Mahuhuli na ba sila?
Mature ContentAshley“Are you not done yet?” Ang tanong ni Ashlyn na makapasok na ito ng silid. Magpapaalam lang sana ako kay Marco na aalis bukas at kasama na rin nga ang paglalambing. Akala ko ay tulog na ang kapatid ko kaya hindi ko inaasahang bigla itong dadating. Maaga kasi itong matulog, ayaw niyang napupuyat dahil bumabawi sa bawat araw na may trabaho ito.“I'm done. Papunta na nga ako sa kwarto natin eh.” Narinig kong sagot ni Marco na hindi ko mapigilang masaktan. “Let's go.” Sabi pa niya. “Wait,” Pigil dito na Ashlyn na nagpakaba sa akin. “How long has it been ng huling may mangyari sa atin dito?” Ang tila nang-aakit na sabi pa niya na ikinapikit ko. Gusto ko sanang makita ang reaksyon ni Marco ngunit hindi ko magawang sumilip man lang dahil sa takot na baka makita ako ng kakambal ko.“Are you not sleepy yet?” Tanong naman ni Marco. “Hindi pa naman. Actually, I was waiting for you na bumalik na sa ating silid.”“Then let's go.”“Uhm… Can we, you know..” Ang tugon naman ni
AshleyNakita kong nagdilim ang mukha ni Marco pagkasabi ko noon. Nawala ang ngiti ng kanyang mga labi at mataman niya akong tinitigan. “Go back to your room and sleep. Magpapanggap akong hindi ko narinig ang mga salitang iyan.” sabi niya.“Marco,”“I said, go back to your room.” Ang tila nauubusang pasensiya niyang putol sa gusto kong sabihin. Napahinga ako ng malalim dahil wala talaga akong lakas ng loob para makipagtalo sa kanya.“We will talk about this again, Marco. And sana, pag-isipan mo ito ng mabuti.” ang sabi ko na naging dahilan ng pagtingin niya na sa akin ng masama kaya naman para hindi na kami magtalo pa ay tinalikuran ko na siya para bumalik sa aking silid at ipagpatuloy ang aking pagtulog.Nang magising ako ay wala na si Marco at ang maaliwalas na mukha ni Ashlyn ang sumalubong sa akin. Paanong hindi eh nadiligan siya kagabi? “Hi, sis. Mukhang napuyat ka ah, ngayon ka lang natanghali ng husto ng gising,” ang puna niya. Nginitian ko siya bago niyakap ng mahigpit. “Wow, w
AshleySimula ng makilala ko si Lance ay nagkaroon ako ng panibagong pag-asa. Hindi ko pinaalam kay Ashlyn ang tungkol sa kanya dahil ayaw ko ding makarating kay Marco iyon. Sobrang seloso ito at baka kung ano pa ang gawin niya ay mahirap na. Hindi naman sa iniisip ko na sisitahin niya ako at hahayaan niyang malaman ng kakambal ko ang tungkol sa amin, gusto ko lang na matahimik kami. Hindi ko rin maiwasang maisip ang boyfriend ko, rather, ex-boyfriend dahil malamang sa malamang ay break na kami kaya nawalan na rin ito ng pakialam sa akin. Inisip ko kung anong klase siyang lalaki. Kung siya ba ang nakakuha ng aking virginity. Matatanggap ko naman iyon kung sakali dahil sabi nga ni Lance ay mahal na mahal ko iyon at nagmamahalan kami ng time na yon. “A penny for your thoughts, sweetheart?” Ang sabi ni Marco bago ako hinalikan sa aking pisngi. Hindi na ako nakailag kaya naman mabilis akong tumingin sa paligid. Sunday at nasa poolside kami at any time ay pwedeng may makakita sa amin. “Th
MarcoI can't believe that Ashley has been keeping a secret from me. For the last two weeks I was feeling restless. Pakiramdam ko ay iniiwasan at tinataguan niya ako. I stopped asking someone to look into her more than a month ago dahil pakiramdam ko naman ay hindi din niya matitiis na malayo sa akin kaya alam kong hindi niya ako iiwan. But an incident earlier made me feel threatened. I was about to leave when I heard her talking on her phone. Wala namang kaso doon dahil parang natural lang ang usapan nila. Kaya lang ay narinig kong binaggit niya ang pangalan ng kanyang kausap at iyon ay walang iba kung hindi Lance. I don't know him personally at hindi ko na nga lang sana papansinin kaya lang ay bigla akong may naalala. Bagong kasal lang kami non ni Ashlyn at bumisita si Ashley sa bahay. Hinayaan kong magkwentuhan ang magkakambal dahil alam ko naman kung gaano sila ka close.Iinom ako ng tubig at napadaan ako sa sala ng marinig kong sabihin ni Ashley, “Alam mo naman kung gaano ko kag
Ashley“Hey, I’m sorry about that.” Sabi ni Ashlyn na mukhang nag-aalala. “May problema lang siguro sa company kaya ganun.” dagdag pa niya habang matamang nakatingin sa akin habang hindi ko naman alam kung saan ko ipapaling ang aking paningin dahil sa pagkakunsensya ko. Hindi ba niya narinig ang sinabi ni Marco? Nag-aalala na talaga ako na baka nakakatunog na siya sa nangyayari sa amin ng asawa niya.“Okay lang,” ang mahina kong sabi. “Pwede bang iwan mo muna ako?”“Please, huwag kang magalit kay Marco. Hindi man niya gusto na dito ka nakatira iyon ay dahil gusto lang niyang magkasarilinan kami. Isa pa, pasensya ka na dahil mukhang ikaw ang napagbubuntunan niya ng sama ng loob dahil sa out of town ko.”“Anong ibig mong sabihin?”“Kanina lang kasi ay nagtalo kami ng magpaalam ako sa kanya na aalis. Nagalit siya dahil lagi na lang daw akong nasa labas at sinabi na baka daw kaya ko ipinilit na tumira ka dito ay para mapagtakpan ang lagi kong pagkawala.” Hindi ako nakaimik sa sinabi niya.
Ashlyn Hindi ako bulag para hindi mapansin ang mga tinginan nila Marco at aking kakambal. Pero wala din akong lakas ng loob na sitahin sila. Alam ko na may pagkakamali din ako dahil hinayaan kong mangyari ito. Ako, higit sa lahat ang may kasalanan dahil ako ang nagpatira sa amin sa kapatid ko. Ayaw kong tuluyan akong iwan ni Marco para tuluyan silang magsama kaya tinitiis ko ang lahat. Sa tuwing nasa bahay ako at may nangyayari sa kanila ay kailangan kong tiisin at pigilan ang aking sarili na kumprontahin sila. May pakiramdam akong hindi magdadalawang isip si Marco na makipaghiwalay sa akin kapag nagkataon. Noong una ay hindi ko pinapansin ang mga ilang na tinginan nila, pero ng maamoy ko ang pabango ng kakambal ko sa damit ni Marco ay naghinala na ako. Hindi naman ako nagkamali dahil totoong may nangyayari na nga sa kanila. Kaya naman pinilit kong magkaroon ng time para kay Marco. Iniwasan ko ang madalas na pag-alis at madalas na rin akong nangangalabit sa kanya. Totoong ayaw kong
WARNING!! MATURE CONTENT!! Marco Nasaktan ko na naman ang babaeng mahal ko. Hindi ko akalain na malalaman niya ang nangyari sa amin ni Ashlyn sa aking mini office. Pakiramdam ko ay napakasama kong tao at kahit na gusto ko siyang sundan kanina at samahan ay hindi ko na nagawa dahil na rin sa pagka kunsensyang naramdaman ko. Dumiretso na lang ako sa aking company at nagtrabaho. Pinigilan ko rin ang sarili kong contact-in si Ashley dahil gusto kong bigyan siya ng oras para makapag-isip din na alam kong siya niyang gagawin. Pero hanggang doon lang yon, if ever she comes up with leaving and breaking up with me, I am not going to let that happen. Masyado ko siyang mahal para pakawalan. Maghapon ay nag focus ako sa aking trabaho at hindi ko rin mapigilan ang manaka nakang pagtawag sa akin ni Ashlyn na hindi naman niya dating ginagawa. Hindi ko malaman kung bakit parang hindi ko rin maiwasang makaramdam ng pagkakaba. Paano kung may alam na siya tungkol sa amin ng kakambal niya? Hindi naman
AshleyHindi na ako umuwi at nag stay na lang ako sa isang hotel para sana makapag-isip ng mabuti. Wala naman talaga akong binili, dahil wala naman din akong kailangan maliban kay Marco. Si Marco na mahal ko at mahal din daw ako pero hindi kailanman hindi magiging akin at hindi magiging kami ng legal. Masakit ang katotohanang iyon, pero nilalakasan at tinitibayan ko ang aking kalooban.Umuwi ako ng bahay bandang hapon, yung siguradong wala na si Marco. Hindi ko kakayaning makita silang sweet ng kakambal ko dahil napapadalas na rin ang paninikip ng dibdib ko dahil na rin sa relasyong tinatago ko.Paakyat na ako ng second floor para pumunta sa aking silid ng makita ako ng isa sa mga katulong. “Ma’am Ashley, nandyan na po pala kayo. Pinasasabi po ni Ma’am Ashlyn na kung dumating ka daw po ay puntahan nyo po siya.”“Ganon ba?” ang tanong ko. “Nasaan siya?”“Kanina po ay nasa entertainment room ko siya nakita, hindi ko lang po alam kung hanggang ngayon ay nandoon pa rin siya. Baka po nasa k
AshleyNgayon na talagang handa na si Marco para magsimula ulit ng aming masayang pamilya ay hindi ko pa rin mapigilan ang mag-isip kung ano na ang nangyari kay Ashlyn. Matagal ko na siyang hindi nakikita, at kahit na noong nanganak ako ay hindi niya ako dinalaw.Gusto kong malaman kung talagang wala ng balak na manggulo ng babaeng ‘yon kaya kailangan ko ring malaman kung nasaan siya. Hindi ako maka tiempo na umalis para puntahan siya sa condo at kung sakali naman na yayain ko si Marco ay baka hindi ito pumayag.Napatingin ako sa aming anak na ngayon ay nakahiga sa sofa sa aking tabi. Mas maganda sana kung naging kambal din ang anak namin, sigurado akong lalo silang mamahalin ni Marco.“Ma’am, may sulat po.” Nilapag ng katulong sa center table ang isang sobra. Kinuha ko iyon at tinignan kung kanino galing ngunit walang nakasulat kaya binuksan ko na.May papel sa loob, kinuha ko iyon at binasa.“I know who you are.” Nanginig ang aking mga kamay kasabay ang panlalaki ng aking mga mata.
AhleyNakapamili na kami ng wedding gown ni Ashlyn at sa buong panahon na yon ay naging parang ang tahimik na ni Mommy. Tanging si Dad na lang ang siyang nakikipag-usap at nagsa-suggest ng mga bagay bagay.Nakaramdam ako ng kaba ngunit inisang tabi ko lang iyon. Sa aming dalawa ni Ashlyn ay mas madalas na ako ang paboran ng aming ina kung magkataon na sabay kaming may kailangan.“Mi, ano sa palagay niyo ang bagay na motif?” tanong ko.“Ha?” natitigilan niyang tugon.“Mi, may problema po ba kayo?” tanong ni Ashlyn. “Parang wala ho kayo sa inyong sarili eh.”“Naku hindi naman, para kasing hindi pa ako makapaniwala na mag-aasawa ka na. Parang kailan lang ay—”“Ano ba yan, Mi…” sabi ko sabay ngiti. Tinignan ko siyang mabuti at nagtagpo ang aming mga mata. Ramdam ko, may gumugulo sa kanya.Inakbayan siya ni Dad kaya sumandig siya sa kanyang dibdib na madalas niyang gawin sa tuwing pakiramdam niya ay nanghihina siya. And that made me even sure na may mali.“Ilang gabi na kasing umiiyak niton
AshleyI’m overwhelmed. Hindi ko akalain na magbabago talaga ang desisyon ni Marco pagkatapos naming magkaanak. Sinasabi ko na nga ba at ang bata lang ang solusyon. Hindi ako nagkamali sa aking desisyon.Kung hindi ako nabuntis, siguradong hiwalay na kami ngayon ni Marco. No. Hindi ako makakapayag na masira lang lahat ng pinag planuhan ko para mapunta ako ngayon sa kalagayan ko.*** Flashback ***I was looking at Ashlyn. She looks so happy and I was smiling pero sa loob-loob ko ay kung ilang ulit ko na siyang pinatay.I hate her! I hate the fact that we’re siblings paano pa kaya ang katotohanang kakambal ko siya.We have the same face but people treat us differently. Bata pa lang kami ay siya na ang maganda, mabait, matulungin, mapagbigay etc.!!!Sa tingin ko ay plastic siya at nagpapanggap lamang sa harap ng mga tao. But I am not like those people na napapaikot at nabibilog niya, lalo na ang aming mga magulang. I hate them as well.Ikakasal na siya kay Marco Montecillo. Kilalang busin
MarcoSa paglipas ng araw at linggo ay sinubukan kong mahalin ulit si Ashlyn, ngunit kahit na anong gawin ko ay laging si Ashley ang naiisip ko. Bakit ganon? Bakit ang bilis na naglaho ng pagmamahal ko sa aking asawa na alam ko naman na mahal na mahal ko noon pa man kaysa sa nararamdaman ko para kay Ashley ngayon?Hindi ba dapat, dahil hindi na kami nagkikita ay tuluyan na ring mawala sa sistema ko si Ashley? Wala akong ibang nais mangyari ngayon kung hindi ang tuluyan ng maayos ang aking pamilya pati na ang kaligayahan ni Ashley. Gusto ko na pare-pareho na kaming matahimik.Mahirap man ay sisikapin kong tuluyan ng maayos at maibalik sa dati ang pagtitinginan namin ni Ashlyn.Araw ng Sabado. Kahit may pasok sa office ay hindi ako umalis. Gusto kong makasama ang asawa at anak ko. Kagaya noong nagsisimula pa lang kami ni Ashlyn. Inilalaan ko ang araw na ito para sa bonding time namin.“Oh, hindi ka papasok?” gulat na tanong ng asawa ko ng makita ako. Hindi kasi ako nakabihis ng pang-opis
MarcoMasakit para sa akin na tuluyang iwan si Ashley. Mahal na mahal ko siya. Pero anong magagawa ko? Hindi lang ang asawa ko ang iiwan ko kung sakali, pati na rin ang aming anak.Dapat ay noon ko pa ito ginawa. Di sana ay hindi ko na siya nabuntis pa. Hindi ko maaatim na iwan ang anak ko dahil sa kasalanan ko.“Hey, where have you been?” tanong ng aking asawa ng dumating ako sa bahay. Tatlong araw na ng makauwi siya mula sa hospital at ngayon ay kasama niya sa aming silid ang aming anak.“Work, may kinailangan lang akong tapusin.” Hindi ko alam kung wala man lang ba siyang nahalata pero ngiti ang itinugon niya sa akin bago tumayo sa kama. Sa itsura niya ay mukhang kanina pa siya gising.“Kaya pala mukhang pagod na pagod ka. Gusto mo bang kumain muna bago ka magpahinga?” malambing niyang tanong habang hinahaplos ang aking pisngi. Nakaligo na ako sa condo ni Ashley kaya siguradong naaamoy niya ako.“Nakaligo ka na,” sabi niya.“Oo, gusto ko kasi ay matutulog na lang pagdating.”“O sig
AshlynUmaga, ng magising ako ay mag-isa nalang akong nakahiga sa aking kama. Napabuntong hininga at walang ganang bumangon. Desisyon ko naman ito kaya kailangan kong panindigan. Alam ko na ako ang tunay na asawa, pero hindi ko kaya na magsama kami nna alam ko rin na kailanman ay hindi ko maibibigay sa kanya ang matagal na niyang pinapangarap. Anak.Kahit man lang sana isa ay pwede, ngunit hindi. Kung ipipilit ko ang karapatan ko ay habang buhay akong kakainin ng guilt. Ayun na si Ashley, kayang kaya niyang bigyan ng buong pamilya si Marco. Sa palagay ko ay okay na ‘yon.Naglakad ako papunta sa parador at kumuha ng malaking t-shirt at isinuot bago ako lumabas ng aking silid. Sinalubong ako ng mabangong amoy ng sinangag kaya ang akala ko dumating si Sandro dahil ganon naman siya kapag maagang nagpupunta sa unit ko.“San–” natigil ako sa pagsasalita ng makita ko ang lalaking naglalagay ng bowl na may lamang fried rice sa lamesa.“Are you expecting someone else this morning?” tanong ni Ma
Note: Again, uulitin ko po. Ang POV ng kambal ay ang original na katauhan na po nila. Salamat. Mature ContentAshlynMinsan pa, gusto kong maramdaman ang pagmamahal ng asawa ko sa huling pagkakataon. May mabaon lamang akong alaala sa paglayo ko.Tumayo ako sa aking kinauupuan at lumapit sa kanya. Ilang saglit akong nanatiling nakatayo lang sa harapan niya habang nakatingala siya sa akin at magkahinang ang aming mga mata.Hinaplos ko ang kanyang pisngi at hindi ko na pinigilan ang aking sarili. Yumukod ako para siniil siya ng halik.Noong una ay natigilan pa siya na parang nag-iisip kung tutugunin ba niya o hindi. Balak ko na sanang sumuko at lumayo ngunit hinapit na niya ako sa aking bewang dahilan upang mapakandong ako sa kanya kasunod ang pagtugon niya sa aking halik.Maalab at talagang nakakapaso ang naging palitan namin ng halik. Sa bawat pagsipsip niya sa aking labi ay katumbas din ng pagsipsip ko ng sa kanya. Kung anumang gawin niya ay ginagawa ko rin.Umupo ako ng pakandong pah
AshlynIsang linggo pa ang lumipas matapos ang pag-uusap namin na iyon ni Sandro. Kahit hindi siya makapaniwala na hindi ako ang tunay na Ashley ay unti unti na rin niyang tinanggap iyon ng maluwag sa kanyang kalooban.Nanatili pa rin ako sa condo at patuloy lang din sa pagsusulat. Nabuksan ko na rin ang isang writer account ko matapos kong sikaping marecover ang aking email account dahil hindi ko pa rin matandaan ang password ko. Password. Dahil doon ay mas nakumpirma ko nang matagal ng alam ng kambal ko ang lahat lalo at alam niya ang password dito sa condo na siya ang tunay na may-ari.Patuloy ako sa pagsulat dahil ito ang talagang alam kong trabaho ko na lingid sa kaalaman nila Marco, Ashley at ng mga magulang ko noon. Hindi naman sa mapaglihim ako, sadya lang hindi ako mahilig magkwennto at isa pa, nahihiya akong ipaalam sa kanila iyon dahil hindi naman ako talaga confident sa ginagawa ko.Naalala ko na dahil sa hiya kong sabihin sa kanila ang tungkol dito ay sinabi ko na lang na
Note: Ang POV po ng kambal ay ang mga original na po, remind ko lang para po hindi kayo malito. Salamat.AshlynGusto ko mang puntahan sa hospital si Ashley para kamustahin ay hindi ko na ginawa. Sa paglipas kasi ng mga araw ay lalo ko lang naiisip na may alam siya sa lahat na hindi ko naman din matanggap dahil sa tiwala at pagmamahal ko sa kanya.“Ash, okay ka lang ba?” Tumingin ako kay Sandro at bakas sa mukha niya ang pag-aalala. Hindi ko sure kong nakakahalata na siya na marami na akong naaalala, hindi naman din kasi siya nagtatanong. “Oo naman, bakit naman magiging hindi?” tanong ko na sinamahan ko pa ng bahagyang ngiti.Lately ay lalong naging madalas ang pagtambay niya dito sa unit ko. Ang sabi niya ay wala namang masyadong ginagawa sa office niya.“Napapansin ko lang na masyado kang tahimik. Baka kako kung ano na ang naiisip mo dahil sa unti unting pagbalik ng alaala mo.”“Bakit mo naman nasabi yan? Mahal ko ang sarili ko at kahit papaano ay may takot naman ako sa Diyos kaya h