Arthur, "Nakahanap ako
[ Hindi Siya Napakahalaga ] "Imposible iyon," sabi ni Gerald. Hindi nakaimik si Arthur sa pagtitiwala ni Gerald. Nag-isip siya sandali at sumagot, "Baka umaasa lang si Mrs. Wilson na makakasama mo siya ng mas maraming oras." Binuksan ni Gerald ang kanyang mga mata. Ito ay mas malamang na ipaliwanag ang dahilan ng kanyang paghingi ng diborsiyo. Umupo siya ng tuwid, uminom ng gamot at sinilip ang orasan sa dingding. Halos oras na ng hapunan. Pagkalabas ng trabaho, naghiwalay sina Ava at Charlotte. Sinubukan ni Charlotte na pumara ng taxi para tumungo sa mansyon ng Scott Family. Bigla siyang nagulat ng may humila na itim na Bentley sa harapan niya. Bumaba ang bintana ng sasakyan at hindi man lang nag-abalang sumulyap si Gerald sa gilid habang sinabi niyang, "Pumasok ka." Saglit na nag-alinlangan si Charlotte. Payag ba siyang sumama sa kanila sa hapunan? Mabilis niyang binuksan ang pinto at pumasok sa Bentley, sa takot na baka biglang magbago ang isip ni Gerald. Nanatiling ta
[Sana Si Gerald ay Nagpakasal kay Faith ] Natahimik ang reading room. Nakaramdam siya ng bukol sa kanyang lalamunan habang nilulunok niya ang prutas. Alam niya na hindi kailanman ikokompromiso ni Gerald ang mga benepisyo para sa kahit na ang tunay na pag-ibig, lalo na para sa kanya, na wala sa kanya. Sa kabila noon, kumirot pa rin ang puso niya nang marinig niya kung gaano kawalang-interes si Gerald. Napabuntong-hininga si Charlotte. Dinampot niya ang plato at mabilis na bumaba mula sa kabilang side bago may lumabas sa reading room. Ilang sandali matapos siyang umupo sa sala, bumukas ang pinto ng reading room. Magkasunod na bumaba ng hagdan sina Gerald at Owen Scott na may matigas na ekspresyon sa kanilang mga mukha. Habang si Gerald ay palaging ganoon, malinaw na hindi nasisiyahan si Owen. Medyo awkward ang hapunan nang gabing iyon dahil wala ang panganay na tiyuhin at ikatlong tiyuhin ni Charlotte. Sa hapag-kainan, bilang hostess, si Priscillia ay tinatrato si Gerald nang buo
[ Isang Tool Para Maibulalas ang Kanyang mga Pagnanasa? ] Umakyat si Owen pagkatapos magsabi at si Priscillia ay may tampo sa mukha. Hindi nagbago ang ekspresyon ni Charlotte. Tumingin siya sa aso at hinaplos ang baba nito at pinuri, "Good boy." Hindi na bumalik si Gerald sa dining room kaya pumunta si Charlotte sa kwarto nila sa taas. Ayaw niyang makisama sa kama ngunit ang pagtulog sa ibang silid ay magdadala ng hinala. Kaya inayos niya ang sofa. Gayunpaman, nang buksan niya ang wardrobe, ang mga night gown ay hindi kaakit-akit at hindi nakadikit. Obvious naman. Si Priscilla ang nasa likod nito. Mas gugustuhin niyang hindi magsuot ng mga iyon o kung hindi ay libakin siya ni Gerald. Pagkatapos maligo, nagsuot siya ng bathrobe at nagtalukbong ng kumot at natulog sa sofa. Patay ang ilaw nang pumasok si Gerald sa kwarto. Mabilis niyang ibinaba ang kanyang telepono nang marinig ang mga yabag nito. Binuksan ni Gerald ang wardrobe at nagkaroon ng sandaling katahimikan bago niya it