Ashley
“Hmm… ang bango bango mo sweetheart.” ang sabi ni Marco habang sige ang pagsimsim niya sa aking leeg habang sarap na sarap naman ako. Feel na feel ko ang ginagawa niya habang gumagapang ang kanyang mga kamay sa aking katawan lalo na sa aking mga dibdib. Ang mga maliliit na koronang nasa tuktok ay marahan din niyang nilalaro na nagbibigay ng ibayong ligaya sa akin lalo na kung medyo ipi-flick niya iyon. “I miss you so much sweetheart, sana huwag ka ng aalis ng ganon katagal.” Ang sabi pa niya sabay tingin sa akin.
Sinalubong ko naman ang kanyang mga mata at tsaka nakangiting sinabi “I just buy some groceries Marco,” lagi na lang siyang ganyan. Kapag nasa bahay ito ay hindi ako pwedeng umalis. Ang gusto niya ay lagi niya akong nakikita at ganun din naman ako.
“Kahit na, let the maids do it instead.” Ang sagot niyang akala mo ay bata sa pagmamaktol. Nasa office niya kami. Isa iyong spare room sa bahay at ginawa niyang office dahil dati ay madalas siyang mag-uwi ng trabaho. Isa pa ay walang kahit sino sa mga kasambahay namin ang pumapasok dito kaya naman malaya naming nagagawa ang aming gusto na hindi nag aalala na baka may makakita sa amin.
“Sit on my lap, sweetheart.” ang malambing niyang sabi na sinunod ko naman. Gustong gusto ko rin kasi ang nakakandong sa kanya. Umupo ako ng paharap sa kanya kaya naman nakabukaka ako at lapat na lapat ang aking pagkababae sa kanyang matigas ng pagkalalaki. Ramdam na ramdam ko ang pagkasabik niya sa akin, pero alam ko rin na mahaba ang timpi niya.
“Ang tigas mo na Marco…” Hindi ko napigilang sabihin while I swivel my hips. Ayun lalo pang nag create ng fiction at mas naramdaman kong lalong nanigas ang kanyang “daks”.
“Ohh..” Ang ungol niya, “Dahil sayo yan sweetheart. Hindi ko alam kung papaano mo nagawang maakit ako ng ganito. Ano bang pinakain mo sa akin?” Sabi pa niya bago niya ako sinibasib ng halik na akin din namang tinugon.
Kahit ako ay hindi makapaniwala na mararamdaman ko sa kanya ang sobrang pagmamahal. Ayaw ko sana, pero hindi ko na napigilan ang sarili ko. “I love you so much, sweetheart.” sabi niya matapos ang mainit naming halikan.
“I love you too, Marco.” Ang tugon kong punong puno ng sinseridad. I want him to feel how much I care for him dahil ramdam ko rin iyon mula sa kanya. Ako na ang humalik sa kanya ulit at nag init na rin kami ng husto. Kasabay ng pag gapang ng kanyang mga kamay ay ganun din naman ang sa akin. Marahan kong hinimas ang matipuno nyang katawan at hindi ko maiwasan ang maging proud dahil alam kong sa akin iyon.
Nahubaran na namin ang isa’t isa kaya dapat ay pareho na kaming nilalamig dala ng aircon, pero pakiramdam namin ay lalo pa kaming nag-init. Ang tigas tigas na ng kanyang pagkalalaki habang basang basa naman ako tapos ay sige pa rin ang ginagawa niyang paglalaro ng kanyang mga daliri sa pagitan ng aking mga hita. Hanggang sa inupo niya ako sa sofa habang bukang buka ang aking mga hita na gustong gusto ni Marco dahil kitang kita niya raw kung gaano kaganda ang aking hiyas.
“You’re so wet for me, sweetheart.” ang sabi niya bago idinayb ang kanyang mukha sa aking kaselanan. “Ang sarap…” I murmur na naging dahilan upang lalo pa niyang pag-igihan ang ginagawa. Hanggang sa hibang na hibang na ako, “Marco, I’m going to cum.” ang sabi ko pa kaya naman itinalikod na niya ako sa kanya ng padapa at nakatuon ang aking mga siko sa malambot na sandalan ng sofa.
Bahagya niyang itinaas ang aking balakang bago tuluyang ipinasok ang kanyang matigas na matigas ng sandata. “Ohh…” ang sabay naming ungol, “Ang sarappp talaga…” Naglabas masok siya sa akin na sa una ay mabagal lamang hanggang sa bumilis ng bumilis at kapwa namin isinigaw ang pangalan ng isa’t isa ng tuluyan na naming mai-release ang init ng aming katawan.
“Marco, I really feel bad about this. Pero bakit hindi ko kayang iwan ka?” ang sabi ko ng humupa na ang init ng aming katawan habang nakahiga sa malaking sofa. Dati ay puro single seater lang ang mga couch na nandito, pero simula ng magkaroon na kami ng relasyon at may mangyari sa amin dito sa unang pagkakataon ay pinalitan niya agad iyon ng comfortable sofa.
“Me too, sweetheart.” Ang tugon niya at ramdam ko rin ang lungkot niya. Hindi ko naman siya masisi dahil naiintindihan ko ang nararamdaman niya kagaya ng pag intindi niya sa akin.
Hindi nga ito ang unang beses na may nangyari sa amin at sigurado akong hindi rin ito ang magiging huli. Matagal na kaming nagpapasasa sa isa't isa. Tinitikman ang sarap na hindi dapat. Ang putaheng may lason na magdadala sa amin sa impyerno. Ano ba ang dapat kong gawin?
Si Marco Montecillo, sino nga ba siya? Siya ang nagmamay ari ng pinakamalaking real estate company sa bansa. Gwapo, matipuno, mayaman at sobrang mabait at mapagmahal. Pero hindi iyon ang dahilan kung bakit nahuhumaling ako sa kanya ng husto.
Hindi ang mga bagay na iyon ang magiging dahilan ng pagiging marupok ko at ilugmok ang sarili sa kasalanan. Iyon ay dahil sa damdamin kong hindi mapigilan at hindi nakakakilala ng tama at mali. Ilang beses kong pinigilan ang mahulog sa kanya pero ganun din karaming beses akong nabigo. May oras pa na umiiyak ako sa aking pagtulog dahil minsan ay hindi na kinakaya ng kunsensya ko ang mga ginagawa ko.
Ilang beses ko ng tinangkang iwan siya pero hindi ako nagtagumpay. Sa huli ay bumalik pa rin ako dahil hindi ko kayang hindi man lang siya makita. At sa bawat pagbalik ko ay kita ko ang relief sa mukha niya. Alam kong nag aalala siya sa bawat paglabas ko, na baka hindi na ako bumalik dahil ilang beses ko na ring sinabi sa kanya na itigil na namin ang kahibangan naming ito pero kagaya ko ay hindi din niya magawa.
Dumating na rin sa point na nag iyakan na kami dahil alam naming pareho na hindi tama ang aming relasyon. Pareho naming nasasaktan ang taong dapat ay importante sa buhay namin. Ang aking kakambal at kanyang asawa.
Yes. I'm a mistress. And My Brother in-law is My Lover.
Simula ng lahat....AshleyAko si Ashley Ruiz. Isa akong kerida, kabit, mistress at kung ano ano pang tawag sa taong karelasyon ng isang taong may asawa na. Ang tanging pinag-iba ko sa kanila ay mas malala ako sa kanila dahil sarili kong kapatid ang inaahas ko. Hindi lang basta kapatid, kung hindi sarili kong kakambal. Nagsimula ang lahat ng idilat ko ang aking mga mata mula sa pagka comatose matapos maaksidente ang sinasakyan ko kasama ang aking mga magulang at ang aking kakambal na si Ashlyn. Mukha agad niya ang natunghayan ko at kahit na wala akong maalala ay sobrang gaan agad ng loob ko sa kanya. Ramdam ko ang pagmamahal at worry niya for me at ang bahagyang pagsilay ng ngiti sa kanyang mga labi ay naghatid din sa akin ng kakaibang ligaya. Naisip ko na sobra ko siyang pinag-alala dahil mukha din itong walang tulog.“Are you feeling okay?” ang tanong niya. Pinakiramdaman kong mabuti ang aking sarili bago sumagot. Medyo masakit pa ang aking katawan ngunit ayaw kong makita ang pag-a
Ashley“Hey sis.” ang bati sa akin ni Ashlyn. Napaka masayahin nito at napakabait. Nasa penthouse na ako at nakikitira sa kanila. Napansin ko na parang hindi ako tanggap ni Marco sa kanila, ngunit ikinibit balikat ko na lang since ang kakambal ko naman ang importante sa akin. Sinikap ko na lang na makatulong sa mga gawaing bahay para hindi naman ako magmukhang pabigat.Araw araw na nakikita ko ang lalaki ay hindi ko mapigilan ang humanga sa kanya kahit na napakasungit nito sa akin kapag hindi nakatingin ang kakambal ko. Hindi naman ako batang paslit para magsumbong dahil ayaw ko rin naman na mag away pa sila ng dahil sa akin. Kapag nagkataon ay magkakaroon ng dahilan ang pagiging masungit nito.“Hey, good morning.” ang bati ko rin naman. Umaga at kasalukuyan siyang nasa kitchen. Natanghali ako ng gising kaya naman ready na ang breakfast pag labas ko. Si Marco ay nakaupo na at ready to dig in na rin.“Take your seat and let’s eat.” ang masayang sabi ni Ashlyn. Wala akong matandaan abou
WARNING!!! MATURE CONTENT!!!AshleyAnong nangyayari? Bakit niya ginagawa ang ganito? “Marco,” ang sabi ko ng bahagyang maghiwalay ang aming mga labi para sumagap ng hangin kaya naman marahan ko rin siyang itinulak palayo. Hindi siya nagsalita at muling sinakop ang aking bibig. Litong lito ako, hindi ko alam kung tutugunin ko ba siya or hindi dahil naiisip ko ang kakambal ko.Sige pa rin sa ginagawa niyang paghalik sa akin si Marco at inaamin ko, konti na lang at bibigay na ako. Ngayon pa lang ay nalulungkot na ako dahil sa bait ni Ashlyn ay ginagawa ko ang bagay na ito. Dapat ay itulak ko siya, tama, ganun nga. Pero kahit na anong pagtulak ko ay hindi ko siya mailayo sa akin. Mas lalo pang humigpit ang pagkakahawak niya sa aking bewang habang idinidiin niya ang ibabang bahagi ng kanyang katawan sa akin kaya naman ramdam na ramdam ko ang tigas ng kanyang pagkalalaki.Hindi pa rin ako tumigil at sige pa rin ang ginawa kong pagtulak sa kanya ngunit hinawakan niya ako sa magkabilang puls
Kasalukuyan...AshleyIyon ang naging simula nang aming kataksilan sa iisang babaeng pareho naming mahal. Kahit hindi niya sabihin ay alam kong nagi guilty din si Marco. Maaaring pinaglabanan nya ng husto ang nararamdaman niya para sa akin, kaya mas pinili niya ang magalit kapag kaharap ako.Hindi sa sinisisi ko ang aking kakambal, pero ang lagi niyang pagkawala ay nagbigay ng pagkakataon sa amin ni Marco. Pakiramdam ko ay hindi rin kayang iwan ng bayaw ko ang kakambal ko dahil nga sa sobrang bait nito. Hindi ko mapigilan ang masaktan kapag naghahalikan sila sa harapan ko. Yes, hindi pwedeng tumanggi si Marco kung ayaw niyang makatunog sa amin si Ashlyn. Kaya naman mas pinili kong manatili na lang sa aking silid kapag pareho silang nasa penthouse, at ngayon nga ay sa bahay na nila.After ng first time namin ni Marco ay nagdesisyon akong maghanap ng trabaho. Pero pinigilan niya ako dahil mas gusto niya na nasa bahay lang ako kaya nag isip ako na mag freelancing job na lang. At ngayon n
WARNING!! WITH MATURE CONTENT!!AshleyKinaumagahan na naka alis si Ashlyn. Gusto daw niyang masiguro na okay ako at na talagang magpapacheck up nga ako. Sinamahan niya ako hanggang hospital at dinala na sa doktor bago ako iniwan. Natural ay binigyan na naman ako ng gamot na kailangang inumin kahit na okay naman ang lahat ng laboratory ko.Nakakasawa na rin ang mga iniinom kong gamot dahil pakiramdam ko ay hindi naman iyon umeepekto. Minsan ay tinanong ko si Ashlyn tungkol dito, dahil kahit siya ay nagte-take din noon. Ang sabi niya ay nagkakaroon naman siya ng improvement dahil parang manaka naka ay mga alaalang nagpa-flash sa utak niya. Siguro daw kaya hindi ko maramdaman ang epekto ay dahil mas grabe ang tinamo ko mula sa aksidente kumpara sa kanya. Matagal din akong comatose kaya naman pinaniwalaan ko na lang siya.Magtatanghalian na ng matapos ako ng check up kaya naman diretso na ako sa isang fast food chain. Gutom na rin ako kaya hindi na ako namili ng makakainan. Ang sabi ni As
MarcoHindi ko akalain na magagawa kong lokohin ang aking asawa. Mahal na mahal ko siya at alam ko yon sa aking sarili. Nang mangyari ang aksidente ay parang gumuho ang aking mundo. Natatandaan kong mabilis akong pumunta sa ospital at hinanap siya. Nilukob ako ng sobrang takot ng malaman kong wala itong malay at hindi sigurado kung kailan magigising. Lumipas ang ilang araw at nakahinga ako ng maluwag ng malaman kong isa sa kambal ang nagising na at iyon nga ay walang iba kung hindi ang aking asawa. Noong una ay hindi nila malaman lung sino ang sino. Kasama kasi niya sa aksidente ang kanyang kakambal na si Ashley at mga magulang nila na hindi na rin nakaligtas.Magkamukhang magkamukha silang magkakambal at aaminin ko na kahit ako ay nalilito. Pero ng makita ko ang suot na sing sing ng isa sa kanila ay kinilala ko ito bilang aking asawa.Masaya akong malaman na nagising siya. Yun nga lang ay wala itong maalala. Pero okay lang naman sa akin. Tinanong niya ako kung ano ang nangyari kaya
Marco“How's your trip?” Ang tanong ko sa aking asawa. Nasa aming silid kami at kakarating lang niya. Kasalukuyan akong nakasandal sa kama at nagbabasa ng pumasok ito. “Maayos naman. Sobrang ganda ng lugar at bagay na bagay sa mga scenes para sa teleseryeng gagawin namin.” Ang sagot niyang ngiting ngiti habang naghuhubad sa aking harapan. Hindi ko iniaalis ang aking paningin sa kanya kaya naman nagtataka ako kung bakit wala man lang akong maramdamang kahit na katiting na libog rito. Nagulat na lang ako ng bigla ito ulit magsalita dahil hindi ko na namalayan na lumilipad na naman ang aking isipan sa aking kasalanan sa kanya. “Yang tingin mo, pagod pa ako kaya magpapahinga na muna ako.”“Bakit, paano ba ako makatingin?” Ang curious kong tanong. “Na akala mo ay isang taon kang hindi nakakita ng hubad na katawan ng babae.” Ang mapang akit niyang sagot. I chuckled bago ko inilapag ang librong binabasa ko sa bedside table. Hindi ko alam kung bakit ganun ang naging tingin niya sa kinikilos
Mature ContentAshley“Are you not done yet?” Ang tanong ni Ashlyn na makapasok na ito ng silid. Magpapaalam lang sana ako kay Marco na aalis bukas at kasama na rin nga ang paglalambing. Akala ko ay tulog na ang kapatid ko kaya hindi ko inaasahang bigla itong dadating. Maaga kasi itong matulog, ayaw niyang napupuyat dahil bumabawi sa bawat araw na may trabaho ito.“I'm done. Papunta na nga ako sa kwarto natin eh.” Narinig kong sagot ni Marco na hindi ko mapigilang masaktan. “Let's go.” Sabi pa niya. “Wait,” Pigil dito na Ashlyn na nagpakaba sa akin. “How long has it been ng huling may mangyari sa atin dito?” Ang tila nang-aakit na sabi pa niya na ikinapikit ko. Gusto ko sanang makita ang reaksyon ni Marco ngunit hindi ko magawang sumilip man lang dahil sa takot na baka makita ako ng kakambal ko.“Are you not sleepy yet?” Tanong naman ni Marco. “Hindi pa naman. Actually, I was waiting for you na bumalik na sa ating silid.”“Then let's go.”“Uhm… Can we, you know..” Ang tugon naman ni
Ashley“Uminom ka ba ng gamot mo? I’m sure binigyan ka ng doktor mo,” nag-aalala kong tanong pero hindi dahil sa kalagayan niya kung hindi dahil baka natuklasan na niyang peke ang gamot na pinapainom ko sa kanya.“Oo, binigyan ako ng doktor ko ng gamot. Sinasabay ko sa gamot natin at si Sandro ang madalas na mag-remind sa akin.” Nakahinga ako ng maluwag matapos niyang sumagot. Napangiti ako sa kanya at nilapitan pa siya lalo at nakita ko si Marco na tumayo mula sa kanyang kinauupuan.Hawak pa rin niya ang kanyang ulo at tila nasasaktan talaga siya dahil na rin sa luhang tumutulo na mula sa kanyang mga mata. Alam kong nag-aalala na si Marco kaya kailangan kong magdahilan.“Ah!” sabi ko. Mas ginalingan ko pa ang pag-arte sabay hawak sa aking tiyan. Nakita ko ng yapusin ni Sandro ang kambal ko habang mabilis na lumapit naman sa akin si Marco.“May masakit ba?” nag-aalala niyang tanong.“Masakit ang tiyan ko, manganganak na yata ako..” sabi ko kahit na alam kong hindi pa naman. Hindi na ma
“Wala naman, anong sabi ng doktor?” tanong ng kakambal ko na tila kabado.“Migraine lang, kaya wala kang dapat na alalahanin.” Nakita ko kung paano lumuwag ang kanyang paghinga ng sabihin ko iyon. “Isa pa, lagi naman akong sinasamahan ni Sandro kaya wala ka talagang dapat na ipag-alala.”“Ayan Marco, makakahinga na ako ng maluwag dahil alam kong may tumitingin na sa kakambal ko.” Sabi ni Ashlyn sabay tingin kay Marco na nakatingin naman sa akin.“Wala kang trabaho?” tanong ni Marco sa ngayon ay katabi ko na ring si Sandro.“Meron, pero hawak ko ang oras ko. I’m a lawyer.”“Lawyer ka?” bulalas na tanong ni Ashlyn. So, hindi niya alam ang profession talaga ni Sandro kagaya ng sinabi sa akin ng lalaki.“Oo.” Simpleng tugon ni Sandro.“Wait lang at kukuha ako ng mamimiryenda natin.” Tumayo ang kakambal ko at nagsimula ng lumakad papunta sa kitchen.“Ah, saan ang restroom niyo?” tanong naman ni Sandro. Itinuro ni Marco kung saan at umalis na rin ang lalaki kaya naiwan na kaming dalawa ng la
AshleyIlang linggo pa ang lumipas at nagiging panay panay na rin ang pagdaloy ng mga alaala kong ayaw kong tanggapin. Dahil sa mga nalaman ko at sa mga alaalang patuloy na nagpa-flash sa aking isipan ay unti-unti kong nare-realize ang katotohanang napakasakit para sa akin.“Okay ka lang ba, Ash?” tanong ni Sandro. Napatingin ako sa kanya, naisip ko na ang kakambal ko talaga ang siyang Ash na tinutukoy niya na nagkaroon siya ng friends with benefits status. Gusto kong sabihin sa kanya iyon ngunit pinigilan ko ang aking sarili. Baka naman hindi pa talaga nakakaalala ang kakambal ko, kagaya ng sinabi ni Dr. Encinares ay suppressant ang laman ng botelya ng gamot na pareho naming tine-take. Paano kung biktima rin lang pala siya non.“Oo naman, bakit mo naitanong?”“Para kasing ang lalim ng iniisip mo eh.”“May mga plot kasi na pumapasok sa isipan ko at alam mo na, bilang writer, nagsisimula na akong isulat din iyon sa isip ko.” Natawa siya dahil sa sinabi ko na ikinatawa ko na rin. “Puro
AshleyNang umalis si Marco ay hindi na rin ako natahimik. Habang sige ang pagtawag niya sa akin ng Sweetheart ay paulit ulit na nagpa-flash sa isipan ko ang kanyang nakangiting mukha at tumatawag ng “sweet”.Hindi ko na alam ang iisipin ko dahil litong lito na rin ako. Bakit ko nakikita ang mga bagay na ‘yon? Hindi na ako lumabas ng aking silid hanggang sa gumabi at nagpatuloy lang sa pag-iyak. Nakatulugan ko na rin ang hapunan at maagang maaga nagising ng kasunod na araw. Tumingin ako sa salamin at nakita kong medyo maga ang aking mga mata dala ng pag-iyak. Tinapik ko ang aking magkabilang pisngi bago bumuga ng hangin at tsaka ako lumabas ng aking silid para magsimula ng aking araw.Lumipas pa ang mga araw na ni hindi na rin nag text or tumawag si Marco. Nalungkot ako at patuloy na nasaktan ngunit pinilit kong kayanin. Salamat sa presensya ni Sandro na patuloy na nagpapatawa at nagpapagaan ng aking kalooban. Nagpatuloy ako sa pagsusulat at sa paglipas din ng mga araw ay may mga pag
Ashlyn“Buwisit!!!” sigaw ko sabay bato ng aking cellphone.“Bwisit ka Marco!!” tili ko pa. Nasa aming silid ako at dahil late na ay gusto kong i-check kung nasaan siya at baka kasama na naman niya ang kambal ko. Pero ano ito? Sinigawan niya ako!Unang beses iyon na ginawa ni Marco na may kasamang bad words. Bakit? Bakit niya ginawa iyon? Anong nangyari at mukhang mainit ang kanyang ulo? Nanggaling ba siya sa kakambal ko? Nagkausap ba sila? Nagselos na naman ba siya kay Sandro at sa akin niya ibinunton ang kanyang galit? Peste talaga ang kakambal ko na ‘yon. Kahit kailan ay tinik siya sa kaligayahan ko.Mamatay ka na, mamatay ka na Ashlyn! Kahit na pinagpalit ko na ang ating kalagayan ay ikaw pa rin, ikaw pa rin ang pinipili ni Marco! Lahat na ginawa ko para tuluyan ng maging akin ang asawa mo, pero talagang hindi mo ako pinatatahimik! Oo, ako ang tunay na Ashley at ang kakambal ko ang tunay na Ashlyn na siyang tunay na asawa ni Marco.Kinalma ko ang aking sarili bago ko kinuha ang aki
MarcoPagka-uwi namin ni Ashlyn galing sa hospital ay hinayaan ko na siyang magpahinga. Si Ashley ang gusto kong dalhin sa doktor para ma-check-up dahil sa sakit niya ngunit hindi iyon ang nangyari.Sobra ang naging pag-aalala ko ng malaman kong nilagnat siya. Halos magdamag ay magkasama kami at halos magpakasawa din ako sa pag-angkin sa kanya. Pero sa isang text lang ni Ashlyn ay nagawa ko siyang iwanan. I feel guilty, dahil alam kong nasasaktan din siya.Tapos merong Sandro na nagbibigay sa kanya ng atensyon na dapat ay sa akin nanggaling. May palagay akong alam ng lalaking iyon ang nangyayari sa amin ni Ashley at sigurado din akong sinusulsulan na niya ang mahal ko para makipaghiwalay sa akin.Ilang araw na kaming hindi nagkikita at dahil sa guilty ako ay hindi ko rin magawang tawagan siya. Ang gusto ko ay makausap siya ng personal kaya naman agad akong pumunta sa condo niya ng makakuha ako ng pagkakataon.Ngunit hindi ko inaasahan na maririnig ko ang mga salitang iyon sa bibig niya
Ashley“Buntis?” takang tanong niya.“Do you know her?” tanong ko. Kasi parang kilalang kilala niya ang kakambal ko. “She’s married so natural lang naman na mabuntis siya, right?” dagdag ko pa.“I see, I just couldn’t believe it. Maybe prayer did help her.”“What do you mean?” Na-curious na ako sa mga sinasabi niya at gusto ko pa siyang kausapin.“Anyway, may pasyente pa akong kailangan na puntahan.” Iyon lang at tinalikuran na niya ako. Gusto ko siyang habulin at kausapin pa, bigla kasing parang kinabahan ako na ewan. Pakiramdam ko ay may malalaman akong importante kung magkakausap pa kami. Ngunit wala akong nagawa kung hindi ang sundan lang siya ng tingin.Ako naman ay nagpatuloy na lang din sa paglalakad papunta sa Neurology Department. Mas importante na unahin ko ang sarili kong kalagayan sa ngayon kaysa ang iba.“Ms. Ruiz,” tawag ng nurse kaya naman lumapit ako sa kanya at iginiya ako papasok sa isang silid. Umabot ako sa palistahan at may cut off pala ng lunch time. Meron namang
AshleyHindi ko na ipinaalam pa kay Ashlyn ang desisyon kong magpa-check up dahil malayo naman na kami sa isa’t-isa. Alam ko naman rin na ang pag galing ko ang tangi rin niyang hiling kaya wala akong nakikitang masama kahit na hindi ko pa iyon ipaalam sa kanya.Matagal ko na rin sinabi sa kanya na hindi ako naniniwala na umeepekto sa akin ang niresetang gamot ng aming doktor ngunit kagaya nga ng sinabi niya ay nakakaranas na siya ng mangilan ngilang pagbalik ng kanyang alaala.Nang kasunod na araw ay maaga akong gumising upang ipaghanda ang sarili ko ng breakfast at idinamay ko na syempre si Sandro just in case na magpunta siya. Ayaw ko naman na siya na lang lagi ang paglutuin ko at nakakahiya naman.Hindi nga ako nagkamali dahil mga bandang 8 am ay dumating ang lalaki. “Wow, nakaluto na ah!”Ngumiti ako sa kanya at itinuro ang upuang katapat ng sa akin para sabay na kaming mag-almusal. Bihis na bihis ito at mukhang may pupuntahang importante.“May meeting ka?” tanong ko.“Sort of. Nag
Ashley“Anong ginawa mo?” tanong ko kay Sandro. Isang linggo na mahigit ang nakalipas ng manggaling dito sila Marco at Ashlyn at simula noon ay araw-araw na rin siyang nag pupunta dito. As in walang palya.“Hindi kita pwedeng pabayaan, mahirap ng maiwan ka saglit at nagkakasakit ka,” sabi niya. Sasagot na sana ako ngunit bigla akong natigilan dahil bigla akong may naalala.‘Sweet, hindi talaga kita pwedeng iwan kahit saglit ano?’ sabi ni Marco na nakangiti. Pero sino ang kausap niya? Ako ba? Naipilig ko ang aking ulo dahil bigla na lang akong hinawakan ni Sandro sa balikat at bahagya inuga.“Are you okay?” nag-aalala niyang tanong. Napatingin ako sa kanya at parang gusto kong banggitin ang saglit na alaalang iyon ngunit nag-aalala din akong baka iba ang isipin niya.“Yes, I'm okay. Ikaw pa nga ang iniisip ko dahil baka nakakaabala na ako sayo.”“Ano ka ba, wala lang yon. Tsaka kapag kailangan naman ako sa office ay agad akong nagpupunta doon.” Nginitian ko siya at hinayaan na lang sa g