[ That's Dog Food ]
Nagkaroon sila ng hindi kasiya-siyang pagkikita kagabi, kaya sinadya ni Charlotte na huwag pansinin siya. Gayunpaman, pagkaalis ni Gerald sa elevator, tumabi siya sa kanya at tumingin sa kanya, sinabing, "Pumunta ka ba sa kumpanya para dalhan ako ng tanghalian?" Hindi makapaniwala si Charlotte. Saan niya nakuha ang katapangan para isipin na dumating siya para dalhan siya ng tanghalian? "May nerbiyos ka, iniisip na sasabihin sa iyo ng sekretarya ko kung nasaan ako," nginisian ni Gerald. Sasagutin na sana ni Charlotte si Arthur Thompson, ang sekretarya ni Gerald at sinabing, "Miss. Wilson, kukunin ko na po ito." Gusto niyang makipagtalo pero pinigilan niya ang sarili nang makitang may papalapit. Dahil inakala ni Gerald na narito siya para dalhan siya ng tanghalian, nagpasya siyang makipaglaro at turuan siya ng leksyon. Ngumiti siya at pinasa kay Arthur ang meal box. Nang makita ang kanyang tugon, sigurado si Gerald sa kanyang haka-haka na sinusubukan niyang pasayahin siya tulad ng dati. "Hayaan mong ipaalala ko sa iyo, ang iyong maliit na mga trick ay hindi gagana," sabi ni Gerald. Tumango si Charlotte at ngumiti ng walang awa, "Oo, naiintindihan ko. Salamat sa konsiderasyon mo, Gerald. Bahagyang lumambot ang ekspresyon ni Gerald. He walked past her and remarked, "Hindi ko titiisin every single time." Pinagmamasdan ni Charlotte si Gerald na naglalakad palayo nang mayabang. Hinawakan niya ang kanyang bag sa kanyang harapan at sinubukang pakalmahin ang sarili. Bakit mo kailangang makipagtalo sa isang hayop? Bumalik sa Wilson Corp. Bumalik si Gerald sa kanyang opisina at nag-refresh saglit. Napansin niya ang kahon ng pagkain sa kamay ni Arthur at sinabing, "Iwan mo na lang sa mesa." "Oo, Mr. Wilson." Hindi naglakas-loob si Arthur na kumilos nang walang ingat. Hinintay niyang personal na i-unpack ni Gerald ang kanyang tanghalian habang nakatayo siya malapit sa mesa. Biglang nagvibrate ang phone niya. Umupo si Gerald sa mesa at sumulyap sa meal box. Ngumisi siya, iniisip na sinisikap siya ni Charlotte na pasayahin siya. Ang pagkain na ginawa niya noon para humingi ng pabor sa kanya ay kasuklam-suklam, kaya interesado siyang malaman kung ano ang ginawa niya sa pagkakataong ito. Malaking pagbabago ang ekspresyon ni Arthur habang sinusubukang pigilan si Gerald sa pagbukas ng meal box, ngunit huli na ang lahat. Napakunot ang noo ni Gerald nang makita ang mga natira sa meal box. Napatingin si Arthur sa phone niya at nauutal, "Mr. Wilson, sabi ni Mrs. Wilson ang mga natira... ay para sa alagang aso ng kaibigan niya." Nakaramdam siya ng lamig sa kanyang gulugod. Napabuntong-hininga si Gerald at kumuha ng tissue para punasan ang mantika sa kanyang mga daliri at iniabot ang kanyang kamay. "Ibigay mo sa akin ang telepono," sabi niya. Mabilis na ibinigay ni Arthur kay Gerald ang kanyang telepono. Nagdilim ang ekspresyon ni Gerald habang binabasa ang mensaheng ipinadala ni Charlotte. Bigla niyang napansin ang mga naunang mensahe nila at nag-scroll sa mga iyon. "Kinausap ka ba niya tungkol sa pakikipaghiwalay?" tanong ni Gerald. Ngumiti si Arthur ng awkward at sumagot, "Oo." Natanggap ang unang mensahe sa unang araw ng business trip ni Gerald at medyo maganda ang ugali ni Charlotte. Charlotte: [Arthur, pakisabi kay Wilson na gusto ko ng $300 milyon bilang kabayaran. Hindi naman ganoon karami, di ba?] Arthur: [Ipaparating ko kay Mr. Wilson ang iyong kahilingan.] Sa ikalawang araw, patuloy na nagpupumilit si Charlotte. Charlotte: [Paano ito, $150 milyon! Ito ang pinakamababang nakukuha nito. Ipaproseso niya agad ito.] Sagot ni Arthur na may kasamang umiiyak na emoji. Arthur: [Mrs. Wilson, hindi ito tungkol sa pera ngunit talagang abala si Mr. Wilson kamakailan!] Sa ikatlong araw, nawawalan na ng pasensya si Charlotte. Charlotte: [$75 milyon! Hindi ito maaaring bumaba!] Arthur: (Mrs. Wilson, huwag naman po kayong ganyan.] Halatang nabalisa si Charlotte sa huling mensahe. Charlotte: [$15 milyon! Kung bababa man ito, makokompromiso nito ang kanyang katayuan! Ayaw niyang kumakalat ang tsismis na ang Wilson Family ay nasa bingit ng pagkalugi, hindi kayang bayaran ang kabayaran sa diborsyo sa kanyang dating asawa, hindi ba?][ Marahil Talaga Siyang Sinasadya ] Matapos basahin ang lahat ng mga mensahe, nagalit si Gerald ngunit hindi nagpakita ng kanyang emosyon. Akala niya ay magkakamalay na si Charlotte matapos siyang hindi pinansin ng ilang araw, ngunit hindi ito nangyari sa inaasahan niya. Lumilitaw na gumagawa siya ng eksena dahil sa pera. "Mr. Wilson, paano ko sasagutin si Mrs. Wilson?" tanong ni Arthur. Hinarang ni Gerald ang kanyang contact number at ibinalik ang telepono kay Arthur. "Huwag mo na lang siyang pansinin. I-deactivate ang mga card niya para matino siya," sagot ni Gerald. Tumango si Arthur at idinagdag, "Nga pala, nakahanap ako ng isang set ng purple na alahas gaya ng ni-request mo. Dapat itong maging regalo para sa..." Bago natapos ni Arthur ang kanyang mga salita, sinulyapan siya ni Gerald. "Dapat ko bang ilabas nang maaga?" tanong ni Arthur. Kumunot ang noo ni Gerald at sumagot, "Hindi sa ngayon." "Sige." Pagkatapos mag-isip sandali, nagpatuloy si Arthur, "Nakahanap ako
[ Hindi Siya Napakahalaga ] "Imposible iyon," sabi ni Gerald. Hindi nakaimik si Arthur sa pagtitiwala ni Gerald. Nag-isip siya sandali at sumagot, "Baka umaasa lang si Mrs. Wilson na makakasama mo siya ng mas maraming oras." Binuksan ni Gerald ang kanyang mga mata. Ito ay mas malamang na ipaliwanag ang dahilan ng kanyang paghingi ng diborsiyo. Umupo siya ng tuwid, uminom ng gamot at sinilip ang orasan sa dingding. Halos oras na ng hapunan. Pagkalabas ng trabaho, naghiwalay sina Ava at Charlotte. Sinubukan ni Charlotte na pumara ng taxi para tumungo sa mansyon ng Scott Family. Bigla siyang nagulat ng may humila na itim na Bentley sa harapan niya. Bumaba ang bintana ng sasakyan at hindi man lang nag-abalang sumulyap si Gerald sa gilid habang sinabi niyang, "Pumasok ka." Saglit na nag-alinlangan si Charlotte. Payag ba siyang sumama sa kanila sa hapunan? Mabilis niyang binuksan ang pinto at pumasok sa Bentley, sa takot na baka biglang magbago ang isip ni Gerald. Nanatiling ta
[Sana Si Gerald ay Nagpakasal kay Faith ] Natahimik ang reading room. Nakaramdam siya ng bukol sa kanyang lalamunan habang nilulunok niya ang prutas. Alam niya na hindi kailanman ikokompromiso ni Gerald ang mga benepisyo para sa kahit na ang tunay na pag-ibig, lalo na para sa kanya, na wala sa kanya. Sa kabila noon, kumirot pa rin ang puso niya nang marinig niya kung gaano kawalang-interes si Gerald. Napabuntong-hininga si Charlotte. Dinampot niya ang plato at mabilis na bumaba mula sa kabilang side bago may lumabas sa reading room. Ilang sandali matapos siyang umupo sa sala, bumukas ang pinto ng reading room. Magkasunod na bumaba ng hagdan sina Gerald at Owen Scott na may matigas na ekspresyon sa kanilang mga mukha. Habang si Gerald ay palaging ganoon, malinaw na hindi nasisiyahan si Owen. Medyo awkward ang hapunan nang gabing iyon dahil wala ang panganay na tiyuhin at ikatlong tiyuhin ni Charlotte. Sa hapag-kainan, bilang hostess, si Priscillia ay tinatrato si Gerald nang buo
[ Isang Tool Para Maibulalas ang Kanyang mga Pagnanasa? ] Umakyat si Owen pagkatapos magsabi at si Priscillia ay may tampo sa mukha. Hindi nagbago ang ekspresyon ni Charlotte. Tumingin siya sa aso at hinaplos ang baba nito at pinuri, "Good boy." Hindi na bumalik si Gerald sa dining room kaya pumunta si Charlotte sa kwarto nila sa taas. Ayaw niyang makisama sa kama ngunit ang pagtulog sa ibang silid ay magdadala ng hinala. Kaya inayos niya ang sofa. Gayunpaman, nang buksan niya ang wardrobe, ang mga night gown ay hindi kaakit-akit at hindi nakadikit. Obvious naman. Si Priscilla ang nasa likod nito. Mas gugustuhin niyang hindi magsuot ng mga iyon o kung hindi ay libakin siya ni Gerald. Pagkatapos maligo, nagsuot siya ng bathrobe at nagtalukbong ng kumot at natulog sa sofa. Patay ang ilaw nang pumasok si Gerald sa kwarto. Mabilis niyang ibinaba ang kanyang telepono nang marinig ang mga yabag nito. Binuksan ni Gerald ang wardrobe at nagkaroon ng sandaling katahimikan bago niya it
[ Maaari na kayong Magkasama sa wakas ] Smack! Isang malakas at malutong na tunog ang umalingawngaw, at tumahimik ang silid. Natigilan si Gerald. Nang makabawi ay nakaramdam siya ng pag-aapoy sa kanyang pisngi. Ang pagnanasa sa kanyang mga mata ay nawala at napalitan ng isang nagyeyelong sulyap. Ito ang unang pagkakataon na sinampal siya sa mukha. Mabilis na kinuha ni Charlotte ang kanyang bathrobe at bumangon sa kama. "Sabi ko gusto ko ng divorce!" sabi ni Charlotte. Noong nakaraan, sa tuwing tatanggihan ni Gerald ang mga kondisyon na hiniling ng Scott Family, si Charlotte ay pumupunta upang magmakaawa sa kanya at kahit na ginagamit ang kanyang katawan upang pasayahin siya. Dahil dito, naisip niya na ginagamit niya ang parehong mga lumang trick, at naglaro pa siya para mabigyan lang siya ng paraan. Hindi magandang tingnan ang ekspresyon ni Gerald.Hindi niya naiwasang ipaliwanag, "Hindi ko alam kung sino ang nagdroga sa iyo, ngunit hindi ako iyon." Malamig na suminghot
[ Oras na para Mag-move On ] Pinandilatan ni Gerald si Charlotte at sinabing, "Charlotte Scott, mas mabuting huwag kang magsisi." Diretso ang tingin ni Charlotte sa kanyang mga mata at sumagot, "Pagsisihan ko man o hindi ay wala sa iyo. Siguraduhin mo lang na hindi ka male-late." Maya-maya, lumabas si Gerald sa kwarto at nagmamadaling lumabas ng mansyon. Hindi gumagalaw na nakatayo si Charlotte sa may pintuan. Biglang bumukas ang pinto sa tapat at dahan-dahang lumabas si Faith. Tumingin siya sa ibaba at nag-aalalang sinabi, Charlotte, anong nangyari? Nag-away ba kayong dalawa?" Dahil hindi makaalis si Charlotte sa kalagitnaan ng gabi, magdamag siyang nakaupo sa kwarto. Nang magising ang mayordoma ng alas-5 ng umaga, sinabihan niya itong maghatid ng mensahe sa kanyang lolo. "May nangyayari sa bahay, kaya kailangan kong bumalik ng mas maaga." Magalang na tumango ang mayordoma bilang tugon. Lumabas si Charlotte sa mansyon, ngunit walang sasakyan na naghihintay sa kanya. Ala
[ Ang Iyong Card ay Na-frozen ] Bandang alas-9. Maaliwalas ang langit at maganda ang panahon. Bumaba si Charlotte sa taxi at naglakad patungo sa Courthouse. Habang papalapit siya, napansin niyang parang mas maraming estranged couples kaysa sa mga nagmamahalan. Ipinaalala nito sa kanya ang araw na dapat nilang makuha ang kanilang marriage certificate. Hindi nagpakita si Gerald sa araw na iyon at naghintay siya nang walang kabuluhan sa buong umaga hanggang sa makatanggap siya ng tawag, na nagsasabi na ang lahat ay naayos na. Nang maglaon, nalaman niya kung gaano siya nagdamdam sa kanilang kasal. Luminga-linga si Charlotte pagdating sa harap ng Courthouse, ngunit hindi niya makita ang sasakyan ni Gerald. Naisip niyang naroon pa rin siya sa kinaroroonan ni Katie, marahil ay natutulog pa. Mabilis siyang nagpadala ng text para ipaalala sa kanya na nasa oras, ngunit hindi ito tumugon. Napakunot ang noo niya sa kanyang telepono nang mapagtantong ganito na ito sa loob ng maraming taon.
[ Ito Ba Kung Bakit Mo Ako Pinabalik ] Lumingon si Charlotte Scott at sinabi sa ilang taong naroroon, "Salamat sa pag-alala at pagpunta sa araw ng alaala ng aking mga magulang." Nakasuot siya ng itim na damit. Maputla ang mukha niya pero composed at graceful. Ang mga panauhin na dumalo sa seremonya ng pang-alaala ay sandaling umaliw sa kanya at umalis. Kinuha ni Charlotte ang phone niya. Wala siyang nakitang missed calls pero napansin niya ang isang entertainment news notification na kalalabas lang. 'Si Katie Hussey at Mysterious Boyfriend ay Magkasamang Dumalo sa Berlin Film Festival!' Sa isang sulyap nakilala ni Charlotte ang likod na pigura ng lalaki sa larawan. Ito ay ang kanyang asawa, si Gerald Wilson. Ayon sa entertainment news, eksaktong kuha ang larawan tatlong araw na ang nakalipas. Noong panahong iyon, gusto niyang hilingin sa kanya na samahan siya sa araw ng pag-alaala ng kanyang mga magulang, ngunit hindi niya ito makontak sa telepono. As it turned out, abala siy