Chapter 2

Ashley

“Hey sis.” ang bati sa akin ni Ashlyn. Napaka masayahin nito at napakabait. Nasa penthouse na ako at nakikitira sa kanila. Napansin ko na parang hindi ako tanggap ni Marco sa kanila, ngunit ikinibit balikat ko na lang since ang kakambal ko naman ang importante sa akin. Sinikap ko na lang na makatulong sa mga gawaing bahay para hindi naman ako magmukhang pabigat.

Araw araw na nakikita ko ang lalaki ay hindi ko mapigilan ang humanga sa kanya kahit na napakasungit nito sa akin kapag hindi nakatingin ang kakambal ko. Hindi naman ako batang paslit para magsumbong dahil ayaw ko rin naman na mag away pa sila ng dahil sa akin. Kapag nagkataon ay magkakaroon ng dahilan ang pagiging masungit nito.

“Hey, good morning.” ang bati ko rin naman. Umaga at kasalukuyan siyang nasa kitchen. Natanghali ako ng gising kaya naman ready na ang breakfast pag labas ko. Si Marco ay nakaupo na at ready to dig in na rin.

“Take your seat and let’s eat.” ang masayang sabi ni Ashlyn. Wala akong matandaan about sa akin. Kung marunong ba akong magluto or what. Pero sinisikap ko na gumawa ng breakfast sa umaga lalo na kung simpleng prito lang naman iyon. Napansin kong pailing iling si Marco ng makaupo na ako kaya naman nag alangan ako kung babatiin ko rin ba siya o hindi. “Kumain ka ng kumain at ng lumakas ka.” ang sabi pa ng kakambal ko habang ipinaglalagay pa niya ako ng pagkain.

“Huwag mo akong intindihin, Ash. Ang asawa mo ang asikasuhin mo.” ang sabi ko naman sa kanya.

“Oo nga naman, Ash. Malaki na ang kapatid mo at kaya na niya ang sarili niya.” ang sabi ni Marco. Nakita ko ang pag ngiti ni Ashlyn at masasabi kong napakasaya ng kanilang pagsasama.

“Fine.” ang sagot niya, “Ikaw naman, masyado kang seloso. O hayan, kumain ka rin ng marami dahil alam kong super busy ka mamaya sa baba.”

“Thanks, Ash.” ang nakangiting tugon naman ni Marco. Hindi ko mapigilan ang makaramdam ng pagkainggit dahil doon. Napatingin ako sa lalaki at huling huli niya ako kaya naman mabilis kong itinungo ang aking ulo. Ayokong isipin niya na nag-iisip ako ng hindi maganda about sa kanya at nakakahiyang lalo sa kapatid ko na ubod ng bait at lambing.

“Anyway, Marco and dear sister, I am going out of town.”

“Again?” ang parang nagtatampong tanong ni Marco.

“Ano ka ba naman, alam mo naman ang trabaho ko.”

“Exactly, can’t you resign and stay here? Kaya naman kitang buhayin, para ano pa at nagpapakakuba ako sa pagtatrabaho kung ganun ka rin.” ang sagot ng bayaw ko. Naiintindihan ko siya sa totoo lang at hindi ko magets ang kapatid ko kung bakit kailangan pa niyang magtrabaho gayong bilyonaryo naman ang asawa niya.

“Napag usapan na natin ito, Marco. Masaya ako sa ginagawa ko. At least walang sino man ang magsasabi na pera mo lang ang habol ko sayo.” Ah ganun naman pala. May point siya, kaya lang sa palagay ko ay hindi na niya dapat isipin kung ano ang sinasabi ng iba, ang mahalaga ay silang mag asawa. “Please… Hindi pa naman kita napapabayaan, right?” ang tanong pa niya. Nakatingin lang ang asawa niya sa kanya at naisip siguro nito na wala na siyang magagawa kaya matapos na humugot ng napakalalim na buntong hininga ay tumango na ito. “Thank you so much. I love you.” ang masayang sabi ng kakambal ko.

“You know that I love you so much at hindi kita matitiis kaya ganito ang ginagawa mo ano?”

“Hindi naman, kailangan lang talaga. Alam mo naman ang trabaho ko.” Naikwento ni Ashlyn na sa isang malaking film production siya nagtatrabaho at isa sa mga gawain niya ay ang maghanap ng mga locations para sa shooting. Hindi ko alam kung sagot ba ng company ang gastos niya, pero malamang ay oo dahil sa mahigit isang buwan kong paglagi sa kanila ay 2 beses na siyang nag out of town.

“Make sure na mag-iingat ka. Malayo ako sayo at tanging kasamahan mo lang sa trabaho ang kasama mo.”

“Of course.” ang sagot ni Ashlyn dito. Tapos ay bumaling siya sa akin. “Ikaw na muna ang bahala dito. Alam mo naman si Marco pagdating sa trabaho ay nawawala sa isip ang oras so don’t wait for him para kumain. Sarili mo lang ang asikasuhin mo at may assistant naman ang mahal ko to prepare his food.”

“Okay. Basta mag-iingat ka doon at tumawag ka ng madalas. Gaano ka ba katagal pala na mawawala?” ang tanong ko,

“One week.”

“One week?” Marco exclaimed. Paanong hindi, eh napakatagal nga naman non. Nung nakaraan ay three days lang siyang nawala.

Oo eh. Kailangan kasi ni Direk ng complete details ng lugar.”

“Grabe naman yon, Ash.” ang sabi ni Marco. “Isa pa, hindi ka pa nga tuluyang magaling. Ni hindi mo pa nga naaalala ang mga bagay tungkol sa atin.”

“Please naman Marco, aalis ako at ayaw ko sanang umalis na magkaaway tayo.” ang sabi ni Ashlyn na mukhang lungkot na lungkot talaga. Hindi ko na rin alam kung ipagpapatuloy ko pa ba ang pagkain dahil naiilang na rin ako.

“Excuse me, balik lang ako sa kwarto ko.” ang sabi ko sabay tayo. Hindi ko hinintay na sumagot ang sino man sa kanila dahil talagang naiilang na ako.

Iyon ang unang beses na narinig ko silang nagtalo. After non ay wala na. Ang mga sumunod na mga araw ay sweet na sila na parang walang nangyari. Lumipas ang mga linggo at patuloy pa rin ang pagtatrabaho ni Ashlyn kaya madalas pa rin itong nawawala.

Si Marco naman ay minsan hindi din umuuwi. Ayaw siguro akong makita dahil namimiss niya ang kakambal ko. Magkamukhang magkamukha naman kasi talaga kami ni Ashlyn. Hindi ko nga alam kung nakikilala ba niya kami or what. Pero siguro nga ay alam niya ang pagkakaiba namin since mag asawa sila.

Kagaya ngayon. Pangalawang araw ng wala si Ashlyn mula sa paalam nito na 10 days out of town kaya hindi ko inaasahan na uuwi ang bayaw ko, kaya naman malaya akong lumabas ng aking silid na naka pantulog lang. Manipis na nighties na binili ko mula sa perang ibinigay sa akin ni Ashlyn noon. Ayaw ko man ay tinanggap ko na rin, wala kasi akong trabaho. Pero nitong mga huling mga araw ay nag decide na akong maghanap since may palagay akong hindi agad magbabalik ang aking mga alaala. Para na rin hindi nakakahiya ng bongga sa kakambal ko at sa asawa niya na rin.

Pumunta ako sa kusina na walang pag aalinlangan at binuksan ang ref. Kumuha muna ako ng baso kaya hindi ko na isinara ang pinto at naglagay muna ng tubig bago ko ibinalik ang pitsel sa loob ng ref at isinara ang pinto nito. Ininom ko ang tubig at saktong pagbaba ko ng baso sa lamesa ay nakita kong nakatayo si Marco. Naka robe lang ito na bahagyang nakalitaw ang bandang dibdib, hindi ko tuloy maiwasang mapalunok dahil kitang kita ko kung gaano siya kakisig mula sa liwanag na nagmumula sa medyo mapanglaw na ilaw ng living room. Parang nalanghap ko rin ang bahagyang amoy ng alak. Uminom ba ito? Saan?

“Nandito ka pala.” ang sabi ko. Hindi siya sumagot at nakatingin lang siya sa akin. Pamaya maya pa,

“Next time, get dressed kapag lalabas ka ng silid mo, hindi lang ikaw ang nakatira dito.” tapos ay tinalikuran na niya ako kaya hindi na ako nakapag dahilan pa. Naiinis man ay bumalik na ako sa aking silid.

‘Napaka sungit talaga!’ ang naiinis na sabi ko pagpasok ko ng aking silid. Kung hindi lang gwapo ito hay naku!! Sumalampak na ako sa aking kama para matulog, pero sa hindi ko mawari ay hindi ko magawang makatulog kahit na anong pikit ko. Si Marco at ang dibdib niya ang nasa isipan ko.

‘Hay naku, Ashley! No! Hindi pwede ang tinatakbo ng isip mo! Ang sabi ko sa sarili ko baka kasi nakakalimutan na eh. ‘Bayaw mo si Marco at masaya silang mag-asawa kaya huwag kang umepal.’ dagdag ko pa, nagbabakasakaling tuluyan na ngang mawala siya sa isipan ko.

May 30 minutes na akong sige ang baliktad sa kama pero hindi pa rin ako makatulog. Nagulat tuloy ako ng biglang may kumatok. Napatingin ako sa pintuan at ayaw kong isipin kung sino ang nasa likod non dahil dadalawa lang naman kami ng bayaw ko ang nasa penthouse na ito.

Hindi tumigil ang marahang pagkatok kaya naman tumayo na ako at pinagbuksan ko na siya ng pinto. Parang mahuhulog ang puso ko ng bumungad sa akin ang mapungay na mga mata ng bayaw ko kaya naman napalunok na ako.

“I can’t sleep.” ang sabi niya. Hindi ko alam ang isasagot ko kaya nanahimik na lang ako. “I keep thinking about you.” ang dagdag pa niya na nagpalaki ng aking mga mata. Bago pa ako makasagot sa kanya ay bigla na lang niya akong tinulak ng marahan papasok sa aking silid. Then he pinned me behind the closed door and kissed me. What’s going on?