7: Harsh Words

"You look really well. Bakit kailangan pang i-postpone ang operation para sa iyo? Sabihin mo sa akin, umaarte ka lang na may sakit para hindi ka matuloy ang operasyon?"

Iyon ang naging bungad Brent pagpasok na pagpasok niya sa kwarto ni Brianna. Mabuti na lamang at nakaalis na si Paulo bago pa man dumating si Brent, at agad namang naitago ni Brianna ang keypad na phone.

"Hindi ako umaarte, Kuya, hindi ko talaga kaya..."

"You have to be well, then. Hindi pwedeng hindi matuloy ang operasyon dahil lang sa kaartehan mo."

Kinagat ni Brianna ang ibabang labi at hindi na napigilang itanong ang naglalarong bagay sa kanyang isipan.

"Bakit kailangang ako ang maging donor ni Fiona? With the money and power, you can easily get a donor for her--"

"Ngayon nagrereklamo ka pa? Didn't you just had a deal with us? At ano? Easily get a donor? Sa tingin mo ba laro-laro lang ito? Fiona's life is at stake! Nakasalalay ang buhay ng totoo kong kapatid at tingin mo paglalaruan namin iyon?"

Hindi ang buhay ni Fiona, kung hindi ang buhay ni Brianna ang malamang na nais nilang paglaruan. Hindi siya tanga para hindi malaman ang bagay na iyon.

They specifically want her so she can give an important piece of her to their precious heiress.

"Do you... really want me to die?" nanginginig ang boses na tanong ni Brianna. "Do you really wish for me to suffer to death, Kuya?"

Matalim ang titig na pinukol ni Brent sa kanya pero sa pagkakataong iyon ay hindi siya natakot, walang bahid ng ano mang takot o pangamba na baka saktan siya nito...

"Hindi pa ba sapat lahat ng kinuha at inagaw mo sa kanya? Hindi ka man lang ba nagi-guilty, ha?" galit na sabi ni Brent. "You stole her life! Tapos ngayon kukwestyunin mo kami gayong kidney lang naman ang kailangan niya sa'yo! After all, hindi naman siya magkakasakit ng ganoon kung hindi mo inagaw ang buhay niya!"

A tear fell from her eyes.

Hindi na matapos-tapos ang pagluha niya. Hindi rin matapos-tapos ang sakit na nararamdaman niya. Kung pwede lang talagang umalis na lang, kung pwede lang talagang piliin na lang na ibigay ang buhay niya...

Kaso may buhay siyang maiiiwan, may munting bata na wala namang kinalaman sa away nila ang posibleng madamay.

She needs to live for her son.

"Hindi ko naman sinasadya iyon, K-kuya... I really don't know anything--"

"Shut up! Sinadya mo man o hindi, kasalanan mo pa rin! Don't give me stupid excuse! Don't go back with your words, alam mo kung ano ang kaya naming gawin. I'm sure you know that really well, after all, you lived as one of us for quite some time, my fake sis!"

Iyon at iniwan na siyang mag-isa sa kwarto ni Brent.

Nakahinga lang siya nang maayos paglabas nito subalit naninikip pa rin ang dibdib niya. At hindi pa man siya nakakaayos ay may pumasok nang muli.

"What do you mean you're not doing the operation anytime soon?"

May mas isasakit pa ba ang araw na ito para sa kanya? Isa na namang taong mahalaga sa buhay niya ang muling mananakit ng kanyang damdamin.

"David, hindi ko naman ginusto iyon--"

"Ang sabihin mo ay ayaw mo lang talagang gawin! Bakit? Ano ba ang pinagmamalaki mo? Ano ba ang pinaglalaban mo? Fiona's life is important!"

"At sa akin ba hindi? David, alam ko na marami akong kasalanan sa'yo at kina Mommy pero hindi lang naman buhay ni Fiona ang pinag-uusapan natin dito..."

Hindi na napigilan ni Brianna na hindi sumagot. Bahagyang natigilan naman si David sa emosyonal na pagbitaw ng dalaga ng mga salita. Pero agad ding nakabawi ang lalaki at galit siyang hinarap.

"What's important about that pathetic life of yours, anyway? Ano naman ang ipagmamalaki mo? Wala namang kwenta ang buhay mo, Brianna. Nabuhay ka lang dahil sa panloloko. And you don't even regret a bit."

"May anak ako, David--"

"Oh? At hindi ko ba iyon alam? Kailangan mo bang ipamukha sa akin ang bunga ng panloloko at panlalalaki mo? Do you really have the guts to be this proud, huh?"

Naiinis na kinuyom ni Brianna ang kamao. Gusto niya ng sumabog pero pinilit niyang wag nalang sumagot. Kaya naman nang medyo natahimik ang dalaga ay lumapit si David sa kanya at hinawakan ang braso niya. Medyo mahigpit iyon na dahilan para mapaaray siya.

"Dare to do anything stupid and I'll make sure you won't see your stupid bastard ever again. Do you get that?"

"A-aray, nasasaktan ako, David--"

"Do you get that?" pag-uulit nito na may halong diin at galit.

"O-oo... n-naiintindihan ko."

Marahas siyang binitawan ng lalaki at agad napahawak si Brianna sa braso niya. Halos tumaas ang balahibo niya sa kaba na naramdaman. Hindi niya inaasahan na magiging ganito kabayolente si David sa kanya.

"Siguraduhin mong mapapabilis ang operasyon kung hindi ay alam mo na ang mangyayari," pagbabanta ni David sa kanya.

Matalim pa rin ang titig sa kanya ng lalaki samantalang si Brianna ay nakayuko na lamang at lumuluha. Hindi siya makasagot ng pabalang dahil baka magkamali pa siya ng sasabihin at madamay pa ang kanyang anak. Isa pa, hindi niya naman yata kaya na makipagsagutan ng masasakit na salita kay David, ang lalaking katangi-tangi niyang minamahal, sa kabila ng lahat ng hirap at sakit na dinanas niya.

"At huwag mo na ring subukan pang tumakas, you won't be able to, anyway," dagdag pa ni David habang suot ang nakakalokong ngisi sa labi niya, halong sarkasmo, yabang, at kasamaan.

"Anong ibig mong sabihin?"

"Napagdesisyonan namin na mag-stay ka muna sa private rest house ko. You will be locked in there, after all, hindi ka naman pwedeng mag-stay ng matagal dito. You will stay there for a week or two para magpalakas at pagkatapos ay itutuloy ang operasyon..."

"What?" bayolenteng sagot ni Brianna sa gulat. "Ikukulong niyo ako?"

"Ano pa bang bago? Sanay ka naman sa kulungan, hindi ba?"

His words hurt so much. Tila hinihiwa ang puso niya at bahagyang nanikip ang dibdib.

"Ouch," daing niya habang nakahawak sa kanyang dibdib.

"Don't fake it in front of me. Hindi ako maaawa sa isang katulad mo."